Παράδειγμα, στην εκδήλωση που έγινε στο ξενοδοχείο «Μεγάλη Βρετάνια» στις 18 Φλεβάρη από το «Δίκτυο για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη» –με τη συμμετοχή τριών πρεσβευτών (ΗΠΑ, Ισραήλ και Τουρκίας) και εκπρόσωπο της ελληνικής πλευράς– οι λέξεις αυτές χαρακτήριζαν την ατμόσφαιρα και είχαν ένα συγκεκριμένο νόημα. Το θέμα της εκδήλωσης ήταν «Ειρήνη και Σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο». Εκεί λοιπόν, οποιαδήποτε λύση πρέπει να είναι «συμπεριληπτική» και καμιά πλευρά να μη μένει εκτός των ρυθμίσεων που αναλογούν σε «συμμάχους». Επί της ουσίας και για να είμαστε σαφείς, η «συμπερίληψη» της Τουρκίας σε κάθε πρόταση, για ενεργειακά, για θαλάσσια οικόπεδα, για ΑΟΖ, για διευθέτηση της αιγιαλίτιδας ζώνης, για προσφυγικό, για την επίλυση της Λιβυκής ή Συριακής κρίσης, είναι άμεση προϋπόθεση. Ακόμα κι αν αυτό πρακτικά σημαίνει πως χώρες όπως η Ελλάδα, η Κύπρος και η Συρία (σε πρώτη γραμμή) πρέπει να αποδεχθούν τους όρους της «συμπερίληψης» της Τουρκίας, δηλαδή την ικανοποίηση των διεκδικήσεών της.
Δύο ακόμα παραδείγματα της χρήσης και της έννοιας των όρων αυτών όπως διατυπώθηκαν πρόσφατα. Ο μεν κ. Κατρούγκαλος μιλώντας στην εκδήλωση του ΕΛΙΑΜΕΠ τόνισε: «Να είναι συνείδηση της δικής μας πλευράς ότι η συμπερίληψη της Τουρκίας στην ενεργειακή εξίσωση της Ανατολικής Μεσογείου μπορεί να γίνει με όρους διεθνούς δικαίου και να είναι αμοιβαία επωφελής».
Ο δε τούρκος πρέσβης στην Αθήνα κ. Οζουγκεργκίν τόνισε: «Η ορθολογική εναλλακτική είναι η συμπεριληπτική συνεργασία μεταξύ νομιμοποιημένων ενδιαφερομένων, διότι σε τελική ανάλυση σε κανέναν δεν αρέσει μία κατάσταση lose-lose».
Για το ίδιο πράγμα ομιλούν, αλλά με διαφορετικούς όρους ισχύος για την ελληνική και την τουρκική πλευρά. Για παράδειγμα, η αντιπροσωπεία βουλευτών στη συνάντηση του ΝΑΤΟ αναγκάστηκε να αποχωρήσει από το μπούλινγκ που δέχτηκε από τους παρευρισκομένους όταν έθεσε θέματα που αφορούν την τουρκολιβυκή συμφωνία. Η τουρκική πλευρά συνεχίζει το δόγμα «δε θα μας ενοχλείτε, δε θα σας πειράξουμε». Πρακτικά αυτό σημαίνει πως θα κάνουν και θα κατοχυρώνουν ό,τι θέλουν στην περιοχή. Η κυνική δήλωση του Ερντογάν ότι όλοι αρχίζουν να αποδέχονται τις τουρκικές θέσεις στην Ν.Α. Μεσόγειο –και ειδικά η ελληνική πλευρά– δείχνει τους όρους ισχύος με τους οποίους γίνονται οι διάφορες κινήσεις.