Νόρα Ράλλη
Τι ωραία πράγματα! Ορίστε, που με λέν' απαισιόδοξη. Ξεκινάω με μια υπέροχη πρόταση, γεμάτη ελπίδα και ομορφιά. Μα τι... ωραία πράγματα: παίρνεις μια απόφαση και μετά, έτσι απλά, λες «δεν έχω χρόνο, sorry» και ξεμπερδεύεις. Ή νομίζεις ότι ξεμπερδεύεις.
Προσωπικά, το άφησα για να δω. Να δω τι αντιδράσεις θα υπάρξουν, αν θα είναι θέμα στις ειδήσεις, πόσα θα γραφούν στις εφημερίδες και ποιες εφημερίδες θ' αποφασίσουν να το αναδείξουν. Και που περίμενα, τι κατάλαβα; Μήτε μεγάλο θέμα έγινε, ελάχιστοι (αν όχι υπερελάχιστοι) το ανέφεραν, ακόμη λιγότεροι το διάβασαν, ελαχιστότεροι κατανόησαν τη σπουδαιότητά του.
Κι εγώ κάθομαι και ψάχνω ποιος θεσμικός παράγων, ποια κυβέρνηση της Αριστεράς, ποιος αγανακτισμένος κόσμος και ποια επαναστατημένη νεολαία θα μου απαντήσει: μα είναι πράγματα αυτά τα «ωραία πράγματα»;
Για προχθές, 5 Ιουνίου, ήταν προγραμματισμένη η παρασημοφόρηση του Νικόλαου Μέρτζου. Γράψαμε, αναλύσαμε, ξαναγράψαμε. Αντιπρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της χούντας ήταν ο λεγάμενος.
Φαίνεται, ήταν εξαιρετικός δικτατορικός συμβουλάτορας και ίσως έτσι εξηγείται το γιατί μετά την επταετία έγινε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καθώς και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Συμβουλή τη συμβουλή απέκτησε μεγάλη συμβολή σε φασιστικά, δικτατορικά και αργότερα δεξιά κόμματα ο κ. Μέρτζος.
Δεν κακοπέρασε. Στα 81 του σήμερα ήταν έτοιμος να δεχτεί το παράσημο «Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.
Μην ακούς «φοίνικα» και μπερδεύεσαι. Δεν είναι ο χουντικός που ανεσύρθη από τις στάχτες του και μας έκαψε τη γούνα. Είναι ο άλλος (τώρα πόσο αλλιώτικος είναι αυτός ο «άλλος», μένει να απαντηθεί), που συμβολίζει την αναγέννηση του ελληνικού έθνους!
Και πώς αναγεννάται, κύριέ μου, το ελληνικόν αυτό έθνος; Μα, παρασημοφορώντας τους χουντικούς συμβουλάτορες και μάλιστα επετειακά: 50 χρόνια μετά το πραξικόπημα. Τύφλα να 'χουν οι ουμανιστές της Αναγεννήσεως του 1500! Εδώ μιλάμε για Την αναγέννηση: τα μέσα όξω φέρανε. Το κρύβανε το κρύβανε το κρυφό τους το καμάρι, τελικά είπαν να το αποκαλύψουν μετά βαΐων, περικοκλάδων και φοινίκων.
Το κακό είναι πως δεν βάλανε υπότιτλους στο εργάκι κι έχουμε γίνει κουλουβάχατα, δεξιοί κι αριστεροί, ορθόδοξοι και ξέμπαρκοι.
«Σύμφωνα με πληροφορίες της "Εφ.Συν." λόγω βεβαρημένου προγράμματος της Προεδρίας της Δημοκρατίας αναβάλλεται η παρασημοφόρηση του Νικόλαου Μέρτζου που ήταν προγραμματισμένη για τις 5 Ιουνίου». Αυτή ήταν η τελευταία εξέλιξη.
Ετσι, για τα πρακτικά. Πρόκειται για το «δεν προκάνω, sorry» που λέγαμε, του Προέδρου (αλήθεια, από πότε το «έκανα λάθος» δεν νογάται για προεδρικό διάταγμα;). Ετσι είναι, βλέπεις, τα «ωραία πράγματα». Από τους διορισμούς του Παπαδόπουλου στις βραβεύσεις του Παυλόπουλου... Ισως, όμως, το χειρότερο να μην είναι αυτό.
Ισως ούτε και η «τυπική» υπογραφή του Κοτζιά για να οριστικοποιηθεί η παρασημοφόρηση. Το χειρότερο είναι πως ελάχιστοι από τους βουλευτές της κυβέρνησης αντέδρασαν και κατάφεραν να μαζέψουν 102 υπογραφές, ύστερα από αίτημα του ΣΦΕΑ (Σύλλογος Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων 1967-1974).
Από 102 βουλευτές και ευρωβουλευτές μαζί. Οι υπόλοιποι... δεν θα είδαν τους υπότιτλους, φαίνεται. Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως κάπως έτσι, φτάνουμε μια ώρα αρχύτερα στους τίτλους τέλους.
Οι Μέρτζοι κάνουν τη δουλειά τους, με συνέπεια εδώ και δεκαετίες, οι Πρόεδροι τη δική τους, οι ηγεσίες κάνουν ό,τι προλαβαίνουν, ο λαός τρέχει σε τηλεπαιχνίδια, παρακολουθεί σκουπίδια, σφυρίζει αδιάφορος και κουνάει συνεχώς το δάχτυλο. Κάτι ξέρουν όσοι κρατούν την Ελλάδα σε αυτό το επίπεδο. Γιατί ν' αλλάξεις δοκιμασμένες συνταγές;
Οι άλλοι, όμως; Κάτω από ποίου φοίνικος τη σκιά μακαρίζουν τα οράματά τους; Αγαλματάκια ακούνητα αυτοί, αμίλητα κι αγέλαστα οι άλλοι.
Πλάνην οικτρά πλανόμαστε αν νομίζουμε πως είμαστε άλλοι απ' αυτούς τους «άλλους». Η αίσθηση της ατομικότητας (σε επίπεδο ευθύνης και αυτοσυνείδησης) ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που οδήγησε στο πέρασμα από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση (μια και τη μνημονεύσαμε, έστω και κακήν κακώς).
Τώρα θα μου πεις, για ποια ατομικότητα μιλάμε, εν τη κυριαρχία ενός ανθρώπου-ανδρείκελο, ιδία θελήσει μάλιστα; Σωστό... Ας αλλάξουμε θέμα, λοιπόν. Ας πούμε κάτι άλλο... Καλοκαιράκι έφτασε! Είστε για μια ταινία; Βάζω τους υπότιτλους...
Τι ωραία πράγματα! Ορίστε, που με λέν' απαισιόδοξη. Ξεκινάω με μια υπέροχη πρόταση, γεμάτη ελπίδα και ομορφιά. Μα τι... ωραία πράγματα: παίρνεις μια απόφαση και μετά, έτσι απλά, λες «δεν έχω χρόνο, sorry» και ξεμπερδεύεις. Ή νομίζεις ότι ξεμπερδεύεις.
Προσωπικά, το άφησα για να δω. Να δω τι αντιδράσεις θα υπάρξουν, αν θα είναι θέμα στις ειδήσεις, πόσα θα γραφούν στις εφημερίδες και ποιες εφημερίδες θ' αποφασίσουν να το αναδείξουν. Και που περίμενα, τι κατάλαβα; Μήτε μεγάλο θέμα έγινε, ελάχιστοι (αν όχι υπερελάχιστοι) το ανέφεραν, ακόμη λιγότεροι το διάβασαν, ελαχιστότεροι κατανόησαν τη σπουδαιότητά του.
Κι εγώ κάθομαι και ψάχνω ποιος θεσμικός παράγων, ποια κυβέρνηση της Αριστεράς, ποιος αγανακτισμένος κόσμος και ποια επαναστατημένη νεολαία θα μου απαντήσει: μα είναι πράγματα αυτά τα «ωραία πράγματα»;
Για προχθές, 5 Ιουνίου, ήταν προγραμματισμένη η παρασημοφόρηση του Νικόλαου Μέρτζου. Γράψαμε, αναλύσαμε, ξαναγράψαμε. Αντιπρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής της χούντας ήταν ο λεγάμενος.
Φαίνεται, ήταν εξαιρετικός δικτατορικός συμβουλάτορας και ίσως έτσι εξηγείται το γιατί μετά την επταετία έγινε στενός συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή, καθώς και σύμβουλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Συμβουλή τη συμβουλή απέκτησε μεγάλη συμβολή σε φασιστικά, δικτατορικά και αργότερα δεξιά κόμματα ο κ. Μέρτζος.
Δεν κακοπέρασε. Στα 81 του σήμερα ήταν έτοιμος να δεχτεί το παράσημο «Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Φοίνικος» από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, Προκόπη Παυλόπουλο.
Μην ακούς «φοίνικα» και μπερδεύεσαι. Δεν είναι ο χουντικός που ανεσύρθη από τις στάχτες του και μας έκαψε τη γούνα. Είναι ο άλλος (τώρα πόσο αλλιώτικος είναι αυτός ο «άλλος», μένει να απαντηθεί), που συμβολίζει την αναγέννηση του ελληνικού έθνους!
Και πώς αναγεννάται, κύριέ μου, το ελληνικόν αυτό έθνος; Μα, παρασημοφορώντας τους χουντικούς συμβουλάτορες και μάλιστα επετειακά: 50 χρόνια μετά το πραξικόπημα. Τύφλα να 'χουν οι ουμανιστές της Αναγεννήσεως του 1500! Εδώ μιλάμε για Την αναγέννηση: τα μέσα όξω φέρανε. Το κρύβανε το κρύβανε το κρυφό τους το καμάρι, τελικά είπαν να το αποκαλύψουν μετά βαΐων, περικοκλάδων και φοινίκων.
Το κακό είναι πως δεν βάλανε υπότιτλους στο εργάκι κι έχουμε γίνει κουλουβάχατα, δεξιοί κι αριστεροί, ορθόδοξοι και ξέμπαρκοι.
«Σύμφωνα με πληροφορίες της "Εφ.Συν." λόγω βεβαρημένου προγράμματος της Προεδρίας της Δημοκρατίας αναβάλλεται η παρασημοφόρηση του Νικόλαου Μέρτζου που ήταν προγραμματισμένη για τις 5 Ιουνίου». Αυτή ήταν η τελευταία εξέλιξη.
Ετσι, για τα πρακτικά. Πρόκειται για το «δεν προκάνω, sorry» που λέγαμε, του Προέδρου (αλήθεια, από πότε το «έκανα λάθος» δεν νογάται για προεδρικό διάταγμα;). Ετσι είναι, βλέπεις, τα «ωραία πράγματα». Από τους διορισμούς του Παπαδόπουλου στις βραβεύσεις του Παυλόπουλου... Ισως, όμως, το χειρότερο να μην είναι αυτό.
Ισως ούτε και η «τυπική» υπογραφή του Κοτζιά για να οριστικοποιηθεί η παρασημοφόρηση. Το χειρότερο είναι πως ελάχιστοι από τους βουλευτές της κυβέρνησης αντέδρασαν και κατάφεραν να μαζέψουν 102 υπογραφές, ύστερα από αίτημα του ΣΦΕΑ (Σύλλογος Εξορισθέντων και Φυλακισθέντων 1967-1974).
Από 102 βουλευτές και ευρωβουλευτές μαζί. Οι υπόλοιποι... δεν θα είδαν τους υπότιτλους, φαίνεται. Παραγνωρίζοντας το γεγονός πως κάπως έτσι, φτάνουμε μια ώρα αρχύτερα στους τίτλους τέλους.
Οι Μέρτζοι κάνουν τη δουλειά τους, με συνέπεια εδώ και δεκαετίες, οι Πρόεδροι τη δική τους, οι ηγεσίες κάνουν ό,τι προλαβαίνουν, ο λαός τρέχει σε τηλεπαιχνίδια, παρακολουθεί σκουπίδια, σφυρίζει αδιάφορος και κουνάει συνεχώς το δάχτυλο. Κάτι ξέρουν όσοι κρατούν την Ελλάδα σε αυτό το επίπεδο. Γιατί ν' αλλάξεις δοκιμασμένες συνταγές;
Οι άλλοι, όμως; Κάτω από ποίου φοίνικος τη σκιά μακαρίζουν τα οράματά τους; Αγαλματάκια ακούνητα αυτοί, αμίλητα κι αγέλαστα οι άλλοι.
Πλάνην οικτρά πλανόμαστε αν νομίζουμε πως είμαστε άλλοι απ' αυτούς τους «άλλους». Η αίσθηση της ατομικότητας (σε επίπεδο ευθύνης και αυτοσυνείδησης) ήταν το κυρίαρχο στοιχείο που οδήγησε στο πέρασμα από τον Μεσαίωνα στην Αναγέννηση (μια και τη μνημονεύσαμε, έστω και κακήν κακώς).
Τώρα θα μου πεις, για ποια ατομικότητα μιλάμε, εν τη κυριαρχία ενός ανθρώπου-ανδρείκελο, ιδία θελήσει μάλιστα; Σωστό... Ας αλλάξουμε θέμα, λοιπόν. Ας πούμε κάτι άλλο... Καλοκαιράκι έφτασε! Είστε για μια ταινία; Βάζω τους υπότιτλους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου