Δεν χάσαμε μόνο την ανθρωπιά μας, αλλά και την ταυτότητα μας σαν λαός. Είτε αριστερός, είτε δεξιός σαν κοινωνία συμφωνούσαμε σε ένα πράγμα. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΑ. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ το τέρας, που όχι απλά δεν μας τρομάζει, αλλά το χαϊδεύουμε κιόλας.
Γιώργος Συκάς
Όταν είδα πρώτη φορά την φωτογραφία της μάνας του νεκρού αυτοκινητιστή Τάσου Τούση σκέφτηκα ότι αν η Παναγιά είχε ανθρώπινη μορφή, έτσι θα έκλαιγε κάτω από τον σταυρό. Μέρες της Παναγιάς και μία ομάδα ανθρώπων έχει εγκλωβιστεί σε ένα νησάκι στον Έβρο. Η τραγική κατάληξη ένα πεντάχρονο κορίτσι να χάσει την ζωή του. Αλλά δεν φτάνει αυτό. Το παιδί δεν μπορεί να θαφτεί γιατί οι Αρχές κωφεύουν στις εκκλήσεις που γίνονται για την διάσωσή τους. Η λύση που βρέθηκε ήταν να αφήσουν το παιδί στα κρύα νερά του ποταμού για να συντηρηθεί η σορός. Αναγκάζοντας αυτή τη μάνα να ζει ένα μαρτύριο που όμοιο του δεν έχει.
Δεν χάσαμε μόνο την ανθρωπιά μας, αλλά και την ταυτότητα μας σαν λαός. Είτε αριστερός, είτε δεξιός σαν κοινωνία συμφωνούσαμε σε ένα πράγμα. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΕΙΝΑΙ ΙΕΡΑ. Έχουμε συνηθίσει τόσο πολύ το τέρας, που όχι απλά δεν μας τρομάζει, αλλά το χαϊδεύουμε κιόλας. Ο Λουντέμης έλεγε ότι «Χρειάστηκαν εκατομμύρια χρόνια για να γίνουν τα τέσσερα πόδια δύο. Δεν θα τα κάμω πάλι τέσσερα εγώ!». Ούτε για αυτό δεν είμαστε ικανοί. Έχουμε παραιτηθεί τόσο πολύ από την βελτίωση της κοινωνίας που ζούμε, ώστε καταπιέζουμε και τα πιο αρχέγονα ένστικτα μας. Όπως αυτό της ταφής και του σεβασμού του νεκρού.
Τόσες χιλιάδες στρέμματα έχουμε δώσει για να σταθούν οι βάσεις που βοηθούν στο να διαλυθούν χώρες. Δύο τετραγωνικά μέτρα δεν μπορούμε να δώσουμε για το πιο ιερό πράγμα στον κόσμο; Τόσα εκατομμύρια δώσατε για τα Rafale. Δύο νομίσματα δεν έχετε να δώσετε σε ένα παιδάκι για να περάσει τον βαρκάρη;
Αντί επιλόγου παρατίθεται ένα απόσπασμα από την Αντιγόνη. Για να μάθουμε από τους προγόνους μας πως πρέπει να στέκεσαι απέναντι στους νόμους των ανθρώπων, όταν αυτοί δεν εξυπηρετούν ούτε τα πιο απλά ανθρώπινα ιδεώδη.
«Ναι γιατί δεν ήταν ο Δίας αυτός που είχε κηρύξει σε μένα αυτά, ούτε η Δίκη που κατοικεί με τους Θεούς του Κάτω Κόσμου όρισε τέτοιος νόμους μέσα στους ανθρώπους, ούτε μπορούσα να φανταστώ πως τα δικά σου κηρύγματα έχουν τόση δύναμη ώστε εσύ αν και θνητός να υπερνικήσεις τους άγραφους κι ατράνταχτους νόμους των θεών. Γιατί δεν υπάρχουν αυτά σήμερα μόνο και χτες αλλά αιώνια ισχύουν και κανείς δεν γνωρίζει από πότε φάνηκαν κι ούτε και εγώ είχα σκοπό από φόβο για τις διαθέσεις κανενός ανθρώπου να παραβώ αυτά και γι αυτό να βρω τιμωρία μπροστά στους Θεούς…»Γιώργος Συκάς Βιογραφικό
"Θα πείτε, τ΄ άστρα είναι μακριά κι η γη μας τόση δα μικρή. Ε, το λοιπόν, ό,τι και να είναι τ΄ άστρα, εγώ τη γλώσσα μου τους βγάζω. Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό, πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο, είναι ένας άνθρωπος που τον μποδίζουν να βαδίζει, είναι ένας άνθρωπος που τον αλυσοδένουνε." (Nâzım Hikmet, μτφρ. Γιάννης Ρίτσος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου