Οι bartenders του κόσμου

Το κλισέ ότι ο τουρισμός είναι «η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας», έχει την βαρύτητα που έχει κάθε δημοσιογραφικό κλισέ. Πιο ελαφρύ και από φελλό. Αλλά έχει ιδιαίτερη… βαρύτητα για τους ωφελουμένους. Από τους μεγαλοξενοδόχους του ΣΕΠΕ μέχρι τους αιρμπιενμπήδες.

 

@ai_Katerina

 

Οι μόνες επενδύσεις που γίνονται μαζικά στην Ελλάδα, για να αποσβέσουν γρήγορα το κεφάλαιο τους αφορούν στον τουρισμό. Μια εργασιακή και περιβαντολλογική ζούγκλα που ουδείς ενδιαφέρεται σοβαρά να ρυθμίσει. Το χρυσό δισκοπότηρο της  «μεταρρύθμισης» συνοψίζεται στις λέξεις: κτίζε στην άμμο και όποιος αντέξει. Τα λεφτά μας θα τα βγάλουμε γρήγορα και όταν θα σας τελειώσουμε θα πάμε για άλλα… 

Αλλά, δεν είναι το «συγκριτικό πλεονέκτημα» της χώρας μας οι… ομορφιές και τα… κάλλη της. Το συγκριτικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, είναι το υψηλών τυπικών προσόντων ανθρώπινο δυναμικό της. 

Κι είναι αυτό για το οποίο τόσο λοιδορήθηκε η κουλτούρα της μέσης ελληνικής οικογένειας. Το να πληρώσει τα πάντα, όσα μπορεί και όσα δεν μπορεί, προκειμένου το παιδί της να μπει στο Πανεπιστήμιο. Είναι τα «γράμματα». 

Αμφιβάλλω αν υπάρχει άλλη χώρα στον κόσμο που να δίνει τέτοια έμφαση, τόση μιντιακη προσοχή στις «εισαγωγικές» για το Πανεπιστήμιο. Και όχι δεν είναι η «κοινωνική καταξίωση», δεν είναι τα χρήματα που θα κερδίσει στο… μέλλον ο απόφοιτος Πανεπιστημίου. Αυτά εκστομίζονταν τον περασμένο αιώνα. Σήμερα ο απόφοιτος Πανεπιστημίου, ο μεταπτυχιακός, ο διδακτορικός,  βγάζει τα υποπολλαπλάσια από έναν τεχνίτη, από μια κομμώτρια, από ένα γκαρσόνι, από ένα bartender, από μια influencer που προμοτάρει ένα κραγιόν και έναν PRιτζη που κάνει τις δημόσιες σχέσεις ενός φαγάδικου. Δεν είναι το χρήμα, είναι αυτό καθ’ αυτό το Πανεπιστήμιο. 

Είναι η γνώση και όχι η δεξιότητα, είναι η βασική έρευνα, είναι το πρωτότυπο και όχι το φασόν. 

Στην Ελλάδα, αν κάτι πανάκριβο εξάγουμε τζάμπα είναι οι μεταπτυχιακοί μας. Αυτοί που θα καταφύγουν στο εξωτερικό να κάνουν διδακτορικό-βασική έρευνα- αυτούς που «αγοράζουν» οι χώρες που γνωρίζουν και προγραμματίζουν το μέλλον τους. Γιατί βέβαια δεν μπορείς να ζητάς από ένα διδακτορικό να χρηματοδοτήσει την έρευνα του. Γιατί δεν μπορείς να ζητάς απο ένα διδακτορικό να βρει εκείνος τα προς το ζην. Γιατί δεν μπορείς να χαρίζεις σε άλλες χώρες τους φόρους των πολιτών που δαπανήθηκαν για τις σπουδές ενός πτυχιακού ή μεταπτυχιακού.

Η βασική έρευνα στην Ελλάδα είναι ο μεγάλος ασθενής. Είναι ένα πεδίο το οποίο καμία χώρα δεν μπορεί να αγνοήσει αν θέλει να ανοίξει νέα μονοπάτια. Νέα γνώση. 

Είναι η  βασική έρευνα εκείνη που πάντα θα δίνει τις απαντήσεις στα αναρίθμητα ερωτήματα του  ανθρώπινου νου, αυτή που θα αποκαλύπτει τα μυστικά της φύσης, αυτή που θα καθορίζει τα  όρια των τεχνολογικών εφαρμογών, αυτή που θα μελετά εξαντλητικά  τις φυσικές, χημικές, μηχανικές, ηλεκτρονικές, λογισμικές  διαδικασίες σε υλικά και διατάξεις με τεχνολογικές εφαρμογές, αυτή που ανοίγει νέους ορίζοντες στη βελτίωση τους, αυτή που θα θεμελιώνει την παραγωγή νέων. 

Αν περιοριστούμε στα φτηνά χέρια, στην ανταγωνιστικότητα του φτηνού εργατικού δυναμικού, το παιχνίδι έχει ήδη τελειώσει. Αν «αναγαλλιάζουμε» και παραμυθολογούμε για τα «παιδιά» που…  δημιουργούν τεχνολογικούς κολοσσούς στο γκαράζ του πατρικού τους, καλύτερα να διαβάζουμε Άρλεκιν.
Ας μετατρέψουμε αυτό που οι «μεταρρυθμιστές» θεωρούν μειονέκτημα σε πλεονέκτημα. Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο, Πανεπιστήμιο. Χρήματα, χρήματα, χρήματα, για βασική έρευνα. Γνώση, γνώση, γνώση αντί για ανόητες δεξιότητες που σήμερα ξεπερνιούνται, γίνονται παρωχημένες, απαξιώνονται  μέσα σε ελάχιστα πλέον χρόνια. 

Η επένδυση στη βασική έρευνα είναι αυτή που θα σου φέρει το χρήμα της εφαρμοσμένης και της τεχνολογίας . Οι μελέτες στην περιοχή της θεωρίας του κβαντικού υπολογισμού είναι  κλασικές  περιπτώσεις βασικής έρευνας, που σημερα αξιοποιούνται στους κβαντικούς υπολογιστές. 

Τα όνειρο, η προοπτική να γίνουμε γκαρσόνια της Ευρώπης ή επί το… χιπστερότερο οι bartenders του κόσμου, είναι η απόλυτη υποβάθμιση. Και δεν μας αξίζει. 

www.koutipandoras.gr