Όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης καλείται να παίξει το ρόλο του
Κάθε Κυριακή παίρνω ένα σκασμό εφημερίδες. Μην τις γράψω τώρα εδώ και τις διαφημίσω και αρχίσουν οι γκρίνιες και τα στραβομουτσουνιάσματα. Μπορώ, ωστόσο, να σας πω ότι πάω στο περίπτερο στην πλατεία Εξαρχείων, αυτό απέναντι από την Ήββη όπου πίνω τον κορέτο μου, και παίρνω μεταξύ άλλων και την νέα, ανανεωμένη και πολύχρωμη «Εστία». Για λόγους που δεν θα κάτσουμε να τους συζητήσουμε εδώ, αλλά την παίρνω.
Και πάμε στο ρεπορτάζ, που λένε και οι συνάδελφοι των καναλιών. Στα παραπολιτικά, συγκεκριμένα, της «Εστίας», που από Κυριακή σε Κυριακή περιλαμβάνουν ουκ ολίγες σκαμπρόζικες λεπτομέρειες για όλα όσα συμβαίνουν πίσω απ’ τις κουίντες. Βλέπε το σημείωμα «Ο Βελόπουλος διδάσκεται από την ΔΗΑΝΑ», όπου έγραφε ανάμεσα στα υπόλοιπα τα εξής:
«Δεν ξέρω τι είχε στο μυαλό του ο κ. Γιώργος Γεραπετρίτης, αλλά με βάση το νέο σύστημα το πρώτο κόμμα μπορεί να αποσπάσει 151 έδρες μόνο αν έχει συγκεντρώσει ποσοστό 38 τοις εκατό. Άρα δεν είναι μόνο η απλή αναλογική που αιωρείται ως δυσάρεστο αεράκι πάνω από το Μέγαρο Μαξίμου.
Εξ αυτού του λόγου ήδη οι επιτελείς του κ. Πρωθυπουργού αναζητούν τις λύσεις. Αυτές μπορεί να οδηγούν είτε στην Ελληνική Λύση του κ. Κυριάκου Βελόπουλου είτε στο ΚΙΝΑΛ, κι αυτό στο ενδεχόμενο που δεν θα είναι ο κ. Γιώργος Παπανδρέου ο επόμενος πρόεδρος».
Και γράφει ύστερα ότι ήδη έχει αρχίσει εκστρατεία «εισοδισμού» (αθάνατε Τρότσκι!) στην Ελληνική Λύση, από στελέχη που θα ενεργοποιηθούν την κατάλληλη στιγμή και πως δεν είναι και τόσο κορόιδο ο Βελό να μην το καταλάβει (τόσα χρόνια κάτι έμαθε από τις επιστολές του Ιησού!) και παίρνει μέτρα για να «σφραγίσει» το κόμμα και λοιπά και λοιπά και λοιπά.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, εγώ με το φτωχό μου το μυαλό:
Άμα μπαίνουν σε τόσο κόπο τα αφεντικά αυτού του τόπου (θυμάστε πως τους είχε χαρακτηρίσει ο Κώστας Καραμανλής;) για ένα πορδοβούλωμα σαν την Ελληνική Λύση, πόσο μακριά την πήγαν την βαλίτσα για ένα κόμμα με δάφνες και ιστορία και ιστό ανά την Ελλάδα όλη σαν το ΚΙΝΑΛ; Για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα προκύψουν απρόοπτα και δεν θα χαθεί η μπάλα και δεν θα βρεθούν απέναντι σε κάναν τύπο που αρνείται να συνεννοηθεί. Για να μην πω που αρνείται να πάρει «χαρτάκι», κατά την γηπεδική ορολογία…
Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε και να μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας. Δεν είναι διόλου απίθανο να βγει πρώτο κόμμα στις εκλογές η Νέα Δημοκρατία, έστω και με μια ψήφο διαφορά. Δεν το λέω για σίγουρο, αλλά δεν το αποκλείω κιόλας. Κι από την άλλη, μάλλον στη σφαίρα της φαντασίας βολτάρει αυτό το 38 τοις εκατό που θα φέρει την πολυπόθητη αυτοδυναμία. Όχι τώρα, τουλάχιστον, με το πολιτικό τοπίο τόσο θραυσματικό ώστε να θυμίζει το αλησμόνητο 2012.
Τότε, αν θυμάστε καλά, είχε παίξει το ρόλο της η ΔΗΜΑΡ, όπως τον έπαιξε αργότερα και το Ποτάμι. Στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και οι δύο πλέον, αλλά όταν χρειάστηκε την κάνανε τη δουλίτσα τους. Όπως θα την κάνει και το ΚΙΝΑΛ, έτσι και παραστεί ανάγκη, έτσι και σηκώσουν κεφάλι τα κουμμούνια. Αρκεί να έχει τον κατάλληλο αρχηγό, που την κατάλληλη στιγμή, θα πάρει την κατάλληλη απόφαση. Res ipsa loquitur.
Y.Γ.: Ο σημερινός τίτλος μπορεί να αποδειχθεί προφητικός, μπορεί και όχι. Αλλά έχει πλάκα!
ΥΓ του blog: ....θα ξανακουστεί η φράση "Ανθ΄ημών Γουλιμής» που εκστόμησε ο Χαρίλαος Τρικούπης μετά την ήττα του στις εκλογές του 1895 που σήμανε και το τέλος της πολιτικής του καριέρας; Ο άσημος βουλευτής προερχόταν από παλιά οικογένεια αρματολών. Αρχικά ο Μιλτιάδης Γουλιμής είχε εκλεγεί βουλευτής το 1887 με το κόμμα του Χαριλάου Τρικούπη. Ωστόσο, στις περίφημες εκλογές του 1895 ήταν υποψήφιος με το κόμμα του Δηλιγιάννη, καταφέρνοντας να κερδίσει τη βουλευτική έδρα από τον Τρικούπη....θα έχουμε dejavu
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου