Στίχοι: Βαγγέλης Κωνσταντινίδης
Μουσική: Θοδωρής Παπαδόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Θοδωρής Παπαδόπουλος
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου / ίδια τα μάτια σου καλή μου / κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια / γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
Κοιτάζω τη βροχή και νιώθω / πως στη ψυχή μου μέσα τρέχει / εγώ δεν έχω άλλο πόθο / απ'το να 'ρθεις τώρα που βρέχει.
Κοιτάζω τη βροχή, βροχή μου / ίδια τα μάτια σου καλή μου / κι όπως κυλά στα πεζοδρόμια / γυρνάει ο νους σε ονειροδρόμια.
Οπισθοδρομική Κομπανία - Βιογραφία
Το καλοκαίρι του 1978 ο Άγγελος Σφακιανάκης, ηθοποιός, μουσικός προτείνει στον Γιάννη Εμμανουηλίδη φοιτητή Σχολής Καλών Τεχνών και μουσικό να δημιουργήσουν ένα προτότυπο συγκρότημα που σαν πλανόδιος θίασος μουσικών να περιοδεύει στις ταβέρνες της Αθήνας παίζοντας ρεμπέτικα τραγούδια εξασφαλίζοντας έτσι τα προς το ζειν. Το σχήμα δημιουργείται λειτουργεί, και γίνεται πόλος έλξης.
Φιλοξενεί περιστασιακά πολλούς συνεργάτες με την περιπετιώδη δράση του και την γοητεία της ζωής του πλανώδιου μουσικού.
Οι εμπειρίες των συμμετεχόντων είναι κύρια από εφηβικά συγκροτήματα που έπαιζαν ξένη μουσική. Είναι η πρώτη φορά που νέα παιδιά εμφανίζονται σαν συγκρότημα με "τρίχορδα" μπουζούκια υπερασπιζόμενοι το λαϊκό τραγούδι.
Πρωτογενής συγκίνηση των ηχογραφήσεων και ο μεταπολιτευτικός αέρας ωθούν το συγκρότημα σε κύκλους ζημώσεων, αναζητήσεων και έρευνας. Τα μπουζούκια να είναι τρίχορδα, τα τραγούδια να χορεύονται, το ακροατήριο να συμμετέχει.
Η διαπίστωση ότι ο βασιλιάς (το λαϊκό τραγούδι) είναι γυμνός είναι η βάση για να προετοιμαστεί το αντίπαλο δέος στην τρέχουσα ναρκισιστική κατάσταση του τραγουδιού.Το χειμώνα στο συγκρότημα εντάσσεται ο Στράτος Στρατηγόπουλος γραφίστας και κιθαρίστας, έτσι το σχήμα σταθεροποιείται στη μορφή του ρεμπέτικου τρίο μπουζούκι, κιθάρα, μπαγλαμάς. Αυτή τη σύνθεση συναντά ο Διονύσης Σαββόπουλος και εκδηλώνει ενδιαφέρον για συνεργασία. Το καλοκαίρι του 1979 στη Σκόπελο, ο Άγγελος Σφακιανάκης ακούει τυχαία σε μια ταβέρνα μια κοπέλα να τραγουδά σε διπλανό φιλικό τραπέζι. Εντυπωσιάζεται από τη φωνή της και της προτείνει συνεργασία. Η Ελευθερία Αρβανιτάκη δυστάζει αλλά τελικά πείθεται και γίνεται η αιχμή του δόρατος. Την ομάδα συμπληρώνει ο Πέτρος Εξαρχάκος με το ακορντεόν του.
Η αναζήτηση της αυθεντικότητας οδηγεί σε μία επιστροφή στις αρχικές κινήσεις, στην πρώτη πράξη. Η κομπανία βαφτίζεται "Οπισθοδρομική", και επίσημα πρωτοεμφανίζεται στο πρόγραμμα του Δ.Σαββόπουλου "Γιγανταιώρημα" στο κέντρο "Σκορπιός" στη Πλάκα.
Η κομπανία συμπεριφέρεται σαν συλλογικό πρόσωπο, διαμορφώνει ήχο και προσωπικό ύφος ερμηνείας. Εξορκίζει την σωματική κατάθλιψη που έχει αφήσει η δικτατορία αλλά και τις ψυχικές αγκυλώσεις της μεταπολίτευσης.
Η κομπανία καθισμένη σε καρέκλες υπηρετεί το Ελληνικό γλέντι και καλεί τους ακροατές να χορέψουν. Προτείνει χορούς ομαδικούς και κατορθώνει με νεανικό παλμό μια νέα ανάγνωση του παλιού πάθους. Μεταδίδει με τις εμφανίσεις της χαρά και απελευθερωτική ενέργεια.
Ονειρεύεται την "πίστα του Τσιτσάνη" που μαζί με του άλλους Έλληνες χορεύει και η ελπίδα. Το λαϊκό τραγούδι βάζει ρεζέρβα και αναδιπλώνεται .
Εμφανίζεται μόνη της για πρώτη φορά στο κέντρο "Κουασιμόδος" στο Κολωνάκι το 1981. Την επόμενη χρονιά στεγάζεται στο Άλσος στο Πεδίο του Άρεως για τρεις συνεχείς χρονιές.
Η κομπανία συνεχίζει τις εμφανίσεις της σε όλη την Ελλάδα και στο εξωτερικό (Αμερική, Αγγλία, Σουηδία) Ηχογραφεί τρεις δίσκους (οι δύο είναι ζωντανές ηχογραφήσεις). Συμμετέχει στα "Μπαράκια" του Βαγγέλη Γερμανού και στο "Ατέλειωτος Δρόμος" της Δήμητρας Γαλάνη.
Το 1985 η Οπισθοδρομική κομπανία διαλύεται.
Πηγή βιογραφίας: www.mikrosheros.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου