Ακόμα κι αν δεν νοιάζονται για τον ελληνικό λαό, πρέπει να προειδοποιηθούν οι υπερασπιστές του Grexit ότι «οι συνέπειες θα είναι όχι μόνο οικονομικές, αλλά και γεωπολιτικές και ιστορικές».
Πρέπει να σώσουμε την Ελλάδα. Οι συνέπειες της διατήρησης της Ελλάδας εντός της ευρωζώνης θα είναι επαχθείς, αλλά εκείνες της εγκατάλειψής της θα είναι χειρότερες. Η Ευρώπη δεν θα ήταν ποτέ ξανά η ίδια….
Κυριαρχούν δύο επικίνδυνες ψευδαισθήσεις. Πρώτον, υπάρχει ακόμα μια ευρέως διαδεδομένη υπόθεση ότι η Ελληνική- Γερμανική κόντρα με κάποιο τρόπο θα καταλήξει σε έναν της τελευταίας στιγμής, ακατανόητο συμβιβασμό. Δεύτερον, και μερικές φορές εναλλακτικά, υπάρχει η άποψη ότι ένα Grexit δεν θα έχει τόσο μεγάλη σημασία έτσι κι αλλιώς, καθώς η Ελλάδα αντιπροσωπεύει λιγότερο από το 2% της οικονομικής παραγωγής της ευρωζώνης, και η ευρωζώνη έχει πλέον τείχη προστασίας για να αποτρέψει την εξάπλωση του χάους και σε άλλες χώρες της Νότιας Ευρώπης.
Γιατί (σ.σ. όπως διατείνονται) θα πρέπει άνθρωποι από την Ιρλανδία έως τη Λετονία, οι οποίοι έχουν κάνει διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και μέτρα λιτότητας να εξακολουθούν να πληρώνουν που δεν έχουν; Ίσως στο τέλος, ένα Grexit θα ήταν καλύτερο για όλους τους ενδιαφερόμενους.
(Επίσης) Ο Francesco Giavazzi, καθηγητής οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Bocconi στο Μιλάνο, γράφει: «Θα πρέπει να αναρωτηθούμε αν είναι πραγματικά τόσο σημαντικό να κρατήσουμε την Ελλάδα εντός της ΕΕ».
Ας πάρουμε αυτές τις δύο ψευδαισθήσεις με τη σειρά. Πρώτον, θα μπορούσε να συμβεί αύριο. Οι ελληνικές τραπεζικές καταθέσεις μειώνονται κατά περισσότερο από 500 € (£ 362εκ) σε μία ημέρα. Οι πλούσιοι έχουν ήδη λάβει μεγάλο μέρος των χρημάτων τους από τη χώρα και οι φτωχοί τα φυλάνε κάτω από τα στρώματα τους. Ένα χρεοκοπημένο κράτος που με δυσκολία μπορεί να πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις. Ίσως θα μπορούσε ακόμα να σωθεί, με ένα είδος διαπραγμάτευσης εντός της ευρωζώνης.
Γιατί θα έχει σημασία αν συμβεί ρήξη; Όλοι γνωρίζουμε ότι η ένταξη στην ευρωζώνη δεν είναι μη αναστρέψιμη. Οποιαδήποτε νέα κρίση σε μια αδύναμη οικονομία θα μπορούσε δυνητικά να προκαλέσει επιθετική κερδοσκοπία. Στη συνέχεια, υπάρχει το οικονομικό και κατά συνέπεια ανθρώπινο κόστος στην Ελλάδα. Δεν έχει νόημα να αναφερθούμε σε όλα τα λάθη του παρελθόντος. Περιττό να πούμε ότι η Ελλάδα δεν έπρεπε ποτέ να ενταχθεί στην ευρωζώνη. Περιττό να πούμε ότι, οι πελατειακές ελληνικές κυβερνήσεις έκαναν μια ήδη κακή κατάσταση χειρότερη κατά τα πρώτα χρόνια του ευρώ και το ΔΝΤ ήταν σχεδόν βέβαιο ότι θα επιδεινώσει την κατάσταση ενός τέτοιου ασθενή. Καταλογίστε το φταίξιμο όπου θέλετε, το γεγονός παραμένει ότι πολλοί Έλληνες έχουν υποφέρει τρομερά. Οι πραγματικές δαπάνες της ελληνικής οικονομίας μειώθηκαν κατά περίπου ένα τρίτο σε επτά χρόνια, με σχεδόν έναν στους δύο νέους χωρίς δουλειά. Ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε περισσότερο από 35% μεταξύ του 2010 και του 2012. Δεν μπορεί να βγει από το μυαλό μου, η ιστορία του Γιάνναρου, επικεφαλής του νοσοκομείου Ελπίς στην Αθήνα. Όταν ο Γιάνναρος εργαζόταν για να σώσει ζωές, έλαβε την είδηση ότι ο εικοσιεξάχρονος γιος του έδωσε τέλος στη ζωή του με ένα άλμα μπροστά σε ένα υπόγειο τρένο.
Εάν η Ελλάδα βγει έξω από την ευρωζώνη, κανείς δεν γνωρίζει ακριβώς τι θα συμβεί, αλλά ο νομπελίστας οικονομολόγος Χριστόφορος Πισσαρίδης υπολογίζει ότι το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι η πιο δραματική πτώση του βιοτικού επιπέδου στην πρόσφατη οικονομική ιστορία. Στη χώρα που εξακολουθεί να έχει το πολιτικό σύστημα που εφευρέθηκε στην αρχαία Αθήνα, και λειτούργησε στην Πνύκα, αυτό το μίγμα της οργής και της απελπισίας θα εκφραστεί μέσω της κάλπης. Εκτός αν κάποιο θαύμα συμβεί, σίγουρα θα οδηγήσει σε ακόμη πιο ριζοσπαστική, λαϊκιστική, εθνικιστική κυβέρνηση, είτε από τα αριστερά είτε από τα δεξιά.
Αυτό θα έχει σοβαρές συνέπειες για το σύνολο της ΕΕ και τη θέση της στον κόσμο.Oι πρακτικές της απεμπλοκής θα χρειαστούν χρόνια. Εν τω μεταξύ, μια μετα-Grexit ριζοσπαστική ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε, για παράδειγμα, να ξεκινήσει θέτοντας βέτο στην περαιτέρω επέκταση των κυρώσεων στη Ρωσία για την Ουκρανία.
Ενώ η Μόσχα δεν θα δώσει πολλά χρήματα, θα ήταν περισσότερο από ευτυχής να παίξει το πολιτικό παιχνίδι της αλληλεγγύης ανάμεσα σε δύο μεγάλα έθνη της Ορθόδοξης πίστης. Όσο για αυτούς τους χιλιάδες πρόσφυγες από τη Μέση Ανατολή και την Αφρική που ήδη έρχονται σε όλη τη Μεσόγειο, η Αθήνα δεν θα είχε κανένα κίνητρο να μην τους περάσει κατευθείαν στην εν λόγω πλουσιότερη Ευρώπη η οποία έχει εγκαταλείψει την Ελλάδα στη μοίρα της.
Ρώτησα έναν πρώην Τούρκο υπουργό πώς η Τουρκία θα αντιδράσει. Με την υποτίμηση της νέας δραχμής, η Ελλάδα θα ανταγωνιστεί την τουριστική βιομηχανία της Τουρκίας σε επίπεδο τιμών, αλλά και γεωπολιτικά το Grexit θα αποδυναμώσει περαιτέρω την ελκυστικότητα της ένταξης στην ΕΕ. Εν τω μεταξύ, η Κίνα που κατέχει ήδη το λιμάνι εμπορευματοκιβωτίων του Πειραιά και έχει ορίσει την στρατηγική της, μερικές φορές γνωστή ως «Νέο Δρόμο του Μεταξιού», θα ήταν περισσότερο από ευτυχής να πάρει περισσότερα και ως εκ τούτου, επίσης, να αποκτήσει περαιτέρω επιρροή στο εσωτερικό της ΕΕ. Το μέρος που κάποτε ήταν το λίκνο τόσο της Ευρώπης όσο και της δημοκρατίας - ο ελληνικός στόλος που νίκησε την αρχαία Περσία στη μάχη της Σαλαμίνας απέπλευσε από το λιμάνι του Πειραιά - θα είναι πλέον μόνο η άκρη της ουράς του κινεζικού δράκου.
Έτσι, ακόμη και αν δεν έχετε μια σταγόνα συμπάθειας στην καρδιά σας για τους Έλληνες, ούτε καν για το χαμένο γιο του Γιάνναρου, εφ 'όσον έχετε μυαλό στο κεφάλι σας και νοιάζεστε για το μέλλον της Ευρώπης, θα καταλάβετε ότι πρέπει να σώσετε την Ελλάδα.
Ο Τimothy Garton Ash είναι Καθηγητής Ευρωπαϊκών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, και Senior Fellow στο Ιδρυμα Hoover, στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Δοκίμια του εμφανίζονται τακτικά στην εφημερίδα New York Review of Books και γράφει μια στήλη για τα διεθνή θέματα στην Guardian. Γράφει επίσης, στους Financial Times, Washington Post και Wall Street Journal.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου