Ραφαήλ Καλυβιώτης: Η νέα θητεία Τράμπ στη Προεδρία ΗΠΑ θα είναι απελευθερωμένη από λογικές επανεκλογής

Ο πολιτικός επιστήμονας και Πρόεδρος του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών  Ραφαήλ Καλυβιώτης εξηγεί γιατί κατά την οπτική του, η νίκη Τράμπ είναι η νίκη της κοινής λογικής πολιτών που επιθυμούν το κράτος και η διακυβέρνηση τους να είναι πάνω από την οικονομία και τα συστημικά συμφέροντα, αναζητώντας έναν ηγέτη που έχει βούληση για σύγκρουση με συστημικές λογικές σε συνθήκες κρίσης και αδιεξόδου για τις κοινωνίες και τα προβλήματα τους. 

Ο Ραφαήλ Καλυβιώτης, αναλύει τι σηματοδοτεί για το εσωτερικό των ΗΠΑ η επάνοδος στην εξουσία του Τράμπ, αλλά και στη γεωπολιτική σκακιέρα ιδίως σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή. Όπως επισημαίνει, ο Τράμπ έχει μια θητεία με εντυπωσιακή ισχύ σε λαϊκή ψήφο, γερουσία και βουλή, γεγονός που τον απελευθερώνει στις πολιτικές του επιλογές αυτή την τετραετία να είναι επιλογές βάθους και χωρίς υπολογισμού του όποιου πολιτικού κόστους. 

Απανθρωποίηση, η ηθική κατάρρευση της ισραηλινής κοινωνίας: Έχουν τυφλωθεί μπροστά στη μαζική δολοφονία των παιδιών

Ας μη σταματήσουμε να μιλάμε

της Σολεδάδ Γκαγιέγκο – Ντίαθ (Soledad Gallego-Diaz) El País *

Ας επιστρέψουμε στα βασικά. Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε ότι η απανθρωποποίηση, η στέρηση του ανθρώπινου χαρακτήρα του άλλου, οδηγεί στην ηθική κατάρρευση ολόκληρης της κοινωνίας που το επιτρέπει.
Η απανθρωποποίηση είναι ο πρώτος στόχος του ρατσισμού, ο πρώτος στόχος των τυραννιών απέναντι στους εχθρούς τους, το βασικό στοιχείο οποιουδήποτε πολέμου εξολόθρευσης, η σπονδυλική στήλη του ναζισμού και το εργαλείο των λαϊκισμών που πιστεύουν ότι η στέρηση του ανθρώπινου χαρακτήρα κάποιου λόγω του χρώματός του ή της θρησκείας του θα τους προσφέρουν την εκλογική στήριξη που ζητούν.
Η ηθική κατάρρευση στην οποία αναφέρομαι είναι εκείνη που θα δούμε στις Ηνωμένες Πολιτείες αν επιστρέψει ο Ντόναλντ Τραμπ στην εξουσία και ξεκινήσει τις μαζικές απελάσεις. Και είναι αυτή που ήδη βλέπουμε στο Ισραήλ, το οποίο έχει τυφλωθεί μπροστά στη μαζική δολοφονία των παιδιών.
Ας επιστρέψουμε στα βασικά. Ας μη σταματήσουμε να μιλάμε. Και ας ζητήσουμε τα βασικά: τον σεβασμό των διεθνών συνθηκών.
Το Ισραήλ υπέγραψε το 2007 τη Συνθήκη για τα Δικαιώματα του Παιδιού, τα μέλη της οποίας διορίζουν κάθε χρόνο μια επιτροπή από 18 ειδικούς του διεθνούς δικαίου. Πρόεδρος σήμερα είναι η Νοτιοαφρικανίδα καθηγήτρια Αν Σκέλτον και αντιπρόεδρος ο Ισλανδός Μπράγκι Γκούντμπραντσον. Τον περασμένο Σεπτέμβριο, η επιτροπή αυτή ανακοίνωσε ότι στη Γάζα είχαν σκοτωθεί μέχρι τότε 16.775 παιδιά, άλλα 21.000 αγνοούνταν (προφανώς είναι θαμμένα στα ερείπια), 6.000 ήταν σοβαρά τραυματισμένα και 17.000 είχαν χωριστεί από τις οικογένειές τους. Ο απολογισμός από τότε έχει προφανώς μεγαλώσει.
«Στον πόλεμο αυτόν έχουν σκοτωθεί περισσότερα παιδιά από γυναίκες και άνδρες», είπε η κυρία Σκέλτον. «Δεν νομίζω ότι έχουμε ξαναδεί μια τόσο μαζική παραβίαση των δικαιωμάτων των παιδιών», συμπλήρωσε ο κ. Γκούντμπραντσον. «Από τις έξι σοβαρότερες παραβιάσεις, τις τρεις είναι βέβαιο ότι τις διαπράττει το Ισραήλ: φόνος και ακρωτηριασμός παιδιών, επιθέσεις σε νοσοκομεία και σχολεία και άρνηση της ανθρωπιστικής πρόσβασης στα παιδιά αυτά. Πρόκειται για μια ιδιαζόντως ζοφερή στιγμή της ιστορίας».
Είναι προφανές ότι η έκθεση αυτή δεν έχει προκαλέσει καμιά εντύπωση στην κυβέρνηση Νετανιάχου, θα έπρεπε όμως να προκαλέσει στην ισραηλινή κοινωνία στο σύνολό της, όσο κι αν έχει συγκλονιστεί από την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Ένα μέρος της ευθύνης γι’ αυτή την έλλειψη αντίδρασης βαρύνει τα μέσα ενημέρωσης που, με εξαίρεση την εφημερίδα Χααρέτζ, αποκρύπτουν αυτές τις πληροφορίες. Ακόμη κι έτσι, όμως, η τύφλωση της ισραηλινής κοινωνίας είναι ακατανόητη, δεδομένου ότι οι Ισραηλινοί διαθέτουν πολλά τεχνολογικά μέσα για να εξασφαλίζουν αξιόπιστη ενημέρωση, αλλά και ότι οι λίγοι επιζήσαντες του Ολοκαυτώματος είναι εκείνοι που υψώνουν μια ηχηρότερη φωνή διαμαρτυρίας για τη δράση του ισραηλινού στρατού.
Εδώ και πολύ καιρό το Ισραήλ έχει τεταμένες σχέσεις με τα Ηνωμένα Έθνη και οι σχέσεις αυτές θα επιδεινωθούν ακόμη περισσότερο αν τεθεί σε εφαρμογή η απαγόρευση των δραστηριοτήτων της UNRWA. Μια τέτοια απαγόρευση θα μετατρέψει τη Γάζα σε ένα στρατόπεδο εξολόθρευσης. Θα πρέπει να επισημάνουμε ότι ο ίδιος αυτός ισραηλινός στρατός κατέστρεψε και την προσπάθεια των Ηνωμένων Πολιτειών να δημιουργήσουν μια δεύτερη ζωή μέσω της οργάνωσης World Central Kitchen.
Ο επικεφαλής της οργάνωσης Χοσέ Αντρές αρνείται ότι η δολοφονία επτά εργαζομένων ήταν ανθρώπινο λάθος. «Η ισραηλινή κυβέρνηση γνώριζε τις κινήσεις μας», τονίζει. «Πρέπει να δώσει τέλος σε αυτό το μακελειό».

-----------------------------------------------
* H Σολεδάδ Γκαγιέγκο – Ντίαθ είναι αρθρογράφος της El País Πηγή εφημερίδα El Pais μέσω ΑΠΕ-ΜΠΕ

Πηγή: hellasjournal.com

Κάνε άλλη μία διάσπαση

Τάσος Παππάς

Οι διασπάσεις κομμάτων δεν είναι άγνωστο φαινόμενο. Σχεδόν όλα τα κόμματα είχαν τέτοιας φύσεως προβλήματα. Δεν μιλάμε για αποχωρήσεις και παραιτήσεις που δεν πήραν οργανωτική μορφή, μιλάμε για τη δημιουργία νέων σχημάτων που δοκίμασαν την τύχη τους στις κάλπες. Από τη Νέα Δημοκρατία προέκυψαν ο ΛΑΟΣ του Γιώργου Καρατζαφέρη, οι Ανεξάρτητοι Ελληνες του Πάνου Καμμένου, η Πολιτική Ανοιξη του Αντώνη Σαμαρά, η ΔΗΑΝΑ του Κωστή Στεφανόπουλου, το κόμμα της Ντόρας Μπακογιάννη «Δημοκρατική Συμμαχία». Κανένα δεν μακροημέρευσε. Ούτε και τα κόμματα της Ακρας Δεξιάς που εμφανίστηκαν στην πρώτη φάση της Μεταπολίτευσης με βάση εκκίνησης την προδικτατορική ΕΡΕ.

Η Πολιτική Ανοιξη και η ΔΗΑΝΑ κρατήθηκαν για λίγο στη ζωή, αλλά έκλεισαν τον κύκλο τους. Ο αρχηγός της Πολιτικής Ανοιξης επέστρεψε στη Νέα Δημοκρατία, έγινε πρόεδρός της και πρωθυπουργός, ο επικεφαλής της ΔΗΑΝΑ Κωστής Στεφανόπουλος έγινε πρόεδρος της Δημοκρατίας. Το κόμμα του κ. Καμμένου συμμετείχε στην κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα, ενώ το κόμμα της κ. Μπακογιάννη διαλύθηκε και αυτή επανήλθε στη Νέα Δημοκρατία. Οι πρωτοβουλίες των στελεχών που διεκδίκησαν αυτόνομο ρόλο δεν δικαιώθηκαν από τον κόσμο της παράταξης. Ορισμένοι από τους «δράστες» πρόλαβαν να γυρίσουν στο μαντρί πριν τους φάει ο λύκος, για να θυμηθούμε τη φράση του Ευάγγελου Αβέρωφ.

Ανάλογη κινητικότητα είχαμε και στο ΠΑΣΟΚ. Η Σοσιαλιστική Πορεία προέκυψε από τα σπλάχνα του, όπως και το ΕΣΚ του Γεράσιμου Αρσένη, το ΔΗΚΚΙ του Δημήτρη Τσοβόλα, το ΑΣΚΕ του Νίκου Καργόπουλου, το ΚΙΔΗΣΟ του Γιώργου Παπανδρέου, οι Δημοκράτες του Ανδρέα Λοβέρδου και κάποια μικρότερα σχήματα που δεν άφησαν ευδιάκριτο ίχνος στην πολιτική ζωή της χώρας. Από όλα αυτά υπάρχει μόνο το κόμμα του κ. Λοβέρδου. Και στην περίπτωση αυτή ο λύκος έκανε τη δουλειά του.

Αφήνουμε το ΚΚΕ, το αρχαιότερο κόμμα της Ελλάδας, έξω από την αριθμητική γιατί είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση. Πέρασε από πολλές διασπάσεις – και όταν ήταν εκτός νόμου και την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Επιβίωσε κάτω από αντίξοες συνθήκες, σήμερα είναι το μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα στην Ευρώπη και στις δημοσκοπήσεις πλασάρεται στην τρίτη-τέταρτη θέση. Είναι κόμμα εξουσίας; Οπως είπε ο γενικός γραμματέας του Δημήτρης Κουτσούμπας στην «Εφημερίδα των Συντακτών» (2-3/11/2024), δεν θέλει να γίνει τσόντα σε κυβερνήσεις συνεργασίας με κόμματα που το πρόγραμμά τους ταυτίζεται με το καπιταλιστικό σύστημα. Παλεύει για την ανατροπή της κατάστασης και την οικοδόμηση μιας νέας κοινωνίας «όπου θα είμαστε παρόντες και σε επίπεδο εξουσίας μαζί με τον λαό».

Και πάμε στον ΣΥΡΙΖΑ. Από την αρχή ήταν ένας συνασπισμός κομμάτων και οργανώσεων ή –για να το πούμε λίγο προβοκατόρικα– μια συνομοσπονδία φραξιών, με την κάθε ομάδα να λειτουργεί με σχετική αυτονομία. Η ισορροπία ήταν δύσκολη, ωστόσο κατάφερε να γίνει κυβέρνηση. Μετά την υπογραφή του 3ου Μνημονίου είχαμε την αποχώρηση πολλών στελεχών και μελών του κόμματος. Δημιουργήθηκαν στην πορεία του χρόνου τρία κόμματα: η ΛΑ.Ε., το ΜέΡΑ 25 (συνεργάζονται), η Πλεύση Ελευθερίας, ενώ τα μικρότερα σχήματα που είχαν ενταχθεί στον ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζουν μόνα τους.

Εσχάτως είχαμε τη Νέα Αριστερά που συγκροτήθηκε από τις τάσεις της «Ομπρέλας» και των «6+6» και αναμένεται να δημιουργηθεί άλλο ένα κόμμα από τους ηττημένους της εσωκομματικής σύρραξης. Ποια είναι η διαφορά με τις διασπάσεις των άλλων κομμάτων; Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ κλονίστηκαν σε κάποιο βαθμό, αλλά παρέμειναν μεγάλα κόμματα (η Ν.Δ. σταθερά, το ΠΑΣΟΚ τώρα προσπαθεί να γίνει ξανά κόμμα εξουσίας) και απορρόφησαν πολλούς από αυτούς που είχαν φύγει. Στον ΣΥΡΙΖΑ όμως η νέα διάσπαση μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Απειλείται η ύπαρξή του.

Ανάγωγα

Κώστα, κλείσαμε τα 12 χρόνια. Κώστα, έχουμε ζόρια, αλλά αντέχουμε. Κώστα, μας πολεμούν, αλλά αντιστεκόμαστε. Κώστα, ήσουν από τα αγκωνάρια αυτού του εγχειρήματος. Η μνήμη σου θα μας συντροφεύει και θα μας δίνει δύναμη για να συνεχίσουμε.

www.efsyn.gr

Οι «αναρχικοί» μαθητές του 1909

Παύλου Παπανότη, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.

Η ενδοσχολική βία, οι καταστροφές που γίνονται στις σχολικές μονάδες, οι καταλήψεις, οι προπηλακισμοί σε βάρος εκπαιδευτικών είναι συνήθεις καταστάσεις στη σύγχρονη ελληνική εκπαίδευση. Αυτό κάνει πολλούς μεσήλικες και ηλικιωμένους να κατακρίνουν τους σημερινούς μαθητές για αυθάδεια, για έλλειψη σεβασμού προς τους δασκάλους τους και γενικότερα για την αδυναμία τους να κάνουν ορθή χρήση των δικαιωμάτων που τους έχουν δοθεί. Η κριτική τους για τη νέα γενιά δεν είναι αντικειμενική, δεδομένου ότι η συμπεριφορά των παιδιών καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τα προβαλλόμενα κάθε φορά κοινωνικά πρότυπα. Εκτός τούτου οι μαθητές και σε παλιότερες εποχές έδειχναν επαναστατικότητα και μια διάθεση να αντιταχθούν στην πολύπλευρη βία (σωματική, πνευματική, ψυχολογική) που τους ασκούσε το εκπαιδευτικό σύστημα. Αδιάψευστη μαρτυρία είναι μια είδηση που καταγράφηκε στις στήλες των εφημερίδων ΣΚΡΙΠ (φύλλο της 17ης Δεκεμβρίου 1909) και ΕΜΠΡΟΣ (φύλλα της 16ης και 18ης Δεκεμβρίου 1909).
Με βάση δημοσιεύματα οι μαθητές του Γ΄ Γυμνασίου Πλάκας, που στεγαζόταν τότε επί της οδού Λυκαβηττού, έχοντας πολλά παράπονα, σοβαρότατα όπως ισχυρίζονταν, από τη συμπεριφορά απέναντί τους του Γυμνασιάρχη Ν. Δημόπουλου συμφώνησαν το απόγευμα της 15ης Δεκεμβρίου 1909 να κάνουν αποχή από τα μαθήματά τους. Στην αποχή συμμετείχε η πλειονότητα των μαθητών και των τεσσάρων τάξεων του Γυμνασίου. Αποφασίστηκε, λοιπόν, να κοινοποιηθούν τα αιτήματά τους στους αρμοδίους. Έτσι κατευθύνθηκαν εν σώματι στο κτίριο του υπουργείου Παιδείας, όπου επιτροπή τους έγινε δεκτή από τον τότε υπουργό Ζαΐμη. Και τι δεν καταλόγισαν στο Γυμνασιάρχη! Εκτός από τις μηνιαίες αποβολές που τους επέβαλε για εντελώς ασήμαντα παραπτώματα, απέβαλε διά παντός δυο από τους επιμελέστερους και κοσμιότερους μαθητές, γιατί τους είδε να στέκονται έξω από ένα οινοπωλείο. Παρά τις διαμαρτυρίες τους ο Δημόπουλος τους απέβαλε χωρίς καν να ζητήσει τη γνώμη των μελών του Συλλόγου Καθηγητών. Εκτός από τον αυταρχισμό που επιδείκνυε, ο Γυμνασιάρχης μείωνε και τους βαθμούς των μαθητών, τους οποίους δεν συμπαθούσε, ασκώντας επιβολή στο διδακτικό προσωπικό.
Ο υπουργός Παιδείας άκουσε τα παράπονα των μαθητών, τους υπέδειξε να επανέλθουν στις σχολικές αίθουσες και τους δήλωσε ότι θα διατάξει αμέσως τη διενέργεια αυστηρών ανακρίσεων, για να διαπιστωθεί η βασιμότητα των καταγγελιών. Η απάντησή του, όταν ανακοινώθηκε στους συγκεντρωμένους κάτω από το κτίριο του υπουργείου, έγινε δεκτή με χειροκροτήματα και ζητωκραυγές.
Ακολούθως οι μαθητές πήγαν στα γραφεία των εφημερίδων και επέδωσαν κείμενο, με το οποίο διαμαρτύρονταν για τη στάση του Γυμνασιάρχη και παράλληλα δήλωναν ότι δεν ήταν διατεθειμένοι να διακόψουν την αποχή τους, αν αυτός δεν αντικαθίστατο (εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ, φύλλο της 16ης Δεκεμβρίου 1909).
Η μαθητική διαμαρτυρία συνεχίστηκε και την επόμενη ημέρα. Το γεγονός αυτό σχολιάστηκε από ορισμένους δημοσιογραφικούς κύκλους ως στασιαστική ενέργεια. Είναι ενδεικτικός ο τίτλος δημοσιεύματος της εφημερίδας ΣΚΡΙΠ (φύλλο της 17ης Δεκεμβρίου 1909): «Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΤΟΥ Γ΄ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ». Ο δημοσιογράφος καυτηρίαζε την υπερβολική αδράνεια των αστυνομικών αρχών μπροστά στις αναρχικές εκδηλώσεις μιας μειοψηφίας μαθητών, η οποία εμπόδιζε τη λειτουργία του σχολείου:
«Φαίνεται ότι ούτε η οδός Λυκαβηττού, όπου είναι το Γ΄ Γυμνάσιον, υπάγεται εις την περιφέρειαν της Αστυνομικής Διευθύνσεως, ούτε το Γυμνάσιον εις την δικαιοδοσίαν του υπουργείου της Παιδείας. Διότι άλλως δεν δύναται να εξηγηθεί πώς χθες καθ’ όλην την ημέραν, ενώ από προχθές οι στασιάσαντες κατά του Γυμνασιάρχου των μαθηταί είχον πολιορκήσει το Γυμνάσιον και δι’ αγρίων φωνών και απειλών προσεπάθουν να εμποδίσουν και τους ολίγους φρονίμους μαθητάς από του να εισέλθωσιν εις το Γυμνάσιον, και τον Γυμνασιάρχην και τους Καθηγητάς των εισερχομένους και εξερχομένους εσφύριζον και απεδοκίμαζον, και ενώ από στιγμής εις στιγμήν ηπειλούντο συγκρούσεις και διαπληκτισμοί, ίσως δε και αιματοχυσίαι, πώς λέγομεν η μεν Αστυνομία διά τριών οργάνων της έμεινε απλούς θεατής της ακοσμίας αυτής και της αναρχίας, το δε Υπουργείον ούτε εμερίμνησε καν να εξασφαλίσει την εξακολούθησιν των μαθημάτων και την ακίνδυνον είσοδον και έξοδον Καθηγητών και μαθητών;»
Οι «επαναστάτες» (κατά το χαρακτηρισμό του δημοσιογράφου) μαθητές είχαν συγκεντρωθεί στον περιβάλλοντα το Γυμνάσιο χώρο και με αλαλαγμούς, βωμολοχίες και απειλές κατά των συμμαθητών τους που δεν υπάκουαν στα «επαναστατικά σαλπίσματά» τους και κατά των καθηγητών τάραζαν την ησυχία των περιοίκων και των διερχόμενων πολιτών. Μάλιστα συνέταξαν και αναφορά, στην οποία εξέθεταν τα παράπονά τους, κατηγορώντας το Γυμνασιάρχη Δημόπουλο ότι ήταν πάρα πολύ του καθήκοντος, αυστηρότατος, δεν τους επέτρεπε να καπνίζουν στο προαύλιο του σχολείου και συχνά τους απέβαλε. Την αναφορά αυτή την επέδωσαν στη Βουλή (!).
Το απόγευμα της 16ης Δεκεμβρίου οι «επαναστάτες» μαθητές, ενθαρρυμένοι από την παθητική στάση της Αστυνομίας, συγκεντρώθηκαν πάλι έξω από το Γυμνάσιο και όταν εξήλθαν ο Γυμνασιάρχης και οι καθηγητές τους τούς αποδοκίμασαν κατά πρόσωπο. Τότε έδρασαν τα αστυνομικά όργανα· συνέλαβαν δυο μαθητές που είχαν δώσει το σύνθημα για τις αποδοκιμασίες και τους οδήγησαν στο 5ο Αστυνομικό τμήμα. Οι υπόλοιποι προς στιγμή διασκορπίστηκαν, αλλά ξανασυγκεντρώθηκαν με στόχο να απελευθερώσουν τους κρατούμενους. Μάλιστα έστειλαν στον αστυνόμο ένα συμμαθητή τους, για να τον πείσει να τους αφήσει ελεύθερους. Όμως κρατήθηκε κι αυτός. Μετά από μισή περίπου ώρα οι κρατούμενοι αφέθηκαν ελεύθεροι. Οι συμμαθητές τους τούς πήραν στα χέρια και έφυγαν με ζητωκραυγές υπέρ.της ελευθερίας του ατόμου !
Ο υπουργός Παιδείας Ζαΐμης, όταν ρωτήθηκε από δημοσιογράφους για τα γεγονότα που συνέβηκαν στο Γ΄ Γυμνάσιο, είπε ότι δεν γνώριζε τον Δημόπουλο, αλλά σύμφωνα με πληροφορίες που πήρε από στελέχη του υπουργείου αυτός ήταν άριστος καθηγητής, αλλά αυστηρός Γυμνασιάρχης και πιθανώς η αυστηρότητά του συντέλεσε στην εξέγερση των μαθητών. Σε παρατήρηση ενός δημοσιογράφου ότι ο Δημόπουλος απέβαλε αναιτίως δυο μαθητές ο υπουργός απάντησε: « Ναι, τους απέβαλε, διότι κατά την ώραν του μαθήματος εσύχναζον εις το παρά το Γυμνάσιον καφενείον και εκάπνιζον. Εν τούτοις», εξακολούθησε , «διέταξα τον επιθεωρητήν της Μέσης Εκπαιδεύσεως Σακελλαρίου, όπως επιληφθεί ανακρίσεων». Δεσμεύτηκε ότι, αν οι μαθητές είχαν δίκιο, θα λαμβάνονταν υπόψη τα παράπονά τους και θα τιμωρούνταν μόνον οι πρωταίτιοι των εκτρόπων.
Η στάση τόσο του υπουργού Παιδείας όσο και της Αστυνομικής Διεύθυνσης δεν ικανοποίησε το δημοσιογράφο του ΣΚΡΙΠ, όπως φαίνεται από τα σχόλια που διατύπωσε στο τέλος της είδησης: «Και αυτά μεν είπεν ο κ. Υπουργός πολύ ορθά και δίκαια. Αλλά δεν πρόκειται τώρα να λυθεί το ζήτημα, αν πράγματι εφάνη αυστηρότερος του δέοντος ο Γυμνασιάρχης και αν τα παράπονα των μαθητών είναι δίκαια. Αυτό θα εξετασθεί και πρέπει να εξετασθεί. Αλλ’ έως ότου διαλευκανθεί το ζήτημα τούτο θα βασιλεύει η πρωτάκουστος ανταρσία; Και οι μαθηταί του καθήκοντος οι θέλοντες να παρακολουθήσουν τα μαθήματά των θα διατρέχουν καθ’ ημέραν τον κίνδυνον να γρονθοκοπούνται και να ραβδίζονται και να απειλούνται υπό δέκα ή είκοσι αναρχικών μαθητών; Και θα αποδοκιμάζονται καθ’ ημέραν οι Καθηγηταί και ο Γυμνασιάρχης, όταν εισέρχονται και εξέρχονται του Γυμνασίου; Ο δε κόσμος και οι περίοικοι τι χρεωστούν;».
Και μετά τα ρητορικά ερωτήματα που έθεσε, ο δημοσιογράφος εξέφρασε ορισμένες απόψεις για τον τρόπο με τον οποίο έπρεπε να παταχθεί η ανταρσία των μαθητών, από την οποία κατά τη γνώμη του απειλούνταν η δημόσια τάξη και η δημόσια ηθική: «Ο κ. Υπουργός της Παιδείας έχει καθήκον να επικαλεσθεί την επέμβασιν της Εισαγγελικής αρχής προς σύλληψιν των πρωταιτίων των ταραχών, η δε Διεύθυνσις της Αστυνομίας υποθέτομεν ότι δεν θα εξακολουθήσει και σήμερον (: 17/12/1909) να μένει απλούς θεατής εκτρόπων, ακόσμων και αναρχικών σκηνών, αλλά θα περιφρουρήσει δι’ ισχυράς δυνάμεως τους νομιμόφρονας μαθητάς και την εν τω Γυμνασίω τάξιν και ησυχίαν, αφού μάλιστα από της χθες ο Γυμνασιάρχης επεκαλέσθη την επέμβασιν αυτής».
Η μαθητική εξέγερση αποτέλεσε το θέμα ενός χρονογραφήματος που δημοσιεύτηκε τη 18η Δεκεμβρίου στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ. Ο συντάκτης του ενέτασσε την κινητοποίηση των μαθητών στο γενικότερο επαναστατικό κλίμα, το οποίο επικρατούσε σε ολόκληρη τη χώρα μετά την εκδήλωση του κινήματος του Στρατιωτικού Συνδέσμου. Στη συνέχεια καταλόγιζε ευθύνες για τις μαθητικές ακρότητες στους γονείς τους που αδιαφορούσαν για τις πράξεις των νεαρών βλαστών τους. Έγραφε χαρακτηριστικά: «Οι στασιάσαντες μαθηταί φαίνεται ότι δεν έχουν γονείς ή ότι οι γονείς των συμφωνούν με αυτούς. Άλλως δεν εξηγείται πώς εις αυτήν την ιστορίαν δεν παρουσιάζονται γονείς, αλλά μόνον παιδιά αυτεξούσια, τα οποία διέκοψαν τα μαθήματά των και συνεδριάζουν εις τα υπέρ το Γυμνάσιον υψώματα». Τέλος, χωρίς να έχει ελέγξει τη βασιμότητα των καταγγελιών των μαθητών, επαινούσε το Γυμνασιάρχη Δημόπουλο που «μη αρκούμενος εις τα εντός του σχολείου καθήκοντά του επιτηρούσε τους μαθητάς και έξω του σχολείου και τιμωρούσε όσους παρεκτρέπονταν. Οι γονείς, τους οποίους ούτος αναπληροί εις τον παιδευτικόν τους ρόλον, έπρεπε να του οφείλουν ιδιαιτέραν χάριν». Οι τελευταίες απόψεις του ήταν σύμφωνες με την κοινωνική νοοτροπία που επικρατούσε στα τέλη του 19ου και ως τα μέσα του 20ου αιώνα. Η κοινωνία τότε έβλεπε το δάσκαλο ως τον αποκλειστικό σχεδόν φορέα κοινωνικοποίησης των εφήβων και δικαιολογούσε κάθε αυταρχική του ενέργεια. 

Πηγή: chronontoulapo.wordpress.com

Οι αμερικανικές εκλογές και η συζήτηση για αλλαγή συνόρων στο Αιγαίο-Νίκος Στραβελάκης

Πρόκειται για τις πιο «σκληρές» αμερικανικές εκλογές από την δεκαετία του 1960 και την αναμέτρηση Κένεντι-Νίξον, υποστηρίζει στη συνέντευξη του στο militaire channel o καθηγητής Οικονομικών στο Τμήμα Οικονομικών Επιστημών του ΕΚΠΑ Νίκος Στραβελάκης, λίγες ώρες πριν οι κάλπες ανοίξουν, 

Ποιοι και πως υποστηρίζουν τους δύο αντιπάλους; Ποια συμφέροντα θέλουν Τραμπ και ποια Χάρις; 

Ο κ.Στραβελάκης επισημαίνει ότι στις ΗΠΑ αλλά και στην Ευρώπη τμήματα του οικονομικού κεφαλαίου ,υποστηρίζουν «ακραίες» υποψηφιότητες όπως αυτή του Τράμπ αλλά και την Λεπέν στη Γαλλία. 

Τι είπε ο Τραμπ στην προεκλογική του εκστρατεία και τι δεν ακούσαμε από την Χάρις;

Τι θα σημάνει για την οικονομία των ΗΠΑ αν εκλεγεί ο Τραμπ και τι αν πρόεδρος γίνει η Χάρις;

«Η αμερικανική οικονομία είναι ακόμη η μεγαλύτερη στον πλανήτη, αλλά είναι προφανές πως πλέον βρίσκεται σε άμυνα», λέει ο κ.Στραβελάκης.

Πόσο απειλούν την αμερικανική πρωτοκαθεδρία οι BRICS; 

Γιατί υποστηρίζει ότι πολιτικά όλος ο κόσμος εισέρχεται σε μια νέα περίοδο των άκρων;

Πόσο θα επηρεάσει το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών την Ευρώπη και ακόμη ειδικότερα την Ελλάδα; Τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή μας δεν αναμένεται να αλλάξουν, αλλά ο τρόπος με τον οποίο ο Τραμπ θα τα διαχειριστεί είναι μάλλον προβληματικός για την Ελλάδα.

«Αυτή τη στιγμή συζητάμε στην Ελλάδα την συνεκμετάλλευση του Αιγαίου και ενδεχομένως μικρής ή μεγάλης μεταβολής των συνόρων μας στο Αιγαίο. Ο κ.Μητσοτάκης ψάχνει να βρει κάποιον σύμμαχο για να το υπογράψει , για να μην βάλει μόνος του την υπογραφή», λέει ο κ.Στραβελάκης και επισημαίνει τον ρόλο της Αμερικής στις εις βάρος μας εξελίξεις.

Πόσο σοβαρή είναι η τουρκική οικονομική διείσδυση στην Ελλάδα;

Και τέλος ποια είναι η πραγματική κατάσταση της ελληνικής οικονομίας; Ο κ.Στραβελάκης μας την αποκαλύπτει για ακόμη μία φορά.

Naomi Wolf: Ανατριχιαστικές αποκαλύψεις από τα απόρρητα έγγραφα της Pfizer

γράφει ο Κλεάνθης Γρίβας

Η Naomi Wolf, συγγραφέας του The Pfizer Papers: Pfizer’s Crimes Against Humanity, (Φάκελοι Pfizer: Τα Εγκλήματα της Pfizer κατά της Ανθρωπότητας), μιλάει στο Defender In-Depth για τα δημοσιοποιηθέντα απόρρητα έγγραφα της Pfizer που αποκαλύπτουν, ότι η Pfizer γνώριζε εξαρχής –και απέκρυψε– τους θανάτους, τις σοβαρότατες παρενέργειες και τις τρομερές μη-αναστρέψιμες βλάβες που προκαλούν στην ανθρώπινη αναπαραγωγή.«Η Pfizer γνώριζε εξ’ αρχής ότι τα “εμβόλιά” της σκότωναν και ότι προκαλούσαν βλάβες σε μαζική κλίμακα»

The Defender 1 Νοεμβρίου 2024

https://childrenshealthdefense.org/defender/naomi-wolf-the-pfizer-papers-reproductive-harm-death-defender-in-depth/?utm_source=luminate&utm_medium=email&utm_campaign=defender&utm_id=20241101

Εκατοντάδες χιλιάδες σελίδες απόρρητων εσωτερικών εγγράφων της Pfizer που σχετίζονται με το εμβόλιο Pfizer-BioNTech για τον COVID-19 αποκάλυψαν θανάτους, σοβαρές παρενέργειες και μη-αναστρέψιμες βλάβες στον αναπαραγωγικό σύστημα, σύμφωνα με τη Naomi Wolf, CEO της DailyClout.

Η Naomi Wolf, συγγραφέας του The Pfizer Paper: Pfizer’sCrimesAgainstHumanity, συμμετείχε στη συζήτηση που οργάνωσε το Defender In-Depth για να παρουσιάσει τα δημοσιοποιηθέντα απόρρητα έγγραφα της Pfizer και τι αποκαλύπτουν αυτά.

• «Οι 450.000 σελίδες των Εγγράφων της Pfizer έδειξαν ότι η εταιρεία και οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας εξαρχής γνώριζαν ότι το εμβόλιο δεν λειτούργησε, και ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση και η Pfizer προσπαθήσουν να το αποκρύψουν με κάθε τρόπο».
• «Η FDA [Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ] ζήτησε από το δικαστήριο να κρατήσει αυτά τα Έγγραφα απόρρητα για 75 χρόνια. Θέλουν να πεθάνουμε όλοι πριν δουν το φως της ημέρας. Αλλά, Ομοσπονδιακό Δικαστήριο διέταξε τη δημοσιοποίηση των εγγράφων, μετά από επιτυχή αγωγή που κατατέθηκε από τους Επαγγελατίες Δημόσιας Υγείας και Ιατρικής για τη Διαφάνεια.
• «Τα μέσα ενημέρωσης βοήθησαν επίσης στην απόκρυψη των εγγράφων και των κινδύνων του εμβολίου από το κοινό. Εάν τα συστημικά μέσα είχαν κάνει τη δουλειά τους, τίποτα από όλα αυτά δεν θα μπορούσε να γίνει».
• Η NaomiWolf είπε ότι χωρίς πρόσβαση στους πόρους ενός μεγάλου μέσου ενημέρωσης, αυτή και η ομάδα της στο Daily Clout αντιμετώπισαν μια δύσκολη μάχη για την αποκάλυψη και την ανάλυση των εγγράφων.
• «Αυτά τα έγγραφα ήταν τόσο ογκώδη και σετόσο τεχνική γλώσσα που ήταν δύσκολο για οποιονδήποτε δημοσιογράφο να τα ερμηνεύσει και να τα καταλάβει. Η λύση ήταν να απευθυνθούμε σε εθελοντές επιστήμονες για να βοηθήσουν στην επισκόπηση και αξιολόγηση αυτών των εγγράφων.Κάναμε έκκληση σε ειδικούς να προσφερθούν εθελοντικά, και ανταποκρίθηκαν 3.250 γιατροί και επιστήμονες».
• «Τα απόρρητα έγγραφα αποκαλύπτουν ότι η Pfizer και οι υπηρεσίες δημόσιας υγείας χειραγωγούσαν τα δεδομένα των κλινικών δοκιμών για να καθυστερήσουν την αναφορά θανάτων μεταξύ των συμμετεχόντων στη δοκιμή, ώστε να μπορέσουν να επιτύχουν τους στόχους ασφαλείας και περάσουν το ψευδές αφήγημα ότι το εμβόλιο ήταν «ασφαλές και αποτελεσματικό».
• «Ο μόνος τρόπος που κατάφεραν να περάσουν αυτόν τον ψευδή ισχυρισμό ήταν να αποκρύψουν το θάνατο 8 εμβολιασμένων ανθρώπων που πεθάναν κατά τις δοκιμές του «εμβολίου»-COVID και να καθυστερήσουν παράνομα την αναφορά αυτών των θανάτων στα CDC [Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων]».
• «Η απόκρυψη των θανάτων ήταν απλώς ένα σημάδι ότι η Pfizer ήξερε πολύ νωρίς– μέσα στους τρεις πρώτους μήνες από την κυκλοφορία των εμβολίων – ότι τα εμβόλια ήταν επικίνδυνα».
• «Ήξεραν ότι μέσα σε τρεις μήνες υπήρχαν 1.223 θάνατοι, 43.000 άτομα με πολύ σοβαρές παρενέργειες και πάνω από 130.000 με λιγότερο σοβαρέςπαρενέργειες. Ήξεραν εξ’ αρχής ότι τα εμβόλιά τους σκότωναν και τραυμάτιζαν ανθρώπους σε μαζική κλίμακα. Και όμως τα κυκλοφόρησαν».
• «Οι βλάβες από τα “εμβόλια” ήταν συχνά καταστροφικές, και περιλάμβαναν φρικτούς θρόμβους αίματος, θρόμβους στους πνεύμονες. περικαρδίτιδα, μυοκαρδίτιδα, καρδιακές βλάβες κάθε είδους, νευρολογικά συμβάντα σε μαζική κλίμακα, επιληψίες, άνοιες, παράλυση Bell, σύνδρομο Guillain-Barré, βλάβες του ήπατος και των νεφρών, και άλλες παρενέργειες».
• «Τα έγγραφα της Pfizer δείχνουν ότι οι δύο πιο συχνά αναφερόμενες παρενέργειες είναι ο μυϊκός πόνος και ο πόνος στις αρθρώσεις. Τώρα, πολλοί άνθρωποι αισθάνονται άσχημα και δεν ξέρουν γιατί υποφέρουν. Ούτε και οι γιατροί τους το ξέρουν. Η Pfizer ξέρει γιατί».
• «Η Pfizer γνώριζε ότι τα “εμβόλια”μεταφέρουν σε όλα τα όργανατου σώματός μας τα λίπιδικανασωματίδια, την πρωτεϊνη ακίδα και την πολυαιθαλενογλυκόλη –ένα υποπροϊόν πετρελαίου».
• «Τώρα, πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν σοβαρά προβλήματα στις αρθρώσεις και χρειάζονται αντικαταστάσεις γόνατος και ώμων. Υγιείς νέοι που έχουν προβλήματα στις αρθρώσεις. Η Pfizer γνώριζε ότι οι ενέσεις είναι φλεγμονώδεις και ο πόνος στις αρθρώσεις είναι μια φλεγμονώδης κατάσταση».

«Οι πιο φρικτές οκτώ σελίδες που μπορείτε να φανταστείτε»
Για την NaomiWolf, οι πιο τρομακτικές αποκαλύψεις από τα έγγραφα της Pfizer αφορούν την επίδραση των εμβολίων στην αναπαραγωγή.
«Το κεντρικό στοιχείο των εγγράφων της Pfizer αφορά την καταστροφή της ανθρώπινης αναπαραγωγής με πολλούς τρόπους. Τα νανοσωματίδια λιπιδίων είναι σχεδιασμένα να διαπερνούν κάθε μεμβράνη στο ανθρώπινο σώμα. Δεν πρόκειται για σφάλμα, αλλά σκόπιμο χαρακτηριστικό των “εμβολίων” mRNA COVID19».
Η Wolf παρουσίασε ένα διάγραμμα από τα έγγραφα που δείχνει ότι «15.000 γυναίκες παρουσίαζαν αιμορραγία κάθε μέρα, 10.000 γυναίκες είχαν δύο περιόδους το μήνα και 7.500 γυναίκες δεν είχαν καθόλου περίοδο, πράγμα που σημαίνει ότι έπαψαν να είναι γόνιμες».
«Παρενέργειες εμφάνισαν και οι εγκυμονούσες που πήραν μέρος στις κλινικές δοκιμές. Η Pfizer «έχασε» τα αρχεία 234 εγκύων που συμμετείχαν, (!) ενώ από τις 36 εγκύους –τα αρχεία των οποίων διασώθηκαν–το πάνω από το 80% έχασαν τα μωρά τους».
«Τα απόρρητα αρχεία των κλινικών δοκιμών της Pfizer έδειξαν ότι το 62% των παρενεργειών αφορούσαν σε γυναίκες,και απ’ αυτές το 16 %ήταν αναπαραγωγικές διαταραχές, σε σύγκριση με το 0,2% για τους άνδρες. Τα έγγραφα περιείχαν επίσης «ενοχλητικές ενότητες»στις οποίες συνιστούσαν στους εμβολιασμένους άνδρες να αποφεύγουν τη συνουσία με γυναίκες σε αναπαραγωγική ηλικία, λόγω πιθανού κινδύνου για τις γυναίκες ή το έμβρυο».
«Η 8σέλιδη Έκθεση της Pfizer, με τίτλο “Έκθεση εγκυμοσύνης και γαλουχίας”,είναι οι 8 πιο τρομακτικές σελίδες που μπορείτε να φανταστείτε. Σ’ αυτή αναφέρονται δύο μωρά που πέθαναν στη μήτρα της μητέρας τους  για τα οποία η ίδια η Pfizer συμπέρανε ότι οι θάνατοι οφείλονταν στην έκθεση της μητέρας στο εμβόλιο. Έχουν επίσης ένα διάγραμμα εκεί που δείχνει τα μωρά να αρρωσταίνουν σοβαρά όταν θηλάζουν εμβολιασμένες μητέρες».
 
«Ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει»
Η Naomi Wolf είπε ότι τα συστημικά μέσα αγνόησαν αυτές τις αποκαλύψεις λόγω της χρηματοδότησης που παίρνουν από τη Big Pharma και από οργανισμούς όπως το Ίδρυμα Bill & Melinda Gates οι οποίοι προσφέρουν στα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης «τεράστια ποσά» για να «προπαγανδίσουν τα εμβόλια και να ξεπεραστεί ο δισταγμός των ανθρώπων να εμβολιαστούν».

• «Τα αποκαλυφθέντα απόρρητα έγγραφα της Pfizerδεν συντελούν στο ξεπέρασμα του δισταγμού των ανθρώπων να εμβολιαστούν – αντιθέτως,δημιουργούν δισταγμό.Τα ΜΜΕ [Μέσα Μαζικής Εξαπάτησής] που εξαγοράστηκαν για να προπαγανδίσουν τα “εμβόλια”είναι συνένοχοισε αυτό το μαζικό έγκλημα. Και τώρα δεν μπορούν να αγνοούν ότι αποκαλύψεις όπως τα Έγγραφά της Pfizer,ανοίγουν το δρόμο σε μηνύσεις εναντίον τους».
• «Προσπάθησαν να μας στειρώσουν, να μας αδρανοποιήσουν, να μας σκοτώσουν. Και δεν τα κατάφεραν. Ο μεγάλος στόχος τους για την εξόντωση του πληθυσμού ή την εξόντωση της Δύσης δεν έχει επιτευχθεί ακόμη. Η ευαισθητοποίηση του κοινού αυξάνεται. Ο κόσμος άρχισε να ξυπνάει».

Το βιβλίο της Naomi Wolf The Pfizer Paper: Pfizer’s Crimes Against Huma nity περιέχει ανατριχιαστικές αποκαλύψεις, και επίσης μας χρησιμεύει γιατί μας βοηθάει να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει εάν έχουμε εμβολιαστεί και τί θα μπορούσαμε να κάνουμε.

Όπως λέει η Naomi Wolf, «ο αγώνας δεν έχει τελειώσει. Οι παγκοσμιοποιητές δεν πρόκειται να σταματήσουν. Αλλά όταν όλοι αντιστεκόμαστε, όταν αρκετοί από εμάς λέμε όχι, ακόμα κι αν πιστεύουμε ότι δεν είμαστε πολύ δυνατοί, δεν μπορούν να μας καταβάλουν».
 
Την Naomi Wolf παρουσίασε στο The Defender o Michael Nevradakis, Ph.D, ανώτερος ρεπόρτερ του The Defender, με έδρα την Αθήνα.
▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪▪
Παρουσίαση του βιβλίου από την Amazon
https://www.amazon.com/Pfizer-Papers-Pfizers-Against-Humanity-ebook/dp/B0CNQGVDKB
 
«Το βιβλίο The Pfizer Papers περιλαμβάνει νέες εκθέσεις γραμμένες από εθελοντές ερευνητές του WarRoom/DailyClout, οι οποίες βασίζονται στα απόρρητα έγγραφα των κλινικών δοκιμών της Pfizer,τα οποία δημοσιεύθηκαν με δικαστική απόφαση και τη σχετική ιατρική βιβλιογραφία. Το βιβλίο δείχνει με μεγάλη σαφήνεια ότι οι  κλινικές δοκιμές του εμβολίου mRNA της Pfizer για τον COVID-19 ήταν βαθιά λανθασμένη και ότι η Pfizer γνώριζε έως τον Νοέμβριο του 2020 ότι το εμβόλιο της δεν ήταν ούτε ασφαλές ούτε αποτελεσματικό.
Οι αναφορές περιγράφουν λεπτομερώςτις βλάβες που προκαλούνται από τα εμβόλια σε όλο το ανθρώπινο σώμα, συμπεριλαμβανομένου του αναπαραγωγικού συστήματος. Δείχνουν ότι οι γυναίκεςυποφέρουν από παρενέργειες που σχετίζονται με το εμβόλιο σε αναλογία 3:1 [σε σχέση με τους άνδρες]. Αποκαλύπτουνότι η μυοκαρδίτιδα που προκαλείται από το εμβόλιο δεν είναι καθόλου σπάνια, ήπια ή παροδική. Και, αποδεικνύουν ότι τα εμβόλια mRNA έχουν δημιουργήσει μια νέα κατηγορία πολυσυστημικής, πολυοργανικής νόσου, η οποία ονομάζεται «Νόσος CoVax».
Παρά το γεγονός ότι η Pfizer δεσμεύτηκε στο δικό της πρωτόκολλο κλινικών δοκιμών να συγκρίνει επί 24 μήνες,τα αποτελέσματα της ομάδας στην οποία χορήγησε το εμβόλιό της με αυτά μιας ομάδας που πήρε εικονικό φάρμακο η Pfizer χορήγησε το εμβόλιό της στο 95% των ληπτών του εικονικού φαρμάκου έως τον Μάρτιο του 2021, με αποτέλεσμα να εξαλειφθεί έτσι η ομάδα ελέγχου της κλινικής δοκιμής της και κατέστησε αδύνατη τη σύγκριση ασφαλείας μεταξύ της ομάδας των εμβολιασμένων με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου που έπρεπε να γίνει.
Εξίσου σημαντικό είναι το γεγονός ότι το βιβλίο The Pfizer Papers αποδεικνύει ότι η Υπηρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ(FDA) γνώριζε τις στρεβλώσειςτων κλινικών δοκιμών της Pfizerαλλά και τις βλάβες που προκλήθηκαν από το εμβόλιο mRNA της εταιρείας για τον COVID-19, και υπογραμμίζει έτσι την τρομερή αποτυχία της FDA να εκπληρώσει την αποστολή της που έγκειται στο «να προστατεύει τη δημόσια υγεία διασφαλίζοντας την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια των ανθρώπινων, των κτηνιατρικών φαρμάκων, των βιολογικών προϊόντων και των ιατρικών συσκευών».
Τα Έγγραφα της Pfizer προσφέρουν μια σε βάθος ματιά στο πώς η Big Pharma, η κυβέρνηση των ΗΠΑ και οι φορείς υγειονομικής περίθαλψης προστατεύονται από πλήρη νομική ασυλίαπου τους παρέχεται από τον νόμο PREP Act (Νόμος για την ετοιμότητα έκτακτης ανάγκης για το κοινό) κατά τη παρασκευή, τη συνταγογράφηση και τη χορήγηση εμβολίων.

Zougla

Ο Ζουράρις για τη Βόζεμπεργκ

Νόρα Ράλλη

Στα όσα ανεκδιήγητα δήλωσε η κ. Βόζεμπεργκ, για να καλύψει για ακόμη μία φορά τις κυβερνητικές ευθύνες για το έγκλημα των Τεμπών, απάντησε ως πολιτικός επιστήμων και πολίτης ο καθηγητής Κώστας Ζουράρις:
«1ον. Η ευρωβουλευτίνα μας Ελίζα Βόζεμπεργκ διατείνεται ότι «ο ιδιώτης δεν δικαιούται (sic) να ελέγχει μία πολιτική προσωπικότητα»! Αυτό ναι, αλλά σε χουντικά και μπανανιστάν καθεστώτα. Στα καθ’ ημάς λεξικά (ψάξτο καλή μου) και κατά τα νυν συνταγματικά μας, ο ιδιώτης είναι ο πολίτης άνευ αξιώματος, και ο αξιωματούχος πολίτης είναι αδιαλλείπτως ιδιώτης. Αρα, και τελεσιδίκως: ο ιδιώτης-πολίτης, ως συνιδιοκτήτης της χώρας (μαζί φυσικά και με την Ελίζα μας) ως πολίτης-ιδιώτης «ελέγχει», ψέγει, μυκτηρίζει τον κάθε αξιωματούχο αενάως και κατά συρροήν και ιδιοκτησιακώς! Διότι η «πολιτική προσωπικότητα» είναι υπόλογος, υπό τον κυρίαρχον Λόγον του λαού. Αυτά, για το αλφαβητάρι της καλής μου Ελίζας.
2ον. Ο πρώην υπουργός -λαθρόβιος της τεφροδόχου των Τεμπών- Κ. Αχ. Καραμανλής ελευθεροπορεί σήμερα, επειδή η αγαπητή μου Ελίζα «έχει εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» (sic). Σε οποιοδήποτε άλλο, ελαφρώς βαρύτερο της «ελληνικής Δικαιοσύνης» κράτος, ο παρασιτών-φυγάς υπουργός της νεκροφόρου Τεμπών θα έσκαβε στα κάτεργα ή θα έλαμνε στο κάτεργο.
3ον. «Κατά πάντα και διά πάντα», συμφώνως τω Συντάγματι, η Μαρία Καρυστιανού δικαιούται «του δικαιώματος» να ‘χει κέφι ή ντέρτι με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οπως, κατ’ επιείκειάν μας, η ερατεινή Ελίζα Βόζεμπεργκ -κέφι της αγαυότατον- να νταλαβερίζεται στην αγκαλίδα της ΝουΔου.
4ον. Η πολιτική επιστήμη, κατόπιν πραγματολογικών ελέγχων, ετυμηγορεί ότι, εκτός βεβαίως των εχόντων συμφέρον, όσοι «έχουν εμπιστοσύνη στην ελληνική Δικαιοσύνη» αυτοί και αυτές να πάνε να ψαχτούν... Λες να φταίει ο μυελεγκέφαλος;»

www.efsyn.gr

”Προοδευτικός” ελληνικός τύπος: Φασίστας ο Τραμπ, ”δημοκράτης” η Καμ.Χάρρις-Πόσο ”Δημοκράτης” όμως;

Περικλής Δανόπουλος

 
Προσωπικά , εδώ και χρόνια δεν τρέφω αυταπάτες για το θέμα της σωτηρίας του κόσμου , όταν αυτό συνδέεται με την εκλογή Προέδρου των ΗΠΑ . Θεωρώ ότι ο εκάστοτε Πρόεδρος , άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο είναι έρμαιο συμφερόντων. Τα λόμπι και τα μυστικοβούλια που εκπροσωπούν τις διάφορες φατρίες της υπερεθνικής ελίτ , είναι αυτά που πραγματικά κάνουν κουμάντο.
Με αυτά τα δεδομένα , δεν συμμερίζομαι την προσμονή κάποιων για την εκλογή Τραμπ , ως αυτή να αποτελέσει την  πανάκεια για την επίλυση όλων των σοβαρών θεμάτων που ταλανίζουν τον πλανήτη . Θα ήταν μάλλον ουτοπικό να πιστέψει κάποιος , ότι ο Τραμπ θα μπορέσει να πάρει μόνος του κάποιες αποφάσεις που θα επηρεάσουν τα πολεμικά μέτωπα ή πως οι πόλεμοι θα τερματιστούν αυτόματα. Άλλωστε οι θέσεις του τουλάχιστον για το ”δαιμονικό” Ιράν και το διαρκώς ”αμυνόμενο” Ισραήλ  είναι γνωστές.
Ίσως το μόνο που θα μπορούσε να περιμένει κάποιος από τον Τραμπ είναι η αποστασιοποίηση από την ουκρανική παράνοια και η πιθανή, σταδιακή εγκατάλειψη τόσο του παράφρονα ηγέτη του Κιέβου , όσο και των πολεμοχαρών ευρωπαίων ηγετίσκων που θα βρεθούν ξαφνικά ξεκρέμαστοι.
Αυτό όμως που είναι το λιγότερο εξοργιστικό , είναι η τοξική αμετροέπεια των λεγόμενων προοδευτικών του τύπου και της ενημέρωσης . Η μανιχαϊστική λογική δηλαδή του απόλυτα κακού , φασίστα , ρατσιστή και σεξιστή  Τραμπ , άρα και της ανάγκης υποστήριξης των Δημοκρατικών και του κάθε ”κοιμισμένου Τζο” ή της Καμάλα Χάρις που συν τοις άλλοις προωθούν και την woke ατζέντα , μην το παραβλέπουμε αυτό .
Όμως πάνω απ’ όλα , η υποστήριξη στους Δημοκρατικούς των ΗΠΑ , είναι η υποστήριξη στο κόμμα του πολέμου! Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο Δημοκρατικό κόμμα βρίσκονται τα μεγαλύτερα ”αστέρια” των πολεμικών λόμπι όπως η Χίλαρυ Κλίντον , ενώ επί προεδρίας του ”πολυαγαπημένου” πρώτου έγχρωμου προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, έγιναν οι περισσότεροι βομβαρδισμοί σε όλο τον κόσμο .
Αυτό το υποκριτικό αφήγημα της ”προοδευτικής ιντελιγκένσιας” , αποτελεί την επιτομή του στρουθοκαμηλισμού και του δόγματος ”διυλίζουμε τον κώνωπα και καταπίνουμε την κάμηλο” .  Η ονομασία ”Δημοκρατικοί”  , δεν συνεπάγεται αυτόματα την δημοκρατική ιδιότητα του κόμματος που στηρίζει τον δικτάτορα του Κιέβου και πολύ περισσότερο τον ”κατά συρροή” δολοφόνο , γενοκτόνο Σιωνιστή Πρωθυπουργό Νετανιάχου.
Ζούμε επομένως την εποχή του φαίνεσθαι , την εποχή που οι χαρακτηρισμοί και οι τίτλοι υπερτερούν της ουσίας , την εποχή του ετεροπροσδιορισμού και πάνω απ’ όλα την εποχή που η ιδεολογική χειραγώγηση, φαλκιδεύει τους πάντες , προοδευτικούς , συντηρητικούς , αφού , ουσιαστικά εκπορεύεται ΄πλέον από ένα καί  μόνο κέντρο , αυτό  που παίρνει τις τελικές αποφάσεις για την τύχη του κόσμου .

iskra.gr

Οι Δωσίλογοι

Η περίοδος της Κατοχής στην Ελλάδα συνοδεύεται από μια σειρά εγκλημάτων και πράξεων προδοσίας, όπως δολοφονίες, εκτελέσεις, βασανισμοί, καταδόσεις, εκβιασμοί, κλοπές, παράνομες συλλήψεις, και παράδοση συλληφθέντων στους κατακτητές. Αυτές οι πράξεις περιλάμβαναν επίσης την ανάληψη υπηρεσίας στις Αρχές Κατοχής, συμμετοχή σε στρατιωτικές επιχειρήσεις στο πλευρό των κατακτητών, ανάληψη έργων για λογαριασμό τους και οικονομική συνεργασία με σκοπό τον πλουτισμό.

Κατηγορούμενοι για αυτά τα εγκλήματα, όπως καταγράφονται στα δικαστικά έγγραφα της εποχής, ήταν συχνά άνδρες της Ελληνικής Βασιλικής Χωροφυλακής, των Ταγμάτων Ασφαλείας, του Μηχανοκίνητου Τμήματος, της Αστυνομίας Πόλεων, καθώς και μέλη ελληνικών εθνικοσοσιαλιστικών οργανώσεων. Επίσης, περιλαμβάνονταν Έλληνες που συνεργάστηκαν με τις γερμανικές υπηρεσίες ασφάλειας, αλλά και διάφοροι επαγγελματίες, όπως έμποροι, βιομήχανοι, εφοπλιστές, ιδιοκτήτες μηχανουργείων, πολιτικοί μηχανικοί, εργολάβοι και δικηγόροι.

• Κύρια πηγή του βίντεο είναι το βιβλίο του Μενέλαου Χαραλαμπίδη «Οι Δωσίλογοι», το οποίο εστιάζει στις δίκες των δωσίλογων σε Αθήνα και Πειραιά.

Δυό φωτογραφίες, δυό κόσμοι

του Θανάση Σκαμνάκη

Ίσως να μην χρειάζονται πολλές αναλύσεις. Μονάχα δυο φωτογραφίες. Να βάλεις την μιά δίπλα στην άλλη, δυό πρόσωπα της πρόσφατης επικαιρότητας και του διαρκούς νεώτερου δράματος μας. Καταλαβαίνεις αμέσως. Ζήτημα στοιχειώδους νοημοσύνης και ευαισθησίας.
Η μια της Μαρίας Καρυστιανού, ή άλλη της ευρωβουλευτίνας του κυβερνώντος κόμματος. Είναι δυο κόσμοι διαφορετικοί. Δεν εφάπτονται.
Προφανώς το πρόβλημα δεν είναι τα πρόσωπα. Όμως τα πρόσωπα εικονίζουν περιεχόμενα. Και εκεί ναι, είναι η ουσία!
Αλλά ας αφήσουμε τις εικόνες. Ή μάλλον, ας τις κρατήσουμε, ας μείνουμε να τις παρατηρούμε ώρα πολύ για να γίνει όσο βαθύτερη η αντίθεση.
Κι ας πάμε πιο κάτω.
Ήδη, καιρό τώρα εκδηλώνεται, με κάθε ευκαιρία, και κυρίως μετά την μεγάλη τραγωδία των Τεμπών, η αγανάχτηση, η αγωνία και η αναζήτηση των λαϊκών ανθρώπων. Δεν ξέρω πως να τους ονομάσω. Οι προοδευτικοί; Μου φαίνεται ανεπαρκές. Οι εργατικοί; Μου φαίνεται μερικό. Οι λαϊκοί; Μου φαίνεται τετριμμένο. Είναι πολλά μαζί. Είναι και προοδευτικοί, και εργατικοί και λαϊκοί και αγωνιούντες και πολλά ακόμη. Μια χώρα που έδωσε το 62% σε εκείνο το «αιματηρό» δημοψήφισμα, αγνοώντας τις τηλεοράσεις, τα κάπιταλ κοντρόλ, την ευρωπαϊκή τρομοκρατία. Είναι νέα παιδιά που δεν τους βολεύουν τα εφαρμοστά νομοθετήματα – κάποια από αυτά ήταν μικρά σε εκείνο το περίπλοκο 2015 και τώρα βγαίνουν σε μια ζωή υπονομευμένη.
Δεν τους βολεύουν οι υπάρχοντες κάθε είδους. Ακόμη κι αν δεν έχουν πολιτική συνείδηση έχουν γνώση.
Καθώς δεν φορούν τα παραμορφωτικά γυαλιά ισχυρών συμφερόντων μπορούν να καταλάβουν καλά πως δεν λειτουργεί το πράγμα, γενικώς!
Στην πραγματικότητα βγαίνει με ένταση το πραγματικό πολιτικό σύστημα. Κυβέρνηση, Βουλή, Δικαιοσύνη, θεσμικοί μηχανισμοί, σε μια βαθειά κατάρρευση. Αναξιόπιστοι και διαβρωμένοι.
Είναι αυτό του σύστημα που προσλαμβάνει αστυνομικούς για ΜΑΤ τους οποίους στέλνει έπειτα να ξυλοκοπήσουν τους πυροσβέστες γιατί ζητούν να προσληφθούν.
Η περίφημη δημοκρατία, που δεν ήταν ποτέ ακριβώς δημοκρατία, ευάλωτη καθώς ήταν, δέχεται χαριστικές βολές.
Τα πρόσωπα, του πρωθυπουργού, του υπουργού των Τεμπών, της ευρωβουλευτίνας, του αδαούς δημοσιογράφου είναι το ένα πρόσωπο του κόσμου τους, του συστήματος τους. Σε μια τέτοια παρακμή τα ονόματα που πρωταγωνιστούν είναι παρμένα από το καλάθι με τα υπόλοιπα.
Και είναι επόμενο. Όταν το Ισραήλ βομβαρδίζει αμάχους Παλαιστίνιους είναι με το Ισραήλ, όταν η Ουκρανία γίνεται βομβαρδιστικό του ΝΑΤΟ, είναι με την Ουκρανία, όταν οι ΗΠΑ εντέλλουν σπεύδουν να ακολουθήσουν, το έχει πει καθαρά ο προσκυνητής της Ουάσιγκτον, είμαστε προβλέψιμοι σύμμαχοι.
Απέναντι κοιτάξτε. Δείτε το βίντεο από τη συναυλία στο Παναθηναϊκό Στάδιο (Καλλιμάρμαρο). Η μικρούλα που πάνω στον ώμο του πατέρα της τραγουδάει με συγκίνηση δεν ξέρει μόνο όλα τα λόγια αλλά και το τι σημαίνουν. Είναι ένα πρόσωπο γνώσης και μέλλοντος. Εδώ ένα κοριτσάκι τραγουδάει & δακρύζει. Για τα #Τεμπη #Καλλιμάρμαρο

Κι όλα εκείνα τα νεανικά πρόσωπα που τραγουδούν με αίσθημα και επίγνωση!..
Αυτά δεν τα αντέχει ούτε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος, ούτε ο αδαής δημοσιογράφος, ούτε η κυρία ευρωβουλευτής, ούτε όλος ο γνωστός συρμός των ακολούθων. Δεν είναι μόνο ζήτημα πολιτικής, αλλά και ηθικής και αισθητικής.
Μεσολαβεί χάσμα.
Τα Τέμπη όρισαν μια βαθειά διαχωριστική γραμμή: από τη μια όσοι είναι με τα θύματα, από την άλλη όσοι είναι με τους θύτες – εδώ η ουδετερότητα δεν έχει θέση.
Ένας κόσμος που κινείται, που σαστίζει, που ελπίζει, που υπομένει, που μάχεται, που ενθουσιάζεται κι απογοητεύεται, που τραγουδάει και ξανά προσπαθεί.
Κι ένας κόσμος που σαπίζει και μεταδίδει τη μόλυνσή του στους ζωντανούς οργανισμούς. Μια χυδαιότητα παρελαύνουσα με επίσημες ενδυμασίες, κοσμήματα και στρας.
Όπως είπε και ο Θοδ. Τερζόπουλος κατά τη βράβευσή του στην Ένωση κριτικών Θεάτρου και Παραστατικών Τεχνών:
«Η παγκοσμιοποίηση και ο νεοφιλελευθερισμός δεν επιθυμούν τη δημιουργική συνάντηση της μνήμης με τον χρόνο, του μύθου με τον λόγο, αλλά αντιθέτως καθυποτάσσουν αυτές τις θεμελιώδεις αρχές σε ένα εξουσιαστικό, περιοριστικό σύστημα».
Ίσως, τελικά, η πιο καθαρή απάντηση στις αιτιάσεις της ευρωβουλευτίνας και των ακολούθων στη δημοσιογραφία, που κουνάνε το κεφάλι συναινώντας, αλλά και η πιο πειστική ένδειξη της σήψης, της διάλυσης και της αγεφύρωτης αντίθεσης να προέρχεται από την πιο πρόσφατη παρέμβαση της Μαρίας Καρυστιανού (χωρίς την Μ. Καρυστιανού και τους συγγενείς των θυμάτων, τώρα το θέμα των Τεμπών θα είχε καταχωνιαστεί στους φακέλους της «δικαιοσύνης» και στις συγκαλύψεις της κυβέρνησης και των πρόθυμων δημοσιογράφων, και ένα μέρος της κοινής γνώμης θα το είχε καταπιεί αμάσητο – λυπούμαστε πολύ, δυστυχώς ήταν μια κακιά στιγμή!).
Την Παρασκευή η Μαρία Καρυστιανού κατέθεσε νέο υπόμνημα στο Δικαστήριο της Λάρισας σχετικά με την πορεία των ερευνών. Η αναφορά είναι αποκαλυπτική (για άλλη μια φορά):
«Έτσι δουλεύει η ανακριτική διαδικασία στο έγκλημα των Τεμπών, συνεχώς με υπομνήματα και επιστολές, προκειμένου να γίνουν τα αυτονόητα. Ήθελα να κάνω τα παράπονά μου στον Εφέτη Ανακριτή για δύο γεγονότα που με έχουν στιγματίσει.
Το ένα αφορά το αδιανόητο λάθος που έκανε ως προς τον μεταλλειολόγο τον οποίον ζήτησε η ομάδα Κοκοτσάκη να οριστεί για το λευκό κοντέινερ, το οποίο ήταν στον ιδιοκτήτη του. Στην επιστολή, έγραφε ακριβώς με ποιον τρόπο πρέπει να γίνει η τομή και τι πρέπει να ζητηθεί από τον μεταλλειολόγο. Ενώ στο τέλος τόνιζε πως εάν γίνει μία απλή εξέταση δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Μαντέψτε τι ζήτησε ο ανακριτής. Να γίνει μία απλή εξέταση.
Θεωρούμε αυτά τα λάθη ότι είναι εσκεμμένα πλέον. Εγώ προσωπικά θεωρώ ότι δεν μπορείς να κάνεις τέτοια λάθη ενώ έχεις και τις οδηγίες.
Το δεύτερο είναι ότι ήρθα να βγάλω φωτογραφίες από το κουτί με τα αταυτοποίητα οστάρια που έχει στο διπλανό γραφείο τα οποία περιμένει να αλλοιωθούν αρκετά, τα οποία ακόμα και αν τα στείλουμε στο εξωτερικό να μη μπορέσουμε να κάνουμε ταυτοποίηση.
Σας ανέφερα δύο γεγονότα. Πλέον, ή είναι πολύ μεγάλη ανικανότητα, ή είναι σκοπιμότητα. Κάτι άλλο δεν μπορώ να δω. Σε κάθε περίπτωση κανένα από τα δύο δεν είναι πλέον ανεκτό».
Να σου δώσω μια να σπάσεις…

 : kommon.gr

ΥΓ του blog: ...Σκηνές απο την ταινία: San Michele aveva un gallo και στο σχετικό με την ιστορία του San Michele (Σαν Μικέλε) με τους στίχους του Θανάση Παπακωνσταντίνου

Ελληνοτουρκικά: «Μασάζ εσωτερικού», περιμένοντας τον Φιντάν

του Γιώργου Πατέλη

Εντατικές είναι οι διαπραγματεύσεις, στα πλαίσια του ελληνοτουρκικού διαλόγου, όχι τόσο μεταξύ των διπλωματών των δύο χωρών, όσο κυρίως μεταξύ της κυβέρνησης και των πολλαπλών εσωτερικών μετώπων. Την εβδομάδα που πέρασε, ο ίδιος ο κ. Μητσοτάκης ενεργοποιήθηκε προσωπικά, για να συμμαζέψει την εσωκομματική αμφισβήτηση, και να στείλει μηνύματα στις άλλες πολιτικές δυνάμεις και την κοινωνία. Κάπως έτσι είχαμε τις αναφορές σε «πατριώτες της φακής», τις διαβεβαιώσεις για επιμονή της χώρας μας στις κόκκινες γραμμές και τις δηλώσεις τόσο του ίδιου όσο και του κ. Γεραπετρίτη, περί της «γενναιότητας» που απαιτείται στον ελληνοτουρκικό διάλογο. Όλα αυτά ενώ στις 8 Νοεμβρίου αναμένεται στην Αθήνα ο κ. Φιντάν για να αναζητήσει, από κοινού με τον κ. Γεραπετρίτη (τον «γενναίο»), κοινό έδαφος διαπραγματεύσεων – με την Άγκυρα να επιμένει σε έναν εφ’ όλης της ύλης διάλογο, πέραν της μίας και μόνης διαφοράς, αυτή της χάραξης της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας.

Η Ν.Δ. επιμένει να ασκεί την εξωτερική πολιτική εν κρυπτώ, με ανθρώπους «ειδικών αποστολών» όπως ο κ. Γεραπετρίτης και η κα Παπαδοπούλου να αναλαμβάνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους. Και ευαγή ιδρύματα του ενδοτισμού, όπως το ΕΛΙΑΜΕΠ, να σπεύδουν να στηρίξουν ιδεολογικά και επιστημονικά κάθε πιθανή υποχώρηση από πάγιες κόκκινες γραμμές της χώρας μας. Χωρίς συζήτηση και έγκριση της βουλής, χωρίς ουσιαστική ενημέρωση της κοινωνίας, στα όρια τις κυβερνητικής εντολής της, η κυβέρνηση μοιάζει αποφασισμένη να εκτελέσει το ΝΑΤΟϊκής έμπνευσης συμβόλαιο μιας κάποιας διευθέτησης στα Ελληνοτουρκικά, και αναζητεί την φόρμουλα αυτό να παρουσιαστεί ως «καζάν-καζάν» συμφωνία.

Οι εκ δεξιών πιέσεις

Η Ν.Δ. νοιώθει να πιέζεται από τη δυσαρέσκεια του κομματικού της ακροατηρίου, αλλά και από τις ολοένα και πιο συχνές «παραφωνίες» στελεχών της. Η διεύρυνση του χώρου στα δεξιά της (Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής κ.ά.), με πιθανές διαρροές προς αυτόν, και κυρίως η διόγκωση του κανένα, τροφοδοτείται και από τις ανησυχίες των πολιτών για τα ελληνοτουρκικά – που, πλάι στην ακρίβεια, την κυβερνητική αλαζονεία, τις θεσμικές εκτροπές, δημιουργούν ένα αρκετά επισφαλές για τον μονοπολισμό της Ν.Δ. περιβάλλον.

Ο κυβερνητικός σχεδιασμός μοιάζει να κινείται με τρεις στόχους.

– Ο πρώτος είναι η εμπέδωση της λογικής του ενδοτισμού, του θολώματος των κόκκιινων γραμμών, και της σχετικοποίησης της κυριαρχίας και των κυριαρχικών δικαιωμάτων μας, μέσα από ένα διαρκές μασάζ προς την κοινή γνώμη ώστε να αποδεχθεί ό,τι σερβιριστεί ως λύση, για να κατευναστεί το θηρίο της τουρκικής απειλής.

– Ο δεύτερος αφορά το εσωτερικό της Ν.Δ. και το μάντρωμα των βουλευτών που ασκούν κριτική στην κυβέρνηση. Και αν για το θέμα της ακρίβειας και των τραπεζών ξέφυγαν 2 ενοχλητικές ερωτήσεις βουλευτών της Ν.Δ., για το θέμα των ελληνοτουρκικών επιβλήθηκε με εντολή Μητσοτάκη σιωπητήριο, καταστέλλοντας εν τη γενέσει της την όποια εσωκομματική αμφισβήτηση των χειρισμών Γεραπετρίτη. Το πολύωρο μασάζ του ΥΠΕΞ στην κοινοβουλευτική ομάδα, και οι απειλές του γραμματέας της Κ.Ο. κ Στ. Καλαφάτη προς τους «ύποπτους» βουλευτές, φαίνεται προς ώρας να πιάνουν τόπο.

– Ο τρίτος μοιάζει να είναι η «απενεργοποίηση» των δύο πρώην πρωθυπουργών (τους οποίους ως τώρα έκανε πως δεν άκουγε), που με δηλώσεις τους έχουν διαχωρίσει τη στάση τους από τους κυβερνητικούς χειρισμούς. Η επίθεση του πρωθυπουργού στον Αντώνη Σαμαρά, που από την Κύπρο άσκησε για μια ακόμη φορά οξεία κριτική στην κυβέρνηση, ήταν άμεση (εμπλέκοντας εμμέσως και τον πρόεδρο της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ κ. Ν. Παππά στην κόντρα τους).

Η ποιότητα βέβαια των εν λόγω αντιπάλων του κ. Μητσοτάκη γεννά εύλογα το ερώτημα, αν τα κίνητρα αφορούν όντως την προάσπιση της κυριαρχίας της χώρας μας, ή αν πίσω από τις αγωνίες για τα εθνικά συμφέροντα κρύβεται η πάλη για τους εσωκομματικούς συσχετισμούς, ή και τα τζαρτζαρίσματα συμφερόντων με την κυβέρνηση. Σε κάθε περίπτωση, όλα δείχνουν ότι η ελληνοτουρκική προσέγγιση περνάει μέσα και από τη ρευστοποίηση του πολιτικού σκηνικού, συνέπεια της αδυναμίας οικοδόμησης εναλλακτικής εθνικής στρατηγικής, αλλά και ως εργαλείο διαχείρισης των πολιτικών τρανταγμάτων μιας πιθανής εθνικής υποχώρησης μέσα από πιο εύπλαστα πολιτικά σχήματα και ελεγχόμενους κομματικούς σχηματισμούς.

Ποιο θετικό μομέντουμ;

Λιγότερο από ένα χρόνο πριν, ακούσαμε για πρώτη φορά για το θετικό μομέντουμ, και την «ευκαιρία» που δεν πρέπει να αφήσουμε να πάει χαμένη. Ένα χρόνο μετά, με συνεχείς διμερείς συναντήσεις (σε ανώτατο μάλιστα επίπεδο), με την υπογραφή της «διακήρυξης των Αθηνών» να ορίζει το έδαφος της νέας ελληνοτουρκικής «φιλίας» και τη χώρα μας να κανονικοποιεί τις σχέσεις της με τη γείτονα, δίνοντάς της συγχωροχάρτι για όλες τις παράνομες και επιθετικές πράξεις του παρελθόντος (ποιος θυμάται άραγε το ρόλο της στο μεταναστευτικό, το παράνομο τουρκολιβυκό μνημόνιο, την «απόβαση» στα Βαρώσια κ.ά.;), είναι απαραίτητο να επανεξετάσουμε τη βασική αυτή εκτίμηση του κυβερνητικού αφηγήματος.

Τα «ήρεμα νερά» επέτρεψαν στην Τουρκία να παρουσιαστεί ως «κανονικός εταίρος» της Δύσης, αίροντας μια σειρά εμπόδια που έβαζε η ελληνοτουρκική ένταση (βλ. αγορά F16 από τις ΗΠΑ, σχέσεις με την Ε.Ε. κ.ά.). Η «θετική ατζέντα» και η ενθάρρυνση της οικονομικής συνεργασίας επιταχύνει τη δορυφοροποίηση ζωνών και περιοχών της χώρας μας από τη γείτονα (βλ. Έβρος, νησιά). Και ο «διάλογος» γίνεται μοχλός ρυμούλκησης της χώρας μας στην τουρκική θέση για εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευση.

Την ίδια στιγμή, η Άγκυρα μοιάζει αμετακίνητη όσον αφορά τις παράλογες και παράνομες αιτιάσεις της για το Αιγαίο και τη Ν.Α. Μεσόγειο. Πριν το καλοκαίρι είχαμε τις απειλές, με αφορμή την ίδρυση θαλάσσιων πάρκων στην καρδιά του Αιγαίου, τον Αύγουστο είχαμε το πολεμικό επεισόδιο στην Κάσο, της οποίας η υφαλοκρηπίδα αμφισβητήθηκε στην πράξη από τις τουρκικές φρεγάτες, και φτάνουμε σήμερα με την Τουρκία να διεκδικεί με Navtex ως μέρος της δικής της υφαλοκρηπίδας θαλάσσιες περιοχές μεταξύ Λέσβου-Χίου και Σάμου. Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων, αλλά και στο πεδίο των στρατιωτικών «παρενοχλήσεων» και απειλών, η Άγκυρα μοιάζει αμετακίνητη από τις επεκτατικές της θέσεις. Τόσο που είναι νόμιμο να αναρωτιέται κανείς, πώς μπορεί να καλυφθεί η απόσταση μεταξύ της «μίας και μόνης διαφοράς» και της «εφ’ όλης της ύλης διαπραγμάτευσης», αν όχι με τη διαρκή διολίσθηση της χώρας μας και τη «γενναία» παραχώρηση κυριαρχίας.

«Τσακωνόμαστε για το πετρέλαιο και το αέριο στο Αιγαίο, το οποίο δεν ξέρουμε αν υπάρχει ή δεν υπάρχει. Όμως στο μέλλον του κόσμου δεν υπάρχει ούτε το πετρέλαιο, αλλά ούτε το αέριο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μαζί τον ήλιο και τον άνεμο του Αιγαίου και να δημιουργήσουμε μια νέα εταιρική σχέση».

Αυτά τα πολύ ωραία δήλωσε μεταξύ άλλων σε συνέντευξή του στην τουρκική εφημερίδα Oksijen ο πρώην πρωθυπουργός κ. Γιώργος Παπανδρέου, λες και είναι το Αιγαίο, ο ήλιος και ο αέρας, περιουσία που παζαρεύει για ενοικίαση.

Για να συμπληρώσει, αναφερόμενος στην περίοδο που ως ΥΠΕΞ της χώρας συνομιλούσε με τον τότε ομόλογό του, Ισμαήλ Τζεμ: «Οι δύο είχαμε εστιάσει την προσοχή μας στις ανάγκες των πολιτών μας, αλλά και στα συμφέροντά μας. Την εποχή εκείνη υπήρχε η κρίση του Οτσαλάν, ήταν στην επικαιρότητα οι διαφορές στην Κύπρο και στο Αιγαίο […] Θα μπορούσαμε να επιλέξουμε να φωνάζουμε από τις δύο πλευρές του Αιγαίου και να γίνουμε οι ήρωες κάποιας μερίδας πολιτών των χωρών μας. Επιλέξαμε διαφορετική πορεία. Κάναμε πολικό αστέρα τα ζητήματα όπου μπορούμε να συνεργαστούμε, και στραφήκαμε προς τα εκεί».

Με τη «γενναιότητα» λοιπόν και ο ΓΑΠ, κόντρα στους «πατριώτες της φακής». Δεν θα μπορούσε να χάσει τη «μεγάλη ευκαιρία» άλλωστε.

Πηγή: edromos.gr

Καθεστώς «προστατευόμενων υπουργών»

Ενός κακού μύρια έπονται στην «υπόθεση» Novartis

της Άντας Ψαρρά 

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης σχολιάζει την «επανεμφάνιση» του Αλέξη Τσίπρα αλλά και τον ΣΥΡΙΖΑ:
«Καλά ξεμπερδέματα. Όπως έστρωσαν θα κοιμηθούν και ενδεχομένως να έχουν το τέλος που τους αξίζει. Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι (η επανεμφάνιση του κ. Τσίπρα) έγινε λίγες ημέρες αφότου βγήκαν οι κουκούλες από τους ψευδομάρτυρες, για την υπόθεση της Novartis. Ο άνθρωπος που υπήρξε ενορχηστρωτής της υπόθεσης Novartis. Η υπόθεση αποδείχθηκε στημένη και οι ευθύνες αποδόθηκαν. Δεν έκανε καμία αυτοκριτική για τα πεπραγμένα του και έρχεται τώρα ο ενορχηστρωτής της Novartis να μας κουνάει το δάχτυλο για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα» (ΣΚΑΪ 2.11.2024)
«Το τέλος που τους αξίζει»… Αυτά δεν είναι λόγια… της πλώρης αλλά λόγια πρωθυπουργού ευρωπαϊκής χώρας για το κόμμα της αντιπολίτευσης που λίγα χρόνια πριν ήταν κυβέρνηση, εκφράζοντας ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Ξεπερνά ο κ. Μητσοτάκης τον πιστό του συμβουλάτορα Μάκη Βορίδη που με τα δικά του επαναλαμβανόμενα ξόρκια είχε πει «ευτυχώς ο ελληνικός λαός το έχει καταλάβει και σας έχει [εσάς τους αριστερούς] στην θέση που σας αξίζει» (Βουλή, 8.3.2024).
Ο κ. Μητσοτάκης ως άλλος επιθεωρητής Κλουζώ διαισθάνθηκε πως η επανεμφάνιση Τσίπρα σχετίζεται με την όψιμη εισαγγελική απόφαση που πρακτικά σημαίνει να προσπεραστεί ο Νόμος και η Ευρωπαϊκή Οδηγία για τους προστατευόμενους μάρτυρες. Προχώρησε μάλιστα τη δικανική του κρίση, λέγοντας ότι σαφώς πρόκειται για ψευδομάρτυρες, ότι ενορχηστρωτής της «υπόθεσης» (ούτε του σκανδάλου ούτε της σκευωρίας) είναι ο Αλέξης Τσίπρας! Αποφάσισε δε πως «έχει αποδειχτεί ότι η υπόθεση ήταν στημένη και ότι οι ευθύνες αποδόθηκαν». Πού ακριβώς τα είδε ή τα διάβασε άραγε αυτά ο πρωθυπουργός; Μήπως στο πόρισμα της Ν.Δ. για τη βίαιη ενοχοποίηση πρώην υπουργών, δικαστικών, δημοσιογράφων κ.λπ.; Δεν βρέθηκε ένας έστω να του υπενθυμίσει πως το δικαστικό βούλευμα, με βάση το οποίο παραπέμφθηκαν οι Δ. Παπαγγελόπουλος και Ε. Τουλουπάκη, αναγνώριζε την ύπαρξη σκανδάλου;
Ο τοποθετημένος από την κυβέρνηση Ν.Δ. πρώην πρόεδρος του ΣτΕ κ. Σκαλτσούνης, την ημέρα της συνταξιοδότησής του υπέγραψε το αμετάκλητο βούλευμα για την παραπομπή των δύο δικαστικών όχι με τις βαρύτατες κατηγορίες (σύστασης συμμορίας, εκβίασης, δωροληψίας κ.ά.) που είχαν προαναγγείλει ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του αλλά με μια κατηγορία απολύτως άσχετη.
Το βούλευμα αποδέχτηκε ως σύννομες τις ενέργειες των Εισαγγελέων κατά της Διαφθοράς, κρίνοντας πως ακολούθησαν όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες σχετικά με τα 10 πολιτικά πρόσωπα και για τον λόγο αυτό αποφάσισε και την απαλλαγή τους. Το βούλευμα έκρινε ότι σωστά προστατεύτηκαν οι μάρτυρες που κατέθεσαν για το σκάνδαλο, εισφέροντας τα στοιχεία που γνώριζαν. Υιοθετήθηκε μόνο η κατηγορία για καθυστέρηση και πιέσεις, που δεν είχαν φυσικά καμία σχέση με βλάβη του Δημοσίου. Παραπέμφθηκαν οι Ε. Τουλουπάκη και Δ. Παπαγγελόπουλος στο Ειδικό Δικαστήριο όχι για την Novartis, αλλά για τη μη έγκαιρη αποστολή των μηνύσεων που είχαν υποβάλει βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής και είχαν παραδοθεί αρχικά στην Ελένη Ράικου, κατά του Ανδρέα Ξανθού και του Παναγιώτη Κουρουμπλή για την παράλειψη έκδοσης ενός δελτίου φαρμάκων. Υπόθεση για την οποία έχουν δοθεί από τους τότε υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ οι απαραίτητες διευκρινίσεις.
Μια επιπλέον σημαντική παράμετρος ήταν πως υπήρξε μειοψηφία δύο δικαστών (3-2) που θεώρησε ότι δεν υπάρχουν επαρκή στοιχεία για την τέλεση του αδικήματος. Οι δε απαλλακτικές για τις βαριές κατηγορίες αποφάσεις ήταν ομόφωνες.
«Τελικά για το σκάνδαλο “Novartis” δεν παραπέμπεται κανένας! Κατηγορήθηκε και κυνηγήθηκε αυτή που προσπάθησε να το ελέγξει! Οι κατηγορίες κατά της εισαγγελέως κ. Τουλουπάκη κυριολεκτικά κατέρρευσαν από το βούλευμα του Δικαστικού Συμβουλίου. Το ασυνήθιστα επιβαρυμένο κατηγορητήριο σε βάρος της για πολλά αδικήματα μεταξύ των οποίων ότι δήθεν εξέθεσε επιφανή αθώα δημόσια πρόσωπα σε δίωξη κ.λπ. συρρικνώθηκε εντυπωσιακά με μία άδικη και αβάσιμη παραπομπή (κατά πλειοψηφία) για κατάχρηση εξουσίας που συνίσταται στην μη άμεση διαβίβαση υποβληθείσας μηνυτήριας αναφοράς στη Βουλή εναντίον δύο μελών του τότε υπουργικού συμβουλίου! Κατηγορία που δεν ευσταθεί, έχει σωρεία νομικών και αποδεικτικών προβλημάτων και καθιστά την αθώωση προφανή», σχολίασε τότε ο Βασίλης Χειρδάρης, συνήγορος της Ελένης Τουλουπάκη.
Τέλος, το βούλευμα απάλλαξε απολύτως τους δημοσιογράφους και τους δύο επίκουρους εισαγγελείς που είχαν εμπλακεί στην υπόθεση. ενώ η εισαγγελέας κα Όλγα Σμυρλή στην πρότασή της πρότεινε την πλήρη απαλλαγή και για τους δύο ενώ θεώρησε πως οι καταγγελίες κατά Παπαγγελόπουλου, από τρεις εισαγγελικούς λειτουργούς (Γεωργία Τσατάνη, Ελένη Ράικου και Παναγιώτη Αθανασίου) δεν επιβεβαιώθηκαν από άλλα στοιχεία, οι μαρτυρίες τους υπήρξαν αναξιόπιστες, αντιφατικές και αναληθείς. Το Ειδικό Δικαστήριο που στήθηκε με βάση το πόρισμα της κυβέρνησης τελικά έκρινε αθώα την εισαγγελέα Ελένη Τουλουπάκη για κατάχρηση εξουσίας, όπως και τον Δημήτρη Παπαγγελόπουλο για την ηθική αυτουργία σε αυτήν. Ο κ. Παπαγγελόπουλος καταδικάστηκε σε χρηματική ποινή 10 χιλιάδων ευρώ για παράβαση καθήκοντος σε βαθμό πλημμελήματος.
Δεν τα θυμάται ή δεν του αρέσει να τα θυμάται αυτά του κ. Μητσοτάκη που ανακάλυψε προχτές και τον ενορχηστρωτή;
Κι αν ο ίδιος εκτίμησε ότι ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε στη Βουλή μόλις αποφασίστηκε το στήσιμο στον τοίχο των προστατευόμενων μαρτύρων και η μεταχρονολογημένη ανάσυρση των μηνύσεων των πολιτικών προσώπων σε βάρος τους, γιατί να μην σκεφτεί ο κάθε ένας πολίτης ότι η εισαγγελική απόφαση ελήφθη μόλις ο κ. Σαμαράς έδειξε εμφανώς τη δυσαρέσκειά του στον Κ. Μητσοτάκη;
Η απόφαση να αποκαλυφθούν οι μάρτυρες κακά τα ψέματα θα έχει συνέπειες για την κυβέρνηση, για τη ζημά στο ελληνικό δημόσειο ταμείο, αλλά δυστυχώς και για τη δικαιοσύνη. Όταν η δικαστική διερεύνηση πτυχών του σκανδάλου συνεχίζεται και είναι ακόμα ανοιχτή, είναι απορίας άξιον το πώς ελήφθη μια τέτοια απόφαση που όχι μόνο παραβιάζει την Ευρωπαϊκή Οδηγία που τόσο καθυστερημένα υιοθέτησε η κυβέρνηση αλλά απογυμνώνει και το ελληνικό δημόσιο από τις όποιες δυνατότητες διεκδίκησης χρηματικών αποζημιώσεων από την Novartis, η οποία τώρα θα έχει ένα ακόμα λόγο να πανηγυρίσει στη χώρα της «φαιδράς πορτοκαλέας». Ειδικά όταν, με βάση αυτές ακριβώς τις μαρτυρίες που απέσπασε, η αμερικανική δικαιοσύνη τιμώρησε με πρόστιμο 345 εκ. δολάρια την φαρμακευτική για τις μεθοδεύσεις της κυρίως στην Ελλάδα. Μπορεί βέβαια να ικανοποιηθούν οι πολιτικοί και ειδικότερα ο κ. Σαμαράς και ο κ. Λοβέρδος, αλλά το ελληνικό δημόσιο θα παραμείνει ανήμπορο και ζημιωμένο, ενώ ούτε φυσικά και σε βάρος των γιατρών θα σταθεί οποιαδήποτε κατηγορία μια και οι ίδιοι μάρτυρες είχαν καταθέσει επιβαρυντικά γι’ αυτούς στοιχεία.

Ο κ. Μητσοτάκης λέγοντας απολύτως ανακριβώς εν μέσω ανοιχτής δικαστικής εξέλιξης πως «η υπόθεση αποδείχθηκε στημένη και οι ευθύνες αποδόθηκαν» με μόνο στόχο να πλήξει τον ΣΥΡΙΖΑ και την κυβέρνηση Τσίπρα βάζει στην ουσία ταφόπλακα στη δικαστική διερεύνηση, ενώ παράλληλα προδιαγράφει το ότι κανείς στο εξής δεν θα τολμήσει να καταγγείλει διαφθορά, γνωρίζοντας ότι θα κινδυνεύει να καταδικαστεί.
Μετά την ανάσυρση των μηνύσεων και την άρση του καθεστώτος προστασίας των μαρτύρων έσπευσε να επανεμφανιστεί κουνώντας το δάχτυλο και ο πρώην Νο 1 της ελληνικής Novartis κ. Κ. Φρουζής, απειλώντας και αυτός με μηνύσεις. Ήταν βέβαια ο ίδιος που μέσω των στοιχείων του προσωπικού του αρχείου που κατασχέθηκε στήριζε την υποψηφιότητα Μητσοτάκη για την προεδρία της Ν.Δ. Σε δημοσίευμα της Εφ.Συν. καταγράφαμε αναλυτικά το πώς ο ίδιος ο Κ. Φρουζής επιβεβαίωνε στην ουσία τους προστατευόμενους μάρτυρες («O Φρουζής "επιβεβαιώνει" τους προστατευόμενους μάρτυρες!», 27.3.2018). 

Ήδη οι πολίτες έχουν μεγάλους ενδοιασμούς σε ό,τι αφορά την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, ενώ οι διεθνείς και ευρωπαϊκές εκθέσεις για το κράτος δικαίου στην Ελλάδα καταδεικνύουν πλήρως αυτό το έλλειμμα, όπως καταδεικνύουν και την ολοένα και αυξανόμενη τάση παρεμβάσεων στη δικαιοσύνη από την εκτελεστική εξουσία. «Η βούληση συγκεκριμένων υπουργών αποδεικνύεται πιο ισχυρή από τα δικαστικά όργανα που διατήρησαν το καθεστώς ανωνυμίας των μαρτύρων της Novartis, αλλά και από όλα τα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα και τις οδηγίες της Ε.Ε.» («Kόκκινες κάρτες» στην Ελλάδα από την GRECO για τη διαφθορά | ΕΦΣΥΝν, 10.3.2022).

Ο Γιώργος Φλωρίδης στα κυβερνητικά έδρανα στη Βουλή

Οι πρωθυπουργικές δηλώσεις που προεξοφλούν τις δικαστικές εξελίξεις όχι μόνο εκθέτουν (ξανά) τον ίδιο τον κ. Μητσοτάκη αλλά δυστυχώς εκθέτουν και τη χώρα. «Η Novartis υποχρεώθηκε σε έναν εξωδικαστικό συμβιβασμό με το αμερικανικό δημόσιο ύψους 345 εκατ. δολαρίων. Από αυτά τα 310 εκατ. αφορούσαν τις πρακτικές της Novartis στην Ελλάδα. Να θυμίσουμε ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis βραβεύτηκαν στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο το 2020, με το ετήσιο βραβείο για “Δημοσιογράφους, μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος και υπερασπιστές του δικαιώματος στην πληροφόρηση”, που απονέμεται προς τιμήν της δολοφονημένης Μαλτέζας δημοσιογράφου, Daphne Caruana Galizia» (ανακοίνωση ΣΥΡΙΖΑ, 25.10,2024).

 

Στα αζήτητα (και) με εισαγγελική απόφαση η προστασία μαρτύρων

Οι περιπέτειες του ακυρωμένου δια χειρός Φλωρίδη νόμου για την προστασία μαρτύρων δημοσίου συμφέροντος δεν σταμάτησαν φυσικά με την ψήφιση της υπουργικής διάταξης με την οποία παραβιάστηκε πονηρά η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία αλλά και η ουσία του Νόμου. Η «πρωτομαγιάτικη» διάταξη Φλωρίδη ακυρώνει ουσιαστικά την προστασία των μαρτύρων που καταγγέλλουν ή σκόπευαν να καταγγείλουν διαφθορά. Και περιέργως πώς μετά από τις συνεχείς αλλεπάλληλες αρνήσεις δικαστικών οργάνων μέχρι και Αρείου Πάγου να αποκαλυφθούν οι μάρτυρες, μετά το αμετάκλητο βούλευμα που αναγνώριζε την εισφορά τους, η οικονομική εισαγγελέας έκανε πράξη τη διάταξη Φλωρίδη.
«Έπαψε να ισχύει το απόρρητο για τους προστατευόμενους μάρτυρες της υπόθεσης Novartis, οι οποίοι “ξεκουκουλώθηκαν” με απόφαση της Οικονομικής Εισαγγελίας, σε έγγραφο της οποίας αναφέρεται επίσης ότι, πλέον αναστέλλεται και κάθε προστασία τους από ποινικές διώξεις, γεγονός που σημαίνει ότι, μπορεί να καταδικαστούν μετά από μηνύσεις των πολιτικών προσώπων, τα οποία ενεπλάκησαν στην υπόθεση, ή να υποστούν αγωγές και να υποχρεωθούν σε αποζημιώσεις» (Μαίρη Μπενέα, Με «πονηρή» διάταξη Φλωρίδη κατάργησαν τον θεσμό του «προστατευόμενου μάρτυρα» | Ανιχνεύσεις, 25.10.2024).

Το καθεστώς προστασίας όπως και όλες οι προηγούμενες δικαστικές αποφάσεις έγιναν κουρελόχαρτο ενώ η διάταξη έχει φυσικά και αναδρομική ισχύ. Η συνεχεία είναι γνωστή και ήρθε η στιγμή να ικανοποιηθούν μέσω της ανάσυρσης των μηνύσεών τους οι πολιτικοί των οποίων τα ονόματα είχαν εμπλακεί στη δικογραφία για το μεγάλο σκάνδαλο. Αν είναι δηλαδή δυνατόν να εμπλέκονται στην Ελλάδα πολιτικοί σε σκάνδαλα και υποθέσεις διαφθοράς επειδή οι ΕΕ όπως και οι ΗΠΑ έχτισαν καθεστώς προστασίας για μάρτυρες «κοινούς θνητούς»! 
Δυστυχώς, πέρα από τις συνέπειες που θα έχει όλο αυτό και για άλλες ανοιχτές ή μελλοντικές υποθέσεις εγείρονται και μείζονα προβλήματα εντός δικαιοσύνης, δεδομένου ότι το αμετάκλητο βούλευμα του δικαστικού συμβουλίου με βάση το οποίο δίκασε το Ειδικό Δικαστήριο ρητά αναφέρει ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες της υπόθεσης Novartis είναι αξιόπιστοι και κατέθεσαν σημαντικά στοιχεία αποδεικτικά και έγγραφα. «Η πρόσφατη εισαγγελική Διάταξη πλήττει το δεδικασμένο αυτό, αλλά προεχόντως τον ευρωπαϊκό νομικό πολιτισμό και βεβαίως την αρχή της προστατευομένης εμπιστοσύνης. Το ΣτΕ και ο Άρειος Πάγος έχουν αποφανθεί σε ανύποπτο χρόνο ότι: “Ειδική περίπτωση παράβασης νόμου είναι η παράβαση του δεδικασμένου”» (Χάρης Βεργούλης, Novartis: Το δεδικασμένο και οι προστατευόμενοι μάρτυρες  ΕΦΣΥΝ 3.11.2024). 

Η απόφαση της Οικονομικής Εισαγγελέα να άρει το καθεστώς προστασίας σε μάρτυρες, που κρίθηκαν σε ανώτατο δικαστικό βαθμό ως ουσιώδεις, έρχεται στην ουσία να αναιρέσει προηγούμενη δικανική κρίση και συγκεκριμένα της προκατόχου της Εισαγγελέα κατά της Διαφθοράς. Αυτό όμως είναι κάτι που δεν επιτρέπει με κανένα τρόπο η ελληνική δικαιοσύνη, δεδομένου ότι πλήττεται άμεσα η ελεύθερη δικανική κρίση με ευθεία παρέμβαση.
Η πρώην εισαγγελία κατά της διαφθοράς που καταργήθηκε με απόφαση Μητσοτάκη είχε ασκήσει τις διώξεις στους γιατρούς και στον Κ. Φρουζή με βάση και τις μαρτυρίες αυτών των δύο μαρτύρων. Οι μάρτυρες αυτοί όμως δεν κατέθεσαν για τους πολιτικούς όπως σκόπιμα αφήνεται όλα αυτά τα χρόνια να εννοηθεί. Οι μάρτυρες κατέθεσαν για όλες τις έκνομες πρακτικές της φαρμακευτικής και έδωσαν και τα ονόματα των γιατρών που κατηγορούνται.  Η Ε. Τουλουπάκη και οι δύο εισαγγελείς ήταν εκείνοι που διαβίβασαν τα ονόματα αυτά στην αμερικανική δικαιοσύνη και όχι το ανάποδο. Ενώ λοιπόν υπάρχουν ακόμα ανοιχτές δικαστικές διαδικασίες κι ενώ οι εισαγγελείς που συνέταξαν τη δικογραφία έκριναν και στη συνέχεια εκδόθηκε από ανώτατο όργανο το αμετάκλητο βούλευμα, με βάση ποια αρχή της ανεξαρτησίας και της ελεύθερης δικανικής κρίσης αποφάσισε η Οικονομική Εισαγγελέας ότι όλα αυτά διαγράφονται; Πώς είναι δυνατόν να παρεμβαίνει η Οικονομική Εισαγγελέας στη δικανική κρίση των συναδέλφων της που άσκησαν τη δίωξη βασιζόμενοι και στις συγκριμένες μαρτυρίες και να αποφασίζει αντίθετα με τους προκατόχους της αλλά και με το βούλευμα πως οι μάρτυρες δεν εισέφεραν στην υπόθεση; Δεν είναι ευθεία παρέμβαση αυτό;
Το δεύτερο πολύ σημαντικό είναι πώς όσο κι αν λοιδορηθούν και συρθούν στο εδώλιο οι συγκεκριμένοι μάρτυρες, εφόσον κατέθεσαν καλή τη πίστη όσα οι ίδιοι θεώρησαν έκνομα, δεν διώκονται, ακόμα κι αν αποδειχτεί πως οι πληροφορίες τους δεν ισχύουν. Πολλώ μάλλον δε όταν στη συγκεκριμένη περίπτωση οι ίδιοι μάρτυρες οδήγησαν στην καταδίκη της Novartis στο δικαστήριο των ΗΠΑ.
Σύμφωνα με την ευρωπαϊκή οδηγία (ΕΕ) 2019/1937 που έχει υιοθετήσει τυπικά και η Ελλάδα:
«Προκειμένου [οι μάρτυρες] να απολαμβάνουν προστασία βάσει της παρούσας οδηγίας, οι καταγγέλλοντες θα πρέπει να έχουν βάσιμους λόγους να θεωρούν, βάσει των περιστάσεων και των πληροφοριών που έχουν στη διάθεσή τους κατά τον χρόνο της αναφοράς, ότι τα ζητήματα που καταγγέλλουν είναι αληθή. Η απαίτηση αυτή αποτελεί σημαντική δικλείδα ασφαλείας έναντι κακόβουλων, επιπόλαιων ή καταχρηστικών αναφορών, καθώς διασφαλίζει ότι τα άτομα, τη στιγμή της αναφοράς, που ηθελημένα και εν γνώσει τους κατήγγειλαν εσφαλμένες πληροφορίες δεν χαίρουν προστασίας. Ταυτόχρονα, η απαίτηση αυτή διασφαλίζει ότι η προστασία δεν χάνεται σε περίπτωση που ο καταγγέλλων έχει αναφέρει ανακριβή πληροφορία όσον αφορά παραβιάσεις υποπίπτοντας σε σφάλμα με καλή πίστη. Στο ίδιο πνεύμα, οι αναφέροντες θα πρέπει να δικαιούνται προστασία δυνάμει της παρούσας οδηγίας σε περίπτωση που θεωρούν εύλογα ότι οι αναφερόμενες πληροφορίες εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής της. Τα κίνητρα των αναφερόντων κατά την αναφορά δεν θα πρέπει να σχετίζονται με την απόφαση για το εάν θα πρέπει να προστατεύονται».
Και να σκεφτεί κανείς ότι ο τότε υπουργός την πρώτης κυβέρνησης Μητσοτάκη Θάνος Πλεύρης και ο κυβερνητικός εκπρόσωπος είχαν επιχειρήσει να ρίξουν στάχτη στα μάτια των πολιτών, επαναλαμβάνοντας τα περί αγωγής του Δημοσίου εναντίον της Novartis. Μάλιστα ο υπουργός σε δελτίο Τύπου ανέφερε για πρώτη φορά και συγκεκριμένο ποσό: «Σήμερα το ελληνικό δημόσιο κατέθεσε αγωγή κατά της Novartis ποσού 214 εκατ. ευρώ για την ηθική βλάβη που έχει υποστεί από τις πράξεις που η ίδια η εταιρεία έχει ομολογήσει στις ΗΠΑ και αφορούν στο χρηματισμό γιατρών. Το ελληνικό δημόσιο επιφυλάσσεται με νεότερη αγωγή να διεκδικήσει την οποιαδήποτε ζημία έχει υποστεί και είμαστε ξεκάθαροι ότι θα εφαρμοστούν όλες οι κυρώσεις κατά της εταιρείας Novartis για τις παράνομες πρακτικές της». («Γιατί χαμογελάει η Novartis με την αγωγή του Δημοσίου», Εφημερίδα των Συντακτών, 18.6.2022).

Τώρα με τους μάρτυρες στην πυρά ας περιμένει (που δεν περιμένει φυσικά) η κυβέρνηση να καταδικάσει και να επιβάλλει πρόστιμα. Ο ιερός σκοπός πάση θυσία να κατηγορηθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά ο Αλέξης Τσίπρας υπερέχει και σε τελικά ανάλυση ας πάει και το παλιάμπελο, έχουν λεφτά οι φορολογούμενοι!
Όσο για τη δικαιοσύνη…     

X-Efimerida

Η Βαλένθια, η κλιματική κρίση και ο Μαρξ

Γιώργος X. Παπασωτηρίου

Η φωτογραφία δείχνει τα αποτελέσματα της φονικής πλημμύρας στη Βαλένθια. Ανάλογα φαινόμενα προκύπτουν όλο και συχνότερα. Σύμφωνα με την βρετανική έκθεση «The Lancet Countdown», οι υψηλές θερμοκρασίες, οι ξηρασίες και οι πλημμύρες αυξάνονται συνεχώς και τα αποτελέσματα είναι απίστευτα καταστροφικά. Όπως προσθέτουν οι Financial Times, «πάνω από το 60% της επιφάνειας του πλανήτη παρουσίασε αύξηση ακραίων βροχοπτώσεων μεταξύ 2014 και 2023, σε σύγκριση με τον μέσο όρο για τα έτη 1961-1990». Αυτές οι έντονες βροχοπτώσεις εκτός από τις φοβερές συνέπειες των πλημμυρών, αύξησαν «τους κινδύνους εξάπλωσης ασθενειών που μεταδίδονται από τα κουνούπια, όπως ο δάγκειος πυρετός, ο οποίος έφτασε σε επίπεδο ρεκόρ πέρυσι με περισσότερα από 5 εκατομμύρια κρούσματα που αναφέρθηκαν σε περισσότερες από 80 περιοχές», αλλά και για τον ιό της ελονοσίας και του Δυτικού Νείλου ισχύουν τα ίδια. Σύμφωνα με την έκθεση Lancet Countdown, που εκπονήθηκε από 122 επιστήμονες από 57 ιδρύματα σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένου του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ), «Η θνησιμότητα που αποδίδεται στην ακραία ζέστη [το 2023] αυξήθηκε κατά 167% μεταξύ των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω σε σύγκριση με τη δεκαετία του 1990. Ενώ αν δεν υπήρχε υπερθέρμανση, θα είχαμε αύξηση, αλλά αυτή θα ήταν μόνο 65%.
Αυτά είναι τα αποτελέσματα της κλιματικής κρίσης και λογικό είναι να αναζητούνται οι αιτίες που την προκαλούν καθώς και οι τρόποι αντιμετώπισης της πέρα από λύσεις όπως η δήθεν «πράσινη ανάπτυξη», τα… χάρτινα καλαμάκια κ.ά.. Μια σοβαρή πρόταση είναι αυτή του μαρξιστή καθηγητή φιλοσοφίας στο πανεπιστήμιο του Τόκιο Kohei Saito που αξίζει να μελετηθεί. Ο Saito εξηγεί ότι η αρπακτική ορμή του καπιταλισμού για κέρδος καταστρέφει τον πλανήτη και μόνο η «αποανάπτυξη» μπορεί να επιδιορθώσει τη ζημιά επιβραδύνοντας την κοινωνική παραγωγή και μοιράζοντας δίκαια τον πλούτο.
Εν συνόψει ο Μαρξ και η «από-ανάπτυξη» μπορούν σύμφωνα με τον Saito, να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση και τις συνέπειές της. Αυτό σημειώνει ο καθηγητής στο βιβλίο του, Capital in the Anthropocene, όπου επισημαίνει πως έχουν αγνοηθεί τα γραπτά του Μαρξ για την οικολογία και υπάρχει η άποψη ότι ο σοσιαλισμός του είναι προ-τεχνολογικός και αντιοικολογικός. Ή ακόμη ότι ο Μαρξ υποστηρίζει την ανάπτυξη των τεχνολογιών ώστε να τεθούν τα θεμέλια για μια μετακαπιταλιστική κοινωνία, αγνοώντας τα όρια της φύσης.
Επηρεασμένος από μελετητές που υποστήριξαν τον Μαρξ ως οικολόγο στοχαστή – όπως οι Paul Burkett και John Bellamy Foster – ο Saito εμβάθυνε την ανάλυσή του μελετώντας τα σημειωματάρια του Μαρξ. «Αν κοιτάξει κανείς τα σημειωματάρια, συνειδητοποιεί ότι (ο Μαρξ) μελετά δύο πεδία: το ένα είναι η φυσική επιστήμη και το άλλο οι καπιταλιστικές κοινωνίες». Ο Μαρξ  όταν ολοκλήρωνε τον τόμο II και III του Κεφαλαίου, «… μελετούσε φυσικές επιστήμες, χημεία, γεωλογία» γράφει ο Saito. Αυτό είναι μια βασική αλλαγή στη σκέψη του. «Με το αυξανόμενο ενδιαφέρον του για την οικολογία», σημειώνει, «ο Μαρξ είδε τη λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος ως εκδήλωση της κεντρικής αντίφασης του καπιταλισμού». Έτσι, συνθέτοντας αυτές τις δύο προσεγγίσεις, ο Saito ανέπτυξε έναν μοναδικό τρόπο ανάγνωσης του Μαρξ αντιμετωπίζοντάς τον ως «οικολόγο κομμουνιστή της αποανάπτυξης».
Η έννοια αποανάπτυξη σημαίνει ότι η διαρκής οικονομική ανάπτυξη δεν είναι βιώσιμη και ότι για να σταματήσουμε την κλιματική κατάρρευση, πρέπει να μειώσουμε την κατανάλωση. Ο Saito αναφέρει το έργο του Τζέισον Χίκελ ως παράδειγμα. Έχει βέβαια επίγνωση της κριτικής ότι η άρνηση σε πολλές χώρες στον παγκόσμιο Νότο της δυνατότητας να «αναπτυχθούν» με τον τρόπο που το έχει κάνει ο Βορράς θα μπορούσε να είναι καταστροφή για τους ανθρώπους που είναι ήδη πολύ φτωχοί. Γι’ αυτό κάνει τη διάκριση μεταξύ Βορρά και Νότου και περιορίζει την επιχειρηματολογία του στον παγκόσμιο Βορρά, και δη στις ανεπτυγμένες χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και οι ΗΠΑ. «Προφανώς είμαι υπέρ της ανάπτυξης στις φτωχές χώρες του παγκόσμιου Νότου» λέει. Αλλά για να επιτευχθεί αυτό χρειάζεται μια νέα ιδέα περί αφθονίας» και «προόδου». Σύμφωνα μ’ αυτή την ιδέα ο καθένας στον πλανήτη θα πρέπει να έχει πρόσβαση στα βασικά πράγματα που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε – ηλεκτρισμό, νερό, εκπαίδευση – αλλά «πρέπει να βρούμε ένα όραμα όπου η μαζική παραγωγή, η μαζική κατανάλωση και η μαζική σπατάλη μπορούν να αποφευχθούν».
Κρίσιμο για να φανταστεί κανείς αυτόν τον εναλλακτικό κόσμο είναι ένα άλλο σκέλος της σκέψης στα σημειωματάρια του Μαρξ: το ενδιαφέρον του για τις προκαπιταλιστικές, μη δυτικές κοινωνίες. Στο τέλος, ο Μαρξ τόνισε «τη σημασία της μάθησης» από αυτά τα μέρη του κόσμου «για τις δυτικές κοινωνίες». Μετά τις οικολογικές του μελέτες, η ιδέα του Μαρξ για τον κομμουνισμό άλλαξε σημαντικά και δεν καθοδηγούνταν πλέον από την ανάπτυξη. «Η προκαπιταλιστική κοινωνία είχε έναν μοναδικό τρόπο κοινοτικών ρυθμίσεων της γης», λέει ο Saito, «και επέβαλε διάφορους κανόνες στην παραγωγή και την κατανάλωση, έτσι ώστε να πραγματοποιούν μια πιο σταθερή βιώσιμη παραγωγή».
Ο Saito υποστηρίζει ότι ο τρόπος του Μαρξ για την κατανόηση της σχέσης μεταξύ ανθρώπων και φύσης –που περικλείεται στη θεωρία του «μεταβολικού ρήγματος»– μπορεί να καθορίσει πώς να αντιδράσουμε στη σημερινή κλιματική και οικολογική κρίση.
Ο Saito είναι δύσπιστος απέναντι στην τεχνολογική ουτοπία. Αν και κάποτε ήταν αισιόδοξος για την πιθανότητα τεχνολογικής προόδου, τώρα βλέπει τα όρια. «Ελπίζοντας ότι θα υπάρξουν νέες τεχνολογίες, απλώς περιμένουμε να εφευρεθούν, αλλά το αποτέλεσμα θα είναι ότι δεν θα υπάρξουν ποτέ και θα είμαστε όλοι νεκροί», λέει ο Saito. Αυτό δεν είναι απλώς μια κριτική των πολύκροτων τεχνολογικών επιδιορθώσεων μέσα στον καπιταλισμό, όπως η δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα, αλλά η ιδέα ότι μπορούμε να μεταφέρουμε καπιταλιστικές τεχνολογίες σε μια αυτοματοποιημένη κομμουνιστική ουτοπία – όπου τα ρομπότ που θα ανήκουν σε μία συλλογική ιδιοκτησία θα κάνουν το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς και δεν θα υπάρχει πλέον έλλειψη πόρων χάρη στην πράσινη ενέργεια και άλλα πράγματα.
Ο καπιταλισμός δεν αψηφά απλώς τη φύση και τα όρια της υποστηρίζει ο Saito, αλλά  δημιουργεί και τεχνητές ελλείψεις  όπου είμαστε πάντα αναγκασμένοι να θέλουμε περισσότερα: το πιο πρόσφατο τηλέφωνο, νέο αυτοκίνητο ή μπουφάν. Αλλά μπορούμε να αναδιοργανώσουμε τη σχέση μας με τη φύση, ρυθμίζοντας τη διαφήμιση, τη χρήση των SUV και τις συνεχείς αλλαγές μοντέλου κινητού τηλεφώνου, ενώ θα «διανέμουμε τον πλούτο και τα βάρη πιο ισότιμα ​​και δίκαια στα μέλη της κοινωνίας». Ορισμένοι τομείς –αυτοί που δεν αποφέρουν κέρδος και έτσι είναι υπανάπτυκτοι στον καπιταλισμό– θα βελτιωθούν, κάτι που θα σήμαινε περισσότερα χρήματα και πόρους για «εκπαίδευση, εργασία φροντίδας, τέχνη, αθλητισμό και δημόσια μέσα μεταφοράς». Υποδεικνύοντας τη σκέψη της Kate Soper, λέει ότι η συνεχής ανάγκη για ανταγωνιστική εργασία και κατανάλωση δεν είναι σημάδι της καλής ζωής και στην πραγματικότητα περιορίζει τις ευκαιρίες για εκπλήρωση εμπειριών εκτός αγοράς. Χωρίς την ανάγκη παραγωγής για υπερβολική, περιττή κατανάλωση (αυτό που είναι «απαραίτητο» για την οικονομική ανάπτυξη, όχι για την ανάπτυξη του ατόμου), οι θέσεις εργασίας θα μπορούσαν να αλλάξουν ριζικά. Θα μπορούσαμε να ξοδεύουμε πολύ λιγότερες ώρες δουλεύοντας, χρησιμοποιώντας τις ικανότητες και τα ταλέντα μας για να κάνουμε ό,τι μπορούμε και να μοιραζόμαστε πιο δίκαια τις δυσάρεστες και βαρετές εργασίες (εδώ στηρίζεται στη διάκριση της Χ. Άρεντ για την επαχθή και τη δημιουργική εργασία και προτείνει ένα δίκαιο μοίρασμα!)
Το ερώτημα, όμως, είναι, αν αυτά είναι εφικτά. Ο Saito γνωρίζει τις προκλήσεις, αλλά επισημαίνει το Gen Z, το Just Stop Oil, τις διαμαρτυρίες για το κλίμα σε όλο τον κόσμο και τον Alberto Garzón, τον Ισπανό υπουργό καταναλωτικών υποθέσεων, ο οποίος έγραψε πρόσφατα για τα όρια της ανάπτυξης. Αυτή είναι μια μεγάλη αλλαγή σε σύγκριση με τα τελευταία 30 χρόνια. «Οι δεκαετίες 2020 και 2030 θα γίνουν πολύ πιο ταραχώδεις καθώς βαθαίνει η κρίση», λέει ο Saito και ελπίζει ότι ο όγκος των ριζοσπαστικών διαμαρτυριών θα αυξηθεί και οι αλλαγές στις αξίες μας θα επιταχύνονται συνεχώς.
∎ Ο Marx in the Anthropocene: Towards the Idea of ​​Degrowth Communism δημοσιεύεται από το Cambridge University Press 
∎ Πληροφορίες από την εφημερίδα The Guardian

artinews.gr