Οι ξένοι θα πάνε παραλία. Οι Έλληνες, όμως…
Με έχουν προικίσει οι γονείς μου με ένα ταπεινό δυαράκι, ούτε πενήντα τετραγωνικά στον Πλαταμώνα της Πιερίας. Εκεί τη βγάζω κάθε καλοκαίρι, εκεί πήγα και φέτος για μια βδομαδούλα του Αγίου Πνεύματος. Κυριακή πρωί φτάσαμε, δεν ήταν κανένας γιατί είχε ρίξει κατακλυσμό την προηγουμένη στη Λάρισα, Κυριακή απόγευμα ήρθε κόσμος, τίγκαραν το χωριό και οι διπλανοί Νέοι Πόροι. Δευτέρα όλη μέρα ο ένας επάνω στον άλλο (μη σου πω ο ένας μέσα στον άλλο!), το βράδυ γειά σας, μόνοι μας μείναμε. Για να πάει έτσι το σερί όλες τις μέρες, άνευ Ελλήνων και άνευ ξένων.
Και για τους ξένους πες ότι εξηγείται λόγω βενζίνας. Ο τουρισμός στην περιοχή είναι κατά κύριο λόγο αυτοκινούμενος, βλέπε και τα γιγαντιαία κάμπινγκ πλάι στη θάλασσα, οπότε δεν τους παίρνει ξένους να βολτάρουν κατά τα γούστα τους. Μπορεί, ας πούμε, να έχει ένα εβδομήντα το λίτρο στη Βουλγαρία αυτή την εποχή, αλλά πέρυσι είχε πολύ λιγότερα, ματώνουν κι αυτοί για να βγουν στις εθνικές οδούς. Και για τους Γερμανούς δεν το συζητώ καν, μια μικρή περιουσία χρειάζονται για να κατεβούν με το τουτού στη Μεσόγειο. Αν εμάς μας κόστισε ένα διακοσάρι το πήγαινε έλα από Αθήνα στον Πλαταμώνα, από το Ντύσελντορφ δηλαδή πρέπει να δώσουνε και νεφρό…
Αλλά λείπανε και οι Έλληνες. Ένα βράδυ μάλιστα που ανεβήκαμε στον Παλιό Παντελεήμονα και ξαποστάσαμε στο αγαπημένο μας καφέ, άλλοι πελάτες δεν υπήρχαν. «Δεν έχει κόσμο φέτος», μας είπε το αφεντικό, που βασίζεται στην ντόπια πελατεία για να τα φέρει βόλτα. Ενώ πέρυσι την αντίστοιχη εποχή, είχε και παραείχε κόσμο. Επτά, οκτώ τραπέζια γεμάτα και μπορεί να λέω και λίγα. Γιατί πέρυσι, βάσταγε ακόμη η τσέπη του Έλληνα και της Ελληνίδας. Φέτος πάει, ζακάτ’σε (λύγισε στα τρικαλινά), δεν ξέρει ποια τρύπα να πρωτοβουλώσει…
Και δεν ήταν μόνο εκεί που πήγα εγώ, είναι και στη Δυτική Ελλάδα. Στις υπέροχες παραλίες της Δυτικής Ελλάδας (πρέπει να πάτε για το πιστέψετε πόσο καταπληκτικές είναι!), όπου βγαίνει περίπολο η φίλη μου η Μαίρη και μου δίνει ραπόρτο. Χτες, λοιπόν, που μιλάγαμε στο μέσεντζε, μου έγραψε ότι πέρυσι ήταν πλημμύρα στο Ελληναριό όπου στεκόσουν κι όπου βρισκόσουν, αλλά φέτος είναι βαριά βαριά μία στις τρεις παρέες τις παραλιακές. Ξένους έχει, αλλά τα δικά μας τα παιδιά δεν τα βγάζουν πέρα ούτε για έναν ταπεινό φραπέ με θέα το Ιόνιο πέλαγος…
Πράγμα το οποίο επιβεβαιώνει την έρευνα της Marc για τον Antenna, που σημείωσε ότι ένας στους δύο ερωτηθέντες και μία στις δύο ερωτηθείσες δεν θα κάνουν φέτος διακοπές, ενώ ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο 16,5 % δήλωσε ότι θα πάει «λιγότερες μέρες από πέρυσι». Κι όπως το είδα, πιο πολύ η πιτσιρικάδα θα το σκάσει, σε ποσοστό 64,9 %, με το γνωστό σύστημα «επτά νομά σ’ ένα δωμά» και τα σφηνάκια κερασμένα από το κατάστημα. Και ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο:
Οι κάτοικοι Λεκανοπεδίου Αττικής λένε ότι θα πάνε διακοπές σε ποσοστό 61,4 % ενώ μόλις το 36,3 % από τους κατοίκους της επαρχίας (σόρυ της περιφέρειας) δηλώνει ότι θα βαρέσει εξαφανιζόλ.
Προφανώς κάποια από τις δύο κατηγορίες είτε δεν έχει πιάσει καλά το νόημα είτε αισιοδοξεί πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Για να δούμε ποια θα δικαιωθεί στο τέλος και ποια θα μαυρίσει ποικιλοτρόπως…
Και για τους ξένους πες ότι εξηγείται λόγω βενζίνας. Ο τουρισμός στην περιοχή είναι κατά κύριο λόγο αυτοκινούμενος, βλέπε και τα γιγαντιαία κάμπινγκ πλάι στη θάλασσα, οπότε δεν τους παίρνει ξένους να βολτάρουν κατά τα γούστα τους. Μπορεί, ας πούμε, να έχει ένα εβδομήντα το λίτρο στη Βουλγαρία αυτή την εποχή, αλλά πέρυσι είχε πολύ λιγότερα, ματώνουν κι αυτοί για να βγουν στις εθνικές οδούς. Και για τους Γερμανούς δεν το συζητώ καν, μια μικρή περιουσία χρειάζονται για να κατεβούν με το τουτού στη Μεσόγειο. Αν εμάς μας κόστισε ένα διακοσάρι το πήγαινε έλα από Αθήνα στον Πλαταμώνα, από το Ντύσελντορφ δηλαδή πρέπει να δώσουνε και νεφρό…
Αλλά λείπανε και οι Έλληνες. Ένα βράδυ μάλιστα που ανεβήκαμε στον Παλιό Παντελεήμονα και ξαποστάσαμε στο αγαπημένο μας καφέ, άλλοι πελάτες δεν υπήρχαν. «Δεν έχει κόσμο φέτος», μας είπε το αφεντικό, που βασίζεται στην ντόπια πελατεία για να τα φέρει βόλτα. Ενώ πέρυσι την αντίστοιχη εποχή, είχε και παραείχε κόσμο. Επτά, οκτώ τραπέζια γεμάτα και μπορεί να λέω και λίγα. Γιατί πέρυσι, βάσταγε ακόμη η τσέπη του Έλληνα και της Ελληνίδας. Φέτος πάει, ζακάτ’σε (λύγισε στα τρικαλινά), δεν ξέρει ποια τρύπα να πρωτοβουλώσει…
Και δεν ήταν μόνο εκεί που πήγα εγώ, είναι και στη Δυτική Ελλάδα. Στις υπέροχες παραλίες της Δυτικής Ελλάδας (πρέπει να πάτε για το πιστέψετε πόσο καταπληκτικές είναι!), όπου βγαίνει περίπολο η φίλη μου η Μαίρη και μου δίνει ραπόρτο. Χτες, λοιπόν, που μιλάγαμε στο μέσεντζε, μου έγραψε ότι πέρυσι ήταν πλημμύρα στο Ελληναριό όπου στεκόσουν κι όπου βρισκόσουν, αλλά φέτος είναι βαριά βαριά μία στις τρεις παρέες τις παραλιακές. Ξένους έχει, αλλά τα δικά μας τα παιδιά δεν τα βγάζουν πέρα ούτε για έναν ταπεινό φραπέ με θέα το Ιόνιο πέλαγος…
Πράγμα το οποίο επιβεβαιώνει την έρευνα της Marc για τον Antenna, που σημείωσε ότι ένας στους δύο ερωτηθέντες και μία στις δύο ερωτηθείσες δεν θα κάνουν φέτος διακοπές, ενώ ένα όχι και τόσο ευκαταφρόνητο 16,5 % δήλωσε ότι θα πάει «λιγότερες μέρες από πέρυσι». Κι όπως το είδα, πιο πολύ η πιτσιρικάδα θα το σκάσει, σε ποσοστό 64,9 %, με το γνωστό σύστημα «επτά νομά σ’ ένα δωμά» και τα σφηνάκια κερασμένα από το κατάστημα. Και ένα ακόμη ενδιαφέρον στοιχείο:
Οι κάτοικοι Λεκανοπεδίου Αττικής λένε ότι θα πάνε διακοπές σε ποσοστό 61,4 % ενώ μόλις το 36,3 % από τους κατοίκους της επαρχίας (σόρυ της περιφέρειας) δηλώνει ότι θα βαρέσει εξαφανιζόλ.
Προφανώς κάποια από τις δύο κατηγορίες είτε δεν έχει πιάσει καλά το νόημα είτε αισιοδοξεί πως θα έρθουν καλύτερες μέρες. Για να δούμε ποια θα δικαιωθεί στο τέλος και ποια θα μαυρίσει ποικιλοτρόπως…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου