Μια συγγνώμη δεν φτάνει

 

Συντάκτης: Ευθύμης Ασημακόπουλος

'Ολοι οι άνθρωποι στη ζωή μας έχουμε κάνει λάθη και θα ξανακάνουμε. Καλό είναι να ζητάμε έστω συγγνώμη γι’ αυτά και βέβαια να τα διορθώνουμε. Αν μη τι άλλο, δείχνει ευθιξία.

Ο Ιβάν Σαββίδης ζήτησε συγγνώμη για την απαράδεκτη συμπεριφορά του την Κυριακή. Παραδέχτηκε το λάθος του και κατάλαβε –έστω και κατόπιν εορτής– ότι η εικόνα του να μπουκάρει στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας με το κουμπούρι στη μέση, είναι μια εικόνα που δεν τιμά κανέναν. Και κυρίως τον ίδιο.

Θα ήμουν ικανοποιημένος αν η γραπτή δήλωσή του ήταν λιτή και αφορούσε μόνο τη συγγνώμη. Δυστυχώς, διαβάσαμε επιπλέον ένα σωρό δικαιολογίες που δεν έπεισαν κανέναν λογικό άνθρωπο.

Γιατί ο Σαββίδης δεν κατέβηκε στον αγωνιστικό χώρο για να ηρεμήσει τα πνεύματα και να προστατεύσει από συμπλοκές και ανθρώπινα θύματα, όπως ισχυρίζεται.

Η αλήθεια είναι ότι αυτός προκάλεσε τις συμπλοκές και αν δεν υπήρχε –ως από μηχανής θεός– ο μπράβος να τον συγκρατήσει ίσως να είχαμε δει/βιώσει πολύ χειρότερες καταστάσεις, διότι ήταν εμφανές πως βρισκόταν σε έξαλλη κατάσταση, επηρεασμένος ψυχολογικά από την αδικία που πίστευε ότι υφίστατο η ομάδα του.

Επίσης, δεν μπορούμε να πιστέψουμε –όπως αναφέρει- ότι δεν είχε σκοπό να διαπληκτιστεί με κανέναν, διότι ακριβώς αυτό το πράγμα έκανε!

Ούτε ακόμα ότι βρέθηκε όμηρος ενός αρρωστημένου ποδοσφαιρικού κατεστημένου. Ποιον άραγε εννοεί ως κατεστημένο;

Τον Ολυμπιακό; Για μια 20ετία σίγουρα ήταν, αλλά αυτά ίσχυαν... last year.

Την ΑΕΚ; Ως τώρα διατηρεί μια σοβαρή και χαμηλών τόνων στάση, δίχως να προκαλεί και να ανακατεύεται, αν και είναι πολύ καλά «οχυρωμένη».

Τον Παναθηναϊκό; Εδώ γελάμε...

Διότι τον τελευταίο χρόνο, ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός που πήρε Κύπελλο Ελλάδος με απανωτά διαιτητικά όργια, ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός που απέκτησε προβάδισμα για τη δεύτερη θέση με εξωαγωνιστικό τρόπο, ο ΠΑΟΚ ήταν αυτός που φέτος δεν τιμωρήθηκε ως έπρεπε για το ακριβώς ίδιο περιστατικό με το περσινό του Βλάνταν Ιβιτς.

Μην ξεχνάμε, άλλωστε, πως πρόκειται για μια δικαστική «τούμπα» που έγινε ξαφνικά μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα. Αυτός είναι ο όμηρος του άρρωστου ποδοσφαιρικού κατεστημένου; Οχι δα...

Παρ’ όλα αυτά, η δημόσια συγγνώμη προς τους πάντες εκλαμβάνεται –και είναι– αντρίκεια πράξη, που άλλοι στο παρελθόν δεν τόλμησαν να κάνουν.

Ομως, έτσι αντρίκεια πρέπει να πληρώνονται και τα «σπασμένα» της υπόθεσης που ο ίδιος δημιούργησε.

Κι εδώ είναι η μεγάλη ευκαιρία της κυβέρνησης. Η μπάλα βρίσκεται πια στα δικά της χέρια, όπως και σ’ αυτά της «αδέκαστης Δικαιοσύνης».

Για την ακρίβεια, το παιχνίδι δεν το κάνει η κυβέρνηση γενικώς και αορίστως, ούτε βέβαια αποκλειστικά ο Γιώργος Βασιλειάδης που εμφανίζεται στο προσκήνιο.

Το παιχνίδι το κάνει ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος βγήκε και είπε δημόσια «ότι δεν με νοιάζει το πολιτικό κόστος», αρκεί να γίνουν όσα χρειάζονται για το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Αρα, αν χρειαστεί δεν θα διστάσει να «στενοχωρήσει» ένα μέρος των ψηφοφόρων του με μια γενναία απόφαση.

Αν την εννοεί αυτή τη φράση, καλείται να το αποδείξει άμεσα. Σήμερα, τώρα, χθες!

Εκτός κι αν είναι πάλι μία φανφάρα σαν «την κατάργηση των μέτρων λιτότητας με έναν νόμο και ένα άρθρο».

www.efsyn.gr