Επτά ημέρες μετά την αποχώρηση και του τελευταίου ελληνικού στρατιωτικού τμήματος από την Μικρά Ασία, το βράδυ της 30ης προς 31η Αυγούστου (13 Σεπτεμβρίου με το σημερινό ημερολόγιο) 1922 η Σμύρνη παραδίδεται στις φλόγες. Περίπου 1.500.000 πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και την Ανατολική Θράκη καταφεύγουν στην Ελλάδα για να αλλάξουν για πάντα την συλλογική συνείδηση και ταυτότητα των Ελλήνων.
"Τα ρεμπέτικά μας μες τη στράτα" (Λαϊκά προάστια - 1980).
Στίχοι: Μιχάλης Μπουρμπούλης
Μουσική: Ηλίας Ανδριόπουλος
Πρώτη εκτέλεση: Σωτηρία Μπέλλου
Τη βραδιά που κάηκε η Σμύρνη / έφυγες καράβι τσακισμένο / κι έχει τώρα η φωνή σου μείνει / ματωμένη πάνω στο Αιγαίο
Χρόνια μού πληγώνανε τα νιάτα / τα ρεμπέτικά μας μες τη στράτα /σέρναν την φωνή της εργατιάς /
κι αναστέναζε όλος ο ντουνιάς
Σαν παραπονιάρικο ταξίμι / είναι το τραγούδι σου στ' αγιάζι / κι όπως το σκυλί στο καλντερίμι / η φωνή σου κλαίει κι αναστενάζει
Σημείωση: Οι πιο πάνω στίχοι ακούγονται στον δίσκο. Σύμφωνα με τη συλλογή των στίχων τού Μπουρμπούλη με τίτλο "Τα σπίτια είναι χαμηλά σαν έρημοι στρατώνες" (εκδόσεις Παπαϊωάννου, 2004) οι δύο πρώτες γραμμές είναι (σ. 16):
«Τη βραδιά που κάψανε την Σμύρνη / έφυγες καράβι τελευταίο»
Τη διαφορά τη σχολιάζει ο Μπουρμπούλης ως εξής: «Η εταιρική λογοκρισία έχει βάλει το χέρι της για να μην δυσαρεστήσουμε τους εξ ανατολών "συμμάχους" μας.»
ΥΓ του blog: Ακόμα κι εκεί, στο στίχο, δουλικότητα και υποχώρηση; Στο ιστορικό γεγονός; Μόνη της κάηκε η πόλη σαν τα βουνά μας τα καλοκαίρια κι η Πελλοπόνησος το 2007; Θα πεις συνωστισμοί, Σουλεϊμάν, τουρκολαγνεία ως πότε πια; Πόσο θα τραβήξει ακόμα αυτό το που μας αλλοιώνει την σκέψη και νοθεύει την ταυτότητα μας; Μήοως έχει δίκιο ο γερμανός βουλευτής ότι πρέπει να είμαστε επαρχία της νέας τουρκικής αυτοκρατορίας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου