του
Η αξιολόγηση, η δόση ,το χρέος, το QE. O Σόιμπλε που εμμένει, η Λαγκάρντ που επιμένει, ο Τσίπρας που ακροβατεί και η Ελλάδα που αγωνιά. Εχουμε και λέμε:
Η Ελλάδα χρειάζεται οπωσδήποτε ρύθμιση του χρέους ,διότι έτσι μπαίνει στην ποσοτική χαλάρωση (QE). To μείζον δεν είναι τα χρήματα που θα εισρεύσουν προς τις τράπεζες (γύρω στα τριάμισι δισ.) , αλλά το κλίμα που θα δημιουργηθεί. Κλίμα σημαντικής βελτίωσης στην οικονομία και εικόνα σταθερότητας, που αφενός ξορκίζει οριστικά GREXIT και αφετέρου διευκολύνει τους υποψηφίους επενδυτές.
Αντιθέτως, η εκκρεμότης του χρέους συντηρεί την αβεβαιότητα, καθιστά δύσπιστες τις αγορές και απωθεί τους επενδυτές. Κανένας δεν θα ρισκάρει να επενδύσει τα χρήματά του στην Ελλάδα, ενόσω το χρέος παραμένει χωρίς ρύθμιση και, κατά τούτο, απειλητικό για την ελληνική οικονομία.
Τι μπορεί να γίνει τώρα με δεδομένη την εμμονή του Σόιμπλε και την σύγκρουσή του με το ΔΝΤ στο θέμα του χρέους; Στην καλύτερη περίπτωση, η χώρα μας ενδέχεται να πάρει ένα περίγραμμα για την μελλοντική διευθέτηση του χρέους, έτσι ώστε να μπεί στο QE. Αυτό δεν φαίνεται μέχρι στιγμής πιθανό. Κι έτσι, το μόνο θετικό που απομένει είναι το… αυτονόητο: κλείσιμο της αξιολόγησης και εκταμίευση της δόσης. Τραγικό σημειωτόν, δηλαδή.
Ο Σόιμπλε δεν θέλει ρύθμιση του χρέους τώρα, γιατί έχει μπροστά τους τις γερμανικές εκλογές. Οχυρώνεται πίσω από την απόφαση του 2016 για το χρέος (εξέταση της βιωσιμότητος το 2018 , άμα τη λήξει του Προγράμματος) και φθέγγεται ότι αυτή τη στιγμή η Ελλάδα δεν έχει ανάγκη την ρύθμιση, διότι η Ελλάδα έχει εξασφαλίσει περίοδο χάριτος μέχρι το 2022.
Τυπικά, δηλαδή, λογιστικά, έχει δίκιο. Όμως επί της ουσίας, η εκκρεμότης περί το χρέος καθιστά την Ελλάδα μετέωρη και ευάλωτη. Τα είπαμε σε προηγούμενες παραγράφους… Ο Γερμανός υπουργός εμμένει στο θέμα του χρέους και για λόγους πολιτικού εγωϊσμού. Επ ουδενί επιθυμεί να καταγραφεί ως ηττημένος ή υποχωρών. Γι αυτό και επιμένει στη σύγκρουσή του με το ΔΝΤ.
Υπενθυμίζεται ότι ο Σόιμπλε επιθυμούσε διακαώς την συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα. Ηξερε ότι το Ταμείο θα λειτουργεί δυναστικά και απόλυτα, γεγονός που θα καθησύχαζε τους Γερμανούς βουλευτές ως προς την τήρηση των μνημονιακών όρων. Όπως και έγινε.
Όμως το ΔΝΤ θεωρεί μη βιώσιμο το ελληνικό χρέος, ενώ ταυτόχρονα βρίσκει υψηλό το πλεόνασμα του 3,5%... Και στα δύο έχει δίκιο. Αλλά οι Γερμανοί επιμένουν να αρνούνται, αδιαφορώντας ,φυσικά, για την κραυγαλέα αντίφασή τους. Δηλαδή, από τη μια να θέλουν πάση θυσία το ΔΝΤ και από την άλλη να αποκρούουν τις δύο βασικές απαιτήσεις του (χρέος/πλεόνασμα).
Και τώρα; Η Λαγκάρντ επιμένει ότι μια ταχεία συμφωνία για ελαφρύνσεις του χρέους είναι « ιδεώδης λύση». Ωστόσο , φαίνεται να προκρίνει την εξής λύση: «Μπορεί να υπάρξει ένα πρόγραμμα σύμφωνα με το οποίο οι χρηματικές καταβολές να γίνουν όταν θα έχουν καταστεί σαφή τα μέτρα ελάφρυνσης του ελληνικού χρέους από τους δανειστές».
Αυτό σημαίνει παρουσία του ΔΝΤ χωρίς χρηματοδότηση. Και νέα εξέταση της βιωσιμότητος του χρέους μετά το 2018. Δηλαδή, «λύση Σόιμπλε»! Διότι αυτός είναι ο πραγματικός νικητής στην διελκυστίνδα. Και εμείς τι θετικό περιμένουμε; Να εκταμιευτεί μια πιθανώς αυξημένη δόση (γύρω στα 9.5 δισ.) και –με μικρές πιθανότητες- μιά ρητορική αναφορά στην μελλοντική διευθέτηση του χρέους, μήπως και δοθεί πράσινο φώς από τον Ντράγκι για ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση.
Διαφορετικά, θα μείνουμε μόνο με την εκταμίευση της δόσης των 7 δισ. ευρώ, χωρίς κανένα περαιτέρω όφελος. Και όλα αυτά, τη στιγμή που η κυβέρνηση έχει αποδεχθεί ένα βαρύτατο πακέτο μέτρων προκειμένου να κλείσει η δεύτερη αξιολόγηση…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου