Αν τολμάς αναμετρήσου ευθέως με τον Ανδρέα Παπανδρέου, τους αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και την 3η του Σεπτέμβρη. Αν όχι, φτιάξε το δικό σου κόμμα.
Αγαπητέ Νίκο,
Γνωριζόμαστε από περίπου δύο δεκαετίες πριν. Μοιραζόμασταν το ίδιο κόμμα αλλά όχι τις ίδιες ιδέες. Το δεύτερο σκέλος ισχύει ακόμα και σήμερα.
Η πορεία των πραγμάτων σε έφερε στη θέση του προέδρου του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ. Με δική σου πρωτοβουλία μάλιστα, ένας σημαντικός αριθμός ανθρώπων ψήφισε υπέρ της επαναφοράς του τίτλου «ΠΑΣΟΚ» δίπλα σε αυτόν του ΚΙΝΑΛ. Πολλοί από αυτούς είναι άνθρωποι γεμάτοι νοσταλγία, ενώ άλλοι (και δυστυχώς όχι λίγοι) είναι έτοιμοι να σκυλεύσουν κάθε λάβαρο και κάθε όνομα για να εκλεγούν οπουδήποτε, οτιδήποτε.
Μιας λοιπόν και επαναφέρατε αυτό το όνομα, επίτρεψέ μου να σου παραθέσω λίγες παραγράφους από ένα κείμενο, το οποίο φοβάμαι ότι διάβασες πολύ παλιά και πολύ επιφανειακά: τη διακήρυξη της 3ης του Σεπτέμβρη, η οποία παραμένει το ιδρυτικό κείμενο του ΠΑΣΟΚ:
«Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ, όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα…. Η ρίζα της συμφοράς βρίσκεται στην εξάρτηση της Πατρίδας μας. Τα επτά μεσαιωνικά χρόνια που πέρασαν με τη στυγνή στρατιωτική δικτατορία και η τραγωδία της Κύπρου δεν αποτελούν παρά μια ιδιαίτερα σκληρή έκφραση της εξάρτησης της Ελλάδας από το ιμπεριαλιστικό κατεστημένο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Μεταβλήθηκε η Ελλάδα σε προχωρημένο πυρηνικό φυλάκιο του Πενταγώνου, για να εξυπηρετηθούν πιο αποτελεσματικά τα στρατιωτικά και οικονομικά συμφέροντα των μεγάλων μονοπωλίων. Διαβρώθηκε ο κρατικός μηχανισμός, οι ένοπλες δυνάμεις, τα κόμματα, ο συνδικαλισμός, η πολιτική ηγεσία του τόπου έτσι, ώστε να καταστεί δυνατή η επιβολή ξενοκίνητης στρατιωτικής δικτατορίας, όταν αυτό κρίθηκε πως συνέφερε την Ουάσιγκτον. Επιβλήθηκε η στρατιωτική δικτατορία για να ανακοπεί η πορεία του Λαού μας προς την λαϊκή κυριαρχία και την εθνική ανεξαρτησία. Προκλήθηκε το πραξικόπημα κατά του Μακαρίου και ακολούθησε η βάναυση τουρκική εισβολή στην Κύπρο, για να διχοτομηθεί η μεγαλόνησος και να αποτελέσει τελικά ένα νέο στρατιωτικό ορμητήριο των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ανατολική Μεσόγειο. Μεταβλήθηκε η πατρίδα μας σε ξέφραγο αμπέλι, για να διαβρωθεί η οικονομία μας από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ και της Δύσης, με τη συνεργασία πάντα του ντόπιου μεταπρατικού κεφαλαίου».
Για να σε προλάβω μάλιστα, παρότι οι κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80 δεν έβγαλαν την Ελλάδα από το ΝΑΤΟ, ήταν οι μόνες στην Ευρώπη που έκλεισαν έστω και μία βάση των ΗΠΑ. Δεν υπάρχει καμία άλλη.
Θα μου πεις ότι από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και άλλαξαν τα πράγματα και θα έχεις δίκιο. Μόνο που διεθνώς, άλλαξαν προς το ευνοϊκότερο για τις θέσεις της 3ης του Σεπτέμβρη: ο αμερικανικός αιώνας της μεταψυχροπολεμικής εποχής δεν υπάρχει ως προοπτική αλλά αντιθέτως ένας πολυκεντρικός κόσμος αναδύεται. Μέσα από συγκρούσεις, πόνο και αίμα, όπως πάντα γίνεται στην ιστορία, ωστόσο αναδύεται και προσφέρει περισσότερες δυνατότητες, αν όχι για να υλοποιήσει κανείς πλήρως τα προτάγματα της 3ης του Σεπτέμβρη (παρότι αυτό συμβαίνει) τουλάχιστον για να μην καθίσταται η πατρίδα μας ακόμα πιο σαφώς, προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ από ό, τι ήταν επί χούντας.
Διότι ούτε η χούντα έφερε ξένες- αμερικανικές- στρατιωτικές δυνάμεις στον Έβρο, όχι για να υπερασπιστούν την πατρίδα μας σε περίπτωση επίθεσης, αλλά αντιθέτως για να είναι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εκείνες που θα υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ δια του Έβρου, στον πόλεμό τους με την Ρωσία. Και αυτό είναι ένα μόνο (ίσως το πλέον εξωφρενικό) από τα σημεία της αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Ελλάδας.
Ωστόσο εσύ, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, αποδείχτηκες μαζί με την μητσοτακική Νέα Δημοκρατία ο στυλοβάτης της ακόμα σαφέστερης μετατροπής της Ελλάδας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Πενταγώνου. Την Κυριακή επαναφέρεις το όνομα ΠΑΣΟΚ, την Πέμπτη πέραν πάσης αμφιβολίας μαχαιρώνεις στην καρδιά όσα φιλοδοξούσε να είναι το ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά για τα οποία το ερωτεύτηκε ο ελληνικός λαός. Εσύ αποφάσισες ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να υπερψηφίσει αυτήν την συμφωνία. Φυσικά, πρόθυμη η Κ.Ο. ακολούθησε. Ίσως και τα κομματικά στελέχη. Η αλλοτρίωση δεν μπορεί να είναι μόνο ενός.
Είσαι αναμφίβολα πολιτικό τέκνο μιας εποχής και μιας γενιάς στελεχών. Αλλά τι εποχής και τι γενιάς στελεχών: τόσο αντιπασοκικής, όσο και η καρικατούρα πρωθυπουργού που έχουμε σήμερα. Αν νομίζεις ότι είσαι ισοϋψής με τον Ανδρέα Παπανδρέου τόλμησε να επαναθεμελιώσεις το ΠΑΣΟΚ σε νέες βάσεις με μια νέα διακήρυξη. Αν διατηρείς σώας τας (πολιτικάς) φρένας σου προσπάθησε να μην το ατιμάζεις ως σύμβολο, ως ιστορία, ως ανάμνηση, ακόμα περισσότερο από όσο οι προκάτοχοί σου.
Αγαπητέ Νίκο, είναι κρίμα να διαπράττεις τέτοιες πολιτικές ατιμίες: αν τολμάς αναμετρήσου ευθέως με τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τους χιλιάδες αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και με την 3η του Σεπτέμβρη. Αν όχι, φτιάξε το δικό σου κόμμα, με το δικό του όνομα και με τη δική του διακήρυξη.
Και μην ξεχνάς ότι όσοι φύγαμε εν μέσω μνημονίων από το τότε ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν είμαστε σήμερα άστεγοι και σιωπηλοί, είμαστε οι περισσότεροι. Και δεν μας αρέσει καθόλου, ούτε και θα ανεχόμαστε για πάντα, την ατίμωση των συμβόλων μας, του παρελθόντος μας, του σπιτιού μας.
Θα μου πεις ότι από τότε πέρασαν πολλά χρόνια και άλλαξαν τα πράγματα και θα έχεις δίκιο. Μόνο που διεθνώς, άλλαξαν προς το ευνοϊκότερο για τις θέσεις της 3ης του Σεπτέμβρη: ο αμερικανικός αιώνας της μεταψυχροπολεμικής εποχής δεν υπάρχει ως προοπτική αλλά αντιθέτως ένας πολυκεντρικός κόσμος αναδύεται. Μέσα από συγκρούσεις, πόνο και αίμα, όπως πάντα γίνεται στην ιστορία, ωστόσο αναδύεται και προσφέρει περισσότερες δυνατότητες, αν όχι για να υλοποιήσει κανείς πλήρως τα προτάγματα της 3ης του Σεπτέμβρη (παρότι αυτό συμβαίνει) τουλάχιστον για να μην καθίσταται η πατρίδα μας ακόμα πιο σαφώς, προκεχωρημένο φυλάκιο των ΗΠΑ από ό, τι ήταν επί χούντας.
Διότι ούτε η χούντα έφερε ξένες- αμερικανικές- στρατιωτικές δυνάμεις στον Έβρο, όχι για να υπερασπιστούν την πατρίδα μας σε περίπτωση επίθεσης, αλλά αντιθέτως για να είναι οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις εκείνες που θα υπηρετούν τα συμφέροντα των ΗΠΑ δια του Έβρου, στον πόλεμό τους με την Ρωσία. Και αυτό είναι ένα μόνο (ίσως το πλέον εξωφρενικό) από τα σημεία της αμυντικής συμφωνίας ΗΠΑ-Ελλάδας.
Ωστόσο εσύ, ως πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ- ΚΙΝΑΛ, αποδείχτηκες μαζί με την μητσοτακική Νέα Δημοκρατία ο στυλοβάτης της ακόμα σαφέστερης μετατροπής της Ελλάδας σε προκεχωρημένο φυλάκιο του Πενταγώνου. Την Κυριακή επαναφέρεις το όνομα ΠΑΣΟΚ, την Πέμπτη πέραν πάσης αμφιβολίας μαχαιρώνεις στην καρδιά όσα φιλοδοξούσε να είναι το ΠΑΣΟΚ, όλα αυτά για τα οποία το ερωτεύτηκε ο ελληνικός λαός. Εσύ αποφάσισες ότι το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ θα πρέπει να υπερψηφίσει αυτήν την συμφωνία. Φυσικά, πρόθυμη η Κ.Ο. ακολούθησε. Ίσως και τα κομματικά στελέχη. Η αλλοτρίωση δεν μπορεί να είναι μόνο ενός.
Είσαι αναμφίβολα πολιτικό τέκνο μιας εποχής και μιας γενιάς στελεχών. Αλλά τι εποχής και τι γενιάς στελεχών: τόσο αντιπασοκικής, όσο και η καρικατούρα πρωθυπουργού που έχουμε σήμερα. Αν νομίζεις ότι είσαι ισοϋψής με τον Ανδρέα Παπανδρέου τόλμησε να επαναθεμελιώσεις το ΠΑΣΟΚ σε νέες βάσεις με μια νέα διακήρυξη. Αν διατηρείς σώας τας (πολιτικάς) φρένας σου προσπάθησε να μην το ατιμάζεις ως σύμβολο, ως ιστορία, ως ανάμνηση, ακόμα περισσότερο από όσο οι προκάτοχοί σου.
Αγαπητέ Νίκο, είναι κρίμα να διαπράττεις τέτοιες πολιτικές ατιμίες: αν τολμάς αναμετρήσου ευθέως με τον Ανδρέα Παπανδρέου, με τους χιλιάδες αγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα και με την 3η του Σεπτέμβρη. Αν όχι, φτιάξε το δικό σου κόμμα, με το δικό του όνομα και με τη δική του διακήρυξη.
Και μην ξεχνάς ότι όσοι φύγαμε εν μέσω μνημονίων από το τότε ΠΑΣΟΚ, ακόμα και αν είμαστε σήμερα άστεγοι και σιωπηλοί, είμαστε οι περισσότεροι. Και δεν μας αρέσει καθόλου, ούτε και θα ανεχόμαστε για πάντα, την ατίμωση των συμβόλων μας, του παρελθόντος μας, του σπιτιού μας.
Πηγή: www.dromosanoixtos.gr
Όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου αποκάλυπτε τον ρόλο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη το 1965
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου