Γιώργος Καρελιάς
Μόλις ανακοινώθηκε το σχέδιο νόμου για τα εργασιακά, κυκλοφόρησε στα κοινωνικά μέσα μια φαρμακερή ατάκα για τον υπουργό Εργασίας Κωστή Χατζηδάκη: «Δεν έχει εργαστεί ούτε μια ώρα στη ζωή του εκτός πολιτικής και θέλει να ορίσει πώς θα εργάζονται οι άλλοι».
Η ατάκα αυτή περιέχει, ταυτόχρονα, μια αλήθεια και μια υπερβολή. Η αλήθεια είναι ότι ο νυν υπουργός Εργασίας από τα νιάτα του είναι κομματικό και πολιτικό στέλεχος, βουλευτής, ευρωβουλευτής και υπουργός. Επομένως, δεν γνωρίζει τι επικρατεί στην πραγματική αγορά εργασίας. Η υπερβολή έγκειται στο ότι δεν είναι ο μόνος με αυτά τα χαρακτηριστικά. Πλήθος συναδέλφων του, από όλα τα κόμματα, δεν το γνωρίζουν από πρώτο χέρι, αφού ουδέποτε χρειάστηκε να περάσουν από τη βάσανο του μεροκάματου, του βασικού μισθού, του οκταώρου, των υπερωριών κτλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να μάθουν τι συμβαίνει στην πραγματική αγορά εργασίας και να πράξουν τα δέοντα.
Λοιπόν, ο ρέκτης κ. Χατζηδάκης, που θέλει να κάνει «μεταρρυθμίσεις», ας μάθει ότι το πρόβλημα δεν είναι το οκτάωρο που μπορεί να γίνει δεκάωρο(στην πράξη γίνεται ήδη) ούτε τα υπόλοιπα που πάει να «μεταρρυθμίσει». Όποιος γνωρίζει εργαζομένους-και δη νέους- ας τον πληροφορήσει τι συμβαίνει και ποια είναι τα πραγματικά προβλήματα:
Πρώτον, ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα σήμερα είναι 650 ευρώ και το κατώτατο ημερομίσθιο 29 ευρώ. Ετσι αμείβεται η συντριπτική πλειονότητα των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας. Οι εξαιρέσεις επιβεβαιώνουν τον κανόνα: αν ο εργοδότης είναι καλός ή αν έχει ανάγκη τον εργαζόμενο, μπορεί να του δώσει κάτι παραπάνω, ας πούμε 800 ευρώ. Αμοιβές για πιο εξειδικευμένη εργασία, που να ξεπερνούν το χιλιάρικο, είναι σπάνιο είδος. Ερώτηση: Μπορεί να ζήσει σήμερα ένα νέο παιδί από 22 (τότε τελειώνει το Πανεπιστήμιο) μέχρι 30 ετών(όταν έχει αποκτήσει κάποια εργασιακή εμπειρία) με αυτές τις αμοιβές; Δεν χρειάζεται να απαντήσει ο κ. Χατζηδάκης, έχει απαντήσει πολύ πειστικά κάποιος άλλος. Ναι, ο Κυριάκος Μητσοτάκης, όταν δεν ήταν πρωθυπουργός και του έκαναν καμιά ερώτηση της προκοπής.
Δεύτερον, το πρόβλημα, επομένως, δεν είναι η «διευθέτηση» του χρόνου εργασίας, είναι ότι έχουμε μισθούς ανέχειας. Και μη νομίζετε ότι παίρνουν όλοι 800 ευρώ, με τα οποία(ειλικρινώς είπε ότι) δεν μπορεί να ζήσει ο νυν πρωθυπουργός. Κάποτε μιλούσαμε για τη «γενιά των 700 ευρώ». Σήμερα έχουμε πάει παρακάτω. Τα «τετρακοσάρια» σαρώνουν. Ερώτηση: Μπορεί να κάνει οικογένεια ένας νέος που αμείβεται με 400-800 ευρώ; Τι μέλλον βλέπει μπροστά του;
Τρίτον, Πόσο μπορεί να διαρκέσει αυτή η κατάσταση; Σε λίγα χρόνια, όταν θα εκλείψουν οι κατηγορίες των παλαιότερων εργαζομένων με τις(ακόμα) αξιοπρεπείς αμοιβές, ποιες εισφορές θα στηρίξουν τα ασφαλιστικά ταμεία; Τα ψίχουλα που αντιστοιχούν στα 400, 600 ή και 800 ευρώ;
Τέταρτον, αν αποτολμήσει ένα νέος με αυτές τις αμοιβές να ανοίξει δικό του σπίτι(ας πούμε ότι είναι πολύ θαρραλέος…) πόσο θα αντέξει, αν οι γονείς του δεν έχουν κάποιο σπίτι να του δώσουν; Νομίζει ο (κάθε) Χατζηδάκης ότι με 600 ευρώ μπορεί κάποιος να νοικιάσει και σπίτι; Μπορεί. Αρκεί να μην τρώει, να μην πληρώνει ρεύμα και τηλέφωνο, να μην έχει αυτοκίνητο( λες και μπορεί να έχει αλλιώς- λέμε και κανένα μαύρο αστείο).
Ο Μητσοτάκης και ο Χατζηδάκης υποσχέθηκαν «μεταρρυθμίσεις». Αν αυτό που πάνε να κάνουν στα εργασιακά νομίζουν ότι είναι «μεταρρύθμιση», κοροϊδεύουν εαυτούς και αλλήλους. Εχουμε να τους κάνουμε μια πρόταση, που μπορεί να τους βοηθήσει να καταλάβουν τι γίνεται στην αγορά εργασίας, αν υποθέσουμε ότι δεν γνωρίζουν. Ας νομοθετήσουν, λοιπόν, ότι(όχι για πολύ, μόνο για έξι μήνες) οι υπουργοί δεν θα παίρνουν τον υπουργικό μισθό τους, περίπου εφτά χιλιάδες ευρώ το μήνα. Δεν λέμε να παίρνουν τον βασικό, που παίρνουν οι κοινοί θνητοί, ας παίρνουν τον διπλάσιο(από 1300 έως 1600 ευρώ). Και να παίρνουν και υπερωρίες! Να ζήσουν με αυτά για έξι μήνες, αφού αφήσουν το ιδιόκτητο σπίτι τους και πάνε να μείνουν σε ένα με νοίκι. Και-εννοείται- σ’ αυτούς τους έξι μήνες να μη χρησιμοποιήσουν τις καταθέσεις τους.
Ας τολμήσουν να το κάνουν μόνο-επαναλαμβάνω- για έξι μήνες. Και τότε θα καταλάβουν ότι οι μισθοί των υπηκόων τους, ιδιαιτέρως των νέων και, πρωτίστως, των νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας, είναι φιλοδωρήματα. Και τότε μπορεί κάποιος από τους υπουργούς να πάει στον πρωθυπουργό και να του πει: «Πρόεδρε, εκεί έξω είναι ζούγκλα. Εσύ έχεις πει ότι δεν έχεις ζήσει ποτέ με 800 ευρώ, εγώ τώρα το κατάλαβα. Απορώ πώς ζουν άνθρωποι με 600 ευρώ. Ας μην κοροϊδευόμαστε, αυτά που πάμε να κάνουμε δεν είναι μεταρρυθμίσεις. Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε χωρίς να κοροϊδεύουμε και τους άλλους. Το έχουν πάρει χαμπάρι».
Ξέρω ότι όλα αυτά είναι ουτοπικά. Και «λαϊκιστικά», θα πουν κάποιοι «αντιλαϊκιστές». Εντάξει, αλλά είναι, ίσως, η μοναδική μέθοδος για να καταλάβουν όλοι-οι χτεσινοί, σημερινοί και αυριανοί Χατζηδάκηδες- ότι αυτά που πάνε να κάνουν είναι κοροϊδία και όχι μεταρρυθμίσεις. Πραγματική μεταρρύθμιση θα ήταν κάποιο μέτρο το οποίο θα έκανε τον βασικό μισθό αξιοπρεπή και όχι το οκτάωρο -λάστιχο. Τέτοια μέτρα τα παίρνει και ο σκιτζής της γειτονιάς. Πραγματική μεταρρύθμιση θα ήταν αυτό που προτείνει ένας πρώην συνάδελφός τους, ο Νίκος Χριστοδουλάκης, ο οποίος σέβεται την έννοια «πολιτικές προτάσεις». Κύριε Μητσοτάκη, κύριε Χατζηδάκη διαβάστε εδώ πώς μπορείτε να κάνετε κάτι ουσιώδες, ώστε οι νέοι άνθρωποι να έχουν ελπίδα κάποια στιγμή να αποκτήσουν δικό τους σπίτι και να μπορούν να ζουν με περισσότερη αξιοπρέπεια έστω με τον γλίσχρο μισθό τους.
Αν δεν θέλετε ή δεν μπορείτε, μη μιλάτε για «μεταρρυθμίσεις» κακοποιώντας τη γλώσσα και τις έννοιες. Δεν ξέρω τι από τα δύο συμβαίνει εδώ, αλλά ο Οργουελ το είχε πει έτσι: «Αν η σκέψη διαφθείρει τη γλώσσα, μπορεί και η γλώσσα να διαφθείρει τη σκέψη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου