Αν ο Αλέξης Τσίπρας περνούσε την ΕΥΠ στον έλεγχό του την πρώτη-πρώτη ημέρα που ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδιζε τις εκλογές...
Αν μετά από λίγες ημέρες τοποθετούσε επικεφαλής της ΕΥΠ αυτή έναν ιδιώτη χωρίς τα απαραίτητα, τυπικά, προσόντα...
Αν... στη συνέχεια άλλαζε ολόκληρο νόμο προκειμένου να μπορεί να διορίσει τον εκλεκτό του στη συγκεκριμένη θέση...
Αν διόριζε τον ανιψιό του (!) γενικό δερβέναγα στο Μέγαρο Μαξίμου, ώστε να τα ελέγχει όλα ο ίδιος προσωπικά μέσω της οικογενείας...
Αν οι παρακολουθήσεις πολιτών αυξάνονταν σε αριθμό κατακόρυφα επί της προεδρίας του...
Αν αποκαλυπτόταν ότι παρακολουθούσε την -τότε- αρχηγό του τρίτου κόμματος της Βουλής αείμνηστη Φώφη Γεννηματά...
Αν αποκαλυπτόταν ότι προσπάθησε να την παρακολουθήσει με διάφορους τρόπους μέχρι να το καταφέρει...
Αν ο Αλέξης Τσίπρας μας έλεγε πως ο ίδιος δεν γνώριζε τίποτε, αλλά όλα τα έκαναν ο εκλεκτός του στην ΕΥΠ και ο ανιψιός της οικογενείας...
Αν μας έλεγε επίσης ότι δεν γνωρίζει αν παρακολουθούνται κι άλλοι πολιτικοί και δεν ενδιαφέρθηκε καν να ρωτήσει να ενημερωθεί...
Αν συνέβαιναν όλα αυτά, δεν θα τον θεωρούσαμε βλάκα και ανίκανο, όπως θα ήθελε ο ίδιος, αλλά ένοχο (κατά το παλιό εκείνο της «Ελευθεροτυπίας», «ένοχος ή βλαξ;»).
Και θα τον κράζαμε. Ούτε θα σιωπούσαμε, ούτε πολύ περισσότερο θα τον υποστηρίζαμε. Θα τον κράζαμε μόνο. Και για λόγους δημοσιογραφικής αυτοπροστασίας θα έλεγα, γιατί θα βλέπαμε πως είναι τελειωμένος. Τόσο απλά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου