του Παναγιώτη Λιαγκριδώνη
εκπαιδευτικού
Mέσα στον κυκεώνα της καθημερινότητας καθίσταται καθημερινά πολύ δύσκολο για κάποιον να παρακολουθεί ολοκληρωμένα τα τεκταινόμενα. Μάλιστα πολλές φορές η ειδησεογραφία ξεχειλίζει από δευτερεύοντα – ανούσια θέματα, ώστε είναι πρακτικά αδύνατον για κάποιον να μπορεί να ενημερωθεί σφαιρικά για θέματα σοβαρά, που αφορούν τη ζωή του. Τότε αναλαμβάνουν ρόλο τα γνωστά παπαγαλάκια (κυβερνητικά, δημοσιογραφικά) να τον καθοδηγήσουν στον “δρόμο της αλήθειας” , της δικής τους στρεβλής αλήθειας.
Το έχουμε ζήσει στο παρελθόν πολλάκις, το ζούμε και τώρα. Για κάθε αντιλαϊκό – αντιδραστικό νομοσχέδιο που θέλει να περάσει, η κυβέρνηση βρίσκει ένα εύηχο όνομα, τα επιτελεία το προωθούν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και αυτά με τη σειρά τους αναλαμβάνουν την προβολή χρησιμοποιώντας βαρύγδουπες φράσεις τονίζοντας ότι δεν υπάρχει άλλη λύση και ότι η προωθούμενη αλλαγή είναι αναγκαία. Έτσι το κλείσιμο νοσοκομείων ήταν απαραίτητο και βαφτίστηκε εξορθολογισμός, η καραντίνα ήταν αναγκαία γιατί δεν μπορούσαμε να προσλάβουμε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, η κατάργηση του οχταώρου ήταν απαραίτητη και βαφτίστηκε απελευθέρωση της εργασίας, η καθιέρωση της ελάχιστης βάσης εισαγωγής στα πανεπιστήμια ήταν απαραίτητη και βαφτίστηκε αναβάθμιση της παιδείας. Τα παραδείγματα δεκάδες. Όλοι γνωρίζουμε αν ήταν ή όχι αναγκαία και έχουμε ζήσει τα αποτελέσματα τους.
Αυτή τη φορά και για ακόμη μία φορά στο στόχαστρο βρίσκεται η παιδεία. Το μέλλον των παιδιών για τα οποία κόπτονται (έφτιαξαν μάλιστα και υπουργείο οικογένειας) προσπαθούν να το κάνουν πεδίο κερδοφορίας κάποιων λίγων, πεδίο όξυνσης της κοινωνικής ανισότητας. Ο τρόπος ίδιος.
Ήταν καλοκαίρι του 2019 όταν η πρώτη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας με πρωθυπουργό τον Κυριάκο Μητσοτάκη αναλάμβανε τα ηνία της χώρας. Υπουργός Παιδείας η κ. Κεραμέως. Από τις πρώτες μέρες ανάληψης των καθηκόντων της, η κυρία Υπουργός, περιδιάβαινε σε ραδιόφωνα και τηλεοπτικούς σταθμούς διατυμπανίζοντας το ποσό απαράδεκτο είναι να εισάγονται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας μαθητές που γράφουν χαμηλό βαθμό στις πανελλήνιες εξετάσεις. Με το γνωστό στόμφο και χωρίς αντίλογο, η γνώμη της κυβέρνησης ήταν η μόνη που ακουγόταν σε πανελλαδική εμβέλεια πείθοντας ολοένα και περισσότερο για την δική τους “αλήθεια” και την αναγκαιότητα εφαρμογής της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής. Η στρέβλωση προφανής για όποιον ασχολείται με την Παιδεία. Οι πανελλήνιες εξετάσεις δεν καθορίζουν την ικανότητα ενός νέου να εισέλθει στην ανώτατη εκπαίδευση, αυτό έχει ήδη κριθεί με την αποφοίτηση από το Λύκειο. Καθορίζουν με ένα σχετικά αξιοκρατικό τρόπο το ποιοι θα μπουν γιατί δεν είχαμε τόσες θέσεις στα πανεπιστήμια όσοι και οι διαγωνιζόμενοι. Συγκεκριμένα το 2020 είχαμε 105.420 υποψηφίους για 81.413 θέσεις. Η ίδια η Υπουργός Παιδείας, σε πανελλαδική εμβέλεια, στρέβλωνε την πραγματικότητα.
Έτσι καθιερώθηκε, εν μέσω πανδημίας, με τα σχολεία κλειστά και τους μαθητές μας πρωτόγνωρα πιεσμένους η ΕΒΕ (https://www.imerodromos.gr/ypoyrgeio-anthropofagias/). Τι προβλέπει όμως η ΕΒΕ; Ένας μαθητής που δίνει πλέον πανελλήνιες εξετάσεις για να εισαχθεί σε μια πανεπιστημιακή σχολή δεν αρκεί να “πιάσει” τα μόρια της σχολής που θέλει. Πρέπει ταυτόχρονα να έχει μέσο όρο βαθμολογιών στα μαθήματα που εξετάζεται πάνω από το μέσο όρο των υπολοίπων διαγωνιζομένων στην δική του κατεύθυνση, πολλαπλασιασμένο με ένα συντελεστή από 0,8 μέχρι 1,2 που αποφασίζει η κάθε σχολή. Δηλαδή ένας μαθητής που θα γράψει 15000 μόρια, γράφοντας περίπου 15 κατά μέσο όρο στα μαθήματα της κατεύθυνσης του δεν μπορεί να επιλέξει κατά τη συμπλήρωση του μηχανογραφικού δελτίου μια σχολή που έχει βάση στα 14000 μόρια αν ο μέσος όρος των βαθμολογιών του συνόλου των διαγωνιζομένων της κατεύθυνσης του είναι 15,1.
Τα αποτελέσματα της εδώ και τρία χρόνια εφαρμογής της ΕΒΕ είναι τραγικά. Σχολές που λειτουργούν με δύο φοιτητές, σχολές που κλείνουν καθώς δεν έχουν κανένα νέο φοιτητή, μαθητές που γράφουν 17000 μόρια και μένουν έξω από τη σχολή που θέλουν για 0,1 βαθμό σε κάποιο ειδικό μάθημα. Για να μιλήσουμε με νούμερα. Το 2021 (πρώτο έτος εφαρμογής της ΕΒΕ) οι θέσεις εισαγωγής ήταν 77.415, οι διαγωνιζόμενοι 103.468 ενώ εισήλθαν σε σχολές 63.239 που σημαίνει περίπου 14.000 υπαρκτές αλλά κενές θέσεις σε πανεπιστημιακές σχολές.Το 2022 οι θέσεις εισαγωγής ήταν 68.574, οι διαγωνιζόμενοι 99.305 ενώ εισήλθαν 61.682 που σημαίνει περίπου 7000 υπαρκτές αλλά κενές θέσεις σε πανεπιστημιακές σχολές. Ενώ το 2023 οι θέσεις εισαγωγής ήταν 68.394, οι διαγωνιζόμενοι 97.205 ενώ εισήλθαν 61.950 που σημαίνει περίπου 6.500 υπαρκτές αλλά κενές θέσεις σε πανεπιστημιακές σχολές. Πριν την εφαρμογή της ΕΒΕ τα αντίστοιχα νούμερα είναι τελείως διαφορετικά. Το 2020 οι θέσεις εισαγωγής ήταν 81.413, οι διαγωνιζόμενοι 105.420 ενώ καλύφθηκαν όλες οι θέσεις στις σχολές. Παρακολουθούμε λοιπόν, την στρέβλωση σε όλο της το μεγαλείο. Παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν, θέσεις που υπάρχουν να τα δεχτούν στα πανεπιστήμια και όμως μένουν κενές λόγω της ΕΒΕ.
Θυμίζουμε ότι όλο αυτό έγινε για να μην εισέρχονται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα οι μαθητές χαμηλών δυνατοτήτων.
Ταυτόχρονα με τη θέσπιση της ΕΒΕ, γίνεται η προσπάθεια ίδρυσης πανεπιστημιακής αστυνομίας (παγκόσμια πρωτοτυπία) που έπεσε στο κενό μετά τη συντονισμένη αντίδραση των φοιτητών, ενώ άρχισε να ανοίγει η κουβέντα για την ίδρυση ιδιωτικών, μη κερδοσκοπικών (εδώ γελάμε) πανεπιστημίων. Στα μέσα μαζικής ενημέρωσης οι κυβερνητικοί βουλευτές και υπουργοί, χωρίς αντίλογο ενημερώνουν το κοινό για το «θεάρεστο» έργο τους και αυτή τη φορά το βαφτίζουν «Απελευθέρωση των Πανεπιστημίων» . Αλήθεια από ποιον θέλουν να το απελευθερώσουν; Το βασικό επιχείρημα εξοργιστικό. Είναι, λένε, πολλά τα παιδιά που θέλουν να σπουδάσουν και δεν καταφέρνουν μέσω των πανελληνίων εξετάσεων να μπουν σε σχολές που καθίσταται αναγκαία η ίδρυση ιδιωτικών για να έχουν και αυτά τα παιδιά δικαίωμα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Τα ίδια παιδιά που οι ίδιοι αφήνουν εκτός σχολών με την ΕΒΕ. Τα ίδια παιδιά που σύμφωνα με όσα έλεγαν τα προηγούμενα χρόνια δεν είναι ικανά και δεν πρέπει να εισέρχονται στα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα τώρα πρέπει να έχουν το δικαίωμα αυτό. Αρκεί να έχουν γερό πορτοφόλι και θα έχουν δικαίωμα στη μόρφωση. Κι αν δεν έχουν γερό πορτοφόλι; Τότε οι υποψήφιοι φοιτητές έχουν δύο επιλογές. Είτε δεν θα σπουδάσουν ποτέ, είτε θα καταφύγουν στο δανεισμό. Στις ΗΠΑ, που αποτελούν το πρότυπο της κυβέρνησης, τα χρέη από φοιτητικά δάνεια ξεπερνούν τα 1,3 τρις δολάρια. Κάθε νέος προερχόμενος από λαϊκή οικογένεια, ξεκινά τη ζωή του όντας δυσβάσταχτα χρεωμένος με ένα χρέος που συνήθως κουβαλά σε όλη του τη ζωή.
Ένα άλλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται συχνά είναι και το ότι τα παιδιά που δεν περνούν στα πανεπιστήμια μέσω πανελληνίων εξετάσεων «αναγκάζονται» να πάνε στο εξωτερικό για να σπουδάσουν. Μια ματιά στα νούμερα που προαναφέραμε αποδεικνύει ότι αν όντως ενδιαφέρονταν για το δικαίωμα των μαθητών να εισαχθούν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση δεν θα εφάρμοζαν την ΕΒΕ αφήνοντας έξω από τις σχολές χιλιάδες υποψηφίων ενώ υπάρχουν θέσεις στα πανεπιστήμια. Το πρόβλημα με τα παιδιά που φεύγουν στο εξωτερικό για να σπουδάσουν λύνεται μόνο με την ίδρυση νέων σχολών, στελεχομένων με το απαραίτητο επιστημονικό – εκπαιδευτικό προσωπικό (όχι σαν τις σχολές που άνοιξε ο ΣΥΡΙΖΑ επί Γαβρόγλου που είχαν μόνο κτίρια και όνομα), ενταγμένων στο κρατικό σχέδιο τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, που θα χρηματοδοτούνται από το κράτος επαρκώς. Μπορεί να γίνει αυτό; Υπάρχουν οι πόροι; Και βέβαια υπάρχουν! Όταν υπάρχουν πόροι για να δίνονται δωράκια σε καναλάρχες, εθνικούς εργολάβους, εφοπλιστές και βιομηχάνους, σίγουρα μπορούν να βρεθούν και για τη χρηματοδότηση της εκπαίδευσης των παιδιών.
Η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην περαιτέρω υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων. Έχουμε εμπειρία πια. Η ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων οδήγησε σε υποβάθμιση των ιατρικών υπηρεσιών που παρέχονται από τα δημόσια νοσοκομεία , η ιδιωτικοποίηση του σιδηροδρόμου οδήγησε στην τραγωδία των Τεμπών, η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ οδήγησε στα πολύχρωμα τιμολόγια και τις υπέρογκες χρεώσεις, η εμπορευματοποίηση της ειδησεογραφίας οδήγησε στα fake news και τα τηλεσκουπίδια. Η περαιτέρω εμπορευματοποίηση της εκπαίδευσης θα οδηγήσει προφανώς σε υποβάθμιση των σπουδών και των πτυχίων καθώς θα τα καταστήσει εμπορεύσιμο προϊόν. Η Παιδεία δεν είναι εμπόρευμα, είναι δικαίωμα και παράγοντας κοινωνικής εξέλιξης.
Οι φοιτητές και οι μαθητές αντιδρούν. Οι νέοι μας, που τόσο τους έχουν δυσφημίσει τα προηγούμενα χρόνια ξεσηκώνονται! Οργανώνουν συνελεύσεις, συζητούν, ψηφίζουν, αποφασίζουν. Διαδηλώνουν και εξεγείρονται. Οι νέοι μας , το μέλλον τούτου του τόπου ζητάει δικαιοσύνη, ίσες ευκαιρίες για όλους και δημόσια δωρεάν παιδεία υψηλού επιπέδου. Είναι βέβαιο και το δείχνουν όλες οι παγκόσμιες αξιολογήσεις ότι το δημόσιο Πανεπιστήμιο την παρέχει. Είναι βέβαιο ότι αυτό θα τεθεί εν αμφιβόλω αν ιδρυθούν ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Η κοροϊδία της κυβέρνησης, που κάνει το κρέας ψάρι και οδηγεί στην υποβάθμιση των σπουδών είναι ξεκαθαρη. Μείωσε κατά πολλές χιλιάδες τους εισακτέους στα πανεπιστήμια, δημιούργησε ένα πρόβλημα και τώρα λέει ότι θέλει αυτό το πρόβλημα να το λύσει επιτρέποντας την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Όπως έκαναν σε τόσες και τόσες περιπτώσεις στο παρελθόν.
Η θέση του λαϊκού, οργανωμένου κινήματος είναι δίπλα στα παιδιά μας, στους μαθητές και τους φοιτητές μας. Δεν κάνουμε ούτε βήμα πίσω από τα δικαιώματα των παιδιών μας και των παιδιών όλου του κόσμου.
Η Παιδεία δεν είναι εμπόρευμα! Είναι δικαίωμα και παράγοντας κοινωνικής εξέλιξης και προόδου!
Πηγή: www.imerodromos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου