Η όλη καμπάνια στηρίζει και στηρίζεται στο σύνδρομο της «διαρκούς αναζήτησης προστάτη» που ταλαιπώρησε διαχρονικά τον ελληνισμό. Γιατί η Κύπρος δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ;
«Είναι πολύ κακό να είσαι εχθρός των Αμερικανών.
Το μόνο χειρότερο είναι να είσαι φίλος τους»
Σε προηγούμενο άρθρο υποστηρίξαμε ότι η Κύπρος δεν θα μπει ποτέ στο ΝΑΤΟ, αντίθετα με όσα υποστηρίζει ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Χριστοδουλίδης και η εκπορευόμενη από το Προεδρικό Μέγαρο της Λευκωσίας προπαγάνδα που, στην πραγματικότητα, αποσκοπεί στο να δικαιολογήσει μείζονες και εξαιρετικά επικίνδυνες για την ίδια την ύπαρξη της Κυπριακής Δημοκρατίας παραχωρήσεις στους δυτικούς και στην Τουρκία. Παραχωρήσεις που ετοιμάζεται να κάνει η Λευκωσία, με το επιχείρημα ακριβώς ότι έτσι θα μπει τελικά η Κύπρος στο ΝΑΤΟ.
Μια τέτοια ένταξη, κατά τον Πρόεδρο, τις πολιτικές δυνάμεις που τον υποστηρίζουν και όσους σιωπούν αιδημόνως, θα αναβαθμίσει τάχα μου τον διεθνή ρόλο και την ασφάλεια της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η όλη αυτή καμπάνια στηρίζει και στηρίζεται στη νοοτροπία, το σύνδρομο της «διαρκούς αναζήτησης προστάτη» που ταλαιπώρησε διαχρονικά τον ελληνισμό, και τη δεξιά, μονίμως προσανατολισμένη στις ΗΠΑ και στο Ισραήλ και την Αριστερά, κάποτε προσανατολισμένη στη Σοβιετική και, αργότερα, ένα τμήμα της, στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η νοοτροπία αυτή ακύρωσε συχνά τις προσπάθειες συγκρότησης ενός σχετικά αυτόνομου εθνικού υποκειμένου και είναι υπεύθυνη για τις μεγαλύτερες τραγωδίες στην ελληνική ιστορία, όπως τη Μικρασιατική, την Εμφύλια, την Κυπριακή και τη Μνημονιακή.
Πρόκειται για τη ραγιάδικη αντίληψη ότι αυτό που έχει σημασία είναι να τα έχεις καλά με τους Ισχυρούς, με τους Προστάτες ή τους «Νταβατζήδες», σε πιο λαϊκή έκφραση. Φυσικά όσα περισσότερα δίνεις σε αυτούς τόσα περισσότερα σου ζητάνε. Όσο σε θεωρούν δεδομένο δεν σου δίνουν τίποτα. Μια μικρή χώρα πρέπει να είναι απρόβλεπτη, είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην πρώτη συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό TIME μετά την εκλογή του. Κι ο Ερντογάν έχει πολλαπλασιάσει τη διπλωματική και γενική ισχύ της χώρας του ακριβώς γιατί δεν είναι δεδομένος.
Στην ειδική περίπτωση της Κύπρου, κι αν ο κ. Χριστοδουλίδης δεν διεκδικεί ρόλο νεκροθάφτη του κυπριακού ελληνισμού, έχει ζωτική σημασία η αναζωογόνηση του δόγματος του ενιαίου αμυντικού χώρου Ελλάδας και Κύπρου. Αλλά μόνο αυτό δεν κάνει ο Κύπριος πρόεδρος, αντικατέστησε μάλιστα και τον υπουργό Άμυνας γιατί ήταν οπαδός του δόγματος. Εκεί που πάει σήμερα ο κ. Χριστοδουλίδης μόνο καταστροφές θα προκαλέσει, αν και μετά πολλών επαίνων από τους δυτικούς φίλους του, ίσως και από τον κ. Ερντογάν στο τέλος. Δεν υπάρχει συντομότερος δρόμος για να πεθάνει ένα έθνος από το να αναθέσει στους «συμμάχους» του την πολιτική του έγραψε προφητικά ο Αλέξανδρος Κοτζιάς στη μνημειώδη Πολιορκία του.
Άνθρακες ο θησαυρός. Γιατί η Κύπρος δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ;
Η Κύπρος δεν θα μπει στο ΝΑΤΟ, όπως λέει ότι θα συμβεί το άρχον συγκρότημα στη Λευκωσία, γιατί απλούστατα η Τουρκία δεν είναι κράτος όπως η Κύπρος και η Ελλάδα να κάνει ότι της λένε και διαθέτει βέτο στο ΝΑΤΟ. Πώς θα συμφωνήσει στην ένταξη ενός κράτους που δεν το αναγνωρίζει καν; Δεν θα απαιτήσει τουλάχιστον προηγουμένως την αναγνώριση της ΤΔΒΚ; Θα συμφωνήσει σε κάτι τέτοιο ο Χριστοδουλίδης; Θα έχει λυθεί μέχρι τότε το Κυπριακό; Και πώς θα λυθεί το Κυπριακό;
Σε δύο και μόνο δύο περιπτώσεις θα μπορούσε ενδεχομένως να αποδεχθεί η Τουρκία ένταξη της Κύπρου στο ΝΑΤΟ. Η πρώτη είναι αν ο κ. Χριστοδουλίδης αναγνωρίσει την «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου», κάτι που δεν μπορεί να κάνει. Η δεύτερη είναι να συγκατατεθεί η Τουρκία στην εφαρμογή μιας παραλλαγής του σχεδίου Ανάν στην Κύπρο, στην οποία πιθανότατα θα συμφωνήσει ασμένως ο σημερινός Κύπριος Πρόεδρος. Προς το παρόν κάτι τέτοιο δεν φαίνεται στον ορίζοντα και μοιάζει μάλλον απίθανο. Αν όμως συμβεί τότε πάλι δεν θα είναι η Κυπριακή Δημοκρατία που θα ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, γιατί η Κυπριακή Δημοκρατία θα έχει ήδη αυτοκαταργηθεί. Θα είναι ένα εμβαλωματικό, τερατώδες μόρφωμα, όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού θα έχει χάσει το κράτος που απέκτησε με τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά των Βρετανών και θα έχει μεταβληθεί σε ενοχλητική (για τα νέα αφεντικά του νησιού) κοινότητα στον ίδιο της τον τόπο.
Κανένα από τα άρθρα που εγράφησαν, στηριγμένα σε διαρροές της κυπριακής προεδρίας δεν μας εξηγεί πως θα γίνει το θαύμα της κυπριακής ένταξης στο ΝΑΤΟ. Και δεν μας το εξηγεί γιατί δεν υπάρχει τρόπος να γίνει (όσο τουλάχιστο, επαναλαμβάνουμε, δεν αυτοδιαλύεται η Κυπριακή Δημοκρατία). Η πάντα καλά πληροφορημένη για τα αμερικανικά σχέδια Καθημερινή δεν μας λέει τίποτα επ’ αυτού, μόνο απόλυτες αοριστολογίες, για να μη πούμε ασυναρτησίες. Κατ’ αρχήν η Κύπρος θα μπει, λέει, σε έναν οργανισμό που είναι «προθάλαμος» για το ΝΑΤΟ. Έστω ότι γίνεται. Πως θα πάει από τον «προθάλαμο» όμως στον θάλαμο; Αυτό θα επιτευχθεί, μας λέει η καλή εφημερίς, μέσω μιας «απαραίτητης πολυεπίπεδης συνεργασίας με τον διεθνή παράγοντα, την οποία η Κυπριακή Δημοκρατία είναι έτοιμη να στηρίξει». «Πρόκειται για ένα λεπτομερές, καλά μελετημένο σχέδιο, μακροπρόθεσμου προσανατολισμού, αποτελούμενο από πολλά αλληλοεξαρτώμενα στάδια, το οποίο έχει ήδη γίνει ασμένως αποδεκτό από την Ουάσιγκτον». Το σχέδιο μπορεί να είναι λεπτομερές, οι περιγραφές του όμως όσο πιο ασαφείς θα μπορούσαν.
Δηλαδή τζίφος. Ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι. Η όλη υπόθεση της «ένταξης στο ΝΑΤΟ» είναι σαν τον ορίζοντα. Όσο και να περπατάς, δεν τον φτάνεις ποτέ. Όσο όμως περπατάει η Λευκωσία σε αυτόν τον δρόμο, προβλέπεται να κάνει όλο και σημαντικότερες παραχωρήσεις προς τη Δύση και την ίδια την Τουρκία και στο τέλος δεν θα υπάρχει καν ως κράτος. Εκεί είναι το «ζουμί» του νέου «οράματος» Χριστοδουλίδη, που ακούει στο όνομα «ένταξη στο ΝΑΤΟ» και που δεν είναι παρά μια ξεγυρισμένη απάτη.
Αλλά γιατί επιχειρείται αυτή η απάτη; Θα απαντήσουμε στα επόμενα άρθρα μας για αυτό το θέμα που μπορεί να έχει μοιραίες συνέπειες για την Κύπρο, αλλά και για τον ελληνισμό στο σύνολό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου