Άγριο δούλεμα από την «συμμορία των Θεσμών»!

 

του Κοσμά Αντ. Θέμελη

 

Πολλοί θα είδατε την μορφή που πήρε το προσεκτικό κείμενο των προτάσεων της ελληνικής πλευράς, μετά την «επεξεργασία» που υπέστη από τους Θεσμούς.

Προσεκτικά διαγραμμένα τα ¾ με κόκκινο στυλό και χάρακα! Σαν διαγώνισμα του βλάκα της τάξης, που δεν έκανε τις «ασκήσεις στο σπίτι» που του ζητήθηκαν!

Αλήθεια, τι αισθάνεται κάποιος απλώς και μόνον ως Έλληνας; Χωρίς καμμιάν άλλη ιδιότητα, συριζαίος, κομμουνιστής, εθνικολαϊκιστής, δεξιός, παραποτάμιος, γαύρος-βάζελος, ακόμη και ως παλαιοπασοκτζης, θού Κύριε φυλακήν….. Αμηχανία, βωβή οργή, αδυναμία να κάνεις κάτι!

Αλλά ας πάμε σε μερικά απίθανα αλλά αληθινά του σχεδίου των Θεσμών: Κατ’ αρχήν φαίνεται να απεσύρθη η οργουελικής έμπνευσης κατάργηση της φορολογίας στα «φρουτάκια» και στο e-gaming. Αλήθεια, ποιο χυδαίο πουλητάρι πρότεινε να καταργηθεί η προτεινόμενη φορολόγηση στα «φρουτάκια» (που θα πλημμυρίσουν κάθε γειτονιά!) και με το άλλο χέρι διέγραψε τον ΕΚΑΣ των φτωχοσυνταξιούχων; Και καλά ο χυδαίος κόπανος που το έκανε, οι υπόλοιποι γαμο-θεσμοί ΠΩΣ διάβολο το συνυπέγραψαν  και βγήκε στην δημοσιότητα; Σε ποια μούρη λιθουανής δορυφοπροέδρου πρέπει να τρίψεις την πρόταση και να της χαλάσεις το ξανθό μαλλί μόλις βγαίνει από το λαϊκό βαλτικό της κομμωτήριο; Ή να προτιμήσεις την μούρη του the game is over-Τούθκ;

Στο τελικό σχέδιο των Θεσμών υπάρχει όρος για ανάκληση νόμου! Συγκεκριμένα ζητείται να ανακληθεί η ρύθμιση των 100 δόσεων για οφειλές προς το Δημόσιο ή προς τα Ταμεία! Ή να ισχύει μόνον για όσους έχουν φορολογική και ασφαλιστική ενημερότητα! ΔΗΛΑΔΗ ΓΙΑ ΚΑΝΕΝΑΝ.

Επίσης ζητούν να καταργηθεί το Ελεγκτικό Συνέδριο (έλεγχος δαπανών του Δημοσίου, ΟΤΑ, μεγάλων συμβάσεων με συμβαλλόμενο το Δημόσιο κλπ), το οποίο προβλέπεται στο Σύνταγμα (άρθρο 98) και είναι Ανώτατο Δικαστήριο μαζί με τον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας!!

Άλλο ανέκδοτο: Προκαταβολή 100% του φόρου του επόμενου έτους, για νομικά ΚΑΙ φυσικά πρόσωπα!! Αυτά σε μια χώρα που είναι βυθισμένη στα σκ... εεε... στην ύφεση μέχρι τ' αυτιά.

Α! Και η μείωση κατά 400 εκ. στις αμυντικές δαπάνες, που σίγουρα πολλοί απορήσαμε όταν το ακούσαμε, πρέπει να προέρχεται ΜΟΝΟ από τις δαπάνες μισθοδοσίας και από τις λειτουργικές δαπάνες, ΟΧΙ από τις εξοπλιστικές, Άκη!!

Δεν μπορεί, όσο ολιγοφρενείς ή τυφλωμένοι neolibertarian κανίβαλοι και να είναι οι εκπρόσωποι των Θεσμών, οι Τραπεζίτες και οι διάφοροι ευρωπαίοι κι εκβιάσιμοι από τους Γερμανούς πολιτικάντηδες, γνωρίζουν από τις αντιπροσωπείες τους εδώ και από τις πρεσβείες τους, ότι η Κυβέρνηση θα είχε πρόβλημα να περάσει ακόμη και το ΔΙΚΟ ΤΗΣ αρχικό σχέδιο! Και επιμένει σε τρισχειρότερο σχέδιο με παιχνίδι «Φιδάκι» παραπομπής των Ελλήνων από τους πολιτικούς στους θεσμούς, από εκεί στο Eurogroup και στα τεχνικά κλιμάκια και πάλι «πήγαινε πίσω τέσσερα τετραγωνάκια από την αρχή, φιδάκι»! Μου φαίνεται εντελώς απίθανο ότι ο βασικός τους σκοπός είναι απλώς να ρίξουν την ανεπιθύμητη και απείθαρχη Κυβέρνηση, κατ’ αρχήν διότι χωρίς άμεση χρηματοδότηση θα πτωχεύσει η χώρα πριν κάν προκηρυχθούν οι εκλογές ή πριν αλλάξει αλλοιώς η Κυβέρνηση, άσε δε που η τακτική τους εκτοξεύει τον Σύριζα προς τα πάνω! Πιθανότερο θεωρώ ότι επεκράτησαν τελικώς οι ανόητοι που προτείνουν άγριο «ξύλο» γενικώς στους Έλληνες μέχρι να υποκύψουν σε ΟΛΑ, επικουρικώς δε και εναλλακτικώς πίεση στην Ελλάδα να εγκαταλείψει την ευρωζώνη, ίσως και την ΕΕ! Φαίνεται ότι επεκράτησε η εξαιρετικά παρακινδυνευμένη άποψη ότι η ευρωζώνη θα επιβιώσει την αποχώρηση της Ελλάδας. Μια ματιά όμως παραδίπλα θα έδειχνε ότι ήδη η Πορτογαλία-που κατά τους ιθαγενείς μνημονιακούς απολογητές ανήκει στις χώρες που «να, αυτοί τα κατάφεραν μια χαρά και βγήκαν από το δικό τους μνημόνιο»-η Πορτογαλία λοιπόν ήδη εκπέμπει SOS με δημόσιο χρέος 130% του ΑΕΠ, που αν προστεθεί και το ιδιωτικό, ξεπερνάει το ελληνικό! Ασφαλώς θα υπάρχουν και αυτοί που προσβλέπουν για διάφορους λόγους στην παταγώδη διάλυση της ευρωζώνης!

Συμπερασματικώς η συμμορία των εταίρων μας είναι μάλλον ένας εσμός που συνδυάζει κουτοπόνηρους, χαζούληδες, παμπόνηρους, στενόμυαλους συμφεροντολόγους, φτωχομπινέδες φθονερούς, αλλά και εντελώς άσχετους αγαθούς… τέτοιους που οι παλιοί θα σου έλεγαν «αυτούς παιδί μου καλύτερα να τους αποφεύγεις»! Ακούγεται από άλλον κόσμο ο Τσίπρας, όταν επικαλείται την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη, τις ευρωπαϊκές αρχές και άλλα τέτοια ποιητικά και γραφικά. (Ο οποίος σε λίγες νύχτες αναβιβάσθηκε από κωλόπαιδο της ΚΝΕ και των καταλήψεων σε Ευρωπαίο Ηγέτη).

ΑΣΧΕΤΩΣ της αγάπης στην Ευρώπη, στο ευρώ, στους Γερμανούς, στην δραχμή, στον Παναθηναϊκό, σε ό,τι αγαπά ο καθένας μας, θα πρέπει όλοι να μπορούμε να δούμε ότι αυτοί μας φτύνουν κανονικά και κατά πρόσωπο. Στα διαλείμματα μας δουλεύουν.

Είναι ΚΡΙΜΑ που δεν υπάρχει σοβαρή εθνική Αντιπολίτευση, που θα μπορούσε να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων. Διότι η ΕΘΝΙΚΗ ομοθυμαδόν απάντηση σε αυτά θα έπρεπε να είναι σαφής, κοινή και αντιληπτή σε κάθε γλώσσα: ΝΑ! με αντίστοιχη κίνηση των χειρών από πάνω προς τα κάτω και στο (εθνικό) κέντρο με τεντωμένες παλάμες.

Για τους καθώς-πρέπει εκ των αναγνωστών να προσθέσω ότι ιστορικώς και εθνολογικώς η κίνηση αυτή αποτελεί εξέλιξη του ελληνικότατου ΜΟΛΩΝ ΛΑΒΕ.

www.toportal.gr

Γενικό Λύκειο Καρέα 'Λαέ Μη Σφιξεις Άλλο Το Ζωνάρι'

Το καλοκαίρι του 1973 -κατά την περίοδο της χούντας- ανέβηκε στο Θέατρο Αθήναιον "Το μεγάλο μας τσίρκο". Ένα αλληγορικό έργο που διηγείται την ιστορία και τις ταλαιπωρίες του ελληνικού λαού από τον ερχομό του Όθωνα το 1833 μέχρι την Κατοχή (στη δεύτερη παράσταση έφτανε μέχρι και την εξέγερση του Πολυτεχνείου).
Σκοπός ήταν -μέσα από την ιστορική αναδρομή- να παραπλανηθεί η λογοκρισία της Χούντας αλλά και να περάσουν μηνύματα αφύπνισης στον ελληνικό λαό.
Συνθήματα όπως «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ» και «ΦΩΝΗ ΛΑΟΥ -- ΟΡΓΗ ΘΕΟΥ» , γνωστά από την εξέγερση του Πολυτεχνείου, είχαν πρωτοεμφανιστεί σ' αυτή την παράσταση. Η Τζένη Καρέζη πέρασε ένα μήνα στα κρατητήρια της Ασφάλειας με αποτέλεσμα να διακοπούν οι παραστάσεις από τα μέσα Οκτωβρίου ως τα μέσα Νοεμβρίου του 1973 και να ξαναρχίσουν μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου, με παρουσία αστυνομικών. Ο Καζάκος επίσης, φυλακίστηκε. Ερμηνευτής, συνθέτης και μουσικοί δέχονταν σχεδόν καθημερινά τις «επισκέψεις» των οργάνων της χούντας... Πήραμε ένα ηχητικό απόσπασμα από την παράσταση και προσπαθήσαμε να το συσχετίσουμε με το "σήμερα"...
Συγγραφέας: Ιάκωβος Καμπανέλλης Σκηνοθεσία: Κώστας Καζάκος Σκηνικά: Ευγένιος Σπαθάρης Μουσική: Σταύρος Ξαρχάκος Ηθοποιοί: (αλφαβητικά): Κώστας Καζάκος, Χρήστος Καλαβρούζος, Τζένη Καρέζη, Νίκος Κούρος, Σπύρος Κωνσταντόπουλος, Νίκος Ξυλούρης, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, Τίμος Περλέγκας.

Και η ζωή είναι απαιτητή…

Γράφει  η Κατερίνα Ακριβοπούλου 

 

«..Μας έκλεισαν τις τράπεζες για να μας φοβίσουν, αλλά προηγουμένως έκλεισαν σπίτια.Και η ζωή είναι απαιτητή κύριοι» !

Αβίαστη και προπαντός αφοπλιστική η απάντηση του Αλέξη Τσίπρα στις αιτιάσεις των δημοσιογράφων της ΕΡΤ, για τις κλειστές τράπεζες και τα απαιτητά από  τους δανειστές ποσά, νοηματοδότησε όχι μόνο το δημοψήφισμα αλλά και την πεμπτουσία της ύπαρξης για τη χώρα και το λαό της … 

Μεγάλη υπόθεση η ηθική υπεροχή και η καθαρότητα του βίου και της πολιτείας…

Σε ωθεί να κοιτάς κατάματα την κάμερα και να λες «αν ο ελληνικός λαός θέλει έναν υποταγμένο και εξευτελισμένο πρωθυπουργό, ας τον διαλέξει ανάμεσα σ΄αυτούς που υπάρχουν, όμως δεν θα είμαι εγώ αυτός …»

Σου επιτρέπει να θυμίζεις ότι «στην Ελλάδα υπήρχε πολιτισμός  πριν από τις τράπεζες»… 

Σε νομιμοποιεί να ισχυρίζεσαι ότι «ήρθαμε εδώ για να αλλάξουμε τα δεδομένα εξουσίας. Προτεραιότητά μας η τήρηση των προεκλογικών μας δεσμεύσεων. Η επιλογή μας είναι η παραμονή στο ευρώ. Δεν είμαστε φιλοξενούμενοι στην Ευρώπη. Η Ελλάδα είναι στην καρδιά της Ευρώπης»…

Σε διευκολύνει να επιμένεις πώς «το σχέδιο δεν είναι να βγάλουν την Ελλάδα έξω από το ευρώ, αλλά να τελειώσουν με την προσδοκία ότι μπορεί να υπάρξει διαφορετική πολιτική. Εάν η ελληνική κυβέρνηση κατάφερνε να πάρει κάτι που θα αποτελούσε έξοδο από την κρίση και όχι ταπείνωση και υποταγή, τότε το μήνυμα θα ήταν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος. Αυτό δεν το θέλουν. Ε απέναντι σε αυτό το τελεσίγραφο δεν μπορεί να απαντήσει ένας άνθρωπος και μια κυβέρνηση, αλλά ένας λαός». 

Σου δίνει την οντότητα να διαλέγεσαι ισότιμα και πεισματικά με τους ισχυρούς αντιπάλους, προειδοποιώντας τους  ότι δεν παίζεις με τη χώρα σου, δεν ψαρώνεις και δεν μπλοφάρεις, όπως εκείνοι. Απαντάς με στοιχεία και καταρρίπτεις κάθε άλλο  ισχυρισμό, ή αλλότρια θέση που μεταδίδουν τα σπασμένα τηλέφωνα των δανειστών και η κάθε σπαστική ορντινάτσα τους στην Ελλάδα.

Σου προσφέρει  το πολιτικό και ηθικό έρεισμα να λες «είμαι κι εγώ αγύριστο κεφάλι»    

Σε απελευθερώνει να δείχνεις ανοιχτά τα χαρτιά σου χαρακτηρίζοντας πρώτος εσύ υφεσιακά τα μέτρα που πρότεινες, προκειμένου να διαπραγματευτείς  και να ομολογείς καθαρά πώς δεν έκανες όλα όσα ήθελες από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης…

Σε οπλίζει να λες με σιγουριά αλλά χωρίς περιττή έπαρση: » Έχουμε ένα όπλο στα χέρια μας. Το δίκιο. Αν νικήσουμε το φόβο δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε».

Βγήκαν «ατάκες» από τη συνέντευξη και τίτλοι αρχής και αρχών…

Ο,τι πιο απαιτητό δηλαδή…  

www.altsantiri.gr

Ε, όχι και «Ναι»!

 

by Alexandros Raskolnick

 

Ο πεζεβέγκης που παριστάνει ότι προεδρεύει του ευρω-ιερατείου, με μια καθόλου νηφάλια ούτε όμως και πρωτοφανή παρέμβαση του στα εσωτερικά μας πράγματα, αφού τόσα έχουν δει τα μάτια μας και τόσα έχουν ακούσει τα αυτιά μας από τους αχαρακτήριστους (συν)εταίρους μας ετούτην την εποχή της πολιτικής αβελτηρίας, ξαναχτύπησε! Ανάμεσα στις άλλες χυδαιότητες που εκστόμισε, ζήτησε από τους Έλληνες να ψηφίσουν «ναι» στο δημοψήφισμα, σημειώνοντας πως το «ναι» θα σημαίνει ότι η Ελλάδα θέλει να μείνει μαζί με τα άλλα μέλη της ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Ανοίγει έτσι κι επισήμως, με το κατάλληλο, παρά τις περί αντιθέτου προσδοκίες,, σκηνικό των κλειστών τραπεζών που έστησε ο Capo dei Capi, signore Draghi, ο χορός της τρομοκρατίας. Ένας χορός που θα συνεχιστεί με ένταση όλη αυτήν την εβδομάδα των παθών της ελληνικής κυβέρνησης, από τα μέσα του μαζικού μας εμπαιγμού, αφού παρά τα τα τιτιβίσματα και τις επαναλαμβανόμενες εξαγγελίες του Πρωθυπουργού για πάταξη της μηντιαρχίας, η κυβέρνηση δεν έπραξε τίποτα επ’ αυτού -και τώρα πηγαίνει ξυπόλυτη στ’ αγκάθια αυτού του επικοινωνιακού πολέμου. 

Είναι γνωστό ότι δεν προβλέπεται πουθενά στις ευρωπαϊκές συνθήκες, η αποβολή από τη ζώνη του ευρώ και, άλλωστε, είναι εξαιρετικά ασαφές πώς θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν εθελοντικά ένα κράτος-μέλος θα επιθυμούσε αυτήν τη λύση.

Το βέβαιο είναι ότι ο ελληνικός λαός, εδώ και τώρα, δεν επιθυμεί την έξοδο από την ευρωζώνη και κατά τη γνώμη μας καλά κάνει..

Δεν έχει καμία σημασία αν καλώς ή κακώς δεν θέλουμε αυτή τη στιγμή επιστροφή σε εθνικό νόμισμα, όμως αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία έχει να αναμετρηθεί κατά την εβδομάδα που διανύουμε η ελληνική κυβέρνηση. Ούτε έχει σημασία αν αυτή η πραγματικότητα αμφισβητείται από εκείνους που θεωρούν την έξοδο από την ευρωζώνη, ως λύση λυτρωτική -κι ας μην έχουν να προτείνουν σχέδιο εξόδου.

Αυτό που έχει σημασία σήμερα, είναι να μην βγει ζημιωμένη η ελληνική κυβέρνηση μέσα από αυτήν την άκριτη προσφυγή της στην κρίση ενός καθημαγμένου και ποδηγετημένου από τα μέσα μαζικής εξαπάτησης λαού, που τόσους μήνες, από τη μια δηλώνει ότι στηρίζει την διαπραγματευτική προσπάθεια κι από την άλλη, την κρίσιμη στιγμή κάνει ουρές στις τράπεζες για να αναλάβει το τελευταίο του πεντακοσάρικο, προκειμένου, σχηματίζοντας άλλες ουρές, να το ξοδέψει στα βενζινάδικα και στα μεγαλομπακάλικα με μανία, λες κι έρχεται το τέλος του κόσμου. 

Εφόσον δε θέλει να ταπεινωθεί αυτή η κυβέρνηση, οφείλει σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους να αποδείξει στον ελληνικό λαό το προφανές, ότι, δηλαδή, το «όχι» δεν ταυτίζεται με το GRexit. Αν δεν καταφέρει να επικοινωνήσει αυτό το αυτονόητο κι αφήσει τους πολιτικούς αγύρτες και τους πλουμιστούς παπαγάλους της τηλεδημοκρατίας μας ασύδοτους στο έργο της παραπληροφόρησης, τότε ενδέχεται να βρεθεί αντιμέτωπη με μια ανυπόφορη ήττα, στην οποία θα έχει συρθεί από μόνη της. Μια ήττα που ενδέχεται ν’ ανοίξει τον δρόμο σε λύσεις ανωμαλίας και σε ειδεχθή σενάρια για μια δεύτερη Παπαδημοκρατία∙ σενάρια που ξεπερνούν τις αντοχές της κοινωνίας μας.

Παρά τις απογοητεύσεις που μας έχει δώσει, δεν πρέπει να ταπεινωθεί αυτή η κυβέρνηση, όχι μόνο γιατί δεν υπάρχει έντιμη και βιώσιμη εναλλακτική λύση αυτήν τη στιγμή, αλλά κι επειδή, αφενός έχει δρομολογηθεί ο λογιστικός έλεγχος του χρέους που, εφόσον περαιωθεί, θα ρίξει φως στα αμαρτωλά σκοτάδια του ελληνικού δημόσιου χρέους, αφετέρου επειδή από αυτήν τη Βουλή, διαφαίνεται μια ελπίδα να ανοίξει ο δρόμος προς  τα ευρωπαϊκά δικαστήρια και να καταδειχθούν περίτρανα οι ευθύνες εκείνων που όλα αυτά τα χρόνια, για εμάς, χωρίς εμάς, ισχυρίζονται ότι μας «σώζουν» με μοναδικό τους μέλημα την προστασία των ιδιοτελών τους συμφερόντων.

H σύνθεση είναι από την  OKTANA

my-pillow-book.blogspot.gr

Να γιατί θα ψηφίσω ΟΧΙ

Γιώργος Παππάς

 

Τα οικονομικά δεν τα χώνεψα ποτέ. Σε καμία στιγμή της ζωής μου.

Και πολύ περισσότερο σήμερα.

Δεν ξέρω γιατί, μπορεί να είναι ενδόμυχη αποφυγή ευθυνών προγραμματισμού και διαχείρισης.

Ίσως και να ‘ναι μια  προσπάθεια συντήρησης της παιδικότητας κι εφηβικής ανεμελιάς, τότε που άλλοι, μεγαλύτεροι, έπαιρναν την ευθύνη και φρόντιζαν να μην ασχολούμαστε μ’ αυτά.

Μπορεί να ‘ναι και σκέτο ένστικτο. Όσο σκέτο, φυσικά, είναι το ένστικτο.

Μπορεί πάλι να είναι και παιδικό τραύμα. Είχα διαβάσει, πολύ μικρός, τον «Έμπορο της Βενετίας» και η φιγούρα του Σάιλοκ -όπως την σκιτσάριζα μέσα μου- να ζητάει μια λίβρα σάρκας του Αντόνιο, ως όρο του συμβολαίου δανεισμού του, φάνταζε πολύ βαριά στο εντεκάχρονο μυαλό μου.

Το happy end του βιβλίου -για τον Αντόνιο- δεν μου ήταν αρκετό, το είχα ερμηνεύσει σαν μια προσπάθεια του Σαίξπηρ να μην τρομοκρατηθούν οι αναγνώστες. Όταν, χρόνια μετά, έμαθα πως ο Έμπορος της Βενετίας εντάσσεται στις κωμωδίες του, βεβαιώθηκα πως είχα δίκιο για το τέλος του. Ήταν, σίγουρα, πειραγμένο απ’ το συγγραφέα, αλλιώς ήταν το πρωτόλειο και το άλλαξε για να το κάνει κωμωδία. Πάντως, δεν μου άλλαξε την απέχθεια για την απάνθρωπη απαίτηση του δανειστή, για το αφύσικο αποκρουστικό μπλέξιμο οικονομίας με δικαίωμα, χρέους με ζωή.

Βήμα – βήμα, λοιπόν, έστηνα την απόστασή μου απ’ την οικονομία και την απέχθειά μου για τα κοινωνικά της παρελκόμενα.

Μ’ ενοχλούσε ο διαχωρισμός κι οι ευκαιρίες με βάση αυτήν.

Με πείραζε η απόδειξη κι η επίδειξη κοινωνικής ισχύος με βάση αυτήν.

Μ’ ενοχλούσε το ωμό φρένο που έβαζε στα θέλω των παιδιών και στις ανάγκες των μεγάλων.

Μ’ ενοχλούσε που κάλπαζε στη μέση συνείδηση και δοκίμαζε την περηφάνια των ανέργων, αύξανε ή μηδένιζε τις δυνατότητες για καλή υγεία και υψηλή παιδεία, γένναγε τον πόλεμο, εκπόρνευε τον έρωτα, κοστολογούσε τις γνώσεις και τα προσόντα, δημιουργούσε την πείνα και τη δίψα και βαθμολομούσε τον κορεσμό τους, αντικαθιστούσε το ευ ζην του Μ. Αλέξανδρου, εξαργύρωνε την ποιότητα της καθημερινής ζωής και την αξιοπρέπεια της ταφής, επιτίθετο και αντικαθιστούσε συστηματικά το σύνολο των αρχών και αξιών, απομείωνε στην πράξη τα ευεργετήματα της δημοκρατίας, μετατρέποντάς την σε επίφαση και δυνητικό δικαίωμα.

Με πείραζε μέχρι κι ο Μαρξ, όχι φυσικά η ανάλυσή του. Ο τίτλος που διάλεξε για το έργο του. Γιατί να το πει Κεφάλαιο; Ας το ‘λεγε πάλη, λαό, εχθρό, κάπως αλλιώς. Μου φαινόταν πως το νομιμοποιούσε δια του εξωφύλλου του. Ο Όμηρος, το δικό του έπος το ονόμασε Οδύσσεια, όχι «η ταλαιπωρία μιας δεκάχρονης επιστροφής».

Γι’ αυτά και μόνο σε επτά μέρες θα ψηφίσω ΟΧΙ.

Παρόλο που πέντε μήνες τώρα, πάλι τα οικονομικά ήταν στο τραπέζι. Και ήταν τα οικονομικά των αριθμών, όχι των αναγκών. Παρόλο που σήμερα παρακολουθούσα, για πρώτη φορά, οικονομικά sites, παλεύοντας να καταλάβω τα λαμπάκια που αναβόσβηναν, τους χρηματιστηριακούς δείκτες και τις μπάρες των διαγραμμάτων. Προσπαθώντας να καταλάβω γιατί η Κυβέρνησή μου,- όχι, δεν μου το είπε, αυτό κατάλαβα ο ίδιος- μ’ έκανε να τα θεωρώ ως την τελευταία ελπίδα καλής έκβασης του μέλλοντός μου.

Τραγελαφικό, το μέλλον μας, η ζωή μας να εξαρτάται απ’ την αντίδραση των διεθνών αγορών, των κερδοσκοπικών λόμπι στην εφαρμογή της δημοκρατίας. Και η ελπίδα μας να είναι η «έξοδός μας στις αγορές».

Θα ψηφίσω λοιπόν ΟΧΙ, παρόλο που απ’ το Γενάρη έχω εκχωρήσει το δικαίωμά μου στο μέλλον (όχι στην ελπίδα για το μέλλον, αλλά στο ίδιο το μέλλον) σ’ ένα κλειστό δωμάτιο σχεδιασμού μιας διαπραγμάτευσης. Στο οποίο, μεταξύ άλλων, ζούσαν και κάποιοι θεωρητικοί της οικονομίας, κάποιοι επαγγελματίες συμβουλάτορες πολιτικών και κάποιοι «τεχνοκράτες της διαπραγμάτευσης». Μια διαπραγμάτευση, τα βήματα της οποίας δεν ήταν προεπεξεργασμένα απ’ τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, από καμία τάση του, από κανένα τμήμα του. Έτσι -στο δικό μου μυαλό, για τη δικιά μου αντίληψη- κατέληξε, είτε στην ηρωική έξοδο του Πρωθυπουργού, διά του ΝΑΙ της επόμενης Κυριακής, είτε στην ισχυροποίησή του, κυρίως διά της συμπεριφοράς των αγορών αυτήν την εβδομάδα και λιγότερο δια του ΟΧΙ της Κυριακής,

Θα ψηφίσω λοιπόν ΟΧΙ, παρόλο που το θεωρώ αποτελεσματικότερο να το είχα κάνει περίπου τρεις μήνες πριν. Θα ήταν πιο ισχυρό.

www.artinews.gr

Αμερικανοί οικονομολόγοι: ΝΑΙ στην μείωση του χρέους – ΟΧΙ στην συμφωνία

 

Ευθύνες στην τρόικα για την κρίση στην Ελλάδα επιρρίπτουν τρεις διάσημοι Αμερικανοί οικονομολόγοι – ο Τζέφρι Σαξ, ο Μπάρι Άιχενγκριν και ο Πολ Κρούγκμαν – και ζητούν περισσότερη κατανόηση από τη Γερμανία.
Σε άρθρα τους που δημοσιεύθηκαν στη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, οι τρεις οικονομολόγοι επικρίνουν σφοδρά την πολιτική που ακολουθεί η Ευρώπη, αλλά και η Γερμανία συγκεκριμένα, στην Ελλάδα. Ο Σαξ, ο Κρούγκμαν και ο Άιχενγκριν δηλώνουν έκπληκτοι από την «ανικανότητα» των Βρυξελλών και του Βερολίνου και επιρρίπτουν την ευθύνη για την κρίση στην Ελλάδα κυρίως στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. 

Κι όμως! Ο αρχιτέκτονας της θεωρίας
«Σοκ και Δέος», Τζέφρι Σακς, είναι υπέρ της Ελλάδας

«Οποιοσδήποτε ασχολείται με την αριθμητική του ελληνικού χρέους (…) γνωρίζει ότι η χώρα δεν θα μπορέσει ποτέ να αποπληρώσει τα χρέη της», γράφει ο Τζέφρι Σαξ σε άρθρο του στη βρετανική εφημερίδα Guardian.

Κυρίως οι Γερμανοί, επισημαίνει ο Σαξ, θα πρέπει να δείξουν κατανόηση για την κατάσταση των Ελλήνων. Διότι η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε ανάλογη οικονομική κατάσταση με αυτή στην οποία βρισκόταν η Γερμανία μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

«Θα πρέπει να θυμηθούν τη βοήθεια που έλαβε η Γερμανία μέσω του Σχεδίου Μάρσαλ και την απομείωση του χρέους της κατά τη Σύνοδο του Λονδίνου το 1953», τόνισε ο Αμερικανός οικονομολόγος. «Η απομείωση του χρέους έπαιξε σημαντικό ρόλο στην οικονομική ανάκαμψη και τη δημιουργία δημοκρατικών δομών στη Γερμανία», σημειώνει.

Σύμφωνα με τον Σαξ, σε παρόμοια κατάσταση βρίσκεται και η Ελλάδα σήμερα και η τρόικα είναι αυτή που πρέπει να προστατεύσει τη χώρα από το πολιτικό χάος και τις ακραίες δυνάμεις. Τα ποσά που οφείλει η Αθήνα στους πιστωτές της «είναι πολύ μεγάλα για την Ελλάδα, αλλά πολύ μικρά για την Ευρώπη», επισημαίνει ο οικονομολόγος.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, η Ευρώπη έχει δύο δυνατότητες: «μια εποικοδομητική απομείωση τους χρέους» της Ελλάδας ή την πολιτική κατάρρευση της χώρας, η οποία θα έχει σημαντικές επιπτώσεις και εκτός συνόρων.

Ο βραβευμένος με Νόμπελ αμερικανός
οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν

Ο Πολ Κρούγκμαν σε δύο άρθρα του το Σαββατοκύριακο επιτέθηκε στην Ευρώπη, κατηγορώντας την ότι ευθύνεται για την «καταστροφική λιτότητα» στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας κάνει «το σωστό» ζητώντας την άποψη του ελληνικού λαού για το π

ρόγραμμα λιτότητας που προτείνει η Ευρώπη, υποστηρίζει ο νομπελίστας οικονομολόγος.

Η τρόικα έδωσε με το νέο πακέτο «ένα τελεσίγραφο στον Τσίπρα το οποίο δεν μπορούσε να δεχθεί». Έτσι, επισημαίνει ο Αμερικανός οικονομολόγος, ο Πρωθυπουργός δεν είχε άλλο δρόμο εκτός από το να στραφεί στους πολίτες. Συμβουλεύει δε τους Έλληνες να ψηφίσουν «όχι» στο δημοψήφισμα. «Η τρόικα απαιτεί να συνεχιστεί η πολιτική των πέντε τελευταίων ετών», αναφέρει, η οποία όμως μέχρι τώρα δεν είχε καμία επιτυχία και δεν πρόκειται να έχει στο μέλλον.


Ο πρώην σύμβουλος του ΔΝΤ, Μπάρι Άϊχενγκριν

Ο Κρούγκμαν εκτιμά επίσης ότι η Ελλάδα και οι τράπεζές της είναι σε τόσο άσχημη κατάσταση που μια έξοδος από το ευρώ δεν θα προκαλούσε πολύ μεγαλύτερο χάος. Ένα Grexit «θα άνοιγε τον δρόμο για την οικονομική ανάκαμψη της χώρας», υποστηρίζει.
Από την πλευρά του, ο Μπάρι Άιχενγκριν δεν αποδίδει στην τρόικα ακέραια την ευθύνη για την κρίση στην Ελλάδα, αλλά το μεγαλύτερο μέρος. Η ανικανότητα» του Έλληνα πρωθυπουργού δεν συγκρίνεται με αυτή «της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της ΕΚΤ και το ΔΝΤ», εκτιμά.

Και οι τρεις θεσμοί είχαν ταχθεί το 2010 κατά μιας απομείωσης του χρέους της Ελλάδας, όπως και τώρα, παρόλο που θα ήταν «η πλέον προφανής υποχώρηση» προς την Αθήνα, σημειώνει ο Άιχενγκριν.

Ο Αμερικανός οικονομολόγος είχε εκτιμήσει το 2007 ότι δεν είναι πιθανή η διάσπαση της Ευρωζώνης, λέγοντας ότι το κόστος της εξόδου μιας χώρας από το ευρώ θα ήταν πολύ μεγάλο. Πλέον έχει αλλάξει άποψη: «Είχα υποτιμήσει το μέγεθος της πολιτικής ανικανότητας, όχι μόνο των Ελλήνων, αλλά και των πιστωτών τους».

ΠΗΓΕΣ: ΑΜΠΕ, Die Welt

μέσω altsantiri.gr

Stiglitz: Η επίθεση της Ευρώπης στην δημοκρατία της Ελλάδας...

Επιτέλους οι δανειστές αποκαλύπτουν την αλήθεια για το τι συμβαίνει στις διαπραγματεύσεις για το χρέος επισημαίνει ο νομπελίστας οικονομολόγος Joseph Stiglitz σε άρθρο του στο Project Syndicate τονίζοντας πως...η απάντηση δεν είναι ευχάριστη καθώς όλα έχουν να κάνουν με την εξουσία και τη δημοκρατία πολύ περισσότερο από τα χρήματα και την οικονομία.
Υποστηρίζει στο άρθρο του ότι το πρόγραμμα που αναγκάστηκε η Ελλάδα να εφαρμόσει τα προηγούμενα 5 χρόνια οδήγησε σε αύξηση της ανεργίας η οποία στους νέους φτάνει το 60% και μείωση κατά 25% του ΑΕΠ της χώρας. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακό ότι η τρόικα έχει αρνηθεί να αναλάβει την ευθύνη για όλα αυτά. Αλλά αυτό που είναι ακόμη πιο εκπληκτικό είναι ότι οι ηγέτες της Ευρώπης δεν έχουν ακόμη μάθει από τα λάθη τους αφού η τρόικα συνεχίζει να είναι απαιτητική με την Ελλάδα.
Ο γνωστός οικονομολόγος αναφέρει πως πολλοί συνάδελφοί του σε όλον τον κόσμο έχουν καταδικάσει τον τρόπο που πράττει η τρόικα αφού αναπόφευκτα οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση τη χώρα. Αλλά ακόμη και εάν υπάρξει αναδιάρθρωση του χρέους η χώρα θα παραμείνει σε ύφεση εάν οι Έλληνες παραμείνουν πιστοί στην τρόικα.
 Όσον αφορά την μετατροπή μεγάλου πρωτογενούς ελλείμματος σε πλεόνασμα, λίγες χώρες έχουν καταφέρει κάτι σαν αυτό που οι Έλληνες έχουν επιτύχει τα τελευταία πέντε χρόνια.
Το ερώτημα ωστόσο, που διατυπώνει ο οικονομολόγος είναι γιατί οι Ευρωπαίοι εμφανίζονται αντίθετοι στο δημοψήφισμα και αρνούνται να παρατείνουν κατά μερικές ημέρες την προθεσμία της 30ης Ιουνίου για την πληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ. Δεν θέλει η Ευρώπη τη Δημοκρατία;
Κατά τον ίδιο είναι δύσκολο να συμβουλεύσει κανείς τους Έλληνες πώς να ψηφίσουν στις 5 Ιουλίου. Αν ψηφίσουν ναι τότε πιθανότατα η χώρα θα συνεχίσει να ζει μέσα στην εξαθλίωση. Αντίθετα, με ένα όχι οι Έλληνες θα μπορούσαν να πάρουν και πάλι το μέλλον στα χέρια τους και να το διαμορφώσουν έτσι όπως εκείνοι θέλουν, καταλήγει ο Στίγλιτς...

newmoney.gr

μέσω nonews-news.blogspot.gr

O Γιώργος Μαυρίδης με ενα συγκινητικό και γενναίο κείμενο τάσσεται υπερ του ΟΧΙ

Ο Tattoo artist και παρουσιαστής του World Party, Γιώργος Μαυρίδης, με το κείμενο που ανέβασε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Facebook συγκίνησε και ταρακούνησε τις 200 χιλιάδες followers του και όχι μόνο..

 

Η ανάρτηση του :

 

«Εδω και 2 μέρες θέλω να σχολιάσω τα γεγονότα πού συμβαίνουν στην χώρα μας.Η αλήθεια είναι ότι αυτό που με κρατούσε πίσω μέχρι να γράψω αυτό το κείμενο, βρίσκεται στα σχόλια που δέχομαι κατά καιρούς από άγνωστους, που με αποκαλούν , "βολεμενο"κάθε φορά που αναφέρομαι στην πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας.

Επειδή όμως η κατάσταση έχει εκτροχιαστεί θέλω πολύ να χρησιμοποιήσω το δικαίωμα που μου δίνει η δημοκρατία και να εκφράσω την άποψή μου. Πριν το κάνω όμως, θα γράψω 3 πράγματα που μέχρι σήμερα είχα υποσχεθεί ότι δε θα αναφερθώ ποτέ...Είμαι 37 χρόνων και είμαι παιδί που με μεγάλωσε μια μάνα και μια γιαγιά, εμένα και την αδερφή μου. Ο πατέρας μου μπαινόβγαινε σε φυλακές με αποτέλεσμα η μητέρα μου να δουλεύει όλη μέρα για να μας μεγαλώσει. Δε θα πω παραπάνω για αυτό τον άνθρωπο γιατί ζει και δε θέλω να τον στεναχωρήσω ασχέτως με το τι έκανε στην οικογένεια μας.

«Ξεκίνησα να δουλεύω σε ηλικία 15 ετών γιατί απλά δεν γινόταν αλλιώς. Δε θα ξεχάσω ποτέ τα χρόνια που πήγαινα στο σχολείο και δεν είχα λεφτά να πάρω τυρόπιτα και είχα ταράξει στην τράκα όλους τους συμμαθητές μου. Πήγα νυχτερινό για να βγάλω το σχολείο και δούλευα τα πρωινά σε γυραδικο και τα βράδια μετά από το σχολειό 10-2 σε πιτσαρία πακετας.

«Μέχρι τα 30 μου έζησα μια ολόκληρη ζωή σε μόνιμη οικονομική κρίση, έκανα ότι δουλειά μπορούσα για να τα φέρνω βόλτα. Είχα το μαγαζί μου που έφτιαξα με αίμα και συγχρόνως δούλευα νύχτα σε μαγαζιά για να πληρώνω τα ενοίκια μου.

«Τα τελευταία 5 χρόνια και μετά άπω πολύ ιδρώτα κατάφερα να είμαι καλα οικονομικά και να μπορώ να βοηθήσω επιτέλους τους δικούς μου ανθρώπους.Τις τελευταίες 24 ώρες πρέπει να πάρω μια απόφαση για το τι θα ψηφίσω στο δημοψήφισμα. Για πρώτη φορά μου δίνεται η ευκαιρία να αποφασίσω εγώ και όχι οι άλλοι.

Δέχομαι μια απειλή στο ότι αν πω Όχι, θα χάσω ότι έχω κάνει μέχρι τώρα στην ζωη μου με τόσο κόπο.

Με τρομοκρατουν ότι με περιμένει η καταστροφή αν πω Όχι.

Θα γίνω φτωχός αν ψηφίσω Όχι...

Θα γυρίσουμε στην δραχμή και θα τα χάσουμε όλα.

Θα χρεοκοπησουμε.
 

Εεε λοιπόν θα ψηφίσω ΟΧΙ....
 

Μακάρι αυτό το ΟΧΙ να είναι η αρχή για να μην υπάρξει ποτέ ξανά κάνενα παιδί πεινασμενο, καμία μάνα να δουλεύει για 400 ευρω και να σκυβει το κεφάλι, καμία γιαγιά να παρακαλαει να πάρει την σύνταξη της.

ΟΧΙ και ας τα χάσω όλα, ας ξαναρχίσω από την αρχή, θα ξαναδουλεψω από την αρχή, την δουλειά δεν την φοβήθηκα ποτέ.

Το κεφάλι δε το εσκυψα ΠΟΤΕ σε κανεναν πουστη.

Την Κυριακή θα βάλω στον φάκελο ένα μεγάλο ΟΧΙ μαζί με τα αρχιδια μου και θα το στείλω στην ευρωπαϊκή κεντρική τράπεζα...»

 

Γιώργος Μαυριδης

harryklynn.blogspot.gr

Ο Σταύρακας!

  Άρης Σκιαδόπουλος

 

Συνομιλητής καλλίπυγων γραμματέων των Βρυξελλών, ο πολιτικά και δημοσιογραφικά βλαχοδήμαρχος, εκ των βορείων εδράνων της Βουλής, …ελάλησεν με οίστρο ασυγκράτητου επιβήτορα κοκορίκου!

Για να κατακεραυνώσει συλλήβδην τους πάντες μέσα στη Βουλή. Ο αναιδής..

Αναγόρευσε τον εαυτό του σε τιμητή των πάντων, ο άνθρωπος πού ελλείψει πολιτικής παιδείας ανήγαγε το λαϊκισμό σε πολιτική πρακτική. Λες κι η Βουλή είναι πλαζ της Λούτσας, να μοιράζει χάρτινα τασάκια και να μαζεύει χαρτοσακούλες, με την τσάντα στον ώμο, εντυπωσιάζοντας ένα κοινό Άρλεκιν και …Σελήνης Φώσκολου!

Εκ Βρυξελλών ορμώμενος με αισθητική και πολιτική κουλτούρα Σάντα Μπάρμπαρα, έγινε κεκράκτης της πολιτικής των Κουλοχέρηδων. Άλλωστε, υπάλληλος αυτών των συμφερόντων υπήρξε.

Κι ανέβηκε στο βήμα της Βουλής να αναπτύξει την επιχειρηματολογία του, βασισμένη σε τρεις άξονες. Στους εξής:

1. Σε πληροφορίες που του έδωσαν κάποιες.. καμαριέρες, ή ψηλοτακουνοφόρες γκομενίτσες των Βρυξελλών, ότι η ελληνική αποστολή κωλοβάραγε στους καναπέδες και στα καφέ.
2. Αναπαρήγαγε απόλυτα και στήριξε την επιχειρηματολογία των Βρυξελλών και τις θέσεις των θεσμών, με τρόπο που μήτε ο, αλήστου μνήμης, προδότης, Πηλιογούσης, θα διεννοείτο.
3. Επιτέθηκε συλλήβδην εναντίον των εκπροσώπων του Κοινοβουλίου χαρακτηρίζοντας τους ως έμμισθους υπαλλήλους των κομμάτων.

Αυτό τον τύπο λοιπόν, ένα μέρος του εκλογικού σώματος επέλεξε να τον στείλει στην Βουλή. Και μάλιστα στις δημοσκοπήσεις να φιγουράρει στην τρίτη θέση. Έναν άνθρωπο που με βία ομιλεί την μητρική του, τον ανέδειξε σε αρχηγό Κόμματος!

Τον κατέστησε συνομιλητή του πολιτικού συστήματος της χώρας. Και φαντάζει τόσο ακραία παράταιρο να τον βλέπεις, το Σταύρακα, να συνομιλεί με τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου και Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κύριο Παυλόπουλο. Είναι να αναφωνείς: «δεν έχει πάτο πια η κατάντια αυτής τής χώρας!».

Διότι, έτσι που πάμε, αύριο, γιατί όχι, να μην συνομιλεί με τον Παυλόπουλο και ο… «βασιλιάς των τσιγγάνων» ως θεσμικό όργανο;

Έστω κι αν ο συμπαθής κατά τα λοιπά «βασιλεύς», εκ Μενιδίου ορμώμενος, φέρει τουλάχιστον πιστοποιητικά γνησιότητας πιο αυθεντικά από εκείνα του Σταύρακα.

Ο Σταύρακας θα μπορούσε να περιοριστεί σ΄ ένα συμπαθή ρόλο ήρωα του θεάτρου Σκιών, στην πολιτική του εκδοχή. Ίσως ακόμα θα μπορούσε να είναι σχετικά ανεκτή η παρουσία του από ένα κοινό αφελών τηλεθεατών. Η εικόνα του δημοσιογράφου που αυτό-ηρωποιείται ακκιζόμενος, καθώς απομακρύνεται με το σακίδιο στο βάθος του πλάνου, εντάξει, νομιμοποιείται να συγκινεί αφελή γκομενάκια. Ως εκεί. Όταν όμως μπαίνει μέσα στη Βουλή, κάποιος συγγενής η φίλος, πρέπει να τον ενημερώσει ότι:

Όσο μπουρδέλο κι αν έχει καταντήσει αυτή η χώρα, όσο κι αν ο Χατζηνικολάου θέλει, ντε και καλά, να βάλει στη Βουλή ακόμα και το… Λεβέντη, υπάρχει πάντα ένα όριο στην ανοχή απέναντι στον κάθε φιλόδοξο, αστοιχείωτο και αγράμματο!

Γιατί, η Βουλή δεν είναι ούτε το κανάλι του κυρίου Μπόμπολα, ούτε το αντίστοιχο του κυρίου Κουρή. Μέσα εκεί υπάρχουν άνθρωποι πού φάγανε τη ζωή τους στα αμφιθέατρα του Πανεπιστημίου κι αγωνίστηκαν στο στίβο της καθημερινότητας.

Ειδικά για την Αριστερά: Πέραν των τυπικών προσόντων, που διαθέτουν τα περισσότερα στελέχη της, που ούτε στα μακρινά του όνειρα δεν έχει ζήσει ο Σταύρακας, έχουν καταθέσει μεγάλο μερίδιο από την καθημερινότητα τους για να υπηρετήσουν αυτό το γ…..νο κοινωνικό σύνολο. Υπάρχουν κυρίες που ύστερα από το εξαντλητικό τους ωράριο, διδάσκουν μετανάστες. Εθελοντές και εθελόντριες που ξεθεωμένοι από την πίεση ενός σκληρού ωραρίου, τρέχουν στις υποβαθμισμένες γειτονιές, να δώσουν χέρι βοήθειας.

Κι όλοι αυτοί, όταν κάποτε φτάσουν στη Βουλή προσφέρουν ένα μεγάλο μέρος του μισθού τους στο κόμμα. Ας πάει ο Σταύρακας να ρωτήσει τον Κοροβέση, που πήγαιναν τα λεφτά τής βουλευτικής του αποζημίωσης κι αν σήμερα έχει φράγκα για να επιβιώσει.

Κι επιτέλους! Όταν ο Σταύρακας περνούσε την κρίσιμη εφηβεία όπου ακόμα και ο αυνανισμός συγχωρείται και αναγνωρίζεται ως ελαφρυντικό, κάποιοι απ αυτούς, στους οποίους απευθυνόταν, βίωναν το δράμα της εξορίας και την αγωνία του θανάτου στα κρατητήρια.

Και για να τελειώνουμε: Ένας και μόνο λόγος αρκεί για να ψηφίσει κανείς ΟΧΙ στο δημοψήφισμα: Το ότι, ο Σταύρακας υπερασπίζεται το ΝΑΙ.

Γιατί αλλιώς, θα καταντήσουμε όλοι ήρωες του Θεάτρου Σκιών!

www.imerodromos.gr

Πολ Κρούγκμαν: Η Ελλάδα πρέπει να πει ΟΧΙ

ARti news

 

Έχει καταστεί σαφές εδώ και καιρό ότι η δημιουργία του ευρώ ήταν ένα τρομερό λάθος. Η Ευρώπη ποτέ δεν διέθετε τις προϋποθέσεις για ένα επιτυχημένο ενιαίο νόμισμα-κυρίως, το είδος της δημοσιονομικής και τραπεζικής ένωσης που θα μπορούσε για παράδειγμα να διασφαλίσει ότι όταν μία κατασκευαστική φούσκα εκραγεί όπως στη Φλόριντα, η Ουάσιγκτον αυτόματα να μπορεί να προστατεύσει τους ηλικιωμένους έναντι όποιας απειλής της ιατρικής τους περίθαλψης και των τραπεζικών τους καταθέσεων.

Η αποχώρηση από μία νομισματκή ένωση, ωστόσο αποτελεί μία πολύ πιο σκληρή και τρομακτική απόφαση από την απόφαση για μη είσοδο εξ' αρχής και μέχρι τώρα ακόμη και οι πιο προβληματικές οικονομίες της Ευρώπης επανειλημμένα έκαναν πίσω από το χείλος του γκρεμού. Eπανειλημμένα, οι κυβερνήσεις έχουν υποχωρήσει στις απαιτήσεις των πιστωτών για αυστηρή λιτότητα, ενώ η ΕΚΤ έχει καταφέρει να περιορίσει τον πανικό των αγορών.

Αλλά η κατάσταση στην Ελλάδα έχει τώρα αγγίξει ένα σημείο που φαίνεται να είναι χωρίς επιστροφή. Οι τράπεζες έχουν κλείσει προσωρινά και η κυβέρνηση επέβαλλε κεφαλαιακούς ελέγχους--όριο στην κίνηση των κεφαλαίων έξω από τη χώρα. Φαίνεται πολύ πιθανό ότι η κυβέρνηση θα πρέπει σύντομα να ξεκινήσει να πληρώνει τις συντάξεις και τους μισθούς με υποσχετικές(scrip) δημιουργώντας στην πραγματικότητα ένα παράλληλο νόμισμα. Και την επόμενη βδομάδα η χώρα θα διεξάγει δημοψήφισμα για να δεχθεί ή όχι τις απαιτήσεις της Τρόικας για περισσότερη λιτότητα.

Η Ελλάδα πρέπει να ψηφίσει "όχι" και η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να είναι έτοιμη εάν χρειαστεί να εγκαταλείψει την ευρωζώνη. 

Για να κατανοήσετε γιατί το λέω αυτό, πρέπει να συνειδητοποιήσετε ότι τα περισσότερα-όχι όλα, αλλά τα περισσότερα-που έχετε ακούσει για την ελληνική ασωτία και ανευθυνότητα είναι ψεύτικα. Ναι, η ελληνική κυβέρνηση ξόδευε πέραν των δυνατοτήτων της στα τέλη της δεκαετίας του 2000. Αλλά από τότε επανειλημμένα μείωσε τις δαπάνες και αύξησε τους φόρους. 

Οι δημόσιοι υπάλληλοι μειώθηκαν περισσότερο από  25% και οι συντάξεις (οι οποίες ήταν πραγματικά πολύ γενναιόδωρες) μειώθηκαν κάθετα. Εάν προσθέσει κανείς και τα μέτρα λιτότητας, είναι πλέον αρκετό για να μειωθεί το αρχικό έλλειμμα και να μετατραπεί σε μεγάλο πλεόνασμα.

Γιατί αυτό δεν συνέβη; Επειδή η ελληνική οικονομία κατέρρευσε κυρίως ως αποτέλεσμα των μέτρων σκληρής λιτότητας, παρασύροντας καθοδικά και τα έσοδα.

Και αυτή η κατάρρευση με τη σειρά της, είχε να κάνει κυρίως με το ευρώ που παγίδευσε την Ελλάδα, σε ένα ασφυκτικό κλοιό (ζουρλομανδύα). Οι περιπτώσεις επιτυχημένης λιτότητας, στις οποίες οι χώρες αντιμετωπίζουν τα ελλείμματα χωρίς να συρθούν στην ύφεση, περιλαμβάνουν μεγάλες υποτιμήσεις που καθιστούν τις εξαγωγές τους πιο ανταγωνιστικές. Αυτό συνέβη για παράδειγμα στον Καναδά, τη δεκαετία του 1990 και σε μεγάλο βαθμό συνέβη και στην Ισλανδία πιο πρόσφατα. Αλλά η Ελλάδα, χωρίς δικό της νόμισμα, δεν είχε αυτή την επιλογή.

Επομένως, έτσι δικαιολογείται το grexit--η έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ; Όχι απαραίτητα. Το πρόβλημα με το grexit  ήταν πάντα ο κίνδυνος ενός χρηματοοικονομικού χάους, ενός προβληματικού τραπεζικού συστήματος με πανικόβλητες αποσύρσεις κεφαλαίων και με πλήγματα στις επιχειρήσεις αφενός από τις τραπεζικές αναταράξεις αλλά και από την αβεβαιότητα σχετικά με τη νομική υπόσταση των χρεών. Γι' αυτό οι διαδοχικές ελληνικές κυβερνήσεις υποχωρούσαν στις απαιτήσεις των πιστωτών και ακόμη και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ήταν πρόθυμη να αποδεχτεί τη λιτότητα που είχε ήδη επιβληθεί. Αυτό που ζητούσε μόνο ήταν στην πραγματικότητα έναν τερματισμό περαιτέρω λιτότητας.

Αλλά η Τρόικα δεν παραχώρησε τίποτε. Είναι εύκολο να χαθεί κανείς στις λεπτομέρειες αλλά το σημαντικό στοιχείο τώρα είναι ότι δόθηκε στην Ελλάδα μία πρόταση-τελεσίγραφο η οποία στην πραγματικότητα δεν διαφέρει από την πολιτική των προηγούμενων ετών.

Αυτή η πρόταση -και σ' αυτό στόχευε- δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Ο σκοπός  ήταν να ρίξει τον Α. Τσίπρα, το οποίο μπορεί να συμβεί εάν οι Έλληνες ψηφοφόροι φοβηθούν την αντιπαράθεση με την Τρόικα και ψηφίσουν ναι.

Αλλά δεν πρέπει να φοβούνται για τρεις λόγους. Πρώτον, γνωρίζουμε τώρα ότι η ακόμη πιο σκληρή λιτότητα προκαλεί αδιέξοδο: μετά από πέντε χρόνια η Ελλάδα είναι σε χειρότερη κατάσταση από ποτέ. Δεύτερον, το μεγαλύτερο χάος που φοβούνταν οι περισσότεροι έχει ήδη συμβεί. Με τις τράπεζες κλειστές και την επιβολή κεφαλαιακών ελέγχων, δεν υπάρχουν πολλά χειρότερα να συμβούν. 

Τέλος, η αποδοχή του τελεσίγραφου της Τρόικας θα αποτελέσει την τελική εγκατάλειψη της ελληνικής ανεξαρτησίας. Μην εξαπατάσθε από τους ισχυρισμούς ότι οι αξιωματούχοι της Τρόικας είναι απλώς τεχνοκράτες που εξηγούν στους αδαείς Έλληνες τι πρέπει να κάνουν. Αυτοί οι υποτιθέμενοι τεχνοκράτες είναι στην πραγματικότητα παραπλανημένοι που έχουν αγνοήσει ό,τι γνωρίζουμε σχετικά με την μακρο-οικονομία και έχουν κάνει λάθος σε κάθε τους βήμα. Εδώ δεν πρόκειται για ανάλυση αλλά για εξουσία-την εξουσία των πιστωτών να τραβήξουν την πρίζα στην ελληνική οικονομία, που θα συνεχίζει όσο μία έξοδος από το ευρώ θα θεωρείται αδιανόητη.

Επομένως είναι η ώρα να δοθεί ένα τέλος σε αυτή την αδιανόητη κατάσταση. Αλλιώς η Ελλάδα θα είναι αντιμέτωπη με μια αδιάκοπη λιτότητα και μία ύφεση χωρίς τέλος.

Άρθρο του Πολ Κρούγκμαν στους NEW YORK TIMES

www.artinews.gr

Ρίξτε τον Τσίπρα πάση θυσία !

Γράφει η Κατερίνα Ακριβοπούλου  

 

Τα αποκαλύψαμε την πρώτη ημέρα που βγήκε στον αέρα το altsantiri.gr, στις 19 Μαϊου και δυστυχώς επιβεβαιωνόμαστε. Τα σχέδια του Μαύρου Μετώπου για την ανατροπή της κυβέρνησης, υλοποιούνται αυτές τις μέρες με τον πλέον απεχθή και ξεδιάντροπο τρόπο… 

Στις 19 Μαϊου το altsantiri.gr, υπό τον τίτλο « Plan B: Ρίξτε τον Τσίπρα πάση θυσία«, επισήμανε, μεταξύ άλλων :

» Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα, στην πρώτη μετά τις εκλογές συνεδρίαση της  Κ.Ε. στις 28 Φεβρουαρίου, προϊδέαζε  ανατριχιαστικά για όσα βιώνει αυτό το διάστημα η χώρα.  Με καθαρό τρόπο ο πρωθυπουργός αποκάλυψε πριν από τρείς μήνες, αυτό που ήδη παρακολουθούμε όλοι με κομμένη την ανάσα: ότι το «σχέδιο των δανειστών ήταν και παραμένει, να οδηγήσουν την κυβέρνησή ΣΥ.ΡΙΖ.Α. σε φθορά, ανατροπή, ή άνευ όρων παράδοση, πριν το κυβερνητικό έργο αρχίσει να αποδίδει καρπούς. Και πριν το ελληνικό παράδειγμα επιδράσει στους συσχετισμούς σε άλλες χώρες. Και κυρίως πριν από τις εκλογές στην Ισπανία. Δηλαδή: Να μας πιέσουν, όπως είπε, τόσο, ώστε να οδηγηθούμε σε απαράδεκτες υποχωρήσεις υπό την απειλή της πιστωτικής ασφυξίας. Να σπείρουν, έτσι, απογοήτευση και να μας αποκόψουν από τη λαϊκή βάση. Να χρησιμοποιήσουν, αν χρειαστεί και μπορέσουν, ακόμα και την πιστωτική ασφυξία ως μέσο πρόκλησης λαϊκής δυσαρέσκειας. Με τελικό στόχο, είτε να μας σύρουν σε κάποιο κυβερνητικό σχήμα αμφίβολης ηθικής και πολιτικής νομιμοποίησης -κατά το παράδειγμα της κυβέρνησης Παπαδήμου– είτε να μας ανατρέψουν και να τελειώνουν με όσα εμείς εκπροσωπούμε και τους φοβίζουν. Είτε τέλος, όπως έγινε με τη ΝΔ του Σαμαρά, να μας ενσωματώσουν πλήρως στην πολιτική και τη λογική τους και να καταφέρουν, έτσι, στρατηγικό πλήγμα και στην Ελλάδα που αντιστέκεται, και στην Ευρώπη που λέει όχι στη λιτότητα».

Λίγες ημέρες πριν από τις σοβαρές καταγγελίες του πρωθυπουργού -οι οποίες φυσικά προσπεράστηκαν συνειδητά από τα ΜΜΕ της διαπλοκής- ο επικεφαλής της ΕΚΤ, Μάριο Ντράγκι, ανακοίνωνε ότι δεν κάνει δεκτά τα ελληνικά ομόλογα, ενώ παραμονές των εκλογών δήλωνε από την Κύπρο τα αντίθετα, σε μια ύστατη προσπάθεια τότε, να στηρίξει το δίδυμο Σαμαρά-Βενιζέλου… Η κίνηση Ντράγκι, ο οποίος υπακούει αποκλειστικά στις εντολές Σόιμπλε και του σκληρού τραπεζικού πυρήνα που εκπροσωπεί  ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών, ήταν στην ουσία το πρώτο πολεμικό ανακοινωθέν σε βάρος της κυβέρνησης Τσίπρα. Η απόφαση ήταν παράνομη, από τη στιγμή που η Ελλάδα βρίσκεται σε πρόγραμμα στήριξης και το τηλεφώνημα, που δέχθηκε εκείνο το βράδυ από τον Ελληνα πρωθυπουργό, θα το θυμάται για πολύ καιρό, καθώς δεν είχε συνηθίσει σε τέτοιες αντιδράσεις από τους προηγούμενους κυβερνήτες και αξιωματούχους της Ελλάδας… Ο Αλέξης Τσίπρας τον κατηγόρησε ευθέως ως υπονομευτή και υπάλληλο του Σόιμπλε και του  έκλεισε θυμωμένα το τηλέφωνο, πριν ο ιταλός κεντρικός τραπεζίτης προλάβει να αρθρώσει κουβέντα.

Μετά την ομιλία Τσίπρα, ακολούθησε η δεύτερη πιστολιά από το σύστημα των δανειστών. Στις αρχές Μαρτίου, ο Μάριο Ντράγκι δήλωσε από τη Λευκωσία, πως η Ευρωπαική Κεντρική Τράπεζα δεν θα συμπεριλάβει τα ελληνικά ομόλογα στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (με αγορά κρατικών τίτλων) ύψους 1,1 τρισ. ευρώ ως τον Ιούλιο, θέτοντας ως προαπαιτούμενο την αποπληρωμή των ομολόγων της ΕΚΤ, αλλά και την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος. “Εκτοτε, η ΕΚΤ υποβάλλει την Ελλάδα στο μαρτύριο της σταγόνας, εγκρίνοντας κάθε τόσο κάποια ελάχιστα ποσά για τη χρηματοδότηση των τραπεζών, μέσω του ELA, ενώ το σχέδιο της ασφυξίας, για την οποία προειδοποιούσε ο πρωθυπουργός από τον Φεβρουάριο, υλοποιείται συστηματικά, με στόχο να συμπιεστεί οικονομικά και ψυχολογικά η κοινωνία, ώστε να χάσει ο Τσίπρας το πρωτοφανές λαϊκό του έρεισμα και να οδηγηθεί ως εκ τούτου, είτε σε υποταγή, που θα τον ακυρώσει, είτε σε ανατροπή. 

Αρωγοί και εργαζόμενοι για την ευδοκίμηση της επιχείρησης «ανατροπή», οι πρόθυμοι ντόπιοι .Τα ΜΜΕ της διαπλοκής, ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας , αλλά, κυρίως, η τρόικα εσωτερικού με τους θεματοφύλακες του μνημονίου Ν.Δ.-ΠΑ.ΣΟ.Κ-Ποτάμι , οι οποίοι κινούνται ήδη στην κατεύθυνση της από κοινού καθόδου σε περίπτωση εκλογών, με πρωθυπουργό τον Στουρνάρα… Επειδή , όμως, ο Α.Σαμαράς και ο Ε.Βενιζέλος είναι ήδη καμένα χαρτιά, έχουν πιάσει ήδη στασίδι η Ντόρα Μπακογιάννη για την αρχηγία της Ν.Δ., και ο χέρ Ανδρέας Λοβέρδος για το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο φον Σταύρος, πάλι, θεωρείται προς το παρόν αδιαμφισβήτητος , παρότι οι κατασκευαστές της ιστορίας, αιφνιδιάστηκαν από το γεγονός ότι δεν κατάφερε να  συγκυβερνήσει, όπως είχαν προγραμματίσει τα «λογισμικά» συστήματα εξωτερικού και εσωτερικού… Φροντίζει, άλλωστε, και ο ίδιος να δίνει καθημερινώς εξετάσεις, ειδικά κατά τις τακτές τηλεφωνικές του επικοινωνίες με τον Πολ Τόμσεν και όχι μόνον…

Οι μνηστήρες της εξουσίας, και τα ΜΜΕ που τους στηρίζουν, κινούνται συστηματικά και συντεταγμένα βάσει συγκεκριμένων οδηγιών: απαξίωση του έργου της κυβέρνησης, αποδόμηση συγκεκριμένων υπουργών, κανιβαλισμός  κεντρικών προσώπων που ενοχλούν αλλά έχουν τεράστιο λαϊκό έρεισμα (όπως ο Γ. Βαρουφάκης), κατασκευή σκανδάλων -εκ των ων ουκ άνευ για να πληγεί το ηθικό πλεονέκτημα του Τσίπρα και της Αριστεράς-, κατασκευή ψευδών ειδήσεων και αποσιώπηση όσων δεν εξυπηρετούν το στόχο,  διαστρέβλωση γεγονότων, διακίνηση email και άλλων  «μηνυμάτων», παραποίηση  στοιχείων, υπερπροβολή συγκεκριμένων προσώπων, επιστράτευση προβοκατόρων παντός τύπου και για κάθε  δράση , διαμόρφωση συγκεκριμένης ατζέντας στην επικαιρότητα, στρατολόγηση παραγόντων του  δημοσίου βίου είτε μέσω  «κουμπαρά», είτε μέσω εκβιασμών, και, πάνω από όλα, καθημερινή τρομοκράτηση της κοινής γνώμης… Οι εντεταλμένοι των ΜΜΕ αναπαράγουν καθημερινά, κατόπιν οδηγιών, δημοσιεύματα από πέντε συγκεκριμένα  ξένα μέσα, τα οποία είναι πλήρως συνδεδεμένα με τα συμφέροντα που στηρίζουν την επιχείρηση ανατροπής, όπως  π.χ., η γερμανική Bild και η εφημερίδα Financial Times, ενώ επίλεκτοι δημοσιολογούντες -όπως  καθηγητές, αναλυτές και οργανικοί διανοούμενοι- έχουν αναλάβει το ρόλο της χειραγώγησης των «σκεπτόμενων»…

» Προσφάτως η ιταλική εφημερίδα La Stampa έγραφε για το σχέδιο που επεξεργάζονται η γερμανική κυβέρνηση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με βάση το οποίο η Ελλάδα θα μπορούσε να κρατηθεί εντός ευρωζώνης, ακόμη και μετά τη χρεοκοπία, που θα μπορούσε να έλθει ως αποτέλεσμα «ναυαγίου» των διαπραγματεύσεων, με συνέπεια να παραμείνει «παγωμένη» η χρηματοδότηση του ελληνικού Δημοσίου. Το σχέδιο προβλέπει, ότι θα επιβληθούν περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων, ώστε να αποφευχθεί κατάρρευση των τραπεζών, ενώ θα χορηγηθεί από την Ευρώπη ανθρωπιστική βοήθεια στον ελληνικό πληθυσμό. Όμως, σύμφωνα με την ιταλική εφημερίδα, απαραίτητη προϋπόθεση για να εφαρμοσθεί ένα τέτοιο σχέδιο είναι να ανατραπεί η κυβέρνηση Τσίπρα και να αναλάβει τη διακυβέρνηση μια άλλη κυβέρνηση συνεργασίας, ή ένα σχήμα τεχνοκρατών.»

Αυτά στο δημοσίευμα της 19ης Μαϊου.

Σαράντα μέρες μετά, αρκεί  μια απλή αντιδιαστολή με τις τερατωδίες των τελευταίων ημερών, για να διαπιστώσει κάποιος το διακύβευμα της Κυριακής:

Δεν διακυβεύεται η παραμονή μιας κυβέρνησης στην εξουσία, αλλά η κυριαρχία ενός λαού.- 

www.altsantiri.gr

Μίκης Θεοδωράκης: Nα πούμε «ΟΧΙ» στη συμφωνία...

 

Εδώ και πολλά χρόνια, περισσότερο όμως την τελευταία πενταετία, ζούμε την πλήρη αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, ένα μόνο βήμα πριν από μια καταστροφή ιστορικών διαστάσεων.

Ζήσαμε πρόσφατα την προσπάθεια κάποιων ξένων δυνάμεων (ανεξάρτητα από τις όποιες δικές μας ευθύνες) να σχεδιάσουν μεθοδικά την καταστροφή της πατρίδας μας από κάθε άποψη, εθνική, ιστορική, πολιτιστική, κοινωνική και τη μετατροπή του λαού μας σε λαό ραγιάδων, που θα επαιτεί για ένα κομμάτι ψωμί.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν πλήρως το Σύστημα Εξουσίας της χώρας και να το καταστήσουν όργανο για την εφαρμογή του σχεδίου τους σε όλους τους τομείς της εθνικής μας ζωής δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο όπλο της οικονομίας, για να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία σε όλους τους τομείς: της εργασίας, της μόρφωσης, της ανάπτυξης, του εμπορίου, της παραγωγής, του Πολιτισμού.

Τους είδαμε να προσπαθούν να ελέγξουν απόλυτα τους κρίσιμους τομείς των διεθνών σχέσεων και της εθνικής μας άμυνας.

Τους είδαμε με τα Μνημόνια και τις Δανειακές Συμβάσεις να αποκλείουν κάθε σχέση μας με άλλη χώρα εκτός από τους ίδιους, για να έχουν αυτοί την αποκλειστικότητα στον πλήρη έλεγχο της χώρας μας και παράλληλα να διεκδικούν τον δημόσιο πλούτο μας, τα λιμάνια, τα αεροδρόμια, τις μεγάλες οδικές αρτηρίες, την ηλιακή ενέργεια, το νερό, τα δημόσια ακίνητα, τα ιστορικά μας μνημεία, καθώς και τον έλεγχο της Παιδείας και του Πολιτισμού.

Και είδαμε τις τότε Κυβερνήσεις μας να υπογράφουν συμφωνίες και κείμενα που όπως χαρακτηριστικά υποστήριξε και ο Καθηγητής Γ. Κασιμάτης δεν ήταν δυνατόν να υπογραφούν «ούτε με το πιστόλι στον κρόταφο».

Μπροστά σ' αυτή τη λαίλαπα που μας αιφνιδίασε όλους, ο Λαός μας βρέθηκε γυμνός.

Το μόνο του όπλο ήταν η Ενότητα. Δυστυχώς αυτό δεν έγινε.

Παράλληλα είδαμε τον αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ να γίνει κυβέρνηση. Προσωπικά είχα προειδοποιήσει ότι μια Κυβέρνηση της Αριστεράς και μάλιστα με το ηρωικό παρελθόν της ελληνικής αριστεράς θα σημάνει συναγερμό στους νικητές του Εμφυλίου πολέμου που θα θελήσουν να εξοντώσουν τόσο την κυβέρνηση όσο και τον Λαό που την ψήφισε. Ότι έτσι θα στεγνώσουν την χώρα απ’ το χρήμα και παράλληλα θα κάνουν τα πάντα για να μας τιμωρήσουν. Ότι η προσπάθεια ενός αριστερού κόμματος να γίνει κυβέρνηση χωρίς να έχει εξασφαλίσει ερείσματα και χωρίς να έχει σχέδιο άμεσης εφαρμογής για την επόμενη μέρα, είναι τυχοδιωκτική και θα την πληρώσουμε ακριβά. Και είχα θέσει δύο προϋποθέσεις: Τον σχηματισμό ενός άνω του 50% Παλλαϊκού Μετώπου και την προετοιμασία συμμαχιών στηριγμένων επάνω σε κοινοπραξίες με ισχυρές διεθνείς δυνάμεις για την από κοινού εκμετάλλευση του εθνικού μας πλούτου, γιατί διαφορετικά, θα πηγαίναμε ξυπόλυτοι στ’ αγκάθια. Και να που οι εξελίξεις δυστυχώς με δικαίωσαν.

Σήμερα βρισκόμαστε μπροστά σ’ ένα Δημοψήφισμα. Μετά από πέντε ολόκληρους μήνες «διαπραγματεύσεων», με τους «θεσμούς»-Τρόικα που έγιναν μέσα στο πλαίσιο του Μνημονίου, το οποίο δεν τόλμησε ο ΣΥΡΙΖΑ να καταργήσει με τον «πρώτο Νόμο που θα έφερνε στη Βουλή» όπως είχε δηλώσει προεκλογικά ο σημερινός Πρωθυπουργός και που τελικά μας πέταξαν στα βράχια, μας ρωτούν αν συμφωνούμε με την τελευταία πρόταση των «θεσμών» που ζητούν περισσότερα μέτρα, μισού μόλις δισεκατομμυρίου επί πλέον των μέτρων ύψους 8 δισεκατομμυρίων που αποδέχθηκε η ελληνική κυβέρνηση και μάλιστα με υπογραφή του ίδιου του Πρωθυπουργού.

Φυσικά δεν είναι δυνατόν να ψηφίσουμε υπέρ της συμφωνίας με τους δανειστές. Όμως το ΟΧΙ των ψηφοφόρων που θα επιλέξουν το ψηφοδέλτιο αυτό, θα είναι ΟΧΙ σε όλες τις επαχθείς και δυσβάσταχτες συμφωνίες με τους «θεσμούς». ΟΧΙ σε όλες τις συμφωνίες που φορτώνουν τον Λαό με ακόμα περισσότερα βάρη οδηγώντας τον σε πλήρη εξαθλίωση και εξόντωση και στερώντας του την εθνική ακεραιότητα, ανεξαρτησία και κυριαρχία. Και δεν πρέπει κανείς να διανοηθεί να φαλκιδεύσει την απάντηση αυτή εμφανίζοντάς την ως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση και ακόμα περισσότερο ως συναίνεση στην δική της πρόταση των 8 δισεκατομμυρίων που στο κάτω-κάτω εμπεριέχεται στην πρόταση των δανειστών.

Το πιο σπουδαίο όμως, είναι τι θα γίνει την επόμενη μέρα του δημοψηφίσματος. Μετά την πλήρη όπως ανέφερα και προηγουμένως αποτυχία του συνόλου του πολιτικού μας κόσμου, που έχει οδηγήσει την χώρα στα πρόθυρα μιας εθνικής δοκιμασίας, μακάρι να υπήρχε τρόπος να σχηματισθεί μια κυβέρνηση «εθνικής σωτηρίας» για να βγάλει τη χώρα από το σημερινό αδιέξοδο στο οποίο την έχουν οδηγήσει ηγέτες κατώτεροι των συνθηκών και των προβλημάτων που αντιμετωπίζει ο Λαός και η χώρα κατά τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα κατά την εποχή των Μνημονίων.

Εφ’ όσον όμως αυτό δεν είναι εφικτό, και πάλι το μόνο όπλο που μένει στον Ελληνικό Λαό είναι η Ενότητα. Μόνο ενωμένοι σαν μια γροθιά μπορούμε να αγωνιστούμε να αντιμετωπίσουμε το καρκίνωμα που μας απειλεί ακόμα και με θάνατο. Ο Ελληνικός Λαός πρέπει να επιδείξει ψυχραιμία, ωριμότητα και υπευθυνότητα και να αναδειχθεί με κάθε νόμιμο τρόπο σε κυρίαρχο υπερασπιστή των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του. 

Μίκης Θεοδωράκης

Αθήνα, 29.6.2015

nonews-news.blogspot.gr

Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Σταύρο Θεοδωράκη...

Του Γιάννη-Ορέστη Παπαδημητρίου

 

Σημειώσεις για μια ψυχανάλυση που δεν έγινε

 

Η  είδηση της ψυχανάλυσης του Σταύρου Θεοδωράκη*, μου θύμισε τον πάλαι ποτέ συναγωνιστή του, Νίκο Δήμου, όταν σε κείμενο του για τον «Κύκλο των Χαμένων Ποιητών» έγραφε: «Όχι! Εμείς θέλουμε τον δάσκαλο να πηδάει στα τραπέζια και τον πολιτικό ν' αστράφτει στα μπαλκόνια! Θέλουμε φιγούρα, χειρονομία, μπαλαφάρα! Θέλουμε ρητορική, μεγαλοπρέπεια και φανφάρα!».

Δεν μπορώ να πω ότι γοητεύτηκα ιδιαίτερα ποτέ από τα...γραπτά του Νίκου Δήμου, αλλά θα του αναγνωρίσω την ευστοχία της παραπάνω παρατήρησης, όπως επίσης και ότι –από το branding της ματωμένης Κύπρου και του «Δεν Ξεχνώ», μέχρι την αρθρογραφία του στη Lifo και το Protagon- υπήρξε καταλυτικός για την ιδεολογική διαμόρφωση της νέας μικροαστικής τάξης, χωρίς την οποία το Ποτάμι δεν θα είχε υπάρξει ποτέ.

Θα είχε ενδιαφέρον να ρωτήσουμε τον Νίκο Δήμου τι άποψη έχει, τώρα που «η ρητορική, η μεγαλοπρέπεια και η φανφάρα» έγιναν χαρακτηριστικά του κόμματος του οποίου υπήρξε συνιδρυτής. Φευ• ο Νίκος Δήμου αποχώρησε πολύ νωρίτερα από τη διοργάνωση αυτής της εξτραβαγκάνζας, όταν το Ποτάμι αρνήθηκε να συγκρουστεί με την εκκλησία και την ορθόδοξη πίστη. Όπως φαίνεται, η αποχώρηση αυτή οδήγησε τον Θεοδωράκη προς το ορθόδοξο τόξο και καθώς ο Παΐσιος δεν πήγε καλά στα test groups, δεν σχετίζεται ιδιαιτέρως με τον νεοφιλελευθερισμό και είναι και νεκρός σαν τον Μπέλα Λουγκόζι και τον Φρανκ Σινάτρα, ο «φιλοφιλόσοφος» -όπως προτιμάει ν” αποκαλείται- Στέλιος Ράμφος υπήρξε ιδανική επιλογή.

Όπως αποδείχθηκε, βέβαια, ο Στέλιος Ράμφος έχει μία αρκετά χαλαρή σχέση με την επιστήμη της ψυχανάλυσης. Δεν ακούσαμε για κανέναν φόβο ευνουχισμού, δεν μάθαμε τίποτα για την παιδική ηλικία του Θεοδωράκη και σε καμία περίπτωση το Αυτό του δεν έγινε Εγώ. Αντίθετα, μάλιστα, τα Αυτά και των δύο ήταν αρκετά ανεξέλεγκτα για δυόμιση ώρες, καθώς επαναλάμβαναν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους πόσο «καινούργιες» είναι οι ιδέες που κληρονόμησαν από τον νεοφιλελευθερισμό των 70s. Θα έλεγε κανείς ότι ήταν μία συνηθισμένη προπαγανδιστική εκδήλωση ενός κόμματος, αλλά το Ποτάμι ως φορέας του «καινούργιου» δεν τα κάνει αυτά.

Σε μία εποχή τόσης θετικής ενέργειας, όμως, ας μην επιδοθούμε στον αρνητισμό. Όντως, το φωτορεπορτάζ μας δείχνει ότι πολύ «καινούργιο» είχε μαζευτεί στο κοινό, γοητευμένο από τη φρεσκάδα ενός δημοσιογράφου με μακρά θητεία στο μεγαλύτερο κανάλι της χώρας κι ενός διάσημου τηλε-υπερασπιστή κυβερνήσεων: βουλευτές τριών θητειών, επιχειρηματίες των κρατικών επιδοτήσεων, καλλιτέχνες στην τέταρτη δεκαετία των υψηλών κασέ, πανεπιστημιακοί με πόστα-θωρηκτά, δημοσιογράφοι των μεγαλύτερων ομίλων. Κάποιος κακόβουλος ίσως να μιλούσε για το άλλο μισό του βαθέως κράτους που δεν προσεταιρίστηκε τη Χρυσή Αυγή, αλλά το Ποτάμι – ως ιδέα και ως κίνημα, πάντα – προτιμάει τη λεπτότητα.

Σύμφωνα με τα ρεπορτάζ της εκδήλωσης, «το κοινό γελάει σε κάθε ατάκα του Σταύρου», πράγμα διόλου παράδοξο: το κοινό του Ποταμιού, παβλοφικά εκπαιδευμένο στην προσωπολατρεία, πάντα ανταποκρίνεται στις σκανταλιές του αρχηγού. Ωστόσο, τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και δεν πρέπει να αποδίδονται όλα στις επικοινωνιακές τακτικές του κόμματος. Ο Θεοδωράκης είναι ο ίδιος ένας χαρισματικός ηγέτης, ευπαρουσίαστος, ενθουσιώδης (με ενθουσιασμό που εκτείνεται από τις ιδιωτικοποιήσεις μέχρι το γιουβέτσι), δανδής, αλλά και δρομίσιος. Αυτή η διττή υπόστασή του, η ευκολία με την οποία ελίσσεται σε αλώνια και σαλόνια, είναι που διαμόρφωσε την τηλεοπτική του ταυτότητα: μιλώντας με κρατούμενο φυλακής θα τον ρωτήσει «πώς είναι η ζωή στη φυλάκα;», χωρίς να χρησιμοποιήσει την μπουρζούα εσάνς της «φυλακής» ή της «σοφρωνιστικής μονάδας» που θα ξένιζαν τον συνομιλητή του, αλλά και χωρίς να παραδοθεί στον εκμαυλισμό μέσα από λέξεις όπως «μπουζού» και «ψειρρού».

Είναι ένας πολιτικός με πολιτικές που δεν εκφράζονται ποτέ, εκτός από τις στιγμές που του ξεφεύγουν κατά λάθος. Η πλατιά λαϊκή βάση του Ποταμιού, αποτελούμενη από hipsters, μαρκετίστες, μάνατζερ, γραφίστες, entrepreneurs, επίδοξα στελέχη του χρηματοπιστωτικού τομέα, μαγαζάτορες εξευγενισμένων περιοχών, διαφημιστές και άλλα επαγγέλματα του νέου μικροαστισμού, προσέρχεται κατά συρροή σ” αυτή τη Μέκκα του μετα-ιδεολογικού κόσμου. Δεν δέχονται τις διακρίσεις Αριστερά-Δεξιά, αλλά η Αριστερά έχει καταστρέψει τη χώρα. Δεν τους ενδιαφέρουν η Πολιτική και η Ιστορία, αλλά έχουν θετικότατη άποψη για τις ιδιωτικοποιήσεις και τη Θάτσερ, ενώ η κυβέρνηση πρέπει να ολοκληρώσει τις μεταρρυθμίσεις και η κατοχή και ο εμφύλιος να αποκτήσουν νέα αφήγηση. Αποστρέφονται τον λαϊκισμό και την κοινοτοπία των πολιτικών ομιλιών, εκτός αν φορέσουν τον μανδύα της «ψυχαναλυτικής συνεδρίας» με τον Ράμφο σε σκηνοθεσία Γκορίτσα.

Στο πρόσωπο του Σταύρου Θεοδωράκη παίρνουν σχήμα τα συμφέροντα και οι πεποιθήσεις τους, χωρίς να χρειάζεται να τσαλακώσουν το ίματζ τους με μια στιβαρή πολιτικοποίηση. Δοξάζοντας τον Σταύρο Θεοδωρακή, μετατρέπονται σε ινκόγκνιτο πολίτες, συγκροτούνται ως διαμορφωτές του καθεστώτος και όχι ως απλοί ωφελούμενοί του. Η συμβολική του εξουσία πάνω τους είναι πανίσχυρη και έτσι μπορεί να εξηγηθεί η ασυγκράτητη ηδονή που νιώθουν γι' αυτόν, αυτή που τους κάνει να παραμιλούν κάθε φορά που τον πιάνουν στο στόμα τους. Χωρίς τον Θεοδωράκη, κινδυνεύουν να υποβιβαστούν ξανά στις επαγγελματικές τους ταυτότητες, να μην μπορούν να μεταμφιέσουν την ιδεολογία που βαυκαλίζονται πως δεν έχουν σε «αγάπη για τη χώρα».

Όπως λέει, όμως, η διάσημη σαρκαστική ρήση του –πραγματικού– ψυχαναλυτή Ζακ Λακάν, «αγάπη είναι να δίνεις κάτι που δεν έχεις, σε κάποιον που δεν το θέλει» και το Ποτάμι, πράγματι δεν έχει τίποτα να δώσει. Οι «ιδέες» που συλλέγουν τόσο καιρό μετά κόπων και βασάνων, αφορούν στο μεγαλύτερο μέρος δυνητικές πρωτοβουλίες του ιδιωτικού τομέα. Οι λιγοστές πολιτικές απόψεις που εκφέρουν αποσπασματικά εκπροσωπούνται ήδη με αρκετή βία από το μπλοκ της Δεξιάς. Η κουλτούρα τους υπάρχει διάχυτη στην πολυάριθμη νέα μικροαστική ταξή που ζει τη χρυσή της εποχή στην Αθήνα και αδυνατεί να συγκροτηθεί σε κάτι συνεκτικό. Η μόνη τους συνεισφορά εν τέλει, είναι οι σαλτιμπαγκισμοί σαν την ψυχαναλυτική συνεδρία, οι «πλάτες» στη Δεξιά και το ξέπλυμα στελεχών, τωρινών κι επίδοξων.

Η ηδονή που προκαλείται στους θεατές όταν ο Ράμφος στέκεται στο φως του προβολέα και φωνάζει «Σταύρο, έλα στο φως» είναι απαράμιλλη. Η αερολογία που γίνεται φιλοσοφία, η προπαγάνδα που μαλακώνει στο θέαμα, η κομματική συγκέντρωση που βαφτίζεται ψυχανάλυση, η δεξιά που ντύνεται πρόοδος, ο μικροαστισμός που θεωρεί τον εαυτό του ζώσα παραγωγική δύναμη, η ηρωοποίηση θεσμικών και ξοφλημένων, όλα χτυπάνε τα κατάλληλα κουμπιά στους ποταμιώτες, κάνοντάς τους να νιώθουν κυρίαρχοι στην ελληνική πραγματικότητα που σε στιγμή κρίσης έχει κλονίσει την παραδοσιακή εξουσία. Θα μπορούσε να είναι BDSM χωρίς την ευγένεια του σπορ, είναι όμως παλιά, καλή μικροαστική πορνογραφία• το ίδιο βαρετή και άχαρη με τις υπόλοιπες δραστηριότητες της εν λόγω κοινωνικής τάξης. 

* Για τη φιλολογική αναφορά, βλ. J. G. Ballard, Γιατί Θέλω να Γαμήσω τον Ρόναλντ Ρίγκαν

"komistes"

"Δείτε τι κάναμε στην Ελλάδα"...

 

Το αποκαλυπτικό γράφημα Ιταλού καθηγητή Διεθνών οικονομικών για την χώρα μας...

«Δείτε τι κάναμε (ναι εμείς) στην Ελλάδα. Θα ήθελα πολύ αν μπορούσε κάποιος να δώσει μια εξήγηση».
 Αυτό...έγραψε στο Twitter o καθηγητής Διεθνών Οικονομικών του Πανεπιστημίου του Μιλάνο Fabio Sdogati, συνοδεύοντας την ανάρτησή του και από το σχετικό γράφημα για την ανάπτυξη της χωρών της ευρωζώνης την τελευταία πενταετία. Μεταξύ αυτών και η Πορτογαλία και η Ιρλανδία, τα «θαύματα των προγραμμάτων λιτότητας» , όπως πολλοί υποστηρίζουν. Μια σύγκριση αρκεί…

nonews-news.blogspot.gr

Ο Κοέλιο στηρίζει την Ελλάδα...

Μήνυμα αλληλεγγύης στον αγώνα των Ελλήνων κατά της λιτότητας και υπέρ της Δημοκρατίας, έστειλε με ανάρτησή του στο τουίτερ ο διάσημος Βραζιλιάνος συγγραφέας, Πάουλο Κοέλιο.
«Όχι στη... λιτότητα - ναι στη δημοκρατία» είναι το μήνυμα αλληλεγγύης του Κοέλιο που αναρτήθηκε χθες στον προσωπικό του λογαριασμό.

nonews-news.blogspot.gr

Να αποφύγουμε την περιπέτεια!

Νίκος Χατζηνικολάου

 

Η απόφαση του πρωθυπουργού να απαντήσει στο τελεσίγραφο των δανειστών με την προκήρυξη δημοψηφίσματος για την επόμενη Κυριακή 5 Ιουλίου είναι μια κίνηση υψηλού πολιτικού ρίσκου. Και αυτό γιατί κανείς δεν μπορεί να σταθμίσει με βεβαιότητα τις αντιδράσεις των άλλων ευρωπαϊκών χωρών, αλλά και της παγκόσμιας κοινότητας, απέναντι στη ρηξικέλευθη αυτή πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης, που θα προκαλέσει -πιθανότατα από αύριο- σοβαρές αναταράξεις στις οικονομικές και χρηματιστηριακές αγορές. Η εξασθενημένη από την πολυετή οικονομική κρίση χώρα μας διατρέχει τώρα τον σοβαρό κίνδυνο της διεθνούς απομόνωσης, με απρόβλεπτες συνέπειες σε ό,τι αφορά τα ανοικτά εθνικά μας μέτωπα, αλλά και με την πιθανότητα της χρεοκοπίας και της αναγκαστικής εξόδου από την ευρωζώνη να είναι εξαιρετικά αυξημένη.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ θεωρεί δίκαια ότι η τρόικα, τα μέλη της οποίας η ίδια έσπευσε ατυχώς να «βαφτίσει»... θεσμούς, ενώ μόνο θεσμική στάση δεν έχουν, συμπεριφέρεται για άλλη μια φορά σκληρά και ανάλγητα απέναντι στην Ελλάδα. Αυτό προκύπτει ανάγλυφα μέσα από τις εξοντωτικές για τη χώρα μας προτάσεις των δανειστών, που μετά από πέντε συνεχή χρόνια άγριας μνημονιακής αφαίμαξης των αποταμιεύσεων των πολιτών, επιχειρούν τώρα μια νέα ανέντιμη φορολογική επιδρομή σε βάρος της ήδη καθημαγμένης ελληνικής κοινωνίας. Ο στυγνός τους εκβιασμός φθάνει στο πρωτοφανές σημείο να μην αποδέχονται καν τα ισοδύναμα μέτρα που τους προτείνει η ελληνική κυβέρνηση -βλέπε φόρος στον τζόγο, για παράδειγμα- προκειμένου να αλλάξει το άθλιο μείγμα της ακραίας πολιτικής που της ζητούν να εφαρμόσει και που περιλαμβάνει καταστροφικές επιβαρύνσεις για τον τουρισμό μας και για άλλους ζωτικούς τομείς της ελληνικής οικονομίας, οι οποίοι με δυσκολία παραμένουν όρθιοι μετά από έξι χρόνια συνεχούς και βαθειάς ύφεσης.

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ αυτή η εξαιρετικά επιθετική συμπεριφορά της τρόικας δημιουργεί την αίσθηση ότι στη σημερινή Ευρώπη υπάρχει σοβαρό έλλειμμα δημοκρατίας. Τι νόημα έχουν, αλήθεια, οι εκλογές σε ένα κράτος-μέλος της Ε.Ε. όταν το αποτέλεσμά τους δεν γίνεται σεβαστό ούτε κατ’ ελάχιστον και η νέα κυβέρνηση εξαναγκάζεται υπό το κράτος στυγνού εκβιασμού να εφαρμόσει την ίδια πολιτική με τις προηγούμενες; Μπορεί η Ευρώπη του ανθρωπισμού και της δημοκρατίας, η Ευρώπη του πολιτισμού και της ανοχής στη διαφορετικότητα, να εκδικείται την αντίθετη άποψη και να τιμωρεί μια ολόκληρη κοινωνία για τις πολιτικές της επιλογές και προτιμήσεις; Είναι άραγε αυτή η Ευρώπη που οραματίστηκαν ο Ρομπέρ Σουμάν και ο Ζαν Μονέ, αλλά και ο Κόνραντ Αντενάουερ, ο Ουίνστον Τσόρτσιλ, ο Αλτσίντε ντε Γκάσπερι; Ή μήπως είναι απλώς το αποκρουστικό εξάμβλωμα μιας γερμανικής Ευρώπης, υποταγμένης στα συμφέροντα των κερδοσκόπων των αγορών και στις πολιτικές φιλοδοξίες των ολίγιστων σημερινών ηγετών της;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΠΛΕΥΡΑ, είναι εξίσου προφανές ότι και η ελληνική κυβέρνηση έκανε σοβαρά λάθη στη διάρκεια αυτής της διαπραγμάτευσης. Εμφανίσθηκε ανέτοιμη και χωρίς προτάσεις, με αποτέλεσμα να χάσει πολύτιμο χρόνο, ενώ και η τακτική της «δημιουργικής ασάφειας» που επέλεξε αποδείχθηκε εσφαλμένη. Αλλωστε, την ασάφεια την επιδιώκει πάντα ο ισχυρός, για να της δώσει στη συνέχεια το περιεχόμενο που εξυπηρετεί τα συμφέροντά του. Αντίθετα, ο πιο αδύναμος σε μια διαπραγμάτευση έχει κάθε λόγο να επιδιώκει τη μέγιστη δυνατή σαφήνεια, για να εξασφαλίσει ότι όσα πέτυχε θα εφαρμοστούν. Και βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι η συμφωνία της 20ής Φεβρουαρίου δεν συνοδευόταν από χρήματα, γιατί δεν τα ζητήσαμε, αλλά και ότι η πολύμηνη καθυστέρηση των συζητήσεων με τους δανειστές και η συνεπακόλουθη αβεβαιότητα κόστισε πολύ ακριβά στην ελληνική οικονομία, που κυριολεκτικά στέγνωσε από ρευστότητα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μετά από όλα αυτά ο πρωθυπουργός αναγκάσθηκε να παραμερίσει τον Γιάνη Βαρουφάκη και να αναλάβει ο ίδιος το βάρος των συνομιλιών με τους δανειστές.

ΣΗΜΕΡΑ η κυβέρνηση επιχειρεί να κόψει τον γόρδιο δεσμό του αδιεξόδου στις διαπραγματεύσεις με το ξίφος του δημοψηφίσματος. Θα μπορούσε όμως, πριν αποφασίσει αυτή την εξαιρετικά υψηλού ρίσκου κίνηση, να επιδιώξει τη συνεννόηση με τις άλλες πολιτικές δυνάμεις που πιστεύουν στην ευρωπαϊκή πορεία της χώρας, ώστε να δημιουργηθεί ένα εθνικό μέτωπο απέναντι στους δανειστές και στους εκβιασμούς τους. Δεν το έπραξε. Επέλεξε τη μοναχική πορεία προς τις κάλπες της 5ης Ιουλίου. Ευχή και ελπίδα όλων είναι αυτή η πορεία να οδηγήσει τη χώρα σε μια καλύτερη συμφωνία και επομένως σε μια καλύτερη μοίρα ΕΝΤΟΣ ευρωζώνης και ΕΝΤΟΣ Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αν όμως αυτό δεν συμβεί και η χώρα οδηγηθεί σε επικίνδυνες περιπέτειες στα αχαρτογράφητα και τρικυμισμένα ύδατα της διεθνούς απομόνωσης, οι ευθύνες της κυβέρνησης θα είναι τεράστιες και αναπόδραστες! Ας ζυγίσει λοιπόν ξανά τις πιθανές συνέπειες της απόφασής της με ψυχραιμία και υπευθυνότητα και ας πράξει τα δέοντα. Χρόνος υπάρχει πάντα...

www.enikos.gr

 

ΥΓ του blog: .....είναι σίγουρο ότι αυτά τα εξοντωτικά μέτρα που απαιτούν οι μη θεσμοθετημένοι, παράνομοι κι αυθαίρετοι 'θεσμοί' θα ρημάξουν την Ελλάδα για χρόνια και θα την μετατρέψουν σε Κρανίου τόπο. Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να το καταλάβεις το λένε οι ίδιοι. Εξοντώνουν στοχευόμενα τους συνταξιούχους, τους μισθωτούς, τους νέους, παίρνουν άμεσα με τις κατασχέσεις ή έμμεσα δια της φορολογίας τα σπίτια του κόσμου, διαλύουν την άμυνα της χώρας και κτυπούν εσκεμμένα τους δυο πιο βασικούς πυλώνες της ελληνικής οικονομίας τον τουρισμό και την ναυτιλία..... το ΝΑΙ όμως στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου δεν θα ρημάξει μόνο την Ελλάδα θα διαγράψει δια βίου τον Έλληνα από την ιστορία του μέλλοντος και θα σβήσει ταυτόχρονα την ιστορική του παρακαταθήκη, θα την ΝΤΡΟΠΙΑΣΕΙ ....οι πρόγονοι μας πάλεψαν δίχως τανκς αεροπλάνα, όλμους, πολυβόλα μόνο με την ψυχή τους, με θεριά, στοιχειά της φύσης και πολυπληθέστερους εχθρούς για να διατηρήσουν το δικαίωμα στην λευτεριά τους..... έδωσαν το αίμα και την ζωή τους γι αυτό, κι εμείς οι επίγονοι ντροπιάζοντας την μνήμη και ευτελίζοντας την θυσία τους παραδινόμαστε αμαχητί για λίγα ευρώ!!!! ΑΙΣΧΟΣ και ΝΤΡΟΠΗ... ‘ντροπή στον εργάτη στον σκλάβο ντροπή στο αίμα αν δεν πνίξει μια τέτοια ζωή’ τραγουδούσαν αυτοί πηγαίνοντας στην μάχη κι αντικρίζοντας θαρραλέα τον θάνατο κι εμείς τρέχουμε έρημοι, δειλοί, μοιραίοι, άβουλοι και πανικοβλημένοι στα ΑΤΜ, στα σουπερμάκετ και τα βενζινάδικα…. πυροβολημένοι από την προπαγάνδα, μέσων, 'δημοσιογράφων' προπληρωμένων, και ταγών ολίγιστων συζητάμε να υποκύψουμε και να υποταχτούμε στο ΝΑΙ του αφανισμού μας για λίγα ευρώ… μέγιστο διακύβευμα η Ευρώπη κι όχι η πατρίδα, η τιμή, κι η ιστορία μας… ΞΕΦΤΙΛΑ... ούτε η ιστορία μας, ούτε η θρησκεία μας τιμά τον εξαργυρωμένο …αποστρέφει το βλέμμα της.... έτσι θα τ’ αποστρέψει κι από μας αν δε σταθούμε στο ύψος μας ….θα μας ΦΤΥΣΕΙ για πάντα... ο Έλληνας που υποτάσσεται δεν υπάρχει… οικειοθελής σκλάβος στην ιστορία του δεν υπήρξε ποτέ… όταν μάλιστα υποτάσσεται για τα λεφτά ούτε τα κόκκαλα των γονιών μας ούτε οι αγέννητες γενιές θα μας συγχωρέσουν εις τους αιώνες των αιώνων