Δεν ντρέπεστε;

Νίκος Μπογιόπουλος 

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Πάμε να δούμε τα γεγονότα:
Στις 11 Σεπτέμβρη η μεγάλη πλειοψηφία των μελών της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη αποφάσισε την έπαρση της σημαίας της Παλαιστινιακής Αρχής στην έδρα του οργανισμού.
 Ανεξαρτήτως του χαρακτήρα που έχει προσλάβει το λεγόμενο «Διεθνές Δίκαιο» και ο ρόλος του ΟΗΕ μέσα σε αυτό, επρόκειτο για μια ιστορική απόφαση, καθόλου μικρής σημασίας για τον πολύπαθο παλαιστινιακό λαό και τους αγώνες του για ζωή και ελευθερία....
Υπέρ της συγκεκριμένης απόφασης ψήφισαν 119 χώρες ενώ 8 χώρες ψήφισαν κατά (ανάμεσά τους, φυσικά, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ).
Όμως κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας υπήρξαν και 45 χώρες που αποφάσισαν να απέχουν από την διαδικασία.  Σε εκείνες τις χώρες που απείχαν από την ψηφοφορία, που δεν έδωσαν θετική ψήφο για την ανάρτηση της σημαίας της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ – η οποία πραγματοποιήθηκε προχτές - ήταν και η Ελλάδα!
Ερώτηση:
Που οφείλεται αυτή η ιταμή στάση του ελληνικού κράτους;  
Πρόκειται, άραγε, για… ασυνεννοησία μεταξύ της υπηρεσιακής κυβέρνησης (καθώς εκείνες τις ημέρες βρισκόμασταν σε προεκλογική περίοδο) με τις κατευθύνσεις που είχαν δοθεί από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ για το θέμα; Δεν ακούσαμε κάτι τέτοιο…
Μήπως η υπηρεσιακή κυβέρνηση ενήργησε «αυτοβούλως» και κόντρα στις θέσεις του υπουργείου Εξωτερικών και του κ.Κοτζιά; Κάτι τέτοιο ισχυρίστηκε η προηγούμενη κυβέρνηση σε μια ακόμα περίπτωση, και συγκεκριμένα στην ψηφοφορία στον ΟΗΕ για το χρέος, όπου πάλι η Ελλάδα απείχε. Αλλά στην περίπτωση της Παλαιστίνης ούτε καν την ευθιξία να ψελλίσουν τέτοιου επιπέδου δικαιολογίες δεν είχαν…
Ποιος ο λόγος, λοιπόν, γι’ αυτήν τη φαιά κηλίδα που έσταξε στην ποδιά της ελληνικής διπλωματίας κατά το μεσοδιάστημα του περάσματος από την «πρώτη φορά» στην «δεύτερη φορά… αριστερή» κυβέρνηση;
Τι να υποθέσει κανείς;
 Ότι για το ελληνικό κράτος, σε συνεργασία με τις ΗΠΑ, το δικαίωμα ενός λαού να υπάρχει, είναι υποδεέστερης σημασίας από την σημασία που δίνει η Ελλάδα στα κοινά της στρατιωτικά γυμνάσια με τις δυνάμεις του Ισραήλ (που την τελευταία φορά πραγματοποιήθηκαν τη στιγμή που οι ισραηλινές κατοχικές δυνάμεις είχαν για μια ακόμη φορά σφίξει την δολοφονική τους θηλιά γύρω από το λαιμό του παλαιστινιακού λαού);
 Ότι το ελληνικό κράτος έχει επιλέξει τον δρόμο των διευθετήσεων στο Αιγαίο μέσα από συμμαχίες με τους θύτες της περιοχής; Ότι απέναντι στην πολιτική των αρχών που στηρίζονται στο δίκιο, αναγορεύει σε «εθνική γραμμή» την κολεγιά με τους εκπροσώπους της πολιτικής της ισχύος;
 Ότι για το ελληνικό κράτος και παρά τις δεσμεύσεις της «αριστερής» κυβέρνησης ότι η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Παλαιστίνης θα ήταν, υποτίθεται, από τις προτεραιότητες της εξωτερικής της πολιτικής, είναι μεγαλύτερης σημασίας οι αγορές ισραηλινών όπλων και χημικών δακρυγόνων που χρησιμοποιούνται για το χτύπημα των Ελλήνων διαδηλωτών;
 Ότι για το ελληνικό κράτος και την «αριστερή» του κυβέρνηση ο δίκαιος αγώνας του παλαιστινιακού λαού για μια ανεξάρτητη και βιώσιμη πατρίδα με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, χωρίς το τείχος της ντροπής, χωρίς τη βάρβαρη ισραηλινή κατοχή, είναι κουραφέξαλα, σε τέτοιο μάλιστα βαθμό που ζήσαμε και το εξής… «αριστερό»: Κατά την επίσκεψη του Πάνου Καμμένου στο Ισραήλ τον περασμένο Ιούλιο, να υπογραφεί συμφωνία μεταξύ Ελλάδας – Ισραήλ για τη διαμονή στρατιωτικών δυνάμεων της μίας χώρας στο έδαφος της άλλης!
Σημειώστε: Η Ελλάδα είναι μόλις η δεύτερη χώρα στον κόσμο που έχει υπογράψει συμφωνία με την οποία επιτρέπει διαμονή στρατιωτικών δυνάμεων του Ισραήλ στο έδαφός της. Η άλλη είναι οι ΗΠΑ…
Σε κάθε περίπτωση το γεγονός παραμένει: Η Ελλάδα στην ψηφοφορία για την ανύψωση της σημαίας της Παλαιστίνης στον ΟΗΕ, δεν ψήφισε υπέρ. Απείχε!
Και το τελικό ερώτημα που τίθεται προς όσους πήραν αυτή την απόφαση είναι απλό και μπορεί να διατυπωθεί με τρεις λέξεις: Κύριοι, δεν ντρέπεστε; 

enikos