Όσο περισσότερο η κυβερνητική προπαγάνδα αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να εμφανίσει αποδυναμωμένο τον ΣΥΡΙΖΑ και να αμφισβητήσει, να λασπώσει ή να απαξιώσει τον Αλέξη Τσίπρα, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται η αμηχανία της κυβέρνησης της ΝΔ για το φαινόμενο «ΣΥΡΙΖΑ» και τόσο περισσότερο βγαίνει στην επιφάνεια ο φόβος της για το πολιτικό κεφάλαιο «Αλέξης Τσίπρας».
Από τις συκοφαντίες για δήθεν σπίτια και εξοχικά του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ, που έπεσαν γρήγορα αποκαλύπτοντας το αδιέξοδο της Δεξιάς, μέχρι τον δήθεν νέο ηγέτη που σύμφωνα με τα Παραπολιτικά ετοιμάζει μια από τις τάσεις του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η «Ομπρέλα», ως τα ευφάνταστα άρθρα του Πρετεντέρη για την δήθεν αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ και την τάχα κρίση αυτοπεποίθησης του Αλέξη Τσίπρα, η οποία μάλιστα εμφανίστηκε στην τελευταία παρουσία του στη Βουλή, στην οποία, ειρήσθω εν παρόδω, όλη η Ελλάδα είδε έναν Αλέξη καταπέλτη, απέναντι σε έναν αδύναμο και αμήχανο πρωθυπουργό, η αγωνία της κυβέρνησης και των συμφερόντων που εκπροσωπεί είναι έκδηλη και ο φόβος της προφανής.
Το κακό με τον Μητσοτάκη, τη ΝΔ και τα συμφέροντα που τους στηρίζουν είναι ότι ποτέ δεν κατάλαβαν και ποτέ δεν κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν το φαινόμενο «ΣΥΡΙΖΑ».
Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια και κοιτώντας μόνο στον καθρέφτη, νομίζουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα στελεχών που εκπροσωπούν οικογένειες και οικονομικά συμφέροντα, ένα συνονθύλευμα δηλαδή φιλόδοξων επαγγελματιών της πολιτικής που αλληλοσπαράσσονται για τη νομή της εξουσίας.
Αυτό που δεν καταλαβαίνουν και που δεν θα καταλάβουν και ποτέ, είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαφέρει ριζικά από ένα κόμμα που εκπροσωπεί τα συμφέροντα μιας οικονομικής ολιγαρχίας, όπως η ΝΔ.
Κι αυτό γιατί πρώτα από όλα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εκπροσωπεί οικονομικά συμφέροντα. Αντίθετα, υπηρετεί μια ιδεολογία και μια πολιτική αντίληψη που εκφράζει τις πραγματικές ανάγκες μιας μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας, η οποία όσο η κατάσταση θα δυσκολεύει, τόσο περισσότερο θα διευρύνεται.
Αυτή η θεμελιώδης διαφορά είναι που δίνει την αντοχή και τη διάρκεια στον ΣΥΡΙΖΑ να επιμένει σε πολύ δύσκολες συνθήκες.
Γιατί όσο πιο σκληρές είναι οι πολιτικές, οι οικονομικές και οι κοινωνικές συνθήκες, όπως σήμερα, τόσο πιο πολύ η κοινωνία έχει ανάγκη από έναν υποστηρικτή και συμπαραστάτη.
Και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ακριβώς αυτό. Είναι ο υποστηρικτής του λαού και ο συμπαραστάτης της μεσαίας τάξης, των αδύναμων, των φτωχών, των ανέργων, των αποκλεισμένων και σήμερα και των επιχειρηματιών που κλείνουν οι επιχειρήσεις τους, των εκατομμυρίων εργαζομένων που χάνουν τις δουλειές τους, όλων όσοι πλήττονται με δυο λόγια από τις σκληρές και ανάλγητες νεοφιλελεύθερες πολιτικές επιλογές των δεξιών πολιτικών δυνάμεων που υπηρετούν τις οικονομικές ελίτ.
Όσο πιο πολύ βαθαίνουν λοιπόν οι οικονομικές και κοινωνικές διαφορές, τόσο πιο πολύ ενισχύονται οι δεσμοί του ΣΥΡΙΖΑ με τις αδύναμες κοινωνικές ομάδες και τις ομάδες που πλήττονται.
Και όσο πιο πολύ βαθαίνει το φάσμα της ύφεσης και της ανεργίας, τόσο πιο πολύ πυκνώνουν οι τάξεις των υποστηρικτών του.
Αυτή ο άρρηκτος δεσμός του ΣΥΡΙΖΑ με τις κοινωνικές ανάγκες και αυτός ο ρόλος του ως συμπαραστάτη των φτωχών και υποστηρικτή των αδύναμων που εξ ορισμού έχει, είναι η συγκολλητική ουσία που ενώνει τον ΣΥΡΙΖΑ με την κοινωνία.
Αυτός ο ισχυρός ιδεολογικός προσανατολισμός και ο σαφής κοινωνικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ είναι που τον κάνει ένα κόμμα της Αριστεράς που όχι απλώς δεν απειλείται από τα ρεύματα και τις τάσεις που αναπτύσσονται εντός του, αλλά αντίθετα, που τα έχει ανάγκη για να προχωρήσει μπροστά.
Τα ιδεολογικά ρεύματα και οι τάσεις ήταν ανέκαθεν και εξακολουθούν να είναι το οξυγόνο του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί μέσα από αυτές επιβεβαιώνει τους δεσμούς του με τις διαφορετικές και συχνά ετερογενείς κοινωνικές ομάδες και τα λαϊκά στρώματα που εκπροσωπεί.
Σε αντίθεση με ένα κόμμα συμφερόντων, όπως η ΝΔ, στο οποίο οι όποιες οργανωμένες τάσεις αναπτύσσονται προοιωνίζονται διάσπαση, καθώς οι διαφορές αντανακλούν φιλοδοξίες ή συμφέροντα και είναι κατά κανόνα προσωπικές.
Αυτός ο ιδεολογικός προσανατολισμός και ο κοινωνικός χαρακτήρας του ΣΥΡΙΖΑ είναι και ο σημαντικότερος λόγος που όλες οι τάσεις και όλα τα ρεύματα που δραστηριοποιούνται εντός του, αποδέχονται χωρίς καμία αμφισβήτηση και χωρίς δεύτερη κουβέντα, ως ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα.
Εδώ οι Πρετεντέρηδες και τα Παραπολιτικά σκίζουν τα πτυχία τους. Γιατί αυτό είναι κάτι που τα κόμματα - εκφραστές οικονομικών συμφερόντων δεν μπορούν να αντιληφθούν, μια και οι διαφορές που αναπτύσσονται στο εσωτερικό τους ποτέ δεν κινούνται από ιδεολογικά, αλλά πάντοτε από προσωπικά κίνητρα και φιλοδοξίες.
Δεν διερωτήθηκε ποτέ κανείς πως ένα κόμμα που επικράτησε σε δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, έγινε κυβέρνηση για 4,5 χρόνια και στη συνέχεια πέρασε στην αξιωματική αντιπολίτευση, συνεχίζει να αντέχει και να συγκρατεί τις δυνάμεις του, σε ένα επικοινωνιακό περιβάλλον εχθρικό και πλήρους κατίσχυσης του πολιτικού του αντιπάλου;
Πόσον καιρό θα άντεχε, άραγε, η ΝΔ χωρίς επικοινωνιακή υποστήριξη και χωρίς προπαγάνδα; Πόσο καιρό άραγε θα άντεχε η ΝΔ σε ένα ισχυρό επικοινωνιακό αντί-ΝΔ μέτωπο;
Και ακόμη, γιατί η ΝΔ χρειάζεται επικοινωνιακή υποστήριξη για να διατηρήσει την υπεροχή της, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ επιτυγχάνει να συγκρατεί τις δυνάμεις του με σχετική άνεση, χωρίς ούτε ένα δικό του κανάλι;
Η απάντηση είναι απλή, σαν το αβγό του Κολόμβου. Η Αριστερά δεν χρειάζεται την επικοινωνιακή προπαγάνδα, γιατί δεν έχει τίποτε να κρύψει και τίποτε να παρουσιάσει διαφορετικό από ό,τι είναι στ’ αλήθεια.
Με δυο λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ διατηρεί την επιρροή του στην κοινωνία παρά τον ολοκληρωτικό και ολιγαρχικού τύπου έλεγχο των ΜΜΕ από τη Δεξιά, για τον ίδιο λόγο που τα διαμάντια εξακολουθούν να λάμπουν ακόμη και μέσα στη λάσπη.
Σε αντίθεση με τη Δεξιά που για να κρύψει τις νεοφιλελεύθερες, αυταρχικές και αντικοινωνικές πολιτικές επιλογές της, χρειάζεται μια ισχυρή προπαγάνδα που να διαστρεβλώνει την αλήθεια και να κάνει πλύση εγκεφάλου στους τηλεθεατές από το πρωί μέχρι το βράδυ.
Εκείνο όμως που η Δεξιά δεν μπορεί να καταλάβει και δεν πρόκειται και να καταλάβει ποτέ, είναι πως είναι δυνατόν ένας καθαρόαιμος γόνος μεγάλης πολιτικής οικογένειας και εκλεκτός μιας πανίσχυρης οικονομικής ελίτ, με στρατό επικοινωνιακών συμβούλων, μπορεί να μετράει ήττες στη Βουλή και στην κοινωνία, από έναν χαρισματικό πολιτικό της Αριστεράς που δεν σπούδασε ούτε στο Κολούμπια, ούτε στο Χάρβαρντ, αλλά σε ένα δημόσιο ελληνικό πανεπιστήμιο, από αυτά που η Δεξιά κατηγορεί σήμερα σαν άντρα ανομίας και εγκληματικότητας.
Το πολιτικό αδιέξοδο της Δεξιάς σήμερα, με δεδομένη την παταγώδη αποτυχία της στη διαχείριση της υγειονομικής κρίσης, με τους 5,500 νεκρούς, οι 4,500 από τους οποίους σε δύο μόλις μήνες και με δεδομένη την βαθιά ύφεση και την ανεργία που έχουν προκαλέσει οι ολέθριες πολιτικές της επιλογές και που θα τις βρει μπροστά της, εκδηλώνεται με την απελπισμένη της προσπάθεια να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ και να αμφισβητήσει τον Αλέξη Τσίπρα.
Άσφαιρα όμως τα πυρά τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να ενισχύεται και να δυναμώνει όσο η κρίση προχωρεί, γιατί είναι ο συμπαραστάτης και η φωνή της κοινωνίας που υποφέρει.
Ενώ αντίθετα η ΝΔ, όσο η κρίση βαθαίνει, τόσο θα αποδυναμώνεται, γιατί θα αποκαλύπτονται οι αντιλαϊκές και αντικοινωνικές της πολιτικές επιλογές που κρύβονται πίσω από τα Ωσαννά των συστημικών φιλοκυβερνητικών καναλιών.
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα, σε πείσμα των εργωδών προσπαθειών τους, το άστρο του θα εξακολουθεί για πολλά χρόνια να λάμπει στο πολιτικό στερέωμα της χώρας και θα συνεχίσει να είναι ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ και ένας πρωθυπουργός σε αναμονή, γιατί δεν είναι ούτε κατασκεύασμα ισχυρών οικονομικών κέντρων, ούτε προϊόν επικοινωνιακών μηχανισμών.
Είναι ένας χαρισματικός και συγχρόνως γνήσιος και αυθεντικός εκφραστής των λαϊκών αγώνων και των κοινωνικών αναγκών.
Ό,τι δηλαδή ακριβώς χρειάζεται η πληγωμένη Ελλάδα σήμερα για να σταθεί όρθια.
Πηγή: tvxs.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου