του Νίκου Μωραΐτη
Υπάρχουν κάποιες πράξεις που σε περνούν κατευθείαν στην Ιστορία. Χωρίς δεύτερη σκέψη ή επιφύλαξη.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, για παράδειγμα, μπορεί να ήταν αρχηγός ενός αστυνομικού κράτους και να ψήφισαν και τα δέντρα κατά τη θητεία του, αλλά θα μείνει για πάντα στην Ιστορία ως ο άνθρωπος που έβαλε την Ελλάδα στο δρόμο της Ενωμένης Ευρώπης.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου μπορεί να χάιδεψε τα ταπεινότερα ένστικτα της φυλής και να έκλεισε το μάτι στον αυριανισμό, αλλά θα μείνει για πάντα ως ο άνθρωπος που έκανε τις επαναστατικές αλλαγές στο οικογενειακό και κληρονομικό δίκαιο, με αιχμή του δόρατος την ισότητα των φύλων.
Και οι δύο αυτοί πολιτικοί τοποθέτησαν, με τις κινήσεις αυτές, την Ελλάδα σε ένα διαφορετικό γκρουπ κρατών από εκείνο στο οποίο ανήκε μέχρι τότε. Την έφεραν στον πραγματικό 20ο αιώνα.
Από τις αρχές του ’80 μέχρι σήμερα, δεν υπήρξε πρωθυπουργός ο οποίος να συνδέθηκε με τόσο βαθιές κοινωνικές τομές.
Τριάντα πέντε χρόνια σταματημένοι σε έναν κόσμο που δεν σταμάτησε ποτέ.
Κι ύστερα, έρχεται ο Τσίπρας.
Με μία κυβέρνηση που δεν έχει κλείσει καν έξι μήνες στην εξουσία.
Δεν ξέρουμε αν θα μείνει ως ένας καλός, συνολικά, πρωθυπουργός. Αν θα επιβεβαιώσει τις ελπίδες που εναπέθεσαν πάνω του οι πολίτες με την ψήφο τους ή αν θα τις διαψεύσει. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι ήδη πέρασε στην Ιστορία, με το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομόφυλα ζευγάρια.
Θα είναι για πάντα ο πρωθυπουργός, επί των ημερών του οποίου έπαψε η διαφορετικότητα στη σεξουαλική επιλογή να αποτελεί νομικό φραγμό στην ανθρώπινη συμβίωση.
Έβαλε την Ελλάδα σε μία συγκεκριμένη ομάδα προηγμένων νομοθετικά χωρών, την έφερε στον 21ο αιώνα.
Υπάρχουν, λοιπόν, κάποιες αποφάσεις που σε περνούν στην Ιστορία. Το σημαντικότερο, όμως, είναι ότι αυτές οι αποφάσεις δεν ανατρέπονται.
Όπως καμία μελλοντική κυβέρνηση δεν μπορεί να πάρει πίσω την ισότητα ανδρών-γυναικών, έτσι και καμία μελλοντική κυβέρνηση, όσο αναχρονιστική και να είναι, όποιον Σαμαρά ή Βορίδη (ω μη γένοιτο) κι αν έχει ως επικεφαλής, δεν μπορει να πάρει πίσω το σύμφωνο συμβίωσης –σε καθεστώς δημοκρατίας βέβαια.
Τέτοιου είδους νόμοι, όταν ψηφίζονται πια ύστερα από αναμονή δεκαετιών, σε περνούν σε άλλη εποχή ανεπιστρεπτί. Αλλάζουν τη χώρα πίστα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου