#metinErietta
Είναι σαν κάτι εφιάλτες που δεν τελειώνουν ποτέ.
Να ξυπνάς στις τρεις το πρωί κάθιδρος απ’ όλα τα φρικαλέα που έχεις δει στον ύπνο σου, να ξανακοιμάσαι κακήν κακώς και να παίζει πάλι απ’ την αρχή το ίδιο έργο και στις τέσσερεις και στις πέντε και στις έξι, στο καζάνι της κολάσεως παρέα με τα διαόλια…
Κάπως έτσι και με τη δολοφονία του Αντώνη Καργιώτη στον Πειραιά.
Βλέπεις το βίντεο, διαβάζεις τις μαρτυρίες, ακούς τη δημοσιογραφική έρευνα, σου βγαίνει έξω το μέσα, που να κρυφτείς δεν ξέρεις. Παρεμβαίνει η δικαιοσύνη τέλος πάντων, γίνονται συλλήψεις, προχωράνε οι ανακρίσεις, η θλίψη δεν φεύγει, η θλίψη δεν φεύγει ποτέ, αλλά λες Παναγίτσα μου τουλάχιστον θα βρει κάποια ανάπαυση η ψυχή του ανθρώπου. Και ίσως μαζί της, γαληνέψουμε λίγο κι εμείς…
Για να σκάσει ύστερα ο διάλογος του πλοίαρχου με τον ύπαρχο:
Πλοίαρχος: Ξαφνικά είδα από την κάμερα έναν επιβάτη ο οποίος προσπάθησε να μπει μέσα στο πλοίο και γλίστρησε. Πώς έγινε αυτό ρε;
Ύπαρχος: Τίποτα, δεν με βλέπω καλά. Εγώ νόμιζα ότι δεν είχε εισιτήριο. Νόμιζα ότι είναι μαύρος, Πακιστανός. Γιατί καθόταν εκεί απ’ έξω και γύριζε γύρω – γύρω. Μα δεν μας έδειξε κανένα εισιτήριο. Εμένα το μόνο που μου είπε «εγώ θα ταξιδέψω».
Και ανασταίνεται ο εφιάλτης και σε κάνει για μια ακόμη φορά κομμάτια…
Οπότε; Οπότε ας κάψουμε όλες τις αναλύσεις μας και τις οιμωγές μας για την «ανθρωπιά», το «έλεος» και τη «συμπόνια» (δεν βγάζω τον εαυτό μου απέξω!) και ας διαβάσουμε ακόμη μια φορά και πολύ προσεκτικά, όσα έγραψε σε στόρι της στο Ίνσταγκραμ η Εριέττα Κούρκου Λάτση: «Και αναρωτιέμαι, άδικα βέβαια, αν είχα σκάσει εγώ ή οποιοσδήποτε πλούσιος με δύο αυτοκίνητα ασφαλείας από πίσω, θα μας απαγορευόταν η είσοδος ή θα καθυστερούσε όλο το καράβι μέχρι να φτάσουμε και θα μας κερνούσαν μαργαρίτες; Γιατί αυτοί είστε. Εκεί που σας παίρνει τα κάνετε. Αλλά το βίντεο δεν το περιμένατε. Ελπίζατε πως θα το περάσουν για “ατύχημα”».
Αυτό είναι παιδιά, δεν υπάρχει κάτι άλλο.
Ο Αντώνης έχασε τη ζωή του γιατί ήταν φτωχός, τελεία.
Αν ήταν πλούσιος, ακόμη και μαύρος πλούσιος, ακόμη και Πακιστανός πλούσιος, θα τον υποδέχονταν με μαργαρίτες και τα βρακιά κατεβασμένα. Αλλά δεν ήταν. Και κάπως έτσι η εγγονή του καπετάν Γιάννη Λάτση, η κληρονόμος των δισεκατομμυρίων, κάνει μέσα σε πενήντα λέξεις την πλέον αριστερή ανάλυση για τη δολοφονία του Αντώνη. Ταξικό ήταν το έγκλημα παλικάρια και γοργόνες, απολύτως ταξικό…
Και θα μπορούσα κάπου εδώ να το κλείσω το θέμα, αλλά θέλω να σημειώσω και κάτι επιπλέον. Θέλω να καταθέσω την αγανάκτηση γνωστής προσωπικότητος των αθηναϊκών ποπ ραδιοφώνων, που βγήκε χτες το πρωί και τα έβαλε με την 24ωρη απεργία της ΠΝΟ. Εκφωνώντας λάθος στην αρχή το όνομα της Ομοσπονδίας (μιλάμε για τον ορισμό του cheap shot τώρα…), λέγοντας ασυναρτησίες στη συνέχεια για τους λόγους της κινητοποίησης (αυτό το καταραμένο πράγμα το Google, είναι πολύ δύσκολο να το χειριστείς…) και καταλήγοντας ότι αφού θέλατε που θέλατε να διαμαρτυρηθείτε γιατί δεν βγάζατε ρε φίλε μια ανακοίνωση; Έπρεπε να κάνετε ολόκληρη απεργία 24 ωρών και να «ταλαιπωρηθεί» ο κόσμος;
Μάλιστα αυτή τη λέξη χρησιμοποίησε:
«Ταλαιπωρηθεί»!
Και μου λες μετά εμένα, γιατί έχω βγει στα μπαλκόνια και χειροκροτάω την Εριέττα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου