Θανάσης Καρτερός
Όταν ένας άνθρωπος πεθαίνει, δικαιούται την αξιοπρέπεια του πένθους, όποιος και να ήταν, ό,τι κι αν είχε διαπράξει εν ζωή. Προφανώς το... δικαιούται και ο τέως, που κόστισε στη Δημοκρατία πολύ ακριβά και στην Ελλάδα ακόμα ακριβότερα. Δεν θα έπρεπε, όμως, να πιάσουμε καυγά πάνω από το φέρετρο και τον πόνο των δικών του. Η Ιστορία αποφάνθηκε, οι Έλληνες τον τελείωσαν τελεσίδικα ως θεσμό και ως πρόσωπο εξουσίας, ο βιολογικός θάνατος ήρθε να συμπληρώσει τον πολιτικό του. Τελεία και παύλα, από κάθε άποψη.
Η ασχήμια, όμως, των δεξιών θρήνων και των φιλοβασιλικών οργασμών αλλού το πάει. Και τούτο και τ’ άλλο και βασιλιάς και πάντα Έλληνας. Να ξερνάς κορώνες με την υποκρισία τους. Γιατί για υποκρισία πρόκειται. Είτε η υποκρισία να είναι βασιλικοί και να παριστάνουν για χρόνια τους δημοκράτες. Είτε η υποκρισία να μην είναι τίποτε, αλλά να έχουν πέσει σαν τα κοράκια για να κερδίσουν καμιά «βασιλική» ψήφο ενόψει εκλογών. Είτε υποκρισία για να σκεπάσουν με τη νεκρική πομπή τις δικές τους πολιτικές πομπές. Διαλέγετε και παίρνετε.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που καταφέρνουν με τους βασιλικούς τους οργασμούς είναι να ξυπνούν την αντιβασιλική οργή. Να μην επιτρέπουν με τη γλοιώδη θρηνωδία τους ούτε την ενός λεπτού σιγή. Την περισυλλογή, την περίσκεψη, ακόμα και τη συγγνώμη. Διότι, όταν ας πούμε ο Πέτσας κολλάει στη μύτη μας τη λίστα των αρετών του τέως, σπρώχνει κάποιους να θυμούνται τη λίστα από τις κατάρες του ίδιου τέως για τη Δημοκρατία και τα «μιάσματα». Και πως ως «μιάσματα» τους φέρονταν κατ’ εντολή του οι αρμοί. Μέχρι Χούντας.
Τέλος πάντων. Κατά βάθος, όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες της Δεξιάς που αλυχτούν πένθιμα προς το φεγγάρι του στέμματος αποκαλύπτουν ένα σοβαρό έλλειμμα ήθους. Αξιοπρέπειας. Ίσως αυτό να πιστεύουν ότι αρμόζει στον τέως. Και δεν έχει κανένα νόημα, με τη χώρα να βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση, να ασχοληθεί κανείς με το βρόμικο ψωμί που διαφημίζουν ξαφνικά ως παντεσπάνι. Ας τους πει, όμως, κάποιος από το «μαγαζί» να το βουλώσουν. Από σεβασμό στην Ιστορία, στη θέληση του ελληνικού λαού, στη Δημοκρατία, αλλά και στον ίδιο τον τέως...
Η ασχήμια, όμως, των δεξιών θρήνων και των φιλοβασιλικών οργασμών αλλού το πάει. Και τούτο και τ’ άλλο και βασιλιάς και πάντα Έλληνας. Να ξερνάς κορώνες με την υποκρισία τους. Γιατί για υποκρισία πρόκειται. Είτε η υποκρισία να είναι βασιλικοί και να παριστάνουν για χρόνια τους δημοκράτες. Είτε η υποκρισία να μην είναι τίποτε, αλλά να έχουν πέσει σαν τα κοράκια για να κερδίσουν καμιά «βασιλική» ψήφο ενόψει εκλογών. Είτε υποκρισία για να σκεπάσουν με τη νεκρική πομπή τις δικές τους πολιτικές πομπές. Διαλέγετε και παίρνετε.
Σε κάθε περίπτωση, εκείνο που καταφέρνουν με τους βασιλικούς τους οργασμούς είναι να ξυπνούν την αντιβασιλική οργή. Να μην επιτρέπουν με τη γλοιώδη θρηνωδία τους ούτε την ενός λεπτού σιγή. Την περισυλλογή, την περίσκεψη, ακόμα και τη συγγνώμη. Διότι, όταν ας πούμε ο Πέτσας κολλάει στη μύτη μας τη λίστα των αρετών του τέως, σπρώχνει κάποιους να θυμούνται τη λίστα από τις κατάρες του ίδιου τέως για τη Δημοκρατία και τα «μιάσματα». Και πως ως «μιάσματα» τους φέρονταν κατ’ εντολή του οι αρμοί. Μέχρι Χούντας.
Τέλος πάντων. Κατά βάθος, όλοι αυτοί οι πολιτικάντηδες της Δεξιάς που αλυχτούν πένθιμα προς το φεγγάρι του στέμματος αποκαλύπτουν ένα σοβαρό έλλειμμα ήθους. Αξιοπρέπειας. Ίσως αυτό να πιστεύουν ότι αρμόζει στον τέως. Και δεν έχει κανένα νόημα, με τη χώρα να βρίσκεται σε πολύπλευρη κρίση, να ασχοληθεί κανείς με το βρόμικο ψωμί που διαφημίζουν ξαφνικά ως παντεσπάνι. Ας τους πει, όμως, κάποιος από το «μαγαζί» να το βουλώσουν. Από σεβασμό στην Ιστορία, στη θέληση του ελληνικού λαού, στη Δημοκρατία, αλλά και στον ίδιο τον τέως...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου