Από τις ΗΠΑ ως την Ελλάδα, οι γυναίκες έχουν βρει το μπελά του…
Συχνά πυκνά κατεβαίνω Πειραιά, όχι γιατί είμαι γάβρος στο φρόνημα (θου Κύριε…), αλλά γιατί μ’ έχει μαγέψει ο «Μανδραγόρας». Το γνωστό ντελικατέσεν, που με προμηθεύει με βότανα, πιπέρια, πιπέρια, μπαχάρια, χαλβάδες, καπνιστά αμύγδαλα (να πάρετε, το σαγόνι θα σας πέσει!), μέλια, άλευρα, γεμίζει το σακούλι του νοικοκύρη, αδειάζει το πορτοφόλι. Πάω κι από δίπλα στο Sharai για μια μπουγάτσα πρώτης τάξεως, πίνω και κάναν καφέ λιμανίσιο, περνάω απ’ την «Πάρο» για ψαρικό και καβουρόψυχα, όλα κομπλέ.
Και κάνω και το ρεπορτάζ μου, ρεπόρτερ Ξανθάκης εδώ, τεντωμένες οι κεραίες. Τα βλέπω τα αυτοκόλλητα τα ανυπόγραφα που κατακλύζουν την αγορά του συμπαθούς επινείου, σε στύλους και τοίχους και στάσεις λεωφορείων, τα συλλέγω κιόλας για λόγους εγκυκλοπαιδικούς, στο γραφείο μου είναι και διαβάζω:
«Η έκτρωση έγινε νόμιμη. Όμως ακόμη σκοτώνει και πληγώνει. Αυτό δεν το αλλάζει κανένας νόμος. Γι’ αυτό ΠΕΙΤΕ ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΩΣΗ».
«Μ’ ΑΓΑΠΑΣ;
ΤΟΤΕ ΜΗ ΜΕ ΣΠΡΩΞΕΙΣ ΠΟΤΕ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΚΤΡΩΣΗ».
«Μαμά ζω κι ας μην το ξέρεις…»
«Νόμιμη έκτρωση; Όχι ευχαριστώ, δεν θα πάρω. Αξίζω κάτι καλύτερο. Και εγώ και το παιδί μου».
Γιατί στον Πειραιά τόσο πολύ και όχι στην Αθήνα, τι να σας πω δεν γνωρίζω. Θα μπορούσα να υποπτευθώ δάκτυλο της Ιεράς Μητροπόλεως, αλλά δίχως αποδείξεις να ‘χαμε να λέγαμε. Σημασία έχει ότι χρόνια τώρα δεν την παρατάνε τη μάχη οι ενδιαφερόμενοι και συνεχίζουν τον αγώνα έστω και με ανταρτοπόλεμο. Παίρνοντας θάρρος από τα τεκταινόμενα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου ουκ ολίγοι δικαστές, από τους ανώτατους έως τους πλέον ταπεινούς, έχουν βαλθεί να κουλαντρίσουν τις γυναικείες μήτρες. Πάμε ένα κόπυ πάστε μαέστρο, γιατί είναι Παρασκευή και ονειρεύομαι γουικέντ:
«Εφετείο επικύρωσε τη Δευτέρα την απόφαση της δικάστριας Τζένιφερ Φριντρικόβιτς, της κομητείας Εσκάμπια, να απορρίψει το αίτημα 16χρονης να υποβληθεί σε άμβλωση. Σύμφωνα με τους δικαστές, η νεαρή, δεν απέδειξε πως είναι “αρκετά ώριμη για να αποφασίσει τον τερματισμό της κύησής της”.
Η ετυμηγορία αυτή εκδόθηκε πριν κλείσουν δυο μήνες από την ιστορική απόφαση του Ανώτατου Δικαστηρίου των ΗΠΑ, που αναίρεσε στα τέλη Ιουνίου τη συνταγματική κατοχύρωση του δικαιώματος στην άμβλωση, δίνοντας διακριτική ευχέρεια σε κάθε πολιτεία χωριστά να νομοθετήσει για το ζήτημα».
Εν τω μεταξύ, στην αίτησή της προς το δικαστήριο, η 16χρονη είχε δηλώσει ότι δεν είναι έτοιμη να φέρει στον κόσμο ένα παιδί, ότι δεν έχει δουλειά, ότι ακόμη σχολείο πάει και ότι ο πατέρα του παιδιού δεν μπορεί να στην στηρίξει οικονομικά. Απόλυτη καταστροφή με δυο λόγια και συνταγή για δύο ακόμη δυστυχισμένες ψυχές:
Μία που θα γεννήσει και μία που θα γεννηθεί…
Υπάρχει, πάντως, και ένα ψήγμα ελπίδας απέναντι στο κράτος των δικαστών. Σε δημοψήφισμα που έλαβε χώρα προ ολίγων εβδομάδων στο υπερσυντηρητικό Κάνσας, οι πολίτες ψήφισαν σε ποσοστό 59% υπέρ των γυναικείων δικαιωμάτων στην άμβλωση. Και δεν μιλάμε τώρα για καμιά Νέα Υόρκη ή για κάνα Ελέη, μιλάμε για μια πολιτεία που θα μπορούσε εύκολα να κατηγορήσει τη Μάνη για σοσιαλμανία. Κι όμως εκεί, στο λίκνο της αμερικάνικης ακροδεξιάς, δεν μάσησε ο κόσμος από προπαγάνδες και δοξασίες, τα έβαλε κάτω, πρόσθεσε ένα συν ένα και έβγαλε αποτέλεσμα δύο. Και στα δικά μας ελπίζω, γιατί οι Έλληνες και οι Ελληνίδες μπορεί να έχουν ζαλιστεί από το νέφος της πληροφορίας αλλά ακόμη δεν έχουν αποχαζέψει εντελώς!
Υ.Γ.: Παρήγορο ότι τα εγχώρια φιλελέρια προτάσσουν τα στήθη τους υπέρ των αμβλώσεων. Γιατί την ώρα, βεβαίως, μιας και άμα τους κουνήσει κανείς δυο-τρία πενηντάρικα στη μούρη….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου