Mpelalis Reviews

Mpelalis Reviews

Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013

Κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας

Ηθελημένα οι μεγαλοδημοσιογράφοι, πολιτικοί και οικονομικοί αναλυτές, σχολιαστές, δεν λαμβάνουν υπόψη:

1. Ο Hugo Chávez αρνήθηκε την οικονομική υποταγή και κατοχή της πατρίδας του, από το ΔΝΤ…
 
2. Εθνικοποίησε τις Τράπεζες, αφού διαπιστώθηκαν παράνομες τραπεζικές συναλλαγές και απάτες των τραπεζιτών…
 
 
4. Αύξησε μισθούς και συντάξεις…
 
5. Καλυτέρευσε και αύξησε σημαντικά το επίπεδο ζωής των πολιτών της Βενεζουέλας…
 
6. Κράτησε ψηλά τη σημαία της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Λαϊκής Κυριαρχίας, χωρίς να υποκύψει στις δεκάδες επιχειρήσεις των ΗΠΑ για την ανατροπή του…
 
 
 
 
 
ΥΓ του blog: Το μέγεθος ενός αντρός, λένε, φαίνεται από το μέγεθος των εχθρών του και ο Ούγκο Τσάβεζ είχε τους ισχυρότερους. Για τους αντιπάλους, ένας λαοπλάνος. Για τους οπαδούς, ένας χαρισματικός ηγήτορας. Πολλές φορές, από την ομφαλοσκοπική μας σκοπιά, εδώ, τον περιβάλαμε, ανάλογα “πεποιθήσεων” - ή “γραμμών” - με φωτοστέφανα ή με κερατάκια και ουρά διαβόλου. Ο ίδιος δεν διευκόλυνε την ερμηνεία του εαυτού του. 
Σίγουρα ο  Τσάβεζ υπήρξε αμφιλεγόμενο πρόσωπο, αλλά αδιαμφισβήτητα ήταν ηγετική φυσιογνωμία.  Ο “Μπολιβαριανισμός” (από τον απελευθερωτή των χωρών της Λατινικής Αμερικής Σιμόν Μπολιβάρ) τον οποίο ευαγγελίζετο, μια κατεξοχήν εθνικιστική, αστική, καπιταλιστική θεώρηση του κόσμου διανθίστηκε - αυθαίρετα - από αυτόν με σοσιαλιστικά, λαϊκιστικά, κρατικιστικά και μιλιταριστικά στοιχεία, ώστε να “διευρυνθεί” και να “εκμοντερνιστεί”.
Πολλάκις ο ακραίος αντιαμερικανισμός, η ακατάσχετη φλυαρία περί σοσιαλιστικών ιδεατών και οι σχέσεις του με κουμουνιστικά ή “σοσιαλιστικά” καθεστώτα, τον κατέστησαν ίνδαλμα ποικίλων Αριστερών οργανώσεων, ενώ ο εθνικισμός του (και πάλι ο αντιαμερικανισμός του), το στρατιωτικό του παρελθόν και η μιλιταριστική χροιά που προσέδιδε στα κοινωνικά του εγχειρήματα, προσέλκυαν θαυμαστές από τους απανταχού εθνικιστές, ακροδεξιούς και εχθρούς της “παγκοσμιοποίησης”. Δεν είναι κατ' ανάγκη αρνητική η αντίσταση στην τελευταία και στον παγκόσμιο πολυεθνικιστικό ολοκληρωτισμό που μας φτιάχουν με τραγική ειρωνία την επίκληση της δημοκρατίας. Όμως είναι αυτό από μόνο του ικανό και αναγκαίο να ανατρέψει τα σχέδια και να οικοδομήση ένα πανανθρώπινο μέλλον για τους ανθρώπους και τον πλανήτη;
Είναι αμφίβολο αν είμαστε σε θέση τώρα να αποτιμήσουμε την τεράστια σημασία (αρνητική ή θετική) του Ούγκο Τσάβεζ για τη Βενεζουέλα. Ένα είναι σίγουρο: Εμείς, στη δική μας χώρα, θα κάνουμε κάθε προσπάθεια να ευτελίσουμε την ύπαρξή του, κυρίως μέσα από άκαιρες και άσκοπες κολακείες ή χαιρεκακίες, χωρίς να βλέπουμε την ουσία.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου