του Χρήστου Λουτράδη
Είναι εύκολο πράγμα η στοχοποίηση. Φαντάζει ανώδυνο και ανέξοδο . Δεν κοστίζει σε πολιτικό κεφάλαιο και βάζει κάτω από το χαλί τα μεγάλα και σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως Ελλάδα και ως Ευρώπη.
Σε αυτήν την παγίδα έχει πέσει κατά καιρούς ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας . Τους τελευταίους μήνες την πρακτική αυτή φαίνεται να την ενστερνίζονται οι πολιτικοί ταγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Γηραιάς Αλβιώνας όπως και ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης.
Η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Ελληνική κοινωνία και το ντόπιο πολιτικό σύστημα από τον Ιανουάριο και μετά παρουσιάζονται ως ο κεντρικός μοχλός αποσταθεροποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως οι κυρίαρχοι εκμαυλιστές της αγνής και φιλοπρόοδης ιδέας της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως η κύρια αιτία που η Ευρώπη δεν μπορεί να διαδραματίσει έναν κεντρικό και σημαίνοντα λόγο στο πεδίο της διεθνούς ανταγωνιστικότητας.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πολιτικοί και κοινωνία σε αγαστή συνεργασία είχαν δημιουργήσει την αίσθηση, εδώ και δεκαετίες, του επαίτη των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το κεντρικό ιδεολόγημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιήθηκε από ένα πολιτικό σύστημα και ένα διαπλεκόμενο παρασιτικό επιχειρηματικό κατεστημένο για την δημιουργία μιας βαθιάς συντηρητικής και αντιπαραγωγικής ελίτ.
Όλα αυτά όμως οι Ευρωπαίοι αν δεν τα προωθούσαν ως μοντέλο ανάπτυξης τουλάχιστον τα γνώριζαν. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν γνώστες ότι οι επιδοτήσεις πήγαιναν για την ανάπτυξη της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και όχι για την δημιουργία ενός σύγχρονου μοντέλου αγροτικής και επιχειρηματικής παραγωγής.
Η πρόσφατη αντίδραση του Προέδρου της Κομισιόν και των υπόλοιπων γραφειοκρατών των Βρυξελών αν και στην ουσία του είναι σωστή, όταν συμμετέχεις σε μια ομάδα πρέπει να ακολουθείς και τους κανόνες, σε μια δεύτερη ανάγνωση είναι βαθιά υποκριτική. Απαιτούν από μια κοινωνία να καταστεί σε λίγους μήνες πρότυπο Ευρωπαϊκής ανάπτυξης και πειθαρχίας, οι ίδιοι που με την πολιτική τους στάση την οδήγησαν μεθοδικά σε έναν μίζερο νεο-βαλκανικό ψευτο-καπιταλισμό.
Σε αυτήν την παγίδα έχει πέσει κατά καιρούς ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού συστήματος της πατρίδας μας . Τους τελευταίους μήνες την πρακτική αυτή φαίνεται να την ενστερνίζονται οι πολιτικοί ταγοί της Ευρωπαϊκής Ένωσης αλλά και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης της Γηραιάς Αλβιώνας όπως και ένα αρκετά σημαντικό κομμάτι της κοινής γνώμης.
Η Ελλάδα και συγκεκριμένα η Ελληνική κοινωνία και το ντόπιο πολιτικό σύστημα από τον Ιανουάριο και μετά παρουσιάζονται ως ο κεντρικός μοχλός αποσταθεροποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως οι κυρίαρχοι εκμαυλιστές της αγνής και φιλοπρόοδης ιδέας της Ευρωπαϊκής ενοποίησης. Ως η κύρια αιτία που η Ευρώπη δεν μπορεί να διαδραματίσει έναν κεντρικό και σημαίνοντα λόγο στο πεδίο της διεθνούς ανταγωνιστικότητας.
Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι πολιτικοί και κοινωνία σε αγαστή συνεργασία είχαν δημιουργήσει την αίσθηση, εδώ και δεκαετίες, του επαίτη των Ευρωπαϊκών επιδοτήσεων. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί ότι το κεντρικό ιδεολόγημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης χρησιμοποιήθηκε από ένα πολιτικό σύστημα και ένα διαπλεκόμενο παρασιτικό επιχειρηματικό κατεστημένο για την δημιουργία μιας βαθιάς συντηρητικής και αντιπαραγωγικής ελίτ.
Όλα αυτά όμως οι Ευρωπαίοι αν δεν τα προωθούσαν ως μοντέλο ανάπτυξης τουλάχιστον τα γνώριζαν. Οι Ευρωπαϊκοί θεσμοί ήταν γνώστες ότι οι επιδοτήσεις πήγαιναν για την ανάπτυξη της Γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας και όχι για την δημιουργία ενός σύγχρονου μοντέλου αγροτικής και επιχειρηματικής παραγωγής.
Η πρόσφατη αντίδραση του Προέδρου της Κομισιόν και των υπόλοιπων γραφειοκρατών των Βρυξελών αν και στην ουσία του είναι σωστή, όταν συμμετέχεις σε μια ομάδα πρέπει να ακολουθείς και τους κανόνες, σε μια δεύτερη ανάγνωση είναι βαθιά υποκριτική. Απαιτούν από μια κοινωνία να καταστεί σε λίγους μήνες πρότυπο Ευρωπαϊκής ανάπτυξης και πειθαρχίας, οι ίδιοι που με την πολιτική τους στάση την οδήγησαν μεθοδικά σε έναν μίζερο νεο-βαλκανικό ψευτο-καπιταλισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου