Ούτε κλαυθμός, ούτε οδυρμός για τον Ελληνισμό της Μικράς Ασίας: Αναγνώριση της Γενοκτονίας εδώ και τώρα!

Φωτογραφία που δόθηκε στη δημοσιότητα και εικονίζει πρόσφυγες στη Ροτόντα. Μια διαφορετική πτυχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, την προσωρινή εγκατάσταση προσφύγων σε θρησκευτικά μνημεία, όπου βρήκαν στέγη, όταν αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες τους, παρουσίασε το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού στη Ροτόντα της Θεσσαλονίκης. ΑΠΕ-ΜΠΕ, ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ, STR

του Θεοφάνη Μαλκίδη *

Είναι περιττό να αναφερθούμε στους συμβολισμούς  που αφορούν  φέτος  τη Σμύρνη, τη Μικρά Ασία, τον Ελληνισμό της καθ΄ ημάς Ανατολής. Εκεί όπου για  αιώνες ο Ελληνισμός είχε και έχει ως  σημείο αναφοράς για την πίστη,  τον πολιτισμό, την  αρχιτεκτονική, την  ιστορία, τη γαστρονομία, τη μουσική, τον  αθλητισμό, αλλά πριν εκατό χρόνια έγινε τόπος μαρτυρίου, τραγωδίας και θανάτου.
Η άνοδος του τουρκικού εθνικισμού με την εδραίωση του προναζιστικού -φασιστικού κινήματος των Νεότουρκων στην εξουσία το 1908 καθώς  και τα συμφέροντα, συνδεόμενα σε μεγάλο βαθμό με την διείσδυση της Γερμανίας, η οποία έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, καθώς και  της Αγγλίας, της Γαλλίας, των ΗΠΑ και της Ρωσίας- ΕΣΣΔ στην Οθωμανική Αυτοκρατορία, οδήγησαν στην πρώτη φάση της  Γενοκτονίας των Ελλήνων .
Το τελευταίο μέρος της σύγχρονης Ελληνικής τραγωδίας διαδραματίζεται όταν την εξουσία καταλαμβάνει  το κεμαλικό – εθνικιστικό κίνημα μετά το 1919 και κορυφώνεται τον Αύγουστο  και Σεπτέμβριο του 1922, όταν  αρχίζει η επίθεση του δασκάλου του Χίτλερ, Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος  έχει υπογράψει σύμφωνο φιλίας και συνεργασίας με τη Σοβιετική Ένωση, αλλά και  με τη Γαλλία και Ιταλία, ενώ οι Βρετανοί φωτογράφιζαν την φωτιά στην προκυμαία της Σμύρνης…..
Η εκδίωξη των Ελλήνων από  τους Νεότουρκους και τον Μουσταφά Κεμάλ, ο οποίος στράφηκε με  μανία εναντίον του Ελληνισμού, αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα όχι μόνο στην ελληνική αλλά και στην ανθρώπινη ιστορία.
Από τους πάνω από 2.700.000 Έλληνες του 1908, πάνω από 1.000.000 δολοφονήθηκαν,  1.300.000 ήρθαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα όπως προσφυγοποιήθηκαν και σε άλλες χώρες και άγνωστος αριθμός παρέμεινε στη σημερινή Τουρκία ως εξισλαμισμένοι ίσως και κρυπτοχριστιανοί….
Η Γενοκτονία των Ελλήνων  είναι ένα ζήτημα το οποίο παρέμεινε στο περιθώριο για πολλά χρόνια και μάλιστα απουσιάζει μέχρι σήμερα από την πολιτική, τις διεθνείς σχέσεις, την εκπαίδευση.
Κάθε λαός  και εν προκειμένω ο Ελληνικός, έχει το δικαίωμα  στην μνήμη, έχουν  το δικαίωμα να απαιτεί με επιμονή την επίσημη αναγνώριση από τον θύτη, όλων  των εγκλημάτων που διαπράχτηκαν σε βάρος του. Τα παραδείγματα πολλά, από άλλους λαούς που έχεουν υποστεί ανάλογες και μεγαλύτερες εγκληματικές πράξεις εναντίον τους.
Εμείς οι απόγονοι των θυμάτων και των διασωθέντων της Γενοκτονίας,  απαιτούμε  από την Ελληνική Δημοκρατία να πράξει τα αυτονόητα απέναντι στην Τουρκία που δια των θεσμικών της εκπροσώπων προκαλεί την ιστορία, τη μνήμη και διαπράττει Ύβρη με όσα εκστομίζουν καθημερινώς.
Ούτε κλαυθμός, ούτε οδυρμός λοιπόν, όχι στην Ύβρη, αλλά απαίτηση της Ελληνικής Δημοκρατίας  προς την Τουρκία και τη διεθνή κοινότητα για  αναγνώριση της Γενοκτονίας τώρα !

* Ο Θεοφάνης Μαλκίδης γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη από προγόνους διασωθέντες της Γενοκτονίας η οποία τελέσθηκε από την Τουρκία στο χρονικό διάστημα 1908-1924 και των Ολοκαυτωμάτων κατά τη διάρκεια της Ναζιστικής και Φασιστικής Κατοχής  (1941-1944), όπου η οικογένειά του είχε και στις δύο αυτές τραγικές για τον Ελληνισμό περιόδους,  θύματα, ορφανά και αγνοούμενους. Είναι διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη Μελέτη των Γενοκτονιών η οποία το 2007 αναγνώρισε τη Γενοκτονία των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Ασσυρίων. Έχει γράψει και έχει μεταφράσει βιβλία για τη Γενοκτονία των Ελλήνων και των Αρμενίων.

Πηγή: Hellasjournal.com

Τσίπρα ή Μητσοτάκη;

Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

Σκεφτόμουν μήπως τελικά είμαι άδικος που αδυνατώ να ψηφίσω τόσο τον Τσίπρα όσο και τον Μητσοτάκη. Εννοείται ότι από τους υπόλοιπους δεν θα μπορούσα να ψηφίσω κανέναν και το ξεκαθαρίζω από την αρχή, γιατί ο νους των δικαιολογημένα καχύποπτων πολιτών πάει πάντα στο κακό, το οποίο έχει καταστεί συνώνυμο της δημοσιογραφικής προπαγάνδας.
Πόσο λυπάμαι, αλήθεια, τους υποτιθέμενους συνάδελφους τα ονόματα των οποίων φιγουράρουν στη λίστα των διορισμένων δημοσιογράφων του Μαξίμου... Θυσίασαν την αξιοπρέπεια μιας δημοσιογραφικής ζωής (εάν υπήρχε) για το μεροκάματο της εφήμερης θέσης. Πώς να σκεφτούν, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι και πώς να τολμήσουν να γράψουν ότι μεγαλύτερος εξευτελισμός για έναν πρωθυπουργό από αυτόν που υπέστη ο Κυριάκος Μητσοτάκης λόγω των παρακολουθήσεων των τηλεφώνων δεν υπάρχει. Να θυσιάζει δίκην Ιφιγενείας τους γύρω του για να κουκουλώσει τις αθλιότητές του, να κρυφακούει πολιτικούς και δημοσιογράφους. Να εμφανίζεται στη Βουλή και, αντί παραίτησης, να παριστάνει την αθώα περιστερά που δεν γνώριζε τίποτα! Ακόμα και στην Αμερική, χώρα-πρότυπο για την αστική αντίληψη του Κυριάκου, όποιος πιάνεται στα πράσα (Γουότεργκεϊτ) παίρνει δρόμο. Η εκλογική συμπεριφορά των πολιτών προσδιορίζει την ποιότητα των πολιτικών και το αντίστροφο. Η πολιτική συμπεριφορά των πολιτικών προσδιορίζει την ποιότητα των πολιτών. Είναι η φυσιολογική συνύπαρξη των κοτζαμπάσηδων με τους κατσαπλιάδες.
Οι πολίτες δεν κουνιούνται πλέον από τον καναπέ. Δεν βγαίνουν στους δρόμους να τους αποδοκιμάσουν για την υποκριτική συμπεριφορά τους. Υπολογίζουν πέραν των άλλων προφανώς και το κόστος μετακίνησης, με την τιμή του λίτρου στα καύσιμα να έχει ξεπεράσει προ πολλού τα δύο ευρώ… Μετά τα lockdowns όλα έγιναν πιο υποφερτά! Τραγικό. 
Για τον Τσίπρα θα πω μόνο τούτο: Πέραν όλων των ιδιόρρυθμων τύπων που είχε επιλέξει ως επιτελείο του (Βαρουφάκη, Κωνσταντοπούλου και άλλων τινών), όταν κάηκαν 102 άνθρωποι στο Μάτι ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της τραγωδίας, θεωρώντας ότι είχε επιτελέσει το χρέος του! Ούτε που σκέφτηκε μια αξιοπρεπή παραίτηση για να έχει σήμερα την έξωθεν καλή μαρτυρία ενός ευαίσθητου και έντιμου αριστερού ηγέτη.
Θλιβερή φιγούρα αρπαγμένη με αγωνία από την καρέκλα του θώκου. Την άλλη καρέκλα του νοσοκομείου που κάθισε να φωτογραφηθεί για το εμβόλιο τη βλέπω και αναρωτιέμαι: Σκέφτηκε, άραγε, ότι ο εμβολιασμός είναι ιατρική πράξη; Ότι αποτελεί απρέπεια να παροτρύνεις τους πολίτες αντί να τους αφήσεις να επιλέξουν ανεπηρέαστα μόνοι τους; Ότι μια ιατρική πράξη θεωρείται εδώ και πολλά χρόνια αναφαίρετο δικαίωμα κάθε ανθρώπινης ύπαρξης; Ψιλά γράμματα, θα μου πείτε για ένα συμβόλαιο εξουσίας ηγέτη ο οποίος έκανε το «ΟΧΙ» «ΝΑΙ» μέσα σε ένα βράδυ…
Καλό αποκαλόκαιρο.

zougla.gr

ΥΓ του blog: .... άμα δεν θες κανένα θα σου κατσικωθεί  ο πιο άχρηστος ή ο πιο βολικός στα ντόπια και ξένα συμφέροντα και θα αποφασίζει για σένανε σαν μονάρχης, δούκας κι αρχηγός υποχρεωτικότητες κατά το δοκούν, μια για την οικονομία και την χρεωκοπία, μια για την υγειονομική κρίση, μια για την κλιματική αλλαγή, μια για την ενέργεια, μια για τον πόλεμο, μια για ότι τους γουστάρει, όπως κάνουν τώρα ο φασιστοαναθρεμμένος  υπουργός ή ο μοσχαναθρεμμένος γόνος που χρίσαμε πρωθυπουργό.....δυστυχώς στην Ελλάδα και την 'δημοκρατία' μας στις εκλογές η επιλογή είναι του μη χείρον βέλτιστος......όσο για το μπράτσο και το μπόλι  το έκανε κι ο έτερος της αριστεράς καθώς και  σύσσωμη κάθε μορφής οργανωμένη αριστερά κομματική, δημοσιογραφική και διανοουμενίστική που μας πρήξανε το τι έκανε ο Λένιν το 1919 κι ο Μπερλίγκουερ το 1973 αγνοώντας ότι αυτοί δώσανε δοκιμασμένα εμβόλια κι όχι τα πειραματικά σκευάσματα της Big Pharma....

Για το νόημα της μεταπολεμικής εποχής

Περισσότερο ρεαλιστικό ένα τέλος μιας αμερικανικής εποχής παρά ένα τέλος της ιστορίας.

Δημήτρης Β. Πεπόνης

Κυρίαρχη είναι η θέση πως κατά τη διάρκεια της ιστορικής περιόδου που ορίζεται από την ήττα της αυτοκρατορικής Ιαπωνίας και Γερμανίας μέχρι την αποσύνθεση της Ε.Σ.Σ.Δ, υπήρξε ένας «ψυχρός πόλεμος» στο πλαίσιο ενός διπολικού συστήματος, και ένας ανταγωνισμός σε πλανητική κλίμακα μεταξύ «καπιταλισμού και σοσιαλισμού».
Η προηγούμενη αποτελεί ιδεολογικά καθεστωτική και ηγεμονεύουσα ερμηνεία της μεταπολεμικής εποχής (1945-1989/92), από την οποία –υποτίθεται πως– αντλεί το νόημά της η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος, αλλά επιπλέον, προσέξτε, και η μεταψυχροπολεμική τέτοια (1992-…)
Στο πλαίσιο αυτό, πριν από τρεις δεκαετίες, ο Φράνσις Φουκουγιάμα δημοσίευσε ένα άρθρο στο αμερικανικό περιοδικό «National Interest», διακηρύσσοντας «το τέλος της ιστορίας». Για ένα χρονικό διάστημα, ο λεγομενος δυτικός κόσμος, συμπεριλαμβανομένων των ακαδημαϊκών και πολιτικών κύκλων, πίστευε και επευφημούσε μια τέτοια ερμηνεία. Εκείνη την περίοδο, λίγοι άνθρωποι θα ανέμεναν ότι μόνο τρία χρόνια μετά από την αρχή του 21ου αιώνα οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεκινούσαν δύο πολέμους τους οποίους ουδέποτε, εν τέλει, θα κατάφεραν να νικήσουν, και πως μόλις οκτώ χρόνια μετά από την είσοδο στον νέο αιώνα το Αμερικανικό κράτος θα κλονιζόταν από τη μεγαλύτερη οικονομική κρίση από την εποχή της Μεγάλης Ύφεσης.
Είναι ιδιαίτερα ειρωνικό το γεγονός ότι τριάντα περίπου χρόνια αφότου διακηρύχθηκε το «τέλος» της, η ιστορία δεν έχει τελειώσει, αλλά ακολουθεί την τροχιά που έχει ακολουθήσει ξανά και ξανά κατά το παρελθόν, σε ό,τι αφορά την άνοδο και την πτώση των μεγάλων δυνάμεων, καθιστώντας περισσότερο ρεαλιστικό ένα τέλος μιας αμερικανικής εποχής παρά ένα τέλος της ιστορίας.
Πώς συνέβησαν αυτές οι ανατροπές και φτάσαμε να μιλάμε για τον κόσμο μιας «μετα-αμερικανικής εποχής»;
Το ερώτημα φανερώνει ότι έχουμε καλούς λόγους να αναρωτιόμαστε και να αναστοχαστούμε, εκ νέου, για το νόημα της μεταπολεμικής εποχής.
Την ίδια ιστορική περίοδο (1945-1989/92), της οποίας το νόημα υποτίθεται πως γνωρίζουμε και έχουμε ορίσει, αλλά στην πραγματικότητα μας έχει δοθεί και έχουμε αποδεχτεί από τον μέχρι πρότινος κυρίαρχο ως αληθές, συνέβησαν ορισμένα ακόμη πράγματα που επίσης θα μπορούσαν να συμβάλλουν στην κατανόηση και εξήγηση της μεταπολεμικής εποχής. Τα πράγματα αυτά τυγχάνει να είναι αντικειμενικά και εμπειρικώς επαληθεύσιμα, και όχι υποκειμενικές ερμηνείες του νικητή. Ας δούμε, ενδεικτικά, δύο μεγάλες μεταβολές (υπάρχουν και άλλες), τις οποίες επιλέγουμε γιατί είναι ιδιαίτερα σημαντικές, και επιπλέον εύκολα επαληθεύσιμες και κατανοητές:

Πρώτον, με το πέρας του παγκοσμίου πολέμου ο αριθμός των ανθρώπων στον πλανήτη ήταν περίπου 2,3 δισεκατομμύρια. Με το τέλος του ψυχρού πολέμου ο ανθρώπινος πληθυσμός ήταν πάνω από 5,5 δισεκατομμύρια. Υπήρξε, δηλαδή, υπερδιπλασιασμός του.
Χρειάστηκαν χιλιετίες, από υπάρξεως ανθρώπινου κόσμου μέχρι και το τέλος των δύο τελευταίων μεγάλων πολέμων, προκειμένου να υπάρξουν περίπου δυόμισι δισεκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη (τόσοι περίπου ήταν το 1950). Σήμερα, επτά δεκαετίες μετά από το τέλος του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, της συγκλονιστικότερης πεντηκονταετίας στη γνωστή και καταγεγραμμένη ανθρώπινη ιστορία, υπάρχουν σχεδόν 8 δισεκατομμύρια άνθρωποι επί της γης. Θα πρέπει να τονιστεί ότι ο Τόμας Μάλθους και οι οπαδοί του ισχυρίζονταν πως υπήρχε «υπερπληθυσμός» ακόμη και όταν υπήρχαν λιγότεροι από ενάμισι δισεκατομμύριο άνθρωποι στον πλανήτη (έαν έχεις τη νοοτροπία και το πνεύμα του μισάνθρωπου, του γενοκτόνου και του ανθρωποκτόνου, την έχεις εξ αρχής, είτε κάνεις χρήση «συντηρητικών» είτε «προοδευτικών» επιχειρημάτων). Πιο συγκεκριμένα, όταν ο Μάλθους έγραφε το περίφημο σύγγραμμά του με τίτλο «An Essay on the Principle of Population», ζούσαν στον πλανήτη περίπου 1 δισεκατομμύριο άνθρωποι.
Η μεταπολεμική εποχή είναι η εποχή της παγκόσμιας δημογραφικής και πληθυσμιακής αύξησης και επανάστασης.
Δεύτερον, το 1945 οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ήταν η πρώτη και η μόνη δύναμη που είχε στην κατοχή της πυρηνικά όπλα. Ήταν και αυτή μια μονοπολική στιγμή. Ορθότερα, υπήρξε η πρώτη και σημαντικότερη Μονοπολική Στιγμή σχεδόν απόλυτης Αμερικανικής κυριαρχίας. Διήρκεσε μόλις τέσσερα χρόνια. Μετά από το πέρας του λεγόμενου διπολικού συστήματος ο αριθμός των πυρηνικών κρατών έφτασε τα εννέα. Εφόσον επιλέξουμε ως σημείο εκκίνησης το 1949 (Η.Π.Α και Ε.Σ.Σ.Δ), ο αριθμός πυρηνικών δυνάμεων τετραπλασιάστηκε. Στις μέρες μας περισσότερα από τριάντα κράτη κάνουν χρήση πυρηνικής τεχνολογίας για ενεργειακούς σκοπούς.

Χρειάστηκαν, επίσης, χιλιάδες χρόνια προκειμένου να εισέλθουμε στην πυρηνική τεχνολογικά φάση της ανθρώπινης ιστορίας. Αρχικά, όπως είπαμε, ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Έπειτα, το 1949, η Σοβιετική Ένωση. Ακολούθησαν η Μεγάλη Βρετανία το 1952, η Γαλλία το 1960, η Κίνα το 1964 και η Ινδία το 1974. Έπειτα, το Ισραήλ και το Πακιστάν με τελευταία τη Β. Κορέα (η τύχη κυρίως του Ιράκ και λιγότερο της Λιβύης υπήρξε καθοριστικός παράγοντας για την τελευταία αυτή εξέλιξη). Επιπλέον, η Ν. Κορέα και η Ταϊβάν, όπως και άλλες χώρες, είχαν αναπτύξει κρυφό πυρηνικό πρόγραμμα τη δεκαετία του 1970, το οποίο τερματίστηκε. Δίχως να επεκταθούμε περισσότερο στο θέμα της διάχυσης της πυρηνικής ισχύος και τεχνολογίας θα πρέπει να επισημάνουμε πως υπήρξαν και άλλες χώρες, που διαφοροποιούνται από τις προαναφερθείσες (Ν. Αφρική, Ουκρανία και Καζακστάν στο πλαίσιο του Σοβιετικού κράτους κ.λπ).
Η μεταπολεμική εποχή είναι η εποχή της διάχυσης πυρηνικής ισχύος και τεχνολογίας και της αύξησης του αριθμού πυρηνικών κρατών.
Έχουμε, λοιπόν, από τη μια μεριά την ιδεολογικά κυρίαρχη ερμηνεία και από την άλλη δύο μεταβολές που αποτελούν εμπειρικώς επαληθεύσιμα δεδομένα (όπως προείπαμε υπάρχουν και άλλες: π.χ η αύξηση και ο πολλαπλασιασμός του συνολικού αριθμού των κρατών αποτελεί, επίσης, ένα φαινόμενο που χαρακτηρίζει τη μεταπολεμική εποχή, όμως αρκούν οι δύο αυτές για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου).

• Η μεταπολεμική ήταν «Η» εποχή του ανταγωνισμού καπιταλισμού και σοσιαλισμού.
• Η μεταπολεμική είναι η εποχή της παγκόσμιας δημογραφικής και πληθυσμιακής αύξησης και επανάστασης.
• Η μεταπολεμική είναι η εποχή της διάχυσης πυρηνικής τεχνολογικής ισχύος και αύξησης του αριθμού των πυρηνικών κρατών.

Από κάθε μια από τις προηγούμενες προτάσεις προκύπτουν διαφορετικές ερμηνείες και νοήματα για την μεταπολεμική περίοδο. Προσέξτε πως μονάχα η κυρίαρχη ερμηνεία δεν αναφέρεται σε κάτι περιγραφικό και μετρήσιμο για το χρονικό διάστημα 1945-1989/92. Επίσης, είναι η μόνη που αναφέρεται σε κάτι παρελθοντικό και ολοκληρωμένο. Ακριβώς η επιλογή αυτού του τέλους, αυτή η οριοθέτηση, προσφέρει το νόημα, καθώς από την ερμηνεία της παρελθούσας-παλαιάς εποχής απορρέει και το νόημα της νέας-μελλοντικής τέτοιας: π.χ το Τέλος της Ιστορίας.
Οι τέσσερις βασικότερες ιδέες, καθ’ όλη τη διάρκεια της λεγομένης μονοπολικής στιγμής κυριαρχίας των Η.Π.Α, μέσω των οποίων το Αμερικανικό κράτος προσπάθησε να κερδίσει, ή καλύτερα να ελέγξει, καρδιές και μυαλά, ήταν οι εξής: η Παγκοσμιοποίηση (Globalisation), το Απαραίτητο Έθνος (Indispensable Nation), η Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος (Full Spectrum Dominance) και, ασφαλώς, το Τέλος της Ιστορίας (The End of History).
Η ιδέα του Απαραίτητου/Αναντικατάστατου Έθνους (η πιο αδύναμη από τις τέσσερις) δεν ήταν τίποτα περισσότερο παρά ένας παρτικουλαρισμός, ή μια ιδιαιτεροκρατία, που εκφράζει μια οικουμενική αξίωση ισχύος (ασφαλώς και υπάρχει αμερικάνικος εξαιρετισμός μόνο που δεν είναι οικουμενικός, μοναδικός και αποκλειστικός δρόμος για όλους τους υπόλοιπους). Δεύτερον, μέσα σε αυτές τις τρεις δεκαετίες η ιδέα της Παγκοσμιοποίησης έπαψε να είναι ή να θεωρείται πρώτα και κύρια αμερικανοκινούμενη (U.S-led Globalisation), δηλαδή ολοκληρώθηκε ο κύκλος της παγκοσμιοποιήσης κατά τη διάρκεια του οποίου κυριαρχούσαν οι Η.Π.Α (το συγκεκριμένο σημείο μάλιστα μας προσφέρει αναλυτικά εργαλεία με μεγαλύτερη ουσία και βάθος, εάν μιλήσουμε για ισπανικό, ολλανδικό, βρετανικό και αμερικανικό αναπτυξιακό κύκλο παγκοσμιοποιήσης, στο πλαίσιο μιας μακράς διάρκειας). Τέλος, τρίτον, η Κυριαρχία Πλήρους Φάσματος, από άποψη εσωτερικής λογικής συνοχής και συνάφειας, δεν είναι τίποτα περισσότερο παρά η μεταφορά της ιδέας του Τέλους της Ιστορίας στο πεδίο του Πολέμου.
Όσο πιο κοντά χρονικά βρίσκονταν οι άνθρωποι στην αποσύνθεση του «ανατολικού στρατοπέδου», τόσο περισσότερο δυτικοκεντρικό και ειδικότερα Αμερικανοκεντρικό ήταν το νόημα που απέδιδαν στην εποχή που ακολούθησε την κατάρρευση της Ε.Σ.Σ.Δ. Όσο περισσότερο απομακρυνόμαστε χρονικά από αυτό το γεγονός, τόσο εντονότερα ξεθωριάζουν τα  Αμερικανοκεντρικά ερμηνευτικά σχήματα.
Οι ιστορίες και οι ερμηνείες, όπως και οι λεγόμενες αφηγήσεις, έχουν σημασία και βαρύτητα, καθώς διαμορφώνουν την πραγματικότητα που ζούμε ή τον τρόπο που την προσλαμβάνουμε και την αντιλαμβανόμαστε. Οι ιστορικές αφηγήσεις αποτελούν ερμηνείες του παρελθόντος και μας βοηθούν στην κατανόηση της ιστοριογραφίας (υπάρχει ιστοριογραφία του ψυχρού πολέμου, της γαλλικής επανάστασης, της μεταρρύθμισης κ.λπ)
Τα ερμηνευτικά και αφηγηματικά σχήματα αποτελούν διαφορετικά πράγματα από την περιγραφή και την εξήγηση.

Δημήτρης Β. Πεπόνης: Ο Δημήτρης Β. Πεπόνης είναι ο δημιουργός του ιστότοπου αναλύσεων “Κοσμοϊδιογλωσσία”..

kosmodromio.gr

Καταιγιστικός Πολάκης στη Βουλή για την εξεταστική επιτροπή που αφορά τις υποκλοπές

Η «Οδύσσεια» της Λαγκάρντ και ο Τζέιμς Τζόις

του Μιχάλη Ψύλου 

«Ξαναδιαβάζω τον Οδυσσέα του Τζειμς Τζόις», εξομολογήθηκε η Κριστίν Λαγκάρντ σε συνέντευξή της στο περιοδικό Madame Figaro. Θεωρούμενο από πολλούς κριτικούς ως το πιο σημαντικό αγγλόφωνο έργο του 20ου αιώνα, ο «Οδυσσέας» –έκλεισε εφέτος 100 χρόνια από την έκδοσή του. Και η πρόεδρος της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας Κριστίν Λαγκάρντ δεν κρύβει πόσο έχει επηρεαστεί από το υπέροχο έργο του Τζόις: «Η πίστη μου στον άνθρωπο είναι ακλόνητη», λέει η Λαγκάρντ, διαβάζοντας τα λόγια του μεγάλου Ιρλανδού: «Ένας συγγραφέας είναι ένας ιερέας της αιώνιας φαντασίας, που μετουσιώνει το καθημερινό ψωμί της εμπειρίας στο λαμπρό σώμα της αιώνιας ζωής». 

Στον «Οδυσσέα», ο Τζόις περιγράφει τη ζωή, τον κόσμο και τον πόνο του ανθρώπου και των πραγμάτων, σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο. Στο Δουβλίνο, την Πέμπτη 16 Ιουνίου του 1904. Ένα έπος πολύ σύγχρονο όμως,που χαρτογραφεί το σύμπαν του ανθρώπου, σε μια πόλη καθημερινών ανθρώπων.

Η σύνδεση προφανής: Όπως ο Τζέιμς Τζόις αντιμετωπίζει μια ακολουθία  περιπετειών, που είναι ανάλογες της Οδύσσειας, το ενδιαφέρον της Λαγκάρντ εστιάζεται σήμερα στις ομοιότητες του μύθου όσο και στις διαφορές και στις ανατροπές του, οι οποίες τον βοηθούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων για την πορεία της ευρωζώνης.

Η Λαγκάρντ ζει τη δική της Οδύσσεια, της κρίσιμης συνεδρίασης της ΕΚΤ στις 8 Σεπτεμβρίου, καθώς πλησιάζει το φθινόπωρο της μεγάλης οργής. Η πρόεδρος της ΕΚΤ ρωτήθηκε εάν φέρει «ένα βάρος ευθύνης » μπροστά στα μεγάλα προβλήματα που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν νοικοκυριά και επιχειρήσεις στην Ευρώπη: «Ναι, απολύτως », απαντά η Κριστίν Λαγκάρντ, «Συνεχίζω να ψωνίζω στο σούπερ μάρκετ, να πληρώνω τους λογαριασμούς μου, συμπεριλαμβανομένων των λογαριασμών του φυσικού αερίου, και να συναντώ ανθρώπους στην αγορά. Η ζωή εδώ στην ΕΚΤ μπορεί να είναι λίγο απομακρυσμένη, αποσυνδεδεμένη και κολλημένη με οικονομετρικά μοντέλα και προβολές, αλλά προχωρώ με αίσθημα καθήκοντος και ταπεινότητας».

Με αυτό το αίσθημα ταπεινότητας, η Λαγκάρντ δεν αποσιωπά ότι η Ευρώπη παλεύει με το αυξανόμενο ενεργειακό κόστος, που συνδέεται με τον πόλεμο Ουκρανίας-Ρωσίας και ο ερχόμενος χειμώνας θα είναι σκληρός. Με τον πληθωρισμό μια ανάσα από διψήφιο νούμερο στην ευρωζώνη, η ΕΚΤ ετοιμάζεται να απαντήσει αυξάνοντας τα επιτόκια. Είναι όμως αυτή λύση, στην Ευρωζώνη; Και καλά, στην Αμερική, η Federal Reserve μπορεί να αντέξει οικονομικά να αυξήσει τα επιτόκια και οι αμερικανικές εταιρείες έχουν χώρο να αυξήσουν τους μισθούς. Η παράπλευρη ζημιά μιας περιοριστικής  νομισματικής πολιτικής είναι πολύ μικρότερη από ό,τι στην Ευρώπη. Η Γηραιά Ήπειρος, όχι μόνο οδεύει προς μια σκληρή ύφεση, αλλά αντιμετωπίζει έναν  πληθωρισμό που δεν μπορεί να νικηθεί με τα όπλα της νομισματικής πολιτικής. Ο ευρωπαϊκός πληθωρισμός πυροδοτείται κυρίως από το τεράστιο, εισαγόμενο ενεργειακό κόστος.  Όλοι υποφέρουν λόγω των κυρώσεων που έχουν αποκόψει την Ευρώπη από τον  βασικό ενεργειακό προμηθευτή της εδώ και δεκαετίες –τη Ρωσία.

Η Κριστίν Λαγκάρντ είπε μάλιστα στη Madame Figaro ότι ο πληθωρισμός στην Ευρώπη μπορεί να αυξάνεται και με κλιματική κρίση, που έχει επηρεάσει τη σταθερότητα των τιμών. Προειδοποίησε μάλιστα ότι περαιτέρω κλιματικές καταστροφές θα μπορούσαν να βλάψουν την παγκόσμια οικονομία. «Αν σημειωθούν όλο και περισσότερες κλιματικές καταστροφές, ξηρασίες, λιμοί στον κόσμο, θα υπάρξουν επιπτώσεις στις τιμές, στα ασφάλιστρα, στον χρηματοπιστωτικό τομέα »,προειδοποίησε η πρόεδρος της ΕΚΤ.

Θα μπορούσε λοιπόν, μια επιθετική παρέμβαση της ΕΚΤ στα επιτόκια να αναχαιτίσει τον πληθωρισμό, αλλά και να ενισχύσει  τις τύχες του ευρώ, το οποίο αγωνίζεται να ισορροπήσει με το δολάριο; Δυστυχώς η Λαγκάρντ δεν θα είναι αυτή που μπορεί να σώσει την …παρτίδα. Οσο και αν το θέλει. Η τρέχουσα γεωπολιτική, οικονομική και ενεργειακή δυναμική καθιστά  δύσκολο-αν όχι αδύνατο - για την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να αντιμετωπίσει το πρόβλημα. Ακόμη κι αν αποφασίσει να παρέμβει επιθετικά στο κόστος δανεισμού. Γιατί αυτό που βαραίνει στην ευρωπαϊκή οικονομία είναι οι αλληλένδετες απειλές μιας ύφεσης και  της περικοπής του ρωσικού φυσικού αερίου.

Ίσως ο Τζέιμς Τζόυς θα μπορούσε να απευθύνεται στην Λαγκάρντ, γράφοντας στον «Οδυσσέα»: «Ένας ιδιοφυής άνθρωπος δεν κάνει λάθη. Τα λάθη του είναι ηθελημένα και είναι οι πύλες της ανακάλυψης».

Πηγή: naftemporiki.gr

Μπουρδουκλώθηκε και γελοιοποιήθηκε

Τάσος Παππάς

Οι πρώην που μιλούν δημοσίως και εκφράζουν τη διαφωνία τους για τις επιλογές του κόμματός τους την περίοδο που ήταν και αυτοί στις τάξεις του δεν είναι κάτι ασυνήθιστο. Ετσι γινόταν, έτσι γίνεται και έτσι θα γίνεται. Το παρελθόν όμως δεν μπορεί να εξαφανιστεί. Πολλοί θέλουν να το ξεχάσουν, να σβήσουν τα ίχνη τους, ιδιαίτερα εκείνοι που σήμερα αποθεώνουν αυτό που έβριζαν, αλλά και τα γραπτά και τα προφορικά μένουν, τους παρακολουθούν και τα ανασύρουν οι πολιτικοί αντίπαλοί τους για να τους κατηγορήσουν για οπορτουνισμό.
Για παράδειγμα, ο ΣΥΡΙΖΑ θυμάται και τονίζει την κριτική που ασκούσαν κορυφαίοι υπουργοί της σημερινής κυβέρνησης στη Νέα Δημοκρατία και στον αρχηγό της Κυριάκο Μητσοτάκη. Ιδιαίτερα οι πιο φλύαροι εξ αυτών. Κορυφαίος όλων ο Αδωνις Γεωργιάδης, ο οποίος είχε ξεστομίσει την εποχή που ήταν στον Λαϊκό Ορθόδοξο Συναγερμό του κόσμου τις επικρίσεις με το γνωστό θεατρινίστικο ύφος του για τη Νέα Δημοκρατία, τον Κώστα Καραμανλή και τον σημερινό πρωθυπουργό.
Στο ίδιο μήκος κύματος, με λιγότερη πάντως ένταση, ήταν και ο Μάκης Βορίδης και ο Θανάσης Πλεύρης. Πιο προσεκτικοί τούτοι, ίσως γιατί είχαν από τότε κάνει τους υπολογισμούς τους και έβλεπαν τους εαυτούς τους να βυθίζονται στη στοργική αγκαλιά της μεγάλης Δεξιάς, η οποία είναι μεγαλόψυχη με τους πρώην υβριστές της και τους συγχωρεί όταν αυτοί μετανοούν.
Την ίδια τακτική απέναντι στους πρώην του εφαρμόζει και το ΠΑΣΟΚ για να πλήξει τα στελέχη που το εγκατέλειψαν, εγκαταστάθηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκονται τώρα σε ηγετικές θέσεις. Αρκετοί από τους παράγοντες του ΠΑΣΟΚ που μετακόμισαν στην Κουμουνδούρου είχαν διακριθεί στο άθλημα των χαρακτηρισμών κατά του Αλ. Τσίπρα και του ΣΥΡΙΖΑ. Η ηγετική ομάδα του ΠΑΣΟΚ συχνά-πυκνά επαναφέρει στο προσκήνιο τις παλιές δηλώσεις τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, προφανώς για να τους εκθέσει. Αυτό όμως που έκανε ο Κυριάκος Μητσοτάκης την Παρασκευή στη Βουλή στην προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση σε επίπεδο αρχηγών για το σκάνδαλο των υποκλοπών ξεπέρασε κάθε όριο.
Δεν είναι η πρώτη φορά και μάλλον δεν θα είναι η τελευταία. Του έχει γίνει χούι να διαστρεβλώνει απόψεις και να παραποιεί γεγονότα για να τα ταιριάξει με το καχεκτικό αφήγημά του. Είπε ψέματα και μάλιστα χοντροκομμένα. Για να στριμώξει τον Αλ. Τσίπρα ισχυρίστηκε ότι υπουργοί της πρώτης κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν δηλώσει πως παρακολουθούνταν την περίοδο που κατείχαν κυβερνητικά πόστα. Ενέταξε στην ομάδα τούς Γιάνη Βαρουφάκη, Νίκο Κοτζιά, Γιάννη Πανούση, Νάντια Βαλαβάνη και Πάνο Λαφαζάνη.
Ο Βαρουφάκης του απάντησε επιτόπου στη Βουλή, κάτι που δεν άρεσε στον κ. Μητσοτάκη και γι’ αυτό επιχείρησε να τον παρουσιάσει ως γραφικό. Ο Νίκος Κοτζιάς του απάντησε την επόμενη μέρα και τον ρώτησε: «Μήπως πρόκειται για πολιτική απάτη ενώπιον του ελληνικού Κοινοβουλίου;». Δεν πρόκειται να λάβει απάντηση ούτε από τον κ. Μητσοτάκη ούτε από τα «ξεσκονόπανα» που έχει στη δούλεψή του ο πρωθυπουργός εντός και εκτός κυβέρνησης. Ο Γιάννης Πανούσης και η Νάντια Βαλαβάνη του απάντησαν και τον διέψευσαν την ώρα που βρισκόταν στη Βουλή αλλά αυτός δεν ζήτησε μια συγγνώμη.
Να υποθέσω ότι ουδείς εκ των συνεργατών του τον ενημέρωσε; Λέτε και σ’ αυτήν την περίπτωση, όπως με το σκάνδαλο των υποκλοπών, οι σύμβουλοι του πρωθυπουργού να έκαναν του κεφαλιού τους και να τον άφησαν να γελοιοποιηθεί; Αστεία υπόθεση. Αν οι δηλώσεις των πρώην υπουργών του ΣΥΡΙΖΑ επιβεβαίωναν την καταγγελία Μητσοτάκη είναι βέβαιο ότι ο ίδιος θα τις αξιοποιούσε και θα τις έτριβε στη μούρη του Αλ. Τσίπρα. Ομως έκανε την πάπια, όπως συνηθίζει κάθε φορά που η θεωρία του μπουρδουκλώνεται και σκοντάφτει στην ατίθαση πραγματικότητα.

Ανάγωγα
Να δείτε τώρα που η περίπτωση κυβερνητικής συνεργασίας Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ θεωρείται απίθανη, ο πρωθυπουργός και τα… φιλελεύθερα δεκανίκια του θα ανακαλύψουν προτερήματα στο κόμμα του κ. Βελόπουλου.

www.efsyn.gr

Ο αυτοεξευτελισμός του δυτικού συστήματος ενημέρωσης και οι συνέπειές του

Για ακόμα μια φορά, τα ΜΜΕ του δυτικού κόσμου ξεπέρασαν τον εαυτό τους, με τον τρόπο που αναφέρονται στη δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου Ντάρια Ντούγκινα.

Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος

Για ακόμα μια φορά, όχι μόνο τα «κίτρινα», αλλά και τα υποτιθέμενα σοβαρά ΜΜΕ του δυτικού κόσμου ξεπέρασαν τον εαυτό τους, με τον τρόπο που αναφέρονται στη δολοφονία της Ρωσίδας δημοσιογράφου Ντάρια Ντούγκινα, όπως και στον βομβαρδισμό του πυρηνικού εργοστασίου της Ζαπορίζια από τους Ουκρανούς του Ζελένσκι, που απειλεί και την περιοχή και όλη την Ευρώπη με τις συνέπειες ενός νέου Τσέρνομπιλ.
Επί τουλάχιστον 20 χρόνια, η καταπολέμηση της τρομοκρατίας είναι το κύριο μότο της δυτικής πολιτικής, το ακούμε καθημερινά από πολιτικούς και δημοσιογράφους. Με την «καταπολέμηση» της τρομοκρατίας δικαιολογήθηκαν εισβολές, βομβαρδισμοί και διαμελισμοί χωρών, αλλά και κατάφωρη παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απαγωγές, βασανιστήρια και στρατόπεδα συγκέντρωσης. Ακόμα υπάρχει το στρατόπεδο στο Γκουαντάναμο παρά την διακηρυγμένη επιθυμία και του Ομπάμα και του Μπάιντεν να το κλείσουν. (Διερωτάται βέβαια κανείς μήπως τελικά οι Πρόεδροι των Ηνωμένων Πολιτειών είναι διακοσμητικά πρόσωπα).
Πριν από μερικές μέρες ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών πανηγύρισε γιατί οι δυνάμεις του επενέβησαν σε μια ξένη χώρα και σκότωσαν τον φερόμενο από τους Αμερικανούς ως τρομοκράτη αρχηγό της Αλ Κάιντα. Πώς θα τους φαινόταν αν η Ρωσία επενέβαινε στην Εσθονία για να δολοφονήσει την φερόμενη ως αυτουργό της τρομοκρατικής επιχείρησης που κατέληξε στον θάνατο της Ντούγκινα και τον παρολίγον θάνατο του πατέρα της;
Εδώ που έχουμε μια καραμπινάτη τρομοκρατική επίθεση, κανένα άρθρο σε όλο τον δυτικό τύπο και κανένα ρεπορτάζ στις τηλεοράσεις δεν μίλησε για τρομοκρατία. Λένε οτιδήποτε άλλο εκτός από αυτό.
Απέφυγαν επίσης να προβάλλουν τη δημοσιογραφική ιδιότητα του θύματος. Τι θα γινόταν όμως παγκοσμίως αν οι ρωσικές υπηρεσίες κατηγορούνταν ότι δολοφόνησαν ένα δημοσιογράφο στο Κίεβο; Θα είχαν βγει είκοσι αρχηγοί δυτικών κρατών και κυβερνήσεων να καταδικάσουν τη δολοφονία, θα επέβαλαν κυρώσεις στη Ρωσία και θα έγραφε κατεβατά ολόκληρα ο Δυτικός Τύπος για την ρωσική τρομοκρατία που απειλεί την ελευθερία της έκφρασης.
Πού είναι τώρα οι δυτικές δημοσιογραφικές ενώσεις να διαμαρτυρηθούν για τη δολοφονία της συναδέλφου τους και να ζητήσουν από τις κυβερνήσεις τους τη διεξαγωγή διεθνούς έρευνας για τον θάνατό της; Γιατί οι δυτικοί δημοσιογράφοι δεν απαιτούν καθαρές εξηγήσεις από τις κυβερνήσεις της Ουκρανίας και της Εσθονίας, για την κυρία που κατηγορείται από τους Ρώσους ότι είναι πράκτορας των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών και διέφυγε στην Εσθονία μετά την δολοφονία Ντούγκινα; Τι έχουν να μας πουν για την υπόθεση οι δυτικές αντιτρομοκρατικές υπηρεσίες που παρακολουθούν τη μισή ανθρωπότητα, δήθεν για να μας σώσουν από τρομοκρατικές επιχειρήσεις;
Η Δύση, τόσο περήφανη κάποτε για την ελευθερία της έκφρασης και της πληροφόρησης γυρνάει τώρα, με μεγάλη ταχύτητα, στην εποχή της Ιεράς Εξέτασης. Είναι αλήθεια ότι πάντα χρησιμοποιούσε διαφορετικά κριτήρια για τον εαυτό της και για τους «βαρβάρους», ποτέ όμως η υποκρισία δεν είχε φτάσει σε τέτοιο σημείο όσο το τελευταίο εξάμηνο.
Δεν ήταν οι Ρώσοι, αλλά οι δυτικοί δημοσιογράφοι που ανέδειξαν τον καθαρά ναζιστικό χαρακτήρα της πολιτοφυλακής του Αζώφ. Σαράντα Αμερικανοί κόνγκρεσμεν είχαν ζητήσει τον χαρακτηρισμό της οργάνωσης ως τρομοκρατικής πριν από τρία χρόνια. Τώρα ο ίδιος τύπος που ανέδειξε τον ναζιστικό, τρομοκρατικό και εγκληματικό χαρακτήρα αυτής της οργάνωσης, μας εξηγεί ότι δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Χρησιμοποιεί, για να το αποδείξει, την ένταξη της πολιτοφυλακής στις ένοπλες δυνάμεις της Ουκρανίας, που αν είναι επιχείρημα για κάτι είναι ότι για το ότι το ουκρανικό κράτος έχει υποταγεί στο νεοναζιστικό παρακράτος του.
Διαβάσαμε σε μια εφημερίδα που διεκδικεί κατά κάποιο τρόπο τον τίτλο της «εφημερίδας του κόσμου», όπως οι Ταιμς της Νέας Υόρκης, ότι δεν υπάρχει καμία ένδειξη ότι η δολοφονία της δημοσιογράφου σχετίζεται με την σύγκρουση στην Ουκρανία! Τι ήταν δηλαδή, κάποια υπόθεση ερωτικής ή επαγγελματικής αντιζηλίας;
Σε όλα σχεδόν τα δυτικά μέσα εμφανίζεται η εκδοχή ότι σκότωσε την Ντάρια Ντούγκινα ο Πούτιν δια των πρακτόρων του. Όσα μέσα προσπαθούν να σώσουν κάπως την αξιοπιστία τους, την αναφέρουν ως μία εκ των υπαρχουσών. Άλλες ως την κυρίαρχη. Η βρετανική Ντέιλι Μέιλ έγραψε ότι η μεγάλη πλειοψηφία των αναλυτών παγκοσμίως πιστεύει ότι τη Ντάρια σκότωσαν πράκτορες του Πούτιν, μόνο που δεν μας λέει τα ονόματα των «αναλυτών» αυτών, ούτε γιατί θα ήθελε ο Πρόεδρος της Ρωσίας να πλήξει ο ίδιος, αυτή τη στιγμή, την εικόνα για την κατάσταση ασφαλείας στην ίδια του τη χώρα. Έτσι όπως πάνε, σε λίγο θα γράψουν ότι ήταν ο ίδιος ο πατέρας της Ντάρια Ντούγκινα που τη σκότωσε.
Άλλοι γράφουν ότι η Ντούγκινα και ο πατέρας της είναι φασίστες. Δεν έχουν δίκιο, αλλά ακόμα κι αν έχουν τι σημαίνει αυτό; Ότι θα αρχίσουμε να δολοφονούμε δημοσιογράφους και διανοουμένους για τις πεποιθήσεις τους; Κι αν το κάνουμε με τους «φασίστες» σήμερα, γιατί να μην το κάνουμε αύριο με όσους δημοσιογράφους, φιλοσόφους, αλλά και απλούς ανθρώπους θεωρούμε κομμουνιστές, λαϊκιστές, αναρχικούς, φιλορώσους, αντισημίτες ή σιωνιστές; Και είναι τόσο σίγουροι αυτοί που τα γράφουν αυτά, ότι δεν θα πέσουν οι ίδιοι κάποια στιγμή θύματα μιας ανάλογης τακτικής; 
Μας είπαν ότι ξεκινάμε σταυροφορία κατά του «αυταρχικού» Πούτιν και υπέρ της «δημοκρατίας» στη Ρωσία. Δεν μας είπαν ότι θα καταργήσουμε ότι απομένει από δικαίωμα στην πληροφόρηση και από δημοκρατία στην ίδια τη Δύση.

Έχουμε ήδη περισσότερα από αρκετά δεδομένα για να θεωρήσουμε ως τη μόνη σοβαρή εκδοχή τη δολοφονία της δημοσιογράφου από τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες. Το ίδιο το γεγονός ότι τα δυτικά μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν βρίσκουν παρά εντελώς γελοίους ισχυρισμούς να αντιπαραθέσουν σε αυτή την ερμηνεία αποδεικνύει εξ αντιδιαστολής την ορθότητα της ρωσικής εκδοχής. Μέχρι στιγμής τουλάχιστο, δεν έχει εμφανισθεί καμία άλλη με ελάχιστες πιθανότητες ορθότητας.

Η αναπάντεχη μαρτυρία των New York Times
Αγαπάει, λένε, ο Θεός τον κλέφτη, αγαπάει όμως και τον νοικοκύρη. Μια σατανική σύμπτωση θέλησε, όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο μας για το θέμα, τέσσερις μέρες πριν από τη δολοφονία, οι Times της Νέας Υόρκης να κάνουν σημαντικές αποκαλύψεις για τη μυστική δράση των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών. Όχι βέβαια από δημοσιογραφικό ενδιαφέρον, αλλά γιατί έπρεπε να σταλεί ένα μήνυμα προς τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ ότι η Ουκρανία δεν χάνει τον πόλεμο.
Με ανυπόκριτο ενθουσιασμό και υπό τον τίτλο «Πίσω από τις γραμμές του εχθρού, οι Ουκρανοί λένε στους Ρώσους, “δεν είστε ποτέ ασφαλείς”», (ΕΔΩ) η εφημερίδα αναφέρει πως οι πράκτορες των ουκρανικών μυστικών υπηρεσιών και των σωμάτων ειδικών επιχειρήσεων, στρατολογημένοι από τις ναζιστικές πολιτοφυλακές που έχουν τώρα ενσωματωθεί σε μεγάλο βαθμό στις επίσημες ένοπλες δυνάμεις, δρουν πίσω από τις «γραμμές του εχθρού», δολοφονούν ανθρώπους, περιλαμβανομένων αμάχων, ιδίως με ανατινάξεις αυτοκινήτων, δηλητηριάζουν στρατιώτες, απειλούν δασκάλους και κάνουν σαμποτάζ. Πολλές από αυτές τις δραστηριότητες απαγορεύονται σε στρατιωτικές δυνάμεις από τη Σύμβαση της Γενεύης, γι’ αυτό και οι Ουκρανοί βαφτίζουν τους πράκτορες πολίτες, για να μη κατηγορηθεί το ουκρανικό κράτος για εγκλήματα πολέμου.

Ενθουσιασμένοι από τις επιτυχίες τους, οι Ουκρανοί πράκτορες περιέγραψαν στην αμερικανική εφημερίδα – σε συνεντεύξεις που κανόνισε ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός – πόσο αριστοτεχνικά παγίδευσαν με εκρηκτικά τους τροχούς αυτοκινήτων σκοτώνοντας έναν αστυνομικό, ή τα έβαλαν κάτω από τη θέση του οδηγού, δολοφονώντας το τοπικό στέλεχος ενός ρωσικού κόμματος. Το αν θα σκοτωθούν ή θα επιβιώσουν τα θύματα έχει όμως δευτερεύουσα σημασία, λένε, αυτό που έχει σημασία είναι να στείλουμε το μήνυμα ότι κανείς δεν είναι ασφαλής.
Το ίδιο το γεγονός ότι ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός κανόνισε τις συνεντεύξεις προς τη μεγαλύτερη αμερικανική εφημερίδα, αποδεικνύει πέραν λογικής αμφιβολίας ότι αντανακλούν την επίσημη ουκρανική πολιτική, αλλά και ότι αυτή χαίρει της έγκρισης των ΗΠΑ.

«Γραφεία τύπου» του μεγάλου κεφαλαίου και του ΝΑΤΟ
Η προσπάθεια πρόκλησης μαζικής σύγχυσης – και αποβλάκωσης ακόμα – στις κοινωνίες μας, που δεν βρίσκει καμία αντίσταση από την πλειοψηφία των δήθεν «δημοσιογράφων» των δυτικών ΜΜΕ, μπορεί να έχει εν τέλει τρομακτικές συνέπειες. Λειτουργεί ως μία τεράστια επιχείρηση λοβοτομής των κοινωνιών, που σημειωτέον τις αφήνει έκθετες και σε κάθε λογής επίθεση παραλογισμού, κατά του Λόγου και της Επιστήμης, όπως είδαμε να συμβαίνει με την ακροδεξιά του Τραμπ στις ΗΠΑ. Το αυτό φαινόμενο ανόδου του ανορθολογισμού είχε παρατηρηθεί και στην περίοδο της ανόδου του Φασισμού στην Ιταλία και του Ναζισμού στη Γερμανία, αλλά είναι και το φαινόμενο που χαρακτήρισε κατ’ εξοχήν την παρακμή και αποσύνθεση του αρχαίου κόσμου, οδηγώντας μας στο Μεσαίωνα.
Επηρεάζει όμως και τη δυνατότητα των ίδιων των ιθυνόντων να αντιληφθούν την πραγματικότητα. Όσο το σύστημα γίνεται πιο ολοκληρωτικό, τόσο χάνει κάθε ικανότητα ανάδρασης (feedback), διόρθωσης των σφαλμάτων του και της πορείας του. Το βλέπει κανείς αυτό και στην ανάδυση μιας πολιτικής τάξης εντελώς αμόρφωτων και ασυνάρτητων, χωρίς ηθική και ιδεολογία «καραγκιόζηδων» σε όλο τον δυτικό κόσμο, από την Πρωθυπουργό της Φινλανδίας στις υπουργούς Εξωτερικών της Βρετανίας και της Γερμανίας.
Η διαδικασία αυτή παρουσιάζει πολλές δομικές ομοιότητες με την εσωτερική και πνευματική αποσύνθεση της Σοβιετικής Ένωσης, χωρίς την οποία δεν θα είχε καταρρεύσει ποτέ.
Τελειώνοντας να προσθέσουμε ότι, με τους μεθόδους που χρησιμοποιεί, η Δύση έχει κατορθώσει να καταφέρει το βαρύτερο πλήγμα στην ιστορία της κατά του δικού της γοήτρου στην ανθρωπότητα.
Έλεγαν ότι επιδιώκουν να απομονώσουν τη Ρωσία. Στην πραγματικότητα η Δύση είναι απομονωμένη, μετεβλήθη σε ένα φρούριο που περιλαμβάνει τη δυτική Ευρώπη, τη Βόρειο Αμερική, την Αυστραλία, την Ιαπωνία, το Ισραήλ και που όλος ο υπόλοιπος κόσμος βλέπει με εχθρότητα και περιφρόνηση, έστω κι αν είναι αναγκασμένος να συναλλάσσεται μαζί της ή να κρύβει τα αισθήματά του. Το παιχνίδι της ηγεμονίας το έχασε ήδη η Δύση και το έχασε στις ψυχές και τα μυαλά των ανθρώπων.

kosmodromio.gr

Διεθνής διασυρμός για την κυβέρνηση - Καθημερινά στα «μανταλάκια» του διεθνούς Τύπου

«Ξεκάθαρη σήψη στην καρδιά της Ελλάδας» - NYT
«Ήρθε η ώρα να ανησυχήσουμε ξανά για την Ελλάδα» - REYTERS
«Predatorgate» - POLITICO
«Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση κατηγορούνται για επιφανειακή αντιμετώπιση του σκανδάλου» - BLOOMBERG
«Ελληνικό Watergate» - EURONEWS

Μαρία Κεφαλά

Όσο μελάνι και να ξοδέψουν, προσπαθώντας να διαχειριστούν τη ζημιά με γελοιότητες, γνωρίζουν πολύ καλά ότι η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της έχουν σύρει τη χώρα σε ένα πρωτοφανή διεθνή διασυρμό.
Κολοσσοί Μέσων ενημέρωσης. Εφημερίδες, sites, διεθνή πρακτορεία ειδήσεων. New York Times, Reuters, Politico, Bloomberg, Euronews. Οι μόνοι που μπορούν να αμφισβητήσουν την αξιοπιστία τους είναι οι σε εντεταλμένη υπηρεσία κυβερνητικοί σφουγκοκωλάριοι. Και αυτοί μέχρι να πηδήξουν από το καράβι που βουλιάζει.

Τι γράφει ο ξένος Τύπος-που δεν θέλουν να ξέρουμε
Παρατεταμένη πολιτική αστάθεια στην Ελλάδα βλέπει το Reuters λόγω του σκανδάλου των υποκλοπών και επισημαίνει το αυξανόμενο έλλειμμα και το υψηλό χρέος της χώρας. Δεν παραλείπει να σχολιάσει την απευθείας υπαγωγή της ΕΥΠ στον Πρωθυπουργό που κρίνει για υπερσυγκεντρωτισμό  και σημειώνει ότι «η άλλοτε ευνοϊκή θέση που φαίνεται να απολάμβανε το κυβερνών κόμμα στις δημοσκοπήσεις για τις επόμενες εκλογές, φαίνεται να έχει πλέον εξαφανιστεί μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου παρακολουθήσεων πολιτικών και δημοσιογράφων».
Το Politico που έχει ονομάσει το σκάνδαλο «Predatorgate», επανέρχεται συνεχώς με νέα στοιχεία. Το τελευταίο του δημοσίευμα φέρνει στο φως την ανταλλαγή επιστολών μεταξύ Ευρωπαϊκής Επιτροπής και ελληνικής κυβέρνησης στις αρχές Αυγούστου. Δηλαδή λίγο πριν τις παραιτήσεις των Γρηγόρη Δημητριάδη και Παναγιώτη Κοντολέοντα. Και αποκαλύπτει ότι στις 29 Ιουλίου, η Κομισιόν είχε ζητήσει μέσω επιστολής της προς την Αθήνα απαντήσεις για το «Predatorgate» για να λάβει στις 2 Αυγούστου την παρακάτω επιστολή από τον μόνιμο αντιπρόσωπο της Ελλάδας στην Ε.Ε: «Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι η εθνική ασφάλεια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με τη μεγαλύτερη ευαισθησία, θα θεωρούσαμε συνετό στο μέλλον να αποφεύγετε να ενστερνίζεστε βιαστικά συγκεκριμένες δημοσιεύσεις που έρχονται από πολιτικά Μέσα τα οποία δεν χαρακτηρίζονται πάντα για την ακρίβεια και την αντικειμενικότητά τους».
Το αμερικανικό πρακτορείο Bloomberg αναφέρεται εκτενώς στην υπόθεση των υποκλοπών που παραθέτοντας δηλώσεις της Ευρωβουλεύτριας του «Renew Europe» και εισηγήτριας στην επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου για την έρευνα σχετικά με τη χρήση του λογισμικού παρακολούθησης Pegasus, Σόφι ιν'τ Βελντ για τις ελληνικές αρχές:«από τη μία ισχυρίζονται ότι είναι αθώες, άρα δεν έχουν τίποτα να κρύψουν, από την άλλη είναι πολύ απρόθυμες να ρίξουν φως στο ζήτημα και μέχρι στιγμής όλες τις κινήσεις τους το τελευταίο διάστημα είναι για καλύψουν τα πράγματα».
Το Εuronews, σημειώνει ότι ευρωπαίοι αξιωματούχοι υποστηρίζουν ότι η αρμοδιότητα των Βρυξελλών (στη διερεύνηση του σκανδάλου) δεν μπορεί να αποκλειστεί τόσο εύκολα καθώς η ΕΕ έχει ήδη εγκρίνει νόμους σχετικά με το απόρρητο των δεδομένων και ως εκ τούτου έχει αποκτήσει κοινή εποπτεία με τα κράτη - μέλη. «Ναι, η εθνική ασφάλεια είναι αρμοδιότητα ενός κράτους - μέλους», δηλώνει εκπρόσωπος της Κομισιόν, «όταν εγγυώνται την εθνική ασφάλεια, τα κράτη - μέλη πρέπει να εφαρμόζουν το σχετικό δίκαιο της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της νομολογίας του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου».

Εμείς το βιολί μας
«Αν μια χώρα λέει ότι δεν το χρησιμοποιεί, τότε δεν μπορεί να υπάρξει περαιτέρω έρευνα», δηλώνει η  ευρωβουλευτής Εύα Καϊλη. Που μαζί με το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), στο οποίο ανήκει η Νέα Δημοκρατία, μάχονται για να μην επιληφθεί η αρμόδια επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου το σκάνδαλο των υποκλοπών. Όπως γράφει το Politico: «Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τις ευρωπαϊκές πολιτικές οικογένειες Αριστεράς και Renew (φιλελεύθεροι) απέναντι στο ΕΛΚ να υπάρξει άμεσα ακρόαση Κουκάκη και Ανδρουλάκη και να επισκεφθεί την Ελλάδα η αρμόδια επιτροπή Ευρωκοινοβουλίου για θέματα spyware (PEGA) στις 30/8. Ο Πρόεδρος, μέλος του ΕΛΚ, τις μπλοκάρει».

www.2020mag.gr

Θεέ μου, ποιοι μας κυβερνάνε;

του Μιχάλη Ψύλου

Η τιμή του φυσικού αερίου στην Ευρώπη έχει υπερδεκαπλασιαστεί σε ένα χρόνο: Από τα 27 ευρώ τη μεγαβατώρα πριν από 12 μήνες, ξεπέρασε τα 310 ευρώ στις 25 Αυγούστου. Οι περισσότερες κυβερνήσεις έχουν δαπανήσει πολλά δισεκατομμύρια ευρώ για να μην περάσει η αύξηση αυτή στους λογαριασμούς, καθώς θα θέσουν τα περισσότερα νοικοκυριά και την παραγωγή των εταιρειών σε άμεσο κίνδυνο. Οι χώρες του Νότου  ζήτησαν από την Ε.Ε. να βάλει πλαφόν στην χονδρική τιμή του αερίου, αλλά οι Βρυξέλλες παίζουν «καθυστέρηση» και αρνούνται να το δεχθούν μέχρι στιγμής. Εχουν υποσχεθεί οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών βέβαια ότι το θέμα του πλαφόν θα εξεταστεί ξανά στα τέλη Σεπτεμβρίου. Πίσω από το «κατενάτσιο» των Βρυξελλών βρίσκονται βέβαια κάποιες χώρες του Βορρά που αντιπαρατάσσουν σχέδια για εξοικονόμηση ενέργειας και μείωση της κατανάλωσης φυσικού αερίου και ηλεκτρικής ενέργειας. Πομφόλυγες…
Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που η τιμή του αερίου ανεβαίνει τόσο πολύ στην ευρωπαϊκή αγορά; Γιατί πριν ο «γιατρός» συνταγογραφήσει μια θεραπεία, πρέπει να κάνει μια καλά τεκμηριωμένη διάγνωση. Πρώτον, για να τεθούν υπό έλεγχο οι αυξήσεις τιμών αυτή τη στιγμή, πρέπει να σταματήσει ο πόλεμος. Αν όχι, πρέπει να βρεθούν αξιόπιστες και επαρκείς ενεργειακές εναλλακτικές πηγές- κάτι που φαντάζει πολύ δύσκολο.  Το ίδιο ισχύει και για τον πληθωρισμό . Γιατί οι αυξήσεις των επιτοκίων από την ΕΚΤ σίγουρα δεν είναι το σωστό φάρμακο. Όποιος το απαιτεί αυτό ζητά από την πρόεδρο Λαγκάρντ να κάνει το αδύνατο.
Άρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες πρέπει να σταματήσουν να σέρνονται πίσω από τους Αμερικανούς -οι οποίοι άλλωστε έχουν μείνει στο απυρόβλητο- και να κάνουν την ανάγκη φιλοτιμία. Να διαπραγματευτούν με τη Ρωσία μια συμβιβαστική λύση και φυσικά τον τερματισμό των κυρώσεων. Γιατί, έξι μήνες μετά τη ρωσική εισβολή,η συνεχιζόμενη οικονομική σύγκρουση της Ε.Ε. με την Μόσχα, τον πρώτο προμηθευτή αερίου στην Ευρώπη, δεν βοηθάει κανέναν . Εκτός , ίσως τους Αμερικανούς!
Ο δεύτερος λόγος όμως που το φυσικό αέριο αυξάνεται τόσο πολύ είναι ότι η τιμή διαμορφώνεται στη χονδρική αγορά του Άμστερνταμ, η οποία ακολουθεί το νόμο της προσφοράς και της ζήτησης. Επιπλέον, υπάρχουν μεγάλοι αγοραστές (στο χρηματιστήριο ενέργειας  αναφέρεται το όνομα της Γερμανίας) , που έχουν την οικονομική δύναμη και είναι πρόθυμοι να προσφέρουν υψηλότερη τιμή. (Και για αυτό αρνούνται το πλαφόν). Αλλά αυτό πιέζει ακόμη περισσότερο την τιμές προς τα πάνω.
Ο τρίτος λόγος για τον οποίο η τιμή του φυσικού αερίου αυξάνεται, δεν έχει σχέση με τον πόλεμο στην Ουκρανία. Γιατί η τιμή είχε αρχίσει να αυξάνεται από το καλοκαίρι του 2021- πολύ πριν από την κρίση με τη Ρωσία- και οφειλόταν στη μείωση της προσφοράς πρώτων υλών. Με τα χρόνια, πρώτα οι χαμηλές τιμές και μετά ο Covid επιβράδυνσαν τις επενδύσεις σε δραστηριότητες εξερεύνησης και παραγωγής φυσικού αερίου. Το γεγονός αυτό κατέστησε την προσφορά ανεπαρκή όταν ξανάρχισε η ζήτηση  μετά την πανδημία». Επιπλέον, ο ευρωπαικός ενεργειακός κλάδος επένδυε όλα τα προηγούμενα χρόνια πολύ λιγότερα σε εναλλακτικές πηγές, έχοντας στηριχθεί στο φθηνό φυσικό αέριο της Ρωσίας. Το ίδιο και η Ε.Ε. φυσικά. Και τώρα εκλιπαρεί για  εξοικονόμηση φυσικού αερίου, πλήττοντας την οικονομία, τιμωρώντας τα νοικοκυριά ,διακινδυνεύοντας χρεοκοπίες εταιρειών και αύξηση της ανεργίας. Να σβήνουμε τα φώτα και να φοράμε χονδρά πουλόβερ και κάλτσες, για να μην παγώσουμε τον χειμώνα. Προκειμένου, λένε,να μειωθεί η ζήτηση και να πέσουν τελικά οι τιμές. Θεέ μου, ποιοι πραγματικά  κυβερνάνε την Ευρώπη;

Πηγή: naftemporiki.gr

Δημήτρης Γάκης σε Αντόνιο Φάουτσι: «Λέγατε ψέματα ότι το εμβόλιο θα μας σώσει» – Πώς παρατάθηκε η πανδημία

«Καταπέλτης» ήταν σε ανάρτησή του ο γιατρός και διοικητής του ΑΧΕΠΑ, Δημήτρης Γάκης, ο οποίος σχολίασε την πρόσφατη συνέντευξη του Άντονι Φάουτσι, ότι περίμενε να τελειώσει πριν από έναν χρόνο η πανδημία του κορωνοϊού. 

Newsroom

Ο Δ.Γάκης τονίζει μεταξύ άλλων ότι «την επέκταση της επιδημίας την προκάλεσε» ο Α.Φάουτσι και τα μέτρα που έλαβε για την αντιμετώπιση, ενώ στέκεται και στα ψέματα που ειπώθηκαν για το εμβόλιο, τις μάσκες και το lockdown.

Η ανάρτηση του Δ.Γάκη

ΩΣΤΕ Μr FAUCI ΠΕΡΙΜΕΝΑΤΕ Η ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ!

ΩΣΤΕ ΣΑΣ ΦΤΑΙΕΙ ΤΟ CDC;

Διάβασα, με αγανάκτηση, την συνέντευξη Fauci στο Bloomberg στις 25/8/22.

«Νόμισα ότι μετά από έναν, ακόμη, χρόνο (2021) θα είχαμε αφήσει την Covid πίσω μας, αλλά όπως αποδείχθηκε, αυτό δεν συνέβη» (I thought after yet again another year we would have Covid behind us, but as it turns out that’s not the case), είπε…

Έτσι, αναίσχυντα, δικαιολογήθηκε, για την παταγώδη αποτυχία στην αντιμετώπιση της επιδημίας, για τα ψέματα ότι το εμβόλιο θα σταματήσει την επιδημία, για την επιβολή λανθασμένων μέτρων lockdown, για την παλινωδία του να αποθαρρύνει την χρήση μάσκας στην αρχική περίοδο και την άκριτη επιβολή της στην συνέχεια, για, για, για…

Την επέκταση της επιδημίας την προκαλέσατε εσείς mr Fauci, διότι:

-Καθυστερήσατε την αρχική αντιμετώπιση της μαζί με το CDC

-Συνεργαστήκατε με το CDC στην επιβολή ΕΠΙΖΗΜΙΩΝ lockdowns τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να ΣΠΡΩΧΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΔΗΜΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Το ξέρατε καλά αυτό.

–Διαδίδατε , ψευδώς ότι το εμβόλιο θα μας σώσει και θα αντιμετωπίσει την επιδημία, την στιγμή που γνωρίζατε ότι τα εμβόλια δεν θεραπεύουν μία εν εξελίξει επιδημία, αλλά αντιθέτως, εάν χορηγηθούν άκριτα και μαζικά ΕΠΙΛΕΓΟΥΝ τα τυχαία αναφυόμενα ΑΝΘΕΚΤΙΚΑ στελέχη, παρατείνοντας την επιδημία λόγω των επιλοιμώξεων από τα ανθεκτικά στο εμβόλιο στελέχη.

-Επιμείνατε στην χορήγηση επανειλημμένων δόσεων, παρότι γνωρίζατε ότι αυξάνουν την λοίμωξη και την βαρύτητα της στα νεότερα από 60 ετών άτομα

Αυτά, μαζί με το παιγνίδι που παίξατε στην δημιουργία και στην συγκάλυψη της προέλευσης του ιού, είναι λίγα από εκείνα για τα οποία θα απολογηθείτε στο εγγύς μέλλον.

Και για τους κακοχαρακτηρισμούς, τους ευτελισμούς, τις περιθωριοποιήσεις των υγιώς σκεπτομένων και εντίμων Ιατρών, που αντιτάχθηκαν και ενημέρωσαν για το τι είναι σωστό να γίνει, ενημερώνω τα ντόπια «κολλητάρια» του, ότι…

Πηγή: Pronews.gr

Απίστευτα πράγματα: Το Spiegel διαψεύδει τον πρωθυπουργό για την 5χρονη Μαρία στον Έβρο και ο …. Μηταράκης στοχοποιεί τώρα και το Spiegel! Η απάντηση του περιοδικού

Το γερμανικό περιοδικό Spiegel επισκέφτηκε το φυλάκιο του Έβρου και μίλησε με τους γονείς του 5χρονου κοριτσιού που πέθανε από τσίμπημα σκορπιού, το βράδυ της Δευτέρας, 9 Αυγούστου, ενώ βρισκόταν –μαζί με άλλους 38 πρόσφυγες– εγκλωβισμένη και αβοήθητη σε νησίδα του Έβρου.

«Οι γονείς της λένε ότι τη τσίμπησε σκορπιός. Στη συνέχεια ανέβασε πυρετό και έπεσε σε κώμα. “Είχε αδύναμο ανοσοποιητικό σύστημα”, λέει η μητέρα της. Προσπάθησε απεγνωσμένα να δροσίσει το σώμα του παιδιού της στο ποτάμι», επισημαίνει το περιοδικό σε αναλυτικό ρεπορτάζ των Γιώργου Χρηστίδη και Μαξιμίλιαν Πόπ.  

Όπως επιβεβαιώνει το Spiegel, το όνομα του κοριτσιού είναι Μαρία, καθώς έτσι την αποκαλούν οι γονείς της και οι άλλοι πρόσφυγες. Άλλωστε, το όνομα, η ηλικία και άλλα στοιχεία της μικρής βρίσκονται στον κατάλογο των ονομάτων των προσφύγων που είχαν καταθέσει στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου οι οργανώσεις Ελληνικό Συμβούλιο για τους Πρόσφυγες και HumanRights360 (ο κατάλογος βρίσκεται στη διάθεσή της «Εφ.Συν.»). Τα στοιχεία αυτά είχαν κατατεθεί ήδη από τις 20 Ιουλίου, δηλαδή την πρώτη φορά που εγκλωβίστηκαν στη νησίδα οι πρόσφυγες, μετά την επαναπροώθησή τούς από την ελληνική όχθη του Έβρου, όπως καταγγέλλουν. 

Η προσπάθεια του Κυριάκου Μητσοτάκη, μιλώντας στη Βουλή, να αμφισβητήσει κοροϊδευτικά το όνομα της νεκρής, υιοθετώντας επιχειρήματα και ύφος σχολιαστών του διαδικτύου που δεν ταιριάζουν σε πρωθυπουργό, όπως και η ανάρτηση του υπουργού Μετανάστευσης και Ασύλου Νότη Μηταράκη που κάνει λόγο για «σημαντικές ανακολουθίες στα γεγονότα και στις περιγραφές», συνιστούν ευθεία παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης. Αυτή την ώρα, οι πρόσφυγες καταθέτουν στην προκαταρκτική εξέταση που διενεργεί η Εισαγγελία Ορεστιάδας.

Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός θα πρέπει να εξηγήσουν ποια ακριβώς στοιχεία επικαλούνται και με ποια νόμιμη διαδικασία ήρθαν στα χέρια τους. Θα πρέπει επίσης να αφήσουν απερίσπαστη τη Δικαιοσύνη να ολοκληρώσει το έργο της χωρίς να προκαταλαμβάνουν, με τόσο χονδροειδή τρόπο, το αποτέλεσμα.

Πρέπει επίσης να σεβαστούν τον πόνο των γονιών του μικρού παιδιού και την επιθυμία τους σχετικά με το άψυχο σώμα του παιδιού τους.

«Ο Έλληνας υπουργός Μετανάστευσης Νότης Μηταράκης εξακολουθεί να αρνείται κάθε ευθύνη για το θάνατο της Μαρίας. Πρότεινε στην οικογένεια να εκταφεί η σορός και να ταφεί στην Ελλάδα. Ωστόσο, η Mariam Albadawi και ο Mohammed Alali αρνούνται. “Κανείς δεν έκανε τίποτα όσο ήταν ζωντανή”, λένε. “Τι καλό μπορεί να συμβεί τώρα; Η επιθυμία μας είναι να παραμείνει η κόρη μας στη νησίδα”», σημειώνει το Spiegel.

Συντριπτικά στοιχεία

Σε ανάρτησή του στο Twitter, ο δημοσιογράφος του Spiegel Γιώργος Χρηστίδης, –ο μόνος δημοσιογράφος που έχει πάρει συνεντεύξεις από τους πρόσφυγες μετά τη διάσωσή τους– παραθέτει συντριπτικά στοιχεία σχετικά με τον θάνατο της μικρής Μαρίας στον Έβρο από το ρεπορτάζ που πραγματοποίησε.

«Την περασμένη εβδομάδα πέρασα πολλές ώρες με τους πρόσφυγες της νησίδας στον #Εβρο στο ΚΥΤ του Φυλακίου. Από όπου το σημερινό ρεπορτάζ μας. Στο κυρίαρχο κλίμα τοξικότητας, πόλωσης & εχθροπάθειας θα πω τα εξής, για όποιον έχει διάθεση να ακούσει. Στο ΚΥΤ βρέθηκα ως μέρος της αποστολής των οργανώσεων που έχουν αναλάβει τη νομική εκπροσώπηση των προσφύγων @GCRefugees & @rights360. Είναι όλοι καλά στην υγεία τους. Αλλά & βαθιά τραυματισμένοι ψυχικά. Κυρίως φυσικά οι γονείς της 5χρονης Μαρίας, που θρηνούν την κόρη τους.

»Ήδη αμφισβητείται η ύπαρξη της Μαρίας, το όνομα της Μαρίας, ο θάνατος της Μαρίας. Εγώ είδα 2 γονείς με 4 ακόμα παιδιά στο ΚΥΤ. Οι γονείς μιλούσαν σπαρακτικά για την κόρη τους και τα παιδιά για την αδελφή τους. Σε αντίθεση με πολιτικούς ή άλλους, εγώ δεν θα τους αμφισβητήσω. Μίλησα επίσης με ανθρώπους που μου είπαν επωνύμως και ανέφεραν και στην ένορκη κατάθεσή τους στην εισαγγελία ότι οι ίδιοι έθαψαν πρόχειρα το μικρό κορίτσι στη νησίδα. Την ύπαρξη της Μαρίας με την οικογένειά της επιβεβαίωσαν και άλλοι πρόσφυγες με τους οποίους συνομίλησα.

»Σε αυτή τη μακάβρια και αποκρουστική συζήτηση δεν θα επανέλθω. Ας το κάνουν αν το θεωρούν σκόπιμο η κυβέρνηση ή όποιος άλλος. Κι ας κριθούν γι’ αυτό. Εξάλλου για τις ελληνικές αρχές οι πρόσφυγες αρχικά δεν υπήρχαν καν, ήταν πλάσματα της φαντασίας δημοσιογράφων και ΜΚΟ. Μέχρι που -ω του θαύματος!- αποδείχθηκε ότι είτε οι αρχές ψεύδονταν όταν δήλωναν επί μέρες πως δεν έβρισκαν κανέναν στην περιοχή, αρνούμενες να συνδράμουν ή έστω να ενημερώσουν, είτε τα πολυδιαφημισμένα και πανάκριβα μέσα επιτήρησης του Έβρου είναι τελικώς προβληματικά. Τα στοιχεία για την παρουσία των προσφύγων στην επίμαχη νησίδα και για την επαναπροώθηση τους ενώ είχαν βρεθεί σε ελληνικό έδαφος τον Ιούλιο είναι πολλά και ισχυρά. Και θα παρουσιαστούν εν καιρώ, και όχι εν θερμώ, με πλήρη και αναλυτική τεκμηρίωση.

»Για τον ρόλο της Τουρκίας: Από την πρώτη στιγμή γράψαμε ότι οι πρόσφυγες εξαναγκάστηκαν από τις τουρκικές αρχές να περάσουν στην Ελλάδα. Το αντιπροσφυγικό αίσθημα στην Τουρκία έχει φουντώσει. Οι αναγκαστικές ή “εθελοντικές” απελάσεις έχουν κορυφωθεί. Το γεγονός αυτό αν μη τι άλλο θα έπρεπε να προβληματίσει την κυβέρνηση που βάφτισε την Τουρκία ασφαλή χώρα (και) για τους Σύριους. Αντιθέτως, προτιμά να συνεχίζει τη ρητορική περί υβριδικού πολέμου & να επιχειρεί με κάθε μέσο να μειώσει τις ροές για να αυξήσει τα ποσοστά της.

»Η πολιτική αυτή είναι νομικά & ηθικά διάτρητη. Είναι & ατελέσφορη. Όχι μόνο υπό το πρίσμα αφελών “δκαιωματιστών” ή “χρήσιμων ηλιθίων”, όπως αρέσκονται να γράφουν κάποιοι πατριώτες του πληκτρολογίου που διακρίνονται κυρίως για την αμάθεια, εμπάθεια και πνευματική οκνηρία τους. Είναι ατελέσφορη ακόμα και υπό το πρίσμα της “εθνικής απειλής”. Εάν ήμουν ο Ερντογάν, θα έτριβα τα χέρια μου που 40 πρόσφυγες κατάφεραν να κάνουν άνω κάτω τη χώρα. Γνωρίζοντες μού έχουν εξηγήσει πόσο γρήγορα, εύκολα και ανθρώπινα θα μπορούσε να έχει λυθεί το ζήτημα εξαρχής. Η πολιτική αυτή έρχεται επίσης σε σύγκρουση με την παράδοση, τον δημοκρατικό χαρακτήρα της χώρας, το κράτος Δικαίου. Η Ελλάδα δεσμεύεται από διεθνείς συμβάσεις, ευρωπαϊκούς & εθνικούς νόμους. Η τήρησή τους δεν γίνεται αλά καρτ. Ας επιλέξει ο καθένας ποια Ελλάδα τον εκπροσωπεί.»

Τη σκυτάλη στη στοχοποίηση δημοσιογράφων και ανταποκριτών έγκυρων διεθνών μέσων ενημέρωσης που δεν ευθυγραμμίζονται με την κυβερνητική γραμμή παίρνει το υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου. To υπουργείο απειλεί τώρα με «νομικές ενέργειες» κι επιχειρεί να κάνει μάθημα δημοσιογραφικής δεοντολογίας στο γερμανικό περιοδικό Spiegel, που συνάντησε στο Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης του Φυλακίου του Εβρου τους πρόσφυγες της νησίδας και πήρε συνέντευξη από τους γονείς της νεκρής πεντάχρονης Μαρίας και άλλους.

«[…] δόθηκε από την αρμόδια Υπηρεσία Υποδοχής και Ταυτοποίησης άδεια σε μέλη -εγγεγραμμένης στο Μητρώο του ΥΜΑ- Μη Κυβερνητικής Οργάνωσης, η οποία δραστηριοποιείται στη νομική εκπροσώπηση ασυνόδευτων ανηλίκων, να εισέλθουν στο ΚΥΤ Φυλακίου. Στην αντιπροσωπεία της εν λόγω ΜΚΟ, όπως απεδείχθη εκ των υστέρων, συμμετείχε ανταποκριτής ξένου μέσου ενημέρωσης, ο οποίος υπέβαλε παραπλανητικό αίτημα εισόδου ως μεταφραστής, ενώ πραγματικός σκοπός της επίσκεψης ήταν να συνομιλήσει και να προχωρήσει σε συνεντεύξεις με ορισμένους εκ των 38 μεταναστών που εντοπίστηκαν προ ολίγων ημερών σε ελληνικό έδαφος, οι οποίοι ακόμη βρίσκονται σε διαδικασίες παροχής εξηγήσεων στις αρμόδιες αρχές. Μετά λύπης μας, διαπιστώνουμε ότι παραβιάστηκαν κατ’ ελάχιστο οι κανόνες δημοσιογραφικής δεοντολογίας και εμπιστευτικότητας όπως υπαγορεύονται στο Γενικό Κανονισμό Λειτουργίας των δομών φιλοξενίας, καθώς και ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος επέλεξε συνειδητά τον εμπαιγμό των ελληνικών αρχών. Το Υπουργείο Μετανάστευσης και Ασύλου θα προβεί σε όλες τις απαραίτητες νόμιμες ενέργειες», αναφέρει η ανακοίνωση του υπουργείου.

Ωστόσο, είναι ο ίδιος ο υπουργός Νότης Μηταράκης που, την ώρα που εξελίσσεται προκαταρκτική εξέταση στην Εισαγγελία Ορεστιάδας για την υπόθεση, σπεύδει με ανακοινώσεις και διαρροές στον φιλοκυβερνητικό τύπο να προκαταλάβει το αποτέλεσμα και να αμφισβητήσει τις καταγγελίες των προσφύγων. Την ίδια ώρα, στον φιλοκυβερνητικό Τύπο φιλοξενούνται ανώνυμες διαρροές αξιωματούχων του Μαξίμου που αμφισβητούν ευθέως τις καταγγελίες, πριν ολοκληρωθεί η έρευνα. Στο ίδιο πρωτοφανές ατόπημα προέβη την Παρασκευή από το βήμα της Βουλής ο πρωθυπουργός, ο οποίος αμφισβήτησε με κοροϊδευτικό τρόπο το όνομα της νεκρής Μαρίας.

Οι αποκαλύψεις του γερμανικού περιοδικού για όσα καταγγέλλουν οι πρόσφυγες για το θάνατο της μικρής Μαρίας και για τις εγκληματικές ενέργειες των ελληνικών αρχών εκθέτουν τον ίδιο τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, που σπεύδει τώρα να στοχοποιήσει ξανά άλλον ένα δημοσιογράφο, που έφερε στο φως τη φωνή των γονιών της Μαρίας και των άλλων προσφύγων.

Φαίνεται ότι ο κ. Μηταράκης αρέσκεται στη δημοσιογραφική δεοντολογία των ανώνυμων διαρροών και των ψιθύρων και όχι των πραγματικών δημοσιογραφικών αποκαλύψεων. Προτιμά επίσης να επικαλείται προσχηματικά τους τύπους και όχι την ουσία της υπόθεσης, που είναι η διάσωση των προσφύγων και η αποκάλυψη της αλήθειας.

Λογικό, αφού οι αποκαλύψεις αυτές συντείνουν στο διεθνή διασυρμό της κυβέρνησης. Αλλά η στοχοποίηση μέσων ενημέρωσης και δημοσιογράφων που υπηρετούν την αλήθεια δεν προστατεύει την κυβέρνηση αντιθέτως ολοκληρώνει το διεθνή διασυρμό της για την κατάσταση της ελευθερίας του τύπου και του κράτους δικαίου στην Ελλάδα.

«Ο Γιώργος Χρηστίδης δεν έκανε τίποτα κακό. Απλώς κάνει τη δουλειά του ως δημοσιογράφος για το @DerSpiegel, αναφέροντας την αλήθεια με όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ακρίβεια. Η επίθεση της κυβέρνησης δεν είναι μόνο επίθεση εναντίον του, αλλά κατά της ελευθερίας του Τύπου γενικότερα», ήταν η απάντηση του γερμανικού περιοδικού στην ανακοίνωση του ελληνικού υπουργείου.

thefaq.gr

Και ο Νίκος Κοτζιάς «αδειάζει» Μητσοτάκη! «Δεν είπα ποτέ ότι με παρακολουθούσε ο Αλέξης Τσίπρας… Σήμερα η ΕΥΠ με παρακολουθεί ή όχι;;»

Μετά τους Γιάνη Βαρουφάκη, Νάντια Βαλαβάνη, Γιάννη Πανούση, Τάσο Τέλογλου αλλά και Θανάση Καμπαγιάννη, και ο Νίκος Κοτζιάς «αδειάζει» τον Κυριάκο Μητσοτάκη και διαψεύδει τα όσα ισχυρίστηκε ο πρωθυπουργός από το βήμα της Βουλής περί παρακολουθήσεώς του από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Με δήλωσή του στο iEidiseis, ο Πρόεδρος του ΠΡΑΤΤΩ και πρώην ΥΠΕΞ, έθεσε καίρια ερωτήματα προς τον Κυριάκο Μητσοτάκη:

«Τα τελευταία χρόνια ο κ. Μητσοτάκης με συκοφαντεί συστηματικά και λέει ψέματα για μένα χωρίς αναστολές. Χθες στη Βουλή υποστήριξε ότι έχω δηλώσει ότι με παρακολουθούσε ο Αλέξης Τσίπρας. Κάτι που δεν έχω κάνει. Ζήτησα και πήρα σήμερα τα πρακτικά της Βουλής. Ο κος Μητσοτάκης με επικαλείται και για να γίνει πιστευτός εμφανίζεται να καταθέτει «συνοδευτικά έντυπα», δήθεν τεκμηρίωσης, αλλά σε κανένα από όλα αυτά δεν γίνεται αναφορά σε δικές μου δηλώσεις, ούτε καν αναφέρονται στο όνομά μου. Αναρωτιέμαι, μήπως αυτό λέγεται Πολιτική Απάτη ενώπιον του ελληνικού κοινοβουλίου;
Ο κος Πρωθυπουργός οφείλει να μου απαντήσει στα εξής:
Α) Γιατί ανέφερε στην βουλή το όνομά μου χωρίς καμία τεκμηρίωση και για κάτι που δεν έχω πει; Πώς θα χαρακτήριζε ο ίδιος την πράξη του;
Β) Η ΕΥΠ με παρακολουθεί σήμερα ή όχι;
Γ) Τα σε βάρος μου δημοσιεύματα σε μερίδα του σημερινού τύπου που αναμασάνε ιστορίες που έχουν διαψευστεί από εμένα, αλλά εδώ και χρόνια από τα ίδια τα γεγονότα, υπάρχει περίπτωση να ήτανε σε γνώση του νέου διοικητή της ΕΥΠ;
Δ) Γιατί δεν αναφέρθηκε ο κ. Πρωθυπουργός, χθες στην βουλή, στη λήψη μέτρων σε βάρος ξένων μυστικών υπηρεσιών όταν δρουν στην Ελλάδα με παράνομες μεθόδους;
Ε) Θα ληφθούν μέτρα ενάντια σε ιδιώτες που συγκροτούν παρακρατικούς μηχανισμούς παρακολούθησης Ελλήνων πολιτών;
Στ) Θα ζητήσει για κάποιο από τα σε βάρος μου ψέματα και συκοφαντίες, επιτέλους συγγνώμη;
Σε όλους τους υπόλοιπους, προτείνω να μελετήσουν τις Προτάσεις του ΠΡΑΤΤΩ για τον κοινοβουλευτικό-δημοκρατικό έλεγχο της ΕΥΠ και της κρατικής ασφάλειας, για την δίωξη του παρακράτους και των παρανομιών των ξένων υπηρεσιών».

thefaq.gr

ΥΓ του blog: .....αλήθεια γιατί εξανίστανται κι απορούν οι κύριοι και οι κυρίες της μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης αλλά και άλλοι Έλληνες πολίτες  για τα ψέματα του Κυριάκου Μητσοτάκη; ...δεν γνωρίζουν άραγε ότι αυτό είναι το σήμα κατατεθέν της οικογένειας, μπαμπά, κόρης, γιου κι όλων τους; ....δεν είναι όμως ότι λένε ψέματα και χοντρά ψέματα, άλλα έχουν και την αναίδεια και την απαίτηση να τα πιστέψουμε.....

Ευλογιά των πιθήκων - Που βαδίζουμε;

John Kavaliotis

Γάλλος λοιμωξιολόγος* από το Raymond-Poincaré Hospital του Παρισιού υποστηρίζει ότι η ευλογιά των πιθήκων υπάρχει πιθανότητα να εξελιχθεί κάτι σαν τη σύφιλη. Να γίνει δηλ η "σύφιλη" του 21ου αιώνα. Αυτό το στηρίζει στο ότι δεν λήφθηκαν πολλά μέτρα προς το παρόν και στο ότι μπορεί μεν τώρα να θεωρείται νόσος των ομοφυλοφίλων αλλά με δεδομένο ότι μεταδίδεται και με την επαφή και με τα σταγονίδια, κάποια στιγμή θα εξαπλωθεί στον πλανήτη υπό μορφή πανδημίας. Για αντιμετώπιση προτείνει μαζικό και όχι στοχευμένο εμβολιασμό.

Medscape, 22-08-2022

Αντιληπτό νομίζω τι αρχίζει σιγά-σιγά να διασπείρεται. Η νόσος ή ο φόβος εκ νέου; Η αναγκαιότητα νέας σειράς εμβολίων μήπως; Ο απερχόμενος Fauci μάλιστα προχώρησε παραπέρα και μίλησε για επιδημία τύπου HIV.  Ξαφνικά οι πανδημίες άρχισαν να συνωθούνται και να παίρνουν σειρά. Ποια θα εκδηλωθεί τώρα και ποια αργότερα. Η βελτίωση των κοινωνικο-οικονομικών συνθηκών με την οποία άρχισε η μείωση των λοιμώξεων (μετά εμφανίσθηκαν τα εμβόλια), φαίνεται ότι τώρα οδηγεί στο αντίθετο. Στην αύξηση των λοιμώξεων. Κάτι περίεργο συμβαίνει. Μια νέα ανακατανομή πλούτου και πληθυσμού;
* Benjamin Davido, MD, MSc, PhD, ειδικός στις μολυσματικές ασθένειες

loimoxi.blogspot.com

 

ΥΓ του blog: ....σe άρθρο του Vincent Richeux "Θα είναι ο Πίθηκος η  Σύφιλη του 21ου αιώνα»;" στο Medscape 22-08-2022 (ΕΔΩ) ο αρθρογράφος αναφέρει ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) έχει χαρακτηρίσει παγκόσμια κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία την ασθένεια Monkeypox. Η αλήθεια είναι ότι ο Γενικός Διευθυντής του ΠΟΥ Dr. Tedros Adhanom Ghebreyesus χωρίς την απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του ΠΟΥ, ως όφειλε και την πλειοψηφία του Επιστημονικού Συμβουλίου προχώρησε μόνος του ανντικαταστατικά σ' αυτήν την ενέργεια. Αν σημαίνει κάτι αυτό. 

Αποκάλυψη Τώρα: η «επιχείρηση λήθης» της προσωπικής εμπλοκής Μητσοτάκη στο σκάνδαλο των υποκλοπών, εκ των έσω…

Προνομιακές πληροφορίες για μια σχετικά άγνωστη και αθέατη στο «μεγάλο κοινό» κυβερνητική επιχείρηση

 

γράφει ο Νίκος Τσαγκρής

Λειτουργώντας ως insider στα κρατικά, κυρίως, αλλά και σε μερικά από τα αποκαλούμενα και «πετσωμένα» συστημικά Μέσα Ενημέρωσης, απέκτησα πρόσβαση σε προνομιακές πληροφορίες γύρω από μια σχετικά άγνωστη και εν πολλοίς αθέατη στο «μεγάλο κοινό» επιχείρηση: την 20ήμερη κυβερνητική «επιχείρηση λήθης» της προσωπικής εμπλοκής του Έλληνα πρωθυπουργού στο μέγα σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, που συγκλονίζει την ελληνική και τη διεθνή κοινή γνώμη.

Εδώ, μια οφειλόμενη παρένθεση: είναι προφανές, ελπίζω, ότι γράφω «λειτουργώντας ως… insider» αυτοσαρκαζόμενος και εκ του… πονηρού, με σαφή την πρόθεση να υποβάλλω στον αναγνώστη την αρμόζουσα, στο θέμα που πραγματεύομαι, ατμόσφαιρα… αντικατασκοπείας. Κατά τα λοιπά, ένας δημοσιογράφος είναι πανεύκολο να λειτουργήσει ως insider (ως πληροφοριοδότης εκ των έσω) σε κρατικά και συστημικά Μέσα: αρκεί να είναι αξιοπρεπής και αξιόπιστος συνάδελφος και να διατηρεί φιλικές σχέσεις με αξιοπρεπείς και αξιόπιστους συναδέλφους, εργαζόμενους σε κρατικά και συστημικά ΜΜΕ.

Λοιπόν, που λέτε, το πρώτο που έμαθα είναι ότι η «επιχείρηση λήθης» της σκανδαλώδους προσωπικής εμπλοκής του Έλληνα πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων άρχισε να εκτυλίσσεται το απόγευμα της 8ης Αυγούστου, αμέσως μετά το ψαρωμένο και ανευθυνοϋπεύθυνο σε βαθμό γελοιότητας «διάγγελμα» Μητσοτάκη σε διακαναλική σύνδεση. Το οποίο, ω του θαύματος, και απ’ το επιτελείο του πρωθυπουργικού γραφείου κρίθηκε ως ψαρωμένο και ανευθυνοϋπεύθυνο σε βαθμό γελοιότητας…

*******

«Αυτοκαταστροφική εμφάνιση!..», ήταν η τελική συλλογική  εκτίμηση περί αυτού: «αμέσως δόθηκε εντολή από τους ιμάντες μεταφοράς του επικοινωνιακού επιτελείου προς τα κρατικά και τα ελεγχόμενα μέσα να περιορίσουν τις αναφορές στο θέμα, βγάζοντας εντελώς τον πρωθυπουργό – ακόμα και το διάγγελμά του –  απ’ το κάδρο», μου είπε ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου.

Άνθρωπος τέως… αριστερός, όπως θα καταλάβατε ήδη οι…  μυημένοι, από τον αριστερίστικο χαρακτηρισμό «ιμάντες μεταφοράς» που χρησιμοποίησε για τους μεταφορείς της επικοινωνιακής – διάβαζε, δημοσιογραφικής – «γραμμής» από το πρωθυπουργικό γραφείο προς τα ΜΜΕ. Αυτούς που, σύμφωνα με τους εργαζόμενους σε κρατικά και «συστημικά» ΜΜΕ αξιόπιστους συναδέλφους και φίλους «πληροφοριοδότες» μου, «έχουν γίνει αρχισυντάκτες στην θέση των αρχισυντακτών και διευθυντές στη θέση των διευθυντών»…

Σύμφωνα, λοιπόν, με τις προνομιακές πληροφορίες που, λειτουργώντας ως από σπόντα… insider απέκτησα, η «επιχείρηση λήθης» της προσωπικής εμπλοκής του Έλληνα πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων, άρχισε να κλιμακώνεται την επομένη του ψαρωμένου και ανευθυνοϋπεύθυνου  διαγγέλματός του: «είχε προηγηθεί το αίτημα του Αλέξη Τσίπρα για άμεσο άνοιγμα της Βουλής και συζήτησης προ ημερησίας του θέματος των υποκλοπών», μου θύμισε ο άνθρωπός μου στο Μαξίμου: «τότε είναι που αποφασίστηκε μια χαλαρή αποδοχή του αιτήματος Τσίπρα, με στόχευση μια, όσο το δυνατόν, πιο παρατεταμένη εκδοχή της  αιτούμενης αμεσότητας του ανοίγματος της Βουλής», πρόσθεσε: καταλαβαίνεις, προκειμένου να κερδηθεί ικανός χρόνος ώστε το επικοινωνιακό επιτελείο, σε συνεργασία με τα ΜΜΕ να υλοποιήσει την «επιχείρηση λήθης»…

*******        

Έτσι, απλά: από τις 8 μέχρι τις 26 Αυγούστου – μέχρι σήμερα, δηλαδή, που γράφω αυτό το κείμενο και κατά… σύμπτωση ανοίγει η Βουλή – το επικοινωνιακό επιτελείο της κυβέρνησης Μητσοτάκη σε συνεργασία με τα κρατικά και τα συστημικά (διάβαζε «πετσωμένα») ΜΜΕ, υλοποιούν την «επιχείρηση λήθης» της προσωπικής εμπλοκής του Έλληνα πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων. Σύμφωνα δε με τις προνομιακές πληροφορίες μου εκ των έσω – τις οποίες   ακολούθως τηλεγραφικά παραθέτω – η… δουλειά έγινε ως εξής:

Πληροφορίες από συναδέλφους εργαζόμενους στα κρατικά   Μέσα ΕΡΤ και ΑΠΕ – ΜΠΕ): «Εντάξει, “αυτοί” (σ σ: οι άνθρωποι του Μαξίμου που έχουν την επαφή με τα ΜΜΕ) συμπεριφέρονται σε γενικές γραμμές σαν ιδιοκτήτες ● Ακριβώς!.. Σαν καναλάρχες, σαν διευθυντές, σαν αρχισυντάκτες, για να σου δώσω να καταλάβεις ● Αμέσως μετά το διάγγελμα, η εντολή ήταν “αλλαγή ατζέντας”: χαμηλά το θέμα των επισυνδέσεων –  παίζουν μόνο οι παρεμβάσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου» ● «Μας συνέστηναν να… ξεχάσουμε το όνομα Μητσοτάκης: καμιά αναφορά στον πρωθυπουργό στα ρεπορτάζ για τις υποκλοπές» ● «Πολλοί απ’ “αυτούς” μας τηλεφωνούσαν καθημερινά και μας προέτρεπαν να παίξουμε ως βασικά θέματα μικροπυρκαγιές, πνιγμούς κολυμβητών, ακόμα και τροχαία» ●   βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα καθημερινό μπαράζ απροκάλυπτων κυβερνητικών υποδείξεων με focus στην αποτροπή του σκανδάλου των υποκλοπών από την κεντρική αρθρογραφία του πρακτορείου» ● «Εμένα έφτασε στο σημείο να με πάρει υπουργός για να με παρακαλέσει να μη δώσω το δημοσίευμα στους New York Times»…

Πληροφορίες από συναδέλφους εργαζόμενους στα λεγόμενα «πετσωμένα» ΜΜΕ: «Καταλαβαίνεις, σ’ αυτή τη φάση (σ σ: εννοεί το 20ήμερο της «επιχείρησης λήθης»)  βρεθήκαμε αντιμέτωποι με ένα καθημερινό μπαράζ απροκάλυπτων υποδείξεων με focus στην αποτροπή του σκανδάλου των υποκλοπών ακόμα κι απ’ τους τίτλους ειδήσεων» ● Σ’ εμάς, η… δουλειά έγινε ως συνήθως, μέσω των αρχισυντακτών: αν δεις τα πρωτοσέλιδα μπάνερ του σάϊτ στη διάρκεια του κρίσιμου 20ήμερου, που το λες, θα καταλάβεις» ● Ναι, ακριβώς: για τις υποκλοπές μόνο τα κυβερνητικά non paper, κι αυτά «κατεβασμένα» ● «Οι λέξεις Μητσοτάκης –  σκάνδαλο –  υποκλοπές, απαγορευμένες ● «παίζαμε μόνο… ελαφρολαϊκά θέματα: εγκλήματα, αυτοκτονίες, οικογενειακές ιστορίες βίας… Και gossip διασήμων: Μύκονος και τα μυαλά στα κάγκελα» ● Ναι, και στα πολιτικά… Μπόρις Τζόνσον και Ερντογάν!.. Ακόμα κι αν έβηχε ο Ερντογάν ήταν πρώτο θέμα…».

Αυτά τα ολίγα, με τη… φρούδα ελπίδα ότι η εν εξελίξει  συζήτηση του θέματος των υποκλοπών στη Βουλή, ειδικά δε οι σχετικές με την αναζήτηση και τιμωρία των ενόχων θεσμικές ανακριτικές ακολουθίες, δεν θα αποτελέσουν συνέχεια της «επιχείρησης λήθης» της προσωπικής εμπλοκής του Έλληνα πρωθυπουργού στο σκάνδαλο των παρακολουθήσεων.

restaro.blogspot.com