Γιάννης Τριάντης
Με τον Τραμπ ξεμπέρδεψαν οι Αμερικανοί. Αλλά το ρωγμώδες κάταγμα που έχει επιφέρει ο Τραμπισμός στην αμερικάνικη κοινωνία δεν είναι βέβαιο οτι θα αναταχθεί σύντομα. Βαθύς ο διχασμός, συσσωρευμένη η... οργή ένθεν και ένθεν. Θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και πρόβα εμφυλίου η κατάσταση που έχει δημιουργηθεί.
Όμως στη σκιά της φαιάς επιδρομής στο Καπιτώλιο και της παραπομπής του Τρaμπ, έλαβε χώρα ένα γεγονός ολοκληρωτικού χαρακτήρα που αφορά ολόκληρο τον πλανήτη κι όχι μονάχα τις ΗΠΑ: ο αποκλεισμός του Τραμπ από τα σόσιαλ μήντια.
Φρικώδες και αποτρόπαιο γεγονός. Πιο ανατριχιαστικό και από την εισβολή των αφηνιασμένων στο Καπιτώλιο. Μια εξέλιξη που ανοίγει τις πύλες του ζόφου και προϊδεάζει για έναν νέου τύπου ολοκληρωτισμό που όμοιό του δεν έχει ξαναζήσει ο πλανήτης.
Κινδυνολογικές υπερβολές; Δυστυχώς, όχι. Πρόκειται για μιά «καταστροφή εν εξελίξει, στολισμένη με τα φτερά της αρετής». Μιας αρετής παγιδευτικής που φαίνεται αυτονόητη και ηθικά νομιμοποιημένη, καθώς εδράζεται σε συγκεκριμένους κανόνες συμπεριφοράς και δεοντολογίας που θέτουν ιδιώτες. Αν δεν τους τηρείς τίθεσαι εκποδών. Σε διώχνουν.
Ποιoς όμως θέτει τους κανόνες; Τι είδους κανόνες είναι αυτοί; Ποιoς αποφασίζει τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται; Ποιος έχει το δικαίωμα να κρίνει ποιες πληροφορίες και ποιες απόψεις πρέπει να διακινούνται στο διαδίκτυο;
Φευ! Ιδιωτικές εταιρείες, στις οποίες ανήκουν οι ιστοχώροι κοινωνικής δικτύωσης έχουν το δικαίωμα αυτό. Δικαίωμα «ζωής και θανάτου» για ιδέες και απόψεις. Σήμερα, με θύμα έναν φανφαρόνο εξτρεμιστή, τον Τραμπ. Αύριο, τον καθένα. Και, φυσικά, Προέδρους χωρών, πρωθυπουργούς, πολιτικούς αρχηγούς. Ολους.
Παράδειγμα υποθετικό: Εκρηκτική κατάσταση, με πιθανότητες εμφυλίου, σε μια χώρα της Λατινικής Αμερικής. Η αριστερή κυβέρνηση αμύνεται, προσπαθώντας να αποτρέψει κατάληψη του Κοινοβουλίου από συντεταγμένες δυνάμεις της αντιπολίτευσης.
Ενας Ευρωπαίος αριστερός ηγέτης παίρνει θέση υπέρ των κυβερνώντων. Και τότε διαπιστώνει με έκπληξη ότι έχει αποκλειστεί από τα σόσιαλ μήντια. Με το αιτιολογικό ότι η θέση του ενισχύει τους υπεύθυνους για την καθεστωτική βία, δηλαδή τούς κυβερνώντες.
Το ίδιο με την Κούβα, τώρα που χαρακτηρίστηκε από τον Τραμπ χώρα-τρομοκράτης. Υποστηρίζεις το κουβανικό καθεστώς; Εξωση από τα σόσιαλ μήντια. Αλήθεια, ποιος μπορεί να αποκλείσει το ενδεχόμενο αυτό, όταν τους κανόνες θέτει κατά το δοκούν μια δράκα ιδιωτών χωρίς καμία θεσμική νομιμοποίηση;
Τώρα κατάλαβαν…
Αν ληφθεί υπόψιν η τρομακτική επιρροή των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τίθεται ευλόγως το ερώτημα: Πως είναι δυνατόν εξωθεσμικοί οργανισμοί, με καταλυτική παρέμβαση στις παγκόσμιες εξελίξεις (πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές κλπ) να έχουν αναχθεί σε παίχτες παγκόσμιας ισχύος και ρυθμιστές στην διακίνηση ιδεών και απόψεων;
Το ερώτημα έμεινε να αιωρείται επι χρόνια. Και μόλις τώρα, μετά το κρούσμα με τον Τραμπ, άρχισε να απασχολεί εκείνους που όφειλαν να είχαν δώσει εγκαίρως απάντηση. Ένα θεσμικό πλαίσιο, δηλαδή, που θα αναχαίτιζε ή θα περιόριζε την αυθαιρεσία από τους φορείς του νέου ολοκληρωτισμού.
Υπαρκτό το κενό, ειλικρινής η παραδοχή από τον Επίτροπο Εσωτερικής Αγοράς της Ενωσης, Τιερί Μπρετόν: «Δεν επιβεβαιώνεται μόνο η δύναμη των μέσων αυτών, αλλά και οι βαθιές αδυναμίες του τρόπου με τον οποίο οργανώνονται οι κοινωνίες μας στον ψηφιακό κόσμο»( Ιστοσελίδα Politico/ «Καθημερινή»).
Ταυτόσημες οι αντιδράσεις από οψίμως ανησυχούντες όπως η Μέρκελ, ο Μάνφρεντ Βέμπερ, ο Μπρουνό Λεμέρ(υπουργός οικονομικών της Γαλλίας), ο Μελανσόν, η Λεπέν κ.α. Πάντως ο Τζό Μπάιντεν είχε μιλήσει κατά το παρελθόν για την «τρομακτική αλαζονεία» των εταιρειών τεχνολογίας, όπως την αποτυπώνουν κορυφαίοι εκπρόσωποί τους.
Σάλος και προβληματισμοί
Μέγα θέμα και πλούσιος προβληματισμός στα ΜΜΕ της Γερμανίας. Ενδεικτικώς, η Suddeutsche Zeitung σημειώνει: «Αυτές οι πλατφόρμες είναι ισχυρότερες από ότι πολλές κυβερνήσεις. Κολοσσοί ελέγχουν την πρόσβαση στην πληροφορία και θέτουν όρια τη ελευθερίας του λόγου».
Πάντως, η εφημερίδα κάπως αντιφατικά σημειώνει ότι «κατ΄ουσίαν οι αποφάσεις είναι σωστές», διαφωνώντας μονάχα με την διαδικασία. Διότι-όπως λέει- «γίνεται προφανές ότι λίγοι άνθρωποι ελέγχουν την πιο σημαντική δομή επικοινωνίας στον κόσμο».
Ξεκάθαρη η θέση της Die Welt: «Ο ρόλος τους (σ.σ. αναφέρεται στο Twitter και στο Faceboook) δεν μπορεί να είναι η ενεργός επίδραση στη διαμόρφωση της πολιτικής γνώμης με το να αποφασίζουν ποιός επιτρέπεται να μιλά και ποιός όχι.
Οι επιχειρηματίες τεχνολογικών κολοσσών δεν μπορούν να αποφασίζουν ποιόν πολιτικό θα καταδικάσουν σε αφωνία, σαν να κατείχαν έναν διακόπτη On/Off, που να άνοιγε και να έκλεινε για τους ασκούντες εξουσία».
Εδώ, χειμέρια τα πράγματα
Στη χώρα μας, ελάχιστοι από τον χώρο των ΜΜΕ-τουλάχιστον από όσα μπορέσαμε να δούμε-ασχολήθηκαν με το μέγα αυτό θέμα (ξεχώρισε η «Καθημερινή»). Όμως η μεγάλη, δυσάρεστη έκπληξη προέρχεται από τα κόμματα. Τίποτε! Κανένα! Ούτε λέξη.
Παγερή σιωπή που προδίδει ότι συμφωνούν με την απόφαση για έξωση του Τραμπ; Σταλινική λογική, όπως εκείνη που νομιμοποίησε την λογοκριτική πτυχή του περιώνυμου αντιρατσιστικού νόμου; Αυτοπαγίδευση στον ιστό του κεκοσμημένου αυταρχισμού, δηλαδή στην αρετή των (αυθαίρετων) κανόνων ή στιγμιαία αδράνεια; Ας ελπίσουμε ότι συμβαίνει το τελευταίο.
Οσο για εκείνους που δεν σιώπησαν απλώς αλλά χειροκρότησαν την απόφαση για αποκλεισμό του Τράμπ, όπως έπραξε μια Γερμανίδα Ευρωβουλευτίνα της «Αριστεράς», η Ορόρ Λαλίκ, θα το βρούν μπροστά τους. Σήμερα ο Τραμπ, αύριο αυτοί. Σήμερα ένας επικίνδυνος τσαρλατάνος, αύριο πλείστοι όσοι εξεγερμένοι, απεργοί, διαδηλωτές, διανοητές και δημοσιολόγοι με «επίφοβες απόψεις».
Ο Ασκός του Αιόλου έχει ανοίξει…
Υ.Γ. Οι Ευρωπαίοι που σωστά εξανέστησαν με την απόφαση, ξεχνούν ότι οι περισσότερες χώρες της πολύφημης Ευρώπης έχουν εγκαταστήσει ένα άθλιο καθεστώς λογοκρισίας και απαγορεύσεων, με συγκεκριμένους νόμους. Περί αυτών, προσεχώς. Με σημείο αναφοράς μια πάγια θέση: Ο λόγος, ακόμη και ο φτηνός, ο απεχθής, ο μισαλλόδοξος πρέπει να ακούγεται. Διότι η Δημοκρατία δεν προστατεύεται με απαγορεύσεις, αποκλεισμούς και ποινικοποίηση ιδεών. Αυτά είναι όπλα των εχθρών της...
ΥΓ του blog: .....όταν κατέβαιναν blog και sites και κυνηγιόντουσαν άνθρωποι με αναφορές στην πανδημία έξω από την μονομερή και μονοδιάστατη 'επίσημη γραμμή'.... όταν απειλούσαν και αστυνομοαπειλούσαν πολίτες που είχαν άλλη θέση κι απορίες για τις μάσκες και τα lockdown, τότε υπήρχε άκρα του τάφου σιωπή, αν δεν επίχαιραν κιόλας για τις ενέργειες των ολιγαρχιών του διαδικτύου, των κυβερνήσεων και της επιστημονικής 'ορθότητας' μερίδας επιστημόνων.... όταν ο αντιφασισμός κι ο αντιρατσισμός (αντί δημοκρατίας και αλληλεγγύης) γίνονται τρόπαια, συμπεριφορές και θεσμοί επιβαλλόμενοι εν ονόματι ενός πολιτικού ορθολογισμού από εξουσίες, αντί να αποτελούν εξελικτικό προϊόν κοινωνιών που ζουν και αναπτύσσονται εν ελευθερία, οι κήνσορες του λόγου συναινούσαν γιατί ήταν με την πλευρά τους, το κόμμα ή την ιδεολογία τους...... τότε τι περίμεναν ότι θα έρθει; .....όταν χλευάζονται οι θρησκευτικές και πολιτιστικές πεποιθήσεις ανθρώπων, λαών και ηπείρων από την ‘υπεροχή’ του δικού μας πολιτισμού, των δικών μας αντιλήψεων, τι ανέμεναν ότι θα συμβεί; νόμιζαν και νομίζουν ότι ο άνεμος θα πνέει προς μια κατεύθυνση και με ίδια ένταση πάντα; .... αγνοούσαν κι αγνοούν ότι η συμπεριφορά των ολιγαρχιών του διαδικτύου είναι αποτέλεσμα κι όχι η αιτία του φαινομένου κοινωνιών που ζουν σε κατ’ επίφαση ελευθερία και δημοκρατία; (την δημοκρατία και άρα την κοινωνία των αγορών) …η πραγματική ελευθερία ήταν, είναι, και θα είναι το μεγαλύτερο αγαθό κι ιδανικό του ανθρώπου και η ελευθερία του λόγου και του τύπου είναι μέρος της..... κανένα αγαθό και για τίποτα δεν είναι πάνω απ' αυτό ever......ας ψάξουν λοιπόν μεταξύ τους να βρουν τους Ιούδες και τα τριάντα αργύρια....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου