Σαμαράς-Μητσοτάκης: το τέλος ενός παράξενου ειδυλλίου

Το κοινό παρελθόν, ο φανατικός ατλαντισμός, ο πατέρας Μητσοτάκης και η αδελφή Ντόρα

του Δημήτρη Ψαρρά 

Η χτεσινή σύγκρουση του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αντώνη Σαμαρά μοιάζει από πρώτη ματιά σαν μια οριστική αλλά και αναπόφευκτη κατάληξη μιας σειράς πολιτικών ρήξεων. Και το περιεχόμενο της συνέντευξης του κ. Σαμαρά στο σημερινό «Βήμα» θεωρείται από πολλούς απλώς η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι.

Είναι γεγονός ότι η συγκρότηση του εσωκομματικού αντιπολιτευτικού πυρήνα από τους δύο πρώην πρωθυπουργούς δεν μπορούσε πλέον να γίνεται ανεκτή από τον σημερινό πρωθυπουργό που έβλεπε τις δημοσκοπικές του επιδόσεις να συρρικνώνονται. Και καθώς φαίνεται επέλεξε τη λύση της διαγραφής, θεωρώντας πρώτα απ’ όλα ότι οι ακραίες κατηγορίες εναντίον του από τον κ. Σαμαρά, που έφτασε να τον καταγγέλλει για χαριεντισμούς με τον Ερντογάν και τον Ράμα δεν μπορούσαν να περάσουν χωρίς σκληρή απάντηση. Νομίζω, όμως, ότι ο κ. Μητσοτάκης αποφάσισε τη ρήξη κυρίως για έναν άλλο λόγο που αναφέρεται μόνο έμμεσα στην εκτενή ανακοίνωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Με τη διαγραφή Σαμαρά «καίγεται» από τον κ. Μητσοτάκη και η βασική πρόταση του προκατόχου του στην επίμαχη συνέντευξη, δηλαδή να αναδειχτεί πρόεδρος ο Κώστας Καραμανλής. Άλλωστε αυτή η πρόταση αναδεικνύεται και στο πρωτοσέλιδο της εφημερίδας («Προτείνω Καραμανλή για Πρόεδρο»).    

Τα στερνά ξεχνούν τα πρώτα

Βέβαια κάνουν λάθος όσοι θεωρούν τη χτεσινή εξέλιξη ως το αναμενόμενο τέλος μιας πολιτικής λυκοφιλίας. Και ασφαλώς είναι όψιμη η κατηγορία που περιλαμβάνεται στην δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι ο κ. Σαμαράς «έθεσε εαυτόν, για δεύτερη φορά μετά το 1993, εκτός Ν.Δ.» και πολύ αμφίβολη η διαβεβαίωση ότι «αυτή τη φορά, όμως, η ιστορία δεν θα επαναληφθεί».  

Ισχύει το αντίθετο. Αυτός που διέγραψε την «αποστασία» Σαμαρά το 1993 από την ιστορία της Ν.Δ. και την πολιτική ιστορία της οικογένειάς του είναι ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Θυμίζω τις κρίσιμες στιγμές της σχέσης Αντώνη Σαμαρά – Κυριάκου Μητσοτάκη.

• Ο Αντώνης Σαμαράς ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη ήταν παρών στην τελετή αποφοίτησης του Κυριάκου Μητστάκη στο Χάρβαρντ τον Ιούνιο του 1990.
• Σαμαράς και Κυρ. Μητσοτάκης συνυπήρξαν στο ακραία νεοφιλελεύθερο περιοδικό «Εποπτεία» που έκλεισε όταν κατηγορήθηκαν οι εκδότες του για φοροδιαφυγή, αλλά πρόλαβε να γαλουχήσει μια σειρά νέων στελεχών της Δεξιάς στον σκληρό ατλαντισμό.
• Το 2009, μετά την ήττα της Ν.Δ. από το ΠΑΣΟΚ και την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή, ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν υποστήριξε την Ντόρα Μπακογιάννη, που έχασε από τον Αντώνη Σαμαρά. Μετά την ανάδειξη του Σαμαρά στην αρχηγία, οι δυο τους άρχισαν να συνεργάζονται στενά. Στις ομιλίες του ο Μητσοτάκης αναφερόταν στην «πολιτική κληρονομιά του Ευάγγελου Αβέρωφ», κλείνοντας το μάτι στον Σαμαρά, ο οποίος υπήρξε ως γνωστόν δικό του «πνευματικό παιδί».
• Η Ντόρα Μπακογιάννη διαφοροποιήθηκε από την αρχική «αντιμνημονιακή» γραμμή Σαμαρά, αλλά αντίθετα από την αδελφή του και τον πατέρα του, ο Κυριάκος Μητσοτάκης επέλεξε να εμφανίζεται ως πιστός υποστηρικτής του αρχηγού Σαμαρά.        
• Ακόμα και μετά τη διαγραφή της αδελφής του από τον Σαμαρά, και παρά τη διαμαρτυρία του πατέρα του, ο κ. Μητσοτάκης επέλεξε τη στήριξη του Σαμαρά.
• Όταν τον Οκτώβριο του 2010 ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατηγόρησε τον Σαμαρά για «λαϊκιστή» και έλαβε την απάντηση «καληνύχτα κ. Μητσοτάκη», ο Κυριάκος Μητσοτάκης τάχθηκε και πάλι στο πλάι του Σαμαρά: «Δεν συμφωνώ με την άποψη του πατέρα μου και πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα πρέπει να αντιληφθούμε ότι είμαστε τρία διαφορετικά άτομα στην ίδια οικογένεια και δεν είναι απαραίτητο να συμφωνούμε σε όλα» (12.10.2010). Ξεκαθάρισε, μάλιστα, ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αποχωρήσει από το κόμμα.
• Μετά την ανάδειξη του Σαμαρά στην πρωθυπουργία το 2012 και τη μετάλλαξη της Ν.Δ. σε φιλομνημονιακό κόμμα ο Κυριάκος Μητσοτάκης ακολούθησε πάλι τον αρχηγό και κατηγόρησε την αδελφή του που δεν είχε αποδεχτεί αρχικά το «προσκλητήριο» Σαμαρά.
• Όταν τέθηκε θέμα εκλογής νέου αρχηγού στη Ν.Δ. μετά τις δύο ήττες του 2015, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κέρδισε τις εσωκομματικές εκλογές, χάρη στη στήριξη Σαμαρά και Γεωργιάδη, με αντίπαλο τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη.
• Κατά την περίοδο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ ο Κυριάκος Μητσοτάκης εκμεταλλεύτηκε την εσωκομματική αντιπολίτευση Σαμαρά προκειμένου να εμφανίσει ως υποχρεωτική τη διολίσθηση της Ν.Δ. προς θέσεις εθνικιστικές και ακροδεξιές. Ειδικά στο ζήτημα της Συμφωνίας των Πρεσπών επέλεξε να αφήσει τον Σαμαρά να διεκδικεί τον ρόλο του αρχηγού των «Μακεδονομάχων» μέσα και έξω από τη Βουλή, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει την εκλογική επικράτηση το 2019.

Μ’ άλλα λόγια, ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι σήμερα υποχρεωμένος να γκρεμίσει όσα έχτιζε τόσα χρόνια, προκειμένου να αναδειχτεί αρχηγός παραμερίζοντας την αδελφή του και τον πατέρα του. Από τη δική του πλευρά, ο κ. Σαμαράς φωνάζει τώρα «λύκος στο μαντρί», αλλά είναι και γι’ αυτόν πολύ αργά. Τόσα χρόνια αυτός ήταν που ενίσχυε τον Κυριάκο Μητσοτάκη για να αποκλείσει την Ντόρα Μπακογιάννη και να εκδικηθεί τον πατέρα τους. Τώρα είναι υποχρεωμένος να ελπίζει στη συμμαχία με τον Κώστα Καραμανλή. Αλλά και ο κ. Καραμανλής μάλλον έχει μετανιώσει που τόσο καιρό σερνόταν στη σκιά του κ. Σαμαρά.

Η Ν.Δ. έχει μεταλλαχθεί σε παιχνίδι σκιών. Ποντάρει βέβαια ακόμα στη διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ και την αμηχανία του ΠΑΣΟΚ. Αλλά οι μέρες του «επιτελικού κράτους» μοιάζουν να είναι μετρημένες.  

x-efimerida.gr