Της χάλασε η σκούπα. Οχι η σαρώστρα. Η άλλη, η πολιτισμένη, η ανεπτυγμένη - η ηλεκτρική... Σαν τους καλούς ανθρώπους και οι σκούπες οι ηλεκτρικές. Μαζεύουν μαζεύουν το σκουπίδι μας και κάποια στιγμή απλώς σταματάνε.
Σε μας πως χάλασαν φαίνεται, μα η αλήθεια είναι πως απλώς αλλάζουν ρότα. Μπάστα με τα... σβουρν σβουρν. Μια ζωή σβουρν σβουρν, μήτε η σκούπα δεν την αντέχει. Τα στυλώνει κάποια στιγμή και άντε βγάλ’ τα πέρα μόνος σου μεγάλε. Να καθαρίζεις μοναχός σου το σκουπιδαριό σου.
Της χάλασε η σκούπα. Ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ. Σπίτι της έμενα, εκεί, στα εξωτικά Παρίσια, είπα να της κάνω ρεγάλο μια καινούργια. Εψαξα την ίδια που ’χω κι εγώ στη μητσοτακέικη Ελλάδα. Μόνο που βρήκα τη διπλάσια σε μέγεθος στη μισή τιμή απ’ ό,τι είχα πάρει τη δική μου, στο μισό μέγεθος. Αμα λέω εγώ πως ήταν ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ...
Το ’χει η χώρα μας σαν τις σκούπες, φαίνεται. Η μισή σε μέγεθος είναι, διπλάσια αξία τής αποδίδουν. Μαζί με ’κείνη και όλα όσα καταναλώνονται μέσα της. Από σκούπες μέχρι σκουπιδαριά: υπουργάτορες, βουλευτάτορες, αγκιτάτορες. Από πρωθυπουργούς μέχρι βοηθούς κουζίνας. Σπουδαία δουλειά κάνουν οι τελευταίοι.
Δίχως αυτούς, δεν πά’ να έχεις σεφ με 300 βραβεία Μισλέν, όχι εστιατόριο, μήτε ταβέρνα στους Κουνιάδους δεν ανοίγεις. Υπέροχο χωριό είν’ οι Κουνιάδοι. Ικαριώτικο. Πυκνοκατοικημένο... 33 νοματαίοι! Στο χωριό μονάχα χωματόδρομος πάει. Σε ψηλή ραχούλα βρίσκεται, από καταή η θάλασσα. Η θάλασσα και οι βιλάρες. Κουνιάδο τον κουνιάδο, πήραν και χτίσανε, με δρόμους ι-δι-ω-τι-κούς. Ανάπτυξη! Πολιτισμός! Από πάνω οι Κουνιάδοι, από κάτω οι «κουνιάδοι».
Βοηθοί κουζίνας και του λόγου τους. Οχι από αυτές που βγάζουν φαΐ όμως. Από τις άλλες, που μόνο τρώνε. Χλάπατις χλούπατις όλη μέρα, ντιρλάρει η μπάκα, έρχεται και στουμπώνει ο οισοφάγος. Ελα όμως που ο απαυτός τους δουλεύει σαν καρμπιρατέρ και ό,τι βάζουν σε φαΐ, μίζα, απευθείας αναθέσεις, μπόνους, μισθάρες, γκόλντεν μπόνους, βιλάρες, το βγάζουν σε σκατό. Χιλιάδες τόνοι σκατού ανά τη χώρα! Βγάλε δάχτυλα και μέτρα:
στα 200 χρόνια από την Αγίαν Ελληνικήν Επανάστασιν, τα 196 είχαμε δεξιές κυβερνήσεις. Θες να πω τα 180; Να βάλω κάτι Τρικούπηδες και κάτι Βενιζέλους, άντε και κάτι από Ανδρέα Παπανδρέου στις αρχές του; Να τα βάλω. Αλλά τέτοιος λαός είμαστε. Αν εξαιρέσεις ελάχιστες ιστορικές περιόδους, όπως η αντίσταση στην Κατοχή (που μετά έγινε «εθνικό έγκλημα των κομμουνιστών»), και κάποιους ακόμα που βγάλανε χολή σε εξορίες και φυλακές, μόνο Δεξιά και σκατό.
Δεν ήξερε ο Πάτσης πως είναι ανήθικα παράνομο να αρπάζει ξένη περιουσία, δεν ήξερε ο Χειμάρας πως το να είναι βουλευτής (Ν.Δ. φυσικά) και να παίρνει σακούλες τα χιλιάρικα σε απευθείας αναθέσεις απαγορεύεται, δεν ήξερε η Μενδώνη πόσο βιαστής ήταν ο Λιγνάδης, η Μαρέβα δεν ξέρει καν τι σημαίνει offshore, ο Χατζηδάκης δεν γνωρίζει διόλου τι σημαίνει «ξεπουλάω δημόσιους οργανισμούς, αφού τους διαλύσω πρώτα», ο Πλεύρης (το να βάλω δίπλα του τον τίτλο «υπουργός Υγείας» μού είναι απολύτως δεν όμως!) μήτε έχει ιδέα τι σημαίνει να έχεις άρρωστο παιδί που να χρειάζεται χειρουργείο, γιατρό και φάρμακα, η Καμερέως κάπως αμυδρά έχει ακούσει τον όρο «δημόσια παιδεία», όσο για τον Μητσοτάρχα...
Αυτός, πια, δεν ξέρει πού του πάν’ τα τέσσερα. Τα δύο, όμως, και τα άλλα δεκατέσσερα μια χαρά ξέρει να τ’ απλώνει δεξιά και δεξιότερα, μέσω ανιψιών, τρακαδόρων και κουμανταδόρων, κι έχουν σκάσει τα μπαούλα, κι έχουν τιγκάρει οι θυρίδες, αλλά η απληστία και η διαφθορά σαν γίνουν οργανικά τμήματα του κορμιού σου (όπως τα σκώτια και τα σπληνάντερα) δεν σταματούν να θέλουν, θέλουν, θέλουν.
Ας θέλουν. Κάποιοι, αρκετοί, πολλοί, ακόμα περισσότεροι, στέκονται απέναντι. Ετσι. Σαν πρωινό τσιγάρο και σαν καφέ πικρό. Μόνο έτσι. Πάντα έτσι.
(Αφιερωμένο στον Χρήστο, που με έλεγε «τσουκνίδα» και είχε τόσο δίκιο, μόνο που έφυγε γαμώτο. Πήρε την καλοσύνη και την κοτσίδα του και μας άφησε, ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ κι αυτός. Την ίδια μέρα με τον Νότη Μαυρουδή)...
Σε μας πως χάλασαν φαίνεται, μα η αλήθεια είναι πως απλώς αλλάζουν ρότα. Μπάστα με τα... σβουρν σβουρν. Μια ζωή σβουρν σβουρν, μήτε η σκούπα δεν την αντέχει. Τα στυλώνει κάποια στιγμή και άντε βγάλ’ τα πέρα μόνος σου μεγάλε. Να καθαρίζεις μοναχός σου το σκουπιδαριό σου.
Της χάλασε η σκούπα. Ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ. Σπίτι της έμενα, εκεί, στα εξωτικά Παρίσια, είπα να της κάνω ρεγάλο μια καινούργια. Εψαξα την ίδια που ’χω κι εγώ στη μητσοτακέικη Ελλάδα. Μόνο που βρήκα τη διπλάσια σε μέγεθος στη μισή τιμή απ’ ό,τι είχα πάρει τη δική μου, στο μισό μέγεθος. Αμα λέω εγώ πως ήταν ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ...
Το ’χει η χώρα μας σαν τις σκούπες, φαίνεται. Η μισή σε μέγεθος είναι, διπλάσια αξία τής αποδίδουν. Μαζί με ’κείνη και όλα όσα καταναλώνονται μέσα της. Από σκούπες μέχρι σκουπιδαριά: υπουργάτορες, βουλευτάτορες, αγκιτάτορες. Από πρωθυπουργούς μέχρι βοηθούς κουζίνας. Σπουδαία δουλειά κάνουν οι τελευταίοι.
Δίχως αυτούς, δεν πά’ να έχεις σεφ με 300 βραβεία Μισλέν, όχι εστιατόριο, μήτε ταβέρνα στους Κουνιάδους δεν ανοίγεις. Υπέροχο χωριό είν’ οι Κουνιάδοι. Ικαριώτικο. Πυκνοκατοικημένο... 33 νοματαίοι! Στο χωριό μονάχα χωματόδρομος πάει. Σε ψηλή ραχούλα βρίσκεται, από καταή η θάλασσα. Η θάλασσα και οι βιλάρες. Κουνιάδο τον κουνιάδο, πήραν και χτίσανε, με δρόμους ι-δι-ω-τι-κούς. Ανάπτυξη! Πολιτισμός! Από πάνω οι Κουνιάδοι, από κάτω οι «κουνιάδοι».
Βοηθοί κουζίνας και του λόγου τους. Οχι από αυτές που βγάζουν φαΐ όμως. Από τις άλλες, που μόνο τρώνε. Χλάπατις χλούπατις όλη μέρα, ντιρλάρει η μπάκα, έρχεται και στουμπώνει ο οισοφάγος. Ελα όμως που ο απαυτός τους δουλεύει σαν καρμπιρατέρ και ό,τι βάζουν σε φαΐ, μίζα, απευθείας αναθέσεις, μπόνους, μισθάρες, γκόλντεν μπόνους, βιλάρες, το βγάζουν σε σκατό. Χιλιάδες τόνοι σκατού ανά τη χώρα! Βγάλε δάχτυλα και μέτρα:
στα 200 χρόνια από την Αγίαν Ελληνικήν Επανάστασιν, τα 196 είχαμε δεξιές κυβερνήσεις. Θες να πω τα 180; Να βάλω κάτι Τρικούπηδες και κάτι Βενιζέλους, άντε και κάτι από Ανδρέα Παπανδρέου στις αρχές του; Να τα βάλω. Αλλά τέτοιος λαός είμαστε. Αν εξαιρέσεις ελάχιστες ιστορικές περιόδους, όπως η αντίσταση στην Κατοχή (που μετά έγινε «εθνικό έγκλημα των κομμουνιστών»), και κάποιους ακόμα που βγάλανε χολή σε εξορίες και φυλακές, μόνο Δεξιά και σκατό.
Δεν ήξερε ο Πάτσης πως είναι ανήθικα παράνομο να αρπάζει ξένη περιουσία, δεν ήξερε ο Χειμάρας πως το να είναι βουλευτής (Ν.Δ. φυσικά) και να παίρνει σακούλες τα χιλιάρικα σε απευθείας αναθέσεις απαγορεύεται, δεν ήξερε η Μενδώνη πόσο βιαστής ήταν ο Λιγνάδης, η Μαρέβα δεν ξέρει καν τι σημαίνει offshore, ο Χατζηδάκης δεν γνωρίζει διόλου τι σημαίνει «ξεπουλάω δημόσιους οργανισμούς, αφού τους διαλύσω πρώτα», ο Πλεύρης (το να βάλω δίπλα του τον τίτλο «υπουργός Υγείας» μού είναι απολύτως δεν όμως!) μήτε έχει ιδέα τι σημαίνει να έχεις άρρωστο παιδί που να χρειάζεται χειρουργείο, γιατρό και φάρμακα, η Καμερέως κάπως αμυδρά έχει ακούσει τον όρο «δημόσια παιδεία», όσο για τον Μητσοτάρχα...
Αυτός, πια, δεν ξέρει πού του πάν’ τα τέσσερα. Τα δύο, όμως, και τα άλλα δεκατέσσερα μια χαρά ξέρει να τ’ απλώνει δεξιά και δεξιότερα, μέσω ανιψιών, τρακαδόρων και κουμανταδόρων, κι έχουν σκάσει τα μπαούλα, κι έχουν τιγκάρει οι θυρίδες, αλλά η απληστία και η διαφθορά σαν γίνουν οργανικά τμήματα του κορμιού σου (όπως τα σκώτια και τα σπληνάντερα) δεν σταματούν να θέλουν, θέλουν, θέλουν.
Ας θέλουν. Κάποιοι, αρκετοί, πολλοί, ακόμα περισσότεροι, στέκονται απέναντι. Ετσι. Σαν πρωινό τσιγάρο και σαν καφέ πικρό. Μόνο έτσι. Πάντα έτσι.
(Αφιερωμένο στον Χρήστο, που με έλεγε «τσουκνίδα» και είχε τόσο δίκιο, μόνο που έφυγε γαμώτο. Πήρε την καλοσύνη και την κοτσίδα του και μας άφησε, ανήμερα του Αϊ-Σιχτίρ κι αυτός. Την ίδια μέρα με τον Νότη Μαυρουδή)...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου