Πρώην πρόεδροι και πρωθυπουργοί φοράνε βραχιόλια και ετοιμάζονται για την ψειρού. Όχι εδώ, στη Γαλλία.
ΠΙΣΣΑ & ΠΟΥΠΟΥΛΑ
Τι γυρεύω εγώ εδώ; θα ήθελα να ζω όχι στην Ελλάδα, αλλά στη Γαλλία. Ναι, ναι, ξέρω. Η Λεπέν και ο Μακρόν, η Σκύλλα και η Χάρυβδη, τι Πλαστήρας τι Παπάγος. Ωστόσο, στη χώρα του τριπτύχου Liberté, égalité, fraternité , oι θεσμοί λειτουργούν ακόμη και βγάζουν τη γλώσσα κοροϊδευτικά, σε εμάς που γεννήσαμε τη Δημοκρατία αλλά τη στέλνουμε απ’ ευθείας στο εκτελεστικό απόσπασμα με τις επιλογές και τα χούγια μας.
Το εγκαλιτέ (ισότητα) απέναντι στο νόμο δεν είναι σχήμα λόγου βγαλμένο από τους στίχους κάποιας αρχαίας Μασσαλιώτιδας, αλλά πραγματικότητα. Εγγύηση, ότι ο πλούσιος γραβατοφόρος του Σανς Ελυζέ δεν έχει περισσότερα δικαιώματα από τον εξαθλιωμένο παρία των παριζιάνικων γκέτο. Ούτε είναι πιο ίσος από τους υπόλοιπους πολίτες.
Η χθεσινή Δευτέρα ήταν μία καλή μέρα για τη Γαλλική Δημοκρατία και για τους υπηκόους της. Ο πρώην πρωθυπουργός Φρανσουά Φιγιόν καταδικάστηκε σε τετραετή φυλάκιση για την εικονική πρόσληψη της συζύγου του στο βουλευτικό του γραφείο, επί σειρά ετών μάλιστα, σε διπλό πόστο «κοινοβουλευτικής βοηθού» και «λογοτεχνικού συμβούλου».
Η Αγγλίδα σύζυγός του, Πινέλοπι, καταδικάστηκε και αυτή σε φυλάκιση δυο ετών, ενώ το δικαστήριο τους επέβαλε και χρηματική ποινή, ύψους 375.000 ευρώ στον καθένα. Το ζεύγος υποστήριξε ότι η κυρία Φιγιόν δούλευε πυρετωδώς για το μεροκάματο στο μετερίζι του αντρούλη της και δεν υπήρξε ποτέ αργόμισθη, «αν και ομολογουμένως ήταν λάθος μας αυτή η πρόσληψη».
Οι αποκαλύψεις έγιναν προ πενταετίας από την περίφημη αποκαλυπτική εφημερίδα Le Canard Enchaîné («Η Αλυσοδεμένη Πάπια»), την οποία φυσικά δεν πιάνουν ούτε Πετσώματα ούτε Κούλιτζερ. Η έρευνα απέδειξε ότι η Πινέλοπι Φιγιόν τσέπωσε 831.440 ευρώ μέσα σε 15 χρόνια, ενώ τα δύο παιδιά του πρωθυπουργού έβαλαν στον κουμπαρά τους άλλα 84 χιλιάρικα, για εξίσου αδιευκρίνιστη εργασία.
Εάν το ζεύγος Φιγιόν αποσείσει το νομικό δικαίωμα αναίρεσης της απόφασης, θα οδηγηθεί με την ουρά στα σκέλια ενώπιον δικαστή επιφορτισμένου με την εκτέλεση της ποινής. Ο τελευταίος μπορεί να τους ξαποστείλει πακέτο στην ψειρού ή, στην καλύτερη για αυτούς περίπτωση, να τους φορέσει ηλεκτρονικό βραχιόλι.
Πρόκειται για το διαβόητο σκάνδαλο «Penelope Gate», που αποκαλύφθηκε τον Ιανουάριο του 2017 και έπληξε ανεπανόρθωτα την προεκλογική προσπάθεια του Φιγιόν, ανοίγοντας παράλληλα τον δρόμο για την αναρρίχηση του Εμανουέλ Μακρόν στον προεδρία. Με άλλα λόγια, η …Πηνελόπη μας φόρτωσε τον Μακρόν. Αλλά αυτή είναι μία άλλη συζήτηση.
Ο Φρανσουά Φιγιόν κάθισε στον πρωθυπουργικό θώκο για μία πενταετία (2007-2012) και φυσικά ήταν και παραμένει δεξιός, δεξί χέρι του Νικολά Σαρκοζί. Το ποινικό μητρώο του είναι ήδη βεβαρυμένο, αφού το 2020 καταδικάστηκε για διαφθορά και απάτη σε φυλάκιση 5 ετών, εκ των οποίων μόνο τα 3 είναι με αναστολή. Οι δικηγόροι του έχουν εφεσιβάλει την απόφαση, ώστε να αφεθεί ο λεβέντης ελεύθερος, αλλά το αποτέλεσμα της έφεσης εκκρεμεί.
Ο πρώην πρόεδρος Σαρκοζί στο μεταξύ, έχει και αυτός πιαστεί στο δόκανο της αδέκαστης δικαιοσύνης (όπως και ο Ραχόι, ο Κουρτς, ο Γουαϊδό, ο Μπορίσοφ και τόσοι άλλοι συντηρητικοί εθνοσωτήρες), με κατηγορίες διαφθοράς. Τον μπουζούριασαν για ψύλλου πήδημα, θα πει ο Έλλην παρατηρητής: η προεδράρα κατηγορήθηκε ότι διεξήγαγε την προεκλογική εκστρατεία του 2007 με βρώμικο χρήμα λιβυκής προέλευσης και ότι το παραξήλωσε με τα έξοδα, υπερβαίνοντας το νόμιμο οικονομικό «πλαφόν».
Ο Σαρκοζί κρίθηκε ένοχος το 2021 από δύο διαφορετικά δικαστήρια. Η πρώτη ποινή που του επιβλήθηκε ήταν 3 χρόνια κάθειρξη εκ των οποίων τα 2 με αναστολή, ενώ η δεύτερη ένας χρόνος σε κατ’ οίκον περιορισμό. Οι εφέσεις είναι η τελευταία του ελπίδα να γλιτώσει το κελί. Υποθέτω ότι δεν θα πρέπει να μας εκπλήσσει η ελληνική καταγωγή του.
Γι’ αυτό σας λέω, στη Γαλλία θέλω να ζήσω. Κάνω εδώ και ένα χρόνο εντατικά μαθήματα γαλλικών μέσω της εφαρμογής Duolingo και, όταν φτάσει η ώρα, θα εμφανιστώ στα Ηλύσια Πεδία πανέτοιμος να τραγουδήσω το «Αλοζανφάν».
Διότι, σκεφτείτε τι γίνεται στην Ελλάδα με τους αρίστους της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης ,την οποία ο πάνσοφος λαός ξαναφόρεσε στον σβέρκο μας το καλοκαίρι του 2019 για να ξεπλύνει τη νικοτίνη του Πολάκη. Εάν κάποιος φαρσέρ έκανε ντου στο Συνέδριο του Κόμματος και φώναζε «συλλαμβάνεστε» ή απλώς «εισαγγελέας», οι μισοί σύνεδροι θα πηδούσαν από τα παράθυρα για να σωθούν. Μόνο ο Λαμπρούλης του ΚΚΕ θα έμενε ατάραχος στη θέση του.
Βεβαίως, η Νέα Δημοκρατία έχει εκ γενετής τυφλή εμπιστοσύνη τόσο στη Δικαιοσύνη, όσο και στην Αστυνομία. Πού αλλού θα περνούσαν ατιμώρητες σκανδαλάρες σαν αυτή της Νovartis και πού αλλού θα γινόταν ανεκτή από τις αρχές η αναίσχυντη στρεψοδικία της κυβέρνησης;
Για το λαουτζίκο δεν λέω, αυτός νομίζει ακόμα ότι ο Τσίπρας πούλησε τη Μακονία και ότι υπουργός Παιδείας πρέπει να είναι ο άγιος Παΐσιος ο αγιορείτης. Εάν φρόντιζε να ενημερώνεται και να μορφώνεται, όλο και κάποιον από τους συμμορίτες του λευκού κολάρου θα είχε πάρει με τις πέτρες.
Η καταδική του Φιγιόν αφορά όχι μόνο τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος, αλλά και τον νεποτισμό. Ποια είναι η απάντηση της ακοίμητης Ελλάδας στο γαλλοαγγλικό «Penelope gate»; Ελάτε τώρα, που δεν ξέρετε. Μεταξύ μας μιλάμε, δεν μας ακούνε οι κουτόφραγκοι.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης φρόντισε ώστε να διοριστεί ο καθ’ όλα ασήμαντος κανακάρης του στο γραφείο ακροδεξιού Ισπανού ευρωβουλευτή και το κράτησε και κρυφό, μη τυχόν και τους ματιάσουμε από τα πτύελα. Ο Άδωνης Γεωργιάδης βόλεψε αθόρυβα την πρόγονή του στο Ελληνικό, σε έργο που εν πολλοίς εξαρτάται από τις δικές του υπουργικές αποφάσεις.
Ουδείς από τους δύο πανίσχυρους πυλώνες της δεξιάς πολυκατοικίας θεώρησε σκόπιμο να δώσει εξηγήσεις για τις σκανδαλώδεις μεθοδεύσεις. Μάλιστα ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Γιάννης Οικονόμου προσποιήθηκε χθες ανερυθρίαστα ότι …αγνοούσε το θέμα, γνωστό βεβαίως τοις πάσι από την Παρασκευή κιόλας.
Εάν δεν υπήρχε Documento, εάν ο μη γένοιτο το είχαν κλείσει όπως πασχίζουν εδώ και τρία χρόνια, προφανώς δεν θα μαθαίναμε τίποτε για όλα αυτά. Κατά πάσα βεβαιότητα, οι οσφυοκάμπτες των φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ θα μας παρουσίαζαν τον υιό Μητσοτάκη και την κόρη Μανωλίδου ως λαμπρά μυαλά που δοξάζουν την Ελλάδα εντός και εκτός συνόρων, ώσπου να έρθει η ώρα να παραλάβουν χέρι με χέρι τα χαρτοφυλάκια των πατεράδων τους.
Μήπως είναι λίγοι οι γαλαζοαίματοι πολιτικοί άνδρες που βγήκαν στην κοινωνία και στον στίβο της πολιτικής ατσαλάκωτοι και άεργοι μέσα από την καμινάδα του οικογενειακού τζακιού; Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είναι το τρανότερο παράδειγμα. Τρανό, τρόπος του λέγειν, του εκλέγειν και του κλαίγειν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου