«Όταν μια χώρα λέει σε μια άλλη χώρα «φύγε», ήδη η χώρα αυτή ηγείται ενός νέου πολέμου, αφού διαμορφώνει κατά το δοκούν το νέο χάρτη. Στο νέο αυτό χάρτη τα σύνορα θα είναι οικονομικά. Τα σύνορά σου θα είναι τα σύνορa της πιστωτικής σου κάρτας».
του Λάκη Λαζόπουλου
Οι καιροί έχουν αλλάξει οριστικά. Δεν θέλω να χρησιμοποιήσω τη λέξη «αμετάκλητα».
Η Ευρώπη έχει μετατραπεί από μάνα σε μια αδίστακτη μητριά.
Αγαπάει μόνο το γερμανικής καταγωγής εαυτό της, συμπεριφέρεται με τακτ μόνο στο γάλλο σύζυγό της και διατηρεί καλές σχέσεις μόνο με τους αυστριακούς και ολλανδούς συγγενείς της.
Τονίζει στον καθρέφτη μόνο τα βόρεια χαρακτηριστικά της και μοιάζει να θέλει να απαλλαγεί από τις ρυτίδες του Νότου. Ένα νέο ιδεολογικό τείχος χωρίζει ήδη την Ευρώπη.
Έχουν αρχίσει ήδη οι συζητήσεις για τους εδώ και τους εκεί του τείχους.
Μήπως ένα διπλό νόμισμα, μήπως ένα υποτιμημένο ευρώ, μήπως μια σταδιακή επιστροφή στα εθνικά νομίσματα των δημοσιονομικά ανάπηρων χωρών, μήπως το ευρώ να γίνει το πριβέ νόμισμα των ισχυρών της Ευρώπης, μήπως να υπάρξει μια νέα νομισματική διαίρεση ώστε να μην επηρεάζεται η αντοχή ενός νομίσματος από τους ατυχείς χειρισμούς κάθε χώρας;
Η συζήτηση έχει ανοίξει, και στην πολιτική αυτό σημαίνει ότι αργά ή γρήγορα οι σκέψεις αυτές θα βρουν θέση στις νέες διαμορφούμενες γραμμές πλεύσης.
Μπαίνουν οι συντεταγμένες ενός καινούργιου ταξιδιού, όπου το εισιτήριο συμμετοχής μοιάζει να είναι δυσβάστακτο για λαούς και χώρες.
Δεν ακούμε συζητήσεις για το αν πρέπει να περικοπούν οι συντάξεις στη Νέα Ορλεάνη, επειδή οι κάτοικοι ξοδεύουν λιγότερα για θέρμανση από αυτούς της Νέας Υόρκης. Εκεί υπάρχει μια ενιαία χώρα, ένας ενιαίος κεντρικός σχεδιασμός του οποίου τους κανόνες έχουν αποδεχτεί όλοι από την αρχή.
Εδώ, μια ισχυρή δημοσιονομικά χώρα, η Γερμανία, επιβάλλει με Δούρειο Ίππο το δανείζειν, την πολιτική της σε όποια χώρα θέλει, χωρίς να ρωτά τι ψηφίζουν, τι θέλουν, τι ελπίζουν, πώς θέλουν να συντάξουν τη ζωή τους οι άνθρωποι εκεί.
Είμαστε ένα είδος Φιλιππινέζας για τους Γερμανούς. Σου δίνουμε τόσα, άμα σ” αρέσει, αλλιώς φεύγεις.
Όταν μια χώρα, χωρίς να έχει κανένα νομικό δικαίωμα, λέει σε μια άλλη χώρα «φύγε», ήδη η χώρα αυτή ηγείται ενός νέου πολέμου, αφού διαμορφώνει κατά το δοκούν το νέο χάρτη.
Στο νέο αυτό χάρτη τα σύνορα θα είναι οικονομικά.
Θα μπαίνεις σε μια χώρα και δεν θα λειτουργούν οι κάρτες σου.Τα σύνορά σου θα είναι τα σύνορα της πιστωτικής σου κάρτας.
Όταν η κίνηση των χρημάτων θα γίνεται, σε όχι πολλά χρόνια από τώρα, με πλαστικό χρήμα, με μια απλή κίνηση θα πετιέσαι εκτός ζωής.
Μόνο αν είσαι καταθέτης μιας ισχυρής τράπεζας, θα έχεις διαβατήριο για όποια χώρα θες. Το οικονομικό διαβατήριο θα είναι ισχυρότερο του τωρινού. Σχεδιάζεται μια άλλη ζωή, μόνο που αυτή δεν παρουσιάζεται όπως τα καινούργια μοντέλα αυτοκίνητων σε κάποια έκθεση. Πρέπει να διαβάσεις πίσω από τις φράσεις, να ακούσεις τους ήχους του μέλλοντος.
Υπάρχουν σήμερα άτομα που από μόνα τους διαθέτουν τις οικονομίες ενός κράτους. Ο Σόρος είναι ένα αυτόνομο οικονομικό κράτος. Οι αποφάσεις διαχείρισης του ατομικού του εισοδήματος μπορούν να επηρεάσουν και επηρεάζουν την παγκόσμια οικονομία.
Και χρειαζόμαστε μόνο έναν για να αποφασίσει αυτό ή εκείνο. Τρελαίνεται αύριο ένας μεγιστάνας και τοποθετεί όλη του την περιουσία στις τράπεζες της Ελλάδας.
Αποκαθίσταται η ρευστότητα, η ανάπτυξη, ακόμα και η φερεγγυότητα των τραπεζών.
Διότι αυτό που έγινε στην Κύπρο, είχε την πρόθεση σταδιακά να οδηγήσει όλες τις καταθέσεις στις ισχυρές τράπεζες του Βορρά.
Δεν είσαι καταθέτης πια, είσαι επενδυτής. Αν η τράπεζά σου δεν πάει καλά, φταις εσύ που τη διάλεξες. Άρα διάλεξε μια σταθερή, δυνατή τράπεζα. Έτσι δημιουργούνται τα νέα οικονομικά σύνορα.
Απέναντι σ” αυτές τις νέες προοπτικές που θα έχουμε τον καιρό να βλέπουμε και να αναλύουμε, οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου μας δεν αρκούν. Δεν επαρκούν. Παλεύει μόνος του σχεδόν ο Τσίπρας, με λίγους πολεμιστές, αποκρούοντας όσο μπορεί αυτό που προσπαθούν να του επιβάλουν οι κατσαπλιάδες του Βορρά.
Η στρατηγική της μακράς αντοχής και του σκληρού πολέμου, όμως, που διεξάγει κάποιος, είναι μετρήσιμο μέγεθος για τον εχθρό.
Ξεχάστε τον εταίρο. Εχθρός.
Ο εταίρος υπήρξε όταν η Ευρώπη ήταν μάνα. Τώρα, από τα δέκα ευρώ που μας δανείζει, τα εννέα πάνε στην αποπληρωμή των δανείων της και το ένα που πάει για το λαό, θα το χρωστάμε επί τρία για να μην ξεχρεώσουμε πότε.
Τώρα η σωστή λέξη είναι εχθρός. Οικονομικός εχθρός.
Η σταδιακή εξόντωση οικονομιών, οι πτωχεύσεις εντός ευρώ, οι επί μακρόν άνεργοι αποτελούν το προφίλ της μητριάς Ευρώπης.
Οι πολιτικές δυνάμεις, λοιπόν, δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν τα νέα αυτά σχέδια.
Απαιτείται δυναμική αντίδραση του λαού μας. Το ένστικτο αυτού του λαού λειτουργεί πέρα από αναλύσεις και διαπιστώσεις.
Λειτουργεί σαν το ξαφνικό τρέξιμο του ζαρκαδιού στο δάσος, ενώ τα μάτια του δεν έχουν δει πίσω το λιοντάρι να έρχεται. Αλλά έχει νιώσει τον κίνδυνο.
Είναι, όμως, ανάγκη μέγιστη οι πνευματικοί άνθρωποι αυτού του τόπου, οι πολλές σώες δυνάμεις του νου, οι άνθρωποι της τέχνης και των γραμμάτων και όσοι πολλοί της νέας γενιάς που δεν χαριεντίζονται στο πού πας, τι φοράς, τι κρέμα βάζεις, «δεν θέλω να μιλήσω για τη σχέση μου», όλοι μαζί να δημιουργήσουν ένα ΝΕΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΕΙΧΟΣ.
Αυτή θα είναι η μεγάλη προστασία των ανθρώπων. Τη γνώμη τη διαμορφώνουν κυρίως δημοσιογράφοι, που όπως έχω ήδη αναφέρει, πλην εξαιρέσεων, είναι εγκάθετοι, εκτελούν καθαρές εντολές.
Οφείλουμε να αναδιαμορφώσουμε την πνευματική ανάταξη των δυνάμεών μας. Οι νέοι είναι έτοιμοι να δεχτούν το λόγο που δεν θα είναι κομπλεξικός, θα δέχεται την ελευθερία και τα δικαιώματα που έχουν κατακτηθεί όλα αυτά τα χρόνια και δεν θα κάνει επίδειξη πνευματικότητας.
Χρειάζονται γόνιμη και όχι άγονη ευφυΐα. Δεν χρειάζεται να έχεις τριάντα στρέμματα βραχώδους νου, όπου η εξυπνάδα σου θα λειτουργεί για τη διάσωσή σου.
Παράδειγμα Βενιζέλος. Όχι συντακτικό λέξεων. Συντακτικό ψυχής.
Το altsantiri.gr ανοίγει σε όλους όσοι θέλουν να μιλήσουν, να πουν και να γράψουν.
Ας αρχίσουμε να χτίζουμε το νέο πνευματικό τείχος. Θα είναι το σημαντικότερο τείχος στους καιρούς που έρχονται.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου