Τάσος Παππάς
«Ούτε η χούντα δεν τα έκανε αυτά» είπε ο ένας αξιωματούχος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης μιλώντας για την επέμβαση των ΜΑΤ στη Λέσβο και τη Χίο. «Ντρέπομαι που ψήφισα τη Νέα Δημοκρατία και έδωσα μάχες για να...βαφτεί γαλάζια η περιοχή» είπε ο άλλος αξιωματούχος.
Και οι δυο είναι δηλωμένοι νεοδημοκράτες. Και οι δυο όμως, όπως και οι υπόλοιποι παράγοντες που αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης (νεοδημοκράτες αρκετοί απ’ αυτούς), είναι σύμφωνα με την επίσημη γραμμή, όπως την εισηγήθηκε ο επικεφαλής των αρίστων, «πολιτικάντηδες που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους».
Μάλιστα. Δεν ήταν όμως πολιτικάντηδες όταν υπερασπίζονταν με πάθος τις θέσεις του κόμματος στην αναμέτρηση για τις περιφέρειες και τους δήμους. Τότε ήταν εκλεκτά τέκνα της παράταξης που θα σώσει τη χώρα από τους κατσαπλιάδες. Δεν ήταν πολιτικάντηδες όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός επισκεπτόταν τις περιοχές τους και τους έδινε απλόχερα τη στήριξή του. Τότε ήταν οι τοπικοί άριστοι που θα βγάλουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τη μιζέρια.
Δεν ήταν πολιτικάντηδες όταν χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό τη δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας ότι τα νησιά θα «ανακουφιστούν» σε χρόνο ρεκόρ. Τότε έβαζαν πλάτη για να πειστούν οι πολίτες ότι το αγαπημένο κόμμα τους και θέλει (οι προηγούμενοι υποτίθεται πώς δεν ήθελαν γιατί ήταν κολλημένοι στις ιδεοληψίες τους) και μπορεί (οι προηγούμενοι ήταν υποτίθεται ερασιτέχνες) να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Τα γεγονότα όμως, πεισματάρικα από τη φύση τους, ήρθαν να ανατρέψουν τη σειρά και να ξεσκεπάσουν την απάτη.
Πολιτικάντηδες τώρα είναι οι κυβερνητικοί υπάλληλοι που ισχυρίζονται ψευδώς, όπως αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του αρχηγού τους πριν από τις εκλογές, ότι ουδέποτε η Ν.Δ είχε βάλει στην πρώτη γραμμή το θέμα της αποσυμφόρησης των νησιών. Πολιτικάντης είναι ο αρμόδιος υπουργός που υποσχόταν δεξιά - αριστερά ότι θα εξαντλήσει τα περιθώρια διαλόγου, που έδινε παράταση στις συζητήσεις για να βρεθεί η καλύτερη λύση, την οποία πήρε πίσω σε μερικές ώρες γιατί τον διέταξε το μέγαρο Μαξίμου, στη συνέχεια δεν έβγαινε στο τηλέφωνο και από προχτές σφράγισε το πολιτικό γραφείο του στο νησί για να μην έχει δυσάρεστες επισκέψεις.
Πολιτικάντης είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ευθύνεται για τη διόγκωση του προβλήματος επειδή ακολουθούσε πολιτική ανοιχτών συνόρων και λίγες μέρες μετά την εκλογή του ανακάλυψε ότι υπάρχει γεωπολιτική διάσταση.
Πολιτικάντης είναι εκείνος ο υπουργός που τη μία μέρα έλεγε ότι η κατάσταση στη Μόρια είναι καλή και την επόμενη δήλωνε στις Βρυξέλλες ότι το «πρόβλημα μας ξεπερνά, δεν είναι διαχειρίσιμο». Πολιτικάντηδες είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι κυβερνητικοί παράγοντες που προεκλογικά δεν έβγαζαν κιχ εναντίον της Ευρώπης και όταν πήραν υπουργικές καρέκλες ξεκίνησαν να ασκούν κριτική στην Ευρώπη για έλλειμμα αλληλεγγύης, αμηχανία και κραυγαλέα αδυναμία να επιβάλει κυρώσεις στα κράτη της Ε.Ε. που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων.
Είναι Ή όχι η επιτομή του πολιτικαντισμού να καταγγέλλεις στεντορείως τον λαϊκισμό, να υπόσχεσαι ότι θα τον πολεμήσεις με όλα τα μέσα, αλλά όταν έρχεσαι στα πράγματα να εφαρμόζεις με μπόλικο θράσος ό,τι είχες αποδοκιμάσει; Η κυβέρνηση των... απίθανων έχει ακόμη τη δύναμη να επιβάλει με τη χρήση των κατασταλτικών μηχανισμών τις αποφάσεις της. Το ερώτημα είναι αν διαθέτει το κύρος. Αμφίβολο. Γιατί, όπως αναφέρει η Χάνα Αρεντ στο «Περί βίας» (Επίκεντρο) (σελ. 92), «ο μεγαλύτερος εχθρός του κύρους είναι η περιφρόνηση και ο ασφαλέστερος τρόπος να το υπονομεύσεις το γέλιο».
Και οι δυο είναι δηλωμένοι νεοδημοκράτες. Και οι δυο όμως, όπως και οι υπόλοιποι παράγοντες που αντιδρούν στην πολιτική της κυβέρνησης (νεοδημοκράτες αρκετοί απ’ αυτούς), είναι σύμφωνα με την επίσημη γραμμή, όπως την εισηγήθηκε ο επικεφαλής των αρίστων, «πολιτικάντηδες που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους».
Μάλιστα. Δεν ήταν όμως πολιτικάντηδες όταν υπερασπίζονταν με πάθος τις θέσεις του κόμματος στην αναμέτρηση για τις περιφέρειες και τους δήμους. Τότε ήταν εκλεκτά τέκνα της παράταξης που θα σώσει τη χώρα από τους κατσαπλιάδες. Δεν ήταν πολιτικάντηδες όταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός επισκεπτόταν τις περιοχές τους και τους έδινε απλόχερα τη στήριξή του. Τότε ήταν οι τοπικοί άριστοι που θα βγάλουν την Τοπική Αυτοδιοίκηση από τη μιζέρια.
Δεν ήταν πολιτικάντηδες όταν χειροκροτούσαν με ενθουσιασμό τη δέσμευση της Νέας Δημοκρατίας ότι τα νησιά θα «ανακουφιστούν» σε χρόνο ρεκόρ. Τότε έβαζαν πλάτη για να πειστούν οι πολίτες ότι το αγαπημένο κόμμα τους και θέλει (οι προηγούμενοι υποτίθεται πώς δεν ήθελαν γιατί ήταν κολλημένοι στις ιδεοληψίες τους) και μπορεί (οι προηγούμενοι ήταν υποτίθεται ερασιτέχνες) να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Τα γεγονότα όμως, πεισματάρικα από τη φύση τους, ήρθαν να ανατρέψουν τη σειρά και να ξεσκεπάσουν την απάτη.
Πολιτικάντηδες τώρα είναι οι κυβερνητικοί υπάλληλοι που ισχυρίζονται ψευδώς, όπως αποδεικνύεται από τις δηλώσεις του αρχηγού τους πριν από τις εκλογές, ότι ουδέποτε η Ν.Δ είχε βάλει στην πρώτη γραμμή το θέμα της αποσυμφόρησης των νησιών. Πολιτικάντης είναι ο αρμόδιος υπουργός που υποσχόταν δεξιά - αριστερά ότι θα εξαντλήσει τα περιθώρια διαλόγου, που έδινε παράταση στις συζητήσεις για να βρεθεί η καλύτερη λύση, την οποία πήρε πίσω σε μερικές ώρες γιατί τον διέταξε το μέγαρο Μαξίμου, στη συνέχεια δεν έβγαινε στο τηλέφωνο και από προχτές σφράγισε το πολιτικό γραφείο του στο νησί για να μην έχει δυσάρεστες επισκέψεις.
Πολιτικάντης είναι ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ ότι ευθύνεται για τη διόγκωση του προβλήματος επειδή ακολουθούσε πολιτική ανοιχτών συνόρων και λίγες μέρες μετά την εκλογή του ανακάλυψε ότι υπάρχει γεωπολιτική διάσταση.
Πολιτικάντης είναι εκείνος ο υπουργός που τη μία μέρα έλεγε ότι η κατάσταση στη Μόρια είναι καλή και την επόμενη δήλωνε στις Βρυξέλλες ότι το «πρόβλημα μας ξεπερνά, δεν είναι διαχειρίσιμο». Πολιτικάντηδες είναι, με ελάχιστες εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού, οι κυβερνητικοί παράγοντες που προεκλογικά δεν έβγαζαν κιχ εναντίον της Ευρώπης και όταν πήραν υπουργικές καρέκλες ξεκίνησαν να ασκούν κριτική στην Ευρώπη για έλλειμμα αλληλεγγύης, αμηχανία και κραυγαλέα αδυναμία να επιβάλει κυρώσεις στα κράτη της Ε.Ε. που αρνούνται να συμμορφωθούν με τις αποφάσεις των ευρωπαϊκών οργάνων.
Είναι Ή όχι η επιτομή του πολιτικαντισμού να καταγγέλλεις στεντορείως τον λαϊκισμό, να υπόσχεσαι ότι θα τον πολεμήσεις με όλα τα μέσα, αλλά όταν έρχεσαι στα πράγματα να εφαρμόζεις με μπόλικο θράσος ό,τι είχες αποδοκιμάσει; Η κυβέρνηση των... απίθανων έχει ακόμη τη δύναμη να επιβάλει με τη χρήση των κατασταλτικών μηχανισμών τις αποφάσεις της. Το ερώτημα είναι αν διαθέτει το κύρος. Αμφίβολο. Γιατί, όπως αναφέρει η Χάνα Αρεντ στο «Περί βίας» (Επίκεντρο) (σελ. 92), «ο μεγαλύτερος εχθρός του κύρους είναι η περιφρόνηση και ο ασφαλέστερος τρόπος να το υπονομεύσεις το γέλιο».
Ανάγωγα
Τιτάνιο αγώνα δίνουν οι βουλευτές της συμπολίτευσης (Ν.Δ., ΚΙΝ.ΑΛΛ.) για να αποδείξουν ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες είναι αναξιόπιστοι, λες και ο φάκελος στηρίζεται στις δικές τους καταθέσεις. Ξεχνούν (;) προφανώς ότι υπάρχουν καταθέσεις μαρτύρων, που δεν είναι προστατευόμενοι, πολύ επιβαρυντικές για τις κυβερνήσεις της Ν.Δ. και του ΠΑΣΟΚ, και πορίσματα επιτροπών που ερεύνησαν την ιστορία. Αυτοί οι μάρτυρες και αυτά τα πορίσματα δεν έχουν κουκούλες...
Πηγή: www.efsyn.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου