του Στέλιου Κούλογλου
Αυτό θα πει θεραπεία-σοκ. Οχι αυτά τα ξενέρωτα της Ελλάδας ή της Πορτογαλίας, όπου χρειάστηκαν 2-3 μνημόνια και άλλα τόσα μεσοπρόθεσμα, χώρια τα χαράτσια και οι έκτακτες εισφορές, μέχρι να μαζευτούν τα χρήματα για να εξοφληθούν οι ξένοι τραπεζίτες και οι δανειστές. Εδώ έχουμε μια και μόνο, κίνηση, αλλά αποτελεσματική: μπουκάρεις στις τράπεζες και παίρνεις κατευθείαν τα λεφτά των καταθετών. Το 6,7% όσων έχουν καταθέσεις μέχρι 100.000 ευρώ και το 9.9%(ούτε 10% δηλαδή) όσων έχουν πάνω από 100.000 ευρώ.
Τώρα γιατί επειδή δύο τράπεζες της Κύπρου βρέθηκαν εκτεθειμένες (στα ελληνικά ομόλογα) πρέπει να την πληρώσουν όλοι οι καταθέτες-Αγγλοι, Γάλλοι, Πορτογάλοι και δη Ρώσσοι στην συγκεκριμμένη περίπτωση- σε όλες τις τράπεζες της χώρας, αυτό μόνο ο Σόιμπλε και οι υποτακτικοί του στο eurogroup το ξέρουν. Ακόμη και ο economist βγήκε χθες από τα ρούχα του. “Δεν υπάρχει καμία ηθικό έρεισμα για να την πληρώνουν οι Κύπριες χήρες (μικροκαταθέτες) αλλά να μην αγγίζονται οι μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και όσοι επένδυσαν σε κρατικά ομόλογα, όπως φαίνεται να συμβαίνει εδώ,” σχολίαζε το βρετανικό περιοδικό στο άρθρο του για την “άδικη, κοντόφθαλμη και αυτοκαταστροφική” συμφωνία.
Η χωρίς προηγούμενο απόφαση του eurogroup παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν μπορεί να σταθεί σε διεθνές ή ευρωπαικό δικαστήριο. Η νεοφιλελεύθερη συμμορία των Βρυξελλών δηλώνει πλέον έτοιμη να κατάσχει και ατομικές περιουσίες, γιατί περί αυτού πρόκειται. Η έννοια της συλλογικής τιμωρίας- μιας χώρας ή ένος πληθυσμού για τις πράξεις μεμονομένων ατόμων, οι Γερμανοί κάτι ξέρουν από τέτοιες πρακτικές- αναβαθμίζεται. Αν η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας στην ευρωζώνη, η Κύπρος μετατρέπεται στο νέο πειραματόζωο της συλλογικής τιμωρίας και της ανοιχτής ληστείας.
Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για το μέλλον της Ευρώπης και της ευρωζώνης, μετά αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία. Η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχαν χρησιμοποιηθεί, αντί για την κλοπή των καταθέσεων, οι Μηχανισμοί Σταθερότητας που υποτίθεται ότι φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις κρίσης, όπως η κυπριακή. Μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε καταθέσεις σε ευρώ και στο ίδιο το νόμισμα, όταν υπάρχει πλέον προηγούμενο κουρέματος καταθέσεων σε μια χώρα της ευρωζώνης; Πόσο θα επηρεάσει τον ρημαγμένο νότο και την κρίση στην ευρωζώνη, που έδειχνε κάπως να καλμάρει, η κυπριακή σεισμική δόνηση;
Νέοι φόροι για τους πολίτες, απώλεια δημόσιας περιουσίας (“Το Eurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση των κυπριακών αρχών να επιταχύνουν τις προσπάθειες στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων”, γράφει η απόφαση), υψηλότεροι φόροι για τις ξένες επιχειρήσεις που μέχρι τώρα προτιμούσαν την Κύπρο για την χαμηλή φορολογία της: η χώρα μπαίνει στο γνωστό φαύλο κύκλο μέτρα λιτότητας-ύφεση-νέα μέτρα και το προηγούμενο της υφαρπαγής των καταθέσεων διώχνει εταιρείες και επενδυτές. Το πολιτικό της σύστημα απειλείται με κατάρρευση, παραβιάζοντας βάναυσα τις προεκλογικές του υποσχέσεις, 2 εβδομάδες μετά τις εκλογές. Με την συμφωνία, ένα νησί κομμένο στα δύο, όπως η Κύπρος, μπαίνει σε μια πορεία που οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή.
"Είτε να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετήρια επανεκκίνησης της οικονομίας μας",δήλωνε χθες ο νεοεκλεγμένος Κύπριος πρόεδρος, παίζοντας την ηχώ του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά. Ξεχνώντας βέβαια να εξηγήσει γιατί διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους μόλις 15 μέρες πριν, ότι δεν πρόκειται να γίνει-και να αποδεχθεί ο ίδιος- κανένα κούρεμα καταθέσεων. Ο κ. Αναστασιάδης υποστηρίζει- και τα παπαγαλάκια διαδίδουν- ότι εκβιάστηκε για να υπογράψει, αυτά που είχε ορκιστεί ότι δεν θα υπεγραφε. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Τώρα, η περίπτωση του θα μείνει στην ιστορία ως κλασσικό παράδειγμα πολιτικής απάτης.
Οι Κύπριοι βουλευτές και τα κόμματα έχουν ακόμη περιθώριο να πουν το μεγάλο όχι. Διαφορετικά, αν θέλουν να μάθουν το μέλλον, ας ρίξουν μια ματιά στην Αθήνα.
Η χωρίς προηγούμενο απόφαση του eurogroup παραβιάζει κάθε έννοια δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων και δεν μπορεί να σταθεί σε διεθνές ή ευρωπαικό δικαστήριο. Η νεοφιλελεύθερη συμμορία των Βρυξελλών δηλώνει πλέον έτοιμη να κατάσχει και ατομικές περιουσίες, γιατί περί αυτού πρόκειται. Η έννοια της συλλογικής τιμωρίας- μιας χώρας ή ένος πληθυσμού για τις πράξεις μεμονομένων ατόμων, οι Γερμανοί κάτι ξέρουν από τέτοιες πρακτικές- αναβαθμίζεται. Αν η Ελλάδα υπήρξε το πειραματόζωο των νεοφιλελεύθερων πολιτικών λιτότητας στην ευρωζώνη, η Κύπρος μετατρέπεται στο νέο πειραματόζωο της συλλογικής τιμωρίας και της ανοιχτής ληστείας.
Υπάρχουν πολλά να ειπωθούν για το μέλλον της Ευρώπης και της ευρωζώνης, μετά αυτήν την επαίσχυντη συμφωνία. Η οποία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αν είχαν χρησιμοποιηθεί, αντί για την κλοπή των καταθέσεων, οι Μηχανισμοί Σταθερότητας που υποτίθεται ότι φτιάχτηκαν για να αντιμετωπίσουν καταστάσεις κρίσης, όπως η κυπριακή. Μπορεί να υπάρχει εμπιστοσύνη σε καταθέσεις σε ευρώ και στο ίδιο το νόμισμα, όταν υπάρχει πλέον προηγούμενο κουρέματος καταθέσεων σε μια χώρα της ευρωζώνης; Πόσο θα επηρεάσει τον ρημαγμένο νότο και την κρίση στην ευρωζώνη, που έδειχνε κάπως να καλμάρει, η κυπριακή σεισμική δόνηση;
Νέοι φόροι για τους πολίτες, απώλεια δημόσιας περιουσίας (“Το Eurogroup καλωσορίζει τη δέσμευση των κυπριακών αρχών να επιταχύνουν τις προσπάθειες στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων”, γράφει η απόφαση), υψηλότεροι φόροι για τις ξένες επιχειρήσεις που μέχρι τώρα προτιμούσαν την Κύπρο για την χαμηλή φορολογία της: η χώρα μπαίνει στο γνωστό φαύλο κύκλο μέτρα λιτότητας-ύφεση-νέα μέτρα και το προηγούμενο της υφαρπαγής των καταθέσεων διώχνει εταιρείες και επενδυτές. Το πολιτικό της σύστημα απειλείται με κατάρρευση, παραβιάζοντας βάναυσα τις προεκλογικές του υποσχέσεις, 2 εβδομάδες μετά τις εκλογές. Με την συμφωνία, ένα νησί κομμένο στα δύο, όπως η Κύπρος, μπαίνει σε μια πορεία που οδηγεί μαθηματικά στην καταστροφή.
"Είτε να επιλέξουμε το καταστροφικό σενάριο της άτακτης χρεοκοπίας, είτε το σενάριο μιας επώδυνης αλλά ελεγχόμενης διαχείρισης της κρίσης, που θα θέτει οριστικό τέρμα στην αβεβαιότητα και θα αποτελέσει την αφετήρια επανεκκίνησης της οικονομίας μας",δήλωνε χθες ο νεοεκλεγμένος Κύπριος πρόεδρος, παίζοντας την ηχώ του Γ. Παπανδρέου και του Α. Σαμαρά. Ξεχνώντας βέβαια να εξηγήσει γιατί διαβεβαίωνε τους ψηφοφόρους μόλις 15 μέρες πριν, ότι δεν πρόκειται να γίνει-και να αποδεχθεί ο ίδιος- κανένα κούρεμα καταθέσεων. Ο κ. Αναστασιάδης υποστηρίζει- και τα παπαγαλάκια διαδίδουν- ότι εκβιάστηκε για να υπογράψει, αυτά που είχε ορκιστεί ότι δεν θα υπεγραφε. Αν είναι έτσι, θα έπρεπε να παραιτηθεί. Τώρα, η περίπτωση του θα μείνει στην ιστορία ως κλασσικό παράδειγμα πολιτικής απάτης.
Οι Κύπριοι βουλευτές και τα κόμματα έχουν ακόμη περιθώριο να πουν το μεγάλο όχι. Διαφορετικά, αν θέλουν να μάθουν το μέλλον, ας ρίξουν μια ματιά στην Αθήνα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου