Γιάννης Μακριδάκης, φωνή βοώντος εν τη ερήμω...

Ο συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης, με μαχητικό πολιτικό λόγο που καταγράφεται ειδικά στα πολιτικά του άρθρα -που τα περισσότερα από αυτά, έχουν δημοσιευτεί ή αναδημοσιευτεί στο tvxs, έδωσε συνέντευξη στον δημοσιογράφο Andreas Nefzger η οποία κυκλοφόρησε στις 29 Αυγούστου 2012 από τη γερμανική εφημερίδα Franffourter Algemeine Zeitung με τίτλο "Λίγο πριν τον κανιβαλισμό". Οι απαντήσεις του, παρατίθενται αυτούσιες στην παρούσα αναδημοσίευση από τον προσωπικό του ιστότοπο:

 

"Οι Έλληνες τα τελευταία χρόνια ζουν μια περίοδο μακράς οικονομικής ύφεσης, η οποία συντηρείται από μέτρα λιτότητας και συνεχώς αυξανόμενης φορολογίας. Αποτέλεσμα αυτής της κατάστασης είναι ότι το μεγαλύτερο μέρος των Ελλήνων πολιτών έχουν γίνει φτωχότεροι σε χρήμα, έχουν μείνει άνεργοι ή άστεγοι και γενικά ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας δεν έχει πόρους για να επιβιώσει εντός του συστήματος.

Οι κάτοικοι των πόλεων, όπου δεν υπάρχει πρωτογενής παραγωγή προϊόντων, βρίσκονται σε δεινή έως απελπιστική θέση. Οι περικοπές στον τομέα της υγείας απειλούν τη ζωή όλων των Ελλήνων με πρώτους τους χρόνια πάσχοντες, οι οποίοι θα πεθάνουν σύντομα, ως θυσία στην ευημερία των στατιστικών και των αριθμών. Πολλοί άνθρωποι αυτοκτονούν καθημερινά.

Οι νέοι μεταναστεύουν για να βρουν σε άλλες χώρες μια θέση εργασίας και να γίνουν σκλάβοι αυτού του παρανοϊκού συστήματος, κερδίζοντας έτσι λίγο χρόνο μέχρι να χτυπήσει η κρίση και τις χώρες αυτές. Διότι το πρόβλημα βρίσκεται στον ορισμό του συστήματος και όχι μόνο στην Ελλάδα. Το πρόβλημα βρίσκεται στο ότι οι άνθρωποι μετέτρεψαν τους εαυτούς τους σε αριθμούς και άφησαν τη ζωή κατά μέρος, για να ενταχθούν ως εργαλεία σε ένα πλαστό οικονομικό σύστημα, το οποίο τώρα τους αποβάλλει.

Προσωπικά επειδή ζω μακριά από τις πόλεις και ασχολούμαι με την καλλιέργεια της γης αλλά και επειδή αρνούμαι να επισκεφθώ την Αθήνα εδώ και δύο περίπου χρόνια, δεν έχω άμεση εικόνα αυτής της καταστροφής αλλά την βλέπω μονάχα μέσα από το διαδίκτυο ή την ακούω από όσα μου περιγράφουν οι γνωστοί μου που ζουν εκεί.

Η κατάσταση μοιάζει πάρα πολύ με την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής του 1941-44, τότε που οι κάτοικοι των πόλεων υπέφεραν και πέθαιναν στους δρόμους και οι κάτοικοι της υπαίθρου είχαν κάποιες περισσότερες προμήθειες και τρόπους για να επιβιώνουν.

Η ελληνική κοινωνία βρίσκεται σε απελπισία. Έχουν εμφανιστεί και δυναμώσει ναζιστικές ομάδες που δρουν ανεξέλεγκτες και η δημοκρατική Ευρώπη κοιμάται και δεν αντιδρά.

Πριν από ένα χρόνο η ελληνική κοινωνία βρισκόταν στα πρόθυρα του κανιβαλισμού διότι κάποιες κοινωνικές τάξεις και επαγγελματικές ομάδες είχαν την ελπίδα ότι δεν θα τους αγγίξουν τα μέτρα και ότι θα πληγούν μόνο κάποιοι άλλοι, όπως π.χ. οι δημόσιοι υπάλληλοι και γι αυτό ήθελαν να τους θυσιάσουν.

Αυτή τη στιγμή όλοι έχουν καταλάβει ότι κανένας δεν θα διασωθεί, εκτός από τους πολύ πλούσιους που ακόμα φοροδιαφεύγουν και εκτός ίσως από τους ένστολους και τους δικαστικούς, τους οποίους χρειάζεται το σύστημα όσο γίνεται καλοπληρωμένους, για να μπορεί να επιβάλλει την πυγμή του. Έτσι ο κανιβαλισμός έχει αλλάξει πρόσωπο και εκφράζεται κυρίως από τις ληστείες, τους φόνους και τα πογκρομ κατά των μεταναστών από νοσταλγούς του ναζισμού που συμβαίνουν καθημερινά αλλά και από δολοφονικές επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής κατά διαμαρτυρόμενων ανθρώπων."

***
To πρόσωπο της κρίσης

"Η κρίση είναι βαθιά και ξεκινάει από τη ρίζα. Η κατάρρευση της οικονομίας είναι η τελευταία ένδειξη, η οποία αγγίζει το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, γι’ αυτό και είναι πιο επώδυνη.

Εδώ και πολλά χρόνια όμως η κρίση υπήρχε στα θέματα των αξιών που ξέπεσαν. Του Πολιτισμού και της Τέχνης που ισοπεδώθηκαν από το λάιφ στάιλ, της Μόρφωσης που θυσιάστηκε για την εξειδίκευση, της Ελευθερίας του ανθρώπου που θυσιάστηκε κι αυτή για μια θέση εργασίας με ωράριο και μισθό εντός του συστήματος, της Παραγωγής και της Δημιουργίας που έγιναν έννοιες άγνωστες για τον άνθρωπο-υπάλληλο, της Αυτάρκειας σε γνώσεις και τεχνικές για την παραγωγή της τροφής, που ξεχάστηκαν, θεωρήθηκαν ασχολίες κατώτερες και ανάξιες για να τις κάνει κάποιος αφού όλοι ήθελαν σπουδές σε πανεπιστήμια του συστήματος, για να λάβουν κατόπιν θέση γραφείου, να ζήσουν δηλαδή φυλακισμένοι με μισθό και να αγοράζουν την όποια ζωή και τροφή τους.

Η κρίση του συστήματος υπάρχει εξ ορισμού, οφείλεται στην φυσική απληστία του ανθρώπου και είναι ανίατη, όσα μέτρα κι αν ληφθούν.

Ο καπιταλισμός θα καταστραφεί πολύ σύντομα διότι κοντεύει να φτάσει στο ζενίθ του. Οι χώρες που ακόμα αντέχουν, δεν θα αντέχουν για πολύ καιρό. Οι άνθρωποι που ζουν αυτή την ιστορική περίοδο, οι περισσότεροι θα πεθάνουν μαζί με το σύστημα. Είτε γίνει παγκόσμιος πόλεμος είτε όχι.

Και οι επόμενοι που θα έρθουν στον κόσμο, θα βρεθούν σε ακόμα χειρότερη θέση διότι ο καπιταλισμός πριν ξεψυχίσει θα φροντίσει, φτάνοντας στο ζενίθ του, να καταστρέψει τα πάντα για να επιβιώνει μέχρι την τελευταία του στιγμή.

Θα καταστρέψει την καλλιεργήσιμη γη τοποθετώντας φωτοβολταϊκά συστήματα για περισσότερη ενέργεια και κέρδος, θα καταστρέψει τα βουνά και το κλίμα για την τοποθέτηση ανεμογεννητριών, θα καταστρέψει τις ακτές με ανεξέλεγκτη δόμηση, θα καταστρέψει τις θάλασσες με υπεράντληση πετρελαίων και ρύπανση, θα καταστρέψει το οξυγόνο με την αποψίλωση των δασών και τους ρύπους.

Οι επόμενες γενιές ανθρώπων στον πλανήτη θα περάσουν εφιαλτική και μικρή ζωή, μέχρι την τελική εξαφάνιση του ανθρώπινου είδους, αν δεν αλλάξουν άμεσα τρόπο σκέψης και ζωής οι άνθρωποι του λεγόμενου αναπτυγμένου κόσμου.

Ούτως ή άλλως την εξαφάνισή του ως είδος ο άνθρωπος την μεθοδεύει επί χρόνια, αφού έχει αφήσει να ξεχαστούν και να χαθούν όλες οι τέχνες, οι τεχνικές και οι αγνές πρώτες ύλες για την παραγωγή της τροφής του, μολύνει τον πλανήτη και εργάζεται μονάχα για την παραγωγή χρήματος.

Ασχολείται με τις «επιστήμες» και με το χρήμα, κυκλοφορεί με κοστούμια και σύγχρονα αυτοκίνητα, έχει ευγενείς τρόπους, αλλά ταυτόχρονα κόβει το κλαδί πάνω στο οποίο κάθεται, καταστρέφει τη γη, τον αέρα και τα νερά, καταναλώνοντας απερίσκεπτα ενέργεια και φυσικούς πόρους, έχει αφήσει τα βασικά συστατικά της ύπαρξής του, π.χ. την τροφή του και το νερό του, στα χέρια πολυεθνικών που τον ταϊζουν και τον ποτίζουν καρκίνο. Και αυτό το ον που ζει σήμερα με αυτόν ακριβώς τον τρόπο και θεωρεί ότι το χρήμα τον τρέφει, θεωρεί παράλληλα και τον εαυτό του ως το πιο ανεπτυγμένο και ευφυές από όλα τα υπόλοιπα όντα."

***
Ο ρόλος της Γερμανίας στην κρίση

"Οι Έλληνες βρίσκονται πλέον σε κατάσταση κόπωσης και οι περισσότεροι παρακαλούν να συμβεί κάτι τελικό, όπως πτώχευση και κατάρρευση της ευρωζώνης, για να ξαναρχίσει κάτι άλλο καινούριο κάποια στιγμή. Υπάρχει οργή ενάντια κυρίως στην Γερμανία που φέρεται σαν να είναι η Ελλάδα αποικία της. Υπάρχει βέβαια και το ιστορικό προηγούμενο του Πολέμου και της Κατοχής.

Προσωπικά πιστεύω ότι αφού η Ευρώπη δεν είναι ένα κράτος, με ενιαία πολιτική σε όλα τα επίπεδα αλλά είναι μόνο μια νομισματική ένωση, κανένας δεν έχει δικαίωμα να επεμβαίνει στα εσωτερικά του άλλου.

Η νομισματική ένωση της Ευρώπης απέτυχε επειδή απέτυχε η πολιτική ένωση των κρατών της, την οποίαν αυτή τη στιγμή η Γερμανία προσπαθεί να επιβάλει αποικιοκρατικά. Αυτό που κάνει η Ευρώπη με πρώτη την Γερμανία, στην Ελλάδα σήμερα είναι απαράδεκτο.

Κυρίως οι απαιτήσεις για «ανάπτυξη» δίχως κανένα σεβασμό στη φύση και στον άνθρωπο. Απαιτήσεις που είναι αντίθετες με την ευρωπαϊκή νομοθεσία για την προστασία του περιβάλλοντος και της ανθρώπινης ζωής και αξιοπρέπειας. Παρόλα αυτά οι απαιτήσεις αυτές τίθενται εκβιαστικά και θα έχουν ως αποτέλεσμα να καταστραφεί η Ελλάδα, να πληγεί ανεπανόρθωτα το φυσικό της περιβάλλον και να εξαθλιωθούν οι πολίτες της.

Μια ματιά στο μέλλον

Αν δεν αλλάξει η συνολική πολιτική της Ευρώπης, το μέλλον νομίζω είναι η καταστροφή όλων των χωρών. Η Ελλάδα σε λίγο χρόνο θα έχει γίνει μια χώρα όπως η Γουατεμάλα και η Ταϋλάνδη.

Με όλες τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές και τα φυσικά αγαθά πουλημένα σε πολυεθνικές, με τους κατοίκους της να δουλεύουν με μισθούς πείνας, να μην έχουν πρόσβαση σε περίθαλψη και να πεθαίνουν άποροι, με το φυσικό της περιβάλλον εντελώς κατεστραμμένο και με τα ανήλικα παιδιά να παρέχουν υπηρεσίες σεξ γύρω από την Ακρόπολη, στους όποιους καλοντυμένους βορειοευρωπαίους τουρίστες υπάρχουν ακόμη, συμβάλλοντας έτσι στην αύξηση του ΑΕΠ της χώρας για να είναι απολύτως επιτυχημένοι οι στατιστικοί δείκτες και ευχαριστημένοι οι ευρωπαίοι εταίροι μας.

Η Ευρώπη έχει πρόβλημα ηθικής και αξιών και φαίνεται πολύ καθαρά στην συμπεριφορά της απέναντι στην Ελλάδα (όχι στους Έλληνες μόνο, αλλά στην χώρα συνολικά). Προσωπικά αυτή την Ευρώπη δεν την θέλω.

Ο τρόπος που προτείνω είναι η αλλαγή κατεύθυνσης προς την ήπια και ισόρροπη ανάπτυξη, δίχως γιγαντισμούς, που θα έχει στόχο την ευημερία και την υψηλή ποιότητα ζωής.

Με σχεδιασμό πολλών μικρής κλίμακας έργων, επιχειρήσεων και μονάδων, με σεβασμό στον άνθρωπο, στη φύση και στις ιδιαιτερότητες κάθε τόπου. Η Ευρώπη οφείλει να ανακαλύψει, να σεβαστεί επιτέλους, να καλλιεργήσει και να προωθήσει τις άπειρες μικρές ιδιαιτερότητες και μοναδικότητες της κάθε γωνιάς της και όχι να ισοπεδώνει τα πάντα με μόνο μέλημα τον ανταγωνισμό ευρώ δολαρίου."

***
Ο ρόλος των διανοουμένων

"Πάντοτε η Τέχνη ήταν θεραπευτική. Στην σημερινή βέβαια συγκυρία η Τέχνη, όπως είπα και πριν, βρισκόταν σε κρίση πριν από την οικονομία και ήταν μάλιστα και μια βασική παράμετρος που οδήγησε στην οικονομική κρίση.

Σήμερα, στην Ελλάδα τουλάχιστον, η λογοτεχνία εκφράζεται από ανθρώπους που στο σύνολό τους σχεδόν είναι γεννήτορες ή γόνοι της κρίσης αξιών, δίχως γνώσεις για την παραγωγή της ζωής αλλά μόνο για την εξαγορά αυτής.

Ζουν κάτι άλλο από αυτό που είναι η ζωή έτσι όπως ορίζεται στη φύση. Υπηρετούν το σύστημα στη συντριπτική τους πλειονότητα και δεν έχουν να πουν τίποτε διαφορετικό για να δώσουν μια ελπίδα ή έναν άλλον τρόπο ζωής ή μια διαφορετική οπτική γωνία στους ανθρώπους. Γι αυτό οι άνθρωποι αναρωτιούνται πού είναι ο πνευματικός κόσμος και γιατί σωπαίνει (αν δεν είναι κυνικά καθεστωτικός, όπως συμβαίνει κατά κόρον στην Ελλάδα).

Εξαιρέσεις υπάρχουν βέβαια, και αυτοί, οι μετρημένοι στα δάχτυλα, βοηθούν με τον λόγο τους και την στάση ζωής τους κυρίως, όσους ανθρώπους έχουν τη διάθεση και την ικανότητα να αλλάξουν τον εαυτό τους.

Διότι για να βγούμε από την κρίση και να αλλάξει η Ευρώπη, το πρώτο βήμα είναι να αλλάξει ο καθένας από μας την θεώρησή του απέναντι στον εαυτό του και στη ζωή του."-
---
Δείτε τις ερωτήσεις στα αγγλικά αλλά και το σύνολο της συνέντευξης την οποία αναδημοσιεύουμε εδώ

www.grafida.net