Λέω ευθύς εξαρχής ότι είναι σωστή η στάση του Χρυσοχοΐδη (επιτέλους, ας πούμε και μια καλή κουβέντα γι’ αυτόν, τώρα που τον έχουν περιλάβει οι μέχρι πρότινος αβανταδόροι του…) να μην στείλει την Αστυνομία να μπουκάρει στις γεμάτες- με ή χωρίς πάρτι- πλατείες και στους πεζοδρόμους. Το κάζο της Νέας Σμύρνης τον κάνει να φυσάει και το γιαούρτι.
Καλά κάνει και αγνοεί τους υπερ-φανατικούς του «νόμου και της τάξης». Διαφορετικά θα τα κάνει μπάχαλο, πιο μπάχαλο κι απ’ όσο τα έχουν κάνει άλλοι συνάδελφοί του υπουργοί, μαζί με την Επιτροπή των Ειδικών, σε ορισμένες πλευρές της πανδημίας.
Εντάξει, είπαμε ότι αντιμετωπίζουν-αντιμετωπίζουμε όλοι μας- πρωτόγνωρες καταστάσεις εδώ και ένα χρόνο. Και επιτρέπονται αστοχίες και λάθη μέσα στη γενικότερη σύγχυση. Όμως, τους τελευταίους μήνες το κακό παράγινε. Η μια αντίφαση διαδέχεται την άλλη, κυβέρνηση και ειδικοί έχουν καταμπερδέψει και εξοργίσει τους πολίτες.
Τη μία ανοίγουν τα σχολεία, την άλλη τα κλείνουν, την παράλλη ανοίγουν τα μισά. Τα κρατούσαν κλειστά με 500 κρούσματα και τα άνοιξαν όταν ο αριθμός τους είχε γίνει χιλιάδες. Ασε που οι μισοί ειδικοί-και η αρμόδια υπουργός- έλεγαν ότι τα σχολεία δεν αποτελούν πρόβλημα, ενώ άλλοι απέδωσαν την έξαρση των κρουσμάτων και στο άνοιγμά τους. Τι να πιστέψουμε; Το ίδιο έγινε και με τα μαγαζιά. Εντάξει, έπρεπε να δουλέψουν οι άνθρωποι, αλλά το «άνοιξε-κλείσε-ξανάνοιξε» τι είδους πολιτική είναι; Και την ίδια ώρα που έστελναν μιλιούνια στους εμπορικούς δρόμους… απαγόρευαν το ψάρεμα σε ένα έρημο βράχο(ακόμα ισχύει αυτό;). Ο παραλογισμός σε ακραίο σημείο.
Advertisement
Το προηγούμενο διάστημα έλεγαν «μένουμε σπίτι» για να μην κολλήσουμε ή μεταφέρουμε τον ιό. Αλλά επειδή ο ιός συνέχισε να καλπάζει, κάποιοι άλλαξαν τροπάρι και μας είπαν «βγείτε έξω». Απόλυτη σύγχυση. Όλοι θυμόμαστε τις εικόνες με τους αστυνομικούς να διώχνουν από τα παγκάκια των πλατειών τους ηλικιωμένους, που πήγαιναν να ξεμουδιάσουν και να πάρουν λίγο ήλιο. Όλοι θυμόμαστε τις τηλεοπτικές εικόνες-και το σήκωμα του δακτύλου κάποιων τηλεαστέρων-από τον Φλοίσβο και την παραλία της Θεσσαλονίκης, όταν οι άνθρωποι έβγαιναν με το που σταματούσε η απαγόρευση. Όλοι θυμόμαστε τον τσαμπουκά της Νέας Σμύρνης, με μερικά καλόπαιδα της Αστυνομίας να κυνηγούν οικογένειες με παιδιά. Όλοι θυμόμαστε την απαγόρευση μετακίνησης πάνω από… δύο χιλιόμετρα στον ίδιο Δήμο. Άλλη φαεινή ιδέα αυτή(ακόμα ισχύει;).
Και, ω του θαύματος, ξαφνικά όλα άλλαξαν. Ο ιός καλπάζει, αλλά όλα ελεύθερα. Και η Αστυνομία εξαφανισμένη ή ωσεί παρούσα όπου υπάρχει συνωστισμός, σε πλατείες και πεζοδρόμους. Και τώρα η συζήτηση είναι «πότε θα ανοίξουν οι καφετέριες και οι ταβέρνες;» και «θα πάμε το Πάσχα στο χωριό;». Ακόμα και οι ειδικοί τσακώνονται, άλλα ο ένας, άλλα ο άλλος.
Αν δεν σοβαρευθούν οι κυβερνώντες και οι ειδικοί και-τώρα που γνωρίζουν περισσότερα και με κτηθείσα σε ένα και πλέον έτος εμπειρία-δεν σταματήσουν τα λάθη και τις αντιφάσεις, πάει πολύ να τα βάζουμε με τις «πλατείες» και τους «πεζοδρόμους». Δεν είναι εκεί η πηγή του προβλήματος, προηγήθηκαν πολλά χειρότερα.
Εδώ και μήνες ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αναγγέλλουν το «τέλος της περιπέτειας» και «το τελευταίο μίλι» της πανδημίας. Κάθε τρεις και λίγο μας έλεγαν ότι «τελειώνουμε», αφού «προχωράει καλά ο εμβολιασμός». Ε, λοιπόν, τίποτα από τα δύο δεν επαληθεύτηκε. Δεν τελειώνουμε, δεν είμαστε στο τελευταίο μίλι. Η πανδημία καλπάζει ακόμα, δεκάδες οι νεκροί κάθε μέρα, εκατοντάδες οι διασωληνωμένοι και πολλοί εκτός ΜΕΘ. Και ο εμβολιασμός δεν πάει όσο καλά λένε. Ναι, ακριβώς έτσι. Κάποιοι μπερδεύουν σκόπιμα τα προγράμματα των ραντεβού(εκεί, όντως, έγινε καλή δουλειά-μπράβο, κύριε Πιερακάκη) με τους αριθμούς των εμβολιασμένων. Ας μην θυμηθούμε τι έταζαν στην αρχή. Αλλά σήμερα η Ελλάδα βρίσκεται στην 42η θέση στους εμβολιασμούς, σύμφωνα με την τελευταία κατάταξη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης(New York Times). Πίσω και από την Τουρκία.
Επομένως δεν είναι σωστή επιλογή η συνεχής διοχέτευση αισιοδοξίας, διότι δεν στηρίζεται σε καλά δεδομένα. Το ίδιο έγινε και πέρσι και μετά το καλοκαίρι όλα πήγαν στραβά. Καλύτερα να μην εξαγγέλλουν, για να μην διαψεύδονται. Ας σταματήσουν τους αυτοσχεδιασμούς. Κι αν έρθουν τα καλύτερα, τόσο το καλύτερο για όλους. Όπως έχει πει ο Πάολο Κοέλιο, «στο τέλος όλα πάνε καλά. Αν δεν πάνε καλά, σημαίνει ότι δεν είναι το τέλος». Ένας παλιός στίχος το συμπληρώνει: «Λιγότερα συνθήματα και πιο πολλή δουλειά».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου