Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Πέμπτη 30 Απριλίου 2020

Μετανιώσατε ή ακόμα;

 
Να μας συγχωρήσετε μία μικρή «έπαρση» εμάς των λιγότερων που καταλάβαμε νωρίς τι κλεπτοκρατία, τι ρημαδιό επαναφέρατε στη χώρα. Είναι που υπερασπιστήκαμε έναν τίμιο άνθρωπο τη δύσκολη στιγμή, είναι που λοιδορηθήκαμε ανελέητα επειδή αντέξαμε στον τυφώνα του μητσοτακισμού και της αγέλης.
 
του Νίκου Μωραΐτη
 
Το είδατε το διάγγελμα;
Είδατε το άδειο τίποτα που κατάφεραν να μας πουλήσουν για Μωυσή;
Αλήθεια, μετανιώσατε ή ακόμα;Μετανιώσατε που στην πιο δύσκολη στιγμή για τη χώρα εμπιστευτήκατε έναν άνθρωπο που με το ζόρι διαβάζει στο autocue αυτά που του έγραψαν; Που σας έλεγε να μπείτε με την ίδια ρηχότητα που σας λέει να βγείτε; Που σας λέει να βάλετε τη μάσκα – με ποινή προστίμου 150 ευρώ! – με την ίδια άνεση που σας έλεγε ότι οι μάσκες βλάπτουν, όταν δεν είχε μάσκες να σας δώσει;
Μετανιώσατε ή ακόμα που δώσατε λευκή επιταγή σε έναν γόνο να ντιλάρει εκατομμύρια στους ημετέρους σε καιρό πανδημίας; Να κάνει απευθείας αναθέσεις σε εταιρείες – φαντάσματα, να εμπαίζει τους ελεύθερους επαγγελματίες για να δώσει 85 εκατομμύρια σε σκόιλ ελικικού, να επιδοτεί την ανεργία με 800 ευρώ – συν άλλα 500 που έρχονται για να ξεχάσεις ότι κάποτε είχες δουλειά και όχι «ασχολία»;
Μετανιώσατε ή ακόμα που η ίδια κυβέρνηση η οποία διάλεξε τα σκληρά μέτρα εγκλεισμού, υιοθετεί τώρα την ανοσία της αγέλης χωρίς κανένα σχέδιο για την επόμενη μέρα – πόσο φάνηκε, αλήθεια, αυτό στο χθεσινό διάγγελμα! Να μιλάς χωρίς να έχεις τίποτα να πεις.
Δεν αναφέρομαι στο «επιδείξαμε, επιδείξατε» που έγινε «πηδήξαμε, πηδήξατε». Αυτό το λαθάκι αν θέλετε είναι και χαριτωμένο – από τα λίγα ανθρώπινα στοιχεία ενός πολιτικού που βρίσκεται στη διατεταγμένη υπηρεσία της οικογενείας και των ακριβών του φίλων.
Ξέρω ότι δε μετανιώσατε ακόμα. Γιατί η μιντιακή δικτατορία, εποχορηγούμενη πλέον σε τακτά χρονικά διαστήματα από το κράτος (άλλα 9 εκατομμύρια ευρώ πήρε προχθές), κρατάει άμυνες. Όμως πλησιάζει ο καιρός που ο Πορτοσάλτε, η Κοσιώνη και ο Ευαγγελάτος δε θα μπορούν με τηλεσανό να θρέψουν τις οικογένειές μας, ούτε να ωραιοποιήσουν τα ερείπια της ζωής, της δουλειάς, των κόπων μας. Και τότε, με σκυμμένο το κεφάλι θα έρθει το «μετάνιωσα».
Να μας συγχωρήσετε μία μικρή «έπαρση» εμάς των λιγότερων που καταλάβαμε νωρίς τι είναι αυτό που ψηφίσατε. Τι κλεπτοκρατία, τι ρημαδιό επαναφέρατε στη χώρα. Είναι που υπερασπιστήκαμε μία κυβέρνηση και έναν τίμιο άνθρωπο τη δύσκολη στιγμή, είναι που λοιδορηθήκαμε ανελέητα επειδή αντέξαμε στον τυφώνα του μητσοτακισμού και της αγέλης.
Πληρώσαμε ακριβά την επιλογή μας – ο καθένας στον χώρο του, στη δουλειά του, στην πόλη ή στο χωριό του – να στηρίξουμε το έντιμο την ώρα που η λαίλαπα της παλινόρθωσης επέλαυνε. Πληρώσαμε αλλά δεν το μετανιώσαμε ούτε στιγμή.

Εργαζόμενοι και επιχειρήσεις ενός κατώτερου θεού;

Εργαζόμενοι και επιχειρήσεις ενός κατώτερου θεού;

Τι δεν «πιάνει» το ραντάρ των προστατευτικών μέτρων

του Γιάννη Τριάντη

Το σημερινό σημείωμα γράφτηκε με την αρωγή αναγνωστών του Newpost. Αφορά την δεινή κατάσταση-και την εξίσου προβληματική προοπτική- μικρών επιχειρήσεων και των εργαζομένων σε αυτές.
Περιπτώσεις πολλές. Που είτε δεν τις πιάνει το ραντάρ των μέτρων που έχουν αποφασιστεί μέχρι τώρα είτε το ποσό που διατίθεται σε ορισμένες επιχειρήσεις ενταγμένες σε ΚΑΔ, δεν καλύπτει ούτε στοιχειώδη έξοδα και ανάγκες. Ας τις δούμε:
. Μικρές επιχειρήσεις τροφίμων στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης: Με την απαγόρευση των μετακινήσεων δεν πατούσε άνθρωπος στο κέντρο. Επομένως και στα μικρά αυτά καταστήματα. Εμειναν ανοιχτά, διότι περιλαμβάνονται στους  ΚΑΔ των σούπερ μάρκετ, αλλά «βαράνε μύγες».
Πως θα πληρώσουν τα τρέχοντα έξοδα (ενοίκιο, ρεύμα κλπ) και φυσικά τους υπαλλήλους τους; Το ίδιο συμβαίνει με τα  βενζινάδικα που δεν ανήκουν σε εταιρείες, καθώς και με τα (ανοιχτά) φαρμακεία που βρίσκονται στα κλειστά εμπορικά κέντρα, όπου επίσης δεν πατάει  άνθρωπος.
Μήπως θα έπρεπε να ξαναδούν οι ιθύνοντες τις περιπτώσεις αυτές και να ληφθούν μέτρα στήριξης με δεδομένη την υπαρκτή-και αποδείξιμη- ζημιά που έχουν υποστεί; Ζημιά που έχει  φέρει σε απελπιστική  κατάσταση τους ιδιοκτήτες των μικρών αυτών επιχειρήσεων, αλλά και τους εργαζόμενους σε αυτές.
. Σήμερα, καταβάλλεται το 60% του ενοικίου από τους μισθωτές κλειστών καταστημάτων και επιχειρήσεων. Όμως-επισημαίνει αναγνώστης, νομικός- για το διάστημα αυτό θα έπρεπε να μην καταβάλλεται  μίσθωμα (και να αποζημιώνεται από το κράτος με κάποιο ποσό ο εκμισθωτής). Στηρίζει τη θέση αυτή στο άρθρο 596, εδάφιο α, του Αστικού Κώδικα. Συγκεκριμένα:
«Σύμφωνα με το άρθρο 596 εδάφιο α’ του αστικού κώδικα (Α.Κ.) «ο μισθωτής δεν απαλλάσσεται από το μίσθωμα αν εμποδίζεται να χρησιμοποιήσει το μίσθωμα για λόγους που αφορούν τον ίδιο». Από τη διάταξη αυτή προκύπτει a contrario ότι στην περίπτωση κωλύματος χρήσης του μισθίου για λόγους που δεν αφορούν το πρόσωπο του μισθωτή, (δηλ. δεν είναι υπαίτιος για το κώλυμα χρήσης του μισθίου), δεν καταβάλλεται μίσθωμα.
Οι λόγοι αυτοί είναι ποικίλοι, πρόσκαιρης ή μόνιμης φύσεως, όπως λ.χ. η απαγόρευση από το κράτος της χρήσης μισθίου, λόγω πανδημίας ή λόγω τοπικής μόλυνσης από τοξικά αέρια κλπ, η επίταξη του καταστήματος για οποιονδήποτε λόγο, που κωλύει τη χρήση του μισθίου».
Όπως λένε φίλοι νομικοί, στους οποίους απευθύνθηκε η στήλη, είναι σωστή η  επίκληση του εν λόγω άρθρου του Αστικού Κώδικα, αλλά είναι θέμα ερμηνείας από το δικαστή η εφαρμογή της a contrario προσέγγισης.
. Τέλος, επισημαίνεται από τους φίλους αναγνώστες ότι οι επιπτώσεις της δεδομένης ύφεσης-επιπτώσεις επιβαρυντικές και πέραν του 2020- πρέπει να αντιμετωπιστούν με μείωση των ενοικίων, ενοικιοστάσιο και απαγόρευση των εξώσεων.
Αυτά από την εισφορά αναγνωστών προς την στήλη. Ακανθώδη προβλήματα που επιβάλλεται να λυθούν. Με διάλογο, προτάσεις, αντίλογο μεταξύ αρμοδίων φορέων και προπάντων με υπεύθυνους χειρισμούς από την κυβέρνηση.
Και με δεδομένα την ύφεση που ενσκήπτει, την τρομακτική επιβάρυνση της οικονομίας λόγω τουρισμού και την ανάγκη να προστατευτούν οι εργαζόμενοι και οι επιχειρήσεις.

Τετάρτη 29 Απριλίου 2020

Γ. Αυγουστάτος: «Βαδίζουμε χωρίς σχέδιο και με ετερόκλητες πληροφορίες»

 
Ο χειρουργός και ψυχίατρος Γιάννης Αυγουστάτος, μίλησε στον 98.4 και το Γιώργο Σαχίνη
 
Ο χειρουργός και ψυχίατρος Γιάννης Αυγουστάτος, μιλώντας στον 98.4, έκανε λόγο για αποφάσεις και ετερόκλητες καταστάσεις στις οποίες όσοι παίρνουν αποφάσεις στο όνομα της δημόσιας υγείας, οδηγούν στην καθημερινότητα του πολίτες.
Ουσιαστικές απαντήσεις για το εύρος της ζημίας από την πανδημία, δεν υπάρχουν ούτε επιστημονικά είπε, αλλά το μεγάλο θέμα είναι η υπερβολική αντίδραση των συστημάτων εξουσίας  στο όνομα αντιμετώπισης του νέου κορωνοϊού, που οδηγεί σε ασφυκτικό έλεγχο και αμφιλεγόμενα μέτρα για τους πολίτες, την ώρα που οι ψυχροί αριθμοί των  συνεπειών από την νόσο δεν φαίνεται να δικαιολογούν κάτι τέτοιο.
Ο ίδιος σημείωσε με έμφαση ότι ιδίως ο εγκλεισμός για τόσο μεγάλο διάστημα, παροξύνει  καταστάσεις ανθρώπων με έντονα ψυχολογικά και ψυχιατρικά θέματα, αλλά αυτό θα φανεί πολύ αργότερα ως συνέπεια, μακριά από την σημερινή επικοινωνιακή στατιστική που στην ουσία έχει σχεδόν εξαφανίσει όλες τις άλλες αιτίες θανάτων, εκτός της νόσου Covid 19.

'Η Mπαλάντα Tου Καραντίν Nτε Πασκουάλε' Ματουλα Ζαμάνη

Μουσική-στίχοι: Ματούλα Ζαμάνη
Λαούτο: Γιώργος Γαβράς
Ηλεκτρική από άλλο κινητό στην Κρήτη: Νίκος Βογιατζάκης
Κινηματογράφηση-ιδέα: Μata Z.
Καραντίν ντε Πασκουάλε: Θοδωρής Θάνος
Μοντάζ και άμεση στοργή: Οliwia Tado

Η κοινωνία των μασκοφόρων


Γιώργος Λακόπουλος
 
«Ένα άλογο. Το βασίλειό μου για ένα άλογο».
Ριχάρδος Γ΄της Αγγλίας.
(Σήμερα θα έλεγε: για μια μάσκα κι ένα εμβόλιο)
 
Οι ειδικοί στην πολιτική επιστήμη, την κοινωνιολογία και την  ψυχολογία, θα χρειαστεί να ενσκήψουν σε ένα  μοναδικό φαινόμενο στην Ελλάδα του 2020: πώς κατασκευάσθηκε μια «πολιτική γιγάντωση». Με τους πολίτες σε ρόλο κομπάρσων για 800 ευρώ.
 Καθώς ολοκληρώνεται -επιτυχώς- το πρόγραμμα «Ο Μητσοτάκης ηγέτης»  τελειώνει και το 800άρι. Το είπε ο Σκυλακάκης.
Παρακαλούνται οι κομπάρσοι φεύγοντας να μην αφήσουν πίσω τους τα πλαστικά που κρατούσαν στην παράσταση. Ο Πρωθυπουργός είναι και οικολόγος.  
 Νικήσαμε τον κορονοϊό, αποκτήσαμε Μωυσή και τη βγάλαμε ζάχαρη με τα  κρατικά ευρώ που δεν είχαμε  -πού να ξοδεύουμε, αν δεν θέλαμε «να γίνουμε  300 κιλά» κατά τον Γεωργιάδη.
Εκτός φυσικά από τα 5άευρα στη σχολή του για να μάθουν… αρχαία ελληνικά τα πιτσιρίκια.
Αλλά η κυβέρνηση δεν θα περίμενε φυσικά να έλθει η Αριστερά στα πράγματα για να «απελευθερώσει» τους «κρατούμενους».  
Το επιχειρεί η ίδια – χωρίς ωστόσο να θεμελιώνει τους λόγους του εγκλεισμού, πέρα από τον, ως τώρα απολογισμό, ότι η Ελλάδα ότι έχει λιγότερα από 3000 κρούσματα του ιού. Και λιγότερους από 150 νεκρούς, με «υποκείμενα  νοσήματα».
Πόσο θα κοστίσει αυτό, ποιοι και πώς θα το πληρώσουν αποφεύγει να το υπολογίσει.
Ένα φλύαρο -15 λεπτών- και μονότονο πρωθυπουργικό «διάγγελμα» -όπως βαφτίζονται οι δηλώσεις, αφού διάγγελμα απευθύνει μόνο ο αρχηγός του κράτους- μας προσγείωσε  στις υπόγειες κυβερνητικές επιδιώξεις.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ανέλαβε να παρουσιάσει την μεταφορά από τις  εύλογες προφυλάξεις και την επιστημονική μέριμνα σε μεγιστοποιημένο  πολιτικό όφελος για την κυβέρνηση  και τον ίδιο προσωπικά -που αυτοταυτίζεται πλέον με τον όρο «Πολιτεία».
Με κοφτή ανάγνωση, με ορατή προσπάθεια να υπηρετήσει τις συγκινησιακές ατάκες του κειμένου, αλλά με ύφος σεμνού «θριαμβευτή»  ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσπάθησε να μας εξοικειώσει με την «κοινωνία των μασκοφόρων».
Οι συνήθεις επικοινωνιακές διατυπώσεις του – από τις οποίες δεν έλειψε η  ξεκούδουνη αναφορά στον «λαϊκισμό»- εκτράπηκαν σε αυτολιβανωτούς  ηγεμονικού τύπου: «Σας εμπιστεύτηκα και με εμπιστευτήκατε». «Λαέ μου…» που έλεγαν παλιά οι  μονάρχες.
Σα να έλεγε το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο-με υπολανθάνουσα οργουελική ικανοποίηση είπε το ανατριχιαστικό  ότι τα νέα μέτρα «πρέπει να μας γίνουν δεύτερη φύση, γιατί δεν υπάρχει επιστροφή στην «προ κορωνοϊού πραγματικότητα». Ζούμε, ήδη, αλλιώς».
Αυτό το «αλλιώς» παρουσιάσθηκε με τη δέουσα παραποίηση: » Στην κοινωνική ζωή, ο νόμος τηρήθηκε συνειδητά, χωρίς τον φόβο κάποιας ποινής».  Για έναν Χαρδαλιά και τα καθημερινά πρόστιμα δεν έχει ακούσει προφανώς.
Ο Πρωθυπουργός περιέγραψε την νέα κοινωνία που σα να είναι το προσωπικό του όραμα. Σα να τον συναρπάζει μια χώρα σε ακινησία. Με  ησυχία νεκροταφείου.
Κατεστραμμένη οικονομικά  από τους περιορισμούς, που επέβαλε, σε πλήρη ευθυγράμμιση με την παγκόσμια τρομοκράτηση των ανθρώπων, που αισθάνθηκαν υπό την πίεση κυβερνήσεων και ΜΜΕ ως μελλοθάνατοι και άβουλοι. Εγκλείστηκαν χωρίς λόγο και δικαιώματα. 
Η «αποφυλάκιση» θα γίνει υπό όρους που παρουσίασαν -με την πολυλογία τους  οι υφυπουργοί. Το βασικό είναι να μην πλησιάσουμε ο ένας τον άλλον. Και να  μην ξεχνάμε τη μάσκα μας.
Δεν ξέρουμε  κατά πόσο αυτό  εμποδίζει τον κορονοϊό.  Ξέρουμε όμως τι θα συμβολίσει η μάσκα και πώς θα λειτουργεί η κοινωνία των μασκοφόρων.
Θα ζήσουμε κάτι που θα υπερβαίνει τις πιο ξεσαλωμένες φαντασίες όσων σκηνοθετούν φουτουριστικές ταινίες. Οι άνθρωποι στο δρόμο, με μάσκα στο πρόσωπο, θα μοιάζουν σα να ήλθαν από άλλον πλανήτη.
Από μόνη της η μάσκα θα υποδηλώνει ότι αυτός που τη φοράει είναι επικίνδυνος και πρέπει ο άλλος να τον αποφεύγει, ενώ θα στέλνει και ο ίδιος με τη μάσκα του μήνυμα αποφυγής.
Ο μασκοφόρος άνθρωπος θα είναι νέο είδος. Θα φοβάται τον περαστικό, τον γείτονα, τον φίλο, τον συγγενή, τον απέναντι και θα καταριέται τον μετανάστη και τον διαφορετικό.
Όλοι θα είναι εχθροί και εν δυνάμει φορείς μολύνσεων για την αποφυγή των οποίων δέχθηκε ήδη τη στέρηση της ελευθερίας του.
Είναι άνθρωπος -αντιάνθρωπος. Μοναχικός, καχύποπτος, εχθρικός και  μονίμως  με το φόβο του θανάτου.
Για κάποιους θα είναι ο ιδανικός άνθρωπος. Π.χ. μια εταιρία θα μπορεί να του πουλήσει τα μαντζούνια της για προφύλαξη από τη μόλυνση ή θεραπεία  αν κολλήσει.
Αργότερα θα του πουλήσει το εμβόλιο. Ακόμη και αν το εμβόλιο πάει πακέτο με τσιράκι εντοπισμού.
Κανείς δεν έδωσε σημασία ότι οι οκτώ μεγαλύτεροι διεθνείς οργανισμοί στον κόσμο για την ελευθερία του Τύπου: προειδοποιούν ότι απειλείται η  , ελεύθερη ροή πληροφοριών και η ελευθερία της ενημέρωσης, από «κυβερνήσεις που εκμεταλλεύονται την πανδημία για να εισαγάγουν περιορισμούς στην πρόσβαση των ΜΜΕ στις κυβερνητικές αποφάσεις και ενέργειες».
Το δίλημμα «Υγεία ή Δημοκρατία»  τείνει να απαντηθεί με τρόπο που ωφελεί την υγεία, που δεν κινδυνεύει όσο προβάλλεται. Αλλά ακυρώνει τη Δημοκρατία που καταλύεται -για καλό σκοπό.

Διάγγελμα Μητσοτάκη: Ο Θεός βοηθός

 
Αισιοδοξία σκόρπισε στην ελληνική κοινωνία το διάγγελμα του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, ο οποίος ανακοίνωσε τη σταδιακή άρση των περιοριστικών μέτρων που θα ολοκληρωθεί τα Χριστούγεννα του 2025.
Ο...Κυριάκος Μητσοτάκης μας έδωσε συγχαρητήρια για την επιτυχία μας να έχουμε κλειστεί στα σπίτια μας και να έχουμε πάθει κατάθλιψη, ενώ είπε πως είμαστε ήρωες αλλά αυτό δεν χρειαζόταν να το πει γιατί όλοι ξέρουμε πως οι Έλληνες γεννιόμαστε ήρωες και πεθαίνουμε ήρωες, αν και ενδιάμεσα είμαστε κάπως κότες.
Όπως ανακοίνωσε ο Κυριάκος Μητσοτάκης, από τις 4 Μαΐου οι πολίτες θα μπορούν να μετακινούνται χωρίς να στέλνουν SMS, οπότε δεν θα χρειάζεται πια να στέλνετε SMS ότι πάτε στη δουλειά σας, αν και, ούτως ή άλλως, δεν θα χρειάζεται, αφού θα απολυθείτε όλοι πολύ σύντομα και δεν θα έχετε δουλειά, οπότε δεν θα υπάρχει λόγος να βγαίνετε από το σπίτι σας, να κάνετε περιττές μετακινήσεις και να κολλήσετε κάναν ιό.
Το θετικό είναι πως στις 4 Μαΐου ανοίγουν οι εκκλησίες που είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας, και θα γεμίσουν τα παγκάρια που τόσο καιρό έμεναν άδεια, ενώ θα μπορούν οι πιστοί και οι άπιστοι να εκφράσουν την πίστη τους στον Θεό, που, ας μην κοροϊδευόμαστε, είναι πια η μόνη μας ελπίδα.
Για τον τουρισμό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν είπε λέξη αλλά αυτό μάλλον οφείλεται στο ότι ο τουρισμός δεν είναι και πολύ σημαντικός για τη χώρα μας, αφού μόνο το 25% του ΑΕΠ της Ελλάδας προέρχεται από τον τουρισμό και μόνο το 40% των εργαζομένων έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τον τουρισμό.
Ή μπορεί ο Κυριάκος Μητσοτάκης να μην αναφέρθηκε στον τουρισμό γιατί μετά από αυτή την πολύ μεγάλη μας επιτυχία να κλειστούμε στα σπίτια μας για να μην πεθάνουμε μαζικά από τον κορωνοϊό -επειδή ξέραμε πως, αν αρρωστήσουμε και βρεθούμε σε νοσοκομείο, θα μας έβγαζαν τέσσερις-, όλοι οι κάτοικοι του πλανήτη θέλουν να έλθουν στην Ελλάδα για να μας δώσουν συγχαρητήρια, οπότε φέτος ο τουρισμός στη χώρα μας θα σπάσει όλα τα ρεκόρ.
Βέβαια, με την Ιταλία να έχει ανακοινώσει πως δεν θα ανοίξει τα σύνορά της για τουρίστες για όλο το 2020, με την Ισπανία να ενημερώνει πως δεν θα δεχτεί τουρίστες πριν το τέλος του χρόνου, με τα σύνορα της Ελλάδας κλειστά, με τα ξενοδοχεία κλειστά, με τις αεροπορικές εταιρείες να πηγαίνουν για λουκέτο και με τα αεροπλάνα καθηλωμένα στα αεροδρόμια, εγώ, αν ήμουν επαγγελματίας του τουρισμού στην Ελλάδα, θα ανησυχούσα κάπως και θα σκεφτόμουν πως δεν θα πατήσει τουρίστας φέτος στην Ελλάδα αλλά οι άνθρωποι του τουρισμού είναι χαρούμενοι και αισιόδοξοι άνθρωποι και είναι βέβαιοι πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα πλημμυρίσει την Ελλάδα με τουρίστες, αφού είναι πολύ άξιος και ικανός, ενώ, όπως μαθαίνουμε από τις δημοσκοπήσεις, λατρεύεται από το 99,5% των Ελλήνων.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε ακόμα πως τα δημοτικά και τα νηπιαγωγεία μπορεί να ανοίξουν κάποια στιγμή αλλά μπορεί και να μην ανοίξουν ποτέ ξανά. Δεν πειράζει, θα γλιτώσουμε και τα περιττά έξοδα. Άλλωστε, οι γονείς θα απολυθούν και θα έχουν όλο τον χρόνο ελεύθερο για να τον περάσουν με τα παιδιά τους μέσα στο σπίτι τους, αν δεν τους το πάρουν οι τράπεζες που δεν έκλεισαν ούτε μέρα αλλά αυτό δεν έβαλε κανέναν σε υποψίες.
Κλείνοντας το διάγγελμά του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είπε πως στο χέρι μας είναι να τα καταφέρουμε αλλά ξέχασε να πει πως το χέρι μας θα πρέπει να το πλένουμε πολύ σχολαστικά. Να, αυτά δεν μπορώ.

Οι απλές χαρές σ' έναν κόσμο αβεβαιότητας

 
 
Οι άνθρωποι φοβούνται τη σκέψη της καταστροφής περισσότερο απ’ όσο φοβούνται οτιδήποτε άλλο στον κόσμο…
«Τη μιαν ημέρα έτρεμα/ την άλλην ανατρίχιαζα/ μέσα στο φόβο/ μέσα στο φόβο /πέρασε η ζωή μου…», γράφει ο Σαχτούρης.
Και ο Καβάφης συμπληρώνει:
«Μέσα στον φόβο και στες υποψίες,/ με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,/ λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πώς να κάμουμε/ για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο /τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί./ Κι όμως λανθάνουμε, δεν είν’ αυτός στον δρόμο / ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νοιώσαμε καλά
Στον πυρήνα μας  είμαστε πλάσματα που προσπαθούν ακούραστα να απαλλαγούν από τον κόσμο της αβεβαιότητας. Αναπτύσσουμε μύθους, τελετές, συστήματα πεποιθήσεων και κοινωνικοπολιτικούς θεσμούς σε μια προσπάθεια να επηρεάσουμε το αποτέλεσμα υπέρ μας  -να διαμορφώσουμε το δικό μας πεπρωμένο. Η ανάπτυξη του πολιτισμού άλλωστε είναι η προσπάθεια της ανθρωπότητας να μειώσει την εγγενή μη προβλεψιμότητα του εξωτερικού κόσμου, να βγούμε από το χάος.
Παρά όμως τις εξελιγμένες τεχνολογίες και αφηγήσεις που αναπτύσσουμε, παραμένουμε στο έλεος της μοίρας. Μια καταστροφή έρχεται και αλλάζει τα πάντα. Μέσα από αυτό μαθαίνουμε για την αδιαφορία του σύμπαντος και ότι όλοι μας είμαστε υποταγμένοι στο τυχαίο.
Μπερδεμένος σε μια ζωή κακουχίας και ασθένειας, ο Fredrich Nietzsche βρήκε παρηγοριά στην ιδέα του Amor Fati, της αγάπης της μοίρας. Δεν είναι έκκληση για παραίτηση ούτε  απάθεια. Αντίθετα, είναι μια κατανόηση της εγγενούς ευπάθειας της ανθρώπινης φυλής και μια αναγνώριση του γεγονότος ότι υπάρχουν πράγματα που  δεν μπορούμε να ελέγξουμε.
Ενώ προσπαθούμε απεγνωσμένα να βρούμε σταθερότητα, συνειδητοποιούμε την εγγενή κατάσταση της αλλαγής και της παρακμής στον κόσμο. Γέννηση και θάνατος, αγάπη και απώλεια, πόνος και ευχαρίστηση  εναλλάσσονται στη ζωή  -ένας περίπλοκος διασυνδεδεμένος ιστός αντιτιθέμενων δυνάμεων.
Ο Γάλλος φιλόσοφος Albert Camus αναφέρεται στην τύχη του  Σίσυφου που καταδικάστηκε από τον Δία για την εξαπάτηση και την ανήθικη συμπεριφορά του. Η αιώνια τιμωρία του ήταν να  ανεβάζει έναν ογκόλιθο πάνω σε έναν λόφο, για να τον βλέπει να πέφτει μόλις έφτανε στην κορυφή. Ο Μύθος αυτός αντιπροσωπεύει τη σύγκρουση μεταξύ της έμφυτης αναζήτησής μας για νόημα και τάξη και της τουλάχιστον φαινομενικά τυχαίας και αδιάφορης φύσης του σύμπαντος. Παρά τον παραλογισμό της τιμωρίας του Σίσυφου, γράφει «πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο».
Μέσα στο χάος και τις αβέβαιες στιγμές που ζούμε κατά τη διάρκεια αυτής της παγκόσμιας πανδημίας, μπορούμε να θυμηθούμε την Άννα Φρανκ, η οποία στις φρικαλεότητες του Ολοκαυτώματος,  μπόρεσε να χαρεί τις απλές απολαύσεις που είχε να προσφέρει η ζωή εκείνη την εποχή.
Στο ημερολόγιό της γράφει:
«Όσο υπάρχει, αυτός ο ήλιος και αυτός ο ουρανός χωρίς σύννεφα,
και όσο μπορώ να το απολαύσω, πώς μπορώ να είμαι λυπημένη;»

Τα δέκα χρόνια λιτότητας που διέλυσαν το ελληνικό σύστημα υγείας

διεθνής αμνηστία έκθεση ελληνικό σύστημα υγείας περικοπές λιτότητα
 
Στις καταστροφικές επιπτώσεις στο ελληνικό σύστημα υγείας της μακροχρόνιας ύφεσης και των μέτρων λιτότητας της τελευταίας δεκαετίας αναφέρεται η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεσή της με τίτλο «Ανάνηψη τώρα: Το ελληνικό σύστημα υγείας μετά από μια δεκαετία λιτότητας», την οποία μπορείτε να διαβάσετε σε αυτόν τον σύνδεσμο.
Μέσα από συνεντεύξεις ατόμων που αναζητούσαν περίθαλψη και εργαζομένων στον τομέα της υγείας, η έκθεση της Διεθνούς Αμνηστίας επικεντρώνεται στις ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού, την υποχρηματοδότηση και την μετακύλιση του κόστους στους πολίτες, ζητήματα που γίνονται εμφανή με την πανδημία του κορονοϊού.

Πιο αναλυτικά, η Διεθνής Αμνηστία αναφέρει τα εξής:
Η πανδημία του κορονοϊού, που πλήττει και την Ελλάδα, αποκαλύπτει πώς η μακροχρόνια ύφεση και τα μέτρα λιτότητας αποδυνάμωσαν το σύστημα υγείας της χώρας, όπως δηλώνει η Διεθνής Αμνηστία σε έκθεση που δημοσιεύεται σήμερα.
Στην έκθεση με τίτλο «Ανάνηψη Τώρα: Το ελληνικό σύστημα υγείας μετά από μια δεκαετία λιτότητας» αποτυπώνεται το πώς οι σοβαρές περικοπές από το 2010 και μετά έχουν καταστήσει ανέφικτη για πολλούς ανθρώπους την πρόσβαση και την οικονομική δυνατότητα για υγειονομική περίθαλψη. Εκπρόσωποι εργαζομένων στον τομέα υγείας δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι λειτουργούν με σημαντικές ελλείψεις προσωπικού, μια κατάσταση κρίσης που οξύνθηκε μετά την εμφάνιση του κορονοϊού.
«Οι ελλείψεις προσωπικού και εξοπλισμού αποτελούν τώρα πρωτοσέλιδα, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης της Ελλάδας καταρρέει εδώ και χρόνια,» δήλωσε η Marie Struthers, περιφερειακή διευθύντρια της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη.
«Είναι ζωτικής σημασίας η κυβέρνηση να αναγνωρίσει αυτήν την κρίση ως κάλεσμα αφύπνισης και να αρχίσει να επενδύει στην υγεία και την κοινωνική περίθαλψη.»
Οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα άρχισαν να εφαρμόζουν μέτρα λιτότητας από το 2010, ως απάντηση στην κρίση χρέους που έπληξε την χώρα. Οι δημόσιες δαπάνες μειώθηκαν κατά 32% συνολικά, ενώ οι κατά κεφαλήν δαπάνες για τη δημόσια υγεία μειώθηκαν κατά σχεδόν 43% μεταξύ 2009 και 2017. Μέσω των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, μετατοπίστηκε το μεγαλύτερο μέρος του κόστους της υγειονομικής περίθαλψης στους/στις ασθενείς. Επιπλέον, τα τρία προγράμματα οικονομικής βοήθειας που συνήφθησαν με τους πιστωτές της Ελλάδας περιλάμβαναν όρους λιτότητας που με την σειρά τους οδήγησαν σε ένα συρρικνωμένο σύστημα υγείας.
Οι επιπτώσεις έγιναν αισθητές από το προσωπικό και τους/τις ασθενείς. Η Διεθνής Αμνηστία πήρε συνέντευξη από 75 άτομα που αναζητούσαν περίθαλψη από το σύστημα δημόσιας υγείας και 55 εργαζόμενους/ες στον τομέα της υγείας. Περίπου το 90% των ερωτηθέντων/θείσων δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι είχαν αντιμετωπίσει μεγάλες καθυστερήσεις και πολλοί/ές περιέγραψαν τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν στην πρόσβαση στην υγειονομική περίθαλψη λόγω του υψηλού κόστους.
Ενδεικτικά παραθέτουμε κάποιες από τις απαντήσεις που δόθηκαν στις συνεντεύξεις. Ένα από τα άτομα δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία: «Εάν δεν έχεις χρήματα, δεν μπορείς να έχεις ιατρική περίθαλψη σήμερα», ενώ ένα άλλο ανέφερε πως «αν δεν είναι επείγουσα ανάγκη, απλώς περιμένεις υπομένοντας τον πόνο
Το γενικό κλίμα αποδίδει η δήλωση ενός άλλου ατόμου το 2019: «Οι ομάδες που έχουν πληρώσει για αυτήν την κρίση είναι τα άτομα με χαμηλό εισόδημα και οι εργαζόμενοι/ες. Έχουν πληρώσει με τους φόρους τους, με τις κοινωνικές τους παροχές και με την υγεία τους
Το πρώτο κρούσμα κορονοϊού καταγράφηκε στην Ελλάδα τον Φεβρουάριο του 2020. Στις αρχές Απριλίου ένας εργαζόμενος στον τομέα της υγείας δήλωσε στη Διεθνή Αμνηστία: «Κατά τη διάρκεια της οικονομικής κρίσης, όταν υπήρξαν περικοπές στον τομέα της υγείας, αυτό είχε ως αποτέλεσμα τα περισσότερα νοσοκομεία να λειτουργούν με το μισό προσωπικό που απαιτείται… [Στο νοσοκομείο μας] εργαζόμαστε με το μισό του απαιτούμενου προσωπικού και εάν αυξηθούν τα κρούσματα [του κορωνοϊού], θα ήταν αδύνατο [να ανταπεξέλθουμε] 
Έχοντας επίγνωση της αδυναμίας του συστήματος υγείας, η κυβέρνηση ανταποκρίθηκε στην πανδημία του κορονοϊού με μια σειρά έγκαιρων μέτρων περιορισμού, συμπεριλαμβανομένης της άμεσης καραντίνας, που βοήθησε σημαντικά στην ελαχιστοποίηση του αριθμού των λοιμώξεων και των θανάτων. Η κυβέρνηση προσέφερε επίσης κάποια οικονομική υποστήριξη στον πληθυσμό και διέθεσε επιπλέον 200 εκατομμύρια ευρώ στο σύστημα υγείας.
Όμως, πολλές από τις προκλήσεις που αντιμετώπιζαν οι εργαζόμενοι/ες στον τομέα της υγείας κατά την περίοδο της λιτότητας έχουν επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της πανδημίας, δημιουργώντας σοβαρές ανησυχίες για την υγεία, την ασφάλεια και τις συνθήκες εργασίας τους.
Οι εργαζόμενοι/ες στον τομέα της υγείας δήλωσαν στη Διεθνή Αμνηστία ότι αντιμετωπίζουν δυσκολίες λόγω του περιορισμένου αριθμού προσωπικού, της έλλειψης επαρκούς εξοπλισμού ατομικής προστασίας και της έλλειψης επαρκούς ιατρικού εξοπλισμού, συμπεριλαμβανομένων των αναπνευστήρων και των κλινών σε μονάδες εντατικής θεραπείας (ΜΕΘ).
Ενώ τα μέτρα οικονομικής κρίσης και λιτότητας επηρέασαν ιδιαίτερα και δυσανάλογα ορισμένες ομάδες πριν από την πανδημία, η υγεία και η διαβίωσή τους διατρέχουν ιδιαίτερο κίνδυνο μετά την εμφάνιση του κορονωϊού.
«Μετά από μια δεκαετία υποχρηματοδότησης, οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας αντιμετωπίζουν άλλη μια σοβαρή πρόκληση ενόψει της τρέχουσας πανδημίας,» δήλωσε η Marie Struthers.
«Καθώς αναμένεται ύφεση μετά την πανδημία σε ολόκληρο τον κόσμο, υπάρχουν σημαντικά μαθήματα που μπορούν να αντληθούν. Η οδυνηρή εμπειρία της Ελλάδας την τελευταία δεκαετία δεν πρέπει να επαναληφθεί ή να αναπαραχθεί, και δεν πρέπει να υπάρξει καμία επιστροφή στην επιβλαβή στρατηγική της λιτότητας.»

Αμολάτε την…


Η «άρση των περιοριστικών μέτρων» από την Κυβέρνηση παραπέμπει στην επική ατάκα του Βασίλη Αυλωνίτη για την Γεωργία Βασιλείου στους «γαμπρούς της Ευτυχίας»: Αμολάτε την.

@ai_Katerina

Κλειστήκαμε δυο μήνες σπίτι μας, για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει κάτοικος αυτής της χώρας που δεν γνωρίζει το ξεχαρβάλωμα του Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Αμπαροκλειδωθήκαμε γιατί αποφασίσαμε  να δώσουμε χρόνο στο Κράτος να επενδύσει στη στήριξη των δομών της Δημόσιας Υγείας. Να οργανώσει τους ελέγχους  ανίχνευσης και ταυτοποίησης του SARS-CoV-2, με tests, μοριακά και ορολογικά στο βαθμό που αυτά είναι αξιόπιστα, να ελέγξει και να προστατέψει όσους φιλοξενούνται σε μονάδες ηλικιωμένων, σε camps προσφύγων, σε ιδιωτικές μονάδες υγείας και ασφαλώς όλα τα μέλη του ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού. 
Να προσλάβει γιατρούς και νοσηλευτές, να οργανώσει  ΜΕΘ, να παράσχει μέσα προστασίας στον γενικό και ειδικό πληθυσμό. Να τρέξει  εκείνες τις περίφημες 500 κινητές μονάδες για κατ’ οίκον έλεγχο, που έχει εξαγγείλει τουλάχιστον  δυο φορές εδώ και 1,5 μήνα, αντί των κινητών μονάδων διασκέδασης του Μητσοτάκη  σε καρότσες φορτηγών. 
Μείναμε σπίτι γιατί γνωρίζαμε ότι με την υποχρηματοδότηση της Δημόσιας Υγείας δε θα βρίσκαμε μαντήλι να κλαφτούμε. 
Μείναμε σπίτι γιατί γνωρίζαμε ότι ο Άδωνις δεν ήθελε να του κλέψει τη… δοξα ο Τόμσεν  όταν έκλεινε νοσοκομεία και απέλυε γιατρούς. 
Μείναμε σπίτι γιατί ξέραμε τα καζάντια, τις ρεμούλες, τα «έργα» του ΚΕΕΛΠΝΟ. 
Μείναμε σπίτι γιατί είχαν το θράσος να αντικαταστήσουν τον  Ρόζενμπεργκ με τον Αρκουμανέα με οδηγίες από την τηλεπερσόνα σύζυγο για το πως θα φτιάξουμε ομελέτα. 
Τα πολεμικά ανακοινωθέντα και τα διαγγέλματα για τον εχθρό όπου ο Ηγέτης Κούλης «κάνει πόλεμο με νύφες και μ' αγγόνια»,  αν δεν ήταν τραγικά λόγω της συγκυρίας, θα ήταν ξεκαρδιστικά. Ο ιός, δυστυχώς, δεν είναι εκπαιδευμένος στις μεθόδους Τσόρτσιλ, όσο για τον Μωυσή τον εχει γραμμένο στην… κορώνα του. 
Τι έκανε η Κυβέρνηση Μητσοτάκη όλο αυτόν τον χρόνο των 2 μηνών που τόσο απλόχερα της προσφέραμε; Δουλίτσες.
Μας άφησε στα γονικά χεράκια των Τσιόδρα - Χαρδαλιά, μοιράζοντας  ρόλους καλοπροαίρετης μαμάς και ο αυστηρού μπαμπά. Και εμείς παιδάκια, μάθαμε πως να πλένουμε τα χεράκια μας, πως να τρώμε το φαΐ μας, πως να διαβάζουμε τα μαθήματα μας και πως να αγαπάμε το κελί μας.  Η καλή μαμά, μας μάθαινε τα μοντέρνα… επιδημιολογικά μοντέλα της απλής μεθόδου των τριών: στα 49 εκατ. Ισπανών, 10.000 νεκροί, στα 11 εκατ. Ελλήνων, πόσα; Και ο αυστηρός μπαμπάς, σε επικές στιγμές υπερέκκρισης τεστοστερόνης,  μας έλεγε να μη διανοηθούμε να την κοπανήσουμε από το σπίτι γιατί εκείνος έχει καταγράψει τις πινακίδες των αυτοκίνητων μας. 
Γιατί να αγοράσουμε υγειονομικό υλικό και tests όταν τον ιό τον πολεμάνε οι τηλεοράσεις, τα sites και οι εφημερίδες μας με τόσα εκατομμύρια που απλόχερα τους προσφέρουμε;
Γιατί να προσλάβουμε γιατρούς όταν έχουμε τόσους «δημοσιογράφους» να θεραπεύσουν την ψυχούλα μας;
Γιατί να προσφέρουμε βοήθεια στις ευπαθείς ομάδες αφού οι χωροφύλακες μας, θα τους γράφουν πρόστιμα?
Έλα τώρα, παιδάκια, ήσυχα, εμείς έχουμε δουλειές. Έχουμε δουλειές με φίλους, με κουμπάρους, με Γκρούεζες, με ΚΕΚαρχες, ΙΕΚαρχες, Συμβούλους, λαμόγια που τη ξέρουν τη «δουλειά», εταιρίες φαντάσματα, κλινικάρχες, σχολάρχες, καναλάρχες. Πάρτε 800 ευρώ-όσοι τα πάρετε- και βγάλτε τον σκασμό. Και κοιτάξτε να μην καλομάθετε, μη χοντρύνει ο κώλος σας από το καθισιό.
Και κάποια στιγμή, τώρα που η μαμά και ο μπαμπάς, σας έμαθαν να πλένετε τα χεράκια, θα σας αμολήσουμε. 
Ατομική σας η ευθύνη να μπείτε στα μέσα μαζικής μεταφοράς, ατομική σας η ευθύνη να μην «συνωστίζεστε» στους χώρους εργασίας σας, ατομική σας η ευθύνη στα σχολεία, στα γραφεία, στα δικαστήρια, στις εφορίες, στα εργαστήρια, στα εργοστάσια, στα εργοτάξια.
Ατομική σου η ευθύνη ρε μπατίρη που δεν έγινες πλούσιος  να πας να πληρώσεις ένα test στα ιδιωτικά εργαστήρια που διαφημίζαμε. 
Ατομική σας η ευθύνη, που εμείς αντί για την προστασία της Δημόσιας Υγείας, ξοδέψαμε τα λεφτουδάκια σας για να σας «καταρτίσουμε», να σας «ενημερώσουμε», να σας «διασκεδάσουμε». 
Κι ίσως να έχει και δίκιο η Κυβέρνηση Μωυσή. Γιατί η ψήφος μας είναι όντως ατομική ευθύνη. 
Αμολάτε την… 

Η κραυγή του απεργού πείνας Βασίλη Δημάκη: «Δεν θα με κάνετε ξανά αυτό που ήμουν»

                                  

 
Η επιλογή αυτή ήταν μια εμπειρία αποκαλυπτική για τον Δημάκη. Δεν ήταν, δυστυχώς, το σωφρονιστικό σύστημα αυτό που του άλλαξε πορεία. Ήταν τα βιβλία. Βρήκε εκεί έναν πλούτο, άγνωστο σ’ εκείνον, που συναντήθηκε με μια βαθιά αυτοκριτική για το χνάρι που είχε αφήσει μέχρι τότε στον κόσμο και μια εσωτερική παρόρμηση να το αλλάξει: «να κάνει κάτι» στη ζωή του.
Από τότε ο κρατούμενος Δημάκης μεταμορφώθηκε: παρακολούθησε το σχολείο, έδωσε εξετάσεις και πέρασε με βαθμό αριστούχου στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης του Eθνικού Kαποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πολέμησε με το κορμί του, με απεργία πείνας και δίψας το 2018, για να μπορεί να παρακολουθήσει τα μαθήματα της σχολής του. Και το κατάφερε. Από τότε παρακολουθεί ανελλιπώς τα μαθήματά του, είναι πλέον υπότροφος του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών και περήφανο μέλος της πανεπιστημιακής κοινότητας της σχολής του.
Κι όμως το βράδυ της 16 Απριλίου, άντρες των ΕΚΑΜ μπήκαν στο κελί του στις φυλακές Κορυδαλλού, τον απομάκρυναν χωρίς καμία επίσημη εξήγηση (δεν είμαι σίγουρος αν η ορθή λέξη για την άρον άρον μεταφορά ενός ανθρώπου με ένα παπούτσι και μια παντόφλα είναι η μεταγωγή ή η απαγωγή) και κατέληξε στο πειθαρχείο των φυλακών Γρεβενών, όπου αυτή τη στιγμή βρίσκεται απομονωμένος σε καραντίνα. Η μόνη αιτία που μπορεί να υπάρχει γι’ αυτή τη μεταγωγή είναι η συμμετοχή του Δημάκη στις ειρηνικές κινητοποιήσεις των κρατουμένων για την αποσυμφόρηση των φυλακών που ξεκίνησαν στις 14 Απριλίου.
Η αποσυμφόρηση είναι αυτή τη στιγμή αίτημα πλήθους θεσμικών φορέων, κομμάτων και συλλογικοτήτων, ανάμεσά τους του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών. Η κυβέρνηση το παραδέχεται, δεν προχωρά ωστόσο στην κατάθεση της πράξης νομοθετικού περιεχομένου που σύμφωνα με πληροφορίες έχει ήδη καταρτιστεί. Ισως, το «αδίκημα» του Δημάκη είναι ότι μίλησε ως εκπρόσωπος των κρατουμένων στη συνάντηση που είχε επιτροπή τους στις φυλακές με τη Σοφία Νικολάου, γενική γραμματέα Αντεγκληματικής Πολιτικής, στα τέλη Μαρτίου. Θεωρήθηκε έτσι πρωτεργάτης των κινητοποιήσεων, τις οποίες στήριξε δημόσια κατ’ επανάληψη με τον λόγο του. Οπως μου είπε ο ίδιος: «Ο κορονοϊός απαγόρευσε το συναθροίζεσθαι, όχι το εκφράζεσθαι».
Τώρα, η κυβέρνηση, το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και το σωφρονιστικό σύστημα έχουν να κάνουν μια επιλογή. Είτε να επιτρέψουν σε έναν κρατούμενο που εκτίει την ποινή του να συνεχίσει τη νέα πορεία που διάλεξε στη ζωή του με τα αναπόσπαστα εφόδια που του χαρίζουν οι σπουδές του: να ξέρει πλέον να σκέφτεται, να εκφράζεται, να μιλάει. Είτε να θεωρήσουν ότι αυτά τα εφόδια είναι επικίνδυνα για την έννομη τάξη, ότι οι λέξεις είναι πολυβόλα και ότι ίσως τελικά είναι βολικότερο να γυρίσει ο Δημάκης στον παλιό, κακό εαυτό του. Αλλά, όπως γράφει στην πολιτική του δήλωση ο Βασίλης, «σας υπόσχομαι ότι δεν πρόκειται να με κάνετε ξανά αυτό που ήμουν».
Ο Βασίλης Δημάκης είναι σε απεργία πείνας από τις 21 Απριλίου και πρόθεσή του είναι από σήμερα να ξεκινήσει απεργία δίψας διεκδικώντας την επαναμεταγωγή του στις φυλακές Κορυδαλλού. Η ζωή του διατρέχει άμεσο κίνδυνο. Δεν μπορώ να φανταστώ κανέναν ελεύθερο άνθρωπο να μην τάσσεται στο πλευρό του. 
*Ο Θανάσης Καμπαγιάννης είναι δικηγόρος του Βασίλη Δημάκη, μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών

Έξοδος στη μη κανονικότητα…


 
Στην ιδιότυπη «γενική απεργία» που κήρυξε το ίδιο το κεφάλαιο για να αντιμετωπίσει την πανδημία, μεταξύ άλλων συνέβησαν τα ακόλουθα σημαντικά:
  • Φάνηκε η έλλειψη ετοιμότητας του συστήματος να αντιμετωπίσει έναν ιό, τον Covid-19. Δεν αναφερόμαστε στην κατάσταση του ημικατεστραμμένου τομέα της υγείας από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές, αλλά στη γενικευμένη ανεπάρκεια της διοικητικής, εθνικής, υπερεθνικής κρατικότητας και θεσμικής συγκρότησης. Αυτές υπάρχουν και αναπτύσσονται επί της κοινωνίας και με προσανατολισμό το κέρδος, αφού απομακρύνονται διαρκώς από τις ανάγκες των κοινωνιών σε πλανητικό επίπεδο.Η προηγμένη Δύση εμφανίστηκε πιο τρωτή από άλλες περιοχές του κόσμου, παρά τις θεωρητικά μεγαλύτερες τεχνικές δυνατότητές της.
  • Η «γενική απεργία» δεν συμπεριέλαβε όλους τους οικονομικούς κλάδους. Ούτε ξεκίνησε την ίδια μέρα σε όλες τις χώρες. Το lock down επιβλήθηκε σε διαφορετικούς βαθμούς, μετά από αντιθέσεις και ενστάσεις, και φάνηκε πως η καραντίνα που επιβλήθηκε σε μερικά δισεκατομμύρια ανθρώπων στην Γη, υπήρξε μια πρώτη αντίδραση αλλά δεν έκφραζε την «ψυχή» του κεφαλαίου.
  • Ορισμένες δυνάμεις σκέφτηκαν εντελώς κυνικά και εγωιστικά, αδιαφορώντας για την υγεία των πολιτών. Θεώρησαν ότι η στιγμή θα ευνοούσε την οικονομική τους ενδυνάμωση απέναντι σε ανταγωνιστές που είχαν κηρύξει «καραντίνα» και είχαν φρενάρει μεγάλο μέρος της οικονομικής τους δραστηριότητας. Τέτοιες χώρες, όπως οι ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλλία, Σουηδία, Γερμανία, αναγκάστηκαν να προσχωρήσουν στο lock down μετά από μεγάλες πιέσεις των κοινωνιών και των εργαζομένων. Τα χιλιάδες θύματα στις πρώτες τρεις από τις αναφερόμενες χώρες, είναι ενδεικτικά για το έγκλημα που διέπραξαν οι κυβερνήσεις τους. Είχαν ήδη δει τι γινόταν στην Ιταλία και την Ισπανία, αλλά δεν έπαιρναν μέτρα. Μια «υγειονομική Κατρίνα» έχει πλήξει σε όλον τον κόσμο τους πιο ηλικιωμένους και ανήμπορους, ενώ το έγκλημα που γίνεται στα γηροκομεία είναι μια ντροπή για τον δυτικό «πολιτισμένο» κόσμο.

*******
Η διαπάλη όμως ανάμεσα στη ζωή και το κέρδος συνεχίζεται. Αποκτά ως αντίθεση, κεντρική σημασία για την ανθρωπότητα. Η «ψυχή» του κεφαλαίου απαιτεί την επαναλειτουργία όσο το δυνατόν συντομότερα της οικονομίας με πέντε βασικές συνισταμένες:
  1. Αδιαφορία για τη ζωή και την υγεία των εργαζομένων.
  2. Αξιοποίηση και μονιμοποίηση των πρόσκαιρων μέτρων. Τηλεργασία, μοίρασμα της ανεργίας, έλεγχος μετακινήσεων, απαγόρευση κινητοποιήσεων κ.λπ.
  3. Παράδοση του «λογαριασμού» στις κοινωνίες (νέες περικοπές, μέτρα, μνημόνια).
  4. Ενίσχυση και διάσωση μέσω του κράτους, μεγάλων επιχειρήσεων και χρηματιστικών ιδρυμάτων που οδηγούνται σε χρεοκοπία.
  5. Καταστροφή και απαξίωση κεφαλαίου. Τεράστια αύξηση της ανεργίας.
Επομένως, γύρω από τη «φάση 2» της αντιμετώπισης της πανδημίας και της οικονομικής ύφεσης, ήδη διεξάγεται μια μεγάλη αντιπαράθεση. Για τους όρους και τους τρόπους με τους οποίους αυτή θα γίνει. Πέρα από την κατεύθυνση «το μαγαζί πρέπει να λειτουργήσει άμεσα», δεν υπάρχει καμιά κοινή στάση. Πολλοί επιστήμονες εκφράζουν αμφιβολίες για την ταχύτητα και τους ρυθμούς μιας επιστροφής στην «διαφορετική ούτως ή άλλως» κανονικότητα (λέξη που κουρελιάζεται διαρκώς). Κυβερνήσεις και κυβερνήτες πρέπει να πάρουν αποφάσεις, οι οποίες αύριο ενδέχεται να αποδειχθούν όχι απλά λαθεμένες αλλά και θανάσιμες. Ο κίνδυνος ενός δεύτερου μεγάλου κύματος της πανδημίας είναι ορατός, χωρίς το πρώτο να έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Επομένως, κινούνται όλοι μπουσουλώντας και εν μέσω αντιθέσεων και αντιπαραθέσεων.
Οι κοινωνίες έχουν λόγο και φωνή, παρά την καραντίνα και την ημικατάργηση του δημόσιου χώρου. Οι 50.000 νεκροί στις ΗΠΑ, οι μακάβριες πομπές με στρατιωτικά οχήματα στην Ιταλία, οι σοκαριστικές εικόνες στα γηροκομεία στην Ισπανία και αλλού, αλλά και οι «υγειονομικές βόμβες» που υπάρχουν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων-μεταναστών ή στις ξενοδοχειακές δομές, όπως και η έλλειψη μέτρων σε ιδιωτικές κλινικές κ.λπ. μιλούν από μόνα τους. Λυγίζουν κάποιες στιγμές την πρεμούρα να ξεκινήσει πάλι η μηχανή του κέρδους.
Η όρεξη όμως έχει ανοίξει από τώρα και πολύ. Μερικά παραδείγματα. Στο Τορίνο, νέος που μοιράζει μια προκήρυξη έξω από σουπερμάρκετ συλλαμβάνεται σαν να είχε διαπράξει έγκλημα. Τέσσερις πολίτες που διαμαρτυρήθηκαν για την κακομεταχείριση μετανάστη περικυκλώθηκαν από 30-40 αστυνομικούς και συνελήφθησαν αμέσως. Ο επικεφαλής του συνδικάτου της Amazon που κήρυξε απεργία, αμέσως απολύθηκε. Το ίδιο κι ένας εργαζόμενος στον Τάραντα που ανάρτησε στο Facebook ειδήσεις από τον χώρο δουλειάς του. Στα περίχωρα του Παρισιού, εδώ και μέρες γίνονται συγκρούσεις. Αιτία ο τραυματισμός νέου από αστυνομικούς και τα πρόστιμα, μαζί με την κακομεταχείριση από την αστυνομία, ειδικά σε αυτές τις περιοχές. Στη χώρα μας, είδαμε πως οι ειδικές δυνάμεις έσπευσαν να αντιμετωπίσουν γιατρούς και νοσηλευτές την ημέρα της κινητοποίησής τους έξω από νοσοκομείο.
Η εμπλοκή αστυνομίας, ειδικών δυνάμεων, πολιτοφυλακών και στρατού, σε διάφορα μέρη του κόσμου, για την επιβολή της καραντίνας και την απαγόρευση κυκλοφορίας, οδηγεί σε δρόμους έντονα περιοριστικούς και αντιδημοκρατικούς. Κάτι άλλο προσπαθούν να προλάβουν ή να απομακρύνουν, δεν κόπτονται τόσο πολύ για την υγεία των πολιτών. Καθένας καταλαβαίνει πως αν νοιάζονταν για αυτό, θα έκαναν άλλα πράγματα οι κυβερνήσεις.

*******
Η επιστροφή στη «μη κανονικότητα» θα γίνει σταδιακά, πειραματικά και με κόστος. Η επιστροφή θα φέρει και τον «λογαριασμό». Θα κληθούν να πληρώσουν τα σπασμένα οι «συνήθεις ύποπτοι», οι εργαζόμενοι και οι λαοί. Ολόκληρες περιοχές και χώρες θα αποκτήσουν νέα δεσμά, αν δεν αποδεκατιστούν ολοσχερώς. Ισχυρά κράτη θα προσαρτηθούν από άλλα ισχυρότερα. Νέες έξοδοι θα επιχειρηθούν από την απελπισία, τα πολλαπλά γκέτο, τις φαβέλες και τις παραγκουπόλεις. Οι στρατιές των ανέργων θα αυξηθούν. Έτσι, και όχι ειρηνικά, θα προχωρήσει η 4η βιομηχανική επανάσταση και τα εργαλεία της. Προωθώντας νέες αναδιαρθρώσεις και νέες σχέσεις ανάμεσα σε ζωντανή και νεκρή εργασία.
Ο γεωπολιτικός ανταγωνισμός θα οξυνθεί. Η αντικινέζικη και αντιρωσική υστερία, ιδιαίτερα η αντικινέζικη, θα πάρει μεγάλες διαστάσεις. Η Δύση πρέπει να κατασκευάσει έναν εχθρό. Για να συσπειρωθεί και να συγκροτήσει την υστερία σε μαζικές διαστάσεις. Ο Τραμπ αναφωνεί «Ο κινέζικος ιός!» και όλοι οι παρατρεχάμενοι τρέχουν να ζητήσουν τα ρέστα από την Κίνα για το «έγκλημα» που έκανε. Τι βολικό…
Οι απαιτήσεις που θέτει το κεφάλαιο στην φάση της 4ης βιομηχανικής επανάστασης, και η μοντελοποίηση που αυτή επιβάλλει, προχωρούν μέσα από τον ανταγωνισμό γεωπολιτικών κέντρων (ΗΠΑ-Κίνα κυρίως) και χρησιμοποιώντας σε μεγάλο βαθμό και την πανδημία. Θα είναι η τέλεια δικαιολογία για τις αναδιαρθρώσεις που έρχονται.
Αλλά, είπαμε, η αντίθεση ζωής και κέρδους μετατρέπεται γοργά σε βασική αντίθεση. Κατανοητή σε δισεκατομμύρια ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους, φυτοζωούν χωρίς δουλειά ή πρόκειται να απολυθούν άμεσα. Η Υγεία δεν είναι μέτρο για τη λειτουργία της καπιταλιστικής μηχανής και την συνεπακόλουθη καταστροφή της ισορροπίας ανθρώπου-φύσης. Είναι ένα δικαίωμα καθολικό, προϋπόθεση για τη ζωή και για την ανθρωποποίηση του ανθρώπου. Όσο κόστος και να έχει, αυτό θα πρέπει να καθορίσει την πορεία κι όχι απλά οι ανάγκες του κεφαλαίου.
Πηγή: e-dromos.gr

Τρίτη 28 Απριλίου 2020

"Για µας θα µένει άραγε κανένα σέντσι για ψώνια ή θα κάνουµε ντου στα µάρκετ αλά Αρτζεντίνα;"


Σκέψεις και αφορισμοί μπροστά στην επέλαση του ιοβόλου κορονοϊού και της δηλητηριώδους φιλελέ προσέγγισης των ανθρώπινων πραγμάτων
 
Θωμάς Κοροβίνης
 
Αϊ στο διάολο µωρέ! Σε τι σκατά έργο παίρνουµε µέρος; Ποιος έγραψε το σενάριο; Και ποιος να ’ναι ο σκηνοθέτης; Από πού µας κουβαλήθηκε αυτός ο απρόσκλητος µουσαφίρης, µας κατσικώθηκε και δεν λέει να το κουνήσει; Και µας παίζει τώρα στα δάχτυλα! Αρκετά δεν είχαµε γονατίσει; ∆εν φτάνει τόσο που µας έχουν στο δούλεµα αλλοδαπά και ντόπια αφεντικά εδώ και χρόνια; Ηταν ο καιρός του φαίνεται. Ωραίος λοιπόν, στην ώρα του δηλαδή κατά τους αρχαίους µας. Μας βρήκε αδιάβαστους! Κοίτα τα τερτίπια του! Σαν να εκπέµπεται το ζοφερό πνεύµα µιας αόρατης δικαιοσύνης, αµερόληπτης, ακριβοδίκαιης, µιας και µοιάζει να µην εξαιρεί κανέναν – αν και, για τους προσεκτικούς, τα αποτελέσµατά της τυγχάνουν κάποιας διακριτικής, ταξικής διαχείρισης.
Ερχεται από τα βάθη του αγνώστου, από τα έγκατα, σαν αµείλικτος τιµωρός, όπου δέον να λάβουν επιτέλους το µάθηµά τους και ο άφρων πλούσιος του Ευαγγελίου και ο αδερφός αυτού, ο πλουταλαζών Νεοέλλην του µεταπολέµου (θα διδαχθούν άραγε τίποτε; Πιο βέβαιο το αµφίβολο). Και τρέµει πάντων και πασών το φυλλοκάρδι απ’ την αόρατη απειλή, από το µέγα δέος. Ανώφελα δε παντελώς τα γνωστά όπλα. Ψυχής τε και σώµατος. Μεταφυσικής και λογικής. Επί του παρόντος.
Για τέρας πρόκειται. Ποτέ δεν συµπαθούσα τα τέρατα. Ούτε του παραµυθιού ούτε της πραγµατικής ζωής. Ωστόσο αντάµωσα ουκ ολίγα. Με κάποια συνεργάστηκα, συµποσιάστηκα ή και συνουσιάστηκα. ∆εν τα πήρα πρέφα. Ας πρόσεχα! ∆εν συµπορευτήκαµε όµως για πολύ. Γρήγορα λάκισαν. Και µπουντρουµιάστηκαν στις χαµοκέλες της επισφαλούς τους ασφάλειας! Ή γαντζώθηκαν στις σκαλωσιές της εξουσίας ξεπουλώντας τα πάντα. Μα «ό,τι πέρασε, πέρασε σωστά» είπε ο Σεφέρης. Να δούµε τώρα τι γίνεται µ’ αυτό το τέρας των τεράτων! Οπως φαίνεται, οι ιοβόλοι δαίµονες της κολάσεως είναι στα ντουζένια τους. Και δεν χαρίζουν κάστανα. Είµαστε λοιπόν στα νύχια του απρόσκλητου, του τυχαίου, του ολέθριου. Ρε µπας και τούτο το κόλπο το έστησαν οι κρυόπλαστοι και οι ντεκαβλέ; Η πλειοψηφία κερδίζει – έτσι δεν λένε; Πά’ να πει µας εκδικούνται γιατί καλοπερνούσαµε θύοντας στον Πάνα και στην Αφροδίτη κι έτσι κατόπι εµείς, οι λιγότεροι, χωρίς κορµί και χάδι, θα µαρτυρήσουµε!
Ενα είναι το σύνθηµα. Κυβερνητικών και ειδικών. «Πουτάνες, στα κρεβάτια σας». Σαρακοστιανή ασκητική και πασχαλινή χαρµολύπη! Να σώσετε το κεφάλι σας. Αϊντε και το σώσαµε. Και η επόµενη µέρα; Πώς θα βγαίνει το ψωµί; Κάτι παραπάνω ξέρουν οι φιλελέ. Εκείνοι οι υπολογιστές που τα ’χουν µεταξύ τους µιληµένα. Τα σεντούκια τους είναι καλά αµπαρωµένα. Από καιρό. Για µας θα µένει άραγε κανένα σέντσι στην κάρτα µας για ψώνια ή θα κάνουµε σούµπιτοι ντου στα µάρκετ αλά Αρτζεντίνα; Κι απ’ την άλλη, πού θα βρούνε στέγη τα όνειρά µας και αγκαλιά οι αγάπες µας;
Ζωή, καλά δεν τα πηγαίναµε οι δυο µας; Ζωή, για σένανε ξοδεύτηκα µε πάθος, τι θες από µένα; Ζωή, απ’ όσα σου χρωστάω τα πιο πολλά τοκισµένα σ’ τα γύρισα, τι γραµµάτια ακόµη σου οφείλω; Ζωή, κάτσε καλά, γιατί µας ρηµάζεις την ψυχή; Γιατί µε πετάς στο έλεος της αγωνίας; Γιατί µε ρίχνεις στα νύχια του αγνώστου; Μήπως φτάσαµε στην αρχή του τέλους; Ή στο τέλος της αρχής; Στη γένεση µιας καινούργιας µέρας που θα αναδιατάξει το σύµπαν; Με ή χωρίς εµάς! Πού να στηριχτούµε και πού να ελπίσουµε; Ο καθένας µας όπως ξέρει. Μπορεί, όπως έχουν πει οι παλιοί, το χάος και ο τρόµος να είναι η ατόφια µήτρα της δηµιουργίας. Κι έτσι να πορευόµαστε πια.
Ο Θωμάς Κοροβίνης είναι συγγραφέας και φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έζησε για οχτώ χρόνια στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης είναι  τραγουδοποιός και  τραγουδιστής στο δικό του ρεπερτόριο ή σε θέματα του ρεμπέτικου και του λαϊκού τραγουδιού.

Από τα 800άρια στα μνημόνια που ετοιμάζει ο Μητσοτάκης...


Μάκης Κοψίδης

Τα επώδυνα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας που επέβαλε ο Μητσοτάκης όπως και όλες σχεδόν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, καθώς και η προσωρινή στροφή προς το δημόσιο σύστημα υγείας, ήταν μία...αναγκαστική επιλογή. Στροφή που σε κάθε περίπτωση είναι μία περίτρανη απόδειξη για την παταγώδη αποτυχία του συγκεκριμένου μοντέλου του καπιταλισμού. Το μοντέλο ανάπτυξης πάνω στο οποίο στηρίχθηκε ο καπιταλιστικός κόσμος τις τελευταίες δεκαετίες αποδείχθηκε ανίκανο να αντιμετωπίσει την υγειονομική κρίση.
Ούτε ο «αυτόματος πιλότος της αγορά που ρυθμίζει τα πάντα», ούτε η αποθέωση του ιδιωτικού τομέα και της ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην υγεία, λειτούργησαν. Αντίθετα αποδείχθηκαν φιάσκο. Ο νεοφιλελευθερισμός αναγκάστηκε, έστω και προσωρινά, να εγκαταλείψει την αποθέωση του ιδιωτικού τομέα και γενικά και στον τομέα της υγείας και να στραφεί στο δημόσιο και στην δημόσια υγεία.
Όμως στον οικονομικό τομέα ο Μητσοτάκης δεν μετακινείται ούτε σπιθαμή από το αγαπημένο του δόγμα. Υλοποιεί με μαθηματική ακρίβεια την συνταγή του Μίλτον Φρίντμαν. Κινείται σε μία πολύ πιο ακραία γραμμή σε σχέση με άλλες ευρωπαϊκές νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις. Τα 800σάρια, τα voucher, τα «δώρα» προς τον ΣΕΒ για την πλήρη ανατροπή των σχέσεων εργασίας, τους κλινικάρχες και τους βαρόνους της παραπληροφόρησης είναι μόνο ορισμένες από τις ενέργειες του που αποδεικνύουν ότι είναι δέσμιος του πιο ακραίου δόγματος του νεοφιλελευθερισμού. Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίζεται οικονομικά την πανδημία δείχνει ανάγλυφα τον τρόπο που θα διαχειριστεί την μετά την πανδημία εποχή.
Η ύφεση είναι η μεγάλη ευκαιρία για τον Μητσοτάκη. Θα παρουσιάσει την ύφεση ως την μεγάλη δικαιολογία για να πάρει τα μέτρα που πάντα θεωρούσε πανάκεια για την «Ανανεωμένη Ελλάδα» που οραματίζεται. Η ύφεση που θα αυξάνεται συνεχώς αφού αρνείται να πάρει τώρα μέτρα υπέρ της ενίσχυσης εισοδημάτων μισθωτών, συνταξιούχων, ελεύθερων επαγγελματιών, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι λοιπόν στο τραπέζι η μείωση συντάξεων, μισθών, η εφαρμογή υποκατώτατου μισθού όχι μόνο για τους νέους, η πλήρης σχεδόν ελαστικοποίηση των σχέσεων εργασίας αλλά και ανάλογα μέτρα που θα συντελέσουν σε μία μεγάλη ανακατανομή εισοδήματος υπέρ των λίγων και σε βάρος των πολλών. Οι οικονομικές ελίτ, ο ΣΕΒ, οι καναλάρχες, η μεγάλη εργοδοσία και οι παρατρεχάμενοί τους τρίβουν τα χέρια τους από τώρα.
Το αν θα κάνει εκλογές μετά την πανδημία και πριν τα μνημόνια που σχεδιάζει είναι άγνωστο. Είναι όμως γνωστό, είναι σίγουρο ότι σε κάθε περίπτωση ο Μητσοτάκης θα έχει να αναμετρηθεί με όσους κορόιδεψε για δίκαιη κατανομή των βαρών και τον βλέπουν να ανοίγει τα ταμεία τα κράτους σε μιντιάρχες, σχολάρχες , κλινικάρχες , στους «εκδότες» των voucher και τόσους άλλους - άρχες. Με όσους επιστήμονες, επαγγελματίες αλλά και μισθωτούς άφησε επί ξύλου και επί 800σαριού. Με όσους τους υπόσχεται διασφάλιση των θέσεων εργασίας, ενώ τους ρίχνει στην μαύρη τρύπα της αναστολής. Με άλλα λόγια ο Μητσοτάκης θα αναμετρηθεί με την αλήθεια, με την συρρίκνωση των εισοδημάτων των πολλών και την ανασφάλεια που τους ρίχνει και όχι με την προπαγάνδα και τις αγιογραφίες που του φτιάχνουν τα μέσα ενημέρωσης. Ο Μητσοτάκης θα συνεχίζει να ταΐζει τους βαρόνους της παραπληροφόρησης. Οι στημένες δημοσκοπήσεις και το καθημερινό λιβάνισμα έχουν κόστος. Ούτε όμως αυτά θα σταθούν ικανά να κρύψουν από την πλειοψηφία της κοινωνίας τα σχέδια που φιλοτεχνεί και οδηγούν σε ένα χειρότερο μέλλον ακόμα χειρότερα από αυτό των μνημονίων...
                                                                                                                           Πηγή: tvxs.gr

Bjork-Πρωτοψάλτη. Γιατί δεν φταίει το φορτηγό...

 
Του Άρη Χατζηστεφάνου
 
Το 1993 η Bjork παρουσίασε το video clip του τραγουδιού Big Time Sensuality, το οποίο γυρίστηκε στην καρότσα ενός φορτηγού που διέσχιζε τη Νέα Υόρκη.
Χάρη στον σκηνοθέτη και φωτογράφο Στέφαν Σεντνάουι, ο οποίος είχε επιμεληθεί παραγωγές των Red Hot Chili Peppers, των U2 κ.α, το βίντεο αποτέλεσε μια από τις πιο…αξιομνημόνευτες δουλειές της δεκαετίας του ’90.
Συμπέρασμα πρώτο, λοιπόν: Στην καντάδα που πραγματοποίησε η Πρωτοψάλτη στους δρόμους της Αθήνας, και η οποία επικρίθηκε για πολύ «κακή αισθητική», σίγουρα δεν έφταιγε το φορτηγό.
Θα ήταν φυσικά άδικο να αναμένουμε αντίστοιχη αισθητική με αυτή του video clip της Bjork, για το οποίο δαπανήθηκαν ατελείωτες εργατοώρες και αρκετές χιλιάδες ευρώ.
Υπάρχουν όμως κάποιες άλλες λεπτομέρειες που προσβάλλουν βάναυσα την αισθητική μας. Για αυτές δεν ευθύνεται αναγκαστικά η Πρωτοψάλτη.
Όταν η Bjork περιφερόταν στους δρόμους της Νέας Υόρκης η αστυνομία προσπάθησε πολλές φορές να τη σταματήσει και μάλιστα με επιθετικό τρόπο, όπως ανέφερε η ίδια σε συνέντευξή της. «Ήμασταν σαν τους αναρχικούς που τους κυνηγάει η αστυνομία» έλεγε χαρακτηριστικά. Αντίθετα το φορτηγό της Πρωτοψάλτη συνοδευόταν από μοτοσυκλετιστές της αστυνομίας σαν να ήταν η οχηματοπομπή κάποιου πολιτικού.
Στα γυρίσματα της Bjork ο κόσμος την επευφημούσε και κάποιοι ανέβηκαν στην καρότσα για να χορέψουν μαζί της. Το φορτηγό της Πρωτοψάλτη συνοδευόταν κυρίως από φωτογράφους και δημοσιογράφους. Το είχε πληρώσει ο Δήμαρχος Αθηναίων, ο οποίος το έστειλε στην οικογένειά του, δηλαδή στο μέγαρο Μαξίμου για να φωτογραφηθεί μαζί του ο πρωθυπουργός, Κυριάκος Μητσοτάκης.
Ήταν φυσικά άδικο που δεν σταμάτησε και στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου να το χαιρετίσει και η Ντόρα Μπακογιάννη από το μπαλκόνι του γραφείου της. Ήταν επίσης δύσκολο να περάσει και από το νεκροταφείο της Κρήτης, όπου αναπαύεται ο πάτερ φαμίλιας της πολιτικής δυναστείας, για να του αφήσουν μερικά λουλούδια.
Ευθύνεται για κάτι από όλα αυτά η Πρωτοψάλτη; Μάλλον όχι. Όπως δήλωσε τουλάχιστον σε συνέντευξή της, δεν ήταν ενήμερη ότι θα περνούσε από το Μαξίμου αφού αυτό αποφασίστηκε από τον Μπακογιάννη και τον Μητσοτάκη.
Ούτε φυσικά ευθύνεται για τον συνωστισμό που επικράτησε στο Μαξίμου. Απλώς ο Μητσοτάκης αποδείχθηκε τόσο ικανός να ακολουθήσει τις συμβουλές των επιστημόνων όσο ο Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος στην τελευταία έκλειψη ηλίου κοίταξε απευθείας τον ήλιο χωρίς προστατευτικά γυαλιά.
Τα προβλήματα είναι προφανώς βαθύτερα. Όπως κατήγγειλε με ανακοίνωσή του το δημοτικό σχήμα Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στην Αθήνα ο δήμος «αρνήθηκε να διανέμει κουπόνια για την κάλυψη επισιτιστικών αναγκών των οικογενειών που το έχουν ανάγκη μετά το κλείσιμο των βρεφονηπιακών σταθμών και των σχολείων». Επίσης «αρνήθηκε να απαλλάξει τους άνεργους και φτωχούς κατοίκους της πόλης μας – που ειδικά τώρα, αυξάνονται εκθετικά – από τα δημοτικά τέλη».
Δεν είμαστε μίζεροι και σοβαροφανείς όταν λέμε ότι η φιέστα προσέβαλε την αισθητική μας. Δεν καταδικάζουμε την ιδέα, ούτε τα τραγούδια. Ξέρουμε να γιορτάζουμε και να γελάμε ακόμη και μέσα στις μεγαλύτερες τραγωδίες και αυτό είναι απόλυτα ανθρώπινο. Ξέρουμε επίσης ότι το κόστος ενός φορτηγού είναι πρακτικά ανύπαρκτο και δεν επιβαρύνει το δημοτικό προϋπολογισμό.
Μας προσβάλλουν όμως οι επικοινωνιακές φιέστες που πραγματοποιούνται για να καταγραφούν από τα μπουκωμένα με 20 εκατομμύρια ευρώ ΜΜΕ.
Όσο για την Πρωτοψάλτη είχε προλάβει να προσβάλλει την αισθητική μας μερικούς μήνες νωρίτερα όταν πόσταρε φωτογραφίες με τσολιάδες που ανέβαζαν την ελληνική σημαία. Ήταν η εποχή που η ελληνική ακροδεξιά έστηνε τάγματα εφόδου στα σύνορα και κάποιοι αντιμετώπιζαν τους κυνηγημένους μετανάστες και τους πρόσφυγες σαν εισβολείς.
Ίσως βέβαια αν δεν είχε πάρει τη συγκεκριμένη θέση να μην ήταν αυτή που θα τραγουδούσε σήμερα στο φορτηγό. Θα είχαν βάλει τον Ρουβά να τραγουδά το «μακαρόνια με κιμά». Τη βενζίνη θα πλήρωνε η οικογένεια Βαρδινογιάννη, όπως έκανε παλαιότερα για τα άρματα μάχης στις στρατιωτικές παρελάσεις. Αντί για τον Μητσοτάκη θα χειροκροτούσε ο Σαββόπουλος και μπορεί να τον σκιτζάριζε και ο Αρκάς.
Καλλιτέχνες να προσφέρουν θεάματα έχουμε. Άρτο δεν έχουμε...
 Πηγή: info-war.gr

Ποιος Βρούτσης;

 
Έτσι πάει το συστηματάκι των διεφθαρμένων ΜΜΕ: Στην αρχή προστατεύουμε την κυβέρνηση συνολικά. Οτιδήποτε βγαίνει που την πλήττει, το θάβουμε. Όταν πια το κύμα φουσκώσει τόσο που να μην μπορούμε να το συγκρατήσουμε, βρίσκουμε έναν υπουργό, του φορτώνουμε την ευθύνη και κρατάμε καθαρό τον Μητσοτάκη.
 
του Νίκου Μωραΐτη
 
Η ενημέρωση στην Ελλάδα κινείται με άνωθεν εντολές. Όταν προέκυψε η ιστορία με το σκόιλ ελικικού, η άνωθεν εντολή ήταν «κάντε την πάπια». Και οι δημοσιογράφοι επί τέσσερις ημέρες ακριβώς αυτό έκαναν. Πάνω από 20.000 tweets βοούσαν για το σκάνδαλο και τον αδιανόητο εμπαιγμό, και οι δημοσιογράφοι στα κανάλια έκαναν «παπαπά». Μόλις ο πρωθυπουργός αναγκάστηκε να αποσύρει τα voucher της ντροπής, τότε οι ίδιοι παπαγάλοι που επί τόσες ημέρες έθαβαν τη δήλωση, βγήκαν και φώναζαν τη νέα άνωθεν εντολή: «Ο Βρούτσης φταίει, ο Βρουτσης!».Έτσι πάει το συστηματάκι των διεφθαρμένων ΜΜΕ: Στην αρχή προστατεύουμε την κυβέρνηση συνολικά. Οτιδήποτε βγαίνει που την πλήττει, το θάβουμε. Όταν πια το κύμα φουσκώσει τόσο που να μην μπορούμε να το συγκρατήσουμε, βρίσκουμε έναν υπουργό, του φορτώνουμε την ευθύνη και κρατάμε καθαρό τον Μητσοτάκη. Νυν υπέρ πάντων ο αγών. Να μείνει στο απυρόβλητο ο Μωυσής!
Ας μην κοροϊδευόμαστε. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης στο Μαξίμου λειτουργεί ακριβώς όπως λειτουργούσε ο πατέρας του: Όποια υπόθεση έχει οικονομικό ενδιαφέρον την αναλαμβάνει ο ίδιος προσωπικά. Ποιος Βρούτσης; Κανένας υπουργός δεν τολμάει να διαχειριστεί τέτοια ευαίσθητα θέματα μόνος χωρίς τον αρχηγό. Δεν έχετε δει μαφιόζικες ταινίες; Ως προς τη δομή εννοώ, μη φανταστείτε τίποτα άλλο.
Το σύστημα Μητσοτάκη προσπάθησε να δώσει σε ημετέρους 85 εκατομμύρια ευρώ μέσω voucher. Τα πιόνια για να επιτευχθεί αυτό ήταν οι επιστήμονες και οι ελεύθεροι επαγγελματίες εν μέσω πανδημίας. Ανήθικο; Απλώς μητσοτακικό, θα έλεγα.
Δυστυχώς για την κυβέρνηση, το twitter πήρε μυρωδιά την υπόθεση. Η «Εφημερίδα των Συντακτών» και το «Documento» άρχισαν να ψάχνουν τα ονόματα και να πέφτουν πάνω σε… γνωστές νεοδημοκρατικές φυσιογνωμίες. Η απόσυρση των voucher της ντροπής ήταν πλέον μονόδρομος. Δεν τα κατάφεραν αυτή τη φορά. Μικρό το κακό. Τα έχουν καταφέρει δεκάδες άλλες και θα τα καταφέρουν εκατοντάδες άλλες στη διάρκεια της τετραετίας.

Οικονομία της ανο(η)σίας

 
Σύμφωνα με όσα έχουμε ακούσει από τους ειδικούς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε συντροφιά με τον νέο κορωνοϊό, όπως ακριβώς ζούμε και με την γρίπη. Με την διαφορά ότι για την αντιμετώπιση του κορωνοϊού δεν έχουμε στη διάθεσή μας ούτε κάποιο φάρμακο ούτε κάποιο εμβόλιο. Αυτό, πολύ απλά σημαίνει ότι για όσο διάστημα δεν υπάρχουν στη διάθεσή μας αυτά τα «όπλα» η αρρώστια θα κυκλοφορεί και θα μεταδίδεται.
Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα για δύο ακόμη λόγους. 
Ο πρώτος έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν υπάρχει ακόμη σαφής εικόνα μεταξύ των ειδικών για τον αν όσοι νοσούν από τον κορωνοϊό αποκτούν ταυτόχρονα και ανοσία. Με πιο απλά λόγια δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα αν η ασθένεια από τον κορωνοϊό σημαίνει ταυτόχρονα ότι ο ασθενής δεν θα ξαναπροσβληθεί από τον ιό για κάποιο διάστημα.
Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την αδυναμία των κοινωνιών και της οικονομίας να σταματήσουν κάθε δραστηριότητα (καραντίνα) μέχρι να βρεθούν τα όπλα (φάρμακο και εμβόλιο) για την αντιμετώπιση του ιού.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, στο σημείο όπου (και) η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να αντιμετωπίσει το δίλημμα και να κάνει την επιλογή μεταξύ της προστασίας (καραντίνα) ή της επανεκκίνησης της οικονομικής δραστηριότητας.
Η επιλογή έχει ήδη γίνει. Οι κυβερνήσεις παγκοσμίως έχουν αποδεχτεί την αδυναμία τους να προστατεύσουν το σύνολο του πληθυσμού. Τα μέτρα θα αρθούν σταδιακά καθώς ένα γενικό κλείσιμο δεν μπορεί να παραταθεί για έναν χρόνο, όσο δηλαδή χρειάζεται για να βρεθεί, δοκιμαστεί και διατεθεί το φάρμακο ή το εμβόλιο.
Τα περιοριστικά μέτρα που επιβλήθηκαν όλο αυτό το διάστημα βοήθησαν να αγοραστεί χρόνος. Μένει να δούμε αν αυτός ο χρόνος αξιοποιήθηκε για να αναβαθμιστούν οι δυνατότητες των συστημάτων υγείας προκειμένου να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες που θα προκύψουν στο επόμενο διάστημα που εκ των πραγμάτων θα αρθούν οι απαγορεύσεις. 
Το επόμενο διάστημα, από αύριο που θα αρχίσει η άρση των περιορισμών, ξεκινά μια νέα δύσκολη, απρόβλεπτη και οδυνηρή πιθανότατα περίοδος κατά την οποία η κοινωνία και η οικονομία θα λειτουργούν αντιμετωπίζοντας τον κίνδυνο διασποράς του ιού ο οποίος προφανώς θα εξακολουθεί να υπάρχει και να μεταδίδεται για όσο διάστημα δεν υπάρχει φάρμακο και εμβόλιο.
Δεδομένων των στατιστικών που έχουν να κάνουν με τους θανάτους που προκαλεί ο ιός μεταξύ αυτών που ασθενούν, καθώς και με τις ηλικίες των θυμάτων, οι κυβερνήσεις (παγκοσμίως) επιλέγουν -ίσως να μην υπάρχει και άλλη επιλογή- να αφήσουν πίσω τους (ηλικιωμένους και ανθρώπους με άλλα «υποκείμενα» νοσήματα) όσους δεν μπορούν να ακολουθήσουν. Είναι εξ΄ άλλου, όλοι αυτοί στατιστικό βάρος και μη παραγωγικοί δείκτες σε μια οικονομία η οποία πρέπει να «επενδύσει» εκεί όπου βλέπει αποδώσεις. Και οι επενδύσεις στο χώρο της υγείας προκειμένου να εξασφαλιστεί η υγεία του συνόλου του πληθυσμού και ειδικά των ευάλωτων ομάδων, εξακολουθούν να μην είναι αποδοτικές παρά τα όσα ακούσαμε όλο αυτό το διάστημα.
Είναι η οικονομία, λοιπόν, που καθορίζει τις πολιτικές αποφάσεις και τις επιλογές και καλό είναι αφού πρόκειται να ζήσουμε ένα «σκοτεινό» επόμενο διάστημα να γνωρίζουμε τουλάχιστον τη διαφορά μεταξύ ανοσίας και ανοησίας, ως ελάχιστο μέτρο αυτοπροστασίας..
Πηγή: topontiki.gr

"Ο Covid-19 πεθαίνει σε 48 ώρες"

"Ο Covid-19 πεθαίνει σε 48 ώρες"
 
Κι όμως αυτά λέει καθηγητής χωρίς εισαγωγικά και πλέον 0 νεκροί στη Νάπολη!
 
Η συνέντευξη που έδωσε ο διεθνούς φήμης καθηγητής Giulio Tarro, εξέπληξε τους πάντες. Εάν όντως είναι έτσι -και το όντως τοποθετείται για τους τύπους εφ’ όσον οι τίτλοι του καθηγητή δεν το δικαιολογούν-, τότε η απειλή από τον Covid-19 αποτελεί παρελθόν.                                                 
«Πάμε! Υπάρχει θεραπεία. Μπορείς να τον σκοτώσεις σε 48 ώρες. Υπάρχει θεραπεία και λειτουργεί, σε σύντομο χρονικό διάστημα».
Ο ναπολιτάνος καθηγητής Giulio Tarro, μαθητής του μεγάλου Albert Sabin, ο εφευρέτης του εμβολίου κατά της πολιομυελίτιδας, ήταν αρκετές φορές υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ Ιατρικής.
Του απονεμήθηκε το βραβείο του ιολόγου της χρονιάς από τη Διεθνή Ένωση των καλύτερων επαγγελματιών στον κόσμο τον Δεκέμβριο του 2018.
Είναι πρόεδρος της Επιτροπής για τη βιοτεχνολογία της ιόσφαιρας WABT που δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της UNESCO και συγγραφέας πολλών ερευνών σε πανεπιστήμια των ΗΠΑ. Την ημέρα του βραβείου, μία από τις φωτογραφίες του τοποθετήθηκε στην Time Square της Νέας Υόρκης, αλλά στις ιταλικές εφημερίδες δεν γράφτηκε ούτε μονόστηλο.  
Ο καθηγητής έχει επανειλημμένα επικρίνει τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και τους ισχυρισμούς των εμπειρογνωμόνων για τη διαχείριση της πανδημίας του Covid-19. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο δεν εκλήθη σε καμία από τις δεκάδες ιταλικές ομάδες για την αντιμετώπιση της ασθένειας.  
Πρώτα υπήρχε ο Paolo Ascierto, από το Ινστιτούτο Pascale της Νάπολης, ο οποίος χορήγησε στους άρρωστους ασθενείς του στο Covid-19 ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες που χρησιμοποιείται ακριβώς για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (Tocilizumab) επιτυγχάνοντας εκπληκτικά αποτελέσματα ακόμα και σε ήδη διασωληνωμένα  άτομα και τώρα έρχεται να μας εκπλήξει ο Tarro.
 
Η συνέντευξη που έδωσε στον ιστόποτο affaritaliani.it είναι ενδεικτική:
 
Καθηγητή, πότε βγαίνουμε;
«Πρέπει να το πούμε αμερικανικά: χθες!»
 
Γιατί χθες;
«Επειδή θα έπρεπε να είμαστε ήδη έξω. Και να έχουμε επιστρέψει σε μια αρκετά φυσιολογική ζωή. Είμαστε στην καρδιά του προβλήματος. Υπάρχει θεραπεία και δεν είναι αυγό του Κολόμβου».
 
Το λέτε με άνεση. Πως γίνεται αυτό;
«Παλεύω για την οροθεραπεία που είναι το πιο φυσικό πράγμα σε αυτόν τον κόσμο. Και λειτουργεί!
Υπάρχουν μελέτες και παρεμβάσεις που το αποδεικνύουν ευρέως».
 
Δηλαδή;
«Δηλαδή, θεράπευσε τον εαυτό σου με τα αντισώματα των θεραπευμένων. 200 ml πλάσματος εγχύονται σε ασθενείς, ακόμη και σε αυτούς που είναι συνδεδεμένοι με τον αναπνευστήρα ή βρίσκονται σε σοβαρή κατάσταση, και δεν υπάρχουν προβλήματα ασυμβατότητας, και οι άνθρωποι σώζονται. Σε 48 ώρες δεν υπάρχει ιός».
 
Όποιος το λέει δεν όφειλε να δημοσιεύσει επιστημονικές μελέτες;
«Το λέω με βάση τα επιχειρήματα που μπορούν να το αποδείξουν. Υπάρχει μια μελέτη των Κινέζων που το αποδεικνύει. Στη συνέχεια, δημοσίευσα μια παρόμοια μελέτη σε ένα επιστημονικό περιοδικό των ΗΠΑ στα τέλη Ιανουαρίου και πρότεινα ως παράδειγμα τη χρήση αυτού του τύπου θεραπείας για τον ιό της Μέσης Ανατολής, όπου δυστυχώς υπήρχε πολύ υψηλότερη θνησιμότητα από αυτόν τον κορωνοϊό».
 
Μπορείτε να εξηγήσετε καλύτερα την αρχή της λειτουργίας της θεραπείας...
«Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: Η σημασία των εμβολίων ποια είναι; Να μπορέσουμε να παράξουμε αντισώματα που προστατεύουν από τον ιό.
»Με την οροθεραπεία χρησιμοποιούνται τα αντισώματα των θεραπευμένων ατόμων και εισάγονται στον ασθενή μέσω πλάσματος».
 
Και ο καθηγητής Paolo Ascierto del Pascale της Νάπολης, ο οποίος χορήγησε αμέσως ένα ισχυρό αντιφλεγμονώδες στους ασθενείς του Covid-19, το οποίο εχορηγείτο  για τη ρευματοειδή αρθρίτιδα (Tocilizumab) για να έχει απίστευτα αποτελέσματα ακόμη και σε ασθενή ήδη διασωληνωμένο;
«Ναι, εξαιρετικός, στην πραγματικότητα είναι ένας από τους λίγους που έκαναν τη σωστή ανάλυση, αλλά εδώ με τα αντισώματα είμαστε πολύ πιο μακριά στη δυνατότητα θεραπείας».
Εάν είχαμε κάνει τις σωστές επιλογές θα ήμασταν ήδη έξω. Αυτό σημαίνει;
«Ακριβώς!»
 
Στην Ιταλία χρησιμοποιείται;
«Η οροθεραπεία χρησιμοποιείται με επιτυχία στα νοσοκομεία της Μάντοβα, της Παβίας και του Σαλέρνο. Αναρωτηθήκαμε γιατί υπάρχουν τόσο λίγοι θάνατοι στη Γερμανία; Χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο. "
 
Αλλά πρόσφατα δώσατε συνέντευξη στην Corriere della Sera και δεν έγραψαν κάτι...
«Φυσικά όχι. Είπα τα πάντα λεπτομερώς, εξηγώντας επίσης την μέθοδό μου, καθιστώντας επίσης σαφές ότι στη Νάπολη υπήρχαν οι μόνοι επιστήμονες που έκαναν τη σωστή διάγνωση για τον κορωνοϊό. Αλλά από αυτό που βγήκε στην εφημερίδα, ειλικρινά, ένιωσα εξαπατημένος.
»Είπα ακόμη και μια από τις μεγάλες προσωπικές μου επιτυχίες, τεκμηριωμένες, όταν με οροθεραπεία πρότεινα πώς να θεραπεύσω τον Πάπα Ιωάννη Παύλο Β ', τον Πάπα Βοϊτίλα, με ιντερφερόνη για τον αποκλεισμό του κυτταρομεγαλοϊού, το 81' μετά από μια μόλυνση. Δεν ανέφεραν τίποτα. Μιλούν για πίτσα και μαντολίνο και δημιουργούν πολεμικές από το τίποτα».
Έχετε δει τη μελέτη των Montagnier και Perez για τον covid-19, σύμφωνα με την οποία o ιός προέρχεται από εργαστήριο;
Έκαναν μια μαθηματική στατιστική ανάλυση του ιού. Δεν είναι μια ανάλυση που αφορά αποκλειστικά τη γενετική προέλευση του ιού. Αλλά πρέπει να το πω αυτό, έχοντας δει τόσο τη μελέτη τους όσο και άλλους. Οι Κινέζοι έστειλαν αμέσως μια μελέτη στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά άλλοι μελέτησαν επίσης τον ιό γενετικά. Για παράδειγμα, υπάρχουν μελέτες από Γερμανούς στα μέσα Ιανουαρίου και Αυστραλούς που έχουν ακόμη «καλλιεργήσει» τον ιό σε κύτταρα ή το Ινστιτούτο Pasteur που «βγήκε» στο τέλος του μήνα. Δεν υπάρχει τίποτα που να παραπέμπει σε σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ιός δηλαδή κατασκευασμένος στο εργαστήριο. Δεν υπάρχουν πειραματικά στοιχεία ακόμη και από τον Montagnier. Τίποτα! Ο ιός είναι ένα παράγωγο των νυχτερίδων που μεταφέρθηκε πιθανώς μέσω ενός άλλου ζώου.
»Αυτός ο Coronavirus είναι ακόμη ένας απλούστερος ιός από τους πρώτους Sars και ακόμα πιο μακριά από τους δεύτερους Sars και αυτόν της Μέσης Ανατολής. Είναι πολύ πιο κοντά στις νυχτερίδες. Είναι φυσικό. Αλλά τώρα με την οροθεραπεία μπορούμε να τον εξαλείψουμε».
Όπως αναφέρει ο ιστότοπος affaritaliani.it, κάποιοι ειδικοί που αναφέρθηκαν στην μέθοδο του Τarro την χαρακτήρισαν εμπειρική θεραπεία. Αλλά έχει διαπιστωθεί ότι στα νοσοκομεία που ανέφερε ο καθηγητής Tarro η οροθεραπεία χρησιμοποιείται επιτυχώς και οι ασθενείς σώζονται. Σύμφωνα με τους γιατρούς με τους οποίους επικοινώνησε ο ιστότοπος, ο ιός σκοτώνεται στην πραγματικότητα σε 48 ώρες.
www.zougla.gr