Γελωτοποιός“Σ’ έναν τρελό κόσμο μόνο οι τρελοί είναι λογικοί.” Κουροσάβα
“Μερικές φορές, η καλύτερη απάντηση στην πραγματικότητα είναι να τρελαθείς.” Φίλιπ Ντικ
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις -ή έστω ο πιο αληθινός, είναι ν’ αποδεχτείς την τρέλα σου. Να μη βγάλεις τα ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά, παράξενα γυαλιά που φοράς απ’ τη μέρα που γεννήθηκες, αυτά που σε κάνουν να βλέπεις αλλιώς -και να φαίνεσαι παράξενος.
Θα σε αποδεχτούν, θα σε καταλάβουν, θα σε κάνουν φίλο, θα σε ερωτευτούν, θα σ' αγαπήσουν, μόνο εκείνοι που έχουν αγαπήσει τη δική τους τρέλα. Δεν χρειάζεσαι περισσότερους.
Και -κυρίως- δεν θα βρεθείς ποτέ μπρος στον καθρέφτη, να κοιτάζεσαι και να μην καταλαβαίνεις ποιος είναι αυτός ο ξένος που σε κοιτάει.
Είσαι εσύ. Τρελός ίσως. Αλλά είσαι εσύ.
Κι υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα. Πολλοί που φοβούνται να είναι όσο τρελοί θέλουν να είναι, όσο ελεύθεροι θέλουν να είναι, όσο αυθόρμητοι θέλουν να είναι, όσο δημιουργικοί μπορούν να είναι, όσο όμορφοι μπορούν να γίνουν,
όσο χαζοί θέλουν να νιώσουν, όσο αστείοι θέλουν να φανούν, όσο ειλικρινείς θέλουν να υπάρξουν.
Κι όλοι εκείνοι που θέλουν να κλάψουν στην ταινία, αλλά ντρέπονται να δείξουν πως κλαίνε, κι όλοι εκείνοι που κρατάνε μέσα τους το θυμό τους για να μην φανούν κακοί, κι όσοι δεν θέλουν να δείξουν ότι φοβούνται, κι όσοι δεν θέλουν να δείξουν πόσο ερωτευμένοι είναι -γιατί ο έρωτας σου σκάει στα μούτρα κάποιες φορές.
Είναι όλοι σαν κι εσένα, σαν κι εμένα.
Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είμαστε εμείς, που φοβόμαστε να είμαστε έτσι όπως νιώθουμε, εμείς που γινόμαστε αυστηροί πρώτα με τον εαυτό μας και χειρότεροι με τους άλλους, με τους φίλους, τους γονείς, τα παιδιά μας, τους αγαπημένους μας.
Τελικά ίσως όλοι να βρεθούμε σ’ έναν υπέροχο τρελό κόσμο, όπου όλοι θα είμαστε τόσο μικροί και τόσο μεγάλοι όσο είμαστε, χωρίς να κρυβόμαστε, χωρίς να ντρεπόμαστε, χωρίς να παλεύουμε, μόνο εμείς με την τρέλα που κουβαλάμε κάτω από τον ήλιο.
«Είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο;» μου λέω.
«Όχι», μου απαντώ. «Αλλά οι τρελοί πιστεύουν στο αδύνατο.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Το κείμενο αυτό γράφτηκε ακούγοντας στο repeat το Eclipse των Pink Floyd
And all that you love / And all that you hate / All you distrust / All you save)
Ο καλύτερος τρόπος για να ζήσεις -ή έστω ο πιο αληθινός, είναι ν’ αποδεχτείς την τρέλα σου. Να μη βγάλεις τα ιδιαίτερα, χαρακτηριστικά, παράξενα γυαλιά που φοράς απ’ τη μέρα που γεννήθηκες, αυτά που σε κάνουν να βλέπεις αλλιώς -και να φαίνεσαι παράξενος.
Θα σε αποδεχτούν, θα σε καταλάβουν, θα σε κάνουν φίλο, θα σε ερωτευτούν, θα σ' αγαπήσουν, μόνο εκείνοι που έχουν αγαπήσει τη δική τους τρέλα. Δεν χρειάζεσαι περισσότερους.
Και -κυρίως- δεν θα βρεθείς ποτέ μπρος στον καθρέφτη, να κοιτάζεσαι και να μην καταλαβαίνεις ποιος είναι αυτός ο ξένος που σε κοιτάει.
Είσαι εσύ. Τρελός ίσως. Αλλά είσαι εσύ.
Κι υπάρχουν πολλοί σαν κι εσένα. Πολλοί που φοβούνται να είναι όσο τρελοί θέλουν να είναι, όσο ελεύθεροι θέλουν να είναι, όσο αυθόρμητοι θέλουν να είναι, όσο δημιουργικοί μπορούν να είναι, όσο όμορφοι μπορούν να γίνουν,
όσο χαζοί θέλουν να νιώσουν, όσο αστείοι θέλουν να φανούν, όσο ειλικρινείς θέλουν να υπάρξουν.
Κι όλοι εκείνοι που θέλουν να κλάψουν στην ταινία, αλλά ντρέπονται να δείξουν πως κλαίνε, κι όλοι εκείνοι που κρατάνε μέσα τους το θυμό τους για να μην φανούν κακοί, κι όσοι δεν θέλουν να δείξουν ότι φοβούνται, κι όσοι δεν θέλουν να δείξουν πόσο ερωτευμένοι είναι -γιατί ο έρωτας σου σκάει στα μούτρα κάποιες φορές.
Είναι όλοι σαν κι εσένα, σαν κι εμένα.
Είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι, είμαστε εμείς, που φοβόμαστε να είμαστε έτσι όπως νιώθουμε, εμείς που γινόμαστε αυστηροί πρώτα με τον εαυτό μας και χειρότεροι με τους άλλους, με τους φίλους, τους γονείς, τα παιδιά μας, τους αγαπημένους μας.
Τελικά ίσως όλοι να βρεθούμε σ’ έναν υπέροχο τρελό κόσμο, όπου όλοι θα είμαστε τόσο μικροί και τόσο μεγάλοι όσο είμαστε, χωρίς να κρυβόμαστε, χωρίς να ντρεπόμαστε, χωρίς να παλεύουμε, μόνο εμείς με την τρέλα που κουβαλάμε κάτω από τον ήλιο.
«Είναι δυνατό να γίνει κάτι τέτοιο;» μου λέω.
«Όχι», μου απαντώ. «Αλλά οι τρελοί πιστεύουν στο αδύνατο.»
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
(Το κείμενο αυτό γράφτηκε ακούγοντας στο repeat το Eclipse των Pink Floyd
And all that you love / And all that you hate / All you distrust / All you save)
Πηγή: sioualtec.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου