Η υπόθεση της Ηριάννας στην Κομισιόν...

info-war.gr

Ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το ενδεχόμενο παραβίασης της κοινοτικής Οδηγίας 2016/343 κατέθεσε ο ευρωβουλευτής της Λαϊκής Ενότητας, Νίκος Χουντής, με...
αφορμή την απόφαση καταδίκης της Ηριάννας, σε 13 χρόνια φυλάκιση, με βάση αμφίβολης ποιότητας στοιχεία.
Το άρθρο 6 της Οδηγίας 2016/343 αναφέρει ότι τα κράτη-μέλη οφείλουν να διασφαλίζουν ότι «…η εισαγγελική αρχή φέρει το βάρος της απόδειξης της ενοχής των υπόπτων και των κατηγορουμένων. Τούτο ισχύει με την επιφύλαξη οποιασδήποτε υποχρέωσης του δικαστή ή του αρμόδιου δικαστηρίου να αναζητούν τόσο ενοχοποιητικά όσο και απαλλακτικά στοιχεία και του δικαιώματος της υπεράσπισης να προσκομίζει αποδεικτικά στοιχεία, σύμφωνα με την ισχύουσα εθνική νομοθεσία».
Ο ευρωβουλευτής ζήτησε από την Κομισιόν να τον ενημερώσει κατά πόσο παραβιάστηκε το συγκεκριμένο άρθρο στην περίπτωση της Ηριάννας.
Με αφορμή την ερώτηση, ο Νίκος Χουντής έκανε την ακόλουθη δήλωση:
«Δικαστικές αποφάσεις, όπως αυτή σε βάρος της Ηριάννας που καταδικάστηκε σε 13 χρόνια φυλάκιση με αμφίβολης ποιότητας στοιχεία, προκαλούν πάντα ανεπανόρθωτες ζημιές στις ζωές των ανθρώπων και αφήνουν ένα επικίνδυνο πολιτικό και νομικό αποτύπωμα στις κοινωνίες που ζούμε.
Με αφορμή αυτή την απόφαση κατέθεσα ερώτηση προς την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, διότι πιστεύω ότι στην προκειμένη περίπτωση παραβιάζεται το τεκμήριο της αθωότητας και η δικαιοσύνη δίκασε χωρίς αξιόπιστα στοιχεία.
Ζητώ λοιπόν την αποφυλάκιση της Ηριάννας και τον σεβασμό των παραπάνω αρχών του ευρωπαϊκού δικαίου»...

nonews-news.blogspot.gr

Το λάθος που επαναλαμβάνεται δεν είναι λάθος

 

Προκόπης Μπίχτας

 

Η σημερινή αριστερά έχει χρεοκοπήσει. Όχι μόνο η μερίδα που κυβερνά, αλλά και η πλειοψηφία της υπόλοιπης. Αν δούμε την ιστορία της θα διαπιστώσουμε ότι, ύστερα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ, την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας και την προδοσία σε βάρος του Άρη Βελουχιώτη και εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών, τα σχέδιά της ήσαν μακριά από τα ιστορικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η ιδεολογία και η πολιτική εκείνης της αριστεράς έχουν κληροδοτηθεί με διάφορους τρόπους στην πλειοψηφία των σημερινών κομμάτων της.

Η αριστερά και το πολιτικό προσωπικό της –κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό– βασικά μικροαστικής και μεσοαστικής προέλευσης δεν κατόρθωσε όλα αυτά τα χρόνια να αποκτήσει βαθιές και σταθερές επαφές και ρίζες μέσα στην εργατική τάξη ούτε στη “φτωχομεσαία αγροτιά” (όπως λέει και το ΚΚΕ). Δεν ασχολήθηκε σοβαρά, με υπομονή κι επιμονή με τα προβλήματα τους και δεν προσπάθησε να δείξει λύσεις. Ασχολήθηκε και προσπάθησε να κατοχυρώσει την ταυτότητά της με τα προβλήματα και ενδιαφέροντα του κοινωνικού της χώρου: αυτά των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων.

Και σήμερα η ιδεολογία, τα προγράμματα και η πολιτική πρακτική της πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων, οργανώσεων, ομάδων, τάσεων κ.λ.π. δεν εκφράζουν τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την τρέχουσα κατάσταση. Ακόμα χειρότερα, έχουν υιοθετήσει πλήρως τα σχέδια και αξιώματα της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης και της γερμανικής πολιτικής, μαζί με τα σοσιαλδημοκρατικά, δεξιά και ακροδεξιά κόμματα και σχήματα. Το δηλώνουν είτε δημόσια με συγκαλυμμένο λόγο είτε μέσω των πολιτικών τους πρακτικών που προκαλούν την διάσπαση κάθε συλλογικής διαδικασίας και κάθε κοινής προσπάθειας ενάντια στους εγχώριους και ξένους δολοφόνους των λαών. Έχουν στραφεί με απόλυτο τρόπο ενάντια στις κοινωνικές δυνάμεις της προόδου και της δημοκρατίας.

Σήμερα το σημείο στρατηγικής σημασίας για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η ανάπτυξη ενός μετώπου όσο πλατύτερου γίνεται, από όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από το ευρώ και τα μνημόνια, ανεξάρτητα από ό,τι ψηφίζει κάθε άτομο στις εθνικές εκλογές, με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος της εθελοδουλείας και την ανάκτηση της εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας. Σήμερα ο στόχος που εμπεριέχει και συμπυκνώνει την δυναμική κάθε επαναστατικής δράσης είναι η δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, που θα απελευθερώσει τον ελληνικό λαό από τα δεσμά της παγκοσμιοποίησης και, με τις κατάλληλες πολιτικές, θα αναδείξει την εργατική τάξη σαν ηγεμονική-διευθυντική δύναμη της κοινωνίας. Οι προοπτικές που γεννά η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος είναι ακριβώς ό,τι τρέμει το σύστημα της μισθωτής εργασίας μαζί με τους αριστερούς και δεξιούς διορθωτικούς μηχανισμούς του.

• Οι πραγματικά άνεργοι είναι 2.000.000(*).
• 3 εκατομμύρια άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση στην Δημόσια Υγεία.
• 1 εκατομμύριο καρκινοπαθείς και σοβαρά άρρωστοι δεν μπορούν να αγοράσουν τα φάρμακά τους.
• 600 χιλιάδες παιδιά υποσιτίζονται.
• Τουλάχιστον 40 χιλιάδες άνθρωποι είναι άστεγοι.
• Χιλιάδες πλειστηριασμοί σπιτιών πραγματοποιούνται.
• 300 χιλιάδες νοικυριά ζουν χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα.
• Άγνωστος αριθμός οικογενειών αφήνει τα παιδιά τους σε ιδρύματα επειδή δεν μπορεί να τους προσφέρει τροφή.
• Η βρεφική θνησιμότητα έχει αυξηθεί κατά 43%.
• Οι γεννήσεις ελλιποβαρών βρεφών έχουν αυξηθεί κατά 19%.
• Δύο άνθρωποι αυτοκτονούν κάθε μέρα.
• Τα εθνικά ζητήματα έχουν πάρει τον δρόμο της καταστροφής.

 

Οι προβλέψεις για ακόμα περισσότερα δεινά φορούν την δικαιολογημένη αλαζονεία της βεβαιότητας. Εδώ βασιλεύουν οι Τέσσερις Ιππότες της Αποκάλυψης.

Κάποιος, μέσα στην απόγνωσή του, θα μπορούσε να θέσει το, απελπισμένο και χωρίς νόημα, ερώτημα: Μα τι κάνουν οι υπερασπιστές του λαού; Τι κάνει η, έχουσα το ηθικό πλεονέκτημα, αντιφασιστική, αντιρατσιστική και πολυπολιτισμικόφρων Αριστερά; Που είναι οι δημοκράτες και οι πρωτοπόροι επαναστάτες;

Ο απελπισμένος, πιθανόν μελλοθάνατος, δεν μπορεί να δει ότι οι φίλοι του λαού είναι πολύ απασχολημένοι. Ότι έχουν πάει παραδίπλα κι αγωνίζονται για τα «ανθρώπινα και τα ατομικά δικαιώματα». Έχουν αφιερώσει την ζωή τους στα ιδανικά του αφηρημένου «Ουμανισμού» και του συγκεκριμένου κοσμοπολιτισμού, αλλά ο τιποτένιος μελλοθάνατος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό. Οι μελλοθάνατοι δεν έχουν φαντασία και είναι πολύ πεζοί, χυδαίοι και -γιατί όχι;- πιθανόν φασίστες και ρατσιστές.

Η σημερινή αριστερά έχει χρεοκοπήσει. Όχι μόνο η μερίδα που κυβερνά, αλλά και η πλειοψηφία της υπόλοιπης. Αν δούμε την ιστορία της θα διαπιστώσουμε ότι, ύστερα από την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης του ΕΑΜ-ΕΛΛΑΣ, την υπογραφή της συμφωνίας της Βάρκιζας και την προδοσία σε βάρος του Άρη Βελουχιώτη και εκατοντάδων χιλιάδων αγωνιστών, τα σχέδιά της ήσαν μακριά από τα ιστορικά συμφέροντα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της. Η ιδεολογία και η πολιτική εκείνης της αριστεράς έχουν κληροδοτηθεί με διάφορους τρόπους στην πλειοψηφία των σημερινών κομμάτων της.

Η αριστερά και το πολιτικό προσωπικό της –κοινοβουλευτικό και εξωκοινοβουλευτικό– βασικά μικροαστικής και μεσοαστικής προέλευση δεν κατόρθωσε όλα αυτά τα χρόνια να αποκτήσει βαθιές και σταθερές επαφές και ρίζες μέσα στην εργατική τάξη ούτε στη “φτωχομεσαία αγροτιά” (όπως λέει και το ΚΚΕ). Δεν ασχολήθηκε σοβαρά, με υπομονή κι επιμονή με τα προβλήματα τους και δεν προσπάθησε να δείξει λύσεις. Ασχολήθηκε και προσπάθησε να κατοχυρώσει την ταυτότητά της με τα προβλήματα και ενδιαφέροντα του κοινωνικού της χώρου: αυτά των μικρομεσαίων και μεσαίων στρωμάτων.

Και σήμερα η ιδεολογία, τα προγράμματα και η πολιτική πρακτική της πλειοψηφίας των αριστερών κομμάτων, οργανώσεων, ομάδων, τάσεων κ.λ.π. δεν εκφράζουν τα λαϊκά στρώματα που πλήττονται από την τρέχουσα κατάσταση. Ακόμα χειρότερα, έχουν υιοθετήσει πλήρως τα σχέδια και αξιώματα της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης και της γερμανικής πολιτικής, μαζί με τα σοσιαλδημοκρατικά, δεξιά και ακροδεξιά κόμματα και σχήματα. Το δηλώνουν είτε δημόσια με συγκαλυμμένο λόγο είτε μέσω των πολιτικών τους πρακτικών που προκαλούν την διάσπαση κάθε συλλογικής διαδικασίας και κάθε κοινής προσπάθειας ενάντια στους εγχώριους και ξένους δολοφόνους των λαών. Έχουν στραφεί με απόλυτο τρόπο ενάντια στην κοινωνικές δυνάμεις της προόδου και της δημοκρατίας.

Σήμερα, όπως έκαναν και παλιότερα, ψάχνουν να βρουν κοινωνικά ερείσματα σε εκείνα τα αλλοτροιωμένα μικρομεσαία και μεσαία στρώματα που αδιαφορούν για την κατάσταση των εργαζομένων και τους απασχολούν μόνο τα προβλήματα της αντιδραστικής οικολογίας, του υποκριτικού ανθρωπισμού, της κάλπικης αλληλεγγύης, των LGBTQ, της πολυπολιτισμικότητας, της νομιμοποίησης ή όχι των ναρκωτικών, της πολιτικής «ορθότητας» κ.λ.π. κ.λ.π. Τα περισσότερα αριστερά κόμματα, οι αριστερές οργανώσεις και ομάδες αποκρύπτουν ότι η καμπάνια γύρω από αυτά τα ζητήματα έχει ενορχηστρωθεί με σειρά αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου κι έχει ενισχυθεί οικονομικά, ιδεολογικά και πολιτικά από τα ίδια Ευρωπαϊκά κέντρα που έχουν διαθέσει σημαντικά κονδύλια για τέτοια προγράμματα σε σχολεία και ΜΚΟ, με σκοπό να χαθεί κάθε ίχνος πολιτικής σκέψης από τον ελληνικό λαό, να διαλυθεί η συνοχή του και να αποτύχει κάθε προσπάθεια αποτίναξης των αλυσίδων του.

Επίσης, τα περισσότερα κόμματα, οργανώσεις, ομάδες, τάσεις κ.λ.π. της αριστεράς αντιμετωπίζουν το μεταναστευτικό και το προσφυγικό πρόβλημα με μια ανήθικη, μικροαστική ηθική υποκριτικής συμπόνιας και αρνούνται πεισματικά να στραφούν πρακτικά ενάντια στις αιτίες που τα προκαλούν. Αντίθετα σαμποτάρουν με κάθε ευκαιρία και κάθε τρόπο τις δυνάμεις που αποκαλύπτουν τις αιτίες αυτού του προβλήματος και τις συνέπειες του για τον ελληνικό λαό και που προσπαθούν να δημιουργήσουν τις διαλεκτικές προϋποθέσεις για την επίλυσή του.

Έχει δημιουργηθεί η πιο περίεργη συμμαχία μεταξύ των κέντρων της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης, του πολιτικού προσωπικού τους στις διάφορες χώρες, των ΜΚΟ, των δουλεμπόρων και σωματεμπόρων, των εμπόρων ναρκωτικών και μεγάλου τμήματος της σημερινής αριστεράς.

Το μεγαλύτερο τμήμα της σημερινής αριστεράς δεν παίρνει σαφή θέση για τους ενόχους της συμφοράς που πλήττει τους λαούς της Μέσης Ανατολής, δεν τους αποκαλύπτουν και δεν στρέφονται ενάντια τους με κάθε τρόπο και ευκαιρία.

Σαν αποτέλεσμα αφ’ ενός της άρνησης της αριστεράς να δράσει για τα συμφέροντα του ελληνικού λαού και, αφ’ ετέρου, του πολυεπίπεδου πολέμου που έχει εξαπολυθεί από τις δυνάμεις της παγκοσμιοποίησης ενάντια στην κοινωνία, δυσκολεύονται οι προσπάθειες για προοδευτική και δημοκρατική λύση, επιδεινώνονται τα προβλήματα, κυριαρχεί ο ρατσισμός σε βάρος του ελληνικού λαού και τρέφεται ο φασισμός.

Το μεγαλύτερο κομμάτι της αριστεράς προσποιείται ότι δεν καταλαβαίνει τις αιτίες της ανάπτυξης του φασισμού και εκτονώνεται με αποστεωμένους αντιρατσιστικούς και αντιφασιστικούς βερμπαλισμούς που δεν δημιουργούν κανένα πολιτικό γεγονός.

Την ίδια στιγμή οι απόψεις του ΚΚΕ για το πρόβλημα ξεκαθαρίστηκαν στις θέσεις του 20ου συνεδρίου του. 1) Ξεκάθαρο «ναι» στην παραμονή στο ευρώ και την ΕΕ. που συνοδεύεται από πλήθος προσπαθειών συσκότισης και από δικαιολογίες που ταυτίζονται με την προπαγάνδα της κυβέρνησης και της Δεξιάς. 2) Μόνο στον σοσιαλισμό θα λυθούν τα προβλήματα, μηδενίζοντας κάθε προσπάθεια των εργαζομένων για βελτίωση των όρων της ζωής τους και κάθε αγώνα για δημοκρατικές κατακτήσεις.

Σήμερα το σημείο στρατηγικής σημασίας για την συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού είναι η ανάπτυξη ενός μετώπου όσο πλατύτερου γίνεται, από όλες τις κοινωνικές δυνάμεις που πλήττονται από το ευρώ και τα μνημόνια, ανεξάρτητα από ό,τι ψηφίζει κάθε άτομο στις εθνικές εκλογές, με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος της εθελοδουλείας και την ανάκτηση της εθνικής-λαϊκής κυριαρχίας. Σήμερα ο στόχος που εμπεριέχει και συμπυκνώνει την δυναμική κάθε επαναστατικής δράσης είναι η δημιουργία ενός τέτοιου μετώπου, που θα απελευθερώσει τον ελληνικό λαό από τα δεσμά της παγκοσμιοποίησης και, με τις κατάλληλες πολιτικές, θα αναδείξει την εργατική τάξη σαν ηγεμονική-διευθυντική δύναμη της κοινωνίας. Οι προοπτικές που γεννά η δημιουργία ενός τέτοιου κινήματος είναι ακριβώς ό,τι τρέμει το σύστημα της μισθωτής εργασίας μαζί με τους αριστερούς και δεξιούς διορθωτικούς μηχανισμούς του.

(*) Προσμετράται και η “κρυφή” ανεργία

seisaxthia.wordpress.com

Η ιστορία της τρέλας: O Φουκώ και η ανάλυση μιας επίμαχης έννοιας

Tου Παναγιώτη Χαλκιά

 

Η τρέλα στο έργο του Φουκώ, είναι μια έννοια δύσβατη. Μια έννοια που όσο προσεγγίζεται υπό όρους ψυχοπαθολογίας και αρρώστιας, όχι μόνο δεν έρχεται στο φως το πραγματικό της νόημα, αλλά υποκρύπτεται όλο και περισσότερο κάτω από έναν μανδύα επιστημονικής αντικειμενικότητας. Προκειμένου να άρει αυτά τα εμπόδια, ο Φουκώ θα επιχειρήσει να συλλάβει την τρέλα, όχι μέσα από την ιστορία της επιστημών, αλλά όπως λέει και ο ίδιος, μέσα από μια αρχαιολογία της γνώσης, που θα επιτρέψει εν τέλει, να εγκαινιαστεί για πρώτη φορά, ο διάλογος ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό.

Στις σκοτεινές σελίδες του Μεσαίωνα, οι τρελοί, στοιβάζονται σε καράβια, με άγνωστο προορισμό. Το ταξίδι τους στη θάλασσα δεν είναι μόνο μια προσπάθεια των λογικών ανθρώπων να τους ξεφορτωθούν, αλλά μια βάφτιση, ένας εξαγνισμός μέσα από το στοιχείο του νερού. Τα πλοία των τρελών όμως πολλές φορές τυγχάνει να καταλήγουν σε λιμάνια και η άφιξη τους αυτή στον κόσμο της Λογικής θα χρειαστεί να τεθεί υπό έλεγχο.

Ξεκινώντας από τα παλαιά εγκαταλειμμένα λεπροκομεία του μεσαίωνα, η τρέλα για πρώτη φορά θα συνδεθεί με την εγκάθειρξη. Πολύ πριν διατυπωθεί σε ποια έκταση ο παραλογισμός ήταν παθολογικός είχε κιόλας σχηματιστεί στο χώρο της εγκάθειρξης ΄΄ένα κράμα καμωμένο από τη φρίκη του παραλογισμού και από τις παλιές ιδεοληψίες για τη λέπρα¹. Η αντίληψη της λέπρας ως παθολογικότητα, θα συνδεθεί αναπόφευκτα με τους μη λογικούς ανθρώπους, αυτές τις σιλουέτες που σύχναζαν μαζί στα ίδια λημέρια με τους λεπρούς και που κ΄ αυτοί δε θα μπορούσαν να είναι τίποτα άλλο παρά συνένοχοι στην αρρώστια. Οι δομές εγκλεισμού των λεπροκομείων θα κρατηθούν σε λανθάνουσα κατάσταση μέχρι να επαναλειτουργήσουν, στο 17^ο αιώνα, την εποχή της Λογικής. Τα γενικά νοσοκομεία, δεν αποτελούσαν διόλου ένα απλό σύστημα φροντίδας για τους αρρώστους, αλλά μια τεχνική διαχείρισης και απομόνωσης της παρέκκλισης. Στα κελιά αυτών των ιδρυμάτων στοιβάζονται εγκληματίες, οι διεφθαρμένοι και έκλυτοι πατέρες, οι άσωτοι υιοί, οι φρενοβλαβείς και οι ακόλαστοι².

Ουσιαστικός σκοπός αυτών των ιδρυμάτων, ήταν να περιορίσουν την επαιτεία, τη ληστεία, τον ασεβή τρόπο ζωής, την τεμπελιά και την ανεργία. Σύμφωνα με το Φουκώ όμως, οι λόγοι της εγκάθειρξης δεν υποκινούνται μονάχα από οικονομικά και πολιτικά αίτια. Την πρακτική του εγκλεισμού υποβαστάζει μια ηθική αντίληψη που αντιτίθεται στην απειθαρχία, στην ηθική παραλυσία. Η καταναγκαστική εργασία που επιβάλλεται στο εσωτερικό αυτών των ιδρυμάτων αποτελεί τον πιο ορθό τρόπο μέσω του οποίου δύναται να επιτευχθεί η ηθική αναμόρφωση. Οι τρελοί παρόλα αυτά, ανίκανοι να ακολουθήσουν την εργατική καθημερινότητα, θα χρειαστεί να υπαχθούν σε ειδικό καθεστώς³.

Κατά την περίοδο της Αναγέννησης η τρέλα ήταν πανταχού παρούσα και μέτοχη σε κάθε εμπειρία. Τα έργα γνωστών καλλιτεχνών της εποχής ανοίγουν το διάλογο ανάμεσα σε λογική και παραλογισμό, με την τρέλα να θεωρείται ως το έσχατο βίωμα της τραγικής πραγματικότητας, σαν ένα θηρίο που πάντα ελοχεύει στις σκοτεινές γωνιές της Λογικής, έτοιμο πάντα να εισβάλλει στην ανθρώπινη εμπειρία. Σύμφωνα με το Φουκώ, εδώ η ηθική μοιάζει πάλι να παραδέχεται μια γειτνίαση, ένα αμοιβαίο φλέρτ μεταξύ του εαυτού της και της τρέλας. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αργότερα και κατά τη στιγμή του θριάμβου της, θα γεννήσει ένα καινούργιο πρόσωπο βάζοντας το να ξεστρατίσει ηθελημένα, ένα πρόσωπο που η ίδια προηγουμένως του φόρεσε τη μάσκα του χυδαίου, ένα σαν είδωλλο της, μέσα στο οποίο καθρεφτίζεται και συνάμα διακυβεύεται⁴.

Το 17^ο αιώνα, την Εποχή της Λογικής, οι αναθυμιάσεις στα παλιά λεπροκομεία, οι πυρετοί, η σήψη και η μόλυνση σηματοδοτούν την σύνδεση της τρέλας με την αρρώστια. 100 χρόνια αργότερα και συνδεδεμένη με τις ηθικό-λογικές αντιλήψεις του προηγούμενου αιώνα, θα έρθει στο προσκήνιο η ψυxιατρική προσέγγιση του Pinel και του Turke. Η είσοδος του homo medicus στον κόσμο του εγκλεισμού δεν αποτελεί διόλου κάποιο σημάδι προοδευτικής προσέγγισης πάνω στην τρέλα, αλλά μάλλον μια παράξενη οπισθοδρόμηση.  Ο γιατρός δεν κλήθηκε για να παίξει το διαιτητή, να διαχωρίσει τι ήταν τρέλα και τι λογική, τι καλό και τι κακό, αλλά μάλλον για να προστατέψει τους υπόλοιπους από το διάχυτο κίνδυνο που αποπνέανε οι τοίχοι της εγκάθειρξης.

Στο Ησυχαστήριο του Turke η παλιά τρομοκρατία της τρέλας, αντικαθίσταται με την ασφυκτική αγωνία της ενοχής. Το ζήτημα πλέον δεν είναι να μαντρώσουν μια αφηνιασμένη ελευθερία, αλλά να αποδώσουν σ’ αυτήν ένα αίσθημα ηθικής ευθύνης. Ο φόβος αποτελεί το κύριο όπλο με το οποίο θα πολιορκείται η τρέλα, ο φόβος του επιτηρητικού βλέμματος που επιβλέπει την κάθε ατασθαλία και που τσακώνει τον τρελό ακόμα και στα πιο κρυφά σημεία εκδήλωσης της αλλοφροσύνης του. Με την οργάνωση των tea parties και την αναστήλωση ενός κόσμου οικείου απέναντι στους παράφρονες , το Ησυχαστήριο τοποθετεί τους τρελούς στη θέση του ΄΄Ξένου΄΄, του τέλειου ξένου, του οποίου η παραδοξότητα δεν πρέπει ποτέ να φανεί.  Ο φόβος λοιπόν αποκτά μια δύναμη αντιαλλοτρική, πρέπει να συστήσει από την αρχή τον κόσμο του γνωστικού ανθρώπου με αυτόν του παράλογου και να κάνει σαφές ότι η τρέλα δε θα πρέπει πλέον να προκαλεί φόβο, αντιθέτως, θα πρέπει να φοβάται η ίδια⁵.

Η όψη του ασύλου και η οργάνωση της ενοχής του τρελού θα πρέπει πλέον να είναι ικανή να προειδοποιήσει όλα τα ιδιαίτερα ελευθεριάζοντα τμήματα των λαικών τάξεων, ότι η τιμωρία της ορθοφροσύνης της Λογικής παραμονεύει και ότι κάθε γονιός θα πρέπει να κάνει γνωστή στα παιδιά του την ύπαρξη αυτών των των τρομερών και μισητών τόπων, αυτών των τόπων όπου η ενοχή και ο ξεπεσμός κρατούν την ύβρη του παραλογισμού στις αλυσίδες⁶.

Η τοποθέτηση της τρέλας μέσα στο άσυλο θα αντιμετωπιστεί από τον Pinel σαν μια φάση ανώριμης ανηλικότητας. Η Λογική, παίρνει το ρόλο του ενήλικου, του καλού και ενάρετου ευεργέτη που δυναστεύει τον τρελό για το καλό του. Η έννοια της ανηλικότητας στο άσυλο δε περιορίζεται πλέον μόνο σε νομική μορφή, αλλά παίρνει και μια υπόσταση ψυχολογική, αλυσοδένοντας τον τρελό σ’ αυτό που ο Φουκώ ονομάζει ΄΄πατριαρχικό σύμπλεγμα΄΄. Σ’ αυτό το σημείο η τρέλα θα βρεθεί διπλά αλλοτριωμένη, απ’ τη μια μαντρωμένη σε ένα άσυλο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα της και από την άλλη κάτω από τις ηθικές νόρμες του οικογενειοκρατικού πατριαρχισμού. Από δω και πέρα η οποιαδήποτε εκδήλωση παθολογικών συμπτωμάτων δεν θα ερμηνεύεται ως βλασφημία η ξεπεσμός, αλλά ως μια ατέρμονη απόπειρα φόνου ενάντια στον Πατέρα.⁷

Η ηθική κοσμοθεώρηση της θρησκείας λοιπόν, συνδέεται άμμεσα με αυτό που θα εισάγει ο Pinel στο άσυλο. Το άσυλο θα πρέπει να αποδεσμευθεί από το κοινωνικό υπόβαθρο της θρησκείας και να κρατήσει μόνο για τον εαυτό του τις ηθικές της νόρμες, η όπως λέει ο Φουκώ, την ηθική της παραμυθία⁸. Το άσυλο θα πρέπει να είναι ένας χώρος θρησκευτικός χωρίς θρησκεία, ένα μέρος που θα κρατά άθικτη την ηθική συνοχή, την εργατικότητα, την αρετή και τη φιλοπονία. Ο στόχος της θεραπείας θα είναι να κανονικοποιήσει, να κάνει τη ρήξη ανάμεσα στη λογική και τον παραλογισμό ακόμη πιο έντονη, προσδίδοντας της μια ηθική απόχρωση. Αν η Λογική δεν επικρατεί πάντα, τούτο συμβαίνει γιατί υπάρχουν άνθρωποι, αισχροί, χυδαίοι, αναίσχυντοι, που ζούνε μέσα στο χάος και την αστάθεια.

Συμπερασματικά, στο άσυλο, η τρέλα, απαλλαγμένη πλέον από τις σωματικές ποινές, καταδικάζεται σε μια απόλυτη σιωπή, μια σιωπή από την πλευρά των λογικών ανθρώπων που δείχνει ότι κανείς δε μπορεί να ανοίξει πραγματικά κάποιον διάλογο με τον τρελό και έτσι ο ίδιος θα πρέπει πάντα να είναι ένας ΄΄αθώος΄΄ ένοχος.

Για τον Φουκώ λοιπόν η νίκη της λογικής απέναντι στον παραλογισμό είναι μια νίκη στημένη από πριν. Ο ίδιος θεωρεί ότι η αντικειμενικότητα της εξουσίας της ψυχιατρικής έχει επισκιαστεί από τις νόρμες του θετικισμού. Η ορθότητα των γνώσεων και πρακτικής των επιστημών ψυχικής υγείας, δεν ήταν παρά μια αντικειμενοποίηση μαγικού χαρακτήρα που μπορούσε να επιτευχθεί μόνο με τη συνενοχή του ίδιου του τρελού και επίσης μόνο εφόσον ξεκινούσε από μια αποκρυσταλλωμένη ηθικολογική πρακτική, που όμως με το πέρασμα της ιστορίας ξεχάστηκε, γιατί αντικαταστάθηκε από το μύθο της επιστημονικότητας που επέβαλλε το θετικιστικό πνεύμα.

www.nostimonimar.gr

Καφκική ηρωΐδα η Ηριάννα:

 

Στη φυλακή για 13 χρόνια από ένα αναξιόπιστο DNA

 

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μαρία Καλυβιώτου, Ειρήνη Λαζαρίδου, Κώστας Παπαντωνίου

ΣΚΙΤΣΟ: Βαγγέλης Χερουβείμ

 

Κι ενώ το δείγμα DNA χρησιμοποιήθηκε από το δικαστήριο, που το ακολούθησε ως ατράνταχτο ενοχοποιητικό στοιχείο, ο καθηγητής Ιατροδικαστικής στην ΕΛ.ΑΣ. και πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας Γρηγόρης Λέων ανατρέπει όλα τα δεδομένα: "Προφανώς έχουμε ένα κατεστραμμένο δείγμα, όχι πλήρες"

Η Ηριάννα είναι 29 χρόνων. Η Ηριάννα είναι υποψήφια διδάκτωρ της Φιλοσοφικής, με εξαιρετικές μέχρι σήμερα επιδόσεις, που ονειρεύεται μια ακαδημαϊκή καριέρα. Η Ηριάννα είναι τις τελευταίες εβδομάδες μια καφκική ηρωίδα και κάτι περισσότερο: Η συμπύκνωση της εκδικητικής μανίας των διωκτικών μηχανισμών και θύμα ενός δικαστηρίου που αποφάσισε να της στερήσει για δεκατρία ολόκληρα χρόνια την πολλά υποσχόμενη ζωή και καριέρα της με μόνο στοιχείο ένα αμφιλεγόμενο δείγμα DNA, η αξία του οποίου αμφισβητείται ακόμα και από πανεπιστημιακό καθηγητή της Ιατροδικαστικής της ΕΛ.ΑΣ.! Αν έγραφε σήμερα ο Κάφκα την περίφημη «Δίκη» του, σίγουρα ο πρωταγωνιστής Γιόζεφ Κ. του εμβληματικού μυθιστορήματος θα ονομάζονταν Ηριάννα Β.Λ...

Η νεαρή γυναίκα καταδικάστηκε σε κάθειρξη 13 ετών για «λήψη, κατοχή, μεταφορά και απόκρυψη όπλων». Στην καταδίκη της οδήγησε μερικό δείγμα DNA που εντοπίστηκε το 2011 σε γεμιστήρα εκτός όπλου θαμμένο στην Πανεπιστημιούπολη του Ζωγράφου. Εκτός από την Ηριάννα, κατηγορήθηκε και ο σύντροφός της Κωνσταντίνος, ο οποίος ωστόσο αθωώθηκε ομόφωνα και αμετάκλητα. Δύο χρόνια μετά, η Ηριάννα συλλαμβάνεται και κατηγορείται ως μέλος της Συνομωσίας Πυρήνων της Φωτιάς. Στις έρευνες που ακολούθησαν δεν εντοπίστηκε το παραμικρό και η κοπέλα αφέθηκε ελεύθερη με περιοριστικούς όρους, ενώ δύο φορές της επιτράπηκε να ταξιδέψει στο εξωτερικό για να παρουσιάσει τις δημοσιεύσεις της. Σήμερα, μέσα από τη φυλακή όπου βρίσκεται, ελπίζει στην αναστολή εκτέλεσης της ποινής της από το δικαστικό συμβούλιο που θα συνεδριάσει στις 17 Ιουλίου.

Κι ενώ το δείγμα DNA χρησιμοποιήθηκε από το δικαστήριο, που το ακολούθησε ως ατράνταχτο ενοχοποιητικό στοιχείο, ο καθηγητής Ιατροδικαστικής στην ΕΛ.ΑΣ. και πρόεδρος της Ελληνικής Ιατροδικαστικής Εταιρείας Γρηγόρης Λέων ανατρέπει όλα τα δεδομένα: «Προφανώς έχουμε ένα κατεστραμμένο δείγμα, όχι πλήρες» δηλώνει κατηγορηματικά μιλώντας στην «Αυγή» της Κυριακής με βάση το πόρισμα του πραγματογνώμονα Γιώργου Φιτσιάλου.

Ο τελευταίος ανέφερε στην έκθεσή του ότι από την ταυτοποίηση των δειγμάτων προέκυψε πως από το σύνολο των 16 γενετικών δεικτών επτά εμφάνισαν συμβατότητα, οι πέντε ήταν μη πλήρως συμβατοί και τρεις δεν έδωσαν καθόλου αποτέλεσμα. Επιπλέον αμφισβήτησε την πληρότητα του δείγματος, αφού, όπως αναφέρει στο πόρισμά του, στην αντίδραση χρησιμοποιήθηκαν 174 pg, την στιγμή που «οι οδηγίες των κατασκευαστών των αντιδραστηρίων ορίζουν ως βέλτιστη τιμή τα 1.000 pg, ενώ τα χαμηλότερα όρια ευαισθησίας είναι της τάξης των 250pg».

Εξηγώντας τα παραπάνω, ο Γ. Λέων υπογραμμίζει ότι «πλήρες δείγμα σημαίνει ότι αυτό που θα λάβουμε θα μας δώσει ένα πλήρες προφίλ, με βεβαιότητα προς ταυτοποίηση. Στη συνέχεια, το συγκρίνουμε με 16 σημεία με το προφίλ κάποιου άλλου και εάν υπάρχει και στα 16 σημεία ταύτιση, τότε έχουμε ταυτοποίηση. Για να το περιγράψουμε με απλά λόγια, το DNA είναι ένα καλούπι που αποτελείται από 16 'τεμάχια'. Εάν μου λείπουν τα μισά, είναι λογικό ότι δεν έχω το πλήρες καλούπι, άρα σε καμία περίπτωση δεν μπορώ να είμαι σίγουρος ότι το δείγμα είναι συμβατό με το άτομο». Σημειώνει επίσης ότι «κάθε περίπτωση είναι εξατομικευμένη και εξειδικευμένη και προκειμένου να μιλήσει ο ιατροδικαστής, θα πρέπει να έχει όλα τα στοιχεία».

Επισημαίνεται ότι σε αίτημα της υπεράσπισης για επανεξέταση του DNA, η απάντηση της εμπειρογνώμονος της Αστυνομίας ήταν ότι το επίμαχο δείγμα DNA «έχει καταναλωθεί πλήρως κατά τις εργαστηριακές εξετάσεις» και πως «έχει καταναλωθεί πλήρως το υλικό κατά την εργαστηριακή απομόνωση του DNA».

Το στοιχείο του DNA, το οποίο για το δικαστήριο που δίκασε την Ηριάννα θεωρήθηκε επαρκές για την καταδίκη της, έχει κριθεί ανεπαρκές από άλλα δικαστήρια που επανειλημμένα έχουν εκδώσει απαλλακτικές αποφάσεις. Ενδεικτικά αναφέρουμε τις περιπτώσεις του Σίμου Σεϊσίδη, ο οποίος είχε κατηγορηθεί το 2010 για απόπειρα ανθρωποκτονίας αστυνομικού, και των Νίκου Ρωμανού και Αργύρη Ντάλιου για συμμετοχή στη ΣΠΦ.

 

Μητέρα Ηριάννας: Υπόθεση όλης της κοινωνίας αυτή η αδικία

«Η Ηριάννα δεν μπορεί να βρίσκεται στη φυλακή. Κάθε μέρα, κάθε λεπτό που περνάει, είναι ένα σύννεφο που απλώνεται στην κοινωνία». Μέσα σε δυο προτάσεις, η μητέρα της περιγράφει το «αδιανόητο», το «παράλογο» όπως λέει ξανά και ξανά, της καταδίκης της Ηριάννας και της στέρησης της ελευθερίας της. Η κ. Σίσση κάθεται απέναντί μας, με αστραφτερή αξιοπρέπεια και δύναμη, καθώς μας μιλά για την «περιπέτεια» του παιδιού της.

 

Καθηγήτρια Ηριάννας: "Η φυλάκισή της μας στερεί από μια εξαιρετική δασκάλα"

«Γνωρίζω την Ηριάννα από τις προπτυχιακές της σπουδές, καθώς το 2009 εκπόνησε μαζί μου την πτυχιακή της εργασία» μας λέει ηεΕπίκουρη καθηγήτρια Γλωσσολογίας Μαρία Ιακώβου. «Από την αρχή έβλεπα μια φοιτήτρια με ιδιαίτερο ζήλο, συνέπεια στις σπουδές της και αγάπη για το αντικείμενό της, μια φοιτήτρια που ήξερε ότι ήθελε να ασχοληθεί με τη Γλωσσολογία και να διδάξει ελληνικά σε ξένους.

Είπαν για την Ηριάννα 

Στο πλευρό της καλλιτέχνες, συλλογικότητες, πολίτες, οργανώσεις και κόμματα. Περισσότερες από 17.000 υπογραφές έχουν συγκεντρωθεί σε σχετικό ψήφισμα

www.avgi.gr

Επιλεκτικές ευαισθησίες, υπερήφανο ξέπλυμα

 

Χειρισμοί και επιδιώξεις από πρεσβείες, πολυεθνικές και κόμματα

 

Του Μανόλη Μούστου

 

Η πανσπερμία των συμμετεχόντων στην διοργάνωση του Pride, όπως επίσης και η πληθώρα χρυσών, αργυρών κ.λπ. χορηγών της παρέλασης, δημιούργησαν ένα ετερόκλητο μπάχαλο από πρεσβείες, πολυεθνικούς ομίλους, συριζαίους και εξωκοινοβουλευτικές αριστερές ομάδες.

Ενδεικτικά συμμετοχές: Η πρεσβεία των ΗΠΑ που ταυτίζεται με κάθε επέμβαση ανά τον πλανήτη, προωθώντας δεκαετίες τώρα τον γνωστό «αμερικάνικο ανθρωπισμό» της λεηλασίας και των βομβαρδισμών. Στο παρά πέντε αποφεύχθηκε η συμμετοχή της καναδικής Eldorado Gold κατόπιν της γενικής κατακραυγής που υπήρξε και χωρίς να υπάρξει κάποιο επίσημο σχόλιο από την οργανωτική του Pride. Έπειτα παρέλασαν τα κόκκινα λάβαρα της Vodafone που ανέμιζαν σε όλο το Σύνταγμα, ενώ πακτωλό χρημάτων «χορήγησε» ευγενικά η στέγη Ωνάση και το Ίδρυμα Μποδοσάκη. Για την ιστορία: Το Ισραήλ εσχάτως αυτοπλασάρεται ως η «πρωτεύουσα των LGBT δικαιωμάτων στη Μέση Ανατολή», σε μία προσπάθεια να ξεπλυθεί από το διαρκές γενοκτονικό έγκλημα εις βάρος των Παλαιστινίων κι ενώ συνιστά τον υπ’ αριθμόν ένα τραμπούκο ενάντια στα δικαιώματα των εθνών και λαών της περιοχής.

Στην παρέλαση συμμετείχαν, επίσης, με μεγάλη σίγουρα υπερηφάνεια, υπουργοί, βουλευτές και στελέχη της κυβέρνησης. Άλλοι κρατώντας πανό, άλλοι με χαιρετισμούς από τα μικρόφωνα της διοργάνωσης και, βέβαια, μονοπωλώντας τα τηλεοπτικά συνεργεία. Υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Αττικής και με το μεγαλοπρεπές καπέλο του ΣΥΡΙΖΑ, οι κυβερνητικοί αξιοποιούν το Pride προκειμένου να ξεχαστούν τα αλλεπάλληλα μνημόνια που έχουν ψηφίσει απνευστί και η επίθεσή τους στα κοινωνικά δικαιώματα και τις λαϊκές κατακτήσεις.

Η κοροϊδία και ο χειρισμός συνεχίζεται. Πατώντας στις ευαισθησίες του κόσμου για ζητήματα δικαιωμάτων, πουλούν «αριστεροσύνη» και «προοδευτικότητα». Πάντα στο εξής πνεύμα: «Μπορεί στην οικονομία να μην περνάει η ατζέντα της αριστεράς, και αυτό λόγω συσχετισμών, αλλά όπου μας παίρνει αφήνουμε το προοδευτικό στίγμα μας». Λογικά, θα πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι ηλίθιος κι εννοείται ότι βασικός στόχος είναι η παραμονή στην εξουσία.

Η επίθεση του «πολιτικά ορθού» είναι αμείλικτη προς όλους όσοι διαφωνούν, με νέους, μάλιστα, ορισμούς περί του προοδευτικού και του οπισθοδρομικού. Στην φιλελεύθερη γλώσσα της παγκοσμιοποίησης, που μιλάει φαρσί το Pride, προοδευτικό είναι το Δημοκρατικό Κόμμα των ΗΠΑ (των βομβαρδιστικών drones, του διαμελισμού της Γιουγκοσλαβίας, της χρηματοδότησης των τζιχαντιστών), οι συριζαίοι που έχουν ξεπουλήσει τα πάντα, το ΠΑΣΟΚ, η νεοφιλελέ χιπστεριά του Ποταμιού και η ψευτοεναλλακτικότητα της LIFO.

Από την άλλη, όποιος αρθρώσει εναλλακτικό λόγο είναι οπισθοδρομικός, τσουβαλιάζεται με τους φασίστες, την Λουκά και το «παπαδαριό». Κάπως έτσι γίνεται προοδευτικός ο Μακρόν, ο Τσίπρας και η Μέρκελ. Το να αμφισβητεί κανείς τον πολιτιστικό οδοστρωτήρα της παγκοσμιοποίησης, είναι φυσικά λαϊκισμός και στοιχείο καθυστέρησης.

www.e-dromos.gr

Νυχτερινό κρυφτό

Παναγιώτης Χατζημωυσιάδης

Από όλα τα παιχνίδια των παιδικών μου χρόνων, πολεμικά και βόλεϊ, μπάλα και αγαλματάκια, κορόιδο και μήλα, δηλώνω ακόμη και σήμερα την προτίμησή μου στο κρυφτό.

Πέντε, δέκα, δεκαπέντε, είκοσι, είκοσι πέντε, τριάντα ακούω μια ψιλή φωνή να μου μετράει κάθε νύχτα.

Και σαν με παίρνει για τα καλά ο ύπνος, φαντάζομαι ότι τρέχω να κρυφτώ. Αφού οι πιο παιδικές αθωότητες εξασκούνται ολονυχτίς στο ζίουζίτσου.

Και γι’ αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο που κάθε πρωί ξυπνώ.

www.artinews.gr

Δεκατρία χρόνια φυλάκιση για σχέση με έναν αθώο

Φωτεινή Λαμπρίδη

 

Μια δικαστική απόφαση χωρίς προηγούμενο οδηγεί στη φυλακή 29χρονη υποψήφια διδάκτορα ως μέλος τρομοκρατικής οργάνωσης. Αρχικά συνελήφθη εξαιτίας της σχέσης της με τον σύντροφο της, ο οποίος κρίθηκε ύποπτος για συμμετοχή στην οργάνωση «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς». Ο ίδιος αθωώθηκε από το πρωτόδικο κιόλας δικαστήριο, εκείνη όμως, κατέληξε να καταδικαστεί σε κάθειρξη 13 ετών χωρίς να δοθεί ανασταλτικό αποτέλεσμα στην έφεσή της. «Δεν έχει καν σχέση με τον αντιεξουσιαστικό χώρο. Θεωρούσαμε βέβαιο πως θα αθωωθεί στη δίκη» λέει στο tvxs.gr o σύντροφός της.

Ο Θεόδωρος Μαντάς,  συνήγορος υπεράσπισης της 29χρονης και αντιπρόεδρος της Ένωσης Ελλήνων ποινικολόγων και μαχόμενων Δικηγόρων δηλώνει σοκαρισμένος: «για πρώτη φορά στα 30 χρόνια της πορείας μου στον χώρο της δικαιοσύνης, έρχoμαι αντιμέτωπος με μια τέτοια απόφαση και μάλιστα χωρίς να αναγνωρίζεται στη κατηγορούμενη κανένα ελαφρυντικό». 

Το χρονικό

Η περιπέτεια της 29χρονης, ξεκινάει τον Μάρτιο του 2011. Στο σπίτι του συντρόφου της κάνει έφοδο η αντιτρομοκρατική, η οποία παρακολουθούσε δύο υπόπτους για συμμετοχή στην «Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς» που το είχαν επισκεφτεί.

Το ζευγάρι συλλαμβάνεται. Ο σύντροφός της  κατηγορείται με το άρθρο 187Α για συγκρότηση, ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση. Η ίδια στην ασφάλεια δίνει οικειοθελώς  DNA και αποτυπώματα και αφήνεται ελεύθερη. Ο σύντροφός της κρατήθηκε, απολογήθηκε μετά από τρεις μέρες σε ειδικό εφέτη ανακριτή και αφέθηκε ελεύθερος με περιοριστικούς όρους.

Στη δίκη του, ο σύντροφός της αθωώνεται αμετάκλητα καθώς η απόφαση υπογραμμίζει μεταξύ άλλων πως «Ο κατηγορούμενος πρέπει να κηρυχθεί αθώος της πράξης της συγκρότησης – ένταξης (άρθρο. 187 Α ΄§ 4 ΠΚ) που του αποδίδεται, διότι δεν προέκυψε η παρουσία του σε κρησφύγετα της οργάνωσης και ιδίως σε αυτά που βρέθηκε οπλισμός και, όπως αποδείχθηκε, διατηρούσε κοινωνικές μόνο σχέσεις με τους συγκατηγορούμενούς του.»

Για τη σύντροφό του όμως αρχίζει μια περιπέτεια, η οποία θα της αλλάξει τη ζωή. Έστω κι αν η ίδια δεν κουράζεται να επαναλαμβάνει πως ουδεμία σχέση έχει με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς, ενώ και ιδεολογικά ουδέποτε έχει συνταχθεί με τον αναρχικό χώρο.

 

Τα όπλα στην πανεπιστημιούπολη και το «μερικό DNA»

Τον Νοέμβριο του ίδιο χρόνου, η ασφάλεια ανακαλύπτει όπλα στην πανεπιστημιούπολη. «Όπως μάθαμε μετά από τη δικογραφία, ένας βοηθός τεχνικού που έκανε συντήρηση και βρισκόταν στην ταράτσα του πανεπιστήμιου, είδε στις 4 το μεσημέρι της 18ης Νοεμβρίου έναν  τύπο να βγαίνει από ένα  van το οποίο ήταν σταθμευμένο εντός της πανεπιστημιούπολης, και να τοποθετεί ένα μεταλλικό κουτί μέσα σε θάμνους.» λέει ο σύντροφος της 29χρονης. Ο μάρτυρας είπε στην ασφάλεια ότι του κίνησε την περιέργεια το γεγονός γιατί θεώρησε πως κάποιος πήγε να κρύψει εκεί λίρες! «Μετά από δέκα μέρες ο ίδιος μάρτυρας, υπέδειξε και μια σακούλα με σφαίρες. «Είχε ξεχάσει να την υποδείξει νωρίτερα λέει,  γιατί ήταν σε σοκ» εξηγεί ο σύντροφος της 29χρονης.

Παρά το γεγονός πως ο μάρτυρας μιλάει για έναν άνδρα μόνο, η 29χρονη συνδέθηκε με το γεγονός. Να σημειώσουμε ότι  μάρτυρας αυτός ουδέποτε εμφανίστηκε στο δικαστήριο.

Σε γεμιστήρα εκτός όπλου,  ανιχνεύεται στα κρατικά εργαστήρια μέρος του DNA της.  Όπως θα αποδειχθεί αργότερα πρόκειται για ένα ελάχιστο δείγμα εξαιρετικά επισφαλές.  Αυτό όμως, οδηγεί στη σύλληψη και την ποινική της δίωξη για «ένταξη και συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση» και «λήψη, κατοχή, μεταφορά και απόκρυψη όπλων και πυρομαχικών με σκοπό τη διάθεσή τους σε τρίτους για διάπραξη κακουργήματος και τον παράνομο εφοδιασμό ομάδων και οργανώσεων».

Ερωτήματα προκαλεί το γεγονός ότι τα όπλα βρέθηκαν στις 18-11-2011 και η σύλληψη πραγματοποιήθηκε ενάμισι χρόνο μετά, τον Γενάρη του 2013.

 

Κανένα άλλο στοιχείο εις βάρος της

Η 29χρονη οδηγήθηκε στον ανακριτή, ο οποίος μετά την απολογία της την αφήνει ελεύθερη. «Ο ανακριτής προφανώς αναγνωρίζει πως τα στοιχεία ενάντιων της δεν επαρκούν. Και το κάνει αυτό εν μέσω αρνητικού κλίματος. Να σας θυμίσω ότι εκείνες τις μέρες είχε γίνει η ανακατάληψη της βίλας Αμαλίας» εξηγεί στο tvxs.gr o σύντροφός της.

Παίρνει μια ανάσα και συνεχίζει τη ζωή της. Ολοκληρώνει το μεταπτυχιακό της και βαδίζει ολοταχώς προς το διδακτορικό, το συμβούλιο εγκρίνει την έξοδο της από τη χώρα για να μετάσχει σε διεθνή συνέδρια, έστω κι αν η ίδια βλέπει το όνομα της να φιγουράρει στις λίστες της αντιτρομοκρατικής.  Στο συγκεκριμένο non paper κατονομάζονταν όσοι κατηγορούνταν για τρομοκρατική δράση.

Μεσολαβεί ένα παραπεμπτικό βούλευμα που σημειώνει  πως «κανένα στοιχείο που να τη συνδέει με την οργάνωση Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς δεν βρέθηκε από την άρση τόσο του τηλεφωνικού όσο και του τραπεζικού απορρήτου. Περαιτέρω ούτε κατά τη διενέργεια κατ’ οίκον έρευνας, ούτε όμως και κατά τη διενέργεια έρευνας σε αυτοκίνητο ιδιοκτησίας του πατέρα της προέκυψε οποιοδήποτε στοιχείο που να αποδεικνύει την εμπλοκή ή συμμετοχή της»

Το μοναδικό στοιχείο λοιπόν εις βάρος της είναι οι «σοβαρές ενδείξεις ενοχής» από το μερικό DNA, που όμως έχει στο μεταξύ... χαθεί.

 

Το «χαμένο DNA» και το ερώτημα «γιατί δεν τον χώρισες;»

Η πελάτης του, διηγείται ο  συνήγορος υπεράσπισης της 29χρονης στο Tvxs.gr, βέβαιη για την αθωότητά της, έσπευσε να ζητήσει μια δεύτερη γνωμάτευση για το DNA. Απευθύνθηκε στο μοναδικό εξειδικευμένο κέντρο της Ελλάδας που μπορεί να κάνει ελέγχους DNA και  παρήγγειλε τεχνική έκθεση στον  διορισμένο πραγματογνώμονα Γεώργιο Φίτσιαλο, διδάκτορα Μοριακής Βιολογίας και Γενετικής του Πανεπιστημίου Nice Sophia Antipolis της Γαλλίας και γενικό διευθυντή του Ευρωπαϊκού Κέντρου Γενετικής και Ταυτοποίησης DNA, ο οποίος ειδικεύεται στην ανάλυση/ταυτοποίηση DNA.

Ο κος Φίτσιαλος ζήτησε μέσω ανακριτή να μπορέσει να κάνει κι αυτός έλεγχο. Η απάντηση της αστυνομίας στον ανακριτή ήταν ότι το DNA «τελείωσε». «Ήταν τόσο μικρό που με την πρώτη ανάλυση έφυγε το δείγμα» εξηγεί ο σύντροφός της. «Αλλά για να είναι έγκυρο ένα δείγμα, πρέπει να είναι από μία συγκεκριμένη ποσότητα και πάνω».

Ο κος Φίτσιαλος τότε ζήτησε τα στοιχεία που έβγαλαν τα γενετικά εργαστήρια της ΕΛ.ΑΣ. και κατόπιν παρέδωσε  μια έκθεση που δείχνει ότι και τα δικά τους αποτελέσματα είναι αντιεπιστημονικά. «Σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να γίνει ταυτοποίησή με το επίμαχο μερικό γενετικό προφίλ» γράφει η έκθεση του η οποία κάνει λόγο για τραγικά λάθη, σοβαρές ελλείψεις και σημαντικές αποκλίσεις από τους κανόνες που έχει θεσπίσει η διεθνής επιστημονική κοινότητα για την ανάλυση δειγμάτων  DNA εγκληματολογικού χαρακτήρα.  Η έκθεση γράφει χαρακτηριστικά ότι «Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε χαρακτηρίζεται ως υλικό χαμηλής ποσότητας και ποιότητας, καθώς βρίσκεται κάτω από το όριο των 200pg/αντίδραση και κατά τη γενετική ανάλυση απέδωσε ένα μη πλήρες (μερικό) και κακής ποιότητας γενετικό προφίλ».

Με τη σημαντική αυτή έκθεση στα χέρια της, η 29χρονη ισχυρίστηκε στο δικαστήριο πως  «...είναι επισφαλείς και επιστημονικά ελλιπείς οι εκθέσεις πραγματογνωμοσύνης της ΕΛ.ΑΣ. δεν έχουν καμία αποδεικτική ισχύ και δεν μπορούν να αποτελέσουν στοιχεία που θα οδηγούσαν στην κρίση περί σοβαρών ενδείξεων ενοχής μου».

Έγινε η  κατ’ αντιπαράθεση εξέταση. «Όταν η πρόεδρος ρώτησε την αστυνόμο που κατέθεσε σχετικά αν έχει να πει κάτι πάνω στην έκθεση δεν είπε τίποτα.» λέει ο σύντροφος της 29χρονης. «Η εισαγγελέας δε, αντί να φωτίσει την ουσία, την ρωτούσε γιατί δεν με χώρισε».

«Πρόκειται για μια ελλιπή διαδικασία και θα έπρεπε τα εργαστήρια να είναι πιο προσεκτικά όταν καταδεικνύουν κατηγορούμενους.» προσθέτει ο συνήγορος υπεράσπισης κος Μαντάς. «Δεν  έκανε δεκτό το δικαστήριο ούτε το ανασταλτικό στην έφεση.  Την έστειλαν φυλακή, βρίσκεται στο μεταγωγών και περιμένει μεταγωγή για τη Θήβα. Σε ερώτησή του Tvxs αν θεωρεί πως την πρωτόγνωρη αυτή απόφαση του δικαστήριου  επηρέασε η τρομοκρατική επίθεση εναντίον του Λουκά Παπαδήμου, καθώς το δικαστήριο πραγματοποιήθηκε λίγες μέρες μετά,ο κ. Μαντάς απαντά καταφατικά.

tvxs.gr

Γιάννης Αγγελάκας: Δυο λόγια ακόμα...

 

...και μια υπογραφή για την Ηριάννα.

"Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μαντήλι που δήθεν φοράει στα μάτια της η θεά της Δικαιοσύνης"...
Θέση στην υπόθεση της Ηριάννας παίρνει και ο δημιουργός και τραγουδιστής, Γιάννης Αγγελάκας, με σχόλιο που ανηρτησε στην ...προσωπική ιστοσελίδα του στο facebook.
Το κείμενο:
Κάτι δεν πάει καλά με αυτό το μαντήλι που δήθεν φοράει στα μάτια της η θεά της Δικαιοσύνης στη χώρα μας. Είναι διάτρητο και λοξοκοιτάει απ’ τη μια προστατευτικά προς τους πολιτικούς και οικονομικούς άρχοντές μας (δύο πολιτικοί όλοι κι όλοι μπήκαν στη φυλακή για καταχρήσεις δισεκατομμυρίων που γινόταν εις βάρος μας τόσα χρόνια και είναι και οι δύο ελεύθεροι πια) κι απ’ την άλλη απειλητικά και καχύποπτα προς όλους εμάς τους υπόλοιπους που δεν μπορούμε να παρακολουθούμε απαθείς και βουβοί την κατάλυση κάθε έννοιας δημοκρατίας, δικαιοσύνης και απλής λογικής στον τόπο μας.
Διαβάστε για την παράλογη και χωρίς σοβαρά στοιχεία καταδίκη της 29χρονης Ηριάννας (13 χρόνια χωρίς αναστολή) παραπάνω και ψηφίστε για να υποστηρίξετε την απελευθέρωσή της και τους ίδιους σας τους εαυτούς εδώ: https://secure.avaaz.org/…/Elliniki_Dikaiosyni_Elliniki_K…/…

ΥΓ. Το «SURVIVOR» δεν είναι ένα γλυκό όνειρο, είναι ο εφιαλτικός εμπαιγμός του καθημερινού μας μόχθου για επιβίωση. Ξύπνα δεν ειν’ όνειρο το χιόνι που μας καίει.

nonews-news.blogspot.gr

 

ΥΓ του blog: .....λήστεψαν τα όνειρα και τις ελπίδες των νέων οι πολιτικοί κι η οικονομική ελίτ και τα σκοτώνουν τώρα κι οι δικαστές

Όχι στο νέο έγκλημα !

 

του Μίκη Θεοδωράκη

 

Σχολιάζοντας το άρθρο του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου σχετικά με την Διάσκεψη της Γενεύης δεν θα επαναλάβω τις καίριες αναλύσεις του που οδηγούν στο συμπέρασμα ότι για μια ακόμα φορά απειλείται η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Υπάρχουν αρμοδιότεροι από μένα, όπως ο καθηγητής Γεώργιος Κασιμάτης, που θεωρεί ότι «η συμμετοχή της Ελλάδας και της Κύπρου στην Διάσκεψη αυτή συνιστά διεθνή αναγνώριση του λόγου τρίτων κρατών επί της Κύπρου» και γι’ αυτό την χαρακτηρίζει παράνομη και αντίθετη με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, τα δε αποτελέσματά της άκυρα.

Εγώ θα σταθώ στη θέση και στον ρόλο της Ελλάδας μέσα στο πλαίσιο της σημερινής ιστορικής συγκυρίας, όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις (με πρώτες τις ΗΠΑ) για τις οποίες η διεξαγωγή πολεμικών επιθέσεων αποτελεί κύριο σκοπό τόσο για την οικονομική και κοινωνική τους ανάπτυξη όσο και για την ικανοποίηση της επιθετικής ψυχολογίας που διαμορφώνει ένα νέο είδος παλλαϊκού πανεθνικού ιμπεριαλισμού, πρωτοφανούς σε αγριότητα και κυνισμό. 

Η Μέση Ανατολή υπήρξε και εξακολουθεί να είναι ο βασικός στόχος των επιθετικών δυνάμεων, όχι μόνο για το πετρέλαιο αλλά και για άλλους γεωπολιτικούς λόγους με επίκεντρο τη διάλυση του αραβικού κόσμου στο σύνολό του και την τελική εξόντωση του Μωαμεθανισμού. Η πολιτική αυτή ξεκίνησε από την εποχή του Νασερισμού, δηλαδή της προσπάθειας δημιουργίας ενός ενιαίου αραβικού κράτους, γεγονός που η Δύση θεώρησε ως την μεγαλύτερη απειλή στα συμφέροντά της. Και ξεκίνησε από τότε να οργανώνει μεθοδικά την αντιαραβική της εκστρατεία.

Η τακτική αυτή είχε ως συνέπεια την αφύπνιση των ριζοσπαστικών δυνάμεων του αραβικού κόσμου και την αυξανόμενη διαμόρφωση στην αρχή αμυντικής και στη συνέχεια επιθετικής τακτικής από την πλευρά των μουσουλμάνων με κορύφωση το Ισλαμικό Κράτος. Για να φτάσουμε στο στάδιο της εκδικητικής μανίας από μέρους των μωαμεθανών, περάσαμε διάφορα στάδια με τη δημιουργία εξτρεμιστικών οργανώσεων ξεκινώντας από την Παλαιστίνη και την στοχοποίηση του Ισραήλ, την μεταβολή του Λιβάνου σε πεδίο βολής φανατικών δυνάμεων και από τις δύο πλευρές, την μετατροπή του Ιράν σε θρησκευτικό κράτος με βασική ιδεολογία το μίσος εναντίον του δυτικού κόσμου και -το αποκορύφωμα- τις επιθέσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ με αποτέλεσμα την ολική καταστροφή του Αφγανιστάν, του Ιράκ και της Συρίας παράλληλα με τις ισοπεδωτικές επιθέσεις του Ισραήλ στον Λίβανο και στην Παλαιστίνη. Ακολούθησε η επίθεση κατά της Λιβύης και η ουσιαστική της καταστροφή.

Το τελικό αποτέλεσμα έως σήμερα είναι η εξόντωση ενός σημαντικού μέρους των παραδοσιακών μουσουλμανικών δυνάμεων. Ιράκ, Λιβύη, Συρία αποτελούσαν τρεις ισχυρούς κρατικούς πυλώνες της αραβικής δύναμης. Έκτοτε, η συνειδητοποίηση της απώλειας αυτών των δυνάμεων λειτουργεί μέσα στον μουσουλμανικό χώρο ως ο κύριος στρατολόγος των πληγωμένων μωαμεθανών. Το μέγεθος της θυσίας όλων αυτών που ανατινάζονται φωνάζοντας το όνομα του Αλλάχ από τυφλή εκδικητική μανία θα πρέπει να μας κάνει να σκεφτούμε τους λόγους που τους οδήγησαν σ’ αυτές τις πράξεις. Συνήθως εμείς βλέπουμε μόνο τα θύματα. Αν εξετάζαμε με νηφαλιότητα και τους θύτες, τότε θα καταλήγαμε ασφαλώς στην διαπίστωση, ότι ίσως αυτοί οι θύτες να είναι μεγαλύτερα θύματα από τα δικά τους θύματα. Θύματα της νέας σταυροφορίας των Δυτικών δυνάμεων (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) που όπως είδαμε, οι πολεμικές συρράξεις που προκαλούν, αποτελούν κυρίαρχο στοιχείο για την ύπαρξή τους ως κορυφαίων οικονομικών και στρατιωτικών δυνάμεων που διεκδικούν τον ρόλο των Αφεντικών του Κόσμου.

Η αξία των οπλικών συστημάτων (τόσο των επιτιθεμένων όσο και των αμυνομένων) κατά τη διάρκεια όλων αυτών των πολεμικών επιχειρήσεων (στη Συρία δεν τελείωσαν ακόμα) θα πρέπει να υπολογιστεί σε τρισεκατομμύρια δολλάρια που εισπράχθηκαν από τα κρατικά ταμεία των ΗΠΑ, της Αγγλίας και της Γαλλίας σε μέγιστο βαθμό. Με άλλα λόγια αυτά τα πλούσια Έθνη που παράγουν και εξάγουν τον ΜΑΥΡΟ ΘΑΝΑΤΟ, έγιναν πλουσιότερα, ενώ για τους ηττημένους το τίμημα σε αίμα και καταστροφή είναι ανυπολόγιστο.

Μπορούμε να πούμε ότι εξαφανίστηκαν όχι μόνο ως κρατικές αλλά και ως εθνικές ενότητες. Έσβησαν από τον χάρτη ολόκληρες χώρες και λαοί, για να πλουτίσουν οι δήθεν πολιτισμένοι της Δύσης και να επιβεβαιώσουν την απόλυτη κυριαρχία τους, με πυλώνες την οικονομική και στρατιωτική παντοδυναμία τους.

Αυτή είναι η πεμπτουσία του σύγχρονου κόσμου και όλα τα υπόλοιπα έχουν δευτερεύουσα σημασία.

Μέσα σ’ αυτό το κάδρο των διεθνών σχέσεων και της νέας ισορροπίας δυνάμεων, η Ελλάδα και η Κύπρος πού τοποθετούνται;

Η άποψή μου είναι ότι το μοναδικό ενδιαφέρον που θα πρέπει να έχουν τα Επιτελεία των Ισχυρών Δυνάμεων για μας είναι βασικά γεωπολιτικό. Πλάι στα ονόματα των χωρών μας, οι υπερατλαντικοί επιτελείς θα έχουν σημειώσει ένα μεγάλο ερωτηματικό: «Τι θα κάνουμε μ’ αυτές τις δύο χώρες με την τόσο μεγάλη γεωστρατηγική σημασία και με τους τόσο απρόβλεπτους λαούς;».

Για να μιλήσω μετεωρολογικά, οι άνεμοι που φυσούν στην περιοχή μας ξεπερνούν τα δέκα μποφώρ. Φυσικά οι πιο πολλοί δεν έχουν την ίδια γνώμη με μένα. Αυτά τα περί πολεμικής βιομηχανίας, της εξαγωγής του μαύρου θανάτου και της γενικευμένης ευθύνης για τη συσσώρευση πλούτου με τίμημα τις σάρκες και το αίμα των ασθενέστερων λαών είναι σκέψεις εκτός του πλαισίου των αναλύσεων βάσει των οποίων καθορίζεται η τοποθέτησης του α και του β. Γιατί όμως; Δεν βλέπουν; Όταν τελείωσε η καταστροφή της Γιουγκοσλαυίας από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ, δημοσιεύθηκε ο εξής ισολογισμός: Από τη μια πλευρά τοποθετήθηκαν οι καταστροφές (εργοστάσια, γέφυρες, νοσοκομεία, σχολεία, νεκροί κλπ.) και από την άλλη τα κέρδη από την πώληση, αγορά και χρήση των όπλων ΗΠΑ, Αγγλία, Γαλία, Γερμανία, Σουηδία κλπ. κέρδη σε δισεκατομμύρια δολλάρια.

Όμως με την Μέση Ανατολή δεν τελειώσαμε ακόμα. Μένει το Ιράν. Ο Κίσινγκερ δήλωσε ότι σε ένα πόλεμο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ κατά του Ιράν, προβλέπει εμπλοκή της Ρωσίας. «Τότε», είπε, «όταν η αρκούδα βγει από τη φωλιά της, θα την χτυπήσουμε με τα νέα μας όπλα και θα την διαλύσουμε».

Αναφέρθηκα στην Ρωσία. Κι εδώ θα πρέπει να προσθέσω, ότι είναι μέγα λάθος μας να την αγνοούμε. Ρωσία και Κίνα είναι αυτή τη στιγμή οι δύο βράχοι που εμποδίζουν τους Ισχυρούς να μεταβάλουν την γη σε ένα κολοσσιαίο Αρμαγεδώνα. Και πάλι επανερχόμαστε στον Πολιτισμό. Γίνεται ολοένα και πιο ευδιάκριτο το γεγονός ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μια βαθειά πολιτισμική αντίθεση. Ανάμεσα στον Πόλεμο και την Ειρήνη, το Χάος και την Αρμονία.

Προσωπικά θλίβομαι βαθύτατα να βλέπω τις κυρίαρχες χώρες του Δυτικού Πολιτισμού (που έχει τις ρίζες του στην Ελλάδα) να έχουν μεταλλαγεί σε Σταυροφόρους θανάτου. Όμως η πραγματικότητα με απομακρύνει από αυτή την ρομαντική αντιμετώπιση. Και θα ευχόμουν το μεγάλο βήμα κατά της πολεμικής βιομηχανίας και της εξαγωγής του Μαύρου Θανάτου να το έκαναν οι ίδιοι οι Λαοί των πλούσιων χωρών…

Δεν μπορώ όμως να κάθομαι ήσυχος με σταυρωμένα χέρια όταν βλέπω ότι αυτοί οι δήθεν φίλοι και σύμμαχοί μας δεν μας υπολογίζουν ως ομοίους τους (εννοώ την Ελλάδα και την Κύπρο). Τουναντίον μας υποτιμούν και μας θεωρούν χώρες σημαντικές μόνο και μόνο γιατί η γεωγραφική μας θέση μας τοποθετεί στο επίκεντρο των συμφερόντων τους.

Στην περίπτωση που θα θελήσουν να επιτεθούν στο Ιράν, η Κύπρος είναι απαραίτητη ως προωθημένη βάση εξόρμησης. Η Σούδα έπεται. Και γιατί η Κύπρος; Γιατί το Ιράν δεν είναι Ιράκ και για να κατακτηθεί χρειάζονται εκατοντάδες χιλιάδες στρατιώτες. Θα χρειαστεί λοιπόν ένα αβύθιστο αεροπλανοφόρο, όπου θα στρατοπεδεύουν οι στρατιώτες και από κει μέσω Ιράκ στα σύνορα του Ιράν.

Στο πλαίσιο των απόψεών μου αυτών, θεωρώ ότι στην Γενεύη οι Αμερικανοί μαζεύουν γύρω από ένα τραπέζι τους υπάκουους υπηκόους τους για να στραγγαλίσουν τους απείθαρχους ελληνοκύπριους, να τους αφοπλίσουν αφήνοντας ανέπαφο τον τούρκικο στρατό, που σημαίνει ότι παραδίδουν το νησί μέσω της μειοψηφίας των τουρκοκυπρίων στην Άγκυρα.

Όλα αυτά θα συμβούν στις μέρες που έρχονται, ενώ ο ελληνικός λαός θα βρίσκεται σε κατάσταση μνημονιακού λήθαργου. Μέσα σε παρόμοιες κοσμοϊστορικές ανεμοθύελλες οι Έλληνες έμαθαν να ζουν από την εποχή του Μαραθώνα ακόμα. Αλλά τότε υπήρχε ένας Μιλτιάδης και ένας Θεμιστοκλής και ένας Λαός ελεύθερος, με υψηλό επίπεδο πολιτισμού. Βλέπετε σήμερα να υπάρχει κανένας σύγχρονος Μιλτιάδης ή Θεμιστοκλής; Υπάρχει λαός όρθιος και υψηλό επίπεδο μόρφωσης και πολιτισμού; Ή τουλάχιστον ευημερίας;

Επειδή είμαι βέβαιος ότι μιλώ μέσα σε έρημο, θα στραφώ προς την πλευρά της Κυβέρνησης και προσωπικά του Αλέξη Τσίπρα, για να ρωτήσω ευθέως: «Πιστεύετε ότι εσείς είστε ικανοί να αντιμετωπίσετε αυτή τη νέα πρόκληση; Με ποιες δυνάμεις; Ποσοτικά και ποιοτικά; Έχετε μεγάλη ευθύνη και κινδυνεύετε να χαρακτηριστείτε άσχημα και κατά τη γνώμη μου άδικα, γιατί δεν πιστεύω ότι έχω απέναντί μου προδότες. Το αντίθετο θα έλεγα. Είστε όπως σχεδόν όλοι οι Έλληνες πατριώτες. Όμως χωρίς το απαραίτητο έρμα που οφείλει να έχει η χώρα και η κυβέρνησή της για να αντέξει σ’ αυτούς τους νέους ανέμους η χώρα μας και έτσι θα οδηγηθούμε σε μια ανεπίτρεπτη προδοτική ενέργεια απέναντι στους Κύπριους αδελφούς μας.

Θα απευθυνθώ και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, για να τον παρακαλέσω να μελετήσει προσεκτικά όλα τα δεδομένα σχετικά με την Διάσκεψη της Γενεύης, προκειμένου να αποφύγουμε μια νέα ανεπανόρθωτη εθνική καταστροφή.

Εμένα προσωπικά ως Έλληνα δεν με φοβίζουν αυτοί οι ιστορικοί άνεμοι. Απεχθάνομαι μόνο την ιδέα ότι μπορεί να με κάνουν να αισθάνομαι σαν φρόκαλο. Είμαι πεπεισμένος, ότι ο ελληνικός λαός είναι ικανός κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις (που δεν υπάρχουν σήμερα) να αντιμετωπίσει σαν αιωνόβιος πλάτανος ακόμα και τους πιο άγριους ανέμους. Ας σοβαρευτούμε λοιπόν και ας κοιτάξουμε όλοι μαζί πώς θα γλιτώσουμε από τη νέα παγίδα στην οποία μας οδηγούν.

 

Αθήνα, 23.6.2017 

Μίκης Θεοδωράκης

www.mikistheodorakis.gr

Ιστορίες μεγαλείου της Κρητικής Αντίστασης: Μία οφειλόμενη απάντηση στο λίβελλο του Φίλντινγκ εναντίον της Κρήτης

 

Του Αριστομένη Ι. Συγγελάκη,

Διδάκτωρα του Πανεπιστημίου Αθηνών, Συγγραμματέα του Εθνικού Συμβουλίου Διεκδίκησης των Οφειλών της Γερμανίας προς την Ελλάδα και Μέλους της Ένωσης Θυμάτων Ολοκαυτώματος Δήμου Βιάννου

 

Αντί απάντησης στους κραυγαλέα ανυπόστατους και βαρύτατα συκοφαντικούς για τον κρητικό λαό χαρακτηρισμούς του Βρετανού πράκτορα Ζαν Φίλντινγκ[1], που έρχονται σε κάθετη αντίθεση, άλλωστε, με όσα εκθειαστικά για την Κρητική Αντίσταση λένε οι Πάτρικ Λη Φέρμορ, Στάνλει Μος, Τομ Ντανμπάμπιν κ.α., παραθέτουμε έξι μικρές ιστορίες, από τις εκατοντάδες που υπάρχουν, χαρακτηριστικές της Κρητικής Αντίστασης[2].

Φίλντινγκ: «Περίεργο ψυχολογικό φαινόμενο: τούτοι εδώ οι Πυγμαίοι της Μεσογείου, γυμνοί, υποσιτισμένοι και αγράμματοι, μ’ ένα επίπεδο ζωής χαμηλότερο από κάθε άλλη ευρωπαϊκή φυλή, εξαιρέσει ίσως ορισμένων τμημάτων της Αλβανίας, Μακεδονίας, Βουλγαρίας και Θράκης, να γαντζώνονται τόσο απελπισμένα στη ζωή, ενώ οι Αγγλοαμερικανοί, με όλα τα διανοητικά και φυσικά χαρίσματα της γης, θα ‘ταν διατεθειμένοι να τα θυσιάσουν όλα».

 

Ιστορία 1^η: η αυτοθυσία των μικρών παιδιών από τη Βιάννο

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1943, ανήμερα της ανυψώσεως του Τιμίου Σταυρού, οι Γερμανοί εισέρχονται στα χωριά της Βιάννου και της Δυτικής Ιεράπετρας και προχωρούν σε μαζικές εκτελέσεις πολιτών. Μια ομάδα Γερμανών φτάνει στο Μετόχι της οικογένειας Βερβελάκη από το Κεφαλοβρύσι και βρίσκει εκεί τα τρία μικρότερα παιδιά της οικογένειας, την Ευαγγελία, 8 ετών, τη Μαρία 12 ετών και τον Στέλιο 15 ετών. Τα ρωτούν άγρια πού κρύβεται ο πατέρας τους, αλλά αυτά δεν απαντούν. Τα βασανίζουν με τις ξιφολόγχες, μα τα μικρά παιδιά δεν λυγίζουν. Αντιστέκονται με πρωτόγνωρη γενναιότητα στη ναζιστική βαρβαρότητα και βρίσκουν μαρτυρικό αλλά ηρωικό θάνατο.

Τα αδέλφια Βερβελάκη με τη γενναιότητα και το ανυπότακτο φρόνημά τους νίκησαν τον φασισμό κι έγιναν φωτεινά ορόσημα αντίστασης και αυτοθυσίας.

 

Φίλντινγκ: «Οι Κρητικοί δεν θα έμπαιναν στον κόπο να ρισκάρουν τη ζωή τους δίχως την κατάλληλη πληρωμή». (…) «Οι Κρητικοί καθίστανται επικίνδυνα αδιάφοροι απέναντι στη γερμανική κατοχή. Το παλιό πνεύμα αντίστασης και εξέγερσης έχει εξατμιστεί.».

Ιστορία 2^η: οι ανυπότακτες γυναίκες της Καλής Συκιάς

Τον Οκτώβρη του 1943, ο Μανόλης Μπαντουβάς, κυνηγημένος από τους Γερμανούς μετά το Ολοκαύτωμα της Βιάννου, προσπαθεί να ξεφύγει από τους διώκτες του. Μία μεγάλη επιχείρηση φυγάδευσής του οργανώνεται στην οποία, μάλιστα, συμμετέχει και ο ίδιος ο Φίλντινγκ. Όμως η ομάδα αυτή εντοπίζεται από τους Γερμανούς και στη μάχη που δίδεται στο όρος «Τσιλίβδικας» (ενδοχώρα Ρεθύμνου), στις 4 Οκτωβρίου 1943, οι αντάρτες επικρατούν κατά κράτος. Τότε ο Μπρούνο Μπρόγερ, Διοικητής του Φρουρίου Κρήτης, δίνει εντολή να καταστρέψουν για παραδειγματισμό τα κοντινά χωριά Καλή Συκιά και Καλλικράτης.

Στην περιοχή καταφτάνουν δυνάμεις του τακτικού γερμανικού στρατού καθώς και το απόσπασμα του διαβόητου σαδιστή ναζί Φριτς Σούμπερτ. Οι άντρες της Καλής Συκιάς, μην μπορώντας να φανταστούν τι θα συμβεί, σπεύδουν να κρυφτούν στο βουνό. Οι αφηνιασμένοι ναζί φτάνουν στις 6 Οκτωβρίου στο χωριό κι ανακρίνουν τις γυναίκες αλλά αυτές αρνούνται να προδώσουν τους άντρες τους. Τις απειλούν με θάνατο, τις χτυπούν αλλά αυτές δεν κάμπτονται, παραμένουν ανυπότακτες έως το τέλος. Τα ναζιστικά κτήνη ρίχνουν τελικά δώδεκα γυναίκες και έναν υπερήλικα ζωντανούς στην πυρά. Στη συνέχεια εφορμούν στον Καλλικράτη και δολοφονούν εν ψυχρώ (στις 8 και 11 Οκτωβρίου 1943) 21 άντρες και 10 γυναίκες.

Το παράδειγμα ανείπωτης γενναιότητας και αυταπάρνησης των ηρωικών γυναικών της Καλής Συκιάς και του Καλλικράτη συγκλονίζει τους δημοκράτες όπου γης.

 

Φίλντιγκ: «Ακόμη και η περίφημη κρητική φιλοξενία εξαφανίστηκε μπροστά στη γερμανική βία ή απειλή βίας. Οι Βρετανοί, εμού συμπεριλαμβανομένου, έχουν πάνω από μια φορά αποπεμφθεί από τις πόρτες χωρικών που ήταν είτε υπερβολικά φοβισμένοι για να μας στεγάσουν είτε υπερβολικά καχύποπτοι ότι μπορεί να ήμασταν μεταμφιεσμένοι Γερμανοί».

Ιστορία 3^η: η ατρόμητη Ανωγειανή

 

Μια  σημαντική  μορφή  ήταν  η  Καλλιόπη Ξυλούρη-Σκουλά, γυναίκα του Παπαγιάννη Σκουλά, πρωτεργάτη της Αντίστασης στα Ανώγεια.

Κατά την απαγωγή του Στρατηγού Κράιπε ο Πάτρικ Λη Φέρμορ προσπαθεί να ξεφύγει από τους διώκτες του. Ντυμένος με στολή Γερμανού αξιωματικού πλησιάζει το σπίτι του Παπαγιάννη Σκουλά, ο οποίος όμως λείπει. Η γυναίκα του Καλλιόπη Ξυλούρη – Σκουλά ανυποψίαστη ανοίγει την πόρτα και μόλις βλέπει μπροστά της τον Γερμανό αξιωματικό τον φτύνει στο πρόσωπο! Ο Πάτρικ Λη Φέρμορ, συγκλονισμένος από την μνημειώδη αντιστασιακή πράξη της ανυπότακτης Ανωγειανής, της εξηγεί ποιος είναι, την αγκαλιάζει και τη φιλά. Ο Βρετανός μέχρι το τέλος της ζωής του μνημόνευε συνεχώς αυτό το μοναδικό παράδειγμα θάρρους και υπερηφάνειας.

 

Φίλντιγκ: «Όσοι Κρητικοί δεν έχουν ακόμη παραδοθεί στην απαθή κατήφεια ή στη σκυθρωπή αδιαφορία, τρέμουν από φόβο».

Ιστορία 4η: η γενναία μαθήτρια Τερψιχόρη Χρυσουλάκη-Βλάχου

Η πανέμορφη αγωνίστρια από τη Σητεία, αν και μαθήτρια ακόμη, προσφέρει πολύτιμες υπηρεσίες στην Εθνική Αντίσταση λειτουργώντας τον ασύρματο της Μονής Τοπλού. Μετέχει ενεργά και χωρίς να φοβάται τον θάνατο στην αντιστασιακή ομάδα που έχει ως επικεφαλής τον Ηγούμενο Γεννάδιο. Συλλαμβάνεται από τους Γερμανούς μαζί με αρκετούς συναγωνιστές της (Ηγούμενος  Γεννάδιος,  Μοναχός  Καλλίνικος Παπαθανασάκης,   Ελένη Μαρκετάκη,  Ιωσήφ Σακκαδάκης και Ιωάννης Ιερεμίας) και καταδικάζεται σε θάνατο. Εκτελείται στην Αγυιά Χανίων τον καλοκαίρι του 1944. Αντιμετωπίζει το θάνατο με μια αξιοθαύμαστη ψυχραιμία. Η ηρωική αυτή Ελληνίδα γράφει στον τοίχο του κελιού της «Είμαι Ι8 χρονών. Με καταδίκασαν σε θάνατο. Περιμένω από στιγμή σε στιγμή το εκτελεστικό απόσπασμα. Ζήτω η Ελλάδα. Ζήτω η Κρήτη».

 

Φίλντινγκ: «Οι Κρητικοί αποδείχτηκαν αυτοί που είναι πραγματικά: δειλοί, προδότες, κλεφταράδες κι απατεώνες».

Ιστορία 5^η: το ηθικό μεγαλείο του χαροκαμένου πατέρα

Στις 28 Αυγούστου 1944 στον Κακόπετρο Χανίων οι Γερμανοί δολοφόνησαν εν ψυχρώ τους τέσσερις από τους πέντε γιους της οικογένειας Δεσποτάκη. Ένα χρόνο μετά, η Επιτροπή Διαπιστώσεως Ωμοτήτων εν Κρήτη (Καζαντζάκης, Κακριδής, Καλλιτσουνάκης, Κουτουλάκης) επισκέπτεται το σπίτι του κι ο διάλογος με τον χαροκαμένο πατέρα (όπως περιλαμβάνεται στην Έκθεση) έχει ως εξής:

«-Ήρθετε, λέει, να καταγράψετε για το αίμα που χύθηκε… έχετε κ’ επαέ να σημειώσετε κατιτίς…

-Τί;

-Τέσσερις γυιούς μου σκοτώσανε… Οι δυο τελευταίοι ήσανε δίδυμα…

Πώς σε λένε;

-Δεσποτάκη… μα επειδή είστε κουρασμένοι, περάσετε κι από το σπίτι να πάρετε ένα νερό…

Το σπίτι του ήταν εκεί δίπλα σε μιαν κατηφοριά. Μπαίνομε μέσα, τί να δούμε, ένα τραπέζι, μ’ όλα του Θεού τα καλά, και στη γωνιά μια γυναίκα μαυροφορεμένη μ’ ένα κοριτσάκι μικρό στην ποδιά της, να κάθεται να κλαίει…

–Ήντα ’ναι δά τουτανά; ήντα κλαις; Οι αθρώποι δεν ήρθανε για να τωσε χαλάσεις την καρδιά ντως. Ελευτερωθήκαμε, για όχι; Εξέχασές το; Ετσά ’ναι η λευτεριά∙ σε μας ήλαχε να δώσωμε τα παιδιά μας… άλλος τα σπίθια ντου, άλλος ήδωκε τα λιόφυτά ντου… πως σου πόμεινε μόνο η κοπελιά, εγώ θα σου κάμω κι άλλους γυιούς…

Εκεί είδα τον Καζαντζάκη να κλαίει. Μέσα στ’ αυτοκίνητο μας ήλεγε κι ήκλαιγε ακόμη, είδετε; αυτή είναι η κρητική ψυχή, την ελευτερία την έχει θρησκεία… Ένας τέτοιος λαός υποδουλώνεται ποτές;»

Ιστορία 6η: Η ηθική ανωτερότητα του Αλέξανδρου Ραπτόπουλου

Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του στις φυλακές της Αγυιάς ο πρωτεργάτης της Κρητικής Αντίστασης Αλέξανδρος Ραπτόπουλος αναδεικνύει την ηθική του ανωτερότητα. Στο τελευταίο του γράμμα, στις 3.9.1942, λίγο πριν εκτελεστεί από τους Γερμανούς, γράφει χαρακτηριστικά: «Αγαπητά μου παιδιά, Σας αφήνω τον ύστατο χαιρετισμό και την ευχή μου. Συγχωρήσετε τους εχθρούς μας. Και εστε υπερήφανοι.».

Μικρές ιστορίες, χαρακτηριστικές της αδούλωτης κρητικής ψυχής, της αδούλωτης Ελλάδας ως απάντηση στους κυνικούς της εξουσίας και τους παραχαράκτες της Ιστορίας.

Σημειώσεις:

[1] Οι παντελώς ανυπόστατες και συκοφαντικές κατηγορίες του Βρετανού πράκτορα Ζαν Φίλντινγκ εναντίον της Κρητικής Αντίστασης (ανα)δημοσιεύθηκαν στην Εφημερίδα των Συντακτών, στο φύλλο μάλιστα της 20ης Μαΐου 2017, ανήμερα της επετείου της έναρξης της Μάχης της Κρήτης (χωρίς, ωστόσο, να υιοθετούνται ως αληθείς από τον συντάκτη). Το παρόν κείμενό μας με τίτλο «Ιστορίες μεγαλείου της Κρητικής Αντίστασης» αποτελεί απάντηση στο λίβελλο του Φίλντινγκ και δημοσιεύθηκε (σε μικρότερη έκταση) στην Εφημερίδα των Συντακτών (8.6.2017).

[2] Θερμές ευχαριστίες στους Γιώργο Καλογεράκη, υπ. Διδάκτορα Ιστορίας Παν/μίου Ιωαννίνων και Γιώργο Παπαδάκη, δημοσιογράφο και ιστοριοδίφη, για τις πολύτιμες πληροφορίες, την κριτική ανάγνωση και την ενθάρρυνση που μου παρείχαν στη συγγραφή του παρόντος άρθρου.

Διαβάστε επίσης:

Αλεξάντερ Φίλτνινγκ: Ο Άγγλος αποικιοκράτης πράκτορας στη Μάχη της Κρήτης που έλεγε τους Κρητικούς πυγμαίους της Μεσογείου, δειλούς, προδότες, κλεφταράδες κι απατεώνες

agonaskritis.gr

Διανοούμενες πόρνες

Μάκης Τριανταφυλλόπουλος

O John Swinton, ο διακεκριμένος Σκοτσέζος οικονομολόγος, δημοσιογράφος, αρθρογράφος και διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα New York Times (1860-1870) και της προοδευτικής εφημερίδας The New York Sun (1875-1897), είχε την τύχη να πάρει συνέντευξη από τον Karl Marx τον Αύγουστο 1880, η οποία δημοσιεύτηκε στην προοδευτική εφημερίδα Sun στις 6 Σεπτεμβρίου 1880. Ο John Swinton μια νύχτα του 1880 σε μια σύναξη δημοσιογράφων, όταν κάποιος έκανε μια πρόποση «στο ανεξάρτητο του Τύπου», απάντησε:

«Δεν υπάρχει κάτι, μέχρι τη σημερινή ημέρα στην Αμερική, που να χρίζει τον τίτλο "ανεξάρτητος Τύπος". Το γνωρίζετε και το γνωρίζω. Δεν υπάρχει ούτε ένας από εσάς που να τολμάει να γράψει την ειλικρινή του γνώμη, και αν το κάνετε, ξέρετε εκ των προτέρων ότι δεν θα τυπωθεί ποτέ. 

»Πληρώνομαι για να κρατάω τις έντιμες απόψεις μου έξω από την εφημερίδα με την οποία συνδέομαι. Άλλοι από εσάς λαμβάνετε παρόμοιους μισθούς για παρόμοια θέματα και όποιος από εσάς φανεί τόσο ανόητος ώστε να γράψει ειλικρινείς απόψεις, θα βρεθεί στον δρόμο να ψάχνει για άλλη δουλειά. Αν επέτρεπα στις ειλικρινείς απόψεις μου να εμφανιστούν στην εφημερίδα μου, πριν περάσουν 24 ώρες, θα έχανα τη δουλειά μου. 

»Η δουλειά του δημοσιογράφου είναι να καταστρέφει την αλήθεια, να ψεύδεται κατάφωρα, να διαστρεβλώνει, να διαβάλλει, να κολακεύει τον θεό του χρήματος και να πουλάει τη χώρα του και τους συνανθρώπους του για το καθημερινό του ψωμί. Το γνωρίζετε και το γνωρίζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι ανοησία είναι αυτή η πρόποση στον "ανεξάρτητο Τύπο".

Ο John Swinton



Είμαστε υποτελείς και εργαλεία των πλουσίων ανθρώπων που βρίσκονται στο παρασκήνιο. Είμαστε μαριονέτες, εκείνοι τραβάνε τα κορδόνια και εμείς χορεύουμε. Τα ταλέντα μας, οι δυνατότητες και οι ζωές μας είναι όλα ιδιοκτησία άλλων ανθρώπων. Είμαστε διανοούμενες πόρνες».
Θέλω να πω με λίγα λόγια σε όλους τους ωραιοπαθείς τύπους και αυτούς του περιοδικού UNFOLLOW, οι οποίοι προσφάτως ανέλαβαν την υπεράσπιση του Βαγγέλη Μαρινάκη, ότι δε χρειάζεται με παραληρηματικού τύπου απολογίες να υπεραμύνονται της αντικειμενικότητας και της ελευθερίας τους. Αντί να το διαλαλούν αριστερά - δεξιά, μπορούν να περιμένουν. Θα έχουν πολλές ευκαιρίες να το αποδείξουν.
Οφείλω, επίσης, να επισημάνω μία παράγραφο όπου οι έντιμοι αυτοί άνθρωποι αναφέρονται στο πρόσωπό μου, γράφοντας ότι είναι γνωστό πως έχω απασχολήσει τη δημοσιότητα για σχέσεις με επιχειρηματίες και πράξεις που ευνοούν συγκεκριμένα επιχειρηματικά συμφέροντα. Την ανοησία δεν έχει σημασία ποιος τη γράφει αλλά γιατί τη γράφει και πρέπει να θυμίσω στον αγαπητό συνάδελφο Χαραλαμπόπουλο, τον οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω κάποτε στα γραφεία της «Ζούγκλας» ότι μετράω πάνω από πενήντα παραιτήσεις για να μην υπηρετώ κανένα συμφέρον. Παραιτήθηκα από τον ALPHA, από το STAR, από τον ΣΚΑΪ, από τα ΝΕΑ από τον ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΤΥΠΟ και από δεκάδες άλλες δουλειές για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Επομένως το να εργάζεσαι στα έντυπα ενός ολιγάρχη δεν σημαίνει κατ΄ανάγκην ότι καθίστασαι και υπάλληλός του, αρκεί να έχεις τα κότσια να το αποδείξεις την ώρα που πρέπει. Το πότε θα έρθει αυτή η ώρα είναι θέμα χρόνου, γιατί βέβαια άλλο πράγμα να είσαι εργαζόμενος στην εφημερίδα του Μαρινάκη και άλλο του καφετζή του. Έχει κι αυτό μία σημασία.

Κανονικά οφείλω να τραβήξω μία μήνυση στους συγκεκριμένους κυρίους για να αναγκαστούν να μου απαντήσουν ποίων επιχειρηματιών υπηρέτησα τα συγκεκριμένα συμφέροντα, επειδή όμως θεωρώ ποταπό ο πολιτικός και ο δημοσιογράφος από το βήμα που διαθέτουν να καταφεύγουν σε μηνύσεις, θα περιμένω με... αγωνία να μου εξηγήσουν τι εννοούν.

Έπειτα τόσο η κα Ψαρά, η οποία αγνοεί τη ροή των πραγματικών γεγονότων, απ' ότι διάβασα στο ρεπορτάζ της, όσο και οι λοιποί κύριοι μεταφέρουν ανακρίβειες σε σχέση με ό,τι συνέβη και με ό,τι διημείφθη μεταξύ εμού, του Πάνου Καμμένου και του πρωταγωνιστή ισοβίτη Μάκη Γιαννουσάκη.
Η άγνοια των πραγματικών γεγονότων από τους εκπροσώπους του Τύπου είναι κάτι που δε με εντυπωσιάζει πλέον. Σ' ένα τροχαίο οι νεκροί γίνονται τρεις, πέντε, οκτώ αναλόγως με τα κέφια του συντάκτη και να φανταστείτε ότι πρόκειται για ανθρώπινες ζωές και όχι για την τιμή και το ήθος του κ. Βαγγέλη Μαρινάκη, των Συριζαίων, των Ανεξαρτήτων Ελλήνων και των λοιπών τεθλιμμένων συγγενών και φίλων.
Βρε μαϊμούδες της ενημέρωσης αυτός είναι ο λόγος που ονόμασα «Ζούγκλα» την εκπομπή μου, τη μία από τις δύο, γιατί η άλλη έγινε «Κίτρινος Τύπος» πάλι εξαιτίας σας.
Αρκεί μία μόνο ερώτηση για να πάτε στα αζήτητα όλοι μαζί. Χθες ο Μαρινάκης κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά κατά του Πάνου Καμμένου, του λιμενικού ανακριτικού υπαλλήλου και κατά του κίτρινου Τύπου γενικώς, υπονοώντας προφανώς εμένα.
Θέτω λοιπόν τον εξής απλό προβληματισμό. Λογικό ένας αθώος άνθρωπος και το εννοώ τώρα αυτό γιατί ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν μπορεί να θεωρηθεί ένοχος ή αθώος επειδή ο Τριανταφυλλόπουλος κάνει ρεπορτάζ, επαναλαμβάνω για να μη χαθεί η ροή, ένας αθώος άνθρωπος που αναφέρεται ότι συμμετείχε στη διακίνηση της ηρωίνης χωρίς να έχει καμία σχέση μηνύει τον Καμμένο. Λογικό. Μηνύει τον λιμενικό. Λογικό. Μηνύει τον Τριανταφυλλόπουλο. Παράλογο γιατί έχει άλλες 2.345 μηνύσεις.
Τον Γιαννουσάκη, ο οποίος επί τρεις μήνες μου περιέγραφε την εμπλοκή του Μαρινάκη με το NOOR 1, γιατί δεν τον μήνυσε;
Λογικό;

www.zougla.gr

Ο καπιταλισμός “εκπαιδεύει”

Το ελληνικό κράτος φτιάχνει σύγχρονους δούλους. Ανήλικους πρόσφυγες 15-18 ετών

 

Γράφει ο

Αλέξανδρος Στεργιόπουλος

 

Ελλάδα ένα τεράστιο στρατόπεδο συγκέντρωσης για τους πρόσφυγες, η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δεσμοφύλακας και οι καπιταλιστές τρίβουν τα χέρια τους, αφού πλέον έχουν άλλον ένα τρόπο να αυξήσουν τα κέρδη τους. Πώς; Μα με την εργασία που απελευθερώνει ή διαφορετικά με τη μέθοδο του “on the job training”. Πώς μεταφράζεται η αγγλική φράση; Κυριολεκτικά ως “εκπαίδευση με εργασία”. Υπάρχει όμως κι άλλη μετάφραση κι είναι “Εφαρμογή πιλοτικού προγράμματος αγροτικής εκπαίδευσης σε πρόσφυγες 15-18 ετών”. Το πρόγραμμα είναι κρατικό και αυτό είναι που φέρνει το Νταχάου των ναζί στο σήμερα της Αθήνας του 2017.

Η σημερινή αστική κυβέρνηση δίχως καμία ντροπή και με απύθμενο θράσος δείχνει πώς θέλει να αντιμετωπίζει τους εργάτες: Φασιστικά και μόνο. Το θέμα δεν αφορά μόνο τους πρόσφυγες που φυλακίστηκαν στη χώρα μας με τις ευλογίες της Ε.Ε και των θεσμών της. Αφορά όλους τους εργαζόμενους. Ο καπιταλισμός ήθελε, θέλει και θα θέλει φτηνό εργατικό δυναμικό. Οι προσφυγικές και μεταναστευτικές ροές –δημιούργημα, κυρίως, των “πολιτισμένων δυτικοευρωπαίων”- είναι η καλή τύχη του καταπιεστικού, εξουσιαστικού συστήματος, διότι χωρίς κόπο βρίσκει ανθρώπους που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα και εξαρτώνται απόλυτα από την “φιλευσπλαχνία” του κεφαλαίου. Η απόλυτη εκμετάλλευση που “κρύβεται”, στην προκειμένη περίπτωση, πίσω από την “αγροτική εκπαίδευση”.

Η ξεδιαντροπιά όμως και ο φασισμός του συστήματος δεν έχει όρια και δεν διστάζει να εκμεταλλευτεί ανήλικα παιδιά. Για τους μετανάστες-πρόσφυγες 15-18 ετών δεν αξίζει να μορφωθούν, να τους δοθεί η ευκαιρία να απαλύνουν κάπως τον πόνο της βαρβαρότητας που έχουν νιώσει στο πετσί τους. Όχι. Το ελληνικό κράτος τους φέρεται όπως έχει μάθει να φέρεται σε όλους του εργάτες: Σαν σκλάβους. Για τους ημεδαπούς εργαζόμενους αλλά και όσους αλλοδαπούς έχουν ενταχθεί πια στη χώρα μας, αυτό μεταφράζεται σε ελαστικές μορφές εργασίας, σε ασυδοσία εργοδοτών, σε μείωση της αξίας της εργατικής δύναμης, κ.α. Στην περίπτωση των ανήλικων προσφύγων, πέρα από τον εγκλωβισμό τους στην ελληνική επικράτεια, αυτό είναι η δωρεάν εργασία που θα προσφέρουν στα χωράφια.

Με αυτό τον τρόπο θα ενταχθούν στο κοινωνικό σύνολο οι ανήλικοι πρόσφυγες. Απομονωμένοι, αμόρφωτοι, έρμαιο των διαθέσεων του εκάστοτε αφεντικού. Η επιλογή των χωραφιών δεν είναι τυχαία, καθώς εκτός από τη φτηνή εργατική δύναμη,  οι “ωφελούμενοι” πρέπει να μείνουν μακριά από την ελληνική κοινωνία. Για να μη τη “μολύνουν” και να μην έρθουν σε επαφή με κομμάτια της που μπορεί να τους “ξυπνήσουν”. Όπως αθώα δεν είναι και η ηλικία αυτών που επιλέχθηκαν να “εκπαιδευτούν”. Οι πρόσφυγες 15-18 είναι αυτοί που αν ξεσηκωθούν δεν μπορούν να ελεγχθούν, γι’ αυτό και το αστικό κράτος θέλει να τους δώσει “δουλειά” και “εκπαίδευση”. Όσο η κρίση του καπιταλισμού προχωρά, τόσο βαθαίνει η εκμετάλλευση του εργατικού δυναμικού, τόσο αποκαλύπτεται το φασιστικό, αποκρουστικό πρόσωπο της εξουσίας που εγκληματεί κυνικά.

www.toperiodiko.gr