Μάνος Ελευθερίου, Θάνος Μικρούτσικος, Μαρία Δημητριάδη
ΥΓ του blog: ....φορούσε μαύρο κοστούμι και άσπρο πουκάμισο. Ήταν ντυμένος λες και πήγαινε σε γιορτή. Γύρω στις 5 το πρωί, πριν ακόμα ξημερώσει, κατεβαίνει από το αυτοκίνητο. Ο τόπος που είχε επιλεγεί ήταν η Αγία Μαρίνα, στο Δαφνί. Περνώντας δίπλα από τους δημοσιογράφους, δεμένος ακόμα με τις χειροπέδες, κοντοστέκεται. Τους χαιρετά. «Γεια σας παιδιά. Μπράβο, όλο νιάτα βλέπω μπροστά μου. Σας εύχομαι καλή σταδιοδρομία, να ‘στε πάντα καλά. Βλέπετε εγώ σε λίγο φεύγω με ψεύτικες και άδικες κατηγορίες. Το Κόμμα μου, το ξέρω, θα βρει την αλήθεια και θα με δικαιώσει»….. είχε μπει στο κόμμα το 1926 κι είχε διαγνωσθεί με φυματίωση από το 1929 κι ενώ γιατροί κι επιστήμη του έδιναν 6 μήνες ζωή αυτός συνέχισε να μάχεται, να αγωνίζεται, να φυλακίζεται, να βασανίζεται, να δραπετεύει και να παλεύει για τον απλό άνθρωπο, την κοινωνική δικαιοσύνη και την ελευθερία του λαού.....Λίγες ώρες αργότερα, οι εφημερίδες φέρνουν στην Αθήνα την είδηση: «Εξετελέσθη» Ήταν 14 Αυγούστου 1954. Παραμονή της Παναγίας ο διανοούμενος του λόγου και της πράξης, πέφτει νεκρός. Δολοφονημένος από το εκτελεστικό απόσπασμα της αμερικανοκρατίας και της ντόπιας πλουτοκρατίας.... η καθεστηκυία αριστερά και η τροπαιοφόρος νικήτρια του εμφυλίου δεξιά είναι ικανοποιημένες. Η Ελλάδα χάνει άλλη μια φορά ένα από τα παιδία της που πάλευαν για λευτεριά …. άλλη μια φορά τρώει τις σάρκες της… δυστυχώς τις ξεσκίζει ακόμα ενώ το αίτημα για εθινική ανεξαρτησία παραμένει ακέραιο ....(κομμάτια του κειμένου είναι από το imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου