Alastair Crooke
Ο πόλεμος των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας μέσω αντιπροσώπων είναι ηλιθιότητα. Ο καθηγητής Νομικής στο LSE, Peter Ramsay, σε μια κριτική του βιβλίου του Benjamin Abelow, How the West Brought War to Ukraine (Πως η Δύση προκάλεσε τον πόλεμο στην Ουκρανία), περιγράφει πώς ο τελευταίος αποφεύγει την απλοϊκή αφήγηση «ο Πούτιν εισέβαλε στην Ουκρανία» – αποδίδοντας την κύρια ευθύνη για τον πόλεμο σε λιγότερο άμεσες αιτίες: «την αμερικανική κυβερνητική βλακεία και τύφλωση» και «την υποχωρητικότητα και τη δειλία» των ηγετών της Ευρώπης απέναντι σε αυτή την αμερικανική κυβερνητική «ανοησία».
Παρόλο που ο Abelow περιγράφει με μεγάλη σαφήνεια την αυταπάτη, την αλαζονεία και την υποκρισία της δυτικής πολιτικής, δεν επιχειρεί να εξηγήσει πώς ή γιατί η αμερικανική πολιτική εξελίχθηκε σε τόσο ηλίθια ή οι ευρωπαίοι ηγέτες έφτασαν να γίνουν τόσο δειλοί. Δείχνει να μένει άναυδος από αυτό, περιγράφοντας το επίπεδο του παραλογισμού που εμπλέκεται ως «σχεδόν αδιανόητο».
Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να εξηγήσουμε, γιατί αυτό συνέβη και γιατί επέφερε και εξακολουθεί να επιφέρει επαναστατικές αλλαγές σε μια Μέση Ανατολή που επαναπροσδιορίζεται συστηματικά ως αναπόσπαστο μέρος του μπλοκ BRICS+ και που σηματοδοτεί μια μετάβαση, η οποία από μόνη της προαναγγέλλει μια τεράστια αλλαγή στο πλαίσιο των γεω-πολιτικο-οικονομικών εξελίξεων.
Στο βάθος, ο πυρήνας της «μνημειώδους βλακείας» – για την οποία ο Abelow επικαλείται τον Βρετανό ακαδημαϊκό Richard Sakwa – δεν είναι κάτι που κρύβεται, αλλά μάλλον, είναι μια από εκείνες τις «αλήθειες» που βρίσκεται βρίσκονται «εκεί έξω»: εκτεθειμένες σε κοινή θέα. Είναι επίσης το γεγονός ότι το ΝΑΤΟ αντλεί την ισχύ και οφείλει την ύπαρξή του από τη διαχείριση των εικαζόμενων «απειλών», οι οποίες σε μια κυκλική διαδικασία σκέψης προκλήθηκαν ακριβώς από τη διεύρυνση του ΝΑΤΟ — μια διεύρυνση που έγινε δήθεν για να διαχειριστεί αυτές ακριβώς τις υποτιθέμενες «απειλές».
Εν ολίγοις, πρόκειται για ένα ανατροφοδοτούμενο επιχείρημα κλειστού κυκλώματος. Όχι μόνο δεν υπάρχει καμία απειλή από τη Ρωσία που να είναι ανεξάρτητη από την αμερικανική πολιτική, αλλά είναι επιπλέον η διεύρυνση του ΝΑΤΟ, προς «αντιμετώπιση της απειλής από τη Ρωσία», εκείνη που δημιουργεί την ίδια την απειλή που υποτίθεται ότι θα αντιμετώπιζε η διεύρυνση.
Ομοίως, είναι αυτό το είδος της κυκλοειδούς συλλογιστικής που μετατρέπει τον «Πούτιν σε Χίτλερ» – ένας αυτοεκπληρούμενος επιθετικός προσδιορισμός που δημιουργείται επειδή η διεύρυνση του ΝΑΤΟ είναι εξ ορισμού «λογική» (μια «Αξία» και ένα εθνικό Δικαίωμα), και επομένως όποιος την αμφισβητεί δεν μπορεί παρά να είναι «φασίστας».Ολόκληρο το άρθρο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου