Πάλι καλά να λέμε που είναι στα ύψη και τα μηχανόλαδα λόγω εισβολής στην Ουκρανία, ειδάλλως τη ντοματούλα, το αγγουράκι και τη φέτα θα τα τρώγαμε γρασαρισμένα φέτος και θα μαρσάραμε φεύγοντας απ’ το τραπέζι!
Μιλάμε τώρα για ιστορία πριν από καμιά εικοσαριά χρόνια.
Τότε που κι εμείς (υποτίθεται ότι) είχαμε λεφτά και στις Κυκλάδες (υποτίθεται ότι) δεν σε γδέρνανε οι μαγαζάτορες.
Είμαστε στη Σύρο, μ’ εκείνη που κοιμάται πλάι μου.
Πρώτη φορά στο νησί, ακολουθούμε την πεπατημένη:
Σε γνωστή παραλία, μην πάθουμε και καμιά πλάκα!
Κάνουμε το μπανάκι μας, κάνουμε την ηλιοθεραπεία μας, κάνουμε το χάζι μας, έρχεται η ώρα για μάσα.
Είχε τρεις ταβέρνες μεγαλούτσικες πάνω στο γιαλό, διαλέγουμε τη μία, μπουκάρουμε, καθόμαστε, τι ωραία θέα, θαλασσίτσα.
Πάω εγώ στα ενδότερα να διαλέξω ψάρι (είπαμε, λεφτά υπήρχαν), παραγγέλνει το κορίτσι χωριάτικη, περνάει λίγη ώρα, έχω κάνει την επιλογή μου, επιστρέφω στο τραπέζι, την βλέπω να βγάζει καπνούς κι από τα μάτια ακόμη. Έξαλλη λέμε, έτοιμη να βγάλει τη μασέτα και να πάρει κεφάλια!
Τι είχε συμβεί;
Η χωριάτικη είχε αφιχθεί, πλούσια και λαχταριστή. Και τίγκα στο σπορέλαιο…
Κάνω εδώ ένα μπρέηκ για να σημειώσω ότι εκείνη που κοιμάται πλάι μου είναι εν γένει άνθρωπος πολύ ανεκτικός και με λίγα πράγματα παρεξηγιέται. Αλλά είναι και από την Κρήτη.
και το ελαιόλαδο το γνωρίζει καλά και το αγαπάει και το θέλει κομπλέ στις σαλάτες της να τσαλαβουτάει. Άκου εκεί, σπορέλαιο στη χωριάτικη!
Τους πέταξα κάτι χαρτονομίσματα στο τραπέζι και εννοείται ότι φύγαμε τρέχοντας. Και καταλήξαμε σε μια ιδιαιτέρως ταπεινή ταβερνούλα κάπου πιο πέρα, δίχως θέα και σούπερ ψαρικά. Αλλά με το ελαιόλαδο ν’ αστράφτει στο πιάτο. Η ψυχή μας θεραπεύτηκε, που έλεγε και η γιαγιά μου…
Τα γράφω όλα αυτά μετά και από την οθονιά που κυκλοφόρησε χτες και αφορούσε σε ρεπορτάζ μεγάλου τηλεοπτικού καναλιού, που έφερε την χωριάτικη άνευ ελαιολάδου να κοστίζει 7 ευρώ το τεμάχιο και μετά ελαιολάδου να ανεβαίνει στα 9 ευρώ. «Ρε, μήπως είναι τρολιά;», με ρώτησε η φίλη μου η Κλαίρη που είναι παραδοσιακά καχύποπτη και ομολογώ πως το υποπτεύθηκα κι εγώ, αλλά δεν είδα διάψευση πουθενά, άρα αληθές το στόρι. Και είναι ν’ αναρωτιέσαι ποιος γίγαντας το σκέφτηκε και το έθεσε σε εφαρμογή και πως καταφέραμε να είναι σχεδόν στα ύψη του 2019 οι τουρίστες φέτος, αλλά τα έσοδα να υπολείπονται. Γιατί ο τουρίστας προτιμάει να την κατουρήσει (μετά συγχωρήσεως…) τη χωριάτικη, παρά να πληρώσει 2 ευρώ εξτρά το ελαιόλαδο!
Επί τη ευκαιρία, ρώτησα τον παραγωγό μου τον Μιχάλη από την Κρήτη, που με προμηθεύει κάθε χρόνο με το ελαιόλαδο (βιολογικό και αφιλτράριστο) της ευρύτερης φαμίλιας:
Γιατί ρε φίλε, πετάξανε στα ουράνια φέτος οι τιμές;
«Απλό είναι», μου απάντησε. «Πήγε κατά διαόλου η παραγωγή στην Ισπανία, έπεσε κατά τουλάχιστον πενήντα τοις εκατό, κόντεψαν και οι Ιταλοί να δούνε τα ραδίκια ανάποδα με την κακή σοδειά και ήρθαν σ’ εμάς ν’ αγοράσουν μαζικά και χονδρικά για να μην ακυρωθούν τα συμβόλαιά τους. Τι περίμενες, δηλαδή, ρε φίλε, ότι δεν θα το εκμεταλλεύονταν οι δικοί μας;»
Και κάπως έτσι αγαπητές αναγνώστριες και αγαπητοί αναγνώστες, επιστρέφει στην επικαιρότητα ο εφιάλτης του σπορέλαιου στη χωριάτικη. Το έγραψε χτες περιπαικτικά η «δημοκρατία» στην τελευταία σελίδα της (ηλιέλαιο, σογιέλαιο, καλαμποκέλαιο…), αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος ότι δεν θα καταλήξει καθεστώς ώσπου να λήξει η σαιζόν. Και πάλι καλά να λέμε που είναι στα ύψη και τα μηχανόλαδα λόγω εισβολής στην Ουκρανία, ειδάλλως τη ντοματούλα, το αγγουράκι και τη φέτα θα τα τρώγαμε γρασαρισμένα φέτος και θα μαρσάραμε φεύγοντας απ’ το τραπέζι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου