Αποκλειστική συν/ξη του Νίκου Κούνδουρου στον Διονύση Τσιλιμιδό
Μένει στο Μετς. Παραμένει νέος. Και αντιδραστικός, όπως κάθε νέος. Εξακολουθεί να κάνει ταινίες. Με την τελευταία του, βγάζει μια «κραυγή» για την Παλαιστίνη. Είναι Κρητικός. Γονιδιακά λοιπόν, περήφανος, φιλόξενος, αθυρόστομος και τσαμπουκάς. Δεν μασάει τα λόγια του και δεν μασάει γενικώς. Κυρίως από απειλές. Ξέρει πως «ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός» και τα παίρνει στο κρανίο με οτιδήποτε αυτής της απόχρωσης. Από «αυγό» μέχρι… κόμμα. Θυμάται μια «ευλογημένη» γροθιά που έριξε κάποτε ως φαντάρος και που του άλλαξε τη ζωή. Λέει τη γνώμη του για την τριανδρία που μας κυβερνά και αποκαλεί «άθλιο θηλυκό» μια πολύ… γνωστή μας κυρία. Μένει άφωνος μπροστά στη φτώχεια και την ανεργία των ελλήνων. Δακρύζω κι εγώ μαζί του, όταν μου αφηγείται την ιστορία που τον σημάδεψε, με τον φίλο του τον αθώο Ισίδωρο. Μου χαρίζει τρία βιβλία με μια «ακριβή» αφιέρωση. Πριν σας παραδώσω στον γοητευτικό και ξεκάθαρο λόγο του, θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κύριο Νίκο Κούνδουρο, «γιατί είναι αυτός που είναι» και που εξακολουθεί να υπάρχει απείθαρχα και αδιαπραγμάτευτα!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου