Παντελής Μπουκάλας
Η ειδεχθής δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ επιβεβαίωσε με ωμό τρόπο τα εξής: Πρώτον, και στην Ελλάδα σκοτώνουν δημοσιογράφους.
Και μάλιστα δημοσιογράφους που προσπαθούν να κάνουν καλά τη δουλειά τους και, παρότι μάχιμοι και «ενοχλητικοί», δεν... προστατεύονται από αστυνομικές κουστωδίες, διότι δεν ζητούν προνομιακή μεταχείριση.
Το 2020, σημειωτέον, δολοφονήθηκαν 21 δημοσιογράφοι παγκοσμίως, υπερδιπλάσιοι από τους δέκα δολοφονημένους του 2019. «Αντίποινα από εγκληματικές συμμορίες» είναι η συνηθισμένη εξήγηση. «Το έγκλημα θα διαλευκανθεί» είναι η συνηθισμένη διαβεβαίωση από τις Αρχές κάθε κράτους.
Την ακούσαμε και στη χώρα μας. Δόθηκε μάλιστα η εντύπωση πως ήταν αναγκαία η αυτοπρόσωπη πρωθυπουργική εντολή για να πράξουν οι επικεφαλής του υπουργείου ΠΡΟΠΟ το αυτονόητο, τη δουλειά τους: να κινητοποιηθούν χωρίς αργοπορία. Το πάθος για επικοινωνία τείνει να μεταλλαχθεί σε πάθηση.
Δεύτερον, και στην Ελλάδα υπάρχει οργανωμένο έγκλημα, με ψυχρούς εντολείς και εκτελεστές, που θανατώνουν άνθρωπο όσο εύκολα αγοράζουν ένα πακέτο τσιγάρα στο περίπτερο. Ενστικτωδώς, εκβιάζουμε τον εαυτό μας να πιστέψει ότι το έγκλημα αυτού του τύπου δεν μπορεί παρά να είναι εισαγόμενο, ότι οι ηθικοί και οι φυσικοί αυτουργοί του δεν μπορεί παρά να είναι ξένοι. Τα μαρτυρημένα περιστατικά όμως δεν επικυρώνουν τις εικασίες μας.
Σε παλαιότερο κείμενό του στον ιστότοπό του bloko.gr, ο Γιώργος Καραϊβάζ γεωγραφούσε έναν νυχτερινό κόσμο με «ήρωες» κρατικούς αξιωματούχους, «επιχειρηματίες, απόστρατους και εν ενεργεία αξιωματικούς, δικαστικούς, επιχειρηματίες, εκκλησιαστικoύς κ.ο.κ. Βρώμικο χρήμα, δολοφονίες, εκβιασμοί, μαφία». Ζόφος.
Τρίτον, και στην Ελλάδα, στις παρυφές του οργανωμένου εγκλήματος ή και κοντά στο κέντρο του, δρουν ποικίλοι ορκοπάτες, ιδίως του αστυνομικού επαγγέλματος. Οργανα του νόμου, αποστρατευμένα ή εν ενεργεία, ατακτούν και παρανομούν, μεθυσμένα από το πανίσχυρο κοκτέιλ του χρήματος και της ισχύος.
Προ πολλών ετών, το 2009, επί Κώστα Καραμανλή, ο κ. Μ. Χρυσοχοΐδης, στο ΠΑΣΟΚ τότε, είχε κάνει μια δήλωση που υπερακόντισε και την εθιμική αντιπολιτευτική υπερβολή: «Το φαινόμενο της μαζικής τρομοκρατίας και της λογικής του αντάρτικου πόλεων συμβαίνει στην Ελλάδα, στην Κολομβία, στη Βαγδάτη και ενδεχομένως στην Καμπούλ».
Ούτε τότε ήμασταν Καμπούλ ούτε τώρα. Οπως δεν ήμασταν και δεν είμαστε, δυστυχώς, η χώρα της απόλυτης ευνομίας και ηθικής που ζωγραφίζει η φαντασίωσή μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου