Ανδρέας Κοσιάρης
Δεν υπάρχει λόγος να σχολιάσουμε τη συνέντευξη (ή «συνέντευξη») του Κυριάκου Μητσοτάκη στον Νίκο Χατζηνικολάου. Κανείς δεν περίμενε κάτι περισσότερο από το θέαμα που εν τέλει προβλήθηκε, με ερωτήσεις προαποφασισμένες και τον συνεντευξιαζόμενο να βρίσκει τυχαία εν ριπή οφθαλμού το κατάλληλο χαρτί για να απαντήσει.
Ούτε... έχει κανένα νόημα να συζητήσουμε την προληπτική επιχείρηση επιθετικής άμυνας του «έγκριτου» στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπου επιχείρησε να «χρεώσει» την ειρωνεία και την κριτική πολλών χρηστών για τις συνεντεύξεις του σε τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι πρωτοφανές να επιτίθεται ένας δημοσιογράφος στην Ελλάδα σε όσους του κάνουν κριτική, χαρακτηρίζοντάς τους πληρωμένους και ψεύτικους, ενώ οι χαρακτηρισμοί αυτοί μάλλον τον ίδιο περιγράφουν καλύτερα.
Όμως η επαναλαμβανόμενη αθλιότητα του Μητσοτάκη οφείλει να σχολιαστεί. Αυτό το «έγινε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν για την ενίσχυση των νοσοκομείων» είναι ροχάλα στα μούτρα, όχι μόνο των υγειονομικών που πάλεψαν περισσότερο από όλους για να μην φτάσει στο απροχώρητο η κατάσταση στα ελληνικά νοσοκομεία, αλλά και κάθε πολίτη που, αν μη τι άλλο, επιθυμεί ένα ψήγμα αλήθειας στον λόγο των πολιτικών.
Ό,τι ήταν «ανθρωπίνως δυνατόν»; Αλήθεια; Δεν υπήρχε δηλαδή καμία απολύτως δυνατότητα, ανθρώπινη, για κάτι περισσότερο; Η κυβέρνηση τερμάτισε όσα το ανθρώπινο είδος μπορούσε να επιτύχει, και περισσότερα μπορούσε να κάνει μόνο ένας θεός, άντε ημίθεος και βάλε;
Δεν υπήρχε δηλαδή η δυνατότητα να προσληφθούν χίλιοι λιγότεροι αστυνομικοί και στη θέση τους να γίνουν προσλήψεις υγειονομικών; Ή να μην δοθούν εκατομμύρια σε ΜΜΕ για την προβολή διαφημιστικών δημόσιας υγείας που θα μπορούσαν να είχαν μεταδοθεί δωρεάν; Ήταν «ανθρωπίνως αδύνατον» να υπάρχουν επαρκή μηχανήματα, αρκετά ασθενοφόρα και κλίνες για να μην αρνούνται τα νοσοκομεία τη μεταφορά και εισαγωγή ασθενών; Δεν θα μπορούσε κάποιος άνθρωπος να μην κανονίσει την αγορά φρεγατών, αεροσκαφών και ντρόουνς, ώστε έστω ένα τμήμα από τα δισ. που θα δοθούν εκεί να πήγαιναν, ξέρω γω, στην πληρωμή υπερωριών ή δώρων στους υγειονομικούς — ώστε να μην πληρώνονται σε χειροκρότημα και Κικίλεια δάκρυα; Δεν θα μπορούσαν να έχουν δημιουργηθεί, για παράδειγμα, νοσοκομεία εκστρατείας για τη νοσηλεία ασθενών με CoViD-19, και αποκλειστικές νέες κλίνες ΜΕΘ-CoViD, ώστε να μην αναβληθούν επί μήνες προγραμματισμένα χειρουργεία και να μην είναι τα νοσοκομεία χώροι υπερμετάδοσης του ιού; Δεν θα μπορούσε να υπάρχει μια στοιχειώδης πολιτική μαζικών τεστ και ορθής ιχνηλάτισης, ώστε να μειωθεί η μετάδοση και να μην τιγκάρουν τα νοσκομεία;
Φυσικά, η φράση του πρωθυπουργού είναι ένα σχετικά συνηθισμένο κλισέ. Με μια σύντομη αναζήτηση θα τη βρείτε να επαναλαμβάνεται τακτικά στα λόγια πολιτικών, δια σημαντική ή ασήμαντη αφορμή. Ο ίδιος ο Μητσοτάκης την έχει επαναλάβει τουλάχιστον μία ακόμη φορά, για το ίδιο ζήτημα, στα μέσα Νοέμβρη από το βήμα της Βουλής.
Θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί πως δεν την εννοούσε κυριολεκτικά ο Μητσοτάκης. Όμως όταν μιλάμε για πλέον των 5.000 νεκρών, για υγειονομικούς στα όρια της εξάντλησης, για νοσοκομεία που έφτασαν τον Νοέμβριο μια κοφτή ανάσα από την πλήρη κατάρρευση, τέτοιου είδους μεταφορές είναι χυδαία προσβλητικές, διότι αποτελούν άρνηση πραγματικότητας.
Η κυβέρνηση δεν έκανε «ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατόν». Συγκεκριμένα, αν θελήσουμε να χρησιμοποιήσουμε έναν αυθαίρετο ορισμό του τι είναι «άνθρωπος», συνδέοντάς τον με την έννοια της «ανθρωπιάς», η κυβέρνηση έκανε ό,τι ήταν ανθρωπίνως αδύνατον. Έπαιξε πολιτικά παιχνίδια με την υγεία των πολιτών, ανάγκασε τα νοσοκομεία της χώρας να ισορροπούν σε ένα λεπτό σκοινί πάνω από βάραθρο, επέμεινε στις πολιτικές της ιδιοληψίες και εκμεταλλεύτηκε μία άνευ προηγουμένου κρίση για να τις εδραιώσει, θυσίασε τον επιστημονικό λόγο στον βωμό της δικαιολόγησης των αδικαιολόγητων αποφάσεών της.
Εν τέλει, σε μία κατάσταση όπου την κύρια ευθύνη για τους θανάτους χιλιάδων συνανθρώπων μας την έχει ένας επικίνδυνος ιός, η κυβέρνηση του Μητσοτάκη αποφάσισε να γίνει σύμμαχός του — να έχει και η ίδια σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τους θανάτους και ταυτόχρονα να προσπαθεί να αποποιηθεί κάθε τέτοια ευθύνη. Έκανε το ανθρωπίνως αδύνατον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου