Αυτό που περιμένω από τον Τσίπρα είναι, σε χρόνο που εκείνος θα επιλέξει, να βγει και να κάνει δήλωση προς τον ελληνικό λαό ότι ζούμε σε καθεστώς μιντιακής εκτροπής και ότι έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία.
του Νίκου Μωραΐτη
Εν μέσω πανδημίας, εν μέσω καραντίνας, χθες στη χώρα μας συνέβη ένα γεγονός που μπορεί κάλλιστα να καταγραφεί στο βιβλίο Γκίνες: Η πρώτη διακαναλική συνέντευξη πρώην πρωθυπουργού και στελεχών πρώτης γραμμής του κόμματός του χωρίς κανάλια!
Και μάλιστα για μείζον ζήτημα: Το οικονομικό πρόγραμμα σωτηρίας που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση για την επόμενη μέρα του κορωνοϊού, προκειμένου η χώρα να αποφύγει την κατάρρευση.
Ο τρόπος με τον οποίον τα κανάλια «σνόμπαραν» την παρουσίαση του προγράμματος «Μένουμε Όρθιοι», τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη και εντέλει τον ίδιο τον Τσίπρα, είναι μοναδικός στα χρονικά. Και αποκαλύπτει, ξεκάθαρα πλέον, δύο πράγματα:
Πρώτον, τα κανάλια δεν ενδιαφέρονται πια ούτε για μία ελάχιστη επίφαση πλουραλισμού. Οι καναλάρχες έχουν τόσα deal με το κόμμα που κυβερνά, πήραν και άλλα 11 εκατ. για τον κορωνοϊό, τους χάρισαν και άλλα 21 εκατ. που ήταν να δώσουν φέτος για την άδεια λειτουργίας τους, ώστε έχουν τον Τσίπρα, την αξιωματική αντιπολίτευση, τους θεσμούς και τη δημοκρατία γραμμένα εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά θα πρέπει να καταλάβουν ότι έτσι όπως το πάνε με τα κανάλια, δε βγάζει πουθενά. Θα χαίρονται άμα τους παίξει τρίτο θέμα ο τάδε καναλάρχης, θα νευριάζουν όταν μετά δε θα τους παίξει καθόλου. Θα νομίζουν ότι «κάτι αλλάζει στα ΜΜΕ» όταν τους ρίξει ένα κόκαλο ο δείνα καναλάρχης, θα θυμώνουν όταν τους το πάρει πίσω. Και γενικά, για να χρησιμοποιήσω μία διάσημη πλέον έκφραση, τα ΜΜΕ θα βαράνε τα νταούλια και ο ΣΥΡΙΖΑ θα χορεύει.
Επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, επειδή το παιχνίδι είναι κάτι παραπάνω από σικέ, αυτό που περιμένω από τον Τσίπρα είναι να δώσει μία με το χέρι και να τους διαλύσει τη μιντιακή παράγκα.
Μόλις συνέλθουμε από το σοκ της πανδημίας και σε χρόνο που εκείνος θα επιλέξει, να βγει και να κάνει δήλωση -εν είδει διαγγέλματος- προς τον ελληνικό λαό, ανακοινώνοντάς του ότι ζούμε σε καθεστώς μιντιακής εκτροπής, ότι έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία, ότι καλεί τον ελληνικό λαό να αναζητήσει προσωπικά, μέσα από τη διασταύρωση πολλαπλών πηγών, την ενημέρωση.
Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλο να υποψιάζεται το 32% του ελληνικού λαού ότι τα κανάλια τού λένε ψέματα, να αμφιβάλλει, να παρασύρεται, και άλλο να γνωρίζει από τον ηγέτη του ότι τα συστημικά ΜΜΕ της χώρας έχουν μηδενική αξιοπιστία.
Θα διαρραγούν οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ με μια τέτοια κίνηση; Ας γελάσω! Ποιες σχέσεις; Και με ποια ΜΜΕ; Τις πληρωμένες εταιρείες δημοσίων σχέσεων του Μητσοτάκη; Τα τηλεκομμωτήρια του Πέτσα; Τους ιεροκήρυκες μιας συμμορίας;
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι απέναντι στα διεφθαρμένα MΜΕ, τόσο θα απαξιώνεται, τόσο θα χάνει, τόσο -δε θα φοβηθώ τη λέξη- θα εξευτελίζεται. Γιατί, ναι, το χθεσινό ήταν εξευτελισμός. Μόνο αν στείλει τα κανάλια επισήμως στον σκουπιδοντενεκέ που ανήκουν, υπάρχει περίπτωση να τον σεβαστούν – έστω μέσω του φόβου.
Και να μην παρεξηγούμαστε. Δε μιλάω για αστεία εμπάργκο. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να είναι παντού, όχι γιατί αναγνωρίζουν την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των ΜΜΕ που τα φιλοξενούν, αλλά γιατί δεν έχει άλλο τρόπο ένα εκτός (τηλεοπτικού) νόμου κόμμα να εκφράσει μαζικά τις απόψεις του, παρά υπό τις εχθρικές συνθήκες που του το επιτρέπει μία μιντιακή δικτατορία η οποία ελέγχει τον νόμο και το κράτος.
Και μάλιστα για μείζον ζήτημα: Το οικονομικό πρόγραμμα σωτηρίας που προτείνει η αξιωματική αντιπολίτευση για την επόμενη μέρα του κορωνοϊού, προκειμένου η χώρα να αποφύγει την κατάρρευση.
Ο τρόπος με τον οποίον τα κανάλια «σνόμπαραν» την παρουσίαση του προγράμματος «Μένουμε Όρθιοι», τον ΣΥΡΙΖΑ, τα στελέχη και εντέλει τον ίδιο τον Τσίπρα, είναι μοναδικός στα χρονικά. Και αποκαλύπτει, ξεκάθαρα πλέον, δύο πράγματα:
Πρώτον, τα κανάλια δεν ενδιαφέρονται πια ούτε για μία ελάχιστη επίφαση πλουραλισμού. Οι καναλάρχες έχουν τόσα deal με το κόμμα που κυβερνά, πήραν και άλλα 11 εκατ. για τον κορωνοϊό, τους χάρισαν και άλλα 21 εκατ. που ήταν να δώσουν φέτος για την άδεια λειτουργίας τους, ώστε έχουν τον Τσίπρα, την αξιωματική αντιπολίτευση, τους θεσμούς και τη δημοκρατία γραμμένα εκεί που δεν πιάνει μελάνι.
Δεύτερον, ο ΣΥΡΙΖΑ και ο Τσίπρας προσωπικά θα πρέπει να καταλάβουν ότι έτσι όπως το πάνε με τα κανάλια, δε βγάζει πουθενά. Θα χαίρονται άμα τους παίξει τρίτο θέμα ο τάδε καναλάρχης, θα νευριάζουν όταν μετά δε θα τους παίξει καθόλου. Θα νομίζουν ότι «κάτι αλλάζει στα ΜΜΕ» όταν τους ρίξει ένα κόκαλο ο δείνα καναλάρχης, θα θυμώνουν όταν τους το πάρει πίσω. Και γενικά, για να χρησιμοποιήσω μία διάσημη πλέον έκφραση, τα ΜΜΕ θα βαράνε τα νταούλια και ο ΣΥΡΙΖΑ θα χορεύει.
Επειδή τα πράγματα έχουν φτάσει στο απροχώρητο, επειδή το παιχνίδι είναι κάτι παραπάνω από σικέ, αυτό που περιμένω από τον Τσίπρα είναι να δώσει μία με το χέρι και να τους διαλύσει τη μιντιακή παράγκα.
Μόλις συνέλθουμε από το σοκ της πανδημίας και σε χρόνο που εκείνος θα επιλέξει, να βγει και να κάνει δήλωση -εν είδει διαγγέλματος- προς τον ελληνικό λαό, ανακοινώνοντάς του ότι ζούμε σε καθεστώς μιντιακής εκτροπής, ότι έτσι δεν μπορεί να λειτουργήσει η δημοκρατία, ότι καλεί τον ελληνικό λαό να αναζητήσει προσωπικά, μέσα από τη διασταύρωση πολλαπλών πηγών, την ενημέρωση.
Σε κάθε περίπτωση, είναι άλλο να υποψιάζεται το 32% του ελληνικού λαού ότι τα κανάλια τού λένε ψέματα, να αμφιβάλλει, να παρασύρεται, και άλλο να γνωρίζει από τον ηγέτη του ότι τα συστημικά ΜΜΕ της χώρας έχουν μηδενική αξιοπιστία.
Θα διαρραγούν οι σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με τα ΜΜΕ με μια τέτοια κίνηση; Ας γελάσω! Ποιες σχέσεις; Και με ποια ΜΜΕ; Τις πληρωμένες εταιρείες δημοσίων σχέσεων του Μητσοτάκη; Τα τηλεκομμωτήρια του Πέτσα; Τους ιεροκήρυκες μιας συμμορίας;
Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ πηγαίνει με τον σταυρό στο χέρι απέναντι στα διεφθαρμένα MΜΕ, τόσο θα απαξιώνεται, τόσο θα χάνει, τόσο -δε θα φοβηθώ τη λέξη- θα εξευτελίζεται. Γιατί, ναι, το χθεσινό ήταν εξευτελισμός. Μόνο αν στείλει τα κανάλια επισήμως στον σκουπιδοντενεκέ που ανήκουν, υπάρχει περίπτωση να τον σεβαστούν – έστω μέσω του φόβου.
Και να μην παρεξηγούμαστε. Δε μιλάω για αστεία εμπάργκο. Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ οφείλουν να είναι παντού, όχι γιατί αναγνωρίζουν την εγκυρότητα και την αξιοπιστία των ΜΜΕ που τα φιλοξενούν, αλλά γιατί δεν έχει άλλο τρόπο ένα εκτός (τηλεοπτικού) νόμου κόμμα να εκφράσει μαζικά τις απόψεις του, παρά υπό τις εχθρικές συνθήκες που του το επιτρέπει μία μιντιακή δικτατορία η οποία ελέγχει τον νόμο και το κράτος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου