Η υπόθεση των υποκλοπών έχει τη δική της εκρηκτική δυναμική. Κρύβεται ακόμα πολλή πυρίτιδα στα θεμέλια του παράνομου αυτού μηχανισμού. Το φανερώνει η απροσχημάτιστη προσπάθεια του καθεστώτος να μη μιλήσει ο κ. Ράμμος στη Βουλ
Θα μπορούσε στη θέση του κ. Ράμμου να ήταν ένας υποτακτικός της εξουσίας, ψοφοδεής οσφυοκάμπτης, υπάλληλος του Κράτους με Κ κεφαλαίο. Κάποιος με γραμμάτια απλήρωτα. Στη δίνη των υποκλοπών θα γινόταν φτερό στον άνεμο, μια πρόθυμη ασήμαντη ύπαρξη, ένας... κόκκος σκόνης. Εύκολη βορά για έναν Ντογιάκο. Ψεκάστε σκουπίστε τελειώσατε. Ιστορία μη γενόμενη. Θα μέναμε κάτι γραφικοί να μιλάμε για τις υποκλοπές σαν να ακούμε φωνές στον ύπνο μας.
Θα μπορούσε να είναι στην ΑΔΑΕ ο κ. Ράμμος αλλά να μη βρεθούν τη συγκεκριμένη στιγμή στο Μαξίμου Μητσοτάκης και Δημητριάδης, στην Κατεχάκη ο Κοντολέων και γύρω τους ιστός εκβιαστών και εκβιαζόμενων, μεσαζόντων, εταιριών και εκατομμυρίων. Χωρίς σκάνδαλο υποκλοπών, θα κυλούσε ήρεμα η θητεία Ράμμου στην ΑΔΑΕ, θα ακουγόταν κάποιος καλός λόγος για την εντιμότητά του και ο πρώην δικαστικός θα γυρνούσε σπίτι να ζήσει με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο του βίου.
Θα μπορούσε στην ΑΔΑΕ να βρεθεί αντιμέτωπος με τον σκοτεινό μηχανισμό ένας έντιμος ανθρωπάκος χωρίς το εκτόπισμα και την ψυχική ρώμη του κ. Ράμμου. Θα ήθελε βέβαια να κάνει το καθήκον του αλλά δε θα μπορούσε. Τι θα έμενε; Νάδα. Νιέντε. Τίποτα. Μόνο ο λεκές από ένα έντομο που προσπάθησε να ενοχλήσει το θηρίο αλλά συνεθλίβη κάτω από το βάρος της Ιστορίας.
Δεν έγινε τίποτα από αυτά. Γιατί είναι το συγκεκριμένο πρόσωπο, με τα δικά του γνωρίσματα, που συνάντησε τη συγκυρία και τη μετέτρεψε σε δική του συγκυρία. Την κατέκτησε κι ας μην το ήξερε. Κι ας μην το φανταζόταν καν ο ίδιος ότι θμπορούσε να αποβεί αποφασιστικός παράγοντας, κρίσιμος παίχτης της Ιστορίας. Γιατί αυτά δεν τα αποφασίζει κανείς. Δεν βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα Καβαφικό, να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Αλλιώς έρχεται, αδιόρατα σχεδόν, η μαγική στιγμή: το πρόσωπο επιλέγεται από τη συγκυρία, βγαίνει έξω από τα δικά του μέτρα και σφραγίζει την ιστορική τυχαιότητα με τη δύναμη της ανθρώπινης βούλησης.
«Δεν γίνεται να ταλαιπωρούμαστε από μια κωλο-Αρχή», διέρρευσε πως ειπώθηκε σε κυβερνητική σύσκεψη. Πέρα από τον κυνισμό της, η φράση δείχνει ακριβώς αυτό: σοκ και δέος μπροστά στην αβάσταχτη τυχαιότητα της Ιστορίας. Πόσο αδιανόητο φαίνεται για την αλαζονική -άτρωτη τάχα- ισχύ να συγκρούεται με ό,τι δε φαντάστηκε ποτέ πως δεν ελέγχει; Το συγκεκριμένο πρόσωπο στη συγκεκριμένη συγκυρία γίνεται ο τοίχος πάνω στον οποίο σκάει η αλαζονεία της εξουσίας.
Η υπόθεση των υποκλοπών έχει τη δική της εκρηκτική δυναμική. Κρύβεται ακόμα πολλή πυρίτιδα στα θεμέλια του παράνομου αυτού μηχανισμού. Το φανερώνει η απροσχημάτιστη προσπάθεια του καθεστώτος να μη μιλήσει ο κ. Ράμμος στη Βουλή. Παιχνίδι καθυστερήσεων με κάθε κόστος. Άγνωστο τι θα βγάλει.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ ήδη έχει κερδίσει τη θέση του στην Ιστορία. Είναι φράση χιλιοειπωμένη, το ξέρω. Συχνά υπερβολική. Εν προκειμένω όμως, ισχύει στο ακέραιο.
Η πατρίς ευγνωμονούσα κύριε Ράμμο.
Θα μπορούσε να είναι στην ΑΔΑΕ ο κ. Ράμμος αλλά να μη βρεθούν τη συγκεκριμένη στιγμή στο Μαξίμου Μητσοτάκης και Δημητριάδης, στην Κατεχάκη ο Κοντολέων και γύρω τους ιστός εκβιαστών και εκβιαζόμενων, μεσαζόντων, εταιριών και εκατομμυρίων. Χωρίς σκάνδαλο υποκλοπών, θα κυλούσε ήρεμα η θητεία Ράμμου στην ΑΔΑΕ, θα ακουγόταν κάποιος καλός λόγος για την εντιμότητά του και ο πρώην δικαστικός θα γυρνούσε σπίτι να ζήσει με αξιοπρέπεια το υπόλοιπο του βίου.
Θα μπορούσε στην ΑΔΑΕ να βρεθεί αντιμέτωπος με τον σκοτεινό μηχανισμό ένας έντιμος ανθρωπάκος χωρίς το εκτόπισμα και την ψυχική ρώμη του κ. Ράμμου. Θα ήθελε βέβαια να κάνει το καθήκον του αλλά δε θα μπορούσε. Τι θα έμενε; Νάδα. Νιέντε. Τίποτα. Μόνο ο λεκές από ένα έντομο που προσπάθησε να ενοχλήσει το θηρίο αλλά συνεθλίβη κάτω από το βάρος της Ιστορίας.
Δεν έγινε τίποτα από αυτά. Γιατί είναι το συγκεκριμένο πρόσωπο, με τα δικά του γνωρίσματα, που συνάντησε τη συγκυρία και τη μετέτρεψε σε δική του συγκυρία. Την κατέκτησε κι ας μην το ήξερε. Κι ας μην το φανταζόταν καν ο ίδιος ότι θμπορούσε να αποβεί αποφασιστικός παράγοντας, κρίσιμος παίχτης της Ιστορίας. Γιατί αυτά δεν τα αποφασίζει κανείς. Δεν βρίσκεται μπροστά σε δίλημμα Καβαφικό, να πει το μεγάλο ναι ή το μεγάλο όχι. Αλλιώς έρχεται, αδιόρατα σχεδόν, η μαγική στιγμή: το πρόσωπο επιλέγεται από τη συγκυρία, βγαίνει έξω από τα δικά του μέτρα και σφραγίζει την ιστορική τυχαιότητα με τη δύναμη της ανθρώπινης βούλησης.
«Δεν γίνεται να ταλαιπωρούμαστε από μια κωλο-Αρχή», διέρρευσε πως ειπώθηκε σε κυβερνητική σύσκεψη. Πέρα από τον κυνισμό της, η φράση δείχνει ακριβώς αυτό: σοκ και δέος μπροστά στην αβάσταχτη τυχαιότητα της Ιστορίας. Πόσο αδιανόητο φαίνεται για την αλαζονική -άτρωτη τάχα- ισχύ να συγκρούεται με ό,τι δε φαντάστηκε ποτέ πως δεν ελέγχει; Το συγκεκριμένο πρόσωπο στη συγκεκριμένη συγκυρία γίνεται ο τοίχος πάνω στον οποίο σκάει η αλαζονεία της εξουσίας.
Η υπόθεση των υποκλοπών έχει τη δική της εκρηκτική δυναμική. Κρύβεται ακόμα πολλή πυρίτιδα στα θεμέλια του παράνομου αυτού μηχανισμού. Το φανερώνει η απροσχημάτιστη προσπάθεια του καθεστώτος να μη μιλήσει ο κ. Ράμμος στη Βουλή. Παιχνίδι καθυστερήσεων με κάθε κόστος. Άγνωστο τι θα βγάλει.
Σε κάθε περίπτωση όμως, ο Πρόεδρος της ΑΔΑΕ ήδη έχει κερδίσει τη θέση του στην Ιστορία. Είναι φράση χιλιοειπωμένη, το ξέρω. Συχνά υπερβολική. Εν προκειμένω όμως, ισχύει στο ακέραιο.
Η πατρίς ευγνωμονούσα κύριε Ράμμο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου