Κώστας Γκιώνης
Κι ενώ τα πάντα ήταν κάτω από το πέπλο του μπαμπούλα κορωνοϊού, ξαφνικά, μ’ ένα μαγικό τρόπο, οι νεκροί μας, οι διασωληνωμένοι, τα κρούσματα, γίνηκαν φαντάσματα και κρύφτηκαν πίσω από τα ξεχασμένα ερειπωμένα σπίτια μιας άλλης μακρινής εποχής. Ανέλαβε λοιπόν το γνωστό διεθνές γκεμπελότσουρμο, σφιχταγκαλιασμένο με το δικό μας πρόθυμο και μονίμως δασκαλεμένο και μπουκωμένο, να σύρουν τον μπαμπούλα ξανθό με τα 3 κεφάλια και τα 17 ποδάρια, που αποφάσισε να μείνει στο χέρι με τον μουτζούρη και να χορέψει τον χορό του πολέμου.
Σκίζουν τα ιμάτια τους και θρηνούν τους νεκρούς, πραγματικούς και φανταστικούς, φτιάχνουν ολόκληρες παραστάσεις, με εικόνες από Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη, ακόμα και από παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, για να τυφλώσουν τους συνήθεις ανοικτοστόμηδες-ζεσουίδες και να δημιουργήσουν το πλαίσιο ώστε να ξεπουλήσουν το υγροποιημένο αέριο των πατρώνων τους. Γιατί ενεργειακός είναι ο πόλεμος, για τα φράγκα γίνεται. Ο ανθρωπισμός τους χαρτονόμισμα που έχει νούμερα επάνω: όσο πιο μεγάλο το νούμερο, τόσο μεγαλύτερο ανθρωπισμό έχουν. Δεν δίνουν δεκάρα για φιλίες και δικαιοσύνη.
Οι άμαχοι νεκροί της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, της Σομαλίας, της Υεμένης, της Παλαιστίνης, για τους οποίους υπεύθυνοι είναι αυτοί, δεν πιάνονται, είναι παράπλευρες απώλειες, δεν το θέλανε, άνθρωποι είναι θα κάνουν κι ένα λάθος, θα μπερδέψουν το στρατόπεδο με ένα γαμήλιο γλέντι, μια κινέζικη πρεσβεία με σταθμό χωροφυλακής, ένα κομβόι αμάχων με προέλαση τανκς…
Λένε ότι σ’ έναν πόλεμο ο πρώτος νεκρός είναι η αλήθεια. Αυτό δεν είναι σωστό. Η αλήθεια ήταν πάντα νεκρή, απ’ τη στιγμή που βασιλιάς αυτής της γης έγινε το συμφέρον. Ο χειρότερος δολοφόνος, χωρίς κανένα συναίσθημα. Ικανός για τα πιο φρικτά εγκλήματα, τα οποία τα βαπτίζει ανθρωπιστικές κρίσεις ή μεταθέτει τις ευθύνες του στους άλλους. Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της γρήγορης πληροφόρησης. Όσο πιο γρήγορα και ταυτόχρονα από πολλά μέσα έρχεται, τόσο πιο βαθιά σφηνώνεται στο ευρύχωρο κρανίο του μέσου τηλεξαρτημένου…
Οι μέρες που ζούμε είναι ζοφερές. Η απαγόρευση πολιτιστικών εκδηλώσεων, οι απολύσεις καλλιτεχνών, η απαγόρευση συμμετοχής αθλητών, μόνο και μόνο γιατί δεν είναι στο «δικό μας» στρατόπεδο, είναι η εμπέδωση ενός ολοκληρωτικού κόσμου. Ενός κόσμου που λειτουργεί με μπαμπούλες. Τα βλακοκούτια εδώ και χρόνια υπνώτιζαν καθημερινά το κοινό με σαπουνόπερες και τηλεπαιχνίδια. Όταν οι εξουσίες αποφάσισαν να σφίξουν ακόμα παραπάνω τις θηλιές στον λαιμό του κοσμάκη, τότε πέρασαν στο επόμενο level. Δημιουργούν τον ένα μπαμπούλα μετά τον άλλο, ώστε να λυγίσουν την όποια προσπάθεια αντίστασης.
Μην αφήσουμε τους μπαμπούλες και αυτούς που τους δημιουργούν να μας κλέψουν τις ζωές μας. Αντισταθείτε!
Σκίζουν τα ιμάτια τους και θρηνούν τους νεκρούς, πραγματικούς και φανταστικούς, φτιάχνουν ολόκληρες παραστάσεις, με εικόνες από Γιουγκοσλαβία, Παλαιστίνη, ακόμα και από παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας, για να τυφλώσουν τους συνήθεις ανοικτοστόμηδες-ζεσουίδες και να δημιουργήσουν το πλαίσιο ώστε να ξεπουλήσουν το υγροποιημένο αέριο των πατρώνων τους. Γιατί ενεργειακός είναι ο πόλεμος, για τα φράγκα γίνεται. Ο ανθρωπισμός τους χαρτονόμισμα που έχει νούμερα επάνω: όσο πιο μεγάλο το νούμερο, τόσο μεγαλύτερο ανθρωπισμό έχουν. Δεν δίνουν δεκάρα για φιλίες και δικαιοσύνη.
Οι άμαχοι νεκροί της Συρίας, του Ιράκ, του Αφγανιστάν, της Γιουγκοσλαβίας, της Σομαλίας, της Υεμένης, της Παλαιστίνης, για τους οποίους υπεύθυνοι είναι αυτοί, δεν πιάνονται, είναι παράπλευρες απώλειες, δεν το θέλανε, άνθρωποι είναι θα κάνουν κι ένα λάθος, θα μπερδέψουν το στρατόπεδο με ένα γαμήλιο γλέντι, μια κινέζικη πρεσβεία με σταθμό χωροφυλακής, ένα κομβόι αμάχων με προέλαση τανκς…
Λένε ότι σ’ έναν πόλεμο ο πρώτος νεκρός είναι η αλήθεια. Αυτό δεν είναι σωστό. Η αλήθεια ήταν πάντα νεκρή, απ’ τη στιγμή που βασιλιάς αυτής της γης έγινε το συμφέρον. Ο χειρότερος δολοφόνος, χωρίς κανένα συναίσθημα. Ικανός για τα πιο φρικτά εγκλήματα, τα οποία τα βαπτίζει ανθρωπιστικές κρίσεις ή μεταθέτει τις ευθύνες του στους άλλους. Ο 21ος αιώνας είναι ο αιώνας της γρήγορης πληροφόρησης. Όσο πιο γρήγορα και ταυτόχρονα από πολλά μέσα έρχεται, τόσο πιο βαθιά σφηνώνεται στο ευρύχωρο κρανίο του μέσου τηλεξαρτημένου…
Οι μέρες που ζούμε είναι ζοφερές. Η απαγόρευση πολιτιστικών εκδηλώσεων, οι απολύσεις καλλιτεχνών, η απαγόρευση συμμετοχής αθλητών, μόνο και μόνο γιατί δεν είναι στο «δικό μας» στρατόπεδο, είναι η εμπέδωση ενός ολοκληρωτικού κόσμου. Ενός κόσμου που λειτουργεί με μπαμπούλες. Τα βλακοκούτια εδώ και χρόνια υπνώτιζαν καθημερινά το κοινό με σαπουνόπερες και τηλεπαιχνίδια. Όταν οι εξουσίες αποφάσισαν να σφίξουν ακόμα παραπάνω τις θηλιές στον λαιμό του κοσμάκη, τότε πέρασαν στο επόμενο level. Δημιουργούν τον ένα μπαμπούλα μετά τον άλλο, ώστε να λυγίσουν την όποια προσπάθεια αντίστασης.
Μην αφήσουμε τους μπαμπούλες και αυτούς που τους δημιουργούν να μας κλέψουν τις ζωές μας. Αντισταθείτε!
Πηγή: edromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου