Η Μεγάλη Παρασκευή και η ομάδα των "Αθέων" - Φτήνια και ελαφρότητα…

Ο Γιάννης Τριάντης γράφει για την παράδοση και τον μυστικισμό των ημερών, με αφορμή την κρεατοφαγική πρό(σ)κληση των «Αθέων».

Γιάννης Τριάντης

Το σόι μας δεν είχε αριστερούς την δεκαετία του ΄60. Κεντρώοι οι περισσότεροι και χαμηλότονοι Δεξιοί, μέχρι που κάποια θεία μου παντρεύτηκε έναν κομμουνιστή.

Λιγομίλητος στην αρχή, κοίταγε τη δουλειά του, αποφεύγοντας συζητήσεις και καυγάδες για τα πολιτικά. Μερικές φορές, βέβαια, ξεδίπλωνε την «Αυγή» κι έλεγε στην ομήγυρι των συγγενών, «διαβάστε και καμιά άλλη εφημερίδα, όχι μονάχα «Το Βήμα» και την «Ακρόπολη»…

Μια μέρα εξαφανίστηκε. Κρυβόταν κάπου στα χωράφια για να μην τον συλλάβει η χούντα, αλλά τελικά δεν απέφυγε την εξορία…

Θυμάμαι, λοιπόν, μια Μεγάλη Παρασκευή βραδάκι, που ήρθε στο χωριό φουρκισμένος. «Ακούς εκεί να ψένουν (σ.σ.ψήνουν) και να τρώνε τέτοια μέρα», έλεγε και ξανάλεγε. Δεν μπορούσε να χωνέψει αυτό που είδε σε μια ψησταριά, κοντά στο σπίτι του, στην πόλη.

«Δικοί σου είναι. Γιατί θυμώνεις;», του είπε πειραχτικά ο πατέρας μου. «Είναι ηλίθιοι. Τέτοιους δικούς μου δεν τους θέλω. Κάνουν κακό. Οι ηλίθιοι. Δεν καταλαβαίνουν»…

Νοιαζόταν για την Αριστερά ο μπάρμπα-Θόδωρος. Ηταν η ζωή του. Γι αυτό και θύμωνε με κάποιους ομοϊδεάτες του που προκαλούσαν την ευαισθησία της πλειονότητος.

Σεβόταν την πίστη και τις παραδόσεις των άλλων ο άθεος θείος μου, ο κομμουνιστής. Και πέρα απ΄αυτό, καταλάβαινε ότι προκαλούν ζημιά στην Αριστερά αυτά τα καμώματα.

Ήξερε να ξεχωρίζει το στοιχειώδες σε τέτοια λεπτά ζητήματα: άλλο η ιδιωτική σφαίρα-«φάε ο,τι θες στο σπίτι σου, άνθρωπέ μου», έλεγε-κι άλλο η δημόσια επίδειξη. Κι αυτό δεν είναι υποκριτικό. Είναι ο πυρήνας του σεβασμού απέναντι στον «άλλον»…

…Ε, αυτό δεν καταλαβαίνει η δράκα των «Αθέων». Που εναντιώνεται στη θρησκεία και στο τελετουργικό της επιστρατεύοντας μια ωμή πρόκληση: κάθε Μεγάλη Παρασκευή καλεί σε πάρτι κρεατοφαγίας!

Φανερό Δείπνο το ονομάζει, αποφεύγοντας τον επιθετικό προσδιορισμό «Μεγάλη» για την ημέρα της Σταύρωσης, ενώ δεν μιλάει για Πάσχα-πόσω μάλλον για Ανάσταση-, αλλά για… «ανοιξιάτικες διακοπές».

Παιδιαρίσματα και ιλαρότητες ανθρώπων που έχουν απόλυτο δικαίωμα στην εναντιοδρομία, αλλά το εκφράζουν αλυσιτελώς, διότι εμφορούνται απο νηπιακή άποψη για την δημιουργική αιρετικότητα.

Νομίζουν ότι η πρωτοβουλία τους προκαλεί εντυπώσεις και συγκλονισμούς. Ελπίζουν ότι έτσι δημιουργείται σε κάποιους σοβαρός προβληματισμός που οδηγεί σε πιθανές αναθεωρήσεις.

Μάταιος κόπος. Διότι οι φτηνές απόπειρες από τα ετοιματζίδικα της εξυπνακίστικης φαντασμαγορίας ηχούν σαν τενεκέδες. Και γίνονται μπούμερανγκ.

Σαν εκείνη-αναλογικά- την κατάπτυστη πρωτοβουλία κάποιων ούλτρα «πατριωτών», πριν από χρόνια, που έψηναν χοιρινό δίπλα σε δομή μουσουλμάνων μεταναστών.

…Σύμφυτες με την παράδοση οι κορυφαίες θρησκευτικές τελετουργίες-προπάντων οι ημέρες της Μεγάλης Εβδομάδος- συγκινούν ακόμη και τους άθεους, τους αγνωστικιστές κ.α.

Συγκινεί ο μυστικισμός. Και η χοϊκότητα. Κι όσοι αλλόδοξοι- ή αδιάφοροι για το δόγμα-καταλαβαίνουν, στέκονται με σεβασμό απέναντι στους άλλους. Δεν προκαλούν ούτε χλευάζουν.

Ξέρουν οι άνθρωποι αυτοί-να το ξαναπούμε- οτι η πίστη, η αθεϊα, ο αγνωστικισμός κλπ είναι θέματα πολύ σοβαρά για να τα χειρίζονται φιγουρατζήδες που μπερδεύουν την ελαφρότητα με τον ριζοσπαστισμό…

www.news247.gr

Ανατριχιαστική παραδοχή Γεραπετρίτη: «Τα SMS έχουν παιδαγωγική λειτουργία και συμβολισμό»

Νερό στο μύλο, όχι μόνο των αρνητών, αλλά και των λογικών, ανθρώπινων αντιδράσεων μιας κοινωνίας που ζεί επί ένα περίπου χρόνο, υπό περιορισμό, εριξε σήμερα άλλο ένα στέλεχος της κυβέρνησης, ο υπουργός Επικρατείας και στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού, Γιώργος Γεραπετρίτης. 

«Ευσεβώς, θα μου επιτρέψετε να πω ότι διαφωνώ», είπε ο υπουργός Επικρατείας, όταν ο δημοσιογράφος της σημερινής (29/04) εκπομπής στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ, αναρωτήθηκε για τη χρησιμότητα διατήρησης των SMS.

«Υπάρχει πάντοτε στα SMS και ένας συμβολισμός, πέραν του ελέγχου της κίνησης και του περιορισμού. Ποιος είναι ο συμβολισμός; Ότι καταρχής εξακολουθούμε να βρισκόμαστε σε ένα καθεστώς περιορισμού της ελευθερης κυκλοφορίας».

(σ.σ. Προσέξτε, πως στο τέλος της παραπάνω φράσης του, αναιρεί αυτό που είπε -επί λέξει- στην αρχή).

«Επειδή λοιπόν είναι υψηλός ο συμβολισμός και φοβούμαι ότι με την τυχόν κατάργηση των SMS, θα δημιουργήτω ένα ρεύμα ότι πλέον μπορούμε να κινούμαστε ελευθερα, ότι θα ξεκινήσει το πάρτι, ότι θα πάμε να διασκεδάσουμε. Όχι. Και φοβάμαι ότι ένα από τα λίγα πράγματα τα οποία έχουν υψηλό συμβολισμό, είναι και το γραπτό μήνυμα. Ένα άλλο είναι το πέρας της κυκλοφορίας κάποια ώρα το βράδυ. Αυτά τα συγκεκριμένα μέτρα, έχουν και μια λειτουργία, θα μου επιτρέψετε να πω, παιδαγωγική», δήλωσε, μεταξύ άλλων, ο Γιώργος Γεραπετρίτης,

Μετά από ένα φονικό, μακρόχρονο και καταστρεπτικό από όλες τις απόψεις λοκντάουν, θα περίμενε κανείς από τα στελέχη της κυβέρνησης να είναι πιο προσεκτικά στις δηλώσεις τους. Εκτός βέβαια και αν η στρατηγική είναι -όπως έχει αποδειχθεί πολλές φορές- να προκαλέσουν την οργή του κόσμου και να του επιρρίψουν τις ευθύνες για την έξαρση της πανδημίας.

Πηγή:2020mag.gr

Κωνσταντίνος Καβάφης

 

Ποιητής της ελληνικής διασποράς, με παγκόσμια ακτινοβολία.

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 17 Απριλίου 1863 (29 Απριλίου με το νέο ημερολόγιο). Ήταν το ένατο και τελευταίο παιδί του μεγαλέμπορου βαμβακιού Πέτρου-Ιωάννου Καβάφη, με καταγωγή από την Κωνσταντινούπολη. Ο πατέρας του είχε ζήσει στην Αγγλία και ήταν κάτοχος βρετανικού διαβατηρίου.

Τα πρώτα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη γενέτειρά του, στην αριστοκρατική οδό Σερίφ, μέσα σ’ ένα πλούσιο περιβάλλον με Γάλλο παιδαγωγό και Αγγλίδα τροφό. Με τον θάνατο του πατέρα του το 1870 αρχίζει η παρακμή της οικογένειάς του. Δύο χρόνια αργότερα, η μητέρα του Χαρίκλεια Καβάφη (το γένος Φωτιάδη) υποχρεώνεται να φύγει από την Αλεξάνδρεια και να μετακομίσει με τα παιδιά της, πρώτα στο Λονδίνο και μετά στο Λίβερπουλ.

Στα έξι χρόνια της διαμονής του στην Αγγλία ο νεαρός Κωνσταντίνος θα μάθει σε βάθος την Αγγλική γλώσσα και θα καλλιεργήσει την έμφυτη ροπή του προς τα Γράμματα. Το 1878 η οικογένειά του αντιμετωπίζει εκ νέου οικονομικά προβλήματα, εξαιτίας της Κρίσης του 1873 και επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια. Ο δεκαπενταετής Κωνσταντίνος μελετά κατ’ οίκον και το 1881 συνεχίζει τις σπουδές του στο εμπορικό λύκειο Ο Ερμής, που ιδρύεται εκείνη τη χρονιά από τον Κωνσταντίνο Παπαζή.

Τον επόμενο χρόνο, η οικογένειά του θα μετακομίσει εκ νέου, αυτή τη φορά στην Κωνσταντινούπολη, εξαιτίας των εθνικιστικών ταραχών στην Αίγυπτο, που καθιστά επισφαλή τη θέση των Ευρωπαίων. Ο αγγλικός στόλος βομβαρδίζει την Αλεξάνδρεια και η οικία Καβάφη γίνεται παρανάλωμα του πυρός. Η οικογένειά του θα φιλοξενηθεί επί τριετία από τον παππού του Γεωργάκη Φωτιάδη.

Την περίοδο της παραμονής του στην Πόλη εκδηλώνονται οι πρώτες συστηματικές προσπάθειές του στην ποίηση. Η ατμόσφαιρα και το τοπίο της φαίνεται να τον εμπνέουν και αυτό διαπιστώνεται στα ποιήματά του Ο Βεϊζαδές προς την ερωμένη του (1884), Dünya Güzeli (1884), Νιχώρι (1885) και το πρώτο του πεζό Μια νυξ στο Καλντέρι (1884).

Πάντως, το πρώτο κείμενο που σώζεται στο αρχείο του γράφτηκε το 1882. Πρόκειται για ένα ημερολόγιο σε αγγλική γλώσσα, με τον τίτλο Constantipoliad-En Epic (Κωνσταντινοπουλιάς - Ένα έπος), στο οποίο περιγράφονται οι προετοιμασίες για την αναχώρηση της οικογένειας από την Αλεξάνδρεια, το πολεμικό κλίμα των ημερών εκείνων και το ταξίδι ως την Κωνσταντινούπολη.

Τον Οκτώβριο του 1885 επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, μαζί με τη μητέρα του και τα δυο αδέλφια του, Αλέξανδρο και Παύλο, αφού πήραν αποζημίωση για τις καταστροφές του 1882. Μία από τις πρώτες αποφάσεις του είναι να αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα. Αρχίζει να εργάζεται πρώτα ως δημοσιογράφος και στη συνέχεια ως μεσίτης στο Χρηματιστήριο Βάμβακος. Το 1889 προσλαμβάνεται αρχικά ως άμισθος γραμματέας στην Υπηρεσία Αρδεύσεων και από το 1892 ως έμμισθος υπάλληλος, θέση στην οποία θα παραμείνει έως το 1922, φθάνοντας στον βαθμό του υποτμηματάρχη.

Το 1891 θεωρείται σημαντική χρονιά για τον Καβάφη. Εκδίδει το πρώτο αξιόλογο ποίημά του (Κτίσται) και δημοσιεύει μερικά από τα σπουδαιότερα πεζά κείμενά του (Ολίγα περί στιχουργίας, Ο Σακεσπήρος περί της ζωής, Ο καθηγητής Βλάκη περί της νεοελληνικής και δύο κείμενα για τα Ελγίνεια).

Από το 1893 έως το τέλος του αιώνα γράφει μερικά από τα σημαντικότερα ποιήματά του, όπως τα: Κεριά (1893), Τείχη (1896), Περιμένοντας τους Βαρβάρους (1899). Το 1896 συνεργάζεται με την εφημερίδα Phere d’ Alexandrie. O δημοσιογράφος και συγγραφέας Γεώργιος Τσοκόπουλος τον χαρακτηρίζει «Σκεπτικιστής, φιλοσοφικός, μελαγχολικός, με ειρωνική πικρία». Τον επόμενο χρόνο επισκέπτεται το Παρίσι και το Λονδίνο.

Το 1899 φεύγει από τη ζωή η μητέρα του Χαρίκλεια, την οποία υπεραγαπούσε. Είχαν προηγηθεί οι θάνατοι του παιδικού του φίλου Μικέ Ράλλη (1889), του αδελφού του Πέτρου-Ιωάννη (1891) και του παππού του Γεωργάκη Φωτιάδη (1896).

To 1902 ταξιδεύει για πρώτη φορά στην Ελλάδα και συγκεκριμένα την Αθήνα, όπου γνωρίζεται με τους ομοτέχνους του Γρηγόριο Ξενόπουλο και Ιωάννη Πολέμη. Σε μια επιστολή του αναφέρει ότι στην Αθήνα αισθανόταν, όπως ένας πιστός που πηγαίνει προσκυνητής στη Μέκκα. Τον επόμενο χρόνο επισκέπτεται και πάλι την Αθήνα, ενώ στις 30 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς ο Ξενόπουλος γράφει στο περιοδικό Παναθήναια το ιστορικό άρθρο Ένας Ποιητής, που αποτελεί την πρώτη εγκωμιαστική παρουσίαση του καβαφικού έργου στο ελλαδικό κοινό. Το 1904 θα γράψει ένα από τα σπουδαιότερα ποιήματά του, το Περιμένοντας τους Βαρβάρους. Το 1905 επισκέπτεται για τρίτη φορά την Αθήνα για την κηδεία του αδελφού του Αλέξανδρου.

Τον Δεκέμβριο του 1907 εγκαθίσταται στο σπίτι της οδού Λέψιους 10, όπου και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του, δημιουργώντας το σημαντικότερο τμήμα του έργου του. Η φήμη του διαρκώς εξαπλώνεται και στο διαμέρισμά του τον επισκέπτονται προσωπικότητες της λογοτεχνίας από την Ελλάδα και το εξωτερικό, όπως ο φουτουριστής Τομάσο Μαρινέτι, ο Αντρέ Μαλρό, ο Νίκος Καζαντζάκης, ο Κώστας Ουράνης και η Μυρτιώτισσσα.

Το 1911 θα γράψει το περίφημο ποίημά του Ιθάκη. Το 1914 γνωρίζεται με τον σπουδαίο Άγγλο μυθιστοριογράφο Έντουαρντ Μόργκαν Φόρστερ και συνδέεται μαζί του με φιλία. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Φόρστερ θα συστήσει τον Καβάφη στο αγγλικό κοινό.

Το 1917 γνωρίζεται με τον Αλέκο Σεγκόπουλο, κατ’ άλλους νόθο γιο του, κατ’ άλλους ερωτικό του σύντροφο, πάντως μετέπειτα γενικό κληρονόμο του. Τον Απρίλιο του 1922 παραιτείται από την Υπηρεσία Αρδεύσεων για να αφοσιωθεί στο ποιητικό του έργο. «Επιτέλους απελευθερώθηκα από αυτό το μισητό πράγμα», γράφει κάπου. Τον επόμενο χρόνο πεθαίνει ο τελευταίος εν ζωή αδελφός του, ο Τζον Καβάφης, ο οποίος υπήρξε ο πρώτος θαυμαστής και μεταφραστής του έργου του.

Το 1926 η κυβέρνηση του δικτάτορα Πάγκαλου του απονέμει το παράσημο του Φοίνικος, διάκριση την οποία ο ποιητής αποδέχεται, υποστηρίζοντας ότι «το παράσημο μού το απένειμε η Ελληνική Πολιτεία, γι’ αυτό και το κρατώ». Το 1930 αρχίζει να υποφέρει από τον λάρυγγά του. Οι γιατροί διαπιστώνουν καρκίνο. Ο Καβάφης δεν μπορεί να μιλήσει και το 1932 υποβάλλεται σε τραχειοτομία στην Αθήνα.

Το 1933 επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια, με την υγεία του διαρκώς να χειροτερεύει. Στις αρχές Απριλίου μεταφέρεται στο Ελληνικό Νοσοκομείο και στις 2 το πρωί της 29ης Απριλίου ο ποιητής αφήνει την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 70 ετών.

Αυτοβιογραφικό σημείωμα του Κ. Π. Καβάφη

Είμαι Κωνσταντινουπολίτης την καταγωγήν, αλλά εγεννήθηκα στην Αλεξάνδρεια - σ' ένα σπίτι της οδού Σερίφ· μικρός πολύ έφυγα, και αρκετό μέρος της παιδικής μου ηλικίας το πέρασα στην Αγγλία. Κατόπιν επισκέφθην την χώραν αυτήν μεγάλος, αλλά για μικρόν χρονικόν διάστημα. Διέμεινα και στη Γαλλία. Στην εφηβικήν μου ηλικίαν κατοίκησα υπέρ τα δύο έτη στην Κωνσταντινούπολη. Στην Ελλάδα είναι πολλά χρόνια που δεν επήγα. Η τελευταία μου εργασία ήταν υπαλλήλου εις ένα κυβερνητικόν γραφείον εξαρτώμενον από το υπουργείον των Δημοσίων Έργων της Αιγύπτου. Ξέρω Αγγλικά, Γαλλικά και ολίγα Ιταλικά.

Πηγή:sansimera.gr

“Φαρμακερή” προειδοποίηση Αντώναρου σε Μητσοτάκη: Αυτόν τον σκοτεινό άνθρωπο, τον Γεραπετρίτη θα τον πληρώσει ακριβά, έχει γονίδια “δικτατορικής αντίληψης” για να λέει “παιδαγωγικά” τα SMS

Σκληρή γλώσσα χρησιμοποίησε ο Ευάγγελος Αντώναρος για να σχολιάσει την…ανεκδιήγητα προκλητική δήλωση του Γ.Γεραπετρίτη για τα SMS λέγοντας ότι “πρέπει να έχεις γονίδια “δικτατορικης αντιληψης” για να ισχυρίζεσαι ανερυθρίαστα ότι τα sms και η απαγόρευση της βραδινής κυκλοφοριας έχουν “παιδαγωγικό και συμβολικό χαρακτήρα”.”

Προβλέπει μάλιστα ότι “αυτόν τον σκοτεινό άνθρωπο που κανείς δεν ξερει απο που και πως μας προέκυψε — αλλα τον έκανε Υπουργό Επικρατειας θα τον πληρωσει ακριβα ο Κυριάκος Μητσοτάκης”.

Ενώ κλείνοντας την ανάρτησή του απευθύνει κάλεσμα…απειθαρχίας σε όλους τους Έλληνες “που σκέφτονται ελεύθερα και αυτόνομα” λέγοντας ότι “επειδή δεν έχω αποφασίσει να εκχωρήσω σε κανένα Μητσοτάκη, σε κανένα γεραπετρίτητ, σε κανένα Χρυσοχοΐδη το δικαίωμα να με “παιδαγωγήσει, απο σήμερα δεν πρόκειται να στείλω κανένα κανονικό SMS”.

Ολόκληρη η ανάρτηση Αντώναρου:

Aυτόν τον σκοτεινο άνθρωπο που κανείς δεν ξερει απο που και πως μας προέκυψε — αλλα τον έκανε Υπουργό Επικρατειας θα τον πληρωσει ακριβα ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Οχι ότι με πολυνοιάζει. Αντίθετα. Αλλα πρέπει να έχεις γονίδια “δικτατορικης αντιληψης” για να ισχυρίζεσαι ανερυθρίαστα ότι τα sms και η απαγόρευση της βραδινής κυκλοφοριας έχουν “παιδαγωγικό και συμβολικό χαρακτήρα”.

Τώρα αποκαλύπτονται — πέρα από κάθε αμφιβολία — οι πραγματικες προθέσεις αυτής της άθλιας κυβέρνησης και του θρασύτατα ανέμελου Πρωθυπουργου της: Θελουν να χειραγωγησουν τους Ελληνες. Να τους βαλουν τα δυό πόδια σ ένα παπούτσι. Να τους περιστείλουν το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα άρνησης, ανυπακοής και δημοκρατικής αντίδρασης.

Λεω λοιπόν:

Επειδή δεν έχω αποφάσίσει να εκχωρήσω σε κανενα Μητσοτάκη, σε κανενα Γεραπετριτη, σε κανένα Χρυσοχοιδη το δικαίωμα να με “παιδαγωγήσει” απο σήμερα δεν πρόκειται να στέιλω κανένα κανονικο sms. ΚΑΙ ΚΑΛΩ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΟΥ ΣΚΕΦΤΟΝΤΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΝΟΜΑ.ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΤΟ ΙΔΙΟ.

thefaq.gr

Η ιστορία των εγκλεισμών και της πειθαρχικής οργάνωσης

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

«Σε όλη την Ευρώπη ο εγκλεισμός έχει το ίδιο νόημα, τουλάχιστον αρχικά. Αποτελεί μιαν από τις απαντήσεις που έδωσε ο ΙΖ αιώνας σε μια οικονομική κρίση η οποία επηρεάζει ολόκληρο τον δυτικό κόσμο: πτώση των μισθών, ανεργία, σταδιακή έλλειψη ρευστού χρήματος…»[1]. Ο περιορισμός ήταν μια από τις απαντήσεις που έδωσε ο δέκατος έβδομος αιώνας στα προβλήματα της οικονομικής κρίσης. Πρόκειται για μια νέα στάση απέναντι στη φτώχεια και τα οικονομικά προβλήματα της ανεργίας, μια νέα ηθική της εργασίας και μία νέα στρατηγική για την διεύθυνση της πόλης, όπου οι ηθικές υποχρεώσεις και το αστικό δίκαιο συνδέονται πλέον άμεσα με τον αυταρχικό περιορισμό. Κι αν ο Μεσαίωνας επινόησε την απομόνωση των λεπρών εκτός των ορίων της πόλης(στην εξ-ορία), ο κλασικισμός επινόησε αναλόγως τον εγκλεισμό[2] εντός της πόλης. Στην δεύτερη περίπτωση, έχουμε την κατασκευή μιας περίκλειστης πόλης-φυλακής με 6.000[3] ανθρώπους, στον ιστό της πόλης. Εκεί συναντάμε «τους φτωχούς, τους ανέργους, τους κατάδικους και τους παράφρονες», όλους μαζί. Οι αντικοινωνικοί, οι απροσάρμοστοι, οι απόκληροι, είναι όλοι εδώ.

Ο Michel Foucault στο Les Anormaux, προσδιορίζει κάτω από τα μέτρα περιορισμού που θέτει η κλασική εποχή για την καταπολέμηση της πανώλης, μια νέα μορφή διακυβέρνησης, την οποία ονομάζει "πειθαρχική οργάνωση".[4]  

Έτσι, ενώ η λέπρα παραπέμπει στον Αποκλεισμό, στην εξορία(σ.σ. σε χώρο πέρα από τα σύνορα της πόλης), η επιδημία της πανώλης (όπως και του κοροναϊού σήμερα) οδηγεί σε μία οργάνωση που οδηγεί στη γνώση, δηλαδή στον έλεγχο του κάθε ατόμου ξεχωριστά. Η νομιμοποίηση αυτού του ελέγχου έρχεται στο όνομα της καταπολέμησης του ιού. Άρα η οικειοποίηση από την εξουσία όλων των προσωπικών δεδομένων των πολιτών για λόγους υγείας θα επιτρέπεται, όχι μόνο τώρα αλλά και πάντα, στην προοπτική της άμυνας απέναντι σε μελλοντικές πανδημίες(σ.σ. σύμφωνα με τη διαρκή κατάσταση έκτακτης ανάγκης και εξαίρεσης).   

Για την καταπολέμηση της πανώλης, αυξάνεται η καραντίνα: το δίκτυο της πόλης, χωρισμένο σε συνοικίες, μοιράζεται σε δρόμους, που επιτηρούνται, σε κάθε περιοχή υπάρχουν οι επιθεωρητές, σε κάθε δήμο οι δημοτικοί υπάλληλοι, και για όλους στην πόλη και τη χώρα υπάρχει μια κυβέρνηση με εκτεταμένες εξουσίες. Ο χώρος αναλύεται, γίνεται γνωστός, καταγράφεται, ελέγχεται συνεχώς. Ενώ η λέπρα καλεί για απόσταση, η πανούκλα συνεπάγεται μια όλο και πιο λεπτομερή προσέγγιση της κοινωνίας, μέχρι τη γνώση του κάθε ατόμου ξεχωριστά, κατά το πρότυπο της υγείας.

Από εκεί γεννιέται το «πολιτικό όνειρο» για έναν έλεγχο χωρίς όρια. Η γνώση γίνεται όργανο της εξουσίας το οποίο, αντί να αποκλείει, παρατηρεί. Αυτές οι νέες τεχνικές εξουσίας, μέσα από τα μέσα ανάλυσης, συλλογής, επεξεργασίας δεδομένων και επιτήρησης, μεταφέρονται σε ιδρύματα από τη διοίκηση μέχρι την οικογένεια[5].

Εδώ γεννήθηκε η πολιτική της επιτήρησης και του ελέγχου.

Όταν γνωρίζουμε ότι τα προσωπικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν για να "πολεμήσουν" τον ιό, μπορούμε να θεωρήσουμε βέβαιο ότι η πανδημία θα είναι ο καμβάς μιας νέας πειθαρχικής οργάνωσης της κοινωνίας. Σήμερα, έχουμε τα κατ' ευφημισμό σωφρονιστικά καταστήματα αλλά και τα τεράστια στρατόπεδα προσφύγων, καθώς και την ίδια την πόλη. Όλοι οι χώροι λειτουργούν σαν ομόκεντροι κύκλοι με παράλληλη –διαφορετικής έντασης- πειθαρχική οργάνωση. Έξω από αυτή την πειθαρχική οργάνωση βρίσκονται μόνο οι κοινότητες των υπερπλουσίων(με υλικό και συμβολικό κεφάλαιο), που υπό μία έννοια κατοικούν εκτός της Πόλης, δηλαδή είναι εξ-όριστοι! Μόνο που η "εξορία" τους αυτή είναι ευτυχισμένη -κατά το felix culpa (το ευτυχισμένο λάθος) των αρχαίων Ρωμαίων- και όχι όπως των λεπρών και των κομμουνιστών πιο πρόσφατα...

[1] Μισέλ Φουκώ, Ιστορία της τρέλας στην κλασική εποχή, 2007, σελ. 97

[2] Μισέλ, Φουκώ, στο ίδιο, σελ. 79

[3] Στο ίδιο, σ. 75. Το Hopital General ήταν «Μια ημιδικαστική δομή, ένα είδος διοικητικής οντότητας, η οποία, πλάι στις ήδη υφιστάμενες εξουσίες και έξω από τα δικαστήρια, αποφασίζει, δικάζει, εκτελεί».

[4] http://www.festival-philosophia.com/une-notion-un-auteur/le-confinement-et-foulcaut/

[5] *https://www.sparknotes.com/philosophy/madnessandciv/section2/- Άρθρο που γράφτηκε από τον Mazarine Pingeot

artinews.gr

Η πασχαλινή ένεση αισιοδοξίας…

 

Σκηνοθεσία ευρηματική, περιεχόμενο φτωχό...

Γιώργος Καρελιάς

Στη προπασχαλινή συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου περίσσεψε η αισιοδοξία. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών παρουσίασαν τη φωτεινή εικόνα της πραγματικότητας, παραμερίζοντας τη σκοτεινή. Ούτε κάν το μισοσκόταδο δεν έδειξε να τους φοβίζει.

Αν διαβάσει κανείς την... εισαγωγική ομιλία του Κυριάκου Μητσοτάκη, θα δει ότι βασίζει την αισιοδοξία του σχεδόν αποκλειστικά στην πρόβλεψη ότι η πανδημία όπου να ΄ναι τελειώνει, αφού ο εμβολιασμός του πληθυσμού καλπάζει. «Φτάνουμε τα τρία(3) εκατομμύρια εμβολιασμούς. Και αν τηρηθεί το σχέδιό μας, στα τέλη Μάιου μπορούμε να πλησιάσουμε τα πέντε(5) εκατομμύρια», είπε.

Χαράς ευαγγέλια. Μόνο που ο πρωθυπουργός κάνει ένα κόλπο. Αναφέρεται σε «εμβολιασμούς» και όχι σε «εμβολιασμένους», για να βγάλει τους αριθμούς που θέλει. Όμως, ποια είναι η αλήθεια; Αυτή αποτυπώνεται στα επίσημα στοιχεία, που δημοσιεύονται στην ιστοσελίδα emvolio.gov.gr. Και τι λένε; Πρώτον, ότι μέχρι χτες οι πλήρως εμβολιασμένοι Ελληνες (και με τις δύο δόσεις) ήταν 885.095, ποσοστό μόλις 8%. 

Πέρασαν τέσσερις μήνες εμβολιασμών για να φτάσουμε στο(κολοσσιαίο…) ποσοστό του 8%. Αν πάμε έτσι, πότε θα φτάσουμε στο επίπεδο της ανοσίας, που χρειάζεται περίπου 60% εμβολιασμένους; Αλλά και τους εμβολιασμένους με μια δόση να πάρουμε, μέχρι χτες ήταν 2.059.678, ποσοστό 18%. Ούτε αυτό πλησιάζει κάν σε κάποιο επίπεδο ανοσίας. Προς τι, λοιπόν, οι συνεχείς πανηγυρισμοί;

Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε το «άνοιγμα» της αγοράς, όπως την επιχειρεί η κυβέρνησή του, για να πει ότι «κάθε νέο βήμα πρέπει να γίνεται με ασφάλεια, ώστε ό,τι ανοίγει να μη χρειαστεί να ξανακλείσει». Σε ποιους τα λέει αυτά; Στον εαυτό του και στους υπουργούς του, προφανώς. Διότι αυτοί οι ίδιοι επιδόθηκαν μέχρι τώρα στη μέθοδο «κλείσε-άνοιξε-ξανακλείσε». 

Ανοιγόκλειναν τα μαγαζιά και τα σχολεία, προανήγγειλαν «Πάσχα στο χωριό», για να διαψευστούν αμέσως και τα παρόμοια. Αν όσα είπε χτες το κ. Μητσοτάκης, είναι ένα είδος αυτοκριτικής για τις συνεχείς διαψεύσεις και τα μπρος πίσω, καλοδεχούμενη. Αλλά ας συγκρατήσει τους υπουργούς τους, δεν είναι ανάγκη να μιλάνε τόσο εύκολα για πράγματα που δεν γνωρίζουν.

Ο πρωθυπουργός πέρασε και σε δεύτερο πεδίο αισιοδοξίας, το οικονομικό, παρουσιάζοντας μια εικόνα αρκετά φωτεινή για φέτος. Ο υπουργός Οκονομικών την έκανε πιο φωτεινή και για του χρόνου (2022), προβλέποντας «εκρηκτική» ανάπτυξη 6,3%. 

Θυμίζουμε, πάντως, ότι η πρόβλεψη στον φετινό Προϋπολογισμό ήταν για ανάπτυξη 4,8%, η οποία στη συνέχεια αναθεωρήθηκε στο 4,2%, για να καταλήξουμε ακόμα παρακάτω, στο 3,6%. Ελπίζουμε να μην έχουμε τα ίδια και του χρόνου.

Πού καταλήγουμε; Ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ικανή να παρουσιάζει άλλη εικόνα από την πραγματική, βοηθούσης και της μιντιακής υπεροπλίας που διαθέτει. Σκηνοθετεί καλά το έργο, αλλά το περιεχόμενο είναι φτωχό. Έτσι, οι συνεχείς ενέσεις αισιοδοξίας αρχίζουν να μην έχουν αποτέλεσμα, διότι οι πολίτες συνειδητοποιούν ότι η πραγματική κατάσταση δεν είναι αυτή που τους παρουσιάζουν.

Στο τέλος η μέθοδος που έχει υποδείξει ο Μπίλ Γκέιτς ("αν δεν μπορείς να το κάνεις καλό, τουλάχιστον κάνε το να φαίνεται καλό"), δεν θα έχει πέραση…

www.news247.gr

ΧΩΡΑ ΓΙΑ ΟΣΚΑΡ !!!

 

“Ξετινάζει” Αρκουμανέα ο Αντώναρος για τη δήλωσή του για το “95% που είναι σε ΜΕΘ”:

“Το 95% των ανθρώπων που βρίσκονται σε ΜΕΘ και αυτών που χάνουν τη ζωή τους δεν έχει εμβολιαστεί”, δήλωσε το πρωί στο MEGA ο πρόεδρος του Εθνικού Οργανισμού Δημόσιας Υγείας (ΕΟΔΥ), Παναγιώτης Αρκουμανέας, απευθύνοντας έκκληση προς τους πολίτες να εμβολιαστούν (πηγή: kathimerini.gr).
Η δήλωση αυτή προκάλεσε την οργισμένη αντίδραση του Ευάγγελου Αντώναρου που σχολιάζει ότι “το να αυτογελοιοποιείται και να γελοιοποιεί την κυβέρνηση που τον διόρισε πρόεδρο του ΕΟΔΥ αφορά τον ίδιο, το να διαστρέφει την αλήθεια και να παραπληροφορεί τους Έλληνες πολίτες όμως αφορά όλους μας“, ενώ κατηγορεί τον Π.Αρκουμανέα ότι είναι “ειδικός στη δημιουργία και διοχέτευση fake news”.
“Οσοι έχασαν τη ζωή τους πριν αρχίσει η πριν πάρει έκταση ο εμβολιασμός από τις αρχές Μαρτίου (και αν) πόσοι είναι; Είχαν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν τότε; Ασφαλώς όχι” επισημαίνει μεταξύ άλλων.

Αναλυτικά η ανάρτησή του:

Το να αυτογελοιοποιείται και να γελοιοποιεί την κυβέρνηση που τον διόρισε πρόεδρο του ΕΟΔΥ αφορά τον ίδιο.

Το να διαστρέφει την αλήθεια και να παραπληροφορεί τους Έλληνες πολίτες όμως αφορά όλους μας.

Είπε λοιπόν ο εν λόγω κύριος — που θα μπορούσε να τον φανταστεί κανείς και κονφερανσιε σε πλοίο του Αργοσαρωνικού: “Το 95% των ανθρώπων που βρίσκονται σε ΜΕΘ και αυτών που έχουν χάσει τη ζωή τους, δεν έχει εμβολιαστεί”, σύμφωνα με το iefimerida.gr.

Ώστε έτσι; Εχούμε και λέμε λοιπόν:

1. Οσοι έχασαν τη ζωή τους πριν αρχίσει η πριν πάρει έκταση ο εμβολιασμός από τις αρχές Μαρτίου ( και αν) πόσοι είναι; Είχαν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν τότε; Ασφαλώς όχι.

2. Πόσοι από όσους βρίσκονται σήμερα σε ΜΕΘ η πέθαναν από κορωνοιο είχαν πάρει πρόσκληση να εμβολιαστούν κι αρνήθηκαν να πάνε;

3. Πόσοι από όσους βρίσκονται σε ΜΕΘ ή πέθαναν είναι μη περιπατητικοί που δεν μπορούν να ΠΑΝΕ να εμβολιαστούν;

4. Μήπως θυμάται ο κ. Πρόεδρος ότι από τον Ιανουάριο η κυβέρνηση κι οι δικές του υπηρεσίες όλο λενε ότι θα υπάρχουν κινητά συνεργεία για να εμβολιάσουν τους συνανθρώπους μας αυτής της κατηγορίας στα σπίτια τους; Ούτε σήμερα ειπώθηκε αν και πότε θα πραγματοποιηθεί αυτή η προαναγγελία — δηλαδή κάτι που εφαρμόζεται σε όλα τα ευρωπαϊκά κράτη.

5. Τέλος: Η ομολογία ότι 5% όσων πέθαναν ήταν εμβιολιασμένοι είναι τουλάχιστον κυνική. Αν και θα είχε ενδιαφέρον να μάθουμε με ποιο απ όλα τα εμβπολια είχαν εμβολιαστεί όσοι έχασαν τη ζωή τους. Η κι αυτό είναι μυστικό του κράτους;

Υποτίθεται πως ο Πρόεδρος του ΕΟΔΥ είναι ειδικός σε θέματα επικοινωνίας — τρόπος του λέγειν δηλαδη. Είναι παντως οπωσδηποτε — όπως δείχνει η συμπεριφορά του — ειδικός στη δημιουργία και διοχέτευση fake news.

Facebook

μέσω thefaq.gr

ΥΓ του blog: ....είναι να απορείς με κάποιους από τους αρίστους που τοποθετήθηκαν να άρχουν σ' αυτό τον τόπο.... “Το 95% των ανθρώπων που βρίσκονται σε ΜΕΘ και αυτών που χάνουν τη ζωή τους δεν έχει εμβολιαστεί” είπε ο άρχων του ΕΟΔΥ Αρκουμανέας δηλαδή το 5% των υπολοίπων είχε εμβολιαστεί και όμως πέθαναν; ......ε'ίαι πράγματι τόση μεγάλη η αναποτελεσματικότητα των εμβολίων;.... υπάρχει διεθνώς τέτοια καταγραφή ή είναι και αυτό εγχώρια πρωτοτυπία;  ...και τελικά κάτι τέτοιο είναι υπέρ ή κατά του εμβολιασμού;....

Ακαταδίωκτο λοιμωξιολόγων: Το μεγαλύτερο λάθος του Μητσοτάκη και του Μαξίμου

«Μεγαλειότατε, αυτό που έγινε δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο, είναι λάθος!». Η φράση που απηύθυνε ο Ταλεϊράνδος στον Μεγάλο Ναπολέοντα αντανακλά και υποδηλώνει τι είναι η ρύθμιση για το ακαταδίωκτο των λοιμωξιολόγων που θέσπισε ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το Μαξίμου.

Του Θανάση Λυρτσογιάννη

Μάλιστα μεγέθυναν το λάθος αφού το έκαναν με κουτοπόνηρο τρόπο, ώστε να αποφύγουν τη γνωμοδότηση της Επιστημονικής υπηρεσίας της Βουλής που θα έκρινε αντισυνταγματική τη ρύθμιση. Και επειδή αυτή η κυβέρνηση ή ακριβέστερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν μπορεί να ανεχθεί εμπόδια την παρέκαμψαν και προχώρησαν μέσω τροπολογίας. Ομως, έτσι έκαναν ακόμα μεγαλύτερο το λάθος. Το απέδειξαν οι αντιδράσεις στο twitter, δικαιώθηκε για δεύτερη φορά ο Ταλλεϋράνδος και αυτοί αποκάλυψαν τον πανικό τους.

Άλλη σημαντική λεπτομέρεια είναι η στάση των υπουργών στη Βουλή. Κανένας δεν θέλησε να υπερασπιστεί το ακαταδίωκτο και να συνδέσει το όνομά του με την τροπολογία, πράγμα που όμως έκανε ο συνήθης ύποπτος Θανάσης Πλεύρης.

Αλήθεια γιατί χρειάζεται το ακαταδίωκτο των μελών της επιτροπής όταν εκείνο που κάνουν είναι να εκφράζουν την επιστημονική τους γνώμη; Τί χρειάζεται όταν τις αποφάσεις παίρνει ο Κυριάκος Μητσοτάκης, το Μαξίμου και υπουργοί και συνεπώς αυτοί είναι υπεύθυνοι; Η μόνη λογική σκέψη είναι για να καλυφθούν εκείνοι που έχουν την ευθύνη της λήψης των αποφάσεων, όπως αποκαλύπτει το σκέλος του ακαταδίωκτου ακόμα και για την κλήση τους να καταθέσουν ως μάρτυρες.

Το σκληρό συμπέρασμα είναι πως αυτή η κυβέρνηση δεν σέβεται τους πολίτες όταν τους κρύβει την αλήθεια με ρυθμίσεις όπως το ακαταδίωκτο, δεν σέβεται ούτε τις αποφάσεις της όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης κάνει ποδηλατάδα στην Πάρνηθα ή συνωστίζεται στο σπίτι του βουλευτή του στην Ικαρία, δεν σέβεται το κράτος δικαίου όταν παραβιάζει τους νόμους ακόμα και εκείνους που η ίδια θέσπισε και το χειρότερο είναι πως αλλάζει τους νόμους όταν δεν βολεύεται όπως έκανε με την τοποθέτηση του επικεφαλής της ΕΥΠ.

Γενικώς περιφρονούν, αγνοούν και γράφουν στα παλαιότερα των πρωθυπουργικών υποδημάτων όλους τους πολίτες  που έχουν διαφορετικές απόψεις, ιδέες και συμφέροντα από εκείνα που αυτοί υπηρετούν με πιο κραυγαλέο παράδειγμα την κατάργηση του οκταώρου και των υπερωριών.

Έχουν όμως απέναντί τους το ποτάμι της οργής που μέρα τη μέρα φουσκώνει και δεν πρόκειται να καταφέρουν να σταματήσουν την οργισμένη ροή του με επικοινωνιακές πομφόλυγες. Οι πολίτες έχουν αρχίσει και τους παίρνουν χαμπάρι…

Υστερόγραφο: Ηδη άρχισαν να αντιδρούν μέλη της επιτροπής που σέβονται τον εαυτό τους. Ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας και μέλος της επιτροπής του υπουργείου Υγείας, Τάκης Παναγιωτόπουλος, μεταξύ άλλων είπε ότι «είμαι αντίθετος με τη διάταξη για το ακαταδίωκτο, γιατί η επιτροπή είναι μία γνωμοδοτική επιτροπή, δεν έχει ρόλο διοικητικών ή άλλων αποφάσεων».

eretikos.gr

Οι υπόγειοι διαβολείς, ο Γ. Τράγκας, οι συνοδοιπόροι του και ο Λαφαζάνης

από Τηλέμαχος

Ένα μεγάλο ελάττωμα της Αριστεράς – και φυσικά στην Αριστερά δεν εντάσσω τον ΣΥΡΙΖΑ , ένταξη που συμφέρει να πράττουν οι αντίπαλοι της Αριστεράς για να την πετάξουν στο καναβάτσο και να την απαξιώσουν – , είναι η ευκολία με την οποία οι δυνάμεις της εξαπολύουν χαρακτηρισμούς σε συλλογικότητες και πρόσωπα του αριστερού χώρου με τα οποία διαφωνούν. Ευκολία που παίρνει μάλιστα καταιγιστική μορφή αν αυτές οι συλλογικότητες και τα πρόσωπα μοιάζει να εισφέρουν κάτι διαφορετικό σε ιδέες και αναλύσεις από τα προδιαγεγραμμένα .
Επαναφέρω αυτήν την παλιά ενδημική αμαρτία του αριστερού χώρου , έχοντας υπόψη μου τις κακοηθέστατες επιθέσεις στις οποίες ιδιωτικά και υπόγεια προβαίνουν συστηματικά κύκλοι αριστερών οργανώσεων και ιδιαίτερα κάποια στελέχη τους, κατά του Παν . Λαφαζάνη , στολίζοντάς τον με όλες τις αποχρώσεις του “ εθνικιστή “,  τις οποίες συχνά συνοδεύουν και με άλλα απαράδεκτα “ κοσμητικά “ επίθετα .
Είναι οι ίδιοι κύκλοι της Αριστεράς για τους οποίους ο πατριωτισμός είναι περίπου βρισιά και η σθεναρή υπεράσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και των νόμιμων εθνικών συμφερόντων διολίσθηση στην πολεμοκαπηλία.
Ακόμα χειρότερα , οι ίδιοι  αυτοί κύκλοι του αριστερού χώρου και πρόσωπα του παρασκηνίου , τα οποία δεν έχουν το θάρρος και την ευθύνη να μιλήσουν ανοικτά και δημόσια , διαδίδουν εσχάτως ότι ο Παν. Λαφαζάνης συνεργάζεται ή πρόκειται να συνεργαστεί με τον Γιώργο Τράγκα και το νεότευκτο κόμμα του , κάτι που σκοπίμως έγραψαν και διάφορα λαθρόβια έντυπα της ακροδεξιάς , ενώ ψιθυρίζουν όπου σταθούν και όπου βρεθούν ότι ήδη ο Π. Λαφαζάνης συνεργάζεται με το ΕΠΑΜ , το οποίο όπως είναι γνωστό έχει αποφασίσει δυστυχώς τη σύμπλευση του με το κόμμα των “ Ελευθέρων Ανθρώπων“(!) του εν λόγω δημοσιογράφου .
Ο Π. Λαφαζάνης στον οποίο απευθυνθήκαμε μας δήλωσε ότι είναι “ ανάξιοι ακόμα και διαψεύσεως αυτοί οι ψίθυροι και αυτή η διαδοσολογία , που τον συσχετίζουν με το Γ. Τράγκα και τις δυνάμεις που ο τελευταίος συνεργάζεται , πράγματα που δεν τον αγγίζουν και εκθέτουν βαρύτατα όλους εκείνους που χρησιμοποιούν αυτές τις μεθοδεύσεις “.
Κατά τ΄ άλλα οφείλουμε να πούμε σε  όσους ενδεχομένως δεν το έχουν πληροφορηθεί , ότι ήταν πρώτη και σχεδόν μόνη και από την πρώτη στιγμή η Iskra και ο Παν. Λαφαζάνης , οι οποίοι δημοσίως άσκησαν σκληρή κριτική στο εγχείρημα Τράγκα και στο παραπλανητικό στίγμα του , ενώ στηλίτευσαν και όσους , όπως το ΕΠΑΜ , οι οποίοι στο όνομα της “ ανατροπής “  αποφάσισαν να συνεργαστούν μαζί του .
Μάλιστα γι΄αυτήν μας την στάση δεχθήκαμε άθλιες επιθέσεις , με χαρακτηρισμούς που παραπέμπουν σε άλλες εποχές , από τους συμμετέχοντες στο “ συμμαχικό σχήμα “ που πάει να κατασκευαστεί γύρω από τους “ Ελεύθερους Ανθρώπους “ του Γ. Τράγκα .
Φαίνεται όμως ότι όλα τούτα αποσιωπούνται, διαστρεβλώνονται ή δεν παρακολουθούνται και ξεφεύγουν της προσοχής από μια Αριστερά, η οποία σε σημαντικό βαθμό ζεί στον κόσμο της .  Από μια Αριστερά που συνεχίζει σε κρίσιμες στιγμές να κάνει συχνά στρατηγικά λάθη. Από μια Αριστερά τέλος, που δεν θέλει να αντιληφθεί ότι τούτες τις ώρες πρέπει να επαναθεμελιωθεί και να σταθεί η ίδια πρωτοπόρος στη συγκρότηση του πιο πλατιού μετώπου για την δημοκρατική ανατροπή , την παραγωγική ανασυγκρότηση , την κοινωνική δικαιοσύνη , την απεμπλοκή από τα ευρωατλαντικά δεσμά, την εθνική κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία της πατρίδας μας, αποτρέποντας έτσι να τσαλαβουτούν στην εθνοκαπηλία και την κοινωνική δημαγωγία η ακροδεξιά και οι πιο ακραίες συντηρητικές δυνάμεις, μαζί με τους όποιους περιστασιακούς κι ετερόκλητους συμμάχους τους.

iskra.gr

Για γέλια και για κλάματα…

Αιρετικά με τον Γιώργο Τζεδάκι

 

•Προσήγαγαν στη ΓΑΔΑ τον Φουρθιώτη, στον οποίο μέχρι πριν λίγες μέρες παρείχαν αστυνομική προστασία!

•Τέτοιος τραγέλαφος ούτε σε ταινία των Μόντι Πάιθον…

•Στο μεταξύ, στο Βέλγιο, συνέλαβαν επιτέλους τον καταδικασθέντα εγκληματία χρυσαυγίτη Λαγό.

•Και μέσα από το περιπολικό έγραψε στο τουίτερ: «Κλέφτες, άθεοι, ανθέλληνες με πάνε φυλακή. Μένω πιστός στον Χριστό. Ζήτω η Ελλάς, ζήτω η Ορθοδοξία».

•Να δείτε που νομίζει πως πάνε να τον κάνουν… μουσουλμάνο.

•Ή να του κάνουν εμβόλιο.

•Με την ευκαιρία, τον επίσης καταδικασθέντα για τα εγκλήματα της Χρυσής Αυγής Παππά, που την κοπάνησε κάτω από τη μύτη της αστυνομίας, τον ψάχνει κανείς;

•Πάλι καλά να λέμε που ο Λαγός ήταν στις Βρυξέλλες, διότι αν βρισκόταν στην Αθήνα δεν θα τον έβρισκαν…

•Από την άλλη, ένας άλλος χρυσαυγίτης, υποψήφιος με την εγκληματική οργάνωση και συνήγορος υπεράσπισης στην πολυετή δίκη, είναι ο νομικός εκπρόσωπος των ιδιοκτητών του γηροκομείου της φρίκης στα Χανιά.

•Για όσους, τυχόν, αναρωτιόντουσαν…

•Οι χρυσαυγίτες, πάντως, που τους έβαλαν στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας κάποιοι που… «δεν ήξεραν», τα έκαναν πλακάκια με τον Μπακογιάννη και συνυπέγραψαν το κυβερνητικό σχέδιο διάλυσης του ΚΕΘΕΑ.

•Αν και γι’ αυτή τη σύμπραξη της ντροπής δεν νομίζουμε πως αναρωτιέται κανείς…

•Οι εκπρόσωποι της εγκληματικής οργάνωσης είναι το μακρύ ακροδεξιό χέρι του στο δήμο.

•Τουλάχιστον, ας μην ξαναμιλήσει ο δήμαρχος περί δημοκρατίας και δικαιωμάτων, ε…

•Πόσο μάλλον, όταν χαρίζει σε ιδιώτες την εκμετάλλευση του Εθνικού Κήπου και των λόφων Φιλοπάππου και Στρέφη.

•Και με την ευκαιρία, γιατί δεν έχει ξηλώσει ακόμα το «μεγάλο περίπατό» του, όπως έχει εισηγηθεί το Συμβούλιο της Επικρατείας;

•Και κυρίως, γιατί δεν παρεμβαίνει η δικαιοσύνη, αφού επιμένει να αγνοεί τις αποφάσεις της;

•Εκτός, αν όχι μόνο ο Μπακογιάννης, αλλά και κάποιοι στο δικαστικό σώμα θεωρούν την Αθήνα τσιφλίκι του…

www.presspublica.gr

Ο νέος αυταρχισμός της πανδημίας και η «λατρεία του ηγέτη»: Ο φόβος, η απομόνωση και ο απολυταρχισμός

Η πανδημία πυροδότησε μια κρίση για τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο

του Μιχάλη Ψύλου

«Ξυπνάτε ένα πρωί και έκπληκτοι διαπιστώνετε ότι βρίσκεστε στο διπλανό κρεβάτι με έναν διάσημο βιολιστή, που υποφέρει από μια θανατηφόρο νεφρική νόσο.

Η Εταιρεία Φίλων της Μουσικής, αφού εξέτασε όλα τα διαθέσιμα ιατρικά αρχεία, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι μόνο εσείς έχετε την ίδια, σπάνια ομάδα αίματος με τον βιολιστή. Έτσι, χωρίς να σας ρωτήσουν, σας απήγαγαν αφού σας νάρκωσαν το προηγούμενο βράδυ και σας έφεραν στο νοσοκομείο, όπου νοσηλευόταν ο βιολιστής, και συνέδεσαν τα κυκλοφορικά σας συστήματα έτσι ώστε τα νεφρά σας να μπορούν να φιλτράρουν το αίμα του ασθενούς».

Εσείς διαμαρτύρεστε φυσικά, αλλά ο διευθυντής του νοσοκομείου σας λέει: «Κοιτάξτε, λυπούμαστε που η Εταιρεία Φίλων της Μουσικής σας έβαλε σε αυτή την περιπέτεια – δεν θα το είχαμε επιτρέψει αν το γνωρίζαμε. Αλλά τώρα δεν μπορείτε να το αποφύγετε. Ο βιολιστής είναι πλέον συνδεδεμένος με εσάς. Η αποσύνδεση θα τον σκότωνε. Αλλά δεν πειράζει, είναι μόνο για εννέα μήνες. Μέχρι τότε, θα θεραπευτεί, και εσείς θα μπορέσετε να αποσυνδεθείτε με ασφάλεια»!

Την -ευτυχώς- φανταστική αυτή ιστορία- έγραψε η διάσημη Αμερικανίδα φιλόσοφος, Τζούντιθ Τζάρβις Τόμσον και επί δεκαετίες καθηγήτρια στο περίφημο ΜΙΤ της Μασουχουσέτης, που απεβίωσε πέρυσι σε ηλικία 91 ετών.

Η Τόμσον τάραξε τα νερά στη φιλοσοφική συζήτηση για την άμβλωση με το δοκίμιό της το 1971 «A Defence of Abortion». Αναμφίβολα-έγραφε η Αμερικανίδα φιλόσοφος- «θα ήταν πολύ καλό να συμφωνήσουμε να παραμείνουμε συνδεδεμένοι με τον βιολιστή για εννέα μήνες … Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα ηθικό καθήκον…».

• Μήπως, αντιμέτωποι με την εφιαλτική πανδημία, βρισκόμαστε όλοι όμηροι; Ενάντια στη θέλησή μας, έχουμε συνδεθεί με έναν αόρατο βιολιστή και αναγκαζόμαστε να περιορίσουμε τις δραστηριότητές μας, ακόμη και να παραμείνουμε απομονωμένοι στο σπίτι, ώστε να μην διακινδυνεύουμε τη ζωή μας και τη ζωή των άλλων;

«Ίσως να φαντάζει υπερβολική η αντιστοιχία ,αλλά μήπως δεν τεθήκαμε ουσιαστικά με την καραντίνα σε κατ` οίκον περιορισμό, με μία απλή απόφαση ενός κυβερνητικού στελέχους;» διερωτάται ο συγγραφέας Άλμπερτ Σκοτ σε άρθρο του στη γαλλική ιστοσελίδα Contrepoints και προσθέτει: «Χωρίς δημόσια συζήτηση, αφήσαμε την εξουσία στην κυβέρνηση να αποφασίσει τι είναι απαραίτητο και τι όχι».

Και μάλιστα, όχι μόνο χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, αλλά με αύξηση των θυμάτων της πανδημίας και καταστροφή της οικονομίας.

Παρά το γεγονός ότι η «σύνδεση με τον αόρατο βιολιστή», που υποτίθεται ότι θα του σώζαμε τη ζωή, κρατάει -όχι εννιά- αλλά ήδη 14 μήνες και βλέπουμε! Με τους ειδικούς να διατυπώνουν πολύ συχνά αντικρουόμενες απόψεις και τις κυβερνήσεις να καταφεύγουν όλο και περισσότερο στον αυταρχισμό και στις απαγορεύσεις, αντί να αντιμετωπίσουν την αιτία του προβλήματος.

Ειδικά στην Ελλάδα, την κοσμοσυρροή στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, την έλλειψη σοβαρών μέτρων προστασίας στους χώρους εργασίας, την ελάχιστη ενίσχυση των δημόσιων δομών υγείας. Και την ίδια ώρα να ψηφίζεται ρύθμιση για το ακαταδίωκτο σε όσους εμπλέκονται στη διαχείριση της πανδημίας και στην χάραξη των μέτρων προστασίας των πολιτών.

Νέα μορφή απολυταρχισμού;

«Δεν είναι η επιστήμη (που δεν πρέπει να συγχέεται με τον θόρυβο των ανδρών και των γυναικών με τις λευκές ποδιές στην τηλεόραση), η αιτία του παγκόσμιου προβλήματος που αντιμετωπίζουμε» λέει ο Αλμπερτ Σκοτ. «Η αιτία είναι ότι το πρόβλημα αντιμετώπισης της πανδημίας έχει πρώτα και κύρια πολιτικό χαρακτήρα».

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, σε ψήφισμά του, προειδοποίησε μάλιστα ότι «ότι τα μέτρα έκτακτης ανάγκης ενέχουν τον κίνδυνο κατάχρησης εξουσίας» και τονίζει ότι «οι εθνικές κυβερνήσεις δεν πρέπει να κάνουν κατάχρηση των έκτακτων εξουσιών τους για τη θέσπιση νομοθεσίας που δεν σχετίζεται με την κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω COVD-19».

Υπό το φως αυτών των συνθηκών, που βιώνουμε, θα ήταν πολύ χρήσιμο να ξαναδιαβάσουμε το περίφημο βιβλίο της Χάνα Αρεντ, «Οι απαρχές του ολοκληρωτισμού». Η Χάνα Αρεντ σημειώνει βέβαια ότι «ο ολοκληρωτισμός δεν είναι ένας απλός κλασικός αυταρχισμός, αλλά ένας αυστηρός έλεγχος κάθε πτυχής της ζωής των ατόμων από μια γραφειοκρατία που είναι πανταχού παρούσα, περιφρονώντας τους θεσμούς και επιβάλλοντας τη λατρεία στον ηγέτη».

• Αλλά πως μπορούμε να ορίσουμε μια εξουσία ,που καθορίζει «τα μέρη που έχετε το δικαίωμα να πάτε, τις ώρες που επιτρέπεται να βγείτε, τους λόγους υπό τους οποίους μπορείτε να επισκεφθείτε τα αγαπημένα σας πρόσωπα κλπ», διερωτάται ο Αλμπερτ Σκοτ. «Τίποτα από όλα αυτά δεν ξεφεύγει από τις αρχές.

Ότι δεν έχουν καταργηθεί επισήμως οι δημοκρατικοί θεσμοί θα μπορούσε να θεωρηθεί ως εξασθένηση αυτού του ολοκληρωτικού χαρακτήρα – ή αντιθέτως, θα μπορούσε κανείς να κρίνει ότι ζούμε έναν ολοκληρωτισμό καθαρότερο από τον παλιό, ο οποίος αναμίχθηκε με ένα “χυδαίο παραδοσιακό” απολυταρχισμό», υποστηρίζει ο Αλμπερτ Σκοτ.

Άλλωστε, τα δύο χαρακτηριστικά: η περιφρόνηση για τους θεσμούς και η λατρεία του ηγέτη, δεν λείπουν εντελώς. Οι περισσότερες αποφάσεις που λαμβάνονται, είναι στη διακριτική ευχέρεια του επιστημονικού συμβουλίου, παρακάμπτοντας έτσι το κοινοβούλιο.

Επιπλέον, σημειώνει ο Αλμπερτ Σκοτ, «στη Γαλλία όπως και αλλού, φαίνεται ότι οι ηγέτες βλέπουν τη δημοτικότητά τους να αυξάνεται σε περιόδους των πιο αυστηρών περιορισμών. Στην Αργεντινή, για παράδειγμα, μετά από έξι μήνες περιοριστικών μέτρων, ο πρόεδρος της χώρας έχει δει την δημοτικότητά του να αυξάνεται πάνω από 85%».

Φόβος και απομόνωση

Σύμφωνα με την Χάνα Άρεντ επίσης, στη ρίζα του ολοκληρωτισμού, υπάρχει ακόμη ο φόβος και η απομόνωση.

Δηλαδή, ο πολίτης να φοβάται και να αποκόπτεται όχι μόνο από τους άλλους, αλλά και από τον ίδιο τον εαυτό του.

«Όλες οι τυραννίες, λέει η Χάνα Αρεντ, ακμάζουν στο έδαφος της απομόνωσης και φροντίζουν να τη διατηρήσουν. Η μορφή ολοκληρωτικής προπαγάνδας και ιδεολογίας όπως περιγράφεται από την Άρεντ αξίζει επίσης την προσοχή μας. Το καθεστώς που είναι στην εξουσία, μας λέει, δεν είναι πλέον απαραίτητο να προσπαθήσουμε να πείσουμε κανέναν.

• Το ζήτημα είναι απλώς να προσφέρουμε και όχι να αποφασίζουμε για τη ζωή μας. Ο ολοκληρωτισμός είναι ουσιαστικά ένα κίνημα που εξατομικεύει και ακινητοποιεί τη μάζα όσο το δυνατόν περισσότερο. Μια μάζα που στερείται δομής και κινείται από έναν ηγέτη. Και αυτή η ακινησία, που πάντα θεωρείται ως προσωρινή, είναι ίσως για το βαθύ σύστημα, ο καλύτερος τρόπος για να φρενάρει ριζοσπαστικές αλλαγές στην κοινωνία.

Η οργάνωση Freedom House, σε έρευνα που διεξήγαγε σε 192 χώρες με τη συμμετοχή 398 δημοσιογράφων και ειδικών, κατέδειξε ότι η πανδημία πυροδότησε μια κρίση για τη δημοκρατία σε όλο τον κόσμο.

«Από τότε που εμφανίστηκε ο COVID -19, η κατάσταση της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει επιδεινωθεί σε 80 χώρες. Οι κυβερνήσεις “απάντησαν” με κατάχρηση εξουσίας, την αποσιώπηση των επικριτικών φωνών, την αποδυνάμωση ή το κλείσιμο σημαντικών θεσμών, υπονομεύοντας συχνά τα ίδια τα συστήματα λογοδοσίας που απαιτούνται για την προστασία της δημόσιας υγείας», είναι το συμπέρασμα της έρευνας του Freedom House σχετικά με τον αντίκτυπο του COVID-19 στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Μεταξύ των εμπειρογνωμόνων που ερωτήθηκαν, το 64% συμφώνησε ότι ο αντίκτυπος του COVID-19 στη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα θα είναι ως επί το πλείστον αρνητικός για τα επόμενα τρία έως πέντε χρόνια.

• Με την πανδημία, αναδεικνύεται δυστυχώς, «ένας όλο και πιο παράξενος, δειλός και βίαιος κόσμος» εκτιμά η γαλλική ιστοσελίδα contrepoints.

«Ζούμε σε έναν κόσμο όπου το απίθανο και το παράλογο έχουν πάρει τη θέση του επαληθεύσιμου και του λογικού» σημειώνει η γαλλική ιστοσελίδα και προσθέτει: «Και το χειρότερο, είναι δυστυχώς, ότι πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν ότι αυτός ο παραλογισμός είναι απόλυτα φυσιολογικός και πρέπει να γίνει ο κανόνας».

Πηγή: hellasjournal.com

Αναιρούμενες διατυπώσεις και διαψεύσεις των στοιχείων της Επιτροπής στους

 

Η εκπομπή του Γ. Σαχίνη στον 98.4, αναλύοντας σήμερα την συνέντευξη  τύπου στο Υπουργείο Υγείας την περασμένη Παρασκευή,  με την παρουσία των μελών της Επιτροπής των Ειδικών Επιστημόνων, εξήγησε γιατί είναι επιλογή με αμφισβητήσιμα και λάθος στοιχεία, ακόμη και αλληλοαναιρούμενα, να προχωρήσουν με μόνη «στρατηγική» τα αμφισβητούμενα ως προς την αξιοπιστία τους, αυτοδιαγνωστικά τεστ, ως βασικό εργαλείο  επιτήρησης. Η εκπομπή παρέθεσε ηχητικά αποσπάσματα των ίδιων των ειδικών, από τα οποία προκύπτει ακόμη και παρερμηνεία από την πλευρά τους των δεδομένων ή και αναστροφή των αριθμών και απόδοση τους σε αξιοπιστία που δεν υπάρχει, αλλά και αλληλοαναιρούμενες διατυπώσεις επίσημα για το ίδιο πράγμα, στην ίδια συνέντευξη, όπως οι ημερήσιες εισαγωγές για νοσηλεία, που κατά τα άλλα εμφανίζονται ως ενιαία άποψη για εξαγωγή συμπερασμάτων στη πορεία της πανδημίας. Έτσι,  η ερμηνεία που δίνουν  σχετικά με το τι μπορεί κανείς να προσδοκά από την εφαρμογή των σελφ τεστ και πάνω στην οποία προφανώς στηρίχτηκε όλη η στρατηγική  εξόδου από το lockdown, αποδεικνύεται εσφαλμένη, άρα όπως προκύπτει, καλό θα ήταν κάποιοι από την επιτροπή να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους και να προτείνουν την διακοπή της και να αντιπροτείνουν κάτι περισσότερο ασφαλές, το συντομότερο δυνατόν, προτού θρηνήσουμε κι άλλα επιπλέον θύματα. 

Άλλωστε, όπως τονίζεται ,  είναι  ευκαιρία τώρα που νομοθετήθηκε το ακαταδίωκτο και δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν εκφράζοντας την γνώμη τους, να το κάνουν χωρίς ενδοιασμούς. Στην ίδια ανάλυση σε επίμαχα σημεία της, παρατίθενται και σχετικοί πίνακες που αναρτώνται και στο blog της κπομπής στο τέλος του άκρως αποκαλυπτικού αποσπάσματος της εκπομπής, ώστε την ώρα που ακούγονται να δεδομένα να μπορείτε να αντιπαραβάλλεται σχετικά 

Νόμιμη άμυνα...

Μ.Βεργ. - Παρασκήνια

Έναν μήνα αφότου η Τουρκία αποχώρησε από τη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης -κι ενώ η βία κατά των γυναικών έχει ενδημικές διαστάσεις στη χώρα- μια σπάνια, ειδικού βάρους απόφαση δικαστηρίου στην Αττάλεια καταδεικνύει ότι, εν μέσω σκοταδισμού, υπάρχει μια... χαραμάδα ελπίδας.

Στο εδώλιο του κατηγορούμενου καθόταν η 31χρονη Μελέκ Ιπέκ, το χέρι της οποίας όπλισε η συστηματική κακοποίηση από τον σύζυγό της και οι απειλές του ότι θα δολοφονούσε την ίδια και τις δυο ανήλικες κόρες τους.

Τον περασμένο Ιανουάριο, έπειτα από ώρες ξυλοδαρμού, πήρε μια καραμπίνα και τον σκότωσε. Αμέσως μετά παραδόθηκε στην αστυνομία και προφυλακίστηκε, εν αναμονή της δίκης.

Ο εισαγγελέας εισηγήθηκε εξαετή φυλάκιση για ανθρωποκτονία. Προχθές το βράδυ, ωστόσο, το δικαστήριο απεφάνθη ότι η 31χρονη βρισκόταν σε νόμιμη άμυνα, όπως πιστοποίησε πλήθος μαρτύρων υπεράσπισης, μεταξύ αυτών και η ερωμένη του συζύγου.

Η Μελέκ αφέθηκε ελεύθερη και «χάθηκε» στην αγκαλιά των παιδιών της, με την επίγνωση ότι ελάχιστες συμπατριώτισσές της είχαν ή θα έχουν την ίδια τύχη...

www.efsyn.gr

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν.

 

Θανάσης Καρτερός

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Ξεπέρασαν τις δέκα χιλιάδες, αλλά δεν μπορούν να μας πουν πώς, γιατί, κάτω από ποιες συνθήκες εντός ή εκτός ΜΕΘ, εντός ή εκτός νοσοκομείων, εντός ή εκτός πολιτικών εκτιμήσεων, εντός ή εκτός απόλυτων τιμών, άφησαν την... τελευταία τους πνοή.

Αν μπορούσε κάτι παραπάνω να γίνει, αν ήταν μοιραίο το ανώνυμο τέλος τους, αν πριν από το τέλος συναντήθηκαν με τη συνδρομή που κάθε πολίτης δικαιούται από το κράτος του, από το σύστημα Υγείας, από κείνους στους οποίους αναθέσαμε με την ψήφο μας τις τύχες μας. Να απαντήσουν σε κείνους που τους καταλογίζουν ότι υπήρξαν απρόσεκτοι, αυτοί ή οι δικοί τους, ανέμελα ανεμβολίαστοι, ανεύθυνοι παραβάτες των κανόνων υγιεινής και προστασίας.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Για να διαμαρτυρηθούν επειδή οι ζωντανοί τούς κλείνουν σε πολύχρωμα κιβώτια υποσχέσεων για εμβόλια, σε διαγγέλματα σωτηρίας, χαμόγελα επιτυχίας, ποδηλατάδες χαράς, ανατριχιαστικές στατιστικές, εκκλήσεις για θυσίες εν ονόματι του τουρισμού και της αγοράς, πριν τους αποθέσουν σε απομακρυσμένα τμήματα των νεκροταφείων. 

Να αναρωτηθούν γιατί απαλλάσσονται από κάθε ευθύνη εκ των προτέρων για τον θάνατό τους εκείνοι που κρατούσαν τις ζωές τους στα χέρια τους, γιατί ανακηρύσσονται αθώοι εκ των προτέρων όσοι είχαν την ευθύνη κάθε ζωής που χάθηκε και, ακόμα χειρότερα, γιατί επιμένουν να τους αντιμετωπίζουν σαν στατιστική επιτυχίας.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Για να αναρωτηθούν γιατί τα μεγάλα ΜΜΕ της χώρας δεν έχουν ασχοληθεί ονομαστικά, προσωπικά, ατομικά ούτε με έναν από αυτούς. Ούτε με μία από τις οικογένειες που ζουν την απώλεια και τα σπίτια που έκλεισαν. 

Ούτε με μια περίπτωση που κάτι δεν έκαναν σωστά οι υπεύθυνοι, κάποια ολιγωρία υπήρξε, κάποιο γεμάτο λεωφορείο, κάποια παστωμένη αίθουσα δουλειάς, που τους έστειλε στην αρρώστια και στον θάνατο. Ποιοι και γιατί κρύβουν το πρόσωπό τους, το δράμα τους, την ταυτότητα που η ζωή και η βιοπάλη τους έδωσαν, τα γιατί και τα πώς βρέθηκαν από τη μια μέρα στην άλλη εκτός σχεδιασμού, εντός στατιστικών, εκτός ζωής. Ποιοι και γιατί αποφάσισαν και διέπραξαν το έγκλημα της απόκρυψης εγκλήματος.

Οι νεκροί δεν μπορούν να μιλήσουν. Οφείλουμε να μιλήσουμε εμείς γι’ αυτούς...

www.avgi.gr

Οι "αδιάφοροι" του Αντόνιο Γκράμσι

Αντόνιο Γκράμσι

«Μισώ τους αδιάφορους και γι’ αυτό: Γιατί με ενοχλεί το κλαψούρισμά τους, κλαψούρισμα αιωνίων αθώων», έγραφε ο Αντόνιο Γκράμσι. Αποκαλούσε τους αδιάφορους «το νεκρό βάρος της Ιστορίας», αυτούς που πρέπει να απολογηθούν για ό,τι έχουν κάνει, αλλά κυρίως για όσα δεν έχουν κάνει.

έχουν ένα και μόνο προβληματισμό: Για τις ευθύνες των άλλων. Ποτέ τις δικές τους. Αυτοαθωώνονται πάντα με πρόσχημα τη χαριτωμένη τους φύση ή την αδυναμία τους να βρουν κάτι αρκετά σοβαρό για να το υποστηρίξουν όπως και όσο πρέπει.

Αυτάρκεις πάντα, με τη βεβαιότητα που τους παρέχει το προσωπικ ό τους «τίποτα», είναι έτοιμοι να κατακρίνουν τα πάντα. Ρωτούν με αγωνία «γιατί το έκανε;», «ποιον εξυπηρετεί;», «υπάρχει ένας ικανός και τίμιος;», «γιατί δεν αλλάζουν τα πράγματα;», κρατώντας το σκήπτρο της βασιλικής τους απραξίας.

Αν ρωτήσεις τον αδιάφορο «εσύ τι έκανες για να μην είναι έτσι τα πράγματα;» θα σου απαντήσει σαν να ζει στη σκιά της σπουδαιότητας και όχι στη σκιά της καφετέριας, όπου πίνει τον καφέ της μοιρολατρίας του.

Οι αδιάφοροι δεν αναπαράγουν μόνο αυταπάτες, αλλά το μέλλον. Με την ισχύ της απραξίας, με την κομψότητα της δικαιολογημένης πάντα αποχής τους, με τη λειτουργική τους κενότητα, κλαψουρίζουν σαν να είναι η ζωή κάτι που υπάρχει για να τους δικαιώσει προσωπικά. Ούτε σύνολο ανθρώπων, ούτε σύνολο καταστάσεων.

Αχρηστεύουν κάθε διαλεκτική εξήγηση, κάθε λογική ερμηνεία, μέσα από την απαίτηση να γίνουν τα πάντα όπως οι ίδιοι, να εξελιχθούν όπως το θεωρητικό τους νεφέλωμα, προκειμένου να στρέψουν το βλέμμα με κάποιο ενδιαφέρον. 

Οι αδιάφοροι δεν είναι τεμπέληδες. Είναι κάτι ακόμη χειρότερο. Είναι δειλοί που προσπαθούν να πείσουν πως έχουν τη γενναιότητα και την ωριμότητα να παραβλέπουν τα πράγματα γιατί δεν εμφανίζουν κανένα ενδιαφέρον. Πως δεν φοβούνται, αλλά όλα γύρω είναι τόσο ποταπά, που δεν σκοπεύουν να αντιπαρατάξουν το τεράστιο και αδιάφορο εγώ τους.

Οι αδιάφοροι λατρεύουν τη συνωμοσιολογία, γιατί τους απαλλάσσει από τη σκέψη της προσωπικής ευθύνης. Κάπου, κάποιος φταίει και έχει οργανώσει τόσο καλά την πανίσχυρη συνωμοσία του, ώστε δεν έχει κανένα νόημα να ενδιαφέρεσαι ή να αντιδράς.

Δεν παίρνουν ποτέ θέση, μπορούν να είναι ταυτόχρονα με όλους και με κανέναν, μεταφράζοντας την άγνοια και την αδιαφορία τους σε θέση και στάση ίσων αποστάσεων, σε αντικειμενική κρίση. Είναι δυνατόν να ζεις τις αντιθέσεις της ζωής καθημερινά και να μην μπορείς να αποφασίσεις με ποιον είσαι; Ποιο το νόημα της ύπαρξης σου, αν όχι η απόφαση για το πού θα πας τη ζωή σου;

Οι αδιάφοροι είναι οι μωρές παρθένες του συστήματος, που δεν θα χαλάσουν την παρθενιά τους για πράγματα που δεν έχουν τη σπουδαιότητα της μεγάλης απόφασης. Κρατούν, εν ολίγοις, την παρθενιά τους για τον βιαστή τους.

Πηγή:sofpsi-ser.gr

Καταπέλτης η ΟΕΝΓΕ για το “ακαταδίωκτο”: Η κυβέρνηση θωρακίζει και εξασφαλίζει ασυλία στην εγκληματική της πολιτική

 

“Προφανέστατα στοχεύει στην συγκάλυψη κυβερνητικών ευθυνών” η πρόβλεψη της (ν)τροπολογίας για το “ακαταδίωκτο” να μην εξετάζονται ως μάρτυρες τα μέλη των Επιτροπών καταγγέλλει η Ομοσπονδία Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών σε ομόφωνη ανακοίνωσή της.

“Τί και ποιόν ακριβώς εξυπηρετεί η ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας; Είναι αυτονόητο ότι κανένας επιστήμονας δεν πρέπει να διώκεται για τη γνώμη που διατυπώνει ή για την ψήφο του στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση βάζει μπροστά το αυτονόητο για να θωρακίσει και να εξασφαλίσει ασυλία στην εγκληματική της πολιτική” επισημαίνει ακόμα η ΟΕΝΓΕ.

Όπως τονίζει, η διαρροή μέρους των πρακτικών έδειξε ότι “οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες” αφού “δεν ακούει τους ειδικούς αλλά υπαγορεύει στους ειδικούς και τους μόνους που ακούει είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι“, ενώ η ανακοίνωση τονίζοντας ότι “η κυβέρνηση ότι και να κάνει «ασυλία» δεν πρόκειται να εξασφαλίσει. Είναι υπόλογη απέναντι στο λαό για τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα” και απαιτώντας την κατάργηση της τροπολογίας και την παύση των διώξεων σε νοσοκομειακούς γιατρούς και υγειονομικούς.

Αναλυτικά η ανακοίνωση:

Η κυβέρνηση ψήφισε άρον άρον τροπολογία που κατατέθηκε τελευταία στιγμή σε σχέση με την ευθύνη των μελών των Επιτροπών διαχείρισης της πανδημίας (Εθνική Επιτροπή Προστασίας Δημόσιας Υγείας, Επιτροπή Αντιμετώπισης Έκτακτων Συμβάντων και Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών).

Σύμφωνα με την τροπολογία, τα μέλη των Επιτροπών «δεν ευθύνονται, δεν διώκονται και δεν εξετάζονται για γνώμη που διατύπωσαν ή ψήφο που έδωσαν κατά την άσκηση των καθηκόντων τους στο πλαίσιο της λειτουργίας των Επιτροπών».

Μόνο που στη μία από τις τρεις επιτροπές στις οποίες αναφέρεται η τροπολογία, πιο συγκεκριμένα την Εθνική Επιτροπή Προστασίας της Δημόσιας Υγείας συμμετέχουν κυβερνητικά στελέχη: δύο Γενικοί Γραμματείς, ο πρόεδρος του Ε.Κ.Α.Β., ο πρόεδρος του Ε.Ο.Δ.Υ.

Γεννιέται εύλογα το ερώτημα: Τί και ποιόν ακριβώς εξυπηρετεί η ψήφιση της συγκεκριμένης τροπολογίας; Είναι αυτονόητο ότι κανένας επιστήμονας δεν πρέπει να διώκεται για τη γνώμη που διατυπώνει ή για την ψήφο του στο πλαίσιο άσκησης των καθηκόντων του. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση βάζει μπροστά το αυτονόητο για να θωρακίσει και να εξασφαλίσει ασυλία στην εγκληματική της πολιτική.

Επίσης στην τροπολογία αναφέρεται πως τα μέλη των 3 επιτροπών “δεν εξετάζονται” (ως μάρτυρες). Αυτό προφανέστατα στοχεύει στην συγκάλυψη κυβερνητικών ευθυνών. Για παράδειγμα στην αναφορά που καταθέσαμε πρόσφατα ως ΟΕΝΓΕ προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου τονίζουμε, μεταξύ άλλων, πως είναι επικίνδυνες για τους ασθενείς οι εντολές υπουργών και διοικητών να περιθάλπονται ασθενείς πάσχοντες από COVID-19 από γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων. Σύμφωνα με την τροπολογία δεν μπορούν να κληθούν ως μάρτυρες μέλη της 2ης επιτροπής (“των λοιμωξιολόγων”) για να επιβεβαιώσουν με τις καταθέσεις τους το αυτονόητο, δηλαδή πως όντως είναι αδιανόητο ασθενείς πάσχοντες από μια ιογενή λοίμωξη να περιθάλπονται από Μαιευτήρες ή από Ψυχιάτρους επειδή η κυβέρνηση αμέλησε να κάνει τις αναγκαίες προσλήψεις τις οποίες απαιτούμε ήδη από τον Μάρτιο 2020.

Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση:

Εφαρμόζει δύο μέτρα και δύο σταθμά. Αποτελεί πρόκληση την ώρα που εξασφαλίζει το ακαταδίωκτο της γνώμης των μελών των Επιτροπών διαχείρισης της πανδημίας, να διώκει τη διαφορετική γνώμη, να στήνει βιομηχανία διώξεων και μηνύσεων σε βάρος των νοσοκομειακών γιατρών επειδή θίγεται από την γνώμη που εκφράζουν, επειδή αρνούνται να συγκαλύψουν και αποκαλύπτουν τις εγκληματικές ευθύνες της κυβέρνησης για τη διαχείριση της πανδημίας.

Κραυγαλέες περιπτώσεις, οι διώξεις σε βάρος της Προέδρου και του Ταμία του Δ.Σ. της Ε.Ν.Ι.Θ., επειδή είπαν αυτό που τους υπαγόρευε η συνείδησή τους σαν γιατροί.

Παρεμβαίνει και μας εμποδίζει να ασκούμε ανεμπόδιστα τα καθήκοντα μας σαν επιστήμονες αφού μας στερεί τα απαραίτητα εφόδια για να προσφέρουμε τις υπηρεσίες μας στους ασθενείς μας.

Εξαναγκάζει γιατρούς άσχετων ειδικοτήτων να αντιμετωπίζουν ασθενείς με Covid και βάζει τους διάφορους πρόθυμούς της να απειλούν με αναφορά στον Εισαγγελέα όποιον συνάδελφο εναντιώνεται.

Διατηρεί την εγκύκλιο Χουλιαράκη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με την οποία καταλογίζονται υπέρογκα εξοντωτικά ποσά στους γιατρούς και η οποία κρέμεται σα δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας κατά την άσκηση των ιατρικών μας καθηκόντων.

Οι ευθύνες της κυβέρνησης είναι τεράστιες. Όπως πρόσφατα αποδείχτηκε με την διαρροή μέρους των πρακτικών, η κυβέρνηση δεν ακούει τους ειδικούς, άλλωστε και οι νοσοκομειακοί γιατροί ειδικοί είμαστε, αντίθετα υπαγορεύει στους ειδικούς και τους μόνους που ακούει είναι οι επιχειρηματικοί όμιλοι. Εργαλειοποίησε και εργαλειοποιεί την επιστημονική γνώμη.

Ένα είναι βέβαιο. Η κυβέρνηση ότι και να κάνει «ασυλία» δεν πρόκειται να εξασφαλίσει. Είναι υπόλογη απέναντι στο λαό για τα σημερινά τραγικά αποτελέσματα.

Απαιτούμε την κατάργηση της τροπολογίας.

Απαιτούμε να σταματήσουν οι διώξεις ενάντια στους νοσοκομειακούς γιατρούς και τους υπόλοιπους υγειονομικούς.

thefaq.gr

Ο Μπιλ Γκέιτς βάζει τις πατέντες πάνω από τις ανθρώπινες ζωές

 

Ανδρέας Κοσιάρης

Η αντιμετώπιση της πανδημίας που προκλήθηκε από τον SARS-CoV-2 έχει λάβει την ρητορική ενός «παγκόσμιου πολέμου» της ανθρωπότητας με τον ιό. Σε έναν τέτοιο «πόλεμο», είναι... ύψιστης σημασίας η ισότιμη πρόσβαση των ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη στα «όπλα» που χρησιμοποιούνται εναντίον του ιού, δηλαδή στα εμβόλια. Όμως η φαρμακευτική βιομηχανία και πάτρονές της όπως ο Μπιλ Γκέιτς αντιστέκονται σθεναρά σε μια τέτοια προοπτική, συχνά με άκρως έωλα επιχειρήματα.

Μιλώντας στο βρετανικό κανάλι Sky News την περασμένη Κυριακή, και ερωτηθείς από τη δημοσιογράφο Σόφι Ριτζ εάν πιστεύει πως η αλλαγή στους περιορισμούς που θέτει το πατεντάρισμα των εμβολίων «θα ήταν βοηθητική», ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος απάντησε κοφτά «Όχι» και συνέχισε λέγοντας:

«Υπάρχει περιορισμένος αριθμός εμβολιαστικών εργοστασίων στον κόσμο, και οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά το ζήτημα της ασφάλειας των εμβολίων. Οπότε το να μεταφέρουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει ποτέ — το να μεταφέρουμε ένα εμβόλιο από ένα εργοστάσιο [της Johnson & Johnson] σε ένα εργοστάσιο στην Ινδία — είναι κάτι το καινοφανές. Μπορεί να γίνει μονάχα χάρη στη χρηματοδότησή μας και την τεχνογνωσία μας. Αυτό που καθυστερεί την υπόθεση δεν είναι η πνευματική ιδιοκτησία. Δεν είναι ότι υπάρχει κάποιο άπραγο εργοστάσιο εμβολίων, με ελεγκτική έγκριση, που κατασκευάζει με μαγικό τρόπο ασφαλή εμβόλια. Ξέρετε, πρέπει να γίνουν δοκιμές σε αυτά τα πράγματα, και κάθε διαδικασία παρασκευής πρέπει να παρακολουθηθεί με πολύ προσεκτικό τρόπο».

Αν και σε αυτήν την αρκετά ασαφή δικαιολόγηση κρύβονται κάποιες αλήθειες, το συμπέρασμα του Γκέιτς είναι πολύ απλά αναληθές.

Όπως αποκάλυπτε πρόσφατα ο Στίβεν Μπουράνι στον βρετανικό Guardian, υπάρχουν μικρές εταιρείες που είναι έτοιμες να παράξουν εμβόλια και να τα παράσχουν στον παγκόσμιο Νότο. Το παράδειγμα που δίνει ο Μπουράνι είναι μια μικρή εταιρεία στον Καναδά, η Biolyse, που προσπαθεί εδώ και μήνες να λάβει άδεια για να παρασκευάσει κάποιο από τα εμβόλια κατά της CoViD-19, χωρίς αποτέλεσμα.

Η Biolyse, που είναι εγκεκριμένος παρασκευαστής φαρμάκων χημειοθεραπείας και άρα μπορεί να καλύψει τις προδιαγραφές για την παρασκευή εμβολίων, θα μπορούσε να είχε ήδη παρασκευάσει 20 εκατ. δόσεις εάν είχε λάβει κάποια από τις «μυστικές συνταγές» μέχρι το τέλος του περασμένου έτους. Και σύμφωνα με τον αντιπρόεδρό της, Τζον Φούλτον, υπάρχουν και αρκετές άλλες μικρές εταιρείες πρόθυμες να κάνουν το ίδιο.

Βέβαια, εκτός από τις μικρές ιδιωτικές εταιρείες που είναι πρόθυμες να βοηθήσουν, υπάρχει και ο δημόσιος τομέας. Ο ίδιος δημόσιος τομέας που παρείχε την χρηματοδότηση για την έρευνα των εμβολίων, και ο ίδιος δημόσιος τομέας που εφαρμόζει τους ελέγχους και τις εγκρίσεις για την ποιότητα παρασκευής τους, θα μπορούσε εύκολα να είχε δημιουργήσει εγκαταστάσεις σε διάστημα μερικών μηνών — αν είχε πρόσβαση στις «συνταγές» των εμβολίων που χρηματοδότησε.

Χώρες όπως η Ινδία και η Νότιος Αφρική, αλλά και εκατοντάδες οργανισμοί, πρώην ηγέτες και νομπελίστες παγκοσμίως, έχουν αιτηθεί στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου να αρθούν οι πατέντες των εμβολίων και να υπάρξει ένας παγκόσμιος συντονισμός για την παρασκευή και τον διαμοιρασμό τους.

Όμως οι πλούσιες χώρες, οι φαρμακευτικές που εδρεύουν σε αυτές και «φιλάνθρωποι» επιχειρηματίες όπως ο Μπιλ Γκέιτς, έχουν σιγουρέψει ότι κάτι τέτοιο δεν θα συμβεί.

Ο Γκέιτς προτιμά, όπως είπε, να βασίζεται η πρόσβαση στα εμβόλια στη δική του «φιλανθρωπική» χρηματοδότηση. Αναμφίβολα, η φιλανθρωπία του Γκέιτς και άλλων όπως αυτός έχει προσφέρει στην ανθρωπότητα. Η έρευνα για την αντιμετώπιση της ελονοσίας και της πολιομυελίτιδας, μεταξύ άλλων, έχει σώσει εκατομμύρια ζωές.

Όπως όμως εξηγούσαμε στο τελευταίο ραδιοφωνικό INFO-WAR, η ανθρωπότητα δεν μπορεί να βασίζεται σε αυτήν την φιλανθρωπία και στα γούστα του κάθε υπερπλούσιου επιχειρηματία. Ο ίδιος ο Γκέιτς έχει βγάλει μεγάλο μέρος από την περιουσία του εκμεταλλευόμενος μονοπωλιακούς κανόνες πνευματικής ιδιοκτησίας παρόμοιους με αυτούς που αρνείται να άρει η φαρμακευτική βιομηχανία σήμερα.

Ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος ήταν που πίεσε και έπεισε το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης να μην παράσχει το εμβόλιο που ανέπτυξε ελεύθερο από πατέντα, όπως το πανεπιστήμιο είχε υποσχεθεί να κάνει, αλλά να συνεργαστεί αντ’ αυτού με την κερδοσκοπική εταιρεία AstraZeneca.

Μιλώντας για το «μη εφικτό» της απελευθέρωσης των εμβολίων και της παγκόσμιας παραγωγής τους, ο Γκέιτς ξέρει ότι είναι η δική του παρέμβαση και ισχύς, μαζί με άλλους επιχειρηματίες, που βάζει το κέρδος μπροστά από την παγκόσμια υγεία. Και που έχει σιγουρέψει ότι περισσότερες από τις μισές παραχθείσες δόσεις εμβολίων μέχρι στιγμής, έχουν διοχετευθεί στο πλουσιότερο 16% του παγκόσμιου πληθυσμού

Η ρητορική της αλληλεγγύης απέναντι στην CoViD-19 από τους κερδοσκόπους αυτού του πλανήτη δεν ήταν ποτέ τίποτα παραπάνω από αέρας κοπανιστός. Η πανδημία θα συνεχίσει να είναι παρούσα όσο η αντιμετώπισή της δεν είναι παγκόσμια. Όσο το κέρδος θα μπαίνει πάνω από την υγεία των ανθρώπων.

info-war

Οι περιττοί άνθρωποι. Οι γέροι…

Ο Γιάννης Τριάντης γράφει για το άγος της εποχής, τον ρατσισμό απέναντι στους ηλικιωμένους, με αφορμή την καραντίνα, τα κορονοπάρτι και τις αποκαλύψεις για το κολαστήριο των Χανίων.

Γιάννης Τριάντης

Τι συνδέει τα καταγγελλόμενα συμβάντα στα Χανιά, την Σουηδία και τον Γάλλο φιλόσοφο Αντρέ Κοντ-Σπονβίλ; Η μισάνθρωπη θέση τους για τους γέρους. Για ανθρώπους που λογίζονται περιττοί. Αυτό τους συνδέει.

Θέση με αποχρώσεις: οι αποκαλύψεις για τον κατ΄ευφημισμόν «οίκο ευγηρίας» στα Χανιά παραπέμπουν σε κερδώα κίνητρα της ιδιοκτησίας. Οι ανατριχιαστικές καταγγελίες για απάνθρωπη μεταχείριση των ηλικιωμένων σε αφήνουν ενεό.

Στις άλλες περιπτώσεις, προτάσσεται το…γενικό καλό! Αυτό είναι το κοινό χαρακτηριστικό της εγκληματικής συμπεριφοράς(Σουηδία) και της κυνικής ρητορικής (Κόντ-Σπονβίλ).

Ας πεθάνουν οι γέροι για να μην επιβαρυνθεί το Σύστημα Υγείας! Φρικώδης σύνοψη της κακουργίας στην Σουηδία, όπως προκύπτει απο την καταγγελία Σουηδέζας νοσηλεύτριας στο BBC.

Συγκεκριμένα, η Λατίφα Λέβενμπεργκ, εργαζόμενη σε γηροκομείο, δήλωσε πέρυσι τέτοια εποχή:

«Μας είπαν να μην τους στέλνουμε στα νοσοκομεία, ακόμη κι αν ήταν 65 χρόνων και είχαν πολλά χρόνια μπροστά τους. Ηταν τραγική εμπειρία να τους βλέπουμε να πεθαίνουν από ασφυξία».

Για να φτάσει σ΄αυτό το σημείο η υπέροχη Σουηδία του παρελθόντος, χρειάστηκαν η αποδιάρθρωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας και οι συνεχείς περικοπές. Με αποτέλεσμα να διαθέτει «τις λιγότερες κατά κεφαλήν νοσοκομειακές κλίνες από κάθε άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ενωσης»…

Ανθρωποκτόνου ρεαλισμού συνέχεια

Λίγο παρακάτω, στη Γαλλία, που είχε μετρήσει προ ετών χιλιάδες θύματα του καύσωνα- ηλικιωμένοι τα θύματα, άνθρωποι μονάχοι, ξεχασμένοι- «πετάχτηκε» ο Σπονβίλ και είπε το εξής:

Σώζοντας τους 80άρηδες καταστρέφουμε τη νέα γενιά! Κάπως έτσι το είπε. Αυτή είναι η ουσία της αναφοράς του, σε μια συνέντευξη γεμάτη από κοινοτοπίες(ο θάνατος είναι μέρος της ζωής) και δήθεν αιρετικές απόψεις (δεν είναι υπέρτατο αγαθό η υγεία). Η συνέντευξη δόθηκε πέρυσι στο France Inter.

Και κάτι ακόμη, γνησίως ρατσιστικό, από τον Γάλλο φιλόσοφο που κατά τα άλλα υμνεί την Υπαρξη και τις εκφάνσεις της, δηλαδή την ελευθερία, την δικαιοσύνη, τον έρωτα κλπ. Ακούστε τον:

«Γιατί να φοράω πένθος για τους νεκρούς του κορονοϊού, όταν ο μέσος όρος της ηλικίας τους είναι τα 81 έτη;».

Τα σχόλια παρέλκουν. Είναι τόσο βαρετές οι απόπειρες της ματαιόδοξης αιρετικότητας να προκαλέσουν το ενδιαφέρουν, που δεν αξίζει τον κόπο να τις σχολιάσεις. Ακόμη κι όταν είναι εξοργιστικές και μιλάνε με όρους ανθρωποκτόνου ρεαλισμού.

Ας πεθάνουν. Αδιαφορώ…

Δυστυχώς, ειπώθηκε και αυτό. Εδώ. Και δη, από έναν προοδευτικό άνθρωπο, την Αννα Χατζησοφιά, σεναριογράφο και ηθοποιό, πρώην βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυρία Χατζησοφιά ζήτησε συγγνώμη για την φρικώδη δήλωσή της με αφορμή τα κορονοπάρτι. Αλλά η συγγνώμη αυτή ήταν εξίσου επιλήψιμη με όσα ξέφυγαν αρχικώς από το έρκος των οδόντων της.

Τα ΄χουν αυτά οι απολογητικές διευκρινίσεις. Ειδικά όταν δεν αποκαλύπτουν ειλικρινή μεταμέλεια και συντριβή, αλλά συνιστούν προϊόν του πανικού που δημιουργούν οι αρνητικές εντυπώσεις.

Παραθέτουμε την αρχική ανάρτηση στο facebook, καθώς και την επανορθωτική συγγνώμη στην οποία αναγκάστηκε να προβεί μετά τον σάλο στα σόσιαλ μίντια. Παραθέτουμε χωρίς κανένα σχόλιο. Τι να σχολιάσεις, όταν η φρίκη και ο απολιθωμένος προοδευτισμός χλευάζουν την Υπαρξη;

*Η αρχική ανάρτηση:

"Δεν ξέρω αλλά σκέφτομαι ότι αν ήμουν 16 χρονών μπορεί να ήθελα να παρτάρω μέχρι τα χαράματα αδιαφορώντας αν αυτό σημαίνει ότι μπορεί και να πεθάνουν οι γέροι (ίσως και ελπίζοντάς το μυστικά) που οδήγησαν τον πλανήτη στην κατάσταση που βιώνει σήμερα. Πάλη των γενεών λέγεται".

*Και η συγγνώμη: «Ήτανε προφανώς άστοχη η χθεσινή ανάρτηση μου. Ζητώ συγνώμη εάν άθελα μου προσέβαλα κάποιους. Ήταν ένα αποτυχημένο αλλά ειρωνικό σχόλιο για όλους εμάς, τους μεγαλύτερους. Κατανοώ την ασφυξία που νοιώθουν οι νέοι μετά από τόσους μήνες ατελέσφορου εγκλεισμού από τις κυβερνητικές παλινωδίες. Αυτό όμως που ουσιαστικά ήθελα να πω ήταν ότι σ αυτές τις συγκεντρώσεις παρεισφρέουν και αντικοινωνικά στοιχεία τα οποία αδιαφορούν για την υγεία και το καλό του κοινωνικού συνόλου».

…Εντάξει. Τα «παλιά φθαρμένα σώματα» ζούν με τον καημό του μαρασμού, υπο την δαμόκλειο σπάθη του τέλους. Ο στοιχειώδης σεβασμός απέναντί τους -και απέναντι στην κοινή μοίρα- επιβάλλει να τίθενται εκποδών η δυσανεξία προς τους γέρους, η αδιαφορία για την τύχη τους και η απεχθής ρατσιστική διάθεση.

Οσο για τους ίδιους τους γέρους, ας ακούσουν τι λέει ο σπουδαίος της γιαπωνέζικης λογοτεχνίας, ο νομπελίστας Κενζαμπούρο Οε:

«Πιστεύω πως δεν πρέπει να περιμένουμε σοφία από έναν γέρο άνθρωπο, αλλά αντιθέτως τρέλα απέναντι στο κοινό του, ένα είδος ασέβειας απέναντι στο κατεστημένο»…

Υ.Γ. Αν ζούσε σήμερα ο Ιβάν Τουργκένιεφ, συγγραφέας του βιβλίου «Το ημερολόγιο ενός περιττού ανθρώπου» (εκδ. Ερατώ), και αποφάσιζε να γράψει για τους περιττούς ανθρώπους της εποχής μας, θα είχε μπόλικο υλικό στην διάθεσή του…

www.news247.gr