Ο καθηγητής Φιλοσοφίας της Τέχνης στο Παρίσι και για χρόνια συντάκτης της Liberation, Δημοσθένης Δαββέτας, με αφορμή τις καταστροφές στη Θεσσαλία και την αναφορά για τους πρώτους δυνητικά γηγενείς κλιματικούς μετανάστες από αυτή την καταστροφή, μίλησε για εργαλειοποίηση της καταστροφής, με στόχο όχι έργα αντιπλημμυρικής υποδομής, αλλά συστηματικής εκδίωξης του αγροτικού πληθυσμού από την βιωματική του σχέση με τη γη και την αστικοποίηση του, σε ένα περιβάλλον "κινητικότητας" ως ολιστικοί νομάδες.
Μπροστά στις φοβερές εικόνες των φωτιών του καλοκαιριού και στις φοβερές πλημμύρες του Σεπτεμβρίου με θύματα με καταστροφές του φυσικού αλλά και του κοινωνικού περιβάλλοντος αναρωτιέται κάποιος τι γίνεται.
Γιατί το να λέμε φταίει μόνο η κλιματική αλλαγή κι η ένταση των φυσικών φαινομένων είναι μια απάντηση που αγγίζει λίγο την "μεταφυσική". Όχι ότι δεν είναι πρωτοφανή τα φυσικά φαινόμενα, αλλά το να τα ρίχνουμε όλα στην αγριάδα της Φύσης δεν φτάνει. Υπάρχει κι ανθρώπινη ευθύνη σε αυτά τα δυσάρεστα γεγονότα.
Η προτεραιότητα δίνεται στα κέρδη και τα όρια "εκμετάλλευσης" της Φύσης δεν υπάρχουν. Όλοι μιλούν για το πρόβλημα του περιβάλλοντος και την οικολογική κρίση αλλά όλοι τους ,εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, χρησιμοποιούν την κλιματική αλλαγή για ιδεολογική και κομματική εκμετάλλευση. Προέχει για τους ισχυρούς το οικονομικό, πολιτικό, κομματικό και γενικώς ιδεολογικό συμφέρον κι έπειτα ενδεχομένως ακολουθεί η ειλικρινής φροντίδα για το περιβάλλον.
Το ευ ζην έχει πλέον σχέση με υλικές κατ'εξοχήν απολαύσεις.
Πίσω όμως από την κλιματική αλλαγή κρύβεται κι ένα άλλο προτζεκτ: αυτό της παγκοσμιοποίησης. Ο καταστραμμένος τόπος δεν αποκαθίσταται κι οι άνθρωποι υποχρεούνται να γίνουν κλιματικοί μετανάστες. Υποχρεούνται να γίνουν νομάδες και να κόψουν κάθε φυσική επαφή με τις ρίζες τους. Έτσι μετατρέπονται σε εύκολη λεία για την οικονομική παγκόσμια ολιγαρχία που θέλει ευκίνητο εργατικό δυναμικό έτοιμο να δεχτεί κάθε είδους εργασιακή πρόταση λόγω άμεσης ανάγκης επιβίωσης.
Σε επίπεδο πολιτικής και κοινωνικών δομών, να οργανωθεί ουσιαστικά η πρόληψη ώστε να υπάρχουν τεχνικές αντιμετώπισης των προβλημάτων. Η σύγχρονη τεχνολογία μπορεί να δημιουργήσει τα τεχνικά μέσα προστασίας. Φτάνει να υπάρξει οργανωμένη αντίδραση με βάση την μελέτη ανάλογων τέτοιων φαινομένων παγκοσμίως κι όχι να γίνεται εκμετάλλευση των κλιματικών καταστροφών για να προκληθεί εντέχνως κλιματική μετανάστευση.
Αν δεν μπει το πρόβλημα του περιβάλλοντος ως κύριο μη κομματικό πολιτικό θέμα δεν θα υπάρξει ποτέ λύση. Δίχως κλιματική ισορροπία, δίχως την διαρκώς ανανεούμενη σχέση των κατοίκων ενός τόπου με το φυσικό του περιβάλλον τίποτα δεν μπορεί να λειτουργήσει. Ούτε η οικονομία, ούτε ο τουρισμός, ούτε η κοινωνική ζωή. Και κυρίως δεν θα έχουμε κατοίκους ενός τόπου, δεν θα χουμε ρίζες,ταυτότητα, πολιτισμική μνήμη. Θυμάστε μόνο περαστικοί, αναγκασμένοι να ζούμε ως διαρκώς νομάδες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου